Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesfinanzgericht (Αυστρία) στις 30 Μαρτίου 2021 — DN κατά Finanzamt Österreich

(Υπόθεση C-199/21)

(2021/C 242/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: DN

Καθής δημόσια αρχή: Finanzamt Österreich

Προδικαστικά ερωτήματα

Ερώτημα 1, το οποίο συνυποβάλλεται με το ερώτημα 2:

Έχει η φράση «του κράτους μέλους που είναι αρμόδιο για τη χορήγηση της σύνταξής τους» της δεύτερης περιόδου του άρθρου 67 του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 (1), όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό (ΕΕ) 465/2012 (2), την έννοια ότι παραπέμπει στο κράτος μέλος το οποίο ήταν προηγουμένως αρμόδιο, ως κράτος απασχόλησης, για τις οικογενειακές παροχές και πλέον υποχρεούται σε καταβολή της σύνταξης γήρατος, το δικαίωμα στην οποία θεμελιώνεται στην προηγηθείσα άσκηση στο έδαφός του της ελεύθερης κυκλοφορίας εργαζομένων;

Ερώτημα 2:

Έχει η φράση «δικαιώματα που αποκτώνται λόγω οφειλόμενων συντάξεων», που περιλαμβάνεται στο άρθρο 68, παράγραφος 1, στοιχείο β', σημείο ii), του κανονισμού 883/2004, την έννοια ότι δικαίωμα λήψεως οικογενειακών παροχών θεωρείται ως αποκτηθέν λόγω οφειλόμενης σύνταξης αν, πρώτον, οι νομοθετικές διατάξεις της Ένωσης Ή του κράτους μέλους προβλέπουν ως προϋπόθεση για το δικαίωμα σε οικογενειακή παροχή τη λήψη σύνταξης και, επιπλέον, δεύτερον, η προϋπόθεση της λήψης σύνταξης πληρούται πράγματι σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών, με αποτέλεσμα η «απλώς οφειλόμενη σύνταξη» να μην εμπίπτει στο άρθρο 68, παράγραφος 1, στοιχείο β', σημείο ii), του κανονισμού 883/2004 και το οικείο κράτος μέλος να μη θεωρείται «κράτος καταβολής της σύνταξης» από απόψεως του δικαίου της Ένωσης;

Ερώτημα 3, το οποίο υποβάλλεται εναλλακτικώς προς τα ερωτήματα 1 και 2, σε περίπτωση που για την ερμηνεία του όρου «κράτος καταβολής της σύνταξης» αρκεί το να οφείλεται απλώς σύνταξη:

Έχει, σε περίπτωση λήψης σύνταξης γήρατος, το δικαίωμα επί της οποίας εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των κανονισμών για τους διακινούμενους εργαζόμενους και, προηγουμένως, λόγω απασχόλησης σε κράτος μέλος σε χρονική περίοδο κατά την οποία, είτε μόνο το κράτος διαμονής είτε αμφότερα τα κράτη δεν ήταν ακόμη μέλη της Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, η φράση «παρέχονται, εφόσον απαιτείται, υπό μορφή διαφορικού συμπληρώματος, για το τμήμα που υπερβαίνει το προαναφερόμενο ποσό [παροχών]», η οποία περιλαμβάνεται στο άρθρο 68, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, δεύτερη ημιπερίοδος, του κανονισμού 883/2004, υπό το πρίσμα της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 12ης Ιουνίου 1980, υπόθεση 733/79, Laterza, την έννοια ότι το δίκαιο της Ένωσης κατοχυρώνει τις οικογενειακές παροχές στον μέγιστο δυνατό βαθμό ακόμη και σε περίπτωση λήψης σύνταξης;

Ερώτημα 4:

Έχει το άρθρο 60, παράγραφος 1, τρίτη περίοδος, του κανονισμού 987/2009 (3) την έννοια ότι αντιτίθεται στο άρθρο 2, παράγραφος 5, του νόμου FLAG 1967, κατά το οποίο, σε περίπτωση διαζυγίου, το δικαίωμα λήψεως οικογενειακού επιδόματος και επιδόματος τέκνων ανήκει στον γονέα που είναι επικεφαλής του νοικοκυριού για όσο διάστημα το ενήλικο τέκνο που σπουδάζει αποτελεί μέλος του νοικοκυριού του, ο οποίος όμως δεν έχει υποβάλει αίτηση ούτε στο κράτος κατοικίας ούτε στο κράτος καταβολής της σύνταξης, με αποτέλεσμα ο έτερος γονέας, ο οποίος κατοικεί ως συνταξιούχος στην Αυστρία και φέρει πράγματι το αποκλειστικό βάρος συντήρησης του τέκνου, να μπορεί να στηρίξει το δικαίωμα για λήψη οικογενειακού επιδόματος και επιδόματος τέκνων από τον φορέα του κράτους μέλους του οποίου η νομοθεσία εφαρμόζεται κατά προτεραιότητα, απευθείας στο άρθρο 60, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 987/2009;

Ερώτημα 5, το οποίο συνυποβάλλεται με το ερώτημα 4:

Έχει το άρθρο 60, παράγραφος 1, τρίτη περίοδος, του κανονισμού 987/2009 περαιτέρω την έννοια ότι για να θεμελιώσει ο εργαζόμενος της Ένωσης την ιδιότητα διαδίκου στο πλαίσιο διαδικασίας που διεξάγεται σε κράτος μέλος και αφορά οικογενειακές παροχές, απαιτείται επίσης να φέρει ο ίδιος το κύριο βάρος συντήρησης κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο θ', σημείο 3, του κανονισμού 883/2004;

Ερώτημα 6:

Έχουν οι διατάξεις περί διαδικασίας διαλόγου του άρθρου 60 του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 την έννοια ότι, εκτός από την περίπτωση χορηγήσεως οικογενειακών παροχών, ο εν λόγω διάλογος πρέπει να διεξάγεται από τους φορείς των ενδιαφερόμενων κρατών μελών και σε περίπτωση αναζητήσεως των παροχών αυτών;

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2004, L 166, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 465/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 (ΕΕ 2012, L 149, σ. 4).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2009, L 284, σ. 1).