Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62009CN0477

    Υπόθεση C-477/09: Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Γαλλία) στις 25 Νοεμβρίου 2009 — Charles Defossez κατά Christian Wiart, εκκαθαριστής της εταιρείας Sotimon SARL, Office national de l'emploi και CGEA de Lille

    ΕΕ C 37 της 13.2.2010, p. 18–19 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    13.2.2010   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 37/18


    Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Γαλλία) στις 25 Νοεμβρίου 2009 — Charles Defossez κατά Christian Wiart, εκκαθαριστής της εταιρείας Sotimon SARL, Office national de l'emploi και CGEA de Lille

    (Υπόθεση C-477/09)

    2010/C 37/19

    Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

    Αιτούν δικαστήριο

    Cour de cassation

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    Αναιρεσείων: Charles Defossez

    Αναιρεσίβλητοι: Christian Wiart, εκκαθαριστής της εταιρείας Sotimon SARL, Office national de l'emploi (fonds de fermeture d'entreprises) και CGEA de Lille

    Προδικαστικό ερώτημα

    Έχει το άρθρο 8α της οδηγίας 80/987/EOK του Συμβουλίου, της 20ής Οκτωβρίου 1980, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την προστασία των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη (1), όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2002/74/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2002 (2), που προβλέπει στο πρώτο του εδάφιο ότι όταν μια επιχείρηση με δραστηριότητες στο έδαφος τουλάχιστον δύο κρατών μελών βρίσκεται σε κατάσταση αφερεγγυότητας, ο οργανισμός που είναι αρμόδιος για την πληρωμή των ανεξόφλητων απαιτήσεων των μισθωτών είναι εκείνος του κράτους μέλους, στο έδαφος του οποίου ασκούν ή ασκούσαν συνήθως την εργασία του, και στο δεύτερό του εδάφιο ότι η έκταση των δικαιωμάτων των μισθωτών προσδιορίζεται από το δίκαιο που διέπει τον αρμόδιο οργανισμό εγγυήσεως, έχει την έννοια ότι ορίζει τον αρμόδιο οργανισμό εγγυήσεως κατ’ αποκλεισμόν οποιουδήποτε άλλου οργανισμού εγγυήσεως ή, λαμβανομένου υπόψη του σκοπού της οδηγίας που έγκειται στην εδραίωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που ασκούν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη κυκλοφορία, και του πρώτου εδαφίου του άρθρου 9 της οδηγίας κατά το οποίο αυτή δεν περιορίζει την ευχέρεια των κρατών μελών να εφαρμόζουν ή να θεσπίζουν ευνοϊκότερες νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις για τους μισθωτούς, την έννοια ότι ο μισθωτός διατηρεί το δικαίωμα να αξιώσει, αντί της εγγυήσεως του ανωτέρω οργανισμού, την ευνοϊκότερη εγγύηση του οργανισμού στον οποίο είναι ασφαλισμένος και καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές ο εργοδότης του βάσει της εθνικής νομοθεσίας;


    (1)  ΕΕ L 283, σ. 23.

    (2)  ΕΕ L 270, σ. 10.


    Top