6.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 318/16

(1)

Richtlijn 2002/32/EG verbiedt het gebruik van producten die bedoeld zijn voor het voederen van dieren en waarvan het gehalte aan ongewenste stoffen de in bijlage I vermelde maximumgehalten overschrijdt.

(2)

Toen Richtlijn 2002/32/EG werd goedgekeurd, heeft de Commissie verklaard dat de bepalingen van bijlage I bij die richtlijn aan de hand van geactualiseerde wetenschappelijke risicobeoordelingen zouden worden herzien, rekening houdend met het verbod op het verdunnen van niet-conforme verontreinigde producten die bedoeld zijn voor het voederen van dieren.

(3)

Het Wetenschappelijk Panel voor contaminanten in de voedselketen van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft op 2 februari 2005 op verzoek van de Commissie een advies over chloorcamfeen als ongewenste stof in diervoeding goedgekeurd.

(4)

Chloorcamfeen is een niet-systemisch insecticide waarvan het gebruik in het grootste gedeelte van de wereld geleidelijk wordt gestaakt. Chloorcamfeenmengsels hebben een complexe samenstelling: er zijn ten minste 202 verschillende congeneren geïdentificeerd. Door zijn persistentie en chemische eigenschappen wordt chloorcamfeen nog steeds in het milieu aangetroffen.

(5)

Terwijl sommige congeneren, zoals CHB 32, die belangrijke bestanddelen van technische mengsels zijn, een vrij snelle biotransformatie ondergaan, zijn andere congeneren, zoals CHB 26, 50 en 62, meer persistent en zij bioaccumuleren in sterke mate in de voedselketen. De congeneren CHB 26, 50 en 62 kunnen dienen als indicatoren voor verontreiniging met chloorcamfeen. De aanwezigheid van CHB 32 is een indicator voor een recente verontreiniging en zou kunnen worden opgenomen in monitoringprogramma’s ter vaststelling van mogelijke frauduleuze praktijken.

(6)

De voornaamste bronnen van blootstelling van dieren aan chloorcamfeen in diervoeder zijn visolie en vismeel. Visvoeder (met name voor vleesetende soorten) kan grote hoeveelheden vismeel en visolie bevatten. Voor andere dieren is het gebruik van vismeel laag en daarom is ook hun blootstelling via diervoeder lager.

(7)

Vissen zijn het meest gevoelig voor chloorcamfeentoxiciteit. De carry-over van chloorcamfeen in eetbare weefsels van vette vis is hoog, terwijl de carry-over in andere landbouwhuisdieren lager is. Vissen, met name vetrijke soorten, zijn de belangrijkste bron van menselijke blootstelling, terwijl andere bronnen van minder belang zijn.

(8)

Het is dienstig dat het huidige algemene maximumgehalte wat chloorcamfeen in alle diervoeders betreft, wordt vervangen door een maximumgehalte voor chloorcamfeen in visolie, vismeel en visvoeder om ervoor te zorgen dat deze producten geen gevaar voor de gezondheid van mens en dier opleveren. De voederveiligheid is verbeterd, aangezien het gehalte voor visvoeder, dat direct aan vissen wordt gevoederd, aanzienlijk is verlaagd en de handhaving via een doelgerichte controle van deze voor het voederen van dieren bedoelde producten, die zijn geïdentificeerd als de belangrijkste bron van blootstelling aan chloorcamfeen, moet de voederveiligheid verbeteren.

(9)

Het huidige algemene maximumgehalte voor chloorcamfeen weerspiegelt niet de huidige normale achtergrondverontreinigingniveaus in visolie. Het is dienstig dat, rekening houdend met de achtergrondniveaus, een maximumgehalte in visolie wordt vastgesteld, zonder dat daarbij de gezondheid van mens en dier in gevaar wordt gebracht. Dit maximumgehalte moet opnieuw worden bekeken in het licht van de nodige toepassing op ruimere schaal van zuiveringsmethoden.

(10)

Richtlijn 2002/32/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,