This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62020CA0522
Case C-522/20: Judgment of the Court (Third Chamber) of 10 February 2022 (request for a preliminary ruling from the Oberster Gerichtshof — Austria) — OE v VY (Reference for a preliminary ruling — Validity — Judicial cooperation in civil matters — Jurisdiction to hear and determine an application for divorce — Article 18 TFEU — Regulation (EC) No 2201/2003 — Fifth and sixth indents of Article 3(1)(a) — Difference between the length of the residence period required for the purposes of determining which court has jurisdiction — Distinction between a resident who is a national of the Member State of the court before which the application is brought and a resident who is not a national of that Member State — No discrimination on grounds of nationality)
Υπόθεση C-522/20: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2022 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — OE κατά VY [Προδικαστική παραπομπή – Κύρος – Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία για εκδίκαση αγωγής διαζυγίου – Άρθρο 18 ΣΛΕΕ – Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 – Άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', πέμπτη και έκτη περίπτωση – Διαφοροποίηση μεταξύ των χρονικών περιόδων διαμονής που απαιτούνται για τον προσδιορισμό του δικαστηρίου το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία – Διάκριση μεταξύ κατοίκου που είναι υπήκοος του κράτους μέλους του επιληφθέντος δικαστηρίου και κατοίκου που δεν είναι υπήκοος του κράτους αυτού – Διάκριση λόγω ιθαγένειας – Δεν υφίσταται]
Υπόθεση C-522/20: Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2022 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — OE κατά VY [Προδικαστική παραπομπή – Κύρος – Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία για εκδίκαση αγωγής διαζυγίου – Άρθρο 18 ΣΛΕΕ – Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 – Άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', πέμπτη και έκτη περίπτωση – Διαφοροποίηση μεταξύ των χρονικών περιόδων διαμονής που απαιτούνται για τον προσδιορισμό του δικαστηρίου το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία – Διάκριση μεταξύ κατοίκου που είναι υπήκοος του κράτους μέλους του επιληφθέντος δικαστηρίου και κατοίκου που δεν είναι υπήκοος του κράτους αυτού – Διάκριση λόγω ιθαγένειας – Δεν υφίσταται]
ΕΕ C 148 της 4.4.2022, p. 5–6
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
ΕΕ C 148 της 4.4.2022, p. 4–5
(GA)
4.4.2022 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 148/5 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2022 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — OE κατά VY
(Υπόθεση C-522/20) (1)
(Προδικαστική παραπομπή - Κύρος - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Διεθνής δικαιοδοσία για εκδίκαση αγωγής διαζυγίου - Άρθρο 18 ΣΛΕΕ - Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 - Άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', πέμπτη και έκτη περίπτωση - Διαφοροποίηση μεταξύ των χρονικών περιόδων διαμονής που απαιτούνται για τον προσδιορισμό του δικαστηρίου το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία - Διάκριση μεταξύ κατοίκου που είναι υπήκοος του κράτους μέλους του επιληφθέντος δικαστηρίου και κατοίκου που δεν είναι υπήκοος του κράτους αυτού - Διάκριση λόγω ιθαγένειας - Δεν υφίσταται)
(2022/C 148/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Oberster Gerichtshof
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
OE
κατά
VY
Διατακτικό
Κατ’ ορθή ερμηνεία της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 18 ΣΛΕΕ, η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου βρίσκεται η συνήθης διαμονή του ενάγοντος, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', έκτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, είναι δυνατόν να εξαρτάται από μια ελάχιστη περίοδο διαμονής του ενάγοντος, αμέσως πριν από την άσκηση της αγωγής του, η οποία είναι βραχύτερη κατά έξι μήνες από την προβλεπόμενη στο άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', πέμπτη περίπτωση, του κανονισμού, για τον λόγο ότι ο ενδιαφερόμενος είναι υπήκοος του κράτους μέλους αυτού.