Προσφυγή της 8ης Ιουλίου 2010 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-346/10)

()

2010/C 246/52

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: Γ. Ζαββός)

Καθής: Ελληνική Δημοκρατία

Αιτήματα

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

H Επιτροπή φρονεί ότι η εξάρτηση της χορήγησης νέων αδειών Φορτηγών Δημοσίας Χρήσης (ΦΔΧ) από τις μη αντικειμενικά προσδιοριζόμενες «μεταφορικές ανάγκες της χώρας» περιορίζει την ελευθερία εγκατάστασης των οδικών εμπορευματικών μεταφορέων στην Ελλάδα και, δεδομένου ότι οι εν λόγω περιορισμοί δε δικαιολογούνται από λόγους δημοσίας τάξεως, δημόσιας ασφάλειας και δημόσιας υγείας., το άρθρο 4 παρ. 3 περ. α' του νόμου 383.1976 παραβιάζει το άρθρο 49 (πρώην 43 της ΣΕΚ) της ΣΛΕΕ.

Περαιτέρω, η Επιτροπή θεωρεί ότι η υποχρέωση επιβολής καθορισμένων κομίστρων με ανώτατα και κατώτατα όρια αποθαρρύνει αφενός τις αλλοδαπές επιχειρήσεις από την πρόσβαση στην αγορά οδικών εμπορευματικών μεταφορών ή/και στην ελληνική αγορά εμπορίας πετρελαιοειδών και, αφετέρου, εμποδίζει τις ήδη εγκατεστημένες στην ελληνική επικράτεια επιχειρήσεις να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους καθώς στερούνται της δυνατότητας αποτελεσματικότερου ανταγωνισμού με τις ήδη εδραιωμένες στην αγορά επιχειρήσεις, αποτέλεσμα που σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβιάζει την ελευθερία εγκατάστασης. Ο εν λόγω καθορισμός κομίστρων και όρων στις μεταφορές δεν είναι σύμφωνος ούτε με το άρθρο 96 παρ. 2 της ΣΛΕΕ (καθώς δεν έχει χορηγηθεί απαιτούμενη άδεια από την Επιτροπή) ούτε εξυπηρετεί την προστασία ευάλωτων τομέων της οικονομίας και απομεμακρυσμένων περιοχών ενώ και ο καθορισμός από την Ελληνική Πολιτεία μόνο κατώτατων ορίων κομίστρου για τη μεταφορά υγρών καυσίμων με ΦΔΧ αυτοκίνητα δε συμβιβάζεται με τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού και επομένως πρέπει άμεσα να καταργηθεί

Επιπροσθέτως, η Επιτροπή φρονεί ότι ο ν. 3054/2002 δίνει τη δυνατότητα στην ελληνική κυβέρνηση να ελέγχει τον αριθμό των κυκλοφορούντων βυτιοφόρων ιδιωτικής χρήση και κατά συνέπεια, η εν λόγω διάταξη παραβιάζει την ελευθερία εγκατάστασης (άρθρο 49 ΣΛΕΕ) εντασσόμενη στο πλέγμα εκείνων των διατάξεων της ελληνικής νομοθεσίας που εν τέλει αποσκοπούν όχι μόνο στην διατήρηση του κλειστού χαρακτήρα του επαγγέλματος των μεταφορέων πετρελαιοειδών αλλά και στη διατήρηση της δυναμικής κάθε εταιρίας που δραστηριοποιείται στην εν λόγω αγορά. Ο διοικητικός καθορισμός του αριθμού των βυτιοφόρων των εταιρειών εμπορίας πετρελαιοειδών δεν είναι αναγκαίος για την προσαρμογή των εν λόγω επιχειρήσεων στις συνθήκες της αγοράς ούτε δικαιολογείται από λόγους δημόσιας (οδικής) ασφάλειας και δημόσιας υγείας.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει προβάλει επαρκείς εξηγήσεις και στοιχεία που να δικαιολογούν την θέσπιση των ανωτέρω περιορισμών και κατά συνέπεια το άρθρο 4 του νόμου 383/1976, τα άρθρα 6 και 7 του νόμου 3054/2002 με τις υπουργικές αποφάσεις περί εφαρμογής των εν λόγω νόμων καθώς και με την επιβολή σταθερών κομίστρων (εντός ορισμένων ορίων) για τις υπηρεσίες μεταφοράς που παρέχονται από φορτηγά δημοσίας χρήσεως παραβιάζουν το άρθρο 49 (πρώην 43 ΣΕΚ) της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.