19.2.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 55/7

1)

Το άρθρο 20, πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο ορισμός της έννοιας «αιθυλική αλκοόλη» τον οποίο περιλαμβάνει η εν λόγω διάταξη καλύπτει επίσης το κρασί και το πορτό για μαγειρική χρήση.

2)

Υπό περιστάσεις όπως αυτές της διαφοράς της κύριας δίκης, ενδεχόμενη απαλλαγή του κρασιού, του πορτό και του κονιάκ για μαγειρική χρήση από τον εναρμονισμένο ειδικό φόρο καταναλώσεως μπορεί να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 27, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας 92/83.

3)

Στην περίπτωση κατά την οποία προϊόντα όπως τα επίδικα στην κύρια δίκη, ήτοι το κρασί, το πορτό και το κονιάκ για μαγειρική χρήση, για τα οποία έγινε δεκτό ότι δεν υπόκεινται σε ειδικό φόρο καταναλώσεως ή απαλλάσσονται από τον φόρο αυτόν βάσει της οδηγίας 92/83 και τα οποία τέθηκαν προς κατανάλωση εντός του κράτους μέλους παραγωγής τους, προορίζονται για εμπορία εντός άλλου κράτους μέλους, το τελευταίο αυτό κράτος μέλος πρέπει να μεταχειρισθεί κατά τον ίδιο τρόπο τα προϊόντα αυτά εντός του εδάφους του, εκτός αν υφίστανται συγκεκριμένα, αντικειμενικά και εξακριβώσιμα στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι το πρώτο κράτος μέλος δεν εφάρμοσε ορθώς τις διατάξεις της οδηγίας αυτής ή ότι, σύμφωνα με το άρθρο 27, παράγραφος 1, της ίδιας οδηγίας, δικαιολογείται η θέσπιση μέτρων αποτροπής της απάτης, της φοροδιαφυγής και των καταχρήσεων στον τομέα των απαλλαγών, καθώς και μέτρων εξασφαλίσεως της ορθής και άμεσης εφαρμογής των εν λόγω απαλλαγών.

4)

Το άρθρο 27, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας 92/83 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η χορήγηση της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή απαλλαγής δεν μπορεί να εξαρτάται από προϋποθέσεις όπως οι προβλεπόμενες στην επίδικη στη διαφορά της κύριας δίκης εθνική ρύθμιση, ήτοι ο περιορισμός των προσώπων στα οποία επιτρέπεται να υποβάλουν αίτηση επιστροφής φόρου, η τετράμηνη προθεσμία υποβολής της αιτήσεως αυτής και ο καθορισμός του ελάχιστου ποσού επιστροφής, παρά μόνον αν οι προϋποθέσεις αυτές αποδεικνύονται αναγκαίες για την εξασφάλιση της ορθής και άμεσης εφαρμογής της προβλεπόμενης στο άρθρο 27, παράγραφος 1, στοιχείο στ', της οδηγίας 92/83 απαλλαγής, καθώς και για την αποτροπή της απάτης, της φοροδιαφυγής ή των καταχρήσεων. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει αν συντρέχει η περίπτωση αυτή όσον αφορά τις προβλεπόμενες από την εν λόγω ρύθμιση προϋποθέσεις.