Προσφυγή της 26ης Μαΐου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Δανίας

(Υπόθεση C-261/11)

2011/C 238/09

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και N. Fenger)

Καθού: Βασίλειο της Δανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Σύμφωνα με τη δανική φορολογική νομοθεσία, η μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης για χρήση εκτός της Δανίας θεωρείται πώληση και φορολογείται ανάλογα, ενώ η δραστηριότητα της επιχείρησης στο εσωτερικό της χώρας θεωρείται ότι έχει περατωθεί μόνο όταν τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία έχουν όντως πωληθεί. Έτσι,μια επιχείρηση η οποία μεταβιβάζει περιουσιακά στοιχεία μεταξύ διαφόρων εγκαταστάσεων στο εσωτερικό της Δανίας δεν φορολογείται επί της αξίας των περιουσιακών αυτών στοιχείων σε σχέση με την εν λόγω μεταβίβαση. Εάν, ωστόσο, η ίδια επιχείρηση μεταβιβάσει περιουσιακά στοιχεία σε μόνιμη εγκατάσταση εκτός της Δανίας, θα καταβάλει αμέσως φόρο επί της αξίας των περιουσιακών στοιχείων ως εάν ακριβώς τα περιουσιακά αυτά στοιχεία είχαν πωληθεί.

Κατά την άποψη της Επιτροπής, η διαφορετική αυτή μεταχείριση συνιστά εμπόδιο στην ελευθερία εγκαταστάσεως αντίθετο προς το άρθρο 49 ΣΛΕΕ. Η Επιτροπή δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα της Δανίας να επιβάλλει φόρο επί των υπεραξιών που πραγματοποιεί μια επιχείρηση, ενόσω είναι εγκατεστημένη στη Δανία. Ωστόσο, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων προκύπτει η φορολογική οφειλή θα πρέπει να είναι η ίδιες, δηλαδή η ρευστοποίηση ενός στοιχείου του ενεργητικού ή ενός στοιχείου που συνεπάγεται τη δυνατότητα προσαρμογής των αποσβέσεων, ανεξάρτητα από το αν τα σχετικά περιουσιακά στοιχεία μεταφέρονται στην αλλοδαπή ή παραμένουν στη Δανία.

Κατά την άποψη της Επιτροπής, δεν υπάρχει κανένας λόγος για άμεση είσπραξη του φόρου επί των μη πραγματοποιηθεισών υπεραξιών σε σχέση με τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων από τη Δανία προς άλλο κράτος μέλος, εφόσον ένας τέτοιος φόρος δεν επιβάλλεται στις αντίστοιχες καταστάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Το Βασίλειο της Δανίας θα μπορούσε έτσι, για παράδειγμα, να προβαίνει στον καθορισμό της αξίας των μη πραγματοποιηθεισών υπεραξιών που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να φορολογήσει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται την άμεση είσπραξη του φόρου ή τη τήρηση περαιτέρω προϋποθέσεων για την αναβολή της πληρωμής του φόρου.