52000AC0090

Γνωμοδότηση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής για την "Πρόταση κανονισμού (ΕΚ) του Συμβουλίου σχετικά με τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης"(1)

(2000/C 75/11)

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1999 και σύμφωνα με το άρθρο 262 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το Συμβούλιο αποφάσισε να ζητήσει τη γνωμοδότηση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής για την ανωτέρω πρόταση.

Το τμήμα "Απασχόλησης, κοινωνικών υποθέσεων και δικαιωμάτων του πολίτη", στο οποίο ανατέθηκε η προετοιμασία των σχετικών εργασιών, ενέκρινε τη γνωμοδότησή του στις 16 Δεκεμβρίου 1999 με βάση εισηγητική έκθεση του κ. Rodríguez García Caro.

Κατά την 369η σύνοδο ολομέλειας της 26ης και 27ης Ιανουαρίου 2000 (συνεδρίαση της 27ης Ιανουαρίου), η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή υιοθέτησε με 78 ψήφους υπέρ, 5 ψήφους κατά και 20 αποχές την ακόλουθη γνωμοδότηση.

1. Εισαγωγή

1.1. Τον Ιούνιο του 1971, η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα υιοθέτησε τον Κανονισμό αριθ. 1408/71 σχετικά με την εφαρμογή των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας.

1.2. Στην 59η σύνοδο ολομέλειας της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1967, εγκρίθηκε η γνωμοδότηση(2) για τον εν λόγω Κανονισμό, στην οποία περιλαμβάνονται ορισμένες παρατηρήσεις για το κείμενο αυτό.

1.3. Από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του, τόσο ο εν λόγω Κανονισμός όσο και ο Κανονισμός 574/72 με τον οποίο θεσπίζονται οι διαδικασίες εφαρμογής του προηγούμενου, αποτέλεσαν αντικείμενο διαφόρων τροποποιήσεων με στόχο να προσαρμοσθεί το περιεχόμενό τους σε συνάρτηση με τις εθνικές νομοθετικές αλλαγές, με τις διμερείς συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ των κρατών μελών και με τις διαδοχικές διευρύνσεις της Ένωσης από το 1971 και μετά.

1.4. Το 1992 το Συμβούλιο του Εδιμβούργου(3) αναγνώρισε την αναγκαιότητα της πραγματοποίησης γενικής αναθεώρησης του κειμένου, με στόχο να απλοποιηθούν οι κανόνες συντονισμού.

Στην Ανακοίνωση της Επιτροπής για το "Πρόγραμμα Δράσης για την ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων"(4), που υποβλήθηκε το 1997, περιλαμβάνεται στο σημείο 3.1.6 η δέσμευση να υποβληθεί πρόταση αναθεώρησης και απλοποίησης του Κανονισμού 1408/71, ως σημαντικό και αναγκαίο τμήμα των μέτρων που θα πρέπει να υιοθετηθούν για να ξεπεραστούν τα εμπόδια για την ελεύθερη διακίνηση και την κινητικότητα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1.5. Στην γνωμοδότησή της της 28ης Μαΐου 1998 για την σχετική Ανακοίνωση(5), η ΟΚΕ τάχθηκε υπέρ της μεταρρύθμισης του Κανονισμού 1408/71, δηλώνοντας ότι συμφωνεί με την απλοποίηση και τη βελτίωση του συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στα κράτη μέλη της Ένωσης.

1.6. Επίσης, η γνωμοδότηση(6) που υιοθετήθηκε από την ΟΚΕ στην ολομέλεια της 9ης Σεπτεμβρίου 1998, για το "Πρόγραμμα κοινωνικής δράσης 1998-2000"(7) επιμένει εξ ίσου στην αναγκαιότητα βελτίωσης των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και προσαρμογής τους στις μεταβαλλόμενες περιστάσεις που έχουν προκύψει στην αγορά εργασίας, με στόχο να διασφαλισθεί η διατήρηση υψηλού ποιοτικού επιπέδου κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρώπη.

2. Γενικές κατευθύνσεις της πρότασης κανονισμού

2.1. Οι δύο προσανατολισμοί στους οποίους βασίζεται η πρόταση είναι η απλοποίηση και η βελτίωση του ισχύοντος Κανονισμού.

2.1.1. Η απλοποίηση υλοποιείται με την ουσιαστική μείωση των άρθρων.

2.1.2. Η βελτίωση προϋποθέτει τη διεύρυνση προς ομάδες πολιτών που δεν αναφέρονταν ρητά, ομάδες όπως οι φοιτητές, οι υπήκοοι τρίτων χωρών που ανήκουν στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ενός κράτους μέλους και τα πρόωρα συνταξιοδοτημένα άτομα.

2.2. Πρέπει να τονισθεί, ως θεμελιώδης άξονας στο συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, η αρχή της ισότητας, βάσει της οποίας οι πολίτες στους οποίους αναφέρεται ο Κανονισμός έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με τους υπηκόους του κράτους μέλους στο οποίο διαμένουν ή/και εργάζονται.

Η αρχή αυτή βασίζεται σε τρία θεμελιώδη στοιχεία: την εξομοίωση των δεδομένων, την συσσώρευση των περιόδων και τη διατήρηση των δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής του πολίτη.

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη της πρότασης, χωρίς τον συντονισμό αυτό, υπάρχει κίνδυνος να αποβεί αναποτελεσματική η ελευθερία διακίνησης, δεδομένου ότι θα είναι απίθανο να υπάρξουν πολίτες που θα χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα αυτό, εάν η άσκησή του σημαίνει απώλεια δικαιωμάτων κοινωνικής ασφάλισης που έχουν αποκτηθεί σε άλλο κράτος μέλος.

2.3. Το κείμενο του Κανονισμού που υποβάλλεται για γνωμοδότηση στην ΟΚΕ έχει έξι τίτλους μεταξύ των οποίων ιδιαίτερη σημασία έχει ο πρώτος και ο τρίτος σχετικά, αντιστοίχως, με τις γενικές και τις ειδικές διατάξεις που διέπουν τις διάφορες παροχές. Ο δεύτερος τίτλος προσδιορίζει τη νομοθεσία στην οποία υπόκειται το κάθε άτομο. Ο τέταρτος αφορά την Διοικητική Επιτροπή. Ο πέμπτος περιλαμβάνει διάφορες διατάξεις και ο έκτος τίτλος περιλαμβάνει τις μεταβατικές και τελικές διατάξεις του Κανονισμού.

3. Γενικές παρατηρήσεις

3.1. Η ΟΚΕ εγκρίνει σε γενικές γραμμές το κείμενο της πρότασης που υποβλήθηκε, ανεξάρτητα από τις παρατηρήσεις γενικού και ειδικού χαρακτήρα που προτίθεται να διατυπώσει.

Παρότι το επεξηγηματικό σημείωμα της πρότασης επισημαίνεται ότι πρόκειται για αναθεώρηση και απλούστευση του Κανονισμού 1408/71, στην πραγματικότητα η εμβέλειά της είναι ευρύτερη, δεδομένου ότι εισάγονται σημαντικές τροποποιήσεις στη ρύθμιση ορισμένων θεμάτων σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία.

3.2. Η ΟΚΕ εκφράζει την ικανοποίησή της για το ότι συνεχίζεται η πρόοδος προς την εδραίωση της ισότητας δικαιωμάτων των πολιτών της Ένωσης.

3.3. Η παρουσία νέων κοινωνικών κατηγοριών που μπορούν να αποτελέσουν δικαιούχους των δικαιωμάτων που εξετάζονται στον Κανονισμό επιβεβαιώνει και επαυξάνει την αίσθηση ότι καταβάλλονται προσπάθειες για μια Ευρώπη των πολιτών.

Είναι αναγκαίο να δοθεί στον πληθυσμό των κρατών μελών η αίσθηση ότι η Ευρώπη χωρίς σύνορα είναι κάτι που διευκολύνει όχι μόνο την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και των εμπορευμάτων, αλλά επίσης και των ατόμων.

3.4. Η σταθερή επιθυμία βελτίωσης του συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαιώνεται από τις πολυάριθμες προτάσεις μεταρρύθμισης του Κανονισμού 1408/71 που έχει υποβάλει η Επιτροπή. Ορισμένες από τις προτάσεις αυτές στην ουσία συμπίπτουν από χρονική άποψη με την παρούσα συνολική μεταρρύθμιση του κειμένου.

Η ΟΚΕ επιθυμεί να εκφράσει την ικανοποίησή της για την διατήρηση αυτής της κοινωνικής ευαισθησίας εκ μέρους των οργάνων της Ένωσης.

3.5. Η προώθηση του συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί βέβαια ένα βήμα προς τα εμπρός που έχει αναμφισβήτητη σημασία, θα έπρεπε όμως να γίνονται ταυτόχρονα σεβαστά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εθνικής νομοθεσίας του κάθε κράτους.

3.6. Τα εμπόδια που ενδέχεται να προκύψουν ως προς την ελεύθερη κυκλοφορία μπορούν να επηρεάσουν το δικαίωμα των πολιτών στην εργασία. Η ΟΚΕ φρονεί ότι η υπό εξέταση πρόταση αντιπροσωπεύει μια θετική συμβολή για την εξάλειψη των εμποδίων της διακρατικής κινητικότητας των πολιτών της Ένωσης, παρότι απομένουν ακόμη πολλά να γίνουν προς την κατεύθυνση αυτή.

3.7. Δεδομένου του πολύπλοκου χαρακτήρα και της σημασία που έχει αυτή η πρόταση κανονισμού, των μεθόδων εργασίας που υιοθέτησε το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο και των αλλαγών που προβλέπεται ότι θα υποστεί το κείμενο στη διάρκεια της νομοθετικής του επεξεργασίας από τις διάφορες προεδρίες του Συμβουλίου και χωρίς να προδικάζεται το τι θα περιλαμβάνει στη συνέχεια, η ΟΚΕ θα παρακολουθεί σταθερά την εξέλιξη της πρότασης αυτής, υιοθετώντας τις καταλληλότερες μεθόδους.

3.8. Η βελτίωση και απλούστευση του Κανονισμού πρέπει να συνοδεύεται από τη βελτίωση και απλούστευση των διοικητικών διατυπώσεων τις οποίες οφείλουν να διεκπεραιώσουν οι δικαιούχοι ενώπιον των αρμόδιων υπηρεσιών. Η μεταγενέστερη εξέλιξη του παρόντος Κανονισμού θα πρέπει να προβλέπει τους απαραίτητους μηχανισμούς για την απλούστευση και τη διευκόλυνση των διοικητικών διατυπώσεων, και για τους εργαζομένους και για τις επιχειρήσεις.

4. Ειδικές παρατηρήσεις

4.1. Σχετικά με το άρθρο 2

Το άρθρο αυτό θεσπίζει το πεδίο πρακτικής εφαρμογής του Κανονισμού και παρουσιάζει μια κατάσταση παροχών τις οποίες επηρεάζει.

Η αρχική παράγραφος του κειμένου, αναφερόμενη στις εν λόγω παροχές, χρησιμοποιεί, στην ισπανική έκδοση, τη λέξη "principalmente" (στην ελληνική έκδοση: "ιδίως"). Η έκφραση αυτή δημιουργεί την εντύπωση ότι είτε οι παροχές που αναφέρονται είναι εκείνες που το κείμενο θεωρεί ως τις κυριότερες του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, είτε ότι ο Κανονισμός εφαρμόζεται ιδίως στις αναφερόμενες παροχές σε συνάρτηση με άλλες παροχές, που περιλαμβάνονται επίσης στο κείμενο του Κανονισμού αλλά δεν αναφέρονται στον εν λόγω κατάλογο.

Όταν ένας ανοιχτός κατάλογος παροχών είναι ασαφής, μπορεί να προκαλέσει έλλειψη νομικής ασφάλειας καθώς και ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

4.2. Σχετικά με τα άρθρα 6 και 7

Στα άρθρα αυτά αναφέρεται ότι "στο πεδίο εφαρμογής του, ο παρών κανονισμός αντικαθιστά κάθε σύμβαση κοινωνικής ασφάλισης". Στη συνέχεια, στο άρθρο 7, όπου δίνονται οι "ορισμοί", στην τρίτη παράγραφο του εδαφίου η), αναφέρεται ότι ο όρος "νομοθεσία" περιλαμβάνει "επίσης τις συμβάσεις κοινωνικής ασφάλισης που έχουν υπογραφεί μεταξύ δύο ή περισσότερων κρατών μελών ή μεταξύ ενός ή περισσότερων κρατών μελών και ενός ή περισσότερων κρατών που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Τούτο φαίνεται, κατ' αρχήν, να έρχεται σε αντίφαση με το άρθρο 6, και υπό την έννοια αυτή, κρίνεται αναγκαίο να διασαφηνισθεί η πρόταση. Εξάλλου, θα ήταν σκόπιμο να δοθούν οι ορισμοί κατά το τελευταίο στάδιο κατάρτισης του κανονισμού.

4.3. Σχετικά με το άρθρο 8

4.3.1. Στο εδάφιο 8.3, θα πρέπει να διατηρηθεί το περιεχόμενο του άρθρου 14 β) του κανονισμού 1408/71, που ισχύει επί του παρόντος.

4.3.2. Η ΟΚΕ παρατηρεί ότι υπάρχει πρόβλημα για τα πρόσωπα που ασκούν δραστηριότητες αντιπροσωπευτικής φύσεως ενώπιον των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα οποία ανήκουν και τα πρόσωπα που υπηρετούν τις κοινωνικό-οικονομικές οργανώσεις των κρατών μελών. Πιστεύει, επομένως, ότι ο προσδιορισμός της νομοθεσίας που θα ισχύει για αυτά τα πρόσωπα θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο εις βάθους εξέτασης από πλευράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

4.4. Σχετικά με το άρθρο 9.1

Το άρθρο αυτό θεσπίζει τους ειδικούς κανόνες για τον προσδιορισμό της νομοθεσίας στην οποία υπόκειται ένας μισθωτός εργαζόμενος σε περίπτωση απόσπασής του στην επικράτεια άλλου κράτους μέλους.

Το νέο κείμενο υιοθετεί ευρέως τις υφιστάμενες ρυθμίσεις ως προς την εφαρμογή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Επικυρώνει τη διαδικασία που επιτρέπει στα κράτη να προβλέπουν παρεκκλίσεις. Αντίθετα, καταργεί τη δυνατότητα παρέκκλισης που προβλέπεται στον ισχύοντα κανονισμό, στο άρθρο 14.1 β). Η ρύθμιση αυτή εξουσιοδοτεί την αρμόδια αρχή του κράτους στην επικράτεια του οποίου αποσπάται ο εργαζόμενος να επιτρέπει την παράταση της περιόδου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση της χώρας προέλευσης (για περίοδο που δεν υπερβαίνει τους 12 μήνες).

Η ΟΚΕ φρονεί ότι πρέπει να διατηρηθεί η δυνατότητα παρέκκλισης που προβλέπεται σήμερα στο άρθρο 14.1 β) του ισχύοντος κανονισμού 1408/71: ορισμένες θέσεις υψηλής εξειδίκευσης στον χώρο της έρευνας και της ανάπτυξης, της εγκατάστασης νέων τεχνολογιών ή άλλων στρατηγικών υπηρεσιών, για τις οποίες είναι γνωστό εξαρχής ότι η απόσπαση θα διαρκέσει περισσότερο από 12 μήνες, εγείρουν προβλήματα που απαιτούν βαθύτερη ανάλυση από πλευράς της Επιτροπής.

4.5. Σχετικά με το άρθρο 10

Το άρθρο αυτό αναφέρεται στα άτομα που ασκούν μισθωτή εργασία σε δύο ή περισσότερα κράτη μέλη. Στις παραγράφους 1 και 2 αναφέρεται επανειλημμένα ο όρος "ουσιαστική" για να προσδιορισθεί η δραστηριότητα που ασκείται από τον εργαζόμενο.

Βάσει της εν λόγω ουσιαστικής δραστηριότητας, προσδιορίζεται η νομοθεσία που ισχύει για τον εργαζόμενο.

Ο όρος "υπάλληλος" είναι ασαφής και δεν προσδιορίζεται καταλλήλως για να μπορέσει να προσδιορίσει με τη σειρά του τη νομοθεσία που θα ισχύσει για τον εργαζόμενο. Η έννοια του όρου αυτού θα διευκρινισθεί όταν εκδοθεί η απόφαση του Δικαστηρίου σχετικά με την υπόθεση Fitzwilliam, η οποία προς το παρόν βρίσκεται στη φάση της εξέτασης.

Η νομική ασφάλεια των ατόμων που επηρεάζονται από τις συνθήκες που περιγράφονται στο άρθρο θα πρέπει να διασφαλισθεί καταλλήλως, και γι' αυτό θα πρέπει να ζητηθεί από την Επιτροπή να προσδιορίσει σαφώς τι σημαίνει "ουσιαστική" δραστηριότητα, και να την καθορίσει ποσοτικώς έτσι ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή περίπτωση αυθαιρεσίας ή υποκειμενικότητας κατά την εφαρμογή του κανονισμού, καθώς και να λάβει υπόψη την κατάλληλη στιγμή την απόφαση που αναμένεται να εκδώσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το θέμα αυτό.

4.6. Σχετικά με το άρθρο 18

Στο τέλος αυτού του άρθρου εξακολουθεί να υπάρχει η ασάφεια του ισχύοντος άρθρου 22.1 γ), με τη φράση "δεν είναι δυνατόν ... να του παρασχεθεί μέσα στην απαιτούμενη προθεσμία". Ως εκ τούτου, θα ήταν σκόπιμο να προστεθούν τα εξής: "υπό τον όρο ότι η εκτίμηση αυτή θα πραγματοποιείται με βάση ιατρικά κριτήρια."

Εξάλλου, στις αποφάσεις για τις υποθέσεις Kohll(8) και Decker(9), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, χωρίς προηγούμενη συμφωνία, η επιστροφή των ιατρικών εξόδων που έχουν καταβληθεί σε ένα κράτος μέλος είναι σήμερα εγγυημένη σύμφωνα με τιμές του κράτους προέλευσης.

Εν πάση περιπτώσει, όσον αφορά την ακριβή σημασία των αποφάσεων για τις υποθέσεις Kohll και Decker, θα πρέπει να αναμείνουμε διευκρινίσεις από πλευράς του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ιδίως στα πλαίσια δύο υποθέσεων που εκκρεμούν (Vanbraeckel και Smits-Peerboms), και να λάβουμε υπόψη το αποτέλεσμα της μελέτης που εκπονεί αυτή τη στιγμή σχετικά με το θέμα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

4.7. Σχετικά με το άρθρο 20

Στο εδάφιο 3, γίνεται λόγος για τους "άλλους συνταξιούχους". Τούτο μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση, γιατί δεν διευκρινίζεται αν αφορά τους συνταξιούχους που λαμβάνουν εθνικές συντάξεις ή τους συνταξιούχους βάσει της νομοθεσίας της χώρας διαμονής (όλους).

Επίσης, από την ανάγνωση του άρθρου μοιάζει να συνάγεται ότι οι διακινούμενοι συνταξιούχοι θα υπόκεινται σε διπλές εισφορές. Η ΟΚΕ ζητεί από την Επιτροπή να διασαφηνίσει αυτό το άρθρο.

4.8. Σχετικά με το άρθρο 26

Στο εδάφιο 1 γίνεται λόγος για "ακέραια απόδοση" και στο ειδικό σχόλιο για το άρθρο αυτό στο αιτιολογικό της πρότασης γίνεται αναφορά σε "ολοκληρωτική απόδοση" και προστίθεται, στη συνέχεια, ότι "η απόδοση αυτή θα γίνει στη βάση των πραγματικών δαπανών". Θα έπρεπε να γίνεται λόγος για πραγματικές δαπάνες μόνον εφόσον αυτές μπορούν να προσδιοριστούν και, εάν δεν μπορούν, η απόδοση θα έπρεπε να γίνεται με βάση το μέσο κόστος.

4.9. Σχετικά με το άρθρο 33

Στο εδάφιο 3 θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στις παροχές "του ανάλογου συστήματος", αντί για τις παροχές "του συστήματος που εφαρμόζεται στους εργάτες ή τους εργαζομένους, ανάλογα με την περίπτωση", δεδομένου ότι μπορεί να υπάρχει περίπτωση κατά την οποία δικαιολογούνται εισφορές σε άλλα ειδικά συστήματα, όπως τα αυτόνομα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης ή τα συστήματα των δημοσίων υπαλλήλων, τα οποία με την προτεινόμενη διατύπωση θα εξαιρούνταν.

4.10. Σχετικά με το άρθρο 43

Με την προτεινόμενη διατύπωση, δεν φαίνεται να διασφαλίζεται επαρκώς ότι το ύψος της παροχής θα είναι το πλέον ευνοϊκό για τον εργαζόμενο, όταν ο υπολογισμός πραγματοποιείται με βάση την εφαρμογή της νομοθεσίας ενός μόνο κράτους. Εάν ο εργαζόμενος διατρέχει κίνδυνο ασθένειας λόγω του είδους της εργασίας που εκτελεί σε περισσότερα από ένα κράτη μέλη, θα έπρεπε να διασφαλίζεται ότι οι οικονομικές παροχές για τον κίνδυνο αυτό θα είναι οι ευνοϊκότερες δυνατές για τον εργαζόμενο.

4.11. Σχετικά με το άρθρο 50.3

Η παράγραφος αυτή ορίζει ότι, εάν ο εργαζόμενος δεν έχει βρει εργασία μέσα σε 6 μήνες από τη μετακίνησή του και επιθυμεί να συνεχίσει να λαμβάνει το επίδομα ανεργίας στο αρμόδιο κράτος μέλος, οφείλει να επιστρέψει στο εν λόγω κράτος μέλος. Το υπάρχον κείμενο περιόριζε την περίοδο αυτή σε 3 μήνες. Η ΟΚΕ συμφωνεί με την πρόταση παράτασης της περιόδου από 3 σε 6 μήνες. Κρίνει ότι εξακολουθεί να είναι δικαιολογημένος ένας χρονικός περιορισμός, εάν ληφθούν υπόψη οι προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος ανεργίας σε διάφορες χώρες και η ανεπαρκής αποτελεσματικότητα των μηχανισμών ελέγχου.

4.12. Σχετικά με το άρθρο 55

Η ΟΚΕ κρίνει απαραίτητο να διατυπωθούν οι ακόλουθες παρατηρήσεις:

- Το άρθρο εξετάζει δύο είδη ειδικών παροχών. Οι μεν σχετίζονται με την εξακρίβωση των οικονομικών πόρων και οι δε με τη διαπίστωση αναπηριών.

Δεδομένου ότι το κάθε είδος παρουσιάζει διαφορετικά χαρακτηριστικά ως προς την υφή, την προέλευση και τις περιστάσεις, θα έπρεπε να εξετάζονται ξεχωριστά, μέσα στο ίδιο κεφάλαιο, σε δύο άρθρα που να επιτρέπουν τη διαφορετική ρυθμιστική αντιμετώπιση.

- Όσον αφορά το Παράρτημα που αναφέρεται στο σημείο 1 του άρθρου, η ΟΚΕ διαπιστώνει ότι το εν λόγω παράρτημα της Πρότασης Κανονισμού στερείται περιεχομένου.

Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να γίνει γνωστό σε ποιες ακριβώς παροχές αναφέρεται κατά τρόπο εξατομικευμένο το άρθρο 55.

- Για τη συγκεκριμένη περίπτωση των παροχών που χορηγούνται σε άτομα ανίκανα προς εργασία, η ΟΚΕ φρονεί ότι δεν θα έπρεπε να υπάγονται στη ρήτρα διαμονής οι παροχές που περιλαμβάνονται σε ό,τι η Νομολογία του Δικαστηρίου ονομάζει "μικτού τύπου παροχές κοινωνικής ασφάλισης".

4.13. Σχετικά με τον τίτλο IV

Η ΟΚΕ συμφωνεί με τις διατάξεις σχετικά με τη σύνθεση και τη λειτουργία της Διοικητικής Επιτροπής Συντονισμού που θεσπίζεται από τον εν λόγω τίτλο.

Ωστόσο, θεωρούμε ότι ο τίτλος αυτός θα έπρεπε να πραγματεύεται και τη σύνθεση και τις αρμοδιότητες της Συμβουλευτικής Επιτροπής ελεύθερης διακίνησης και κοινωνικής ασφάλειας των εργαζομένων, σύμφωνα με την πρόταση Απόφασης που υποβλήθηκε από την Επιτροπή(10).

Η ενοποίηση των δύο σημερινών επιτροπών σε μία υποστηρίχθηκε ήδη από την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή στη γνωμοδότηση για το "Πρόγραμμα Δράσης για την ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων", στην οποία τονιζόταν ότι η υποστήριξη της ΟΚΕ δινόταν με την επιφύλαξη της λειτουργικής ικανότητας που θα παρέχετο στην προαναφερθείσα Συμβουλευτική Επιτροπή. Από την πλευρά της, η Επιτροπή υπέβαλε πρόταση απόφασης του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου με την οποία συγκροτείται Συμβουλευτική Επιτροπή που ενοποιεί τις υπάρχουσες, για την ελεύθερη διακίνηση και για την κοινωνική ασφάλιση αντιστοίχως.

Με την έννοια αυτή, θεωρούμε ότι είναι επιθυμητό να αναφέρεται η εν λόγω νέα Συμβουλευτική Επιτροπή στον υπό συζήτηση Κανονισμό, με τη διευκρίνιση των λειτουργιών της σε σχέση με το συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης.

4.14. Σχετικά με το άρθρο 59

Το άρθρο αναφέρεται στη συνεργασία μεταξύ κρατών μελών. Ο σεβασμός των διαφορετικών γλωσσών στις οποίες εκφράζονται οι πολίτες της Ένωσης τονίζεται στην παράγραφο 4 του άρθρου στην οποία θεσπίζεται ότι οι αιτήσεις και έγγραφα που υποβάλλουν οι πολίτες πρέπει να παραλαμβάνονται έστω και αν είναι γραμμένα από τους ενδιαφερόμενους σε άλλη γλώσσα απ' αυτή του κράτους στο οποίο υποβάλλονται.

Θεωρώντας ότι αυτό αντιπροσωπεύει έκφραση ανεκτικότητας και σεβασμού της πολιτιστικής ταυτότητας των πολιτών, η ΟΚΕ εκφράζει την ικανοποίησή της για τη συνέχιση μιας πρωτοβουλίας που προβάλλει τον πλούτο και την πολιτιστική και γλωσσική ποικιλομορφία της Ευρώπης.

4.15. Σχετικά με το άρθρο 62

Στις δραστηριότητες και τις ενέργειες που δικαιούνται χρηματοδότησης από τα κοινοτικά ταμεία περιλαμβάνονται και εκείνες που αφορούν την ενημέρωση των πολιτών. Τα μέσα που περιγράφονται στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου μπορούν να θεωρηθούν πολύ επιλεκτικά και με περιορισμένο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, κατά τη γνώμη της ΟΚΕ.

Θα ήταν σκόπιμο να επικεντρωθούν οι χρηματοδοτικοί πόροι για ενημερωτικές εκστρατείες, με μηνύματα ευρείας διάδοσης στον πληθυσμό τα οποία να απευθύνονται κυρίως σε άτομα που πρόσφατα επωφελούνται από τους κανόνες συντονισμού, όπως για παράδειγμα οι φοιτητές και οι δημόσιοι υπάλληλοι.

4.16. Η ΟΚΕ παρατηρεί, όπως και στην περίπτωση του άρθρου 55, ότι η πρόταση κανονισμού στερείται περιεχομένου όσον αφορά το Παράρτημα ΙΙ, που αναφέρεται στο άρθρο 67, σχετικά με τις ειδικές διατάξεις.

Βρυξέλλες, 27 Ιανουαρίου 2000.

Η Πρόεδρος

της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

Beatrice Rangoni Machiavelli

(1) EE C 38 της 12.2.1999, σ. 11.

(2) ΕΕ C 64 της 5.4.1967.

(3) Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Εδιμβούργου, 11-12.12.1992. Συμπεράσματα της Προεδρίας (SN456/92).

(4) COM(97) 586 τελικό.

(5) ΕΕ C 235 της 27.7.1998, σ. 82.

(6) ΕΕ C 407 της 28.12.1998, σ. 187.

(7) COM(1998) 259 τελικό.

(8) Υπόθεση C-158/96.

(9) Υπόθεση C-120/95.

(10) ΕΕ C 344 της 12.11.1998.