32001R1051

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1051/2001 του Συμβουλίου

της 22ας Μαΐου 2001

για την ενίσχυση της βαμβακοπαραγωγής

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,

το πρωτόκολλο αριθ. 4 για το βαμβάκι(1), το προσαρτημένο στην πράξη για την προσχώρηση της Ελλάδος, και ιδίως την παράγραφο 6 αυτού,

την πρόταση της Επιτροπής(2),

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου(3),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής(4),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1) Από την εξέταση της λειτουργίας του καθεστώτος ενίσχυσης, η οποία προβλέπεται από την παράγραφο 11 του πρωτοκόλλου αριθ. 4 που επισυνάπτεται στην πράξη για την προσχώρηση της Ελλάδος, κατέστη εμφανής η ανάγκη να διατηρηθεί το ισχύον καθεστώς για το βαμβάκι, αλλά με ορισμένες αναπροσαρμογές.

(2) Τα μέτρα για το βαμβάκι θεσπίστηκαν με το πρωτόκολλο αριθ. 4, με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1554/95 του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1995, για τον καθορισμό των γενικών κανόνων του καθεστώτος ενίσχυσης στο βαμβάκι και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2169/81(5), καθώς και με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1964/87 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουλίου 1987, για την προσαρμογή του καθεστώτος ενίσχυσης για το βαμβάκι που εγκαθιδρύθηκε με το πρωτόκολλο αριθ. 4 της πράξεως για την προσχώρηση της Ελλάδος(6). Ενδείκνυται, αφενός να διατηρηθεί το καθεστώς που προβλέπεται στο πρωτόκολλο αριθ. 4, και ιδίως η δυνατότητα αναπροσαρμογής του καθεστώτος από το Συμβούλιο, και αφετέρου, για λόγους απλούστευσης, να συγκεντρωθούν σε έναν και μόνο κανονισμό του Συμβουλίου όλα τα μέτρα εφαρμογής που είναι απαραίτητα για την χορήγηση της ενίσχυσης.

(3) Δυνάμει της παραγράφου 6 του πρωτοκόλλου αριθ. 4, πρέπει να θεσπιστούν τα αναγκαία μέτρα εφαρμογής του καθεστώτος για το βαμβάκι. Η ενίσχυση στην παραγωγή, κατά την παράγραφο 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 4, στηρίζεται σήμερα, στο πλαίσιο των εθνικών εγγυημένων ποσοτήτων, σε ένα σύστημα που αφενός εγγυάται μια ελάχιστη τιμή στον παραγωγό και αφετέρου αντισταθμίζει, στο επίπεδο της ενίσχυσης που χορηγείται στον εκκοκκιστή, τη διαφορά μεταξύ της τιμής στόχου και της τιμής της διεθνούς αγοράς. Από την κτηθείσα πείρα προκύπτει ότι οι βάσεις καθώς και τα συστατικά στοιχεία του εν λόγω συστήματος πρέπει να διατηρηθούν.

(4) Η τιμή στόχου και η ελάχιστη τιμή που πρέπει να καταβάλλεται στον παραγωγό, όπως και οι εθνικές εγγυημένες ποσότητες, πρέπει να καθορίζονται κατά τρόπο ώστε να διατηρείται ισορροπία μεταξύ των καλλιεργειών και να μπορούν οι επιχειρηματίες να καταρτίζουν μεσοπρόθεσμα προγράμματα παραγωγής και μεταποίησης.

(5) Οι διατάξεις με τις οποίες υπολογίζεται η τιμή της διεθνούς αγοράς μη εκκοκκισμένου βαμβακιού πρέπει να διατηρηθούν. Η τιμή αυτή μπορεί να υπολογισθεί βάσει της σχέσης μεταξύ της τιμής πού λαμβάνεται υπόψη για το εκκοκκισμένο βαμβάκι και εκείνης που υπολογίζεται για το μη εκκοκκισμένο βαμβάκι. Για τον υπολογισμό της τιμής του εκκοκκισμένου βαμβακιού θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη η προσφορά στη διεθνή αγορά και οι τιμές στα σημαντικότερα χρηματιστήρια του διεθνούς εμπορίου.

(6) Ο τωρινός μηχανισμός, σύμφωνα με τον οποίο η μείωση της τιμής στόχου σε περίπτωση υπέρβασης μιας ορισμένης ποσότητας παραγωγής εφαρμόζεται αναλογικώς στα υπεύθυνα για την υπέρβαση κράτη μέλη, πρέπει να διατηρηθεί, ώστε να μοιράζονται δίκαια οι κυρώσεις. Ωστόσο, η μείωση της τιμής στόχου μπορεί να μετριασθεί κατά το μέτρο που, λαμβανομένου υπόψη κυρίως του μέσου επιπέδου της τιμής της διεθνούς αγοράς, δεν σημειώνεται υπέρβαση ενός ορισμένου επιπέδου δαπανών. Οι συνέπειες του μηχανισμού των εθνικών εγγυημένων ποσοτήτων πρέπει να εφαρμόζονται στο επίπεδο της ελάχιστης τιμής και της ενίσχυσης.

(7) Το ισχύον ποσοστό μείωσης της τιμής στόχου που ισούται με το ήμισυ της υπέρβασης της εθνικής εγγυημένης ποσότητας, ενδέχεται ενίοτε να θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική πειθαρχία. Συνεπώς, μετά από ένα ορισμένο κατώφλιο παραγωγής, το ποσοστό αυτό πρέπει να αυξηθεί.

(8) Χάριν ισορροπίας του συστήματος, η ενίσχυση στην παραγωγή βαμβακιού πρέπει στο εξής να καταβάλλεται εξ ολοκλήρου στους δικαιούχους, με την επιφύλαξη των διαφόρων μειώσεων ή εκπτώσεων που προβλέπονται από τις κοινοτικές ρυθμίσεις. Όπως έχουν επί του παρόντος οι διαρθρώσεις παραγωγής, η ενίσχυση πρέπει να χορηγείται στα εκκοκκιστήρια βαμβακιού που προσφέρουν στους παραγωγούς τιμή ίση τουλάχιστον με την ελάχιστη τιμή, προκαταβάλλουν μέρος της τιμής αυτής και αποδέχονται ορισμένους όρους όσον αφορά τον έλεγχο των ποσοτήτων που είναι επιλέξιμες για ενίσχυση.

(9) Το ποσό της ενίσχυσης ποικίλλει ανάλογα με την τιμή της διεθνούς αγοράς και πρέπει να διατίθεται στις αντίστοιχες επιλέξιμες για ενίσχυση ποσότητες βαμβακιού ανάλογα με τον ακριβή χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης. Το ισχύον καθεστώς επιτρέπει στον εκκοκκιστή να καθορίσει το εν λόγω ποσό, με την υποβαλλόμενη αίτηση ενίσχυσης, ανάλογα ιδίως με την ημερομηνία σύναψης των συμβάσεων πώλησης του εκκοκκισμένου βαμβακιού που διαθέτει. Για να διευκολυνθεί περαιτέρω η εμπορία του εκκοκκισμένου βαμβακιού στη διεθνή αγορά, σκόπιμο είναι να επιτραπεί στο μέλλον η σύναψη συμβάσεων πριν από την περίοδο συγκομιδής και κατά συνέπεια να παραταθεί το χρονικό διάστημα εντός του οποίου κατατίθενται οι αιτήσεις ενίσχυσης.

(10) Δεν φαίνεται σκόπιμο να επιλύονται σε κοινοτικό επίπεδο τα προβλήματα στις συμβατικές σχέσεις μεταξύ παραγωγών και εκκοκκιστών πρέπει, κατά συνέπεια, να διατηρηθεί, με παράλληλη διευκρίνισή της, η ισχύουσα αρχή της κοινής συμφωνίας μεταξύ των εν λόγω συμβαλλομένων μερών.

(11) Το ποσό της χορηγούμενης ενίσχυσης παραμένει άγνωστο μέχρις ότου καταμετρηθεί η πραγματική παραγωγή κάθε κράτους μέλους. Για να περιορισθούν τα μειονεκτήματα της όψιμης πληρωμής της ενίσχυσης, πρέπει να εξακολουθήσει να προβλέπεται η εκ των προτέρων μερική πληρωμή υπό μορφή προκαταβολής.

(12) Τα κράτη μέλη παραγωγής πρέπει να λάβουν τα αναγκαία μέτρα ελέγχου για να εξασφαλιστεί η καλή λειτουργία των μέτρων για την χορήγηση της ενίσχυσης, χρησιμοποιώντας ενδεχομένως το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου που προβλέπεται από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 3508/92 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 1992, για τη θέσπιση ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων(7).

(13) Η καλλιέργεια βαμβακιού σε περιοχές σχετικώς ακατάλληλες ενδέχεται να έχει αρνητική επίπτωση στο περιβάλλον και στη γεωργική οικονομία των περιοχών, για τις οποίες η εν λόγω καλλιέργεια είναι σημαντική. Για να ληφθούν υπόψη οι στόχοι που αφορούν το περιβάλλον, τα κράτη μέλη θα πρέπει να καθορίζουν και να λαμβάνουν τα δέοντα περιβαλλοντικά μέτρα για τη χρησιμοποίηση γεωργικών γαιών στην παραγωγή βαμβακιού στο μέλλον, τα κράτη μέλη πρέπει αφενός να θεσπίζουν μέτρα περιορισμού της καλλιέργειας με αντικειμενικά περιβαλλοντικά κριτήρια και αφετέρου να υπενθυμίζουν στους παραγωγούς την αναγκαιότητα συμμόρφωσης προς την ισχύουσα νομοθεσία. Για τις επιπτώσεις των εθνικών περιβαλλοντικών μέτρων στον τομέα του βάμβακος πρέπει να συνταχθεί έκθεση από τα δύο κυριότερα βαμβακοπαραγωγά κράτη μέλη όταν μια τέτοια εκτίμηση καταστεί εφικτή.

(14) Για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του καθεστώτος ενίσχυσης στην παραγωγή και η καλή διαχείρισή του, θα πρέπει να προβλεφθεί διαδικασία στενής συνεργασίας μεταξύ κρατών μελών και Επιτροπής στο πλαίσιο μιας διαχειριστικής επιτροπής. Σκόπιμο είναι να χρησιμοποιηθεί η διαχειριστική επιτροπή φυσικών ινών που προβλέπεται από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1673/2000 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 2000 για την κοινή οργάνωση της αγοράς στον τομέα του λίνου και της κάνναβης(8).

(15) Τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού θεσπίζονται σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή(9).

(16) Για να υπαχθούν οι κοινοτικές δαπάνες εφαρμογής των προβλεπομένων στον παρόντα κανονισμό μέτρων σε δημοσιονομικούς και νομισματικούς κανόνες και στις κατάλληλες διαδικασίες, πρέπει, λόγω του κατ' εξοχήν γεωργικού χαρακτήρα του μη εκκοκκισμένου βαμβακιού, να εφαρμοστούν στον υπόψη τομέα ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1258/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1999, για την χρηματοδότηση της κοινής γεωργικής πολιτικής(10), και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2799/98 του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1998, για τη θέσπιση του γεωργονομισματικού καθεστώτος του ευρώ(11).

(17) Η υλοποίηση των προσαρμογών του καθεστώτος διά του παρόντος κανονισμού πρέπει να πραγματοποιηθεί υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και, ως εκ τούτου, μπορεί να αποδειχθεί αναγκαία η λήψη μεταβατικών μέτρων,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Άρθρο 1

1. Ο παρών κανονισμός θεσπίζει τα απαραίτητα μέτρα για τη χορήγηση της ενίσχυσης στην παραγωγή που προβλέπεται στην παράγραφο 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 4 που είναι προσαρτημένο στην πράξη για την προσχώρηση της Ελλάδος.

2. Κατά την έννοια του παρόντος κανονισμού νοούνται ως:

α) "μη εκκοκκισμένο βαμβάκι": οι καρποί του φυτού του βαμβακιού (Gossypium) που έχουν ωριμάσει και συγκομισθεί και οι οποίοι περιέχουν υπολείμματα κάψης, φύλλων και χωμάτων·

β) "εκκοκκισμένο βαμβάκι": οι ίνες βαμβακιού [(εκτός από τις πολύ βραχείες που δεν μπορούν να κλωστοποιηθούν (linters) και τα απορρίμματα)], από τις οποίες έχουν αφαιρεθεί οι σπόροι και το μεγαλύτερο μέρος των υπολειμμάτων κάψης, φύλλων και χωμάτων, και οι οποίες δεν είναι λαναρισμένες ούτε κτενισμένες.

3. Η περίοδος εμπορίας διαρκεί από την 1η Σεπτεμβρίου έως την 31η Αυγούστου.

Άρθρο 2

1. Το ποσό της ενίσχυσης στην παραγωγή μη εκκοκκισμένου βαμβακιού καθορίζεται από την Επιτροπή βάσει της διαφοράς μεταξύ:

- μιας τιμής στόχου που καθορίζεται για το μη εκκοκκισμένο βαμβάκι σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 1 και το άρθρο 7, και

- της τιμής της διεθνούς αγοράς που προσδιορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 4.

2. Η ενίσχυση χορηγείται για το μη εκκοκκισμένο βαμβάκι που αγοράζεται σε τιμή τουλάχιστον ίση με την ελάχιστη τιμή, η οποία καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 2 και το άρθρο 9.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΙΜΩΝ

Άρθρο 3

1. Η τιμή στόχου ορίζεται σε 106,30 ευρώ ανά 100 χλγρ. μη εκκοκκισμένου βαμβακιού.

Η εν λόγω τιμή στόχου αφορά το βαμβάκι:

- ποιότητας υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη,

- με ποσοστό υγρασίας 10 % και ξένων υλών 3 %,

- που παρουσιάζει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να δώσει, αφού εκκοκκισθεί, 32 % ίνες του βαθμού 5 (white middling) και μήκους 28 χιλιοστών (1-3/32").

2. Η ελάχιστη τιμή ορίζεται σε 100,99 ευρώ ανά 100 χλγρ. μη εκκοκκισμένου βαμβακιού της ίδιας ποιότητας με τη λαμβανομένη υπόψη για την τιμή στόχου, και το οποίο ευρίσκεται στις εγκαταστάσεις της γεωργικής εκμετάλλευσης.

Άρθρο 4

1. Η τιμή διεθνούς αγοράς του μη εκκοκκισμένου βαμβακιού υπολογίζεται λαμβανομένης υπόψη της ιστορικής σχέσης μεταξύ της τιμής διεθνούς αγοράς που λαμβάνεται υπόψη για το εκκοκκισμένο βαμβάκι και εκείνης που υπολογίζεται για το μη εκκοκκισμένο βαμβάκι. Καθορίζεται σε τακτά διαστήματα από την Επιτροπή βάσει της τιμής της διεθνούς αγοράς για το εκκοκκισμένο βαμβάκι που περιγράφεται στο άρθρο 5.

2. Αν η τιμή διεθνούς αγοράς του μη εκκοκκισμένου βαμβακιού δεν μπορεί να υπολογισθεί σύμφωνα με την παράγραφο 1, ορίζεται με βάση την τελευταία υπολογισθείσα τιμή.

Άρθρο 5

1. Η τιμή της διεθνούς αγοράς του εκκοκκισμένου βαμβακιού υπολογίζεται για ένα προϊόν βαθμού 5 (white middling) το οποίο έχει μήκος ινών 28 χιλιοστά (1-3/32"), λαμβανομένης υπόψη της προσφοράς στην αγορά αυτή, καθώς και των τιμών που διαμορφώνονται σε ένα ή περισσότερα σημαντικά για το διεθνές εμπόριο ευρωπαϊκά χρηματιστήρια. Υπολογίζεται με βάση τις πιο συμφέρουσες από τις προσφορές και τιμές που θεωρούνται αντιπροσωπευτικές της πραγματικής τάσης της αγοράς, για προϊόν cif σε λιμάνι της Κοινότητας.

2. Εάν οι διαπιστούμενες προσφορές και τιμές δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις της παραγράφου 1, γίνονται οι αναγκαίες προσαρμογές.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ

Άρθρο 6

Θεσπίζεται εθνική εγγυημένη ποσότητα μη εκκοκκισμένου βαμβακιού, η οποία, για κάθε περίοδο εμπορίας, ισούται με:

- 782000 τόνους για την Ελλάδα,

- 249000 τόνους για την Ισπανία,

- 1500 τόνους για καθένα από τα άλλα κράτη μέλη.

Άρθρο 7

1. Τα μέτρα που αναφέρονται στο παρόν άρθρο εφαρμόζονται με την επιφύλαξη του άρθρου 8.

2. Αν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εμπορίας το άθροισμα της πραγματικής παραγωγής της Ισπανίας και της Ελλάδος υπερβαίνει τους 1031000 τόνους, η τιμή στόχου που αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 μειώνεται για την περίοδο αυτή σε κάθε κράτος μέλος στο οποίο η πραγματική παραγωγή υπερβαίνει την εθνική εγγυημένη ποσότητα.

3. Η τιμή στόχου για το εν λόγω κράτος μέλος μειώνεται κατά ποσοστό το οποίο βασίζεται στο ποσοστό υπέρβασης της εθνικής εγγυημένης ποσότητας. Ωστόσο, αν η πραγματική παραγωγή της Ισπανίας ή της Ελλάδος είναι χαμηλότερη από την εθνική της εγγυημένη ποσότητα, η διαφορά μεταξύ της συνολικής πραγματικής παραγωγής των δύο κρατών μελών και των 1031000 τόνων εκφράζεται σε ποσοστό της εθνικής εγγυημένης ποσότητας της οποίας έχει σημειωθεί υπέρβαση, και η τιμή στόχου μειώνεται με βάση το ποσοστό αυτό.

4. Η μείωση της τιμής στόχου ισούται με το 50 % του ποσοστού υπέρβασης που αναφέρεται στην παράγραφο 3.

Ωστόσο, αν το άθροισμα της πραγματικής παραγωγής της Ισπανίας και της Ελλάδος, μειωμένο κατά 1031000 τόνους, είναι υψηλότερο από 469000 τόνους, η μείωση της τιμής στόχου κατά 50 % αυξάνεται κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες:

- στην περίπτωση της Ελλάδος, για κάθε ποσότητα 15170 τόνων πλήρη ή κλάσμα αυτής, για την παραγωγή που υπερβαίνει την εθνική εγγυημένη ποσότητα προσαυξημένη κατά 356000 τόνους,

- στην περίπτωση της Ισπανίας, για κάθε ποσότητα 4830 τόνων πλήρη ή κλάσμα αυτής, για την παραγωγή που υπερβαίνει την εθνική εγγυημένη ποσότητα προσαυξημένη κατά 113000 τόνους.

Άρθρο 8

Αν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εμπορίας:

- εφαρμοσθούν οι διατάξεις του άρθρου 7,

- ο σταθμισμένος μέσος όρος της τιμής της διεθνούς αγοράς που λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό του ποσού της καταβλητέας ενίσχυσης υπερβεί τα 30,20 ευρώ ανά 100 χλγρ., και

- οι συνολικές δημοσιονομικές δαπάνες του καθεστώτος ενίσχυσης είναι κάτω από 770 εκατομμ. ευρώ,

η δημοσιονομική απόκλιση που αναφέρεται στην τρίτη περίπτωση χρησιμοποιείται για να προσαυξηθεί το ποσό της ενίσχυσης σε κάθε κράτος μέλος, όπου η πραγματική παραγωγή υπερέβη την εθνική εγγυημένη ποσότητα.

Ωστόσο, το ποσό της ενίσχυσης που προσαυξάνεται κατ' εφαρμογή του πρώτου εδαφίου δεν μπορεί να υπερβεί:

- ούτε το ποσό της ενίσχυσης που υπολογίζεται χωρίς εφαρμογή του άρθρου 7,

- ούτε το ποσό της ενίσχυσης που υπολογίζεται μετά την εφαρμογή του άρθρου 7 με βάση τους 1120000 τόνους μη εκκοκκισμένου βαμβακιού που κατανέμονται ως εθνικές εγγυημένες ποσότητες μεταξύ Ισπανίας (270000 τόνοι) και Ελλάδος (850000 τόνοι).

Άρθρο 9

Η ελάχιστη τιμή που αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 2 μειώνεται κατά το ίδιο ποσό με αυτό που εφαρμόζεται στην τιμή στόχου κατ' εφαρμογή του άρθρου 7.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ

Άρθρο 10

Οι πληρωμές της ενίσχυσης γίνονται εξ ολοκλήρου στους δικαιούχους που αναφέρονται στα άρθρα 11 και 12 και οι οποίοι υποβάλλουν τη σχετική αίτηση.

Άρθρο 11

Τα εκκοκκιστήρια, εκτός αυτών του άρθρου 12, πρέπει, προκειμένου να λάβουν την ενίσχυση:

α) να έχουν καταθέσει υπογεγραμμένη σύμβαση, στην οποία προβλέπεται ιδίως ότι θα πληρωθεί στον παραγωγό τιμή τουλάχιστον ίση προς την ελάχιστη τιμή, και στην οποία περιλαμβάνεται ρήτρα σύμφωνα με την οποία:

- σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 7, η συμφωνηθείσα τιμή θα προσαρμοστεί ανάλογα με την επί της ενίσχυσης επίπτωση του εν λόγω άρθρου,

- σε περίπτωση που η ποιότητα του παραδιδόμενου βαμβακιού διαφέρει από τον ποιοτικό τύπο που περιγράφεται στο άρθρο 3 παράγραφος 2, η συμφωνηθείσα τιμή θα προσαρμοσθεί κατόπιν κοινής συμφωνίας των συμβαλλομένων, ανάλογα με την επίπτωση της διαφοράς ποιότητας στην τιμή του εκκοκκισμένου βαμβακιού σε σχέση με την τιμή που αναφέρεται στο άρθρο 5·

β) να έχουν καταβάλει προκαταβολή επί της ελαχίστης τιμής, το ύψος της οποίας καθορίζεται κατόπιν κοινής συμφωνίας των συμβαλλομένων, υπό όρους που θα καθορισθούν·

γ) να τηρούν λογιστική αποθήκης σχετικά με το εκκοκκισμένο και το μη εκκοκκισμένο βαμβάκι, που να ανταποκρίνεται σε προδιαγραφές που θα καθοριστούν, και να υποβάλλουν τα άλλα απαραίτητα δικαιολογητικά για τον έλεγχο του δικαιώματος ενίσχυσης·

δ) να αποδεικνύουν ότι το βαμβάκι που παραδίδεται κατ' εκτέλεση της σύμβασης αποτελεί αντικείμενο της δήλωσης των εκτάσεων, σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2.

Άρθρο 12

1. Τα εκκοκκιστήρια που εκκοκκίζουν για λογαριασμό ενός μεμονωμένου παραγωγού ή για λογαριασμό ομάδας παραγωγών που ανταποκρίνεται στα κριτήρια της παραγράφου 4 του πρωτοκόλλου αριθ. 4, πρέπει, προκειμένου να τύχουν της ενίσχυσης:

α) να έχουν υποβάλει δήλωση, εγκεκριμένη από τον ενδιαφερόμενο παραγωγό ή ομάδα παραγωγών, στην οποία διευκρινίζεται υπό ποιους ακριβώς όρους γίνεται ο εκκοκκισμός και η διαχείριση της ενίσχυσης·

β) να αναλάβουν τη δέσμευση να αποδώσουν εξ ολοκλήρου την ενίσχυση στον μεμονωμένο παραγωγό ή, ενδεχομένως, στην ενδιαφερόμενη ομάδα παραγωγών·

γ) να πληρούν τους όρους του άρθρου 11 στοιχείο γ)·

δ) να αποδεικνύουν ότι το βαμβάκι, στο οποίο αναφέρεται η υπό το στοιχείο α) δήλωση, αποτελεί αντικείμενο της δήλωσης των εκτάσεων σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2·

ε) να αποδεικνύουν, στην περίπτωση ομάδας παραγωγών, ότι η ομάδα έχει αναλάβει δέσμευση ισοδύναμη προς τη συμβατική ρήτρα κατά το άρθρο 11 στοιχείο α), καθώς και την υποχρέωση να διατηρεί και να υποβάλλει τα δικαιολογητικά σχετικά με την πληρωμή της ελάχιστης τιμής στα μέλη της.

2. Εάν η ομάδα παραγωγών, για λογαριασμό της οποίας γίνεται ο εκκοκκισμός, δεν τηρήσει τη ρήτρα ή την υποχρέωση της παραγράφου 1 στοιχείο ε), θεωρείται ότι τα κριτήρια της παραγράφου 4 του πρωτοκόλλου αριθ. 4 δεν πληρούνται.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ

Άρθρο 13

Η ενίσχυση καταβάλλεται από το κράτος μέλος παραγωγής όπου γίνεται ο εκκοκκισμός.

Άρθρο 14

1. Το ποσό της καταβλητέας ενίσχυσης είναι το ισχύον κατά την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης ενίσχυσης.

Η αίτηση ενίσχυσης κατατίθεται, συνοδευόμενη, εάν χρειαστεί, από κατάθεση εγγύησης, εντός προθεσμίας που θα καθορισθεί και αφορά ποσότητα μη εκκοκκισμένου βαμβακιού που πρέπει να εισέλθει στο εκκοκκιστήριο αφού αρχίσει η περίοδος εμπορίας και πριν από μία ημερομηνία που θα καθορισθεί.

2. Το δικαίωμα ενίσχυσης αποκτάται από τη στιγμή του εκκοκκισμού. Ωστόσο, από της 16ης Οκτωβρίου που ακολουθεί την έναρξη της περιόδου εμπορίας, η ενίσχυση προκαταβάλλεται αιτήσει του ενδιαφερομένου, μόλις το μη εκκοκκισμένο βαμβάκι εισέλθει στο εκκοκκιστήριο, εφόσον έχει συσταθεί επαρκής εγγύηση. Το ποσό της προκαταβολής καθορίζεται σύμφωνα με την παράγραφο 3.

Η υπόλοιπη ενίσχυση καταβάλλεται το αργότερο πριν από το τέλος της περιόδου εμπορίας και μετά τον υπολογισμό των ενδεχομένων προσαρμογών της ενίσχυσης, οι οποίες προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 7.

3. Το ποσό της προκαταβολής της ενίσχυσης ισούται προς την τιμή στόχου κατ' άρθρο 3 παράγραφος 1, μειωμένη κατά την τιμή της διεθνούς αγοράς και κατά ένα ποσό που υπολογίζεται βάσει του άρθρου 7, αντικαθιστώντας όμως την πραγματική με την κατ' εκτίμηση παραγωγή που καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, προσαυξημένη κατά 15 %.

Από της 16ης Δεκεμβρίου της περιόδου εμπορίας, το ποσό της προκαταβολής της ενίσχυσης που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται από ένα νέο ποσό, υπολογιζόμενο με την ίδια μέθοδο, αλλά βάσει μιας επανεκτίμησης της παραγωγής, η οποία γίνεται σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 2, δεύτερη περίπτωση, προσαυξημένης κατά 7,5 % τουλάχιστον. Οι προκαταβολές που πληρώνονται από τις 16 Οκτωβρίου μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου, αυξάνονται κατ' αναλογία, πλην της περίπτωσης όπου η διαφορά μεταξύ των δύο ποσών της προκαταβολής είναι μικρότερη από 1 ευρώ/100 χλγρ.

Άρθρο 15

1. Η ενίσχυση καταβάλλεται μόνο για προϊόν ποιότητας υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη.

2. Αν η ποσότητα του εκκοκκισμένου βαμβακιού είναι κατώτερη ή ίση με το 33 % της ποσότητας μη εκκοκκισμένου βαμβακιού που εισήλθε στο εκκοκκιστήριο, η ενίσχυση χορηγείται στην ποσότητα εκκοκκισμένου βαμβακιού πολλαπλασιαζόμενη επί 100 και διαιρούμενη διά 32.

Αν η ποσότητα εκκοκκισμένου βαμβακιού είναι ανώτερη από 33 % της ποσότητας μη εκκοκκισμένου βαμβακιού που εισήλθε στο εκκοκκιστήριο, η ενίσχυση χορηγείται στην ποσότητα μη εκκοκκισμένου βαμβακιού πολλαπλασιαζόμενη επί 33 και διαιρούμενη διά 32.

3. Η ποσότητα εκκοκκισμένου βαμβακιού είναι ίση με το βάρος του, το οποίο ενδεχομένως προσαρμόζεται ανάλογα με τη διαφορά μεταξύ:

- είτε του διαπιστούμενου ποσοστού ξένων υλών και του ποσοστού ξένων υλών που είναι αντιπροσωπευτικό του βαθμού 5, είτε του διαπιστούμενου βαθμού και του βαθμού 5, αφενός, και

- του διαπιστούμενου ποσοστού υγρασίας και του αντιπροσωπευτικού ποσοστού υγρασίας της ίνας που διατίθεται στο εμπόριο, αφετέρου.

Άρθρο 16

1. Τα κράτη μέλη παραγωγής θεσπίζουν ένα καθεστώς κυρώσεων και ελέγχου που επιτρέπει κυρίως τη διαπίστωση της τήρησης της ελάχιστης τιμής και τον προσδιορισμό:

- της ποσότητας κοινοτικού μη εκκοκκισμένου βαμβακιού που εισήλθε σε κάθε εκκοκκιστήριο,

- της ποσότητας κοινοτικού μη εκκοκκισμένου βαμβακιού που εκκοκκίσθηκε,

- της ποσότητας εκκοκκισμένου βαμβακιού που παρήχθη στο κάθε εκκοκκιστήριο από το βαμβάκι που αναφέρεται στην πρώτη περίπτωση.

2. Τα κράτη μέλη παραγωγής εγκαθιδρύουν σύστημα δήλωσης των βαμβακόφυτων εκτάσεων, ώστε να διαπιστούται μετά πιθανότητας η καταγωγή του βαμβακιού για το οποίο ζητείται ενίσχύση.

Άρθρο 17

1. Τα κράτη μέλη ορίζουν, για τον τομέα του βαμβακιού:

- τις δράσεις για βελτίωση του περιβάλλοντος, και ιδίως τις καλλιεργητικές τεχνικές που θα μπορούσαν να περιορίσούν τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον,

- τα ερευνητικά προγράμματα με στόχο την ανάπτυξη μεθόδων καλλιέργειας περισσότερο συμβατών με το περιβάλλον,

- τα μέσα για τη διάδοση μεταξύ των παραγωγών των πορισμάτων των ερευνών και των ευεργετικών συνεπειών των εν λόγω τεχνικών.

2. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα κατάλληλα περιβαλλοντικά μέτρα, λαμβανομένης υπόψη της συγκεκριμένης κατάστασης των γεωργικών εκτάσεων βαμβακοπαραγωγής. Εξάλλου, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να υπενθυμίσούν στους παραγωγούς την αναγκαιότητα τήρησης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

3. Τα κράτη μέλη περιορίζουν, ενδεχομένως, τις εκτάσεις που είναι επιλέξιμες για ενίσχυση στην παραγωγή μη εκκοκκισμένου βαμβακιού, βάσει αντικειμενικών κριτηρίων που καθορίζουν τα ίδια και αναφέρονται:

- στην γεωργική οικονομία των περιφερειών, για τις οποίες η παραγωγή βαμβακιού είναι σημαντική,

- στις εδαφοκλιματικές συνθήκες που επικρατούν στις εν λόγω εκτάσεις,

- στη διαχείριση των υδάτων άρδευσης,

- στις εναλλαγές καλλιεργειών και τις καλλιεργητικές τεχνικές που μπορούν να βελτιώσουν το περιβάλλον.

4. Πριν από την 31η Δεκεμβρίου 2004, η Ελληνική Δημοκρατία και το Βασίλειο της Ισπανίας διαβιβάζουν στην Επιτροπή έκθεση σχετικά με την περιβαλλοντική κατάσταση του τομέα του βάμβακας και τα αποτελέσματα των εθνικών μέτρων που ελήφθησαν σύμφωνα με τις παραγράφους 1, 2 και 3.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 18

1. Η Επιτροπή επικουρείται από τη διαχειριστική επιτροπή φυσικών ινών που συνεστήθη με το άρθρο 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1673/2000 (εφεξής "επιτροπή").

2. Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου στο παρόν άρθρο, εφαρμόζονται τα άρθρα 4 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

Η περίοδος που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται σε ένα μήνα.

3. Η επιτροπή θεσπίζει τον εσωτερικό κανονισμό της.

Άρθρο 19

1. Οι λεπτομέρειες εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 18 παράγραφος 2.

Οι εν λόγω λεπτομέρειες εφαρμογής αφορούν κυρίως τα στοιχεία που τα κράτη μέλη οφείλουν να ανακοινώνουν στην Επιτροπή, και κάθε αναγκαίο μέτρο ελέγχου που λαμβάνεται για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από απάτες και παρατυπίες. Τα μέτρα ελέγχου βασίζονται, μεταξύ άλλων, σε ορισμένα στοιχεία του ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 3508/92.

2. Με τη διαδικασία του άρθρου 18 παράγραφος 2, η Επιτροπή καθορίζει, πριν από κάποιες ημερομηνίες που θα καθοριστούν, και για κάθε ενδιαφερόμενο κράτος μέλος:

- λαμβάνοντας υπόψη τις προβλέψεις συγκομιδής, την κατ' εκτίμηση παραγωγή που αναφέρεται στο άρθρο 14 παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, καθώς και την προσωρινή μείωση της τιμής στόχου που προκύπτει από αυτήν,

- λαμβάνοντας υπόψη την πρόοδο της συγκομιδής, την επανεκτίμηση της παραγωγής που αναφέρεται στο άρθρο 14 παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, καθώς και τη νέα προσωρινή μειωση της τιμής στόχου που προκύπτει από αυτήν,

- λαμβάνοντας ιδίως υπόψη τις ποσότητες για τις οποίες έχει ζητηθεί ενίσχυση, την πραγματική παραγωγή της τρέχουσας περιόδου εμπορίας, καθώς και τη μείωση της τιμής στόχου που αναφέρεται στο άρθρο 7 και την προσαύξηση του ποσού της ενίσχυσης που αναφέρεται στο άρθρο 8.

Άρθρο 20

Οι κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 2799/98 και (ΕΚ) αριθ. 1258/1999 εφαρμόζονται mutatis mutandis επί του καθεστώτος που θεσπίζεται με τον παρόντα κανονισμό.

Άρθρο 21

Αν χρειαστεί η λήψη μεταβατικών μέτρων για τη διευκόλυνση της υλοποίησης των προσαρμογών του καθεστώτος του παρόντος κανονισμού, τα μέτρα αυτά λαμβάνονται με τη διαδικασία του άρθρου 18 παράγραφος 2. Εφαρμόζονται το αργότερο μέχρι το τέλος της περιόδου εμπορίας 2001/02.

Άρθρο 22

Οι κανονισμοί (ΕΟΚ) αριθ. 1964/87 και (ΕΚ) αριθ. 1554/95 καταργούνται.

Άρθρο 23

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την ημέρα δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εφαρμόζεται από την 1η Σεπτεμβρίου 2001. Ωστόσο, το άρθρο 21 εφαρμόζεται από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 22 Μαΐου 2001.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

M. Winberg

(1) ΕΕ L 291 της 19.11.1979, σ. 174· πρωτόκολλο όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1050/2001 (Βλέπε σ. 1 της παρούσας Επίσημης Εφημερίδας).

(2) Πρόταση της 13ης Δεκεμβρίου 1999 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(3) Γνώμη που εδόθη στις 15 Φεβρουαρίου 2001 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(4) ΕΕ C 140 της 18.5.2000, σ. 33.

(5) ΕΕ L 148 της 30.6.1995, σ. 48· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1419/98 (ΕΕ L 190 της 4.7.1998, σ. 4).

(6) ΕΕ L 184 της 3.7.1987, σ. 14· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1553/95 (ΕΕ L 148 της 30.6.1995, σ. 45).

(7) ΕΕ L 355 της 5.12.1992, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 820/97 (ΕΕ L 117 της 7.5.1997, σ. 1).

(8) ΕΕ L 193 της 29.7.2000, σ. 16.

(9) ΕΕ L 184 της 17.7.1999, σ. 23.

(10) ΕΕ L 160 της 26.6.1999, σ. 103.

(11) ΕΕ L 349 της 24.12.1998, σ. 1.