18.4.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 121/17

1)

Έχει το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1) την έννοια ότι αναγνωρίζει τη δυνατότητα εθνικού δικαστηρίου, το οποίο εξετάζει τον καταχρηστικό χαρακτήρα ρήτρας πρόωρης λύσεως της συμβάσεως περιληφθείσας σε σύμβαση ενυπόθηκου δανείου συναφθείσα με καταναλωτή, η οποία προβλέπει την καταγγελία λόγω μη καταβολής μίας δόσεως, επιπλέον άλλων περιπτώσεων μη καταβολής περισσότερων δόσεων, να κρίνει καταχρηστικούς μόνο τον συμβατικό όρο ή την περίπτωση μη καταβολής δόσεως και να διατηρήσει σε ισχύ τη συμφωνία πρόωρης λύσεως της συμβάσεως λόγω μη καταβολής περισσότερων δόσεων που προβλέπεται επίσης με γενικό χαρακτήρα στη ρήτρα, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το κύρος ή ο καταχρηστικός χαρακτήρας της ρήτρας πρέπει να εκτιμάται κατά τον χρόνο ασκήσεως της δυνατότητας;

2)

Έχει εθνικό δικαστήριο, βάσει της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, την εξουσία –αφού κηρύξει καταχρηστική ρήτρα πρόωρης λύσεως της συμβάσεως περιληφθείσα σε σύμβαση δανείου ή πιστώσεως εξασφαλισμένη με υποθήκη– να κρίνει ότι η συμπληρωματική εφαρμογή εθνικής διατάξεως, καίτοι καθορίζει την κίνηση ή τη συνέχιση της διαδικασίας εκτελέσεως κατά του καταναλωτή, είναι ευνοϊκότερη για τον καταναλωτή από την κατάργηση της εν λόγω ειδικής διαδικασίας εκτελέσεως ενυπόθηκης απαιτήσεως και την παροχή στον πιστωτή του δικαιώματος να ζητήσει τη λύση της συμβάσεως δανείου ή πιστώσεως, ή να απαιτήσει τα οφειλόμενα ποσά, και την επακόλουθη εκτέλεση της καταψηφιστικής αποφάσεως, χωρίς τα πλεονεκτήματα που προβλέπει για τον καταναλωτή η ειδική εκτέλεση ενυπόθηκης απαιτήσεως;