Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010CN0593

    Υπόθεση C-593/10 P: Αναίρεση που άσκησε στις 16 Δεκεμβρίου 2010 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-85/09: Yassin Abdullah Kadi κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

    ΕΕ C 72 της 5.3.2011, p. 9–10 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    5.3.2011   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 72/9


    Αναίρεση που άσκησε στις 16 Δεκεμβρίου 2010 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-85/09: Yassin Abdullah Kadi κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

    (Υπόθεση C-593/10 P)

    2011/C 72/16

    Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

    Διάδικοι

    Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bishop, E. Finnegan και R. Szostak)

    Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Yassin Abdullah Kadi, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γαλλική Δημοκρατία, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

    Αιτήματα του αναιρεσείοντος

    Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

    Να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-85/09,

    να απορρίψει ως αβάσιμη την προσφυγή του προσφεύγοντος περί ακυρώσεως του κανονισμού 1190/2008 (1), στο μέτρο που τον αφορά,

    να καταδικάσει τον προσφεύγοντα στα δικαστικά έξοδα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου.

    Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

    Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, το Συμβούλιο στρέφεται κατά διαφόρων διαπιστώσεων του Γενικού Δικαστηρίου. Το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι:

    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός μπορούσε να προσβληθεί.

    Επικουρικώς, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι:

    Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κρίνοντας ότι ο διεξαγόμενος έλεγχος πρέπει να είναι «πλήρης και αυστηρός» και απαιτώντας την κοινοποίηση των κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων στο συγκεκριμένο άτομο ή στη συγκεκριμένη οντότητα, καθώς και στον δικαστή της Ένωσης, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων άμυνας αυτού του προσώπου ή αυτής της οντότητας, και

    το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα μη λαμβάνοντας δεόντως υπόψη την ίδρυση με το ψήφισμα 1904(2009) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών του γραφείου Διαμεσολαβητή.


    (1)  ΕΕ L 322, σ. 25


    Top