EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010TN0225
Case T-225/10: Action brought on 18 May 2010 — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria v Commission
Υπόθεση T-225/10: Προσφυγή της 18ης Μαΐου 2010 — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria κατά Επιτροπής
Υπόθεση T-225/10: Προσφυγή της 18ης Μαΐου 2010 — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria κατά Επιτροπής
ΕΕ C 179 της 3.7.2010, p. 56–57
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
3.7.2010 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 179/56 |
Προσφυγή της 18ης Μαΐου 2010 — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-225/10)
(2010/C 179/96)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA (Μπιλμπάο, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñoz de Juan και R. Calvo Salinero, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 1, της προσβαλλόμενης απόφασης στο μέτρο που με την απόφαση αυτή κρίνεται ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS (τροποποιημένου κειμένου του νόμου περί φορολογίας εταιριών) ενέχει στοιιχεία κρατικής ενίσχυσης· |
|
— |
επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 1, της προσβαλλόμενης απόφασης στο μέτρο που με την απόφαση αυτή κρίνεται ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS ενέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης καθόσον εφαρμόζεται σε αποκτήσεις συμμετοχής που προϋποθέτουν απόκτηση του ελέγχου, και |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η απόφαση κατά της οποίας βάλλει η παρούσα προσφυγή είναι η ίδια που προσβάλλεται στο πλαίσιο των υποθέσεων Τ-219/10, Autogrill España κατά Επιτροπής, και Τ-221/10, Iberdrola κατά Επιτροπής.
Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα είναι παρόμοια με τους λόγους ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα στις προμνησθείσες υποθέσεις.
Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα επικαλείται νομική πλάνη όσον αφορά τον νομικό χαρακτηρισμό του μέτρου ως κρατικής ενίσχυσης καθώς και τον προσδιορισμό του επωφελουμένου από το εν λόγω μέτρο.