1

Με το δικόγραφό της, η New Yorker SHK Jeans GmbH & Co. KG, πρώην New Yorker SHK Jeans GmbH (στο εξής: New Yorker Jeans), ζητεί την αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Σεπτεμβρίου 2011, T-415/09, New Yorker SHK Jeans κατά ΓΕΕΑ – Vallis K.-Vallis A. (FISHBONE) (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση), με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 30ής Ιουλίου 2009 (υπόθεση R 1051/2008-1) (στο εξής: επίδικη απόφαση), επί της ανακοπής που άσκησε η Vallis K.-Vallis A. & Co OE (στο εξής: Vallis K.-Vallis A.) κατά της αίτησης της New Yorker Jeans για καταχώριση του λεκτικού σημείου FISHBONE ως κοινοτικού σήματος.

2

Ο κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1), κωδικοποίησε και κατήργησε τον κανονισμό (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1).

3

Το άρθρο 15 του κανονισμού 207/2009, το οποίο τιτλοφορείται «Χρήση του κοινοτικού σήματος», ορίζει τα ακόλουθα:

«1.   Εάν, εντός προθεσμίας πέντε ετών από την καταχώριση, ο δικαιούχος δεν έχει κάνει ουσιαστική χρήση του κοινοτικού σήματος μέσα στην Κοινότητα για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τις οποίες αυτό έχει καταχωρισθεί ή εάν έχει αναστείλει τη χρήση του επί μια συνεχή πενταετία, το κοινοτικό σήμα υπόκειται στις κυρώσεις που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, εκτός εάν υπάρχει εύλογη αιτία για τη μη χρήση.

[...]»

4

Στον επιγραφόμενο «Διαδικασία καταχώρισης» τίτλο IV του κανονισμού 207/2009, και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα 4, που τιτλοφορείται «Παρατηρήσεις τρίτων και ανακοπή», περιλαμβάνεται το άρθρο 42, το οποίο φέρει τον τίτλο «Εξέταση της ανακοπής» και έχει ως εξής:

«1.   Κατά την εξέταση της ανακοπής, το [ΓΕΕΑ] καλεί τους διαδίκους να υποβάλουν παρατηρήσεις, κάθε φορά που τούτο κρίνεται αναγκαίο και εντός προθεσμίας που το ίδιο τους ορίζει, σχετικά με γνωστοποιήσεις που προέρχονται είτε από τους λοιπούς διαδίκους είτε από το ίδιο.

2.   Μετά από αίτηση του καταθέτη, ο ανακόπτων δικαιούχος προγενέστερου κοινοτικού σήματος οφείλει να αποδείξει ότι, κατά τη διάρκεια των πέντε ετών που προηγήθηκαν της δημοσίευσης της αίτησης κοινοτικού σήματος, είχε γίνει ουσιαστική χρήση του προγενέστερου κοινοτικού σήματος στην Κοινότητα για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τα οποία καταχωρίσθηκε και επί των οποίων βασίζεται η ανακοπή του ή ότι υπάρχει εύλογη αιτία για τη μη χρήση, εφόσον, κατά την ημερομηνία αυτή, το προγενέστερο σήμα ήταν από πενταετίας τουλάχιστον καταχωρισμένο. Αν δεν αποδειχθούν τα ανωτέρω, η ανακοπή απορρίπτεται. Αν το προγενέστερο κοινοτικό σήμα χρησιμοποιήθηκε για μέρος μόνο των προϊόντων ή υπηρεσιών για τα οποία καταχωρίσθηκε, τότε, για τους σκοπούς της εξέτασης της ανακοπής, θεωρείται καταχωρισμένο μόνο για το μέρος αυτό των προϊόντων ή υπηρεσιών.

3.   Η παράγραφος 2 εφαρμόζεται στα προγενέστερα εθνικά σήματα στα οποία αναφέρεται το άρθρο 8, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, υπό τον όρον ότι η χρήση στην Κοινότητα αντικαθίσταται από τη χρήση στο κράτος μέλος στο οποίο προστατεύεται το προγενέστερο εθνικό σήμα

[...]»

5

Στον επιγραφόμενο «Δικονομικές διατάξεις» τίτλο IΧ του κανονισμού 207/2009, και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα 1, που τιτλοφορείται «Γενικές διατάξεις», περιλαμβάνεται το άρθρο 76, το οποίο φέρει τον τίτλο «Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών» και προβλέπει τα κάτωθι:

«1.   Κατά την ενώπιόν του διαδικασία, το [ΓΕΕΑ] εξετάζει τα πραγματικά περιστατικά· εντούτοις, σε διαδικασία που αφορά τους σχετικούς λόγους απαραδέκτου της καταχώρισης, η εξέταση περιορίζεται στα επιχειρήματα που προβάλλουν οι διάδικοι καθώς και στα υποβληθέντα από αυτούς αιτήματα.

2.   Το [ΓΕΕΑ] μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη πραγματικά περιστατικά των οποίων δεν έγινε επίκληση ή αποδείξεις που δεν προσκόμισαν εγκαίρως οι διάδικοι.»

6

Ο κανόνας 22, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 1995, περί της εφαρμογής του κανονισμού 40/94 (ΕΕ L 303, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1041/2005 της Επιτροπής, της 29ης Ιουνίου 2005 (ΕΕ L 172, σ. 4, στο εξής: κανονισμός 2868/95), ορίζει τα ακόλουθα:

«Αν ο ανακόπτων υποχρεούται να αποδείξει ότι έγινε χρήση του σήματος ή ότι συντρέχουν βάσιμοι λόγοι για τη μη χρήση, το [ΓΕΕΑ] τον καλεί να προσκομίσει, μέσα σε προθεσμία που του τάσσει, τα απαιτούμενα αποδεικτικά στοιχεία. Αν ο ανακόπτων δεν προσκομίσει αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία εμπρόθεσμα, το [ΓΕΕΑ] απορρίπτει την ανακοπή.»

7

Το ιστορικό της διαφοράς εκτέθηκε από το Γενικό Δικαστήριο, στις σκέψεις 1 έως 12 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, ως εξής:

[...]

[…]

8

Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 14 Οκτωβρίου 2009, η New Yorker Jeans άσκησε προσφυγή με αίτημα να μεταρρυθμίσει το Γενικό Δικαστήριο την επίδικη απόφαση, κρίνοντας την προσφυγή ενώπιον του τμήματος προσφυγών βάσιμη και απορρίπτοντας την ανακοπή για τα προϊόντα της κλάσης 25. Επικουρικώς, η New Yorker Jeans ζήτησε να ακυρωθεί η επίδικη απόφαση, στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών απέρριψε την προσφυγή της και επιβεβαίωσε την απόρριψη της αίτησης καταχώρισης για τα προϊόντα αυτά.

9

Προς στήριξη της προσφυγής της, η New Yorker Jeans προέβαλε, μεταξύ άλλων, ένα λόγο ο οποίος αφορούσε παράβαση των άρθρων 42, παράγραφοι 2 και 3, και 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, καθώς και του κανόνα 22, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 2868/95. Υποστήριξε, συναφώς, ότι κακώς το τμήμα προσφυγών αποφάνθηκε ότι το τμήμα ανακοπών μπορούσε να λάβει υπόψη συμπληρωματικά στοιχεία τα οποία προσκομίστηκαν, προς απόδειξη της χρήσης του προγενέστερου σήματος, μετά τη λήξη της προθεσμίας που είχε τάξει το ΓΕΕΑ βάσει της τελευταίας αυτής διάταξης.

10

Αφού υπενθύμισε, με τις σκέψεις 23 και 24 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης όπου παρέπεμψε στην απόφαση της 13ης Μαρτίου 2007, C-29/05 P, ΓΕΕΑ κατά Kaul (Συλλογή 2007, σ. I-2213, σκέψη 42), ότι από το άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 συνάγεται ότι, κατά κανόνα και ελλείψει αντίθετης διάταξης, η επίκληση πραγματικών περιστατικών και η προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων από τους διαδίκους παραμένει δυνατή και μετά το πέρας των σχετικών προθεσμιών οι οποίες προβλέπονται στον κανονισμό 207/2009 και ότι επ’ ουδενί απαγορεύεται στο ΓΕΕΑ να λαμβάνει υπόψη πραγματικά περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία που έχουν υποβληθεί εκπροθέσμως στην κρίση του, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τον συγκεκριμένο λόγο τον οποίο προέβαλε η New Yorker Jeans, κρίνοντας κατ’ ουσία, με τις σκέψεις 25 έως 34 της απόφασής του, τα εξής:

[...]

[...]

11

Δεδομένου ότι ούτε οι άλλοι λόγοι τους οποίους προέβαλε η New Yorker Jeans προς στήριξη της προσφυγής της έγιναν δεκτοί, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή στο σύνολό της.

12

Με το δικόγραφό της, η New Yorker Jeans ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου και να δεχθεί την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, προκειμένου αυτό να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς. Ζητεί επίσης να καταδικαστεί το ΓΕΕΑ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

13

Το ΓΕΕΑ ζητεί να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να καταδικαστεί η New Yorker Jeans στα δικαστικά έξοδα.

14

Προς στήριξη της αίτησης αναίρεσης, η New Yorker Jeans προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο, σχετικό με παράβαση των άρθρων 42, παράγραφοι 2 και 3, και 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, καθώς και του κανόνα 22, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 2868/95.

15

Το κύριο επιχείρημά της είναι ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως τις ως άνω διατάξεις κρίνοντας ότι ορθώς το ΓΕΕΑ είχε λάβει υπόψη τα συμπληρωματικά στοιχεία τα οποία η Vallis K.-Vallis A. διαβίβασε στις 15 Ιανουαρίου 2007 προς απόδειξη της χρήσης του προγενέστερου σήματος.

16

Κατά την άποψη της New Yorker Jeans, εφόσον τα στοιχεία τα οποία προσκομίστηκαν εντός της προθεσμίας που είχε τάξει αρχικώς το ΓΕΕΑ δεν επαρκούσαν προς απόδειξη της ουσιαστικής χρήσης του προγενέστερου σήματος, το ΓΕΕΑ όφειλε να απορρίψει την ανακοπή βάσει του κανόνα 22, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 2868/95, δεδομένου ότι η εν λόγω διάταξη εισάγει συναφώς εξαίρεση από τον κανόνα του άρθρου 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

17

Η ως άνω ερμηνεία δεν φέρει, κατά την αναιρεσείουσα, τον ανακόπτοντα σε αδικαιολόγητα δυσμενή θέση, δεδομένου, αφενός, ότι αυτός γνωρίζει πριν από την άσκηση της ανακοπής του ότι ενδέχεται, εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα, να υποχρεωθεί να αποδείξει ότι έχει γίνει ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος, ειδάλλως η ανακοπή του θα απορριφθεί, αφετέρου, ότι του τάσσεται επαρκής προθεσμία για να προσκομίσει τα σχετικά στοιχεία και, τέλος, ότι έχει επιπλέον τη δυνατότητα να ζητήσει παράταση της προθεσμίας αυτής. Εξάλλου, ο ανακόπτων διατηρεί, ακόμη και σε περίπτωση απόρριψης της ανακοπής του, το δικαίωμα να ζητήσει σε μεταγενέστερο χρόνο να κηρυχθεί άκυρο το προσφάτως καταχωρισμένο σήμα.

18

Επικουρικώς, η New Yorker Jeans υποστηρίζει, παραπέμποντας στη σκέψη 44 της προαναφερθείσας απόφασης ΓΕΕΑ κατά Kaul, ότι, ακόμη και αν θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι η προσκόμιση συμπληρωματικών αποδεικτικών στοιχείων εξακολουθεί να είναι δυνατή, το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, στο μέτρο που το ΓΕΕΑ οφείλει στο πλαίσιο της διάταξης αυτής να ελέγχει αν τα εκπροθέσμως προσκομισθέντα στοιχεία έχουν σημασία για την υπόθεση και αν η απόρριψή τους κρίνεται επιβεβλημένη λόγω του σταδίου στο οποίο βρισκόταν η διαδικασία όταν υποβλήθηκαν. Συγκεκριμένα, το ΓΕΕΑ καταχράστηκε τη διακριτική του ευχέρεια και δεν τήρησε την υποχρέωσή του να διασφαλίζει την αποτελεσματική διεξαγωγή της διαδικασίας, καθόσον παρέλειψε να εξετάσει αν υπήρχαν νέα στοιχεία τα οποία δικαιολογούσαν την εκπρόθεσμη προσκόμιση, δεδομένου ότι το γεγονός και μόνον ότι ο αντίδικος προέβαλε αντιρρήσεις ως προς την επάρκεια των αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισε αρχικώς ο ανακόπτων δεν συνιστά νέο στοιχείο υπό την ως άνω έννοια.

19

Το ΓΕΕΑ αντιτείνει ότι με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε ορθώς τον κανόνα 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95 κρίνοντας ότι, όταν στοιχεία που είναι κρίσιμα για την απόδειξη της χρήσης του σήματος έχουν, όπως εν προκειμένω, διαβιβαστεί εμπροθέσμως σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, ο κανόνας αυτός δεν απαγορεύει τη μεταγενέστερη προσκόμιση συμπληρωματικών αποδεικτικών στοιχείων για το ίδιο ζήτημα.

20

Η συγκεκριμένη ερμηνεία του κανόνα 22, παράγραφος 2, είναι εξάλλου σύμφωνη με τις αρχές τις οποίες έθεσε το Δικαστήριο με την προαναφερθείσα απόφαση ΓΕΕΑ κατά Kaul, ενώ η αποδοχή αυστηρώς συμπληρωματικών αποδεικτικών στοιχείων πληροί γενικώς τα διάφορα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν στην ως άνω απόφαση του Δικαστηρίου.

21

Όσον αφορά, πρώτον, το κύριο σκέλος του λόγου που προβάλλει η New Yorker Jeans, πρέπει κατ’ αρχάς να υπομνησθεί ότι, όπως ορίζει το άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, το ΓΕΕΑ μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη πραγματικά περιστατικά των οποίων δεν έγινε επίκληση ή αποδεικτικά στοιχεία τα οποία δεν προσκομίστηκαν εγκαίρως από τους διαδίκους.

22

Όπως έχει αποφανθεί το Δικαστήριο, από το γράμμα της διάταξης αυτής προκύπτει ότι, κατά κανόνα και εκτός αντίθετης διάταξης, η επίκληση πραγματικών περιστατικών και η προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων από τους διαδίκους παραμένει δυνατή και μετά το πέρας των σχετικών προθεσμιών οι οποίες προβλέπονται στον κανονισμό 207/2009 και ότι επ’ ουδενί απαγορεύεται στο ΓΕΕΑ να λαμβάνει υπόψη πραγματικά περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία που έχουν υποβληθεί εκπροθέσμως στην κρίση του (προαναφερθείσα απόφαση ΓΕΕΑ κατά Kaul, σκέψη 42).

23

Η ως άνω διάταξη, διευκρινίζοντας ότι το ΓΕΕΑ «μπορεί» σε παρόμοιες περιπτώσεις να αποφασίσει να μη λάβει υπόψη τέτοια πραγματικά περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία, παρέχει στην πράξη στο ΓΕΕΑ ευρεία διακριτική ευχέρεια, προκειμένου να καταλήξει, αιτιολογώντας την απόφασή του επ’ αυτού του σημείου, αν πρέπει να τα λάβει υπόψη ή όχι (προαναφερθείσα απόφαση ΓΕΕΑ κατά Kaul, σκέψη 43).

24

Όσον αφορά ειδικότερα την προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων για την ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος στο πλαίσιο διαδικασιών ανακοπής, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, ναι μεν το άρθρο 2, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 προβλέπει ότι, εφόσον το ζητήσει ο αιτών την καταχώριση, ο ανακόπτων ο οποίος είναι δικαιούχος προγενέστερου σήματος πρέπει να αποδείξει ότι έχει γίνει ουσιαστική χρήση του σήματός του, ειδάλλως η ανακοπή απορρίπτεται, πλην όμως ο εν λόγω κανονισμός δεν περιέχει διάταξη που να προσδιορίζει την προθεσμία προσκόμισης των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων.

25

Αντιθέτως, ο κανόνας 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95 ορίζει συναφώς ότι, σε περίπτωση υποβολής τέτοιου αιτήματος, το ΓΕΕΑ καλεί τον δικαιούχο του προγενέστερου σήματος να προσκομίσει τα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν είτε τη χρήση του σήματός του είτε την ύπαρξη εύλογης αιτίας για τη μη χρήση του εντός προθεσμίας που του τάσσει.

26

Εν προκειμένω, το τμήμα ανακοπών εφάρμοσε την τελευταία αυτή διάταξη και έταξε στη Vallis K.-Vallis A. συγκεκριμένη προθεσμία για την υποβολή των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων. Δεν αμφισβητείται επίσης ότι η Vallis K.-Vallis A. διαβίβασε πράγματι εντός της προθεσμίας αυτής διάφορα στοιχεία προς απόδειξη της χρήσης του προγενέστερου σήματος.

27

Εν συνεχεία, πρέπει να υπομνησθεί ότι στη δεύτερη περίοδο του ίδιου κανόνα 22, παράγραφος 2, διευκρινίζεται περαιτέρω ότι, αν τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τη χρήση του σήματος δεν προσκομιστούν εντός της προθεσμίας που έχει τάξει το ΓΕΕΑ, η ανακοπή είναι απορριπτέα.

28

Συναφώς, μολονότι από το γράμμα της διάταξης αυτής προκύπτει, ασφαλώς, ότι, όταν ουδέν στοιχείο προσκομίζεται προς απόδειξη της χρήσης του οικείου σήματος εντός της προθεσμίας που τάσσει το ΓΕΕΑ, το τελευταίο οφείλει να απορρίψει αυτεπαγγέλτως την ανακοπή, εντούτοις η ως άνω διαπίστωση δεν ισχύει στην περίπτωση κατά την οποία έχουν όντως προσκομιστεί εντός της εν λόγω προθεσμίας κάποια αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την απαιτούμενη χρήση.

29

Στην περίπτωση αυτή και εφόσον, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, τα στοιχεία αυτά είναι έστω στοιχειωδώς σχετικά με το ζήτημα της απόδειξης της ουσιαστικής χρήσης, η διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί. Συγκεκριμένα, το ΓΕΕΑ οφείλει στη συνέχεια, όπως προβλέπει το άρθρο 42, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009, να καλέσει τους διαδίκους, αν το κρίνει αναγκαίο, να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους επί των κοινοποιήσεων που τους έχουν γίνει από το ίδιο ή επί των στοιχείων που τους έχουν γνωστοποιηθεί και προέρχονται από τους άλλους διαδίκους. Στο πλαίσιο αυτό, στην περίπτωση κατά την οποία η ανακοπή απορριφθεί τελικώς λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων προς απόδειξη της ουσιαστικής χρήσης του προγενέστερου σήματος, η εν λόγω απόρριψη δεν στηρίζεται στην εφαρμογή του κανόνα 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα μια διαδικαστική διάταξη, αλλά αποκλειστικώς και μόνο στην εφαρμογή της ουσιαστικής διάταξης του άρθρου 42, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

30

Επομένως, όπως ορθώς έκρινε το Γενικό Δικαστήριο με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, όταν αποδεικτικά στοιχεία που μπορούν να θεωρηθούν κρίσιμα προς διαπίστωση της χρήσης του επίμαχου σήματος έχουν προσκομιστεί, όπως συνέβη εν προκειμένω, εντός της προθεσμίας την οποία έχει τάξει το ΓΕΕΑ βάσει του κανόνα 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, η προσκόμιση συμπληρωματικών αποδεικτικών στοιχείων εξακολουθεί να είναι δυνατή και μετά την εκπνοή της ως άνω προθεσμίας. Στην περίπτωση αυτή, όπως ορθώς αποφάνθηκε το Γενικό Δικαστήριο και όπως υπενθυμίστηκε ανωτέρω στις σκέψεις 22 και 23, το ΓΕΕΑ μπορεί κάλλιστα να λάβει υπόψη τέτοια εκπροθέσμως προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία, κάνοντας χρήση της διακριτικής ευχέρειας που του παρέχει το άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

31

Συνεπώς, το κύριο σκέλος του μοναδικού λόγου αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί.

32

Δεύτερον, η New Yorker Jeans προβάλλει στο πλαίσιο του ίδιου λόγου και το επικουρικό επιχείρημα ότι κακώς το Γενικό Δικαστήριο δεν ακύρωσε την επίδικη απόφαση λόγω κατάχρησης στην οποία υπέπεσε εν προκειμένω το ΓΕΕΑ κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, καθόσον το τμήμα προσφυγών δεν ήλεγξε αν τα εκπροθέσμως υποβληθέντα στοιχεία ήταν κρίσιμα και αν έπρεπε να μη ληφθούν υπόψη λόγω του σταδίου στο οποίο βρισκόταν η διαδικασία όταν προσκομίστηκαν.

33

Όσον αφορά την άσκηση της εν λόγω διακριτικής ευχέρειας που διαθέτει το ΓΕΕΑ προκειμένου να αποφασίσει αν θα λάβει υπόψη εκπροθέσμως προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία, υπενθυμίζεται ότι, όπως έχει αποφανθεί το Δικαστήριο, η συνεκτίμηση τέτοιων στοιχείων από το ΓΕΕΑ, όταν καλείται να αποφανθεί στο πλαίσιο διαδικασίας ανακοπής, μπορεί να δικαιολογηθεί ιδίως όταν αυτό θεωρεί, αφενός, ότι τα εκπροθέσμως υποβληθέντα στοιχεία ενδέχεται, εκ πρώτης όψεως, να έχουν πράγματι σημασία για την τύχη της ασκηθείσας ενώπιόν του ανακοπής και, αφετέρου, ότι η απόρριψη τους δεν κρίνεται επιβεβλημένη λόγω είτε του σταδίου της διαδικασίας κατά το οποίο γίνεται η καθυστερημένη υποβολή τους είτε των σχετικών με αυτήν περιστάσεων (προαναφερθείσα απόφαση ΓΕΕΑ κατά Kaul, σκέψη 44).

34

Συναφώς, από τις διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου περί τα πραγματικά περιστατικά, ιδίως τις περιεχόμενες στις σκέψεις 33 και 34 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, συνάγεται ότι η συνεκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων που η Vallis K.-Vallis A. προσκόμισε εκπροθέσμως, ως συμπλήρωμα προς τα σχετικά με το ζήτημα στοιχεία τα οποία είχε υποβάλει αρχικώς, έδωσαν τη δυνατότητα στο τμήμα ανακοπών, και εν συνεχεία στο τμήμα προσφυγών, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχε γίνει ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος, βάσει όλων των κρίσιμων πραγματικών περιστατικών και αποδεικτικών στοιχείων, ενώ τόσο το στάδιο στο οποίο βρισκόταν η διαδικασία κατά τον χρόνο της καθυστερημένης τους προσκόμισης όσο και οι σχετικές με αυτήν περιστάσεις επέτρεπαν την ως άνω συνεκτίμηση.

35

Επομένως, εφόσον δεν αμφισβητείται ότι το ΓΕΕΑ, συνεκτιμώντας αυτά ακριβώς τα συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία που υποβλήθηκαν εκπροθέσμως, μπόρεσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχε γίνει ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος, είναι προφανές ότι πρέπει να απορριφθεί η αιτίαση της New Yorker Jeans ότι το τμήμα προσφυγών παρέλειψε να ελέγξει αν τα οικεία στοιχεία ήταν κρίσιμα.

36

Τονίζεται εξάλλου ότι, στη σκέψη 31 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η Vallis K.-Vallis A. δεν παρέβη την ταχθείσα προθεσμία εφαρμόζοντας εσκεμμένα παρελκυστική τακτική ή επιδεικνύοντας πρόδηλη αμέλεια, αλλά ότι απλώς προσκόμισε συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία κατόπιν των παρατηρήσεων με τις οποίες η New Yorker Jeans αμφισβήτησε την επάρκεια των σχετικών με την ουσιαστική χρήση αποδεικτικών στοιχείων που είχαν υποβληθεί αρχικώς.

37

Επομένως, δεν τίθεται ζήτημα πλάνης του Γενικού Δικαστηρίου περί το δίκαιο σε σχέση με τις διάφορες αυτές διαπιστώσεις που αποτελούν, όπως προκύπτει από τη σκέψη 28 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, μέρος του σκεπτικού βάσει του οποίου απέρριψε το επιχείρημα της New Yorker Jeans ότι κακώς το τμήμα προσφυγών είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το τμήμα ανακοπών μπορούσε εν προκειμένω να λάβει υπόψη του τα εκπροθέσμως προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία.

38

Κατόπιν των ανωτέρω σκέψεων, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει ούτε το επικουρικό επιχείρημα του μοναδικού λόγου αναίρεσης, με το οποίο η Vallis K.-Vallis A. προσήψε στο Γενικό Δικαστήριο ότι κακώς δεν ακύρωσε την επίδικη απόφαση λόγω καταχρηστικής άσκησης, εκ μέρους του ΓΕΕΑ, της διακριτικής ευχέρειας που του παρέχει το άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

39

Κατά συνέπεια, ο μοναδικός λόγος αναίρεσης είναι απορριπτέος δεδομένου ότι είναι αβάσιμος ως προς αμφότερα τα σκέλη του.

40

Βάσει του άρθρου 184, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, όταν η αίτηση αναίρεσης είναι αβάσιμη, το Δικαστήριο αποφαίνεται επί των δικαστικών εξόδων.

41

Κατά το άρθρο 138, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, το οποίο εφαρμόζεται στην αναιρετική διαδικασία δυνάμει του άρθρου 184, παράγραφος 1, του ίδιου αυτού Κανονισμού, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Εφόσον το ΓΕΕΑ υπέβαλε τέτοιο αίτημα, η New Yorker Jeans πρέπει, εφόσον ηττήθηκε, να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφασίζει: