(2004/C 84 E/0459)

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ Ρ-0433/04

υποβολή: Seán Ο Neachtain (UEN) προς την Επιτροπή

(9 Φεβρουαρίου 2004)

Θέμα:   Το καθεστώς της κελτικής (Γαελικής) γλώσσας για τις προσλήψεις στα ευρωπαϊκά Θεσμικά Όργανα

Ο αναθεωρημένος κανονισμός που εγκρίθηκε από την Επιτροπή στις 18 Νοεμβρίου 2003 τροποποιεί το Άρθρο 45 (προαγωγή), δεύτερο εδάφιο, το οποίο διατυπώνεται ως εξής: «ο υπάλληλος θα πρέπει, πριν από την πρώτη του προαγωγή μετά την πρόσληψη, να αποδείξει ότι είναι ικανός να εργάζεται σε μια τρίτη γλώσσα από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 314 της Συνθήκης ΕΚ». Το Άρθρο 314 αναφέρεται στις γλώσσες της Συνθήκης, στις οποίες περιλαμβάνεται και η Γαελική (τα ιρλανδικά) και, συνεπώς, η γλώσσα αυτή θα έχει στο εξής την ίδια σημασία με άλλες κοινοτικές γλώσσες για τις προαγωγές.

Συμφωνεί η Επιτροπή ότι τώρα δημιουργείται ανωμαλία ως προς το ότι η Γαελική λαμβάνεται υπόψη για τις προαγωγές αλλά δεν λαμβάνεται υπόψη για τις προσλήψεις και ότι επιβάλλεται τροποποίηση των διαδικασιών πρόσληψης ούτως ώστε η Γαελική να έχει ίση μεταχείριση όσον αφορά τις γλωσσικές προϋποθέσεις για την πρόσληψη στα Όργανα της Ένωσης; Πώς και πότε προτείνει η Επιτροπή να επανορθώσει την κατάσταση αυτή;

Απάντηση του κ. Kinnock εξ ονόματος της Επιτροπής

(16 Μαρτίου 2004)

Το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων απεφάσισε στις 19 Μαΐου 2003 ότι ο αναθεωρημένος Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης θα επέτρεπε στους υπαλλήλους που αποδεικνύουν επαρκείς για την εργασία τους γνώσεις της ιρλανδικής ως τρίτης γλώσσας να τη δηλώνουν ως προσόν για την πρώτη προαγωγή τους. Προς το σκοπό αυτό, με τη θέση σε ισχύ του αναθεωρημένου κανονισμού την 1η Μαΐου 2004, η γνώση της ιρλανδικής θα θεωρείται της ιδίας αξίας με εκείνη των άλλων γλωσσών που αναφέρονται στο άρθρο 314 της Συνθήκης ΕΚ-δηλαδή των γλωσσών στις οποίες έχουν γραφτεί οι Συνθήκες ΕΚ και ΕΕ.

Κατά τον διορισμό, το άρθρο 28 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης απαιτεί να έχουν οι υπάλληλοι «ικανοποιητική γνώση μιας άλλης γλώσσας των Κοινοτήτων (εκτός από την πρώτη κοινοτική γλώσσα) στην έκταση που απαιτείται για την εκτέλεση των καθηκόντων του/της». Ο όρος «κοινοτική γλώσσα» δεν ορίζεται στον Κανονισμό Υπηρεσιακής Κατάστασης, αλλά ερμηνεύθηκε πάντοτε με αναφορά στις «επίσημες γλώσσες και γλώσσες εργασίας των κοινοτικών οργάνων», όπως ορίζεται στον κανονισμό 1/58.

Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων προσχώρησης με την Ιρλανδία στις αρχές της δεκαετίας του 1970 συμφωνήθηκε στο Συμβούλιο ότι η ιρλανδική (Gaelic), που είναι η πρώτη επίσημη γλώσσα της Ιρλανδίας κατά το ιρλανδικό σύνταγμα, θα εθεωρείτο ως γλώσσα των Συνθηκών και όλων των πράξεων με καθεστώς συνθήκης, αλλά όχι ως επίσημη γλώσσα των κοινοτικών οργάνων σύμφωνα με τον κανονισμό 1/58. Η ιρλανδική επομένως σήμερα δεν θεωρείται ως μία από τις γλώσσες τις απαραίτητες για την πρόσληψη. Εάν η Ιρλανδική Κυβέρνηση (ή οιαδήποτε άλλη εξουσιοδοτημένη αρχή) επιθυμεί να αλλάξει αυτή τη θέση, μπορεί, βέβαια, να επιδιώξει να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Συμβουλίου για μια πρόταση τροποποίησης του κανονισμού (ΕΟΚ) 1/58 (1) του Συμβουλίου, σύμφωνα με το άρθρο 290 ΕΚ. Μέχρι σήμερα, η Επιτροπή γνωρίζει ότι καμία τέτοια επίσημη ενέργεια δεν έγινε.

Ο μοναδικός χαρακτήρας της ιρλανδικής από άποψη διατάξεων σχετικά με τις γλώσσες στην Κοινότητα είναι προφανής από το γεγονός ότι, ενώ καμία κοινοτική νομική πράξη ή επίσημο έγγραφο δεν εκδίδεται στα ιρλανδικά, οι πολίτες έχουν εντούτοις το δικαίωμα σύμφωνα με το άρθρο 21 της Συνθήκης ΕΚ να απευθύνονται σε οιοδήποτε όργανο στα ιρλανδικά και να λαμβάνουν απάντηση στην ίδια γλώσσα. Η θέση της ιρλανδικής σύμφωνα με τον αναθεωρημένο Κανονισμό Υπηρεσιακής Κατάστασης ο οποίος προβλέπει να θεωρείται αυτή ως τρίτη γλώσσα για τις προαγωγές αλλά όχι ως δεύτερη για τους διορισμούς παρουσιάζει επίσης μοναδικό χαρακτήρα. Η Επιτροπή δεν προτείνει να προωθηθούν περαιτέρω τροπολογίες στον αναθεωρημένο Κανονισμό Υπηρεσιακής Κατάστασης. Προφανώς πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή σε κάθε αλλαγή στις διατάξεις της Συνθήκης όσον αφορά την ιρλανδική γλώσσα και σε κάθε ενδεχόμενη συνέπεια αυτής.

(1)  Κανονισμός ΕΟΚ 1/58 του Συμβουλίου περί καθορισμού του γλωσσικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, ΕΕ Β 17 της 6.10.1958.