Αναίρεση που άσκησε στις 24 Ιουνίου 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου (Έκτο τμήμα) που εκδόθηκε στις 13 Απριλίου 2011 στην υπόθεση T-320/09, Planet AE κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-314/11 P)

2011/C 238/18

Γλώσσα διαδικασίας ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Dintilhac και Δ. Τριανταφύλλου)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Planet AE

Αιτήματα

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

—   Εσφαλμένη ερμηνεία της αποφάσεως 2008/969

Το είδος της καταχώρισης της αναιρεσίβλητης στο ΣΕΠ, που (αντίθετα από άλλες καταχωρίσεις) στηρίζεται σε απλές υποψίες, δεν έχει άλλη συνέπεια από τη λήψη αυστηρότερων μέτρων παρακολούθησης (άρθρο 16 της αποφάσεως), που δεν παράγουν δεσμευτικά αποτελέσματα έναντι της αναιρεσίβλητης. Οι υπό κρίση καταχωρίσεις κακώς συγχέονται στη διάταξη με άλλα είδη καταχωρίσεων που έχουν διαφορετικές συνέπειες.

—   Μη ουσιώδης μεταβολή της έννομης κατάστασης από τις προσβαλλόμενες καταχωρίσεις.

Η απλή παρακολούθηση του καταχωριζομένου προφανώς δεν μεταβάλλει αφ' εαυτής τη νομική του κατάσταση.

—   Μη άμεσος επηρεασμός της αναιρεσίβλητης από τις προσβαλλόμενες καταχωρίσεις

Τα όποια μέτρα ελήφθησαν αποφασίστηκαν κατά την ελεύθερη κρίση του αρμόδιου διατάκτη και ύστερα από διαβούλευση και διαπραγματεύσεις με την αναιρεσίβλητη και την τράπεζά της. Δεν συνιστούν άμεση και αυτόματη συνέπεια των καταχωρίσεων. Ο άμεσος επηρεασμός συνιστά όμως απαραίτητη προϋπόθεση του παραδεκτού (άρθρο 263, παρ. 4 ΣΛΕΕ).

—   Μη εξέταση των σχετικών ισχυρισμών και αποδείξεων ως προς τον έμμεσο επηρεασμό

Ενώ η προσφυγή περιέγραφε τις ανωτέρω διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις, το Γενικό Δικαστήριο τις αγνόησε κατά παραβίαση των αρχών της αμεροληψίας και αντικειμενικότητας.

—   Ελλειψη αιτιολογίας

Η αναιρεσιβαλλομένη δεν εξηγεί σε τι συνίσταται η «δυσμενής μεταβολή» της θέσεως της προσφεύγουσας που δεν στερήθηκε οικονομικού πλεονεκτήματος, αλλ' απηλλάγη της υποχρεώσεως διανομής της αμοιβής.

Το αυτό ισχύει και ως προς τα αποτελέσματα των υπό κρίση ειδικών καταχωρίσεων, η δεσμευτικότης των οποίων ουδόλως εξηγείται.

—   Σύγχυση των ενδίκων βοηθημάτων

Η θέση της αναιρεσίβλητης στην κοινοπραξία αφορά τη διαμόρφωση της συμβάσεως. Ως αναπόσπαστο μέρος του συμβατικού πλαισίου μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συμβατικής διαφοράς (άρθρο 272 ΣΛΕΕ), όχι όμως αιτήσεως ακυρώσεως, αφού τα οικεία ένδικα βοηθήματα ισχύουν παράλληλα και αυτόνομα.

—   Παραβίαση της συμβατικής ελευθερίας και της αρχής της συναίνεσης

Αφενός η Επιτροπή δεν υποχρεούται να συμβληθεί χωρίς να λάβει κάποια μέτρα πρόνοιας, αφετέρου η αναιρεσίβλητη συναίνεσε στο τελικό συμβατικό πλαίσιο. Επομένως, κακώς το Γενικό Δικαστήριο αναζητεί νομικές βάσεις, ακροάσεις κλπ. που απαιτούνται επί «κυρώσεων» και δεν αρμόζουν στην ισότητα των συμβαλλομένων.

—   Εσφαλμένος χαρακτηρισμός των καταχωρίσεων ως αποφάσεων

Οι καταχωρίσεις στο ΣΕΠ συνιστούν μέτρα εσωτερικής τάξεως, μέτρα πρόνοιας σύμφωνα με την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης (άρθορ 27 του δημοσιονομικού κανονισμού), που προβλέφθηκαν στην οικεία απόφαση 2008/969 ως εσωτερικό κανόνα της Επιτροπής (βλ. άρθρο 51 του δημοσιονομικού κανονισμού) προς ενημέρωση και χρήση όλων των εξουσιοδοτημένων διατακτών του ιδίου οργανισμού. Οι υπό κρίση καταχωρίσεις δεν πρέπει να συνδέονται, εξάλλου, με την καταχώριση που οδηγεί σε αποκλεισμό από τη διαδικασία, αφού εν προκειμένω η σύμβαση συνήφθη με την αναιρεσίβλητη.

—   Εξάρτηση του παραδεκτού από το βάσιμο της προσφυγής

Το Γενικό Δικαστήριο εξηγεί τη διάταξή του με την ανάγκη να εξεταστεί η αρμοδιότητα της Επιτροπής να εκδώσει την απόφαση 2008/969. Ωστόσο, το ζήτημα της αρμοδιότητας αφορά το βάσιμο της προσφυγής και δεν μπορεί να προσδιορίζει το παραδεκτό της.