5.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 61/1

(1)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1017/68 z dnia 19 lipca 1968 r. w sprawie stosowania zasad konkurencji do transportu kolejowego, drogowego i żeglugi śródlądowej (3) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2)

Zasady konkurencji dla transportu kolejowego, drogowego i żeglugi śródlądowej są częścią wspólnej polityki transportowej i ogólnej polityki gospodarczej.

(3)

Zasady konkurencji powinny uwzględniać charakterystyczne cechy transportu.

(4)

Ponieważ zasady konkurencji w transporcie odstępują od generalnych zasad konkurencji, powinno się stworzyć przedsiębiorstwom możliwość upewnienia się, jakie przepisy stosować w konkretnych przypadkach.

(5)

System zasad konkurencji w transporcie powinno się stosować jednakowo do wspólnego finansowania lub do zakupu sprzętu do wspólnego świadczenia usług przez grupy przedsiębiorstw, jak też do pewnych działań podmiotów świadczących transportowe usługi pomocnicze, związane z transportem kolejowym, drogowym i żeglugą śródlądową.

(6)

Aby zapewnić, że handel pomiędzy państwami członkowskimi oraz konkurencja na rynku wewnętrznym nie są zakłócone, konieczne jest zakazanie, co do zasady, w trzech sektorach transportu wskazanych wyżej, porozumień między przedsiębiorstwami, decyzji związków przedsiębiorstw oraz praktyk uzgodnionych pomiędzy przedsiębiorstwami i wszystkich przypadków nadużywania pozycji dominującej na rynku wewnętrznym, które mogłyby mieć takie skutki.

(7)

Określone kategorie porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk w transporcie, których celem lub skutkiem jest tylko stosowanie ulepszeń technicznych lub osiągnięcie współpracy technicznej, mogą być wyłączone spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję, ponieważ przyczyniają się one do poprawy produktywności. W świetle doświadczeń związanych ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia Rada może, na wniosek Komisji, zmienić listę takich typów porozumień.

(8)

Dla ulepszenia czasami zbyt rozproszonej struktury sektora transportu drogowego i żeglugi śródlądowej spod zakazu porozumień ograniczających powinny być również wyłączone porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione, zapewniające tworzenie i działanie grup przedsiębiorstw w tych dwóch sektorach transportu, których celem jest prowadzenie działalności transportowej, wliczając w to wspólne finansowanie i zakup sprzętu dla wspólnego świadczenia usług. Takie generalne wyłączenie może być przyznane pod warunkiem, że całkowita zdolność przewozowa zgrupowania nie przekroczy określonych limitów, tak ustalonych, aby zapewnić, żeby żadne przedsiębiorstwo nie posiadało pozycji dominującej wewnątrz zgrupowania. Komisja powinna jednakże posiadać uprawnienie do interwencji, jeśli w szczególnych przypadkach porozumienia takie stanowią nadużycie wyłączenia, to znaczy wywołują skutek niezgodny z warunkami, na podstawie których porozumienia ograniczające konkurencję mogą być uznane za legalne. Fakt, że zgrupowanie ma całkowitą zdolność przewozową większą niż ustalone maksimum lub nie może domagać się generalnego wyłączenia z powodu indywidualnej zdolności przewozowej przedsiębiorstwa należącego do zgrupowania, nie stanowi jednak przeszkody dla podjęcia legalnego porozumienia, decyzji lub uzgodnionej praktyki przez takie zgrupowanie, jeśli spełniają one właściwe warunki niniejszego rozporządzenia.

(9)

To przede wszystkim same przedsiębiorstwa mają oceniać, czy dominującymi skutkami ich porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych są ograniczenia konkurencji lub korzyści ekonomiczne dopuszczalne jako usprawiedliwienie tych ograniczeń, i decydować, na własną odpowiedzialność, czy takie porozumienia, decyzje lub praktyki uzgodnione są nielegalne czy legalne.

(10)

Dlatego też przedsiębiorstwa powinny móc zawierać lub wykonywać porozumienia bez ich zgłaszania. Naraża to takie porozumienia na ryzyko uznania ich za nieważne z mocą wsteczną, jeżeli zostaną zbadane na podstawie skargi lub z własnej inicjatywy Komisji, ale mogą one również po takim zbadaniu być uznane za legalne z mocą wsteczną,

a)

standaryzację sprzętu, usług transportowych, pojazdów i stałych instalacji;

b)

wymianę lub łączenie, w celu świadczenia usług transportowych, personelu, sprzętu, pojazdów i stałych instalacji;

c)

organizację i realizację sukcesywnych, uzupełniających, substytucyjnych lub kombinowanych usług transportowych oraz ustalanie i stosowanie zryczałtowanych stawek i warunków do takich usług, w tym specjalnych stawek konkurencyjnych;

d)

korzystanie w przewozach jednym środkiem transportu z tras, które są najbardziej racjonalne z punktu widzenia eksploatacji;

e)

koordynację rozkładów jazdy na łączących się trasach;

f)

łączenie pojedynczych przesyłek;

g)

ustanawianie jednolitych zasad do struktury taryf i warunków ich stosowania, z zastrzeżeniem, że zasady te nie określają stawek i warunków transportowych.

a)

tworzenie i prowadzenie działalności przez zgrupowania przedsiębiorstw transportu drogowego i żeglugi śródlądowej w celu prowadzenia działalności transportowej;

b)

wspólne finansowanie lub nabywanie sprzętu lub usług transportowych, jeżeli te działania bezpośrednio dotyczą świadczenia usług transportowych i są niezbędne dla wspólnej działalności wyżej wymienionych zgrupowań;

(i)

10 000 ton metrycznych w przypadku transportu drogowego;

(ii)

500 000 ton metrycznych w przypadku żeglugi śródlądowej.