Dostęp do otwartego internetu i usług łączności wewnątrzunijnej

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Dostęp do otwartego internetu

Dostawcy usług dostępu do internetu, w czasie świadczenia usług dostępu do internetu, są zobowiązani do traktowania wszystkich transmisji danych równo:

• bez dyskryminacji, ograniczeń czy ingerencji; oraz
• bez względu na:
  • nadawcę lub odbiorcę;
  • konsultowane lub rozpowszechniane treści; lub
  • wykorzystywane aplikacje lub usługi.

Dostawcy mogą zastosować odpowiednie środki zarządzania ruchem, które powinny być przejrzyste, niedyskryminacyjne i proporcjonalne oraz nie powinny być podyktowane względami handlowymi.

Środki zarządzania ruchem nie obejmują monitorowania konkretnych treści i nie mogą być utrzymywane dłużej, niż jest to konieczne. Środki wykraczające poza zakres takich środków zarządzania ruchem (tj. blokowanie lub dławienie) są zakazane, z wyjątkiem ograniczonej liczby przypadków określonych w niniejszym rozporządzeniu.

Dopuszcza się umowy w sprawie usług wymagające określonego poziomu jakości, pod warunkiem że nie są one wykorzystywane jako substytut dostępu do internetu i nie ograniczają dostępności lub jakości usług dostępu do internetu. Dostawcy usług dostępu do Internetu powinniinformować klientów o:

• sposobie, w jakim praktyki zarządzania ruchem oraz inne usługi mogłyby wpłynąć na jakość dostępu do internetu,
• zwykle dostępnej prędkości internetu i o procedurach rozpatrywania skarg użytkowników w przypadku nienależytego wykonania.

Opłaty detaliczne za regulowane usługi łączności wewnątrzunijnej

• Od dnia 15 maja 2019 r. cena detaliczna (bez podatku VAT) pobierana od konsumentów za regulowane usługi łączności wewnątrzunijnej nie może przekraczać 0,19 EUR za minutę połączenia i 0,06 EUR za wiadomość SMS.
• Jednak dostawcy usług komunikacyjnych mogą również oferować taryfy alternatywne, a konsumenci powinni mieć swobodę ich wyboru w przypadku łączności międzynarodowej, w tym regulowanej łączności wewnątrzunijnej, w przypadku gdy konsumenci są obciążani taryfą za regulowaną łączność wewnątrzunijną inną niż ta, gdyby nie mieli takiego wyboru. Przykładem takiego pakietu może być taryfa zawierająca opłatę w wysokości 0,30 euro/minutę zarówno za połączenia wewnątrzunijne, jak i połączenia wykonywane do krajów spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dostawca musi informować konsumentów o korzyściach, które mogłyby zostać utracone, zanim wybiorą taryfę alternatywną.