Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62017TN0358

    Υπόθεση T-358/17: Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2017 — Mubarak κατά Συμβουλίου

    ΕΕ C 239 της 24.7.2017, p. 71–72 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    24.7.2017   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 239/71


    Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2017 — Mubarak κατά Συμβουλίου

    (Υπόθεση T-358/17)

    (2017/C 239/83)

    Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

    Διάδικοι

    Προσφεύγων: Mohamed Hosni Elsayed Mubarak (Κάιρο, Αίγυπτος) (εκπρόσωποι: B. Kennelly, QC, J. Pobjoy, Barrister, G. Martin, M. Rushton και C. Enderby Smith, Solicitors)

    Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    Αιτήματα

    Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

    να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/496 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/172/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση) (ΕΕ 2017, L 76, σ. 22), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/491 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 270/2011 για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (στο εξής: προσβαλλόμενος κανονισμός) (ΕΕ 2017, L 76, σ. 10), καθόσον έχουν εφαρμογή στον προσφεύγοντα·

    να κρίνει ότι το άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2011/172/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (στο εξής: απόφαση) (ΕΕ 2011, L 76, σ. 63) και το άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού (EE) 270/2011 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (στο εξής: κανονισμός) (ΕΕ 2011, L 76, σ. 4) δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής όσον αφορά τον προσφεύγοντα και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2016/411, καθόσον έχει εφαρμογή στον προσφεύγοντα, και

    να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.

    Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

    Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει πέντε λόγους.

    1.

    Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το γεγονός ότι το άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως και το άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού δεν είναι σύννομα διότι (α) στερούνται έγκυρης νομικής βάσεως και/ή (β) παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.

    2.

    Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων που ο προσφεύγων αντλεί από το άρθρο 6 ΣΕΕ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 και 3 ΣΕΕ καθώς και τα άρθρα 47 και 48 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφόσον το Συμβούλιο θεώρησε ότι η δικαστική διαδικασία στην Αίγυπτο σέβεται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

    3.

    Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το γεγονός ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως θεωρώντας ότι πληρούνταν το κριτήριο για την εγγραφή του προσφεύγοντος στον κατάλογο του άρθρου 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως και του άρθρου 2, παράγραφος 1, του κανονισμού.

    4.

    Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το γεγονός ότι το Συμβούλιο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας του προσφεύγοντος, το δικαίωμα σε χρηστή διοίκηση και το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία. Ειδικότερα, το Συμβούλιο δεν εξέτασε ενδελεχώς και αμερόληπτα κατά πόσον οι προβαλλόμενοι λόγο, οι οποίοι εφέροντο ως δικαιολογούντες την έκδοση νέων μέτρων, ήσαν βάσιμοι υπό το πρίσμα των προ της εκδόσεως νέων μέτρων δηλώσεων του προσφεύγοντος.

    5.

    Ο πέμπτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από το γεγονός ότι το Συμβούλιο προσέβαλε, αδικαιολόγητα και δυσανάλογα, τα θεμελιώδη δικαιώματα του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος προστασίας της περιουσίας του και της φήμης του. Τα αποτελέσματα της προσβαλλόμενης αποφάσεως και του προσβαλλόμενου κανονισμού είναι σημαντικά, τόσο για την περιουσία όσο και τη φήμη του προσφεύγοντος σε παγκόσμια κλίμακα. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων και των οικονομικών πόρων του προσφεύγοντος επιδιώκει θεμιτό σκοπό, ή δικαιολογείται από αυτόν, και, κατά μείζονα λόγο, ότι είναι ανάλογη προς τον σκοπό αυτόν.


    Top