This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62009TN0154
Case T-154/09: Action brought on 10 April 2009 — MRI v Commission
Υπόθεση T-154/09: Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — MRI κατά Επιτροπής
Υπόθεση T-154/09: Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — MRI κατά Επιτροπής
ΕΕ C 141 της 20.6.2009, p. 55–55
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
20.6.2009 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 141/55 |
Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 — MRI κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-154/09)
2009/C 141/111
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Manuli Rubber Industries SpA (MRI) (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: L. Radicati di Brozolo, M. Pappalardo και E. Marasà, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
|
Ως κύριο αίτημα:
|
|
Επικουρικώς:
|
|
Εν πάση περιπτώσει:
|
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσβαλλόμενη στα πλαίσια της παρούσας υποθέσεως απόφαση είναι η ίδια με εκείνη της υποθέσεως T-146/09, Parker ITR και Parker Hannifin κατά Επιτροπής.
Προς υποστήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προβάλλει, πρώτον, ότι η προπαρατεθείσα απόφαση πάσχει σε σχέση με τον χαρακτηρισμό της παραβάσεως η οποία συνίσταται, όπως της προσάπτεται στη συμμετοχή σε μία και μόνο και περίπλοκη συμφωνία σύμπραξης κατά τα έτη 1986 έως 2007, ειδικότερα δε σε σχέση με το υποστατό της παραβάσεως κατά την περίοδο 1996-2000 και εν πάση περιπτώσει σε σχέση με το ότι περιελήφθη στο χρονικό διάστημα που αποτελεί αντικείμενο της κυρώσεως η περίοδος που περιλαμβάνεται μεταξύ των μηνών Σεπτεμβρίου 1996 και Μαΐου 1997.
Προβάλλεται συναφώς ο ισχυρισμός ότι τυχόν παράβαση δεν μπορεί να είναι ούτε κατ’ εξακολούθηση ούτε συνεχής εφόσον μεταξύ των επιμέρους φάσεων της παραβάσεως μεσολαβούν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, σημαντικά χρονικά διαστήματα και κυρίως όταν συνδυάζονται με θετικές ενέργειες ασυμβίβαστες με τη βούληση περί συνεχίσεως ή επαναλήψεως της παραβάσεως, όπως η δημόσια και ρητή διάρρηξη των σχέσεων με τη σύμπραξη εκ μέρους της προσφεύγουσας, γεγονός το οποίο αναγνωρίστηκε και από την Επιτροπή.
Η προσφεύγουσα επικαλείται επίσης την αντικανονικότητα κατά τον προσδιορισμό του ύψους του προστίμου υπό την ειδικότερη έποψη της διαρκείας, της σοβαρότητας και της μειώσεώς του λόγω συμμετοχής στο πρόγραμμα επιείκειας.