(1)

Το άρθρο 11 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/852 ορίζει ότι ο υδράργυρος και οι ενώσεις υδραργύρου, είτε σε καθαρή μορφή είτε σε μείγματα, που προέρχονται από τέσσερις μεγάλες πηγές που προσδιορίζονται στο εν λόγω άρθρο, θεωρούνται απόβλητα κατά την έννοια της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2), τα οποία προορίζονται για τελική διάθεση.

(2)

Το άρθρο 13 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/852 ορίζει ότι τα απόβλητα υδραργύρου, συμπεριλαμβανομένων των αποβλήτων που παράγονται από τις τέσσερις σχετικές μεγάλες πηγές, πρέπει να υποβάλλονται, πριν από την τελική διάθεση, σε ειδικές εργασίες επεξεργασίας, δηλαδή μετατροπή και, εφόσον προορίζονται για οριστική διάθεση σε υπέργειες εγκαταστάσεις, μετατροπή και στερεοποίηση.

(3)

Το άρθρο 13 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/852 επιτρέπει, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 5 παράγραφος 3 στοιχείο α) της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου (3), τα απόβλητα υδραργύρου που βρίσκονται σε υγρή μορφή εν αναμονή μετατροπής και στερεοποίησης να αποθηκεύονται προσωρινά σε ειδικούς και εξοπλισμένους χώρους υγειονομικής ταφής έως τις 31 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με τις απαιτήσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας που ορίζονται στην οδηγία 1999/31/ΕΚ.

(4)

Από τις πληροφορίες που υπέβαλαν τα κράτη μέλη τον Μάιο του 2022 προκύπτει ότι περισσότεροι από 2 000 τόνοι υγρών αποβλήτων υδραργύρου παρέμεναν σε προσωρινή αποθήκευση στην Ένωση και ότι για τη μετατροπή και στερεοποίηση των εν λόγω αποβλήτων χρειάζεται περισσότερος χρόνος. Θεωρείται αναγκαία η παράταση της περιόδου επί την οποία επιτρέπεται εν λόγω αποθήκευση έως τις 31 Δεκεμβρίου 2025 ώστε να διασφαλιστεί ότι η προσωρινή αποθήκευση σε χώρους υγειονομικής ταφής εξακολουθεί να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις εφαρμοστέες απαιτήσεις που ορίζονται στην οδηγία 1999/31/ΕΚ.

(5)

Συνεπώς, ο κανονισμός (ΕΕ) 2017/852 θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως,