18.11.2006

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 319/37

---

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 13ης Νοεμβρίου 2006

περί των διαδικασιών διαβουλεύσεως και πληροφορήσεως στους τομείς της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων

(Κωδικοποιημένη έκδοση)

(2006/789/ΕΚ)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 133,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1),

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

H απόφαση 73/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Δεκεμβρίου 1973, περί των διαδικασιών διαβουλεύσεως και πληροφορήσεως στους τομείς της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων (3) έχει τροποποιηθεί ουσιαστικά (4). Είναι, ως εκ τούτου, σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας και ορθολογισμού, η κωδικοποίηση της εν λόγω απόφασης.

(2)	Με την απόφασή του της 27ης Σεπτεμβρίου 1960 (5), το Συμβούλιο συνέστησε ομάδα συντονισμού της πολιτικής της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων.

(3)	Θα πρέπει να προβλεφθούν διαδικασίες διαβούλευσης και πληροφόρησης στους τομείς της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Η παρούσα απόφαση αφορά τις διαδικασίες διαβουλεύσεως και πληροφορήσεως στους τομείς της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων.

ΤΙΤΛΟΣ I

ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΤΜΗΜΑ I

Πεδίο εφαρμογής

Άρθρο 2

1.   Συντρέχει λόγος διαβουλεύσεως σύμφωνα με τη διαδικασία του τμήματος II, όταν σχεδιάζεται –από το κράτος, από οιοδήποτε άλλο δημόσιο οργανισμό ή οργανισμό ασφαλίσεως πιστώσεων ή χρηματοδοτήσεως που εξαρτάται από το κράτος ή άλλο δημόσιο φορέα– η χορήγηση ή η ολική ή μερική εγγύηση εξωτερικών πιστώσεων:

α)	που συνδέονται με εξαγωγές αγαθών ή υπηρεσιών·

β)	που παρεκκλίνουν των κανόνων που έχουν διατυπωθεί στο παράρτημα I ή που θα απεμακρύνοντο από οιονδήποτε άλλο κανόνα που υιοθετείται από τα κράτη μέλη.

2.   Η διαδικασία διαβουλεύσεως εφαρμόζεται:

α)	είτε πρόκειται περί πιστώσεων προμηθευτών είτε περί χρηματοδοτικών πιστώσεων·

β)	εφόσον οι πιστώσεις αυτές αποτελούν αντικείμενο ατομικών συμβάσεων ή συνολικών πλαισίων πιστώσεων που έχουν ορισθεί στο άρθρο 3·

γ)	είτε οι πιστώσεις είναι καθαρά ιδιωτικές, είτε μερικώς ή συνολικώς δημόσιες.

3.   Οι μεικτές πιστώσεις που συνενώνουν δημόσια και ιδιωτικά κεφάλαια, όπως και τα συνολικά πλαίσια ιδιωτικών πιστώσεων που συνοδεύονται από επιδοτήσεις επιτοκίων σε δημόσια κεφάλαια θεωρούνται, για την εφαρμογή της διαδικασίας διαβούλευσης, σαν δημόσιες πιστώσεις.

Άρθρο 3

1.   Ως «συνολικό πλαίσιο πιστώσεων» νοείται κάθε συμφωνία ή κάθε δήλωση, υπό οποιανδήποτε μορφή, βάσει των οποίων η πρόθεση εγγυήσεως πιστώσεων προμηθευτών ή χρηματοδοτικών πιστώσεων ή χορηγήσεως χρηματοδοτικών πιστώσεων, εντός των καθοριζομένων ή καθοριστέων ανωτάτων ορίων και προς όφελος συνόλου πράξεων, γνωστοποιείται σε τρίτο κράτος ή σε εξαγωγείς ή σε χρηματοδοτικούς οργανισμούς.

Η διαδικασία διαβουλεύσεως εφαρμόζεται σε αυτά τα συνολικά πλαίσια πιστώσεων, ακόμη και εάν δεν έχει καθορισθεί η φύση των πράξεων και εάν ουδεμία τυπική υποχρέωση έχει αναληφθεί, με την επιφύλαξη του δικαιώματος αποφάσεως για κάθε ατομική σύμβαση.

2.   Εάν, κατά τη διάρκεια της διαβουλεύσεως για την χορήγηση συνολικού πλαισίου πιστώσεων –δημοσίας ή ιδιωτικής φύσεως– κράτος μέλος ή η Επιτροπή ζητεί την έναρξη προφορικής διαβουλεύσεως και εάν, κατά τη διάρκεια αυτής της τελευταίας διαβουλεύσεως, επτά κράτη μέλη ζητούν για όλες τις ατομικές συμβάσεις ή ορισμένες από αυτές που θα υπολογισθούν σ’ αυτό το πλαίσιο, να αποτελέσουν αντικείμενο προηγουμένων διαβουλεύσεων, η διαβούλευση εφαρμόζεται σε τέτοιες συμβάσεις.

3.   Το κράτος μέλος που χορήγησε συνολικό πλαίσιο πιστώσεων κοινοποιεί εκ των υστέρων κάθε έξι μήνες την κατάσταση χρησιμοποιήσεώς του.

ΤΜΗΜΑ II

Διαδικασία

Άρθρο 4

Εάν πρόκειται για ατομική σύμβαση, το κράτος μέλος που αναλαμβάνει τη διαβούλευση ανακοινώνει τις ακόλουθες πληροφορίες:

α)	το κράτος προορισμού·

β)	τον τόπο της πράξεως ή, ελλείψει αυτού, ένδειξη της εταιρικής έδρας του συμβαλλομένου στο κράτος προορισμού·

γ)

τα χαρακτηριστικά της πράξεως: i) φύση της πράξεως: τύπος του υλικού και, κατά προσέγγιση, αριθμός των μονάδων που πρέπει να παραδοθούν, ii) τάξη μεγέθους σε συνάρτηση με την κλίμακα που αναφέρεται στο παράρτημα ΙΙ, iii) δημόσια ή ιδιωτική ιδιότητα των αγοραστών και των ενδεχομένων εγγυητών, iv) εάν πρόκειται για πράξη που αποτελεί αντικείμενο διεθνούς προσκλήσεως για υποβολή προσφορών: τελευταία προθεσμία που έχει ορισθεί για την κατάθεση των προσφορών·

δ)	τους κύριους όρους των πιστώσεων που ζητήθησαν από τον ενδεχόμενο δικαιούχο·

ε)

τους όρους πιστώσεως που σχεδιάζουν να χορηγήσουν οι αρχές του κράτους εξαγωγής: i) το ποσοστό το πληρωτέο επί πιστώσει, ii) τη διάρκεια της πιστώσεως και το χρονικό σημείο ενάρξεως της πιστώσεως (παραδείγματος χάριν, κάθε παράδοση, τελευταία παράδοση, έναρξη μεταφοράς), iii) τον ρυθμό εξοφλήσεως, iv) εάν οι εξοφλήσεις δεν κλιμακώνονται ισόποσα κατά τμήματα, τακτικά κατανεμημένα μεταξύ του σημείου ενάρξεως και της λήξεως της πιστώσεως: τους ακριβείς τρόπους εξοφλήσεως (το ποσοστό κάθε τμήματος και την ακριβή ημερομηνία εξοφλήσεως), v) την πραγματική επιδότηση επιτοκίου, όταν παρεκκλίνει από το κοινό δίκαιο· το ύψος του επιτοκίου, εάν η πίστωση επρόκειτο να χορηγηθεί σε δημόσια κεφάλαια, vi) τις δαπάνες ασφαλίσεως πιστώσεων εάν παρεκκλίνουν από το κοινό δίκαιο, vii) την έκταση και τους όρους κάθε επιδοτήσεως για τοπικές δαπάνες·

στ)

τους ακριβείς λόγους που προβάλλονται για τη μη εφαρμογή των κανόνων που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 ή για την παρέκκλιση από τους κανόνες αυτούς. Εάν υπάρχουν τέτοιοι λόγοι, πρέπει να μνημονεύονται υποχρεωτικά οι ακόλουθες περιστάσεις: i) πίστωση βοήθειας, ii) ανταγωνισμός τρίτης χώρας (διευκρινίζονται αν επιδοτείται ή όχι), iii) πράξη που πρέπει να καταλογισθεί σε συνολικό πλαίσιο πιστώσεων το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο προηγουμένης διαβουλεύσεως.

Άρθρο 5

Εάν πρόκειται για συνολικά πλαίσια πιστώσεων, το κράτος μέλος που αναλαμβάνει τη διαβούλευση ανακοινώνει τις ακόλουθες πληροφορίες:

α)	το κράτος προορισμού·

β)	το ύψος του συνολικού πλαισίου·

γ)	τον προορισμό της πιστώσεως: i) κατά το δυνατόν, τον τόπο της πράξεως, ii) τον τύπο του υλικού, του οποίου προβλέπεται ενδεχομένως η προμήθεια, iii) τη δημόσια ή ιδιωτική ιδιότητα των ενδεχομένων δανειστών και εγγυητών·

δ)

τους όρους των πιστώσεων κατ’ αναλογία προς τις πληροφορίες που αναφέρονται στο άρθρο 4 στοιχείο ε), όπως και τους όρους δυνατότητος επιλογής ατομικών συμβάσεων (παραδείγματος χάριν, τις τελευταίες ημερομηνίες καταλογισμού στο συνολικό πλαίσιο, το ελάχιστο ποσό που έχει ενδεχομένως προβλεφθεί για τις συμβάσεις)·

ε)

τους ακριβείς λόγους που προβάλλονται για τη μη εφαρμογή των κανόνων που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 ή για την παρέκκλιση από τους κανόνες αυτούς. Εάν υπάρχουν τέτοιοι λόγοι, πρέπει να μνημονεύονται υποχρεωτικά οι ακόλουθες περιστάσεις: i) η πίστωση βοήθειας, ii) ο ανταγωνισμός τρίτου κράτους (διευκρινίζοντας εάν επιδοτείται ή όχι).

Άρθρο 6

Η διαβίβαση των πληροφοριών πραγματοποιείται τηρώντας την ακόλουθη απαρίθμηση:

α)	ατομικές συμβάσεις: διακριτικό στοιχείο του κράτους μέλους που ζητεί τη διαβούλευση συνοδευόμενο από αύξοντα αριθμό κατ’ έτος· αν η σύμβαση καταλογίζεται σε συνολικό πλαίσιο πιστώσεων, πρέπει να αναφέρεται επίσης η αρίθμηση του συνολικού αυτού πλαισίου·

β)	συνολικά πλαίσια ιδιωτικών πιστώσεων: στοιχείο «X» που συνοδεύεται από τα διακριτικά στοιχεία του κράτους μέλους που ζητεί τη διαβούλευση και από τον αύξοντα αριθμό κάθε έτους·

γ)	δημόσιες ή μεικτές πιστώσεις: στοιχείο «Α» που συνοδεύεται από τα διακριτικά στοιχεία του κράτους μέλους που ζητεί τη διαβούλευση και από τον αύξοντα αριθμό κάθε έτους.

Άρθρο 7

Προκειμένου να καταστεί δυνατός ο συντονισμός σε σύντομο χρονικό διάστημα της στάσεως των κρατών μελών, οι πληροφορίες που αναφέρονται στα άρθρα 4 και 5 πρέπει να διαβιβάζονται, το ταχύτερο δυνατό, μετά την έναρξη της μελέτης είτε των εγγυήσεων ή των ίδιων των σχεδιαζομένων πιστώσεων είτε κάθε άλλου μέτρου που, κατά την εθνική ρύθμιση ή τις εθνικές διοικητικές συνήθειες, προηγείται της περαιτέρω επεξεργασίας των εγγυήσεων ή των πιστώσεων.

Άρθρο 8

Σε περίπτωση τροποποιήσεως των δεδομένων, τα οποία δικαιολογούν παρέκκλιση από τους κανόνες, ή εάν σχεδιάζονται νέοι ουσιώδεις όροι πιστώσεως που διαφέρουν από εκείνους που υπεδείχθησαν αρχικά από το κράτος μέλος που ζητεί τη διαβούλευση, πρέπει να διενεργείται νέα διαβούλευση με αναθεωρημένη ταξινόμηση.

Εάν, όμως, οι νέοι σχεδιαζόμενοι όροι είναι περιοριστικοί, το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος υποχρεούται να προβεί σε άμεση πληροφόρηση με την αρχική ταξινόμηση.

Άρθρο 9

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στα άρθρα 4 και 5, οι απαντήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 10, καθώς και οι κοινοποιήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 15, διαβιβάζονται με τηλέτυπο στους ορισθέντες αντιστοίχως από κάθε κράτος μέλος, από την Επιτροπή και τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, αποδέκτες.

Όλη η σχετική με την διαβούλευση αλληλογραφία αριθμείται, και φέρει ένδειξη του κράτους προορισμού.

Άρθρο 10

1.   Τα κράτη μέλη, καθώς και η Επιτροπή, δύνανται:

α)	να δηλώσουν ότι οι σχεδιαζόμενοι όροι από το κράτος μέλος που ζητεί διαβούλευση χρήζουν παρατηρήσεων·

β)	να απαιτήσουν από το κράτος μέλος που ζήτησε τη διαβούλευση συμπληρωματικές διευκρινίσεις·

γ)	να διατυπώσουν παρατηρήσεις και επιφυλάξεις ή να εκφέρουν δυσμενή γνώμη· δυσμενής γνώμη θεωρείται εκείνη που διατυπώνεται ρητά με τον όρο «δυσμενής γνώμη»·

δ)	να ζητήσουν συνεδρίαση διαβουλεύσεως.

2.   Η συνεδρίαση διαβουλεύσεως γίνεται αυτοδικαίως, εάν η πράξη που υποβάλλεται σε διαβούλευση απετέλεσε αντικείμενο δυσμενών γνωμών από επτά κράτη μέλη.

3.   Με την επιφύλαξη της εφαρμογής του άρθρου 13, το κράτος μέλος που ζητεί την διαβούλευση υποχρεούται να αναστείλει την απόφασή του μέχρι τη λήξη των προθεσμιών που καθορίζονται στο άρθρο 11 ή, εάν μια συνεδρίαση για διαβούλευση πρέπει να διενεργηθεί αυτοδικαίως δυνάμει της παραγράφου 2, μέχρις ότου πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση αυτή.

Άρθρο 11

Η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 10 παράγραφος 1 πρέπει να πραγματοποιείται σε προθεσμία επτά ημερολογιακών ημερών από την εισαγωγική ανακοίνωση του κράτους μέλους που ζητεί τη διαβούλευση.

Σε περίπτωση αιτήσεων για συμπληρωματικές διευκρινίσεις που απευθύνονται στο κράτος μέλος που ζητεί τη διαβούλευση, το βραδύτερο κατά την εκπνοή της προθεσμίας των επτά ημερολογιακών ημερών, το κράτος μέλος που ζητεί τη διαβούλευση πρέπει να απαντά μέσα σε προθεσμία πέντε ημερολογιακών ημερών.

Ο συμμετέχων στη διαδικασία διαθέτει προθεσμία τριών εργασίμων ημερών, κατ’ ανώτατο όριο, από τη λήψη αυτής της συμπληρωματικής διευκρινίσεως για να γνωστοποιήσει τη γνώμη του.

Άρθρο 12

Η έλλειψη απαντήσεως από τα κράτη μέλη που ζητούν τη διαβούλευση και από την Επιτροπή, εντός των προθεσμιών που ορίζονται στο άρθρο 11, ισοδυναμεί με έλλειψη παρατηρήσεων κατά την έννοια του άρθρου 10 παράγραφος 1 στοιχείο α).

Όταν κράτος μέλος, που διετύπωσε αιτήσεις συμπληρωματικών διευκρινίσεων, γνωστοποιεί στους αποδέκτες που αναφέρονται στο άρθρο 9 ότι δεν έλαβε απάντηση κατά την εκπνοή της προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 11 δεύτερο εδάφιο, η συνεδρίαση διαβουλεύσεως γίνεται αυτοδικαίως και εφαρμόζεται το άρθρο 10 παράγραφος 3.

Άρθρο 13

Εξαιρετικώς, το κράτος μέλος που ζητεί τη διαβούλευση δύναται να λάβει άμεση απόφαση σχετικά με τη σχεδιαζομένη πράξη, εφόσον κρίνει ότι η απόφαση αυτή δεν είναι δυνατό να βραδύνει περισσότερο.

Εντούτοις, εκτός αν πρόκειται για δημόσιες πιστώσεις, το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται:

α)	εάν η απόφαση χορηγήσεως ή εγγυήσεως πιστώσεως στηρίζεται μόνο σε ενδοκοινοτικό ανταγωνισμό. Η δυνατότητα, όμως, λήψεως αμέσου αποφάσεως σχετικά με την πράξη επιτρέπεται με τον όρο ότι άλλο κράτος μέλος έχει ήδη αποφασίσει την επιδότηση·

β)	όταν διαδικασία καθορισθείσα σε διεθνές πλαίσιο στο οποίο ανήκουν όλα τα κράτη μέλη, προβλέπει για τους μετέχοντες, σε περίπτωση ανάγκης αποκλειστικά, τη δυνατότητα συντμήσεως των κανονικών προθεσμιών απαντήσεως.

Άρθρο 14

Οι συνεδριάσεις διαβουλεύσεως διενεργούνται επ’ ευκαιρία των συνόδων της ομάδος συντονισμού της πολιτικής της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων που συνεστήθη με απόφαση του Συμβουλίου της 27ης Σεπτεμβρίου 1960 ή των συνεδριάσεων των υποομάδων της. Επιπλέον, αιτήσει κράτους μέλους, συγκαλούνται ειδικές συνεδριάσεις στο διάστημα μεταξύ των συνόδων της ομάδος συντονισμού και των υποομάδων της.

Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή ανακοινώνουν στους αποδέκτες που αναφέρονται στο άρθρο 9, εάν είναι δυνατό τέσσερις ημερολογιακές ημέρες πριν από τις συνεδριάσεις διαβουλεύσεως, τον κατάλογο των θεμάτων που έχουν την πρόθεση να θέσουν σε συζήτηση.

Οι συνεδριάσεις διαβουλεύσεως συγκαλούνται στην έδρα της Γενικής Γραμματείας του Συμβουλίου.

Άρθρο 15

Σε κάθε περίπτωση, η τελική απόφαση που λαμβάνεται για κάθε πράξη γίνεται γνωστή στα λοιπά κράτη μέλη. Η κοινοποίηση της αποφάσεως αυτής συνοδεύεται από την παράθεση των λόγων, για τους οποίους το κράτος μέλος που ζήτησε τη διαβούλευση, δεν ήταν, ενδεχομένως, σε θέση να ακολουθήσει τις παρατηρήσεις, τις επιφυλάξεις ή τις δυσμενείς γνώμες των διαβουλευθέντων εταίρων.

ΤΙΤΛΟΣ II

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Άρθρο 16

Ένα κράτος μέλος δύναται να ερωτήσει άλλο κράτος μέλος, εάν είναι εν γνώσει ενεργείας που δεν αποτέλεσε σ’ αυτό το στάδιο αντικείμενο διαβουλεύσεως, και ιδίως τους όρους πιστώσεως που έχουν προταθεί από εξαγωγέα ή χρηματοδοτικό οργανισμό. Εάν δεν δοθεί απάντηση στις ερωτήσεις αυτές εντός επτά ημερολογιακών ημερών, το αιτούν κράτος μέλος δικαιούται να θεωρήσει ότι το ερωτούμενο κράτος μέλος γνωρίζει την υπόθεση αυτή και ότι οι όροι πιστώσεως που έχουν προταθεί θεωρούνται αποδεκτοί. Έχει τη δυνατότητα να ζητήσει διαβούλευση σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στον τίτλο I, αναφέροντας ρητά ότι αυτή βασίζεται σε ανταγωνιστική κατάσταση που πρέπει να θεωρηθεί ως υφισταμένη.

Αν έγινε ήδη έναρξη της διαβουλεύσεως από ένα κράτος μέλος και άλλο κράτος μέλος, το οποίο καλείται να υποστηρίξει την ίδια πράξη, ερωτά το πρώτο για την οριστική του θέση, η έλλειψη απαντήσεως σε τέτοιας μορφής ερώτημα μετά πάροδο προθεσμίας πέντε εργασίμων ημερών δίνει τη δυνατότητα στο αιτούν κράτος μέλος να θεωρήσει ότι το ερωτούμενο κράτος μέλος υπεστήριξε την υπόθεση υπό τους όρους που έχουν τεθεί στη διαβούλευση.

Άρθρο 17

Σχετικά με τις μη συνδεδεμένες πιστώσεις που παρεκκλίνουν από τους κανόνες οι οποίοι τίθενται στο παράρτημα I ή παρεκκλίνουν από οιονδήποτε άλλο κανόνα που έχει θεσπισθεί από τα κράτη μέλη, πρέπει να κοινοποιούνται στο πλαίσιο της ομάδος συντονισμού της πολιτικής της ασφαλίσεως πιστώσεων, της εγγυήσεως και των χρηματοδοτικών πιστώσεων, τα ακόλουθα στοιχεία:

α)	τα ουσιώδη στοιχεία των πιστώσεων που χορηγήθησαν κατά τη διάρκεια του προηγουμένου τριμήνου·

β)	η κατάσταση χρησιμοποιήσεως των μη συνδεδεμένων πιστώσεων στο τέλος του προηγουμένου έτους.

Άρθρο 18

Όταν κράτος μέλος συνάπτει με τρίτο κράτος συμφωνία που αναφέρεται σε ενδεχομένη χορήγηση πιστώσεων χωρίς να καθορίζει τους ακριβείς όρους των πιστώσεων αυτών:

α)	εάν πρόκειται για συνδεδεμένες πιστώσεις, υποχρεούται να κοινοποιήσει, αμέσως μετά τη σύναψη της συμφωνίας, τα ουσιώδη στοιχεία της συμφωνίας αυτής στους αποδέκτες που αναφέρονται στο άρθρο 9·

β)	εάν πρόκειται για μη συνδεδεμένες πιστώσεις, οι κοινοποιήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 17 πρέπει να αναφέρονται επίσης σε τέτοιες πιστώσεις.

ΤΙΤΛΟΣ III

ΠΕΡΙΟΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Άρθρο 19

Η ομάδα συντονισμού της πολιτικής της ασφαλίσεως πιστώσεων, των εγγυήσεων και των χρηματοδοτικών πιστώσεων, υποβάλλει κάθε έξι μήνες έκθεση σχετικά με την εφαρμογή των διαδικασιών που προβλέπονται στους τίτλους I και II.

Με την επιφύλαξη αυτών των περιοδικών εκθέσεων, συντάσσονται επίσης συμπληρωματικές εκθέσεις, εάν αυτό απαιτείται από τη φύση και τη σημασία των προβλημάτων που αντιμετωπίζονται κατά την εφαρμογή των διαδικασιών.

ΤΙΤΛΟΣ IV

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 20

Η απόφαση 73/391/ΕΟΚ καταργείται.

Οι αναφορές στην καταργούμενη απόφαση θεωρούνται ότι γίνονται στη παρούσα απόφαση και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας που εμφαίνεται στο παράρτημα IV.

Άρθρο 21

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στα κράτη μέλη.

---

(1)  EE C 226 Ε της 15.9.2005, σ. 43.

(2)  EE C 302 της 7.12.2004, σ. 19.

(3)  ΕΕ L 346 της 17.12.1973, σ. 1. Απόφαση όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την πράξη προσχώρησης του 1994.

(4)  Βλέπε παράρτημα ΙΙΙ.

(5)  ΕΕ 66 της 27.10.1960, σ. 1339.

---

---

---

---

---