32004D0453

Decyzja Komisji

z dnia 29 kwietnia 2004 r.

wykonująca dyrektywę Rady 91/67/EWG w odniesieniu do środków zwalczania niektórych chorób zwierząt akwakultury

(notyfikowana jako dokument nr C(2004) 1679)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2004/453/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącą warunków zdrowotnych zwierząt, obowiązujących przy wprowadzaniu na rynek zwierząt i produktów akwakultury [1], w szczególności jej art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 1 akapit drugi i art. 13 ust. 2,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego [2], w szczególności jej art. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Państwo Członkowskie, które uznaje, że jego terytorium lub część jego terytorium jest wolna od chorób wymienionych w załączniku A wykaz III kolumna I do dyrektywy 91/67/EWG może zgodnie z art. 13 tej dyrektywy przedłożyć Komisji uzasadnienie tego twierdzenia w celu uzyskania statusu terytorium wolnego od choroby. Dania, Finlandia, Irlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedłożyły Komisji takie uzasadnienia.

(2) Państwo Członkowskie, które przygotowuje program kontroli w celu zwalczenia jednej lub kilku chorób, określonych w załączniku A wykaz III kolumna I do dyrektywy 91/67/EWG może zgodnie z art. 12 tej dyrektywy przedłożyć Komisji program w celu zatwierdzenia. Finlandia, Irlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedłożyły Komisji takie programy.

(3) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 706/73 z dnia 12 marca 1973 r. dotyczące uzgodnień wspólnotowych mających zastosowanie do Wysp Normandzkich oraz Wyspy Man w zakresie handlu produktami rolnymi [3] ustanawia przepisy wspólnotowe, które mają zastosowanie do tych wysp na takich samych warunkach jak w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do produktów przywożonych lub wywożonych z tych wysp do Wspólnoty.

(4) Niezbędne jest ustanowienie wymogów, które muszą spełnić Państwa Członkowskie w celu uznania je za wolne od choroby oraz ustanowienie kryteriów, które Państwa Członkowskie mają stosować w ramach programów kontroli i zwalczania. Konieczne jest także określenie dodatkowych gwarancji wymaganych w celu wprowadzenia niektórych gatunków ryb do stref wolnych od choroby oraz do stref objętych programami kontroli i zwalczania. W tym celu należy uwzględnić zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).

(5) Dania przedłożyła uzasadnienie, że jest wolna od wiosennej wiremii u karpi (SVC) i dlatego powinna zostać uznana za terytorium wolne od tej choroby.

(6) Finlandia przedłożyła uzasadnienie, że całe jej terytorium jest wolne od SVC oraz że część jej terytorium jest wolna od Gyrodactylus salaris i zakaźnej martwicy trzustki ryb łososiowatych (IPN). W związku z tym terytoria te powinny zostać uznane za wolne od tych chorób. Finlandia przedłożyła również program kontroli i zwalczania bakteryjnej choroby nerek (BKD), który będzie stosowany na kontynentalnej części jej terytorium. Program ten powinien zostać zatwierdzony z uwagi na zwalczenie choroby i uzyskanie statusu terytorium wolnego od choroby.

(7) Irlandia przedłożyła uzasadnienie, że całe jej terytorium jest wolne od SVC, BKD i Gyrodactylus salaris i dlatego powinna zostać uznana za terytorium wolne od tej choroby.

(8) Szwecja przedłożyła uzasadnienie, że całe jej terytorium jest wolne od SVC i IPN i dlatego powinna zostać uznana za terytorium wolne od tej choroby. Szwecja przedłożyła również program kontroli i zwalczania BKD, który będzie stosowany na kontynentalnej części jej terytorium. Program ten powinien zostać zatwierdzony z uwagi na zwalczenie choroby i uzyskanie statusu terytorium wolnego od choroby.

(9) Zjednoczone Królestwo przedłożyło uzasadnienie, że całe jego terytorium jest wolne od Gyrodactylus salaris oraz że część jego terytorium jest wolna od IPN, BKD i SVC. W związku z tym dane terytoria powinny zostać uznane za wolne od tych chorób. Zjednoczone Królestwo przedłożyło również program kontroli i zwalczania SVC i BKD, który będzie stosowany na innych częściach jego terytorium. Programy te powinny zostać zatwierdzone z uwagi na zwalczenie choroby i uzyskanie statusu terytorium wolnego od choroby.

(10) Dodatkowe gwarancje określone w niniejszej dyrektywie powinny zostać ponownie rozpatrzone po upływie trzech lat, z uwzględnieniem doświadczenia zdobytego w zakresie kontroli i zwalczania chorób oraz rozwoju alternatywnych środków kontroli, takich jak szczepionki.

(11) Dodatkowe gwarancje dotyczące SVC dla niektórych gatunków ryb wysyłanych do Wielkiej Brytanii, Irlandii Północnej, na Wyspę Man i Guernsey zostały określone w decyzji Komisji 93/44/WE [4]. Decyzja ta powinna zostać uchylona i zastąpiona niniejszą decyzją.

(12) Decyzja Komisji 2003/513/WE [5] jest decyzją ochronną, zabezpieczającą niektóre regiony Wspólnoty przed wprowadzeniem Gyrodactylus salaris. Środki te obowiązują od 1996 r. i z uwagi na swój charakter stanowią dodatkowe gwarancje a nie środki zabezpieczające. Z tego względu decyzja 2003/513/WE powinna zostać uchylona i zastąpiona niniejszą decyzją.

(13) Gwarancje ustanowione w decyzjach 93/44/WE i 2003/513/WE powinny zostać zaktualizowane z uwzględnieniem aktualnej wiedzy naukowej i bieżących zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).

(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Naukowego ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Wymogi uznania terytorium za wolne od choroby

Wymogi, które muszą zostać spełnione w celu uznania terytorium za wolne od jednej lub kilku chorób wymienionych w załączniku A wykaz III kolumna I do dyrektywy 91/67/EWG są ustanowione w załączniku I rozdział I niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Terytoria uznane za wolne od choroby

Terytoria wymienione w załączniku I rozdział II do niniejszej decyzji uznaje się za wolne od chorób wymienionych w załączniku A wykaz III kolumna I do dyrektywy 91/67/EWG.

Artykuł 3

Kryteria dotyczące programów kontroli i zwalczania

Kryteria, które Państwa Członkowskie stosują w ramach programu kontroli i zwalczania jednej lub kilku chorób określonych w załączniku A wykaz III kolumna I do dyrektywy 91/67/EWG ustanowione są w załączniku II rozdział I do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Zatwierdzenie programów kontroli i zwalczania

Zatwierdza się programy kontroli i zwalczania obejmujące terytoria określone w załączniku II rozdział II do niniejszej decyzji.

Artykuł 5

Dodatkowe gwarancje

1. Żywe ryby, ikra i gamety akwakultury, które są wprowadzane na terytoria wymienione w załączniku I rozdział II lub załączniku II rozdział II, są zgodne z gwarancjami, w tym gwarancjami dotyczącymi pakowania i etykietowania oraz spełniają stosowne dodatkowe wymogi, określone w świadectwie zdrowia sporządzonym zgodnie ze wzorem świadectwa zdrowia znajdującym się w załączniku III, uwzględniając uwagi wyjaśniające znajdujące się załączniku IV.

2. Wymogi ustanowione w ust. 1 nie mają zastosowania do ikry wysyłanej na terytoria wymienione w załączniku I rozdział II lub załączniku II rozdział II w celu spożycia przez ludzi.

3. W przypadku spełnienia wymogów ustanowionych w załączniku V gwarancje dodatkowe powinny zostać utrzymane.

Artykuł 6

Transport

Żywe ryby, ikra i gamety akwakultury, które są wysyłane na terytoria wymienione w załączniku I rozdział II lub załączniku II rozdział II są transportowane w warunkach nienaruszających ich statusu zdrowotnego ani niezagrażających statusowi zdrowotnemu w miejscu przeznaczenia.

Artykuł 7

Utrata mocy

Decyzje 93/44/WE i 2003/513/WE tracą moc.

Artykuł 8

Przegląd

Komisja dokona przeglądu dodatkowych gwarancji ustanowionych niniejszą decyzją najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2007 r. Przegląd uwzględni doświadczenie zdobyte w zakresie kontroli i zwalczania chorób oraz rozwoju alternatywnych środków kontroli, takich jak szczepionki.

Artykuł 9

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 kwietnia 2004 r.

W imieniu Komisji

David Byrne

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 46 z 19.2.1991, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1).

[2] Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 24. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 315 z 19.11.2002, str. 14).

[3] Dz.U. L 68 z 15.3.1973, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1274/86 (Dz.U. L 107 z 24.4.1986, str. 1).

[4] Dz.U. L 16 z 25.1.1993, str. 53. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 94/865/WE (Dz.U. L 352 z 31.12.1994, str. 75).

[5] Dz.U. L 177 z 16.7.2003, str. 22.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK I

Status wolny od choroby

Rozdział I

Wymogi statusu wolnego od choroby

A. Państwo wolne od choroby

Państwo Członkowskie uznaje się za wolne od choroby, jeżeli nie występuje w nim żaden z podatnych gatunków lub jeżeli państwo to spełnia wymogi pkt 1 lub 2 poniżej.

Jeżeli Państwo Członkowskie współdzieli obszar zlewni z jednym lub kilkoma innymi Państwami Członkowskimi, może zostać uznane za państwo wolne od choroby jedynie w przypadku gdy wszystkie współdzielone obszary zlewni są uznane za strefy wolne od choroby w obu Państwach Członkowskich.

1. Państwo Członkowskie, w którym w ciągu co najmniej ostatnich 25 lat nie zaobserwowano przypadków wystąpienia choroby, pomimo warunków sprzyjających wystąpieniu klinicznych oznak, może zostać uznane za wolne od choroby jeżeli:

1.1 przez co najmniej ostatnie 10 lat stale spełniane były podstawowe warunki bezpieczeństwa związanego z chorobą. Warunki te powinny obejmować co najmniej:

a) obowiązek powiadamiania właściwych organów o chorobie, włączając powiadamianie o podejrzeniu choroby

b) funkcjonowanie systemu wczesnego wykrywania, który zapewnia szybkie rozpoznanie oznak podejrzenia danej choroby u zwierząt akwakultury znajdujących się w zakładach akwakultury lub w stanie dzikim, oraz szybkiego powiadamiania o takim przypadku właściwego organu, co ma na celu wszczęcie badania diagnostycznego z minimalnym opóźnieniem. System ten ma umożliwiać właściwemu organowi przeprowadzenie efektywnego badania choroby i powiadomienie o niej, włączając dostęp do laboratoriów mogących diagnozować i rozróżniać różne choroby, a także szkolenie weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia ryb w zakresie wykrywania i powiadamiania o niezwykłych przypadkach pojawienia się choroby. Taki system wczesnego wykrywania musi obejmować co najmniej:

i) duże wyczulenie m.in. osób zatrudnionych w zakładach akwakultury lub zajmujących się przetwórstwem na charakterystyczne objawy chorób;

ii) weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia zwierząt akwakultury, wyszkolonych w zakresie rozpoznawania i powiadamiania o wystąpieniu podejrzanej choroby;

iii) zdolność właściwego organu do przeprowadzania szybkiego i efektywnego badania choroby;

iv) dostęp właściwego organu do laboratoriów wyposażonych w urządzenia do diagnozowania i rozróżniania danych chorób.

1.2. nie zaobserwowano przypadków zakażenia wśród populacji zwierząt dzikich;

1.3. spełniane są wymogi dotyczące handlu i przywozu. Wymogi te mają na celu zapobieganie wprowadzeniu danej choroby na terytorium Państwa Członkowskiego.

2. Państwo Członkowskie, w którym ostatni przypadek choroby miał miejsce w ciągu ostatnich 25 lat lub, w którym przed objęciem ukierunkowanym nadzorem status dotyczący zakażenia pozostawał nieznany, np. ze względu na brak warunków sprzyjających wystąpieniu klinicznych oznak, może zostać uznane za wolne od choroby jeżeli:

2.1. spełnia podstawowe warunki bezpieczeństwa związanego z chorobą, opisane w pkt 1.1; oraz

2.2. gospodarstwa akwakultury, w których znajdują się jakiekolwiek podatne gatunki, objęte były w ciągu ostatnich dwóch lat ukierunkowanym nadzorem. Jeżeli istnieją takie obszary państwa, w których nadzór wyłącznie nad zakładami akwakultury nie zapewnia wystarczających danych epidemiologicznych (tj. jeżeli liczba zakładów akwakultury jest ograniczona), ale na których istnieje populacja zwierząt dzikich należących do jakiegokolwiek podatnego gatunku, takie populacje zwierząt dzikich należy objąć ukierunkowanym nadzorem. Metody podbierania próbek i ich wielkość powinny być co najmniej równoważne do tych ustalonych w decyzji 2001/183/WE lub w odpowiednich rozdziałach Międzynarodowego kodeksu zdrowia zwierząt akwakultury OIE oraz Instrukcji OIE dotyczącej badań diagnostycznych zwierząt akwakultury. Metody diagnostyczne powinny być co najmniej równoważne do metod ustanowionych w odpowiednich rozdziałach Instrukcji OIE dotyczącej badań diagnostycznych zwierząt akwakultury.

B. Strefa wolna od choroby

Strefa wolna od choroby może zostać ustanowiona na terytorium jednego Państwa Członkowskiego, posiadającego status zakażenia lub nieznany status choroby jeżeli nie występuje w niej żaden z podatnych gatunków, lub jeżeli strefa spełnia wymogi określone w pkt 1 lub 2 poniżej.

Taka wolna od choroby strefa musi obejmować: jeden lub kilka obszarów zlewni od źródła cieków wodnych do ujścia, lub część obszaru zlewni od źródła/źródeł cieków wodnych do naturalnej lub sztucznej zapory, zapobiegającej migracji ryb od źródła cieku wodnego do tej zapory. Strefy takie muszą być wyraźnie wykreślone przez właściwy organ na mapie terytorium danego państwa.

Jeżeli obszar zlewni obejmuje więcej niż jedno Państwo Członkowskie, może on zostać uznany za strefę wolną od choroby jedynie w przypadku gdy określone powyżej warunki stosowane są we wszystkich obszarach tworzących strefę. Oba Państwa Członkowskie muszą wystąpić o zatwierdzenie strefy.

1. Strefa, w której w ciągu co najmniej ostatnich 25 lat nie zaobserwowano przypadków wystąpienia choroby, pomimo warunków sprzyjających wystąpieniu klinicznych oznak, może zostać uznane za wolne od choroby jeżeli:

1.1. przez co najmniej ostatnie 10 lat stale spełniane były podstawowe warunki bezpieczeństwa związanego z chorobą. Warunki te powinny obejmować co najmniej:

a) obowiązek powiadamiania właściwych organów o chorobie, włączając powiadamianie o podejrzeniu choroby

b) funkcjonowanie systemu wczesnego wykrywania, który zapewnia szybkie rozpoznanie oznak podejrzenia danej choroby u zwierząt akwakultury znajdujących się w zakładach akwakultury lub w stanie dzikim, oraz szybkiego powiadamiania o takim przypadku właściwego organu, co ma na celu wszczęcie badania diagnostycznego z minimalnym opóźnieniem. System ten ma umożliwiać właściwemu organowi przeprowadzenie efektywnego badania choroby i powiadomienie o niej, włączając dostęp do laboratoriów mogących diagnozować i rozróżniać różne choroby, a także szkolenie weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia ryb w zakresie wykrywania i powiadamiania o niezwykłych przypadkach pojawienia się choroby. Taki system wczesnego wykrywania musi obejmować co najmniej:

i) duże wyczulenie m.in. osób zatrudnionych w zakładach akwakultury lub zajmujących się przetwórstwem na charakterystyczne objawy chorób;

ii) weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia zwierząt akwakultury, wyszkolonych w zakresie rozpoznawania i powiadamiania o wystąpieniu podejrzanej choroby;

iii) zdolność właściwego organu do przeprowadzania szybkiego i efektywnego badania choroby;

iv) dostęp właściwego organu do laboratoriów wyposażonych w urządzenia do diagnozowania i rozróżniania danych chorób.

1.2. nie zaobserwowano przypadków zakażenia wśród populacji zwierząt dzikich;

1.3. spełnione są wymogi dotyczące handlu i przywozu. Wymogi te mają na celu zapobieganie wprowadzeniu danej choroby na terytorium Państwa Członkowskiego.

2. Strefa, w której ostatni przypadek choroby miał miejsce w ciągu ostatnich 25 lat lub, w której przed objęciem ukierunkowanym nadzorem status dotyczący zakażenia pozostawał nieznany, np. ze względu na brak warunków sprzyjających wystąpieniu klinicznych oznak, mogą zostać uznane za wolne od choroby jeżeli:

2.1. spełnia podstawowe warunki bezpieczeństwa związanego z chorobą, opisane w pkt 1.1; oraz

2.2 gospodarstwa akwakultury, w których znajdują się jakiekolwiek podatne gatunki, objęte były w ciągu ostatnich dwóch lat ukierunkowanym nadzorem. Jeżeli nadzór wyłącznie nad zakładami akwakultury nie zapewnia wystarczających danych epidemiologicznych (tj. jeżeli liczba zakładów akwakultury jest ograniczona), ale na których istnieje populacja zwierząt dzikich należących do jakiegokolwiek podatnego gatunku, takie populacje zwierząt dzikich należy objąć ukierunkowanym nadzorem. Metody podbierania próbek i ich wielkość powinny być co najmniej równoważne do tych ustalonych w decyzji 2001/183/WE lub w odpowiednich rozdziałach Międzynarodowego kodeksu zdrowia zwierząt akwakultury OIE oraz Instrukcji OIE dotyczącej badań diagnostycznych zwierząt akwakultury. Metody diagnostyczne powinny być co najmniej równoważne do metod ustanowionych w odpowiednich rozdziałach Instrukcji OIE dotyczącej badań diagnostycznych zwierząt akwakultury.

Rozdział II

Terytoria zatwierdzone jako wolne od niektórych chorób określonych w załączniku A wykaz III kolumna 1 do dyrektywy Rady 91/67/EWG

Choroba | Państwo Członkowskie | Terytorium lub części terytorium |

Wiosenna wiremia u karpi (SVC) | Dania | Całe terytorium |

Finlandia | Całe terytorium: obszar zlewni rzeki Vuoksi powinien być uznawany za strefę buforową |

Irlandia | Całe terytorium |

Szwecja | Całe terytorium |

Zjednoczone Królestwo | Terytorium Irlandii Północnej, Wyspy Man, Jersey i Guernsey |

Bakteryjna choroba nerek (BKD) | Irlandia | Całe terytorium |

Zjednoczone Królestwo | Terytorium Irlandii Północnej, Wyspy Man, Jersey i Guernsey |

Zakaźna martwica trzustki ryb łososiowatych (IPN) | Finlandia | Części kontynentalne terytorium; obszary zlewni rzek Vuoksi i Kemijoki są uznawane za strefy buforowe |

Szwecja | Całe terytorium |

Zjednoczone Królestwo | Terytorium Wyspy Man |

Zakażenie gyrodaktylozą (Gyrodactylus salaris) | Finlandia | Obszary zlewni rzek Tenojoki i Näätä-mönjoki; obszary zlewni Paatsjoki, Luttojoki i Uutuanjoki uznawane są za strefy buforowe. |

Irlandia | Całe terytorium |

Zjednoczone Królestwo | Terytorium Wielkiej Brytanii, Irlandii Północnej, Wyspy Man, Jersey i Guernsey |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

Programy kontroli i zwalczania

Rozdział I

Minimalne kryteria, które należy stosować w odniesieniu do programów mających na celu kontrolę i zwalczanie niektórych chorób określonych w załączniku A wykaz III kolumna 1 do dyrektywy 91/67/EWG

A. Minimalne kryteria, które mają być stosowane przez Państwa Członkowskie w odniesieniu do zatwierdzonego programu kontroli i zwalczania obejmują:

1. Obowiązek powiadamiania właściwego organu o chorobie, włączając powiadamianie o podejrzanych przypadkach.

2. Funkcjonowanie systemu wczesnego wykrywania, który zapewnia szybkie rozpoznanie oznak podejrzenia danej choroby u zwierząt akwakultury znajdujących się w zakładach akwakultury lub w stanie dzikim, oraz szybkiego powiadamiania o takim przypadku właściwego organu, w celu wszczęcia badania diagnostycznego z minimalnym opóźnieniem. System ten ma umożliwiać właściwemu organowi przeprowadzenie efektywnego badania choroby i powiadomienie o niej, włączając dostęp do laboratoriów mogących diagnozować i rozróżniać różne choroby, a także szkolenie weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia ryb w zakresie wykrywania i powiadamiania o niecodziennych przypadkach pojawienia się choroby. Taki system wczesnego wykrywania musi obejmować co najmniej:

2.1. duże wyczulenie, m.in. osób zatrudnionych w zakładach akwakultury lub zajmujących się przetwórstwem na charakterystyczne objawy;

2.2. weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia zwierząt akwakultury, wyszkolonych w zakresie rozpoznawania i powiadamiania o wystąpieniu podejrzanej choroby;

2.3. zdolność właściwego organu do przeprowadzania szybkiego i efektywnego badania choroby;

2.4. dostęp właściwego organu do laboratoriów wyposażonych w urządzenia do diagnozowania i rozróżniania danych chorób.

3. Spełnione są wymogi dotyczące handlu i przywozu, które mają na celu zapobieganie wprowadzeniu danej choroby na terytorium Państwa Członkowskiego.

4. Gospodarstwa akwakultury, w których znajdują się jakiekolwiek podatne gatunki muszą być objęte ukierunkowanym nadzorem. Jeżeli istnieją takie obszary państwa, w których nadzór wyłącznie nad zakładami akwakultury nie zapewnia wystarczających danych epidemiologicznych (tj. jeżeli liczba zakładów akwakultury jest ograniczona), ale na których istnieje populacja zwierząt dzikich należących do jakiegokolwiek podatnego gatunku, takie populacje zwierząt dzikich należy objąć ukierunkowanym nadzorem. Metody podbierania próbek i ich wielkość powinny być co najmniej równoważne do tych ustalonych w decyzji 2001/183/WE lub w odpowiednich rozdziałach Międzynarodowego kodeksu zdrowia zwierząt akwakultury OIE oraz Instrukcji OIE dotyczącej badań diagnostycznych zwierząt akwakultury. Metody diagnostyczne powinny być co najmniej równoważne do metod ustanowionych w odpowiednich rozdziałach Instrukcji OIE dotyczącej badań diagnostycznych zwierząt akwakultury.

5. Program kontroli i zwalczania powinien być kontynuowany do czasu, aż spełnione zostaną wymogi załącznika I, a Państwa Członkowskie lub ich części będą mogły zostać uznane za wolne od choroby.

6. Przekazywanie Komisji, przed dniem 1 maja każdego roku, sprawozdania zawierającego informacje dotyczące liczby podejrzanych przypadków, liczby potwierdzonych przypadków, liczby gospodarstw i miejsc objętych restrykcjami, liczby zniesionych restrykcji i wynikach wszelkich działań w zakresie nadzoru podjętych w poprzednim roku kalendarzowym. Informacje te należy podać według poniższej tabeli:

Państwo Członkowskie i choroba | |

Liczba podejrzanych przypadków | |

Liczba potwierdzonych przypadków | |

Liczba gospodarstw i miejsc objętych restrykcjami | |

Liczba zniesionych restrykcji | |

Z ilu gospodarstw i zbiorników rybnych pobrano próbki/ile próbek ryb pobrano | |

Ile pobrano próbek ryb w stanie dzikim/ze zbiorników rybnych i z którego obszaru zlewni | |

Wyniki pobierania próbek | |

B. W przypadku podejrzenia choroby, urzędowe służby w Państwie Członkowskim zapewniają:

1. Pobranie do badania odpowiednich próbek w celu ustalenia obecności danych patogenów.

2. Do czasu otrzymania wyników badania określonego w pkt 1, właściwy organ obejmuje gospodarstwo urzędowym nadzorem. Należy wprowadzić odpowiednie środki kontrolne, a żadne ryby nie powinny opuścić zarażonego gospodarstwa, chyba że za zgodą służb urzędowych.

3. Jeżeli badanie określone w pkt 1 wykaże obecność patogenów lub klinicznych oznak występowania choroby, służby urzędowe muszą przeprowadzić badanie epidemiologiczne w celu ustalenia możliwych sposobów zakażenia i zbadania, czy w danym okresie poprzedzającym zaobserwowanie podejrzenia choroby ryby opuściły gospodarstwo.

4. Jeżeli badanie epidemiologiczne wykazuje, że choroba pojawiła się w jednym lub kilku gospodarstwach lub wodach otwartych, wówczas na obszarach tych stosuje się przepisy pkt 1 oraz:

4.1. wszystkie gospodarstwa położone na tym samym obszarze zlewni lub obszarze przybrzeżnym obejmuje się urzędowym nadzorem,

4.2. żadne ryby, ikra ani gamety nie mogą opuścić tych gospodarstw bez zgody służb urzędowych.

5. W przypadku rozległych obszarów zlewni lub obszarów przybrzeżnych, służby urzędowe mogą podjąć decyzję o ograniczeniu tego środka do mniej rozległego obszaru, bliższego gospodarstwu podejrzanemu o zakażenie. Decyzja ta może zostać podjęta, jeżeli służby uznają, że obszar ten powinien zostać objęty maksymalnymi gwarancjami w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby.

C. W przypadku potwierdzenia choroby, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

1. Gospodarstwo lub miejsce, w którym znajdują się zakażone ryby niezwłocznie obejmuje się restrykcjami i żadne ryby nie są przenoszone do pomieszczeń, a także żadne ryby nie opuszczają gospodarstwa, chyba że za zgodą służb urzędowych Państwa Członkowskiego.

2. Restrykcje utrzymuje się do czasu zwalczenia choroby albo w ramach wymogów zawartych w pkt 2.1 lub 2.2. poniżej:

2.1. Natychmiastowe wycofanie wszystkich zasobów poprzez

a) ubój wszystkich żywych ryb pod nadzorem służb urzędowych lub, w przypadku ryb które osiągnęły wielkość handlową i nie wykazują żadnych klinicznych oznak występowania choroby, ubój pod nadzorem służb urzędowych w celu wprowadzenia do obrotu lub przetworzenia do spożycia przez ludzi. W drugim przypadku służby urzędowe zapewniają, że ryby są niezwłocznie poddane ubojowi i wypatroszone, a także, że czynności te odbywają się w warunkach zapobiegających rozprzestrzenieniu się patogenów. W poszczególnych przypadkach, uwzględniając ryzyko rozprzestrzenienia choroby na inne gospodarstwa lub zwierzęta w stanie dzikim, Państwo Członkowskie może zezwolić na pozostawienie w gospodarstwie ryb, które nie osiągnęły jeszcze wielkości handlowej do czasu osiągnięcia takiej wielkości; oraz

b) odłogowanie gospodarstwa lub miejsca (oraz tam gdzie jest to konieczne, dezynfekcja) przez odpowiedni okres po wycofaniu, z uwzględnieniem sekcji 1.7 najbardziej aktualnego wydania Międzynarodowego kodeksu zdrowia zwierząt akwakultury OIE.

2.2. Stopniowe środki w celu zwalczenia zakażenia poprzez ostrożne zarządzanie zakażonymi gospodarstwami lub wodami poprzez:

a) usunięcie i zniszczenie martwych ryb oraz ryb wykazujących kliniczne objawy choroby, zebranie ryb niewykazujących objawów choroby, chyba że każda jednostka epidemiologiczna zrażona chorobą w danym miejscu jest opróżniona z ryb i zdezynfekowana; lub

b) usunięcie i zniszczenie martwych ryb oraz ryb wykazujących kliniczne objawy choroby, w przypadku miejsc w których usunięcie i/lub dezynfekcja nie jest możliwa ze względu na charakter miejsca (np. system rzeczny lub rozległe jezioro).

3. W celu ułatwienia szybkiego zwalczenia choroby w zakażonych pomieszczeniach, właściwy organ Państwa Członkowskiego może zezwolić, aby ryby niewykazujące klinicznych objawów choroby zostały przetransportowane — pod nadzorem właściwego organu — do innych przedsiębiorstw lub obszarów danego Państwa Członkowskiego, które nie ma statusu państwa wolnego od choroby lub zatwierdzonego planu kontroli i zwalczania.

4. Przeniesione i usunięte w wyniku podjęcia działań z pkt 2.1 i 2.2 ryby muszą zostać usunięte zgodnie z rozporządzeniem 1774/2002.

5. Ryby wykorzystane do uzupełnienia zasobów muszą pochodzić z certyfikowanych, wolnych od choroby źródeł.

6. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby na inne ryby hodowlane lub ryby w stanie dzikim.

Rozdział II

Terytoria posiadające zatwierdzony program zwalczania i kontroli niektórych chorób określonych w załączniku A wykaz III kolumna 1 do dyrektywy 91/67/EWG

Choroba | Państwo Członkowskie | Terytorium lub części terytorium |

Wiosenna wiremia u karpi | Zjednoczone Królestwo | Terytoria Wielkiej Brytanii |

Bakteryjna choroba nerek | Finlandia | Kontynentalne części terytorium |

Szwecja | Kontynentalne części terytorium |

Zjednoczone Królestwo | Terytoria Wielkiej Brytanii |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK III

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK IV

Uwagi wyjaśniające do dokumentu przewozowego i etykietowania

a)Dokumenty przewozowe są wydawane przez właściwe organy Państwa Członkowskiego pochodzenia, w oparciu o wzór zamieszczony w załączniku I do niniejszej decyzji. Dokumenty te wydaje się z uwzględnieniem gatunków wchodzących w skład przesyłki i statusu miejsca przeznaczenia.b)Oryginał każdego dokumentu przewozowego składa się z jednego, dwustronnie zadrukowanego arkusza lub w przypadku gdy wymagany jest więcej niż jeden arkusz, dokument stanowi zintegrowaną całość i jest niepodzielny.Na górze, po prawej stronie każdy arkusz oznaczony jest jako "oryginał" i zawiera specjalny numer kodowy nadany przez właściwy organ. Wszystkie arkusze dokumentu są ponumerowane — (numer strony) z (łącznej liczby stron).c)Oryginał dokumentu przewozowego i etykiety określone we wzorze dokumentu przewozowego są sporządzane w co najmniej jednym urzędowy języku Państwa Członkowskiego pochodzenia. Jednakże Państwo Członkowskie może zezwolić w razie potrzeby na wykorzystanie innego języka, wraz z załączonym urzędowym tłumaczeniem.d)W dniu załadunki przesyłki oryginał dokumentu przewozowego musi zostać opatrzony pieczęcią urzędową i podpisany przez urzędowego inspektora wyznaczonego przez właściwy organ. W ten sposób właściwy organ Państwa Członkowskiego zapewnia zgodność z regułami certyfikacji, równoważnymi do reguł ustanowionych w dyrektywie Komisji 96/93/WE.Pieczęć urzędowa (o ile nie jest wytłoczona) oraz podpis odróżniają się od koloru druku. | e)Jeżeli do celów identyfikacji części przesyłki do dokumentu przewozowego zostały załączone dodatkowe arkusze, wówczas arkusze te uznaje się za stanowiące część oryginału i każdy z nich musi zostać podpisany i opieczętowany przez zatwierdzającego urzędowego inspektora.f)Oryginał dokumentu przewozowego musi towarzyszyć przesyłce do momentu osiągnięcia przez nią miejsca przeznaczenia.g)Oryginał dokumentu przewozowego jest ważny przez 10 dni daty wydania. W przypadku transportu statkiem jego okres ważności przedłuża się na czas podróży morskiej.h)transport zwierząt akwakultury, ich ikry i gamet nie obejmuje innych zwierząt akwakultury lub ich ikry i gamet o niższym statusie zdrowotnym. Ponadto, nie mogą być one transportowane w innych, zmieniających ich status zdrowotny warunkach lub warunkach mogących zagrozić temu statusowi w miejscu przeznaczenia. |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK V

Minimalne kryteria, które zgodnie z art. 12 i 13 dyrektywy 91/67/EWG należy stosować w celu utrzymania dodatkowych gwarancji dotyczących niektórych chorób określonych w załączniku A wykaz III kolumna 1 do tej dyrektywy

A. W celu utrzymania przyznanych dodatkowych gwarancji, Państwa Członkowskie muszą spełnić co najmniej poniższe kryteria:

1. Obowiązek powiadamiania właściwego organu o chorobie, włączając powiadamianie o podejrzanych przypadkach.

2. Wszystkie gospodarstwa, w których znajdują się gatunki podatne na chorobę, w odniesieniu do której Państwu Członkowskiemu przyznano status wolnego od choroby, muszą pozostawać pod nadzorem właściwego organu.

3. Funkcjonowanie systemu wczesnego wykrywania, który zapewnia szybkie rozpoznanie oznak podejrzenia danej choroby u zwierząt akwakultury znajdujących się w zakładach akwakultury lub w stanie dzikim, oraz szybkiego powiadamiania o takim przypadku właściwego organu, w celu wszczęcia badania diagnostycznego z minimalnym opóźnieniem. System ten ma umożliwiać właściwemu organowi przeprowadzenie efektywnego badania choroby i powiadomienie o niej, włączając dostęp do laboratoriów mogących diagnozować i rozróżniać różne choroby, a także szkolenie weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia ryb w zakresie wykrywania i powiadamiania o niecodziennych przypadkach pojawienia się choroby. Taki system wczesnego wykrywania musi obejmować co najmniej:

3.1. duże wyczulenie m.in. osób zatrudnionych w zakładach akwakultury lub zajmujących się przetwórstwem na charakterystyczne objawy wymienionych chorób;

3.2. weterynarzy lub specjalistów ds. zdrowia zwierząt akwakultury, wyszkolonych w zakresie rozpoznawania i powiadamiania o wystąpieniu podejrzanej choroby;

3.3. zdolność właściwego organu do przeprowadzenia szybkiego i efektywnego badania choroby;

3.4. dostęp właściwego organu do laboratoriów wyposażonych w urządzenia do diagnozowania i rozróżniania danych chorób.

4. Spełnione są wymogi dotyczące handlu i przywozu oraz wymogi zarządzania zasobami ryb w stanie dzikim, należącymi do podatnego gatunku. Wymogi te mają na celu zapobieganie wprowadzeniu danej choroby na terytorium Państwa Członkowskiego lub na jego części objęte niniejszą decyzją. Ryby pochodzące ze stref przybrzeżnych nie powinny być wprowadzane do stref kontynentalnych, chyba że właściwy organ Państwa Członkowskiego przeznaczenia wyrazi zgodę.

5. W Państwach Członkowskich, w których jedynie części terytorium uznane są zgodnie z załącznikiem I rozdział II za wolne od choroby (tj. nie całe terytorium uznane jest za wolne od choroby), na terytoriach uznanych za wolne od choroby należy utrzymać ukierunkowany nadzór zgodnie z przepisami załącznika II rozdział 1.4.

6. Żywe ryby, ikra i gamety akwakultury wprowadzane na terytoria wymienione w załączniku I rozdział II lub załączniku II rozdział II są transportowane w warunkach nienaruszających ich statusu zdrowotnego ani niezagrażających statusowi zdrowotnemu w miejscu przeznaczenia. Transport odbywa się w wodzie uznanej za wolną od danej choroby i pobranej ze źródła wodnego w gospodarstwie lub miejscu pochodzenia, a wymiana tej wody w trakcie transportu dokonywana jest wyłącznie w miejscach zatwierdzonych przez właściwy organ Państwa Członkowskiego przeznaczenia, gdzie stosowne we współpracy z właściwym organem Państwa Członkowskiego pochodzenia.

7. Nie odbywają się szczepienia przeciwko danej chorobie.

8. Przekazywanie Komisji, przed dniem 1 maja każdego roku, sprawozdania zawierającego informacje dotyczące liczby podejrzanych przypadków, liczby potwierdzonych przypadków, liczby gospodarstw i miejsc objętych restrykcjami, liczby zniesionych restrykcji i wynikach wszelkich działań w zakresie nadzoru podjętych w poprzednim roku kalendarzowym. Informacje te należy podać według poniższej tabeli:

Państwo Członkowskie i choroba | |

Liczba podejrzanych przypadków | |

Liczba podejrzanych przypadków | |

Liczba gospodarstw i miejsc objętych restrykcjami | |

Liczba zniesionych restrykcji | |

Z ilu gospodarstw i zbiorników rybnych pobrano próbki/ile próbek ryb pobrano | |

Ile pobrano próbek ryb w stanie dzikim/ze zbiorników rybnych i z którego obszaru zlewni | |

Wyniki pobierania próbek | |

B. W przypadku podejrzenia choroby, urzędowe służby w Państwie Członkowskim zapewniają:

1. Pobranie do badania odpowiednich próbek w celu ustalenia obecności danych patogenów.

2. Do czasu otrzymania wyników badania określonego w pkt 1, właściwy organ obejmuje gospodarstwo urzędowym nadzorem. Należy wprowadzić odpowiednie środki kontrolne, a żadne ryby nie powinny opuścić zarażonego gospodarstwa, chyba że za zgodą służb urzędowych.

3. Jeżeli badanie określone w pkt 1 wykaże obecność patogenów lub klinicznych oznak występowania choroby, służby urzędowe muszą przeprowadzić badanie epidemiologiczne w celu ustalenia możliwych sposobów zakażenia i zbadania, czy w danym okresie poprzedzającym zaobserwowanie podejrzenia choroby ryby opuściły gospodarstwo.

4. Jeżeli badanie epidemiologiczne wykazuje, że choroba pojawiła się w jednym lub kilku gospodarstwach lub wodach otwartych, wówczas na obszarach tych stosuje się przepisy pkt 1 oraz:

4.1. wszystkie gospodarstwa położone na tym samym obszarze zlewni lub obszarze przybrzeżnym obejmuje się urzędowym nadzorem,

4.2. żadne ryby, ikra ani gamety nie mogą opuścić tych gospodarstw bez zgody służb urzędowych.

5. W przypadku rozległych obszarów zlewni lub obszarów przybrzeżnych, służby urzędowe mogą podjąć decyzję o ograniczeniu tego środka do mniej rozległego obszaru, bliższego gospodarstwu podejrzanemu o zakażenie. Decyzja ta może zostać podjęta, jeżeli służby uznają, że obszar ten powinien zostać objęty maksymalnymi gwarancjami w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby.

C. W przypadku potwierdzenia choroby, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

1. Gospodarstwo lub miejsce w którym znajdują się zakażone ryby niezwłocznie obejmuje się restrykcjami i żadne ryby nie są przenoszone do pomieszczeń, a także żadne ryby nie opuszczają gospodarstwa, chyba że za zgodą służb urzędowych Państwa Członkowskiego.

2. Restrykcje utrzymuje się do czasu zwalczenia choroby albo w ramach wymogów zawartych w pkt 2.1 lub 2.2. poniżej:

2.1. Natychmiastowe wycofanie wszystkich zasobów z gospodarstwa poprzez

a) ubój wszystkich żywych ryb pod nadzorem służb urzędowych lub, w przypadku ryb które osiągnęły wielkość handlową i nie wykazują żadnych klinicznych oznak choroby, ubój pod nadzorem służb urzędowych w celu wprowadzenia do obrotu lub przetworzenia do spożycia przez ludzi. W drugim przypadku służby urzędowe zapewniają, że ryby są niezwłocznie poddane ubojowi i wypatroszone, a także, że czynności te odbywają się w warunkach zapobiegających rozprzestrzenieniu się patogenów. W poszczególnych przypadkach, uwzględniając ryzyko rozprzestrzenienia choroby na inne gospodarstwa lub zwierzęta w stanie dzikim, Państwo Członkowskie może zezwolić na pozostawienie w gospodarstwie ryb, które nie osiągnęły jeszcze wielkości handlowej do czasu osiągnięcia takiej wielkości; oraz

b) odłogowanie oraz, tam gdzie jest to konieczne, dezynfekcja gospodarstwa lub miejsca przez odpowiedni okres po wycofaniu, z uwzględnieniem sekcji 1.7 najbardziej aktualnego wydania Międzynarodowego kodeksu zdrowia zwierząt akwakultury OIE.

2.2. Stopniowe środki w celu zwalczenia zakażenia poprzez ostrożne zarządzanie zakażonymi gospodarstwami lub wodami poprzez:

a) usunięcie i zniszczenie martwych ryb oraz ryb wykazujących kliniczne objawy choroby, zebranie ryb niewykazujących objawów choroby, chyba że każda jednostka epidemiologiczna zrażona chorobą w danym miejscu jest opróżniona z ryb i zdezynfekowana; lub

b) usunięcie i zniszczenie martwych ryb oraz ryb wykazujących kliniczne objawy choroby, w przypadku miejsc w których usunięcie i/lub dezynfekcja nie jest możliwa ze względu na charakter miejsca (np. system rzeczny lub rozległe jezioro).

3. W celu ułatwienia szybkiego zwalczenia choroby w zakażonych pomieszczeniach, właściwy organ Państwa Członkowskiego może zezwolić, aby ryby niewykazujące klinicznych objawów choroby zostały przetransportowane — pod nadzorem właściwego organu — do innych przedsiębiorstw lub obszarów danego Państwa Członkowskiego, które nie ma statusu państwa wolnego od choroby lub zatwierdzonego planu kontroli i zwalczania.

4. Przeniesione i usunięte w wyniku podjęcia działań z pkt 2.1 i 2.2 ryby muszą zostać usunięte zgodnie z rozporządzeniem 1774/2002.

5. Ryby wykorzystane do uzupełnienia zasobów muszą pochodzić z certyfikowanych, wolnych od choroby źródeł.

6. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby na inne ryby hodowlane lub ryby w stanie dzikim.

7. Jeżeli zgodnie z pkt C 2.1 niniejszego załącznika Państwo Członkowskie zwalczyło chorobę w gospodarstwach kontynentalnych, a wymagane w pkt B 3 badania epidemiologiczne wykazały, że choroba nie rozprzestrzeniła się na inne gospodarstwa lub na zwierzęta w stanie dzikim, wówczas niezwłocznie przywraca się status wolny od choroby. W innych przypadkach status wolny od choroby może zostać przywrócony jedynie po uzyskaniu zgodności z załącznikiem I.

--------------------------------------------------