«ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ III

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (SAFESEANET)

1.   Γενική θεώρηση και αρχιτεκτονική

Το σύστημα ανταλλαγής ναυτιλιακών πληροφοριών της Ένωσης SafeSeaNet καθιστά δυνατή τη λήψη, αποθήκευση, ανάκτηση και ανταλλαγή πληροφοριών για τους σκοπούς της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, της ασφάλειας των πλοίων και των λιμένων, της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της επίτευξης αποδοτικών θαλάσσιων μεταφορών και ναυτιλιακής κίνησης.

Το SafeSeaNet είναι εξειδικευμένο σύστημα που έχει δημιουργηθεί για να εξυπηρετήσει την ανταλλαγή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή μεταξύ των κρατών μελών και να παράσχει στην Επιτροπή και τα κράτη μέλη τις σχετικές πληροφορίες σύμφωνα με την ενωσιακή νομοθεσία. Απαρτίζεται από ένα δίκτυο εθνικών συστημάτων SafeSeaNet στα κράτη μέλη και ένα κεντρικό σύστημα SafeSeaNet, το οποίο λειτουργεί ως κομβικό σημείο.

Το δίκτυο ανταλλαγής ναυτιλιακών πληροφοριών της Ένωσης θα συνδέει όλα τα εθνικά συστήματα SafeSeaNet που θα δημιουργηθούν σύμφωνα με την παρούσα οδηγία και θα περιλαμβάνει το κεντρικό σύστημα SafeSeaNet.

2.   Διαχείριση, λειτουργία, ανάπτυξη και συντήρηση του SafeSeaNet

2.1.   Αρμοδιότητες

2.1.1.   Εθνικά συστήματα SafeSeaNet

Τα κράτη μέλη δημιουργούν και διατηρούν ένα εθνικό σύστημα SafeSeaNet που καθιστά δυνατή την ανταλλαγή ναυτιλιακών πληροφοριών μεταξύ εξουσιοδοτημένων χρηστών υπό την ευθύνη της οικείας Εθνικής Αρμόδιας Αρχής (ΕΑΑ).

Η ΕΑΑ είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση του εθνικού συστήματος, η οποία περιλαμβάνει τον εθνικό συντονισμό των χρηστών και των παρόχων των δεδομένων, καθώς και για να διασφαλίζει ότι έχουν καθοριστεί οι κωδικοί UN LOCODES και ότι έχουν δημιουργηθεί και συντηρούνται η αναγκαία εθνική υποδομή πληροφορικής και οι διαδικασίες που περιγράφονται στο έγγραφο ελέγχου διεπαφής και λειτουργικότητας που αναφέρεται στο σημείο 2.3.

Το εθνικό σύστημα SafeSeaNet καθιστά δυνατή τη διασύνδεση όλων των εξουσιοδοτημένων χρηστών υπό την ευθύνη κάθε ΕΑΑ και μπορεί να καταστεί προσβάσιμο από καθορισμένους ναυτιλιακούς παράγοντες (πλοιοκτήτες, πράκτορες, πλοιάρχους, ναυλωτές και άλλους) όταν εξουσιοδοτούνται προς τούτο από την ΕΑΑ, συγκεκριμένα προκειμένου να εξυπηρετηθεί η ηλεκτρονική υποβολή και παραλαβή αναφορών σύμφωνα με την ενωσιακή νομοθεσία.

2.1.2.   Κεντρικό σύστημα SafeSeaNet

Η Επιτροπή είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση και ανάπτυξη του κεντρικού συστήματος SafeSeaNet σε επίπεδο άσκησης πολιτικής, καθώς και για την επίβλεψη του συστήματος SafeSeaNet σε συνεργασία με τα κράτη μέλη ενώ, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1406/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1), ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια στη Θάλασσα είναι υπεύθυνος, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη και την Επιτροπή, για.

—	την τεχνική υλοποίηση και τεκμηρίωση του SafeSeaNet,

—

την ανάπτυξη, εκμετάλλευση και ενοποίηση των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και δεδομένων, καθώς και για τη συντήρηση των διεπαφών με το κεντρικό σύστημα SafeSeaNet, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων AIS που συλλέγονται μέσω δορυφόρου, και με τα διάφορα συστήματα πληροφοριών της παρούσας οδηγίας, όπως αναφέρεται στο σημείο 3.

Το κεντρικό σύστημα SafeSeaNet, λειτουργώντας ως κομβικό σημείο, διασυνδέει όλα τα εθνικά συστήματα SafeSeaNet και δημιουργεί την αναγκαία υποδομή πληροφορικής και τις αναγκαίες διαδικασίες όπως περιγράφονται στο “έγγραφο ελέγχου διεπαφής και λειτουργικότητας” που αναφέρεται στο σημείο 2.3.

2.2.   Αρχές διαχείρισης

Η Επιτροπή συγκροτεί διευθύνουσα ομάδα υψηλού επιπέδου, η οποία υιοθετεί τον εσωτερικό της κανονισμό, αποτελείται από εκπροσώπους των κρατών μελών και της Επιτροπής και έχει ως αποστολή:

—	να διατυπώνει συστάσεις για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας του συστήματος SafeSeaNet,

—	να δίνει κατάλληλες οδηγίες για την ανάπτυξη του συστήματος,

—	να συνεπικουρεί την Επιτροπή στην επανεξέταση των επιδόσεων του συστήματος,

—	να προσφέρει την κατάλληλη καθοδήγηση για την ανάπτυξη διαλειτουργικής πλατφόρμας ανταλλαγής δεδομένων που θα συνδυάζει πληροφορίες από το σύστημα SafeSeaNet με πληροφορίες από τα άλλα συστήματα πληροφοριών που αναφέρονται στο σημείο 3,

—	να εγκρίνει το έγγραφο ελέγχου διεπαφής και λειτουργικότητας που αναφέρεται στο σημείο 2.3. και κάθε μελλοντική του τροποποίηση,

—	να εκδίδει κατευθυντήριες γραμμές για τη συλλογή και διάδοση πληροφοριών μέσω του SafeSeaNet, οι οποίες σχετίζονται με τις αρμόδιες αρχές που έχουν ορίσει τα κράτη μέλη για να εκτελούν καθήκοντα δυνάμει της παρούσας οδηγίας,

—	να έρχεται σε επαφή με άλλα σχετικά φόρα, ιδίως με την ομάδα απλούστευσης των ναυτιλιακών διατυπώσεων και των υπηρεσιών ηλεκτρονικών πληροφοριών.

2.3.   Έγγραφο ελέγχου διεπαφής και λειτουργικότητας και τεχνική τεκμηρίωση SafeSeaNet

Η Επιτροπή θα συντάξει και θα τηρεί, σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη, έγγραφο ελέγχου διεπαφής και λειτουργικότητας (IFCD).

Το έγγραφο θα περιγράφει λεπτομερώς τις απαιτήσεις επιδόσεων και τις εφαρμοστέες διαδικασίες για τα εθνικά και τα κεντρικά σκέλη του SafeSeaNet, το οποίο έχει σχεδιασθεί κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίζει τη συμμόρφωση με τη σχετική ενωσιακή νομοθεσία.

Το IFCD θα περιλαμβάνει κανόνες για:

—	την καθοδήγηση όσον αφορά τα δικαιώματα πρόσβασης των χρηστών για τη διαχείριση της ποιότητας των δεδομένων,

—	την ενσωμάτωση των στοιχείων, όπως αναφέρεται στο σημείο 3, και τη διάδοσή τους μέσω του συστήματος SafeSeaNet,

—	τις επιχειρησιακές διαδικασίες για τον Οργανισμό και τα κράτη μέλη, καθορίζοντας τους μηχανισμούς ελέγχου για την ποιότητα δεδομένων του SafeSeaNet,

—	για τις προδιαγραφές ασφαλείας για τη μετάδοση και ανταλλαγή δεδομένων και

—	την αρχειοθέτηση των πληροφοριών σε εθνικό και κεντρικό επίπεδο.

Το IFCD αναφέρει τους τρόπους αποθήκευσης και τη διαθεσιμότητα των πληροφοριών για επικίνδυνα ή ρυπογόνα εμπορεύματα σχετικά με τακτικά δρομολόγια για τα οποία έχει χορηγηθεί εξαίρεση σύμφωνα με το άρθρο 15.

Ο Οργανισμός θα καταρτίσει και θα διατηρεί, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, την τεχνική τεκμηρίωση του SafeSeaNet, όπως πρότυπα για τον μορφότυπο ανταλλαγής δεδομένων, διαλειτουργικότητα με άλλα συστήματα και εφαρμογές, εγχειρίδια χρηστών, προδιαγραφές ασφαλείας του δικτύου και βάσεις δεδομένων αναφοράς που χρησιμοποιούνται για τη στήριξη των υποχρεώσεων αναφοράς.

3.   Ανταλλαγή και γνωστοποίηση δεδομένων

Το σύστημα χρησιμοποιεί βιομηχανικά πρότυπα και έχει την ικανότητα αλληλεπίδρασης με δημόσια και ιδιωτικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία, την παροχή ή τη λήψη πληροφοριών εντός του SafeSeaNet.

Η Επιτροπή και τα κράτη μέλη συνεργάζονται προκειμένου να εξετάσουν τη σκοπιμότητα και την ανάπτυξη λειτουργιών που εξασφαλίζουν, στο μέτρο του δυνατού, ότι οι πάροχοι δεδομένων, καθώς και οι πλοίαρχοι, οι πλοιοκτήτες, οι πράκτορες, οι εφοπλιστές, οι ναυλωτές και οι αρμόδιες αρχές, θα χρειάζεται να υποβάλουν τις πληροφορίες μόνον μία φορά, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της οδηγίας 2010/65/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2) και της λοιπής σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας. Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι υποβαλλόμενες πληροφορίες είναι διαθέσιμες προς χρήση σε όλα τα σχετικά συστήματα αναφοράς, κοινοποίησης, ανταλλαγής πληροφοριών και παρακολούθησης διαχείρισης και ενημέρωσης για τη θαλάσσια κυκλοφορία (VTMIS).

Τα κράτη μέλη αναπτύσσουν και διατηρούν τις αναγκαίες διεπαφές για την αυτόματη διαβίβαση δεδομένων στο SafeSeaNet με ηλεκτρονικά μέσα.

Το κεντρικό σύστημα SafeSeaNet πρέπει να χρησιμοποιείται για τη διάδοση ηλεκτρονικών μηνυμάτων και την ανταλλαγή ή γνωστοποίηση δεδομένων σύμφωνα με την παρούσα οδηγία και τη σχετική ενωσιακή νομοθεσία, μεταξύ άλλων με:

—	την οδηγία 2000/59/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, σχετικά με τις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής αποβλήτων πλοίου και καταλοίπων φορτίου (3), όσον αφορά το άρθρο 12 παράγραφος 3·

—	την οδηγία 2005/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με τη ρύπανση από τα πλοία και τη θέσπιση κυρώσεων, συμπεριλαμβανομένων των ποινικών κυρώσεων, για αδικήματα ρύπανσης (4), όσον αφορά το άρθρο 10·

—	την οδηγία 2009/16/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, σχετικά με τον έλεγχο των πλοίων από το κράτος λιμένα (5), όσον αφορά το άρθρο 24·

—	την οδηγία 2010/65/ΕΕ, εφόσον εφαρμόζεται το άρθρο 6.

Η εκμετάλλευση του συστήματος SafeSeaNet αναμένεται να στηρίξει τη διευκόλυνση και τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού χώρου θαλάσσιων μεταφορών χωρίς εμπόδια.

Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες διεθνώς αναγνωρισμένοι κανόνες επιτρέπουν τη δρομολόγηση πληροφοριών LRIT σχετικά με σκάφη τρίτων χωρών, τα δίκτυα του SafeSeaNet θα χρησιμοποιούνται για τη διανομή μεταξύ των κρατών μελών, με κατάλληλο επίπεδο ασφάλειας, των πληροφοριών LRIT που έχουν ληφθεί σύμφωνα με το άρθρο 6β της παρούσας οδηγίας.

4.   Ασφάλεια και δικαιώματα πρόσβασης

Το κεντρικό και τα εθνικά συστήματα SafeSeaNet συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας σχετικά με την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών καθώς και με τις αρχές και προδιαγραφές ασφαλείας που περιγράφονται στο IFCD, ιδίως όσον αφορά τα δικαιώματα πρόσβασης.

Τα κράτη μέλη προσδιορίζουν όλους τους χρήστες για τους οποίους αναγνωρίζεται ρόλος και δέσμη δικαιωμάτων πρόσβασης σύμφωνα με το IFCD.»