This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CN0105
Case C-105/11 P: Appeal brought on 2 March 2011 by Kingdom of the Netherlands against the judgment of the General Court (First Chamber, extended composition) delivered on 16 December 2010 in Joined Cases T-231/06 and T-237/06 Kingdom of the Netherlands (T-231/06) and Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (T-237/06) v European Commission
Υπόθεση C-105/11 P: Αναίρεση που άσκησε στις 2 Μαρτίου 2011 το Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06, Βασίλειο των Κάτω Χωρών (T-231/06) και Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (T-237/06) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Υπόθεση C-105/11 P: Αναίρεση που άσκησε στις 2 Μαρτίου 2011 το Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06, Βασίλειο των Κάτω Χωρών (T-231/06) και Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (T-237/06) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
ΕΕ C 238 της 13.8.2011, p. 3–4
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
13.8.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 238/3 |
Αναίρεση που άσκησε στις 2 Μαρτίου 2011 το Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06, Βασίλειο των Κάτω Χωρών (T-231/06) και Nederlandse Omroep Stichting (NOS) (T-237/06) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-105/11 P)
2011/C 238/04
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Αναιρεσείον: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: C.M. Wissels και M. Noort,)
Λοιποί διάδικοι στην κατ’ αναίρεση δίκη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Stichting Nederlandse Publieke Omroep, πρώην Nederlandse Omroep Stichting (NOS)
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 16ης Δεκεμβρίου 2010 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-231/06 και T-237/06· |
|
— |
να αποφανθεί το ίδιο επί της υποθέσεως και να ακυρώσει την απόφαση 2008/136/ΕΚ (1) της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2006, καθόσον η Επιτροπή έκρινε με την απόφαση αυτή ότι ποσό 42,457 εκατομμυρίων ευρώ πρέπει να θεωρηθεί ως νέα κρατική ενίσχυση και πρέπει να αναζητηθεί ως μέρος ενός συνολικού ποσού 76,327 εκατομμυρίων ευρώ (πλέον τόκων)· |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασίας. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την αίτηση αναιρέσεως, το αναιρεσείον προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης, διότι ερμήνευσε εσφαλμένως τα άρθρα 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 108, παράγραφοι 1 και 3, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 (2), και διότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε ή τουλάχιστον αιτιολόγησε ανεπαρκώς τις διαπιστώσεις του.
Ο λόγος αναιρέσεως έχει τα ακόλουθα σκέλη:
|
1) |
το Γενικό Δικαστήριο στήριξε εσφαλμένως τη διαπίστωσή του ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση στο ότι το άρθρο 109a του Mediawet (νόμου περί μέσων ενημερώσεως) θεσπίσθηκε μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης· |
|
2) |
το Γενικό Δικαστήριο στήριξε εσφαλμένως τη διαπίστωσή του ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση στο κριτήριο ότι η ενίσχυση εξυπηρετούσε «συγκεκριμένους σκοπούς» (του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα)· |
|
3) |
το Γενικό Δικαστήριο στήριξε εσφαλμένως τη διαπίστωσή του ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση στην εκτίμηση ότι ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας έτυχε κατά τον τρόπο αυτόν (επιπλέον) υπέρμετρης αντισταθμίσεως. Το ύψος μιας ενδεχόμενης υπέρμετρης αντισταθμίσεως δεν είναι καθοριστικό προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα αν η επίδικη μεταβίβαση συνιστά υπέρμετρη αντιστάθμιση. Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου είναι, εν πάση περιπτώσει, ανεπαρκώς αιτιολογημένη· |
|
4) |
το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι η προέλευση των μεταβιβαζόμενων αποθεματικών δεν έχει σημασία για την επίλυση του ζητήματος αν η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση. Κατά τον τρόπο αυτόν, το Γενικό Δικαστήριο παραγνωρίζει τη διάκριση μεταξύ νέας και υφιστάμενης ενισχύσεως. Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου είναι, εν πάση περιπτώσει, ανεπαρκώς αιτιολογημένη· |
|
5) |
το Γενικό Δικαστήριο αιτιολόγησε ανεπαρκώς την κρίση του ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι τα μεταβιβαζόμενα αποθεματικά προέρχονται από την ετήσια χρηματοδότηση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα και, ως εκ τούτου, από υφιστάμενη ενίσχυση· |
|
6) |
το Γενικό Δικαστήριο αιτιολόγησε ανεπαρκώς την κρίση του ότι οι μεταβιβασθέντες πόροι προέρχονται από ειδικές χρηματοδοτήσεις και, ως εκ τούτου, συνιστούν νέα ενίσχυση· |
|
7) |
ακόμη και αν οι ανωτέρω προσβαλλόμενες διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου ερμηνευθούν σε συσχετισμό μεταξύ τους, δεν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η επίδικη μεταβίβαση συνιστά νέα ενίσχυση. |
(1) Απόφαση 2008/136/ΕΚ της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2006, σχετικά με την ειδική χρηματοδότηση των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων των Κάτω Χωρών C 2/2004 (πρώην NN 170/2003) (ΕΕ 2008, L 49, σ. 1).
(2) Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).