1.   Deze verordening is een bijzondere maatregel in de zin van artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1935/2004.

2.   Bij deze verordening worden voorschriften vastgesteld voor:

3.   Deze verordening is niet van toepassing op het gebruik van afvalstoffen voor de vervaardiging van stoffen die zijn opgenomen in de EU-lijst van toegelaten stoffen overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EU) nr. 10/2011, en voor de vervaardiging van stoffen met inachtneming van artikel 6, leden 1 en 2, en lid 3, punt a), van die verordening, indien zij bestemd zijn voor later gebruik in overeenstemming met die verordening.

1.   Voor de toepassing van deze verordening gelden de definities van artikel 3 van Verordening (EU) nr. 10/2011 en van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 2023/2006.

2.   Voor de toepassing van deze verordening gelden verder de volgende definities:

3.   Voor de toepassing van deze verordening gelden voorts de volgende definities:

1.   Een recyclingtechnologie wordt geschikt geacht indien is aangetoond dat deze in staat is afvalstoffen te recyclen tot materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die voldoen aan artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004 en microbiologisch veilig zijn.

2.   Recyclingtechnologieën worden onderscheiden op basis van de volgende eigenschappen:

3.   Bijlage I bevat een lijst van geschikte recyclingtechnologieën. Bijlage I kan worden gewijzigd overeenkomstig de artikelen 15 en 16.

4.   Wanneer de mate waarin recyclingprocessen die van een bepaalde recyclingtechnologie gebruikmaken in staat zijn om een toereikende decontaminatie te bereiken, afhangt van de precieze specificatie van de input, de gedetailleerde configuratie van die processen of de toegepaste bedrijfsomstandigheden, en die configuratie of die voorwaarden niet in eenvoudige voorschriften kunnen worden vastgelegd op het tijdstip dat die technologie geschikt wordt bevonden, moet elk recyclingproces dat van die technologie gebruikmaakt door de Commissie afzonderlijk worden toegelaten volgens de procedure van hoofdstuk V, en met name artikel 19, lid 1, daarvan (“de toelating”).

5.   Bijlage I specificeert of voor een recyclingtechnologie afzonderlijke recyclingprocessen moeten worden toegelaten.

6.   Elke recyclingtechnologie waarover geen besluit omtrent haar geschiktheid is genomen overeenkomstig artikel 15 of 16, wordt voor de toepassing van deze verordening als een nieuwe technologie beschouwd.

1.   Materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof mogen alleen in de handel worden gebracht als bij de vervaardiging ervan aan de in de leden 2 tot en met 7 vastgestelde voorschriften wordt voldaan.

2.   De voorschriften van de hoofdstukken II, III en V van Verordening (EU) nr. 10/2011 zijn van toepassing op materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof.

3.   De materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof worden op een van de volgende manieren vervaardigd:

4.   Wanneer de materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof met behulp van een geschikte recyclingtechnologie worden vervaardigd, moet aan de volgende eisen worden voldaan:

5.   Wanneer de materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof met gebruikmaking van een nieuwe technologie worden vervaardigd, is aan de in de artikelen 10 tot en met 13 gestelde voorschriften voldaan.

6.   Het bij artikel 24 ingestelde EU-register bevat de volgende informatie over de vervaardiging van de gerecycleerde kunststof:

7.   In voorkomend geval is de status in het in artikel 24 bedoelde register van het voor de vervaardiging gebruikte toegelaten recyclingproces niet “opgeschort” of “ingetrokken”.

8.   De status in het bij artikel 24 ingestelde register van de decontaminatie-installatie die voor de vervaardiging wordt gebruikt, is niet “opgeschort”.

1.   Voor afzonderlijke partijen gerecycleerde kunststof en materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof wordt één enkel document of dossier opgesteld met informatie over de kwaliteit ervan; daarnaast moeten de partijen worden geïdentificeerd met een uniek nummer en de benaming van de productiefase waaruit zij afkomstig zijn.

2.   Gerecycleerde kunststof die in de handel wordt gebracht, gaat vergezeld van een verklaring van overeenstemming, overeenkomstig artikel 29.

3.   Verpakkingen van gerecycleerde kunststof die bij verwerkers worden aangeleverd, zijn voorzien van een etiket. Op het etiket moet het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1935/2004 vastgestelde symbool staan, gevolgd door:

a)	het symbool en het registratienummer van de decontaminatie-installatie waar de gerecycleerde kunststof is vervaardigd, overeenkomstig artikel 24;

b)	het symbool gevolgd door het partijnummer;

4.   De in lid 3 bedoelde etiketten moeten te allen tijde duidelijk leesbaar zijn, zich op een zichtbare plaats bevinden en stevig bevestigd zijn.

De lettergrootte op de etiketten moet ten minste 17 punten (6 mm) bedragen op verpakkingen waarvan de grootste afmeting minder dan 75 cm bedraagt, 23 punten op verpakkingen waarvan de grootste afmeting tussen 75 cm en 125 cm bedraagt, en 30 punten op verpakkingen waarvan de grootste afmeting meer dan 125 cm bedraagt.

5.   In afwijking van lid 4 is het niet nodig vaste houders die in installaties of op voertuigen zijn gemonteerd, te etiketteren.

6.   De in bijlage I vastgestelde beperkingen en specificaties betreffende het gebruik van materialen of voorwerpen van gerecycleerde kunststof die met een geschikte recyclingtechnologie zijn vervaardigd en, indien van toepassing, de in de toelating vastgestelde beperkingen en specificaties betreffende het gebruik van gerecycleerde materialen of voorwerpen die met een recyclingproces zijn vervaardigd, worden opgenomen in de krachtens artikel 15 van Verordening (EG) nr. 1935/2004 vereiste etikettering van gerecycleerde materialen of voorwerpen die aan exploitanten van levensmiddelenbedrijven of aan eindverbruikers worden verstrekt.

1.   Exploitanten van afvalstoffenbeheerinstellingen die onderdeel zijn van de toeleveringsketen van kunststofinput, moeten ervoor zorgen dat het ingezamelde kunststofafval aan de volgende voorschriften voldoet:

2.   Voor de toepassing van lid 1, punt c), wordt kunststofafval geacht gescheiden te zijn ingezameld indien aan een van de volgende voorwaarden is voldaan:

3.   Het kunststofafval wordt tijdens de inzameling en de voorbewerking gecontroleerd door middel van kwaliteitsborgingssystemen. De kwaliteitsborgingssystemen moeten:

De artikelen 4, 5, 6 en 7 van Verordening (EG) nr. 2023/2006 van de Commissie, alsmede punt B van de bijlage bij die verordening, zijn van overeenkomstige toepassing wat goede fabricagemethoden, kwaliteitsbeheersings- en kwaliteitsborgingssystemen en de desbetreffende documentatie betreft.

1.   De kunststofinput en de output van het toegepaste decontaminatieproces moeten voldoen aan de specificaties die voor de desbetreffende recyclingtechnologie zijn vastgesteld in de kolommen 3, 5 en 6 van tabel 1 in bijlage I en, indien van toepassing, aan de specifieke criteria die in de toelating zijn vermeld.

2.   Het decontaminatieproces wordt uitgevoerd overeenkomstig de relevante specificaties en voorschriften in kolom 8 van tabel 1 in bijlage I en, indien van toepassing, de specifieke criteria die in de toelating zijn vermeld. Recyclers waarborgen dat Verordening (EG) nr. 2023/2006 wordt nageleefd.

3.   De decontaminatie-installatie voldoet aan de volgende voorschriften:

4.   De gegevens over de kwaliteit van de afzonderlijke partijen als omschreven in punt 4.1 van de in lid 3, punt c), bedoelde samenvatting van de nalevingsmonitoring worden geregistreerd en bijgehouden. Gegevens die worden geregistreerd, worden gedurende ten minste vijf jaar bewaard.

1.   De verwerkers voldoen aan de volgende voorschriften:

2.   Exploitanten van levensmiddelenbedrijven gebruiken materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof in overeenstemming met de instructies die zij hebben ontvangen overeenkomstig artikel 5, lid 6.

Zij delen van toepassing zijnde instructies mee aan de consumenten van levensmiddelen die in dergelijke materialen en voorwerpen zijn verpakt en/of, in voorkomend geval, aan andere exploitanten van levensmiddelenbedrijven.

3.   Detailhandelaren die materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof verkopen die nog niet met levensmiddelen in aanraking komen, delen de gebruikers van die materialen en voorwerpen de van toepassing zijnde instructies mee, indien die instructies niet blijken uit de reeds op die materialen en voorwerpen aangebrachte etikettering.

1.   Er is één enkele rechtspersoon die optreedt als beheerder van een recyclingsysteem en die verantwoordelijk is voor de algemene werking ervan.

Ten minste vijftien werkdagen vóór de inbedrijfstelling van een recyclingsysteem stelt de beheerder van het recyclingsysteem de bevoegde autoriteit op het grondgebied waar deze is gevestigd en de Commissie daarvan in kennis, met het oog op de registratie ervan in het overeenkomstig artikel 24 ingestelde EU-register.

De beheerder verstrekt zijn naam, adres, gegevens van contactpersonen, de benaming van het systeem, een samenvatting van het systeem van niet meer dan 300 woorden, de in lid 5 bedoelde markering, een lijst van lidstaten waar aan de systemen deelnemende bedrijfsexploitanten zijn gevestigd, en verwijzingen naar alle decontaminatie-installaties die door het systeem worden gebruikt. Daarna waarborgt de beheerder dat deze informatie wordt bijgehouden.

2.   Er wordt geen samenvatting van de nalevingsmonitoring opgesteld, en artikel 25, lid 1, punt c), en artikel 26 zijn niet van toepassing wanneer recyclers de productie van gerecycleerde kunststof aanmelden als onderdeel van een recyclingsysteem, tenzij de opstelling daarvan is voorgeschreven in bijlage I, tabel 1, kolom 8. Ingeval artikel 25, lid 1, punt c), en artikel 26 niet van toepassing zijn, is de registratiestatus overeenkomstig artikel 24, lid 2, punt g), als bedoeld in artikel 25, lid 2, “actief”.

3.   De beheerder van het recyclingsysteem verstrekt één enkel document aan alle deelnemende exploitanten en andere deelnemende organisaties. In dit document worden de doelstellingen van het systeem uiteengezet, wordt uitgelegd hoe het systeem werkt, worden instructies gegeven en worden de gedetailleerde verplichtingen van de deelnemers uiteengezet. De toelichting omvat een beschrijving van de recyclinghandelingen.

4.   Recyclingsystemen worden opgezet overeenkomstig de specifieke voorschriften die van toepassing zijn op de toegepaste geschikte recyclingtechnologie van tabel 1 in bijlage I en, indien van toepassing, de toelating van het toegepaste recyclingproces.

Een systeem voor de inzameling van afvalstoffen maakt deel uit van een recyclingsysteem en is specifiek voor dat systeem bestemd, zodat gewaarborgd is dat alleen materialen en voorwerpen worden ingezameld die in het kader van het systeem werden gebruikt.

5.   In gebruiksfasen waarin contact met levensmiddelen beoogd of te verwachten is, worden alle gebruikte materialen en voorwerpen die onder een recyclingsysteem vallen, voorzien van een etiket met een in het in artikel 24 bedoelde EU-register geregistreerd merkteken. Dat merkteken moet duidelijk zichtbaar, onuitwisbaar en uniek voor het recyclingsysteem zijn.

6.   Een exploitant van een levensmiddelenbedrijf die materialen en voorwerpen gebruikt die voorzien zijn van een in lid 5 bedoelde markering, waarborgt dat deze materialen en voorwerpen aan de volgende voorschriften voldoen:

Indien aan een van deze vereisten niet is voldaan, worden de materialen of voorwerpen uitgesloten van het recyclingsysteem en weggegooid.

7.   Indien een systeem inzameling bij de consument toestaat, moet de inzameling gescheiden van andere afvalstoffen plaatsvinden op aangewezen inzamelpunten waar kan worden gewaarborgd dat de inzameling van afvalstoffen in overeenstemming is met het systeem.

8.   Materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die overeenkomstig het systeem zijn geproduceerd, mogen niet in de handel worden gebracht om buiten het systeem te worden gebruikt, tenzij kolom 9 van bijlage I in een afwijking van dit voorschrift voorziet.

9.   Exploitanten en andere organisaties die aan een recyclingsysteem deelnemen:

1.   Meerdere ontwikkelaars kunnen tegelijkertijd onafhankelijk van elkaar nieuwe technologieën ontwikkelen, ook al kunnen deze technologieën als vergelijkbaar of hetzelfde worden beschouwd.

Indien exploitanten of andere organisaties samenwerken bij de ontwikkeling van een nieuwe technologie, vertegenwoordigt één juridische entiteit deze exploitanten of organisaties en treedt zij op als ontwikkelaar van de nieuwe technologie.

2.   Ten minste zes maanden voor de inbedrijfstelling van de eerste decontaminatie-installatie die op basis van artikel 4, lid 3, punt b), wordt geëxploiteerd, stelt de ontwikkelaar de bevoegde autoriteit op het grondgebied waar de ontwikkelaar gevestigd is en de Commissie in kennis van de nieuwe technologie.

Met het oog op de registratie van de nieuwe technologie in het bij artikel 24 ingestelde EU-register vermeldt de ontwikkelaar in deze kennisgeving zijn naam, adres, gegevens van contactpersonen, de benaming van de nieuwe technologie, een samenvatting van de nieuwe technologie van niet meer dan 300 woorden, een Uniform Resource Locator (“URL”) waarmee de overeenkomstig lid 4 en artikel 13, lid 4, te publiceren verslagen kunnen worden gevonden, alsmede de namen en adressen of nummers van recyclinginrichtingen waar de technologie zal worden ontwikkeld.

3.   De kennisgeving van de ontwikkelaar bevat ook gedetailleerde informatie over het volgende:

4.   Op het moment van de kennisgeving publiceert de recycler ook een gedetailleerd eerste verslag op zijn website, met gebruikmaking van de URL die overeenkomstig lid 2 is verstrekt, over de veiligheid van de vervaardigde kunststof, gebaseerd op de in lid 3 verstrekte informatie. In dat verslag kunnen details worden weggelaten van recyclingprocessen en -installaties die gebruikmaken van de nieuwe technologie, voor zover deze details om gegronde redenen van commercieel belang zijn, en wordt een degelijke samenvatting gegeven met alle informatie die nodig is voor een onafhankelijke beoordeling van de technologie zonder dat de in meer gedetailleerde verslagen en onderzoeken vervatte informatie hoeft te worden geraadpleegd.

5.   De ontwikkelaar past het model van de in bijlage II opgenomen samenvatting van de nalevingsmonitoring aan voor zover dat nodig is om recht te doen aan de bijzondere kenmerken van de nieuwe technologie. Hij verstrekt dit aangepaste model van de samenvatting van de nalevingsmonitoring aan alle recyclers die de nieuwe technologie gebruiken.

6.   Wanneer een technologie een recyclingsysteem toepast, treedt de ontwikkelaar op als de beheerder van het in artikel 9, lid 1, bedoelde recyclingsysteem. De artikelen 6, 7 en 8, en artikel 9, lid 2, zijn niet van toepassing.

7.   De ontwikkelaar waarborgt een voortdurende dialoog met alle recyclers die de nieuwe technologie gebruiken, om kennis uit te wisselen over de werking ervan en de capaciteit om de kunststofinput te decontamineren. Hij houdt daarvan een register bij, waarin de besproken onderwerpen en de conclusies inzake de werking en de decontaminatiecapaciteit van de technologie worden vermeld; deze registratiegegevens worden op verzoek ter beschikking gesteld van elke bevoegde autoriteit op een grondgebied waar de ontwikkelaar en/of de recyclers gevestigd zijn.

8.   Een bevoegde autoriteit die overeenkomstig lid 2 in kennis is gesteld, controleert binnen vijf maanden na de kennisgeving of aan de voorschriften van de leden 1 tot en met 7 is voldaan, en controleert daarna regelmatig de voorschriften die uit lid 8 voortvloeien.

Ingeval de bevoegde autoriteit van oordeel is dat niet aan deze voorschriften wordt voldaan, stelt zij de ontwikkelaar in kennis van haar bezwaren en kan zij de ontwikkelaar opdracht geven de inbedrijfstelling van de eerste decontaminatie-installatie overeenkomstig lid 2 uit te stellen totdat de ontwikkelaar aan deze bezwaren tegemoet is gekomen.

De ontwikkelaar stelt de bevoegde autoriteit in kennis van de wijze waarop hij de bezwaren heeft aangepakt of licht toe waarom hij van mening is dat geen actie hoeft te worden genomen.

Indien de bevoegde autoriteit zich ernstig zorgen maakt over de veiligheid van de materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof, stelt zij de Commissie daarvan in kennis.

1.   Een recyclinginstallatie die een nieuwe recyclingtechnologie toepast, is gebaseerd op een nieuwe technologie waarvan overeenkomstig artikel 10, lid 2, kennis is gegeven.

2.   De recycler moet voldoen aan de administratieve voorschriften van artikel 25.

3.   Een recyclinginstallatie die wordt gebruikt om een nieuwe technologie te ontwikkelen, mag worden geëxploiteerd op een wijze die afwijkt van één of meer van de specifieke voorschriften van de artikelen 6, 7 en 8, of gebruikmaken van een recyclingsysteem overeenkomstig artikel 9, mits elke afwijking of het gebruik van dat systeem wordt gerechtvaardigd door een toelichting die overeenkomstig artikel 10, lid 3, punt b), wordt verstrekt.

4.   De recycler moet overeenkomstig artikel 12 gedocumenteerde aanvullende informatie beschikbaar hebben waaruit blijkt dat de met de recyclinginstallatie vervaardigde gerecycleerde kunststof aan de voorschriften van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004 voldoet en microbiologisch veilig is.

5.   De recycler beschikt over een ingevulde samenvatting van de nalevingsmonitoring op basis van het door de ontwikkelaar overeenkomstig artikel 10, lid 5, verstrekte model.

6.   De in lid 3 bedoelde aanvullende informatie, met inbegrip van eventuele ondersteunende documentatie, en de in lid 4 bedoelde samenvatting van de nalevingsmonitoring worden op verzoek aan de ontwikkelaar en de bevoegde autoriteiten verstrekt.

1.   Een recycler dient in de decontaminatie-installatie de volgende aanvullende informatie beschikbaar te houden:

2.   De in lid 1 bedoelde aanvullende informatie wordt onverwijld bijgewerkt als resultaat van een voortdurende dialoog tussen de ontwikkelaar en de recyclers, wanneer nieuwe informatie beschikbaar komt als gevolg van de exploitatie en ontwikkeling van de installatie of van het toezicht daarop overeenkomstig artikel 13, of wanneer de ontwikkelaar de technologie wijzigt of nieuwe meetresultaten verzamelt over de prestaties of de werking van de nieuwe technologie. De recycler verstrekt de ontwikkelaar vervolgens de bijgewerkte informatie en ondersteunende documentatie.

3.   Voor de toepassing van lid 1, punt b), omvat de ondersteunende documentatie ten minste de volgende elementen:

1.   Een recycler die een decontaminatie-installatie overeenkomstig artikel 11 exploiteert, monitort het gemiddelde verontreinigingsniveau op basis van een degelijke bemonsteringsstrategie waarbij de partijen kunststofinput en de overeenkomstige partijen gedecontamineerde output worden bemonsterd. Bij de bemonsteringsstrategie wordt rekening gehouden met alle factoren die van invloed kunnen zijn op de samenstelling van de kunststofinput en wordt met name aandacht besteed aan variaties in de oorsprong daarvan, hetzij geografisch hetzij anderszins.

De bemonstering omvat aanvankelijk alle input- en overeenkomstige outputpartijen, maar de bemonsteringsfrequentie kan worden verlaagd zodra stabiele gemiddelden worden verkregen. De bemonsteringsfrequentie wordt in elk geval op een passend niveau gehandhaafd om tendensen en/of andere veranderingen in de verontreinigingsniveaus van de inputpartijen op te sporen, en om vast te stellen of verontreinigingen terugkeren.

Wanneer de bepaling van de bemonsteringsfrequentie op basis van de partijen kunststofinput wegens de bijzonderheden van het recyclingproces onpraktisch is, wordt de frequentie bepaald op basis van de partijen die worden gebruikt bij het meest nabije voorbewerkingshandeling waarvoor een dergelijke bepaling praktisch uitvoerbaar is.

Het restverontreinigingsniveau in de output moet worden bepaald voordat de output door toevoeging van ander materiaal wordt verdund. Wanneer de verontreinigingsniveaus in de output onder het kwantificatieniveau van de toegepaste analysemethoden voor controle liggen, kan de controle van de output worden vervangen door één of meer onderzoeken ter bepaling van het restverontreinigingsniveau in een beperkt aantal partijen output met analysemethoden met een kwantificatiegrens die laag genoeg is om de werkelijke decontaminatie-efficiëntie in de decontaminatie-installatie te bepalen. Indien de restverontreiniging in de output zo gering is dat kwantificering daarvan niet mogelijk is, moet het detectieniveau van die methoden voldoende laag zijn om te kunnen beredeneren of de decontaminatie-efficiëntie toereikend is om te garanderen dat de materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof voldoen aan artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004.

2.   Voor de analyses en tests die nodig zijn om het verontreinigingsniveau te bepalen overeenkomstig lid 1, moeten de laboratoria die deze activiteiten uitvoeren, regelmatig en met bevredigende resultaten deelnemen aan door dit doel geschikt bevonden ringtesten. De eerste keer dat een laboratorium aan een dergelijke ringtest deelneemt, moet dat zijn vóór de inbedrijfstelling van de recyclinginrichting.

3.   Recyclers verstrekken de ontwikkelaar ten minste om de zes maanden de bij de controle verkregen gegevens en hun bijgewerkte motivering overeenkomstig artikel 12, lid 3, punt f), indien die op basis van de gegevens is gewijzigd.

4.   De ontwikkelaar publiceert om de zes maanden op zijn website een verslag dat gebaseerd is op de meest recente informatie van alle installaties die de nieuwe technologie gebruiken en die hij overeenkomstig lid 3 heeft ontvangen.

5.   Het verslag omvat ten minste:

1.   Wanneer de Commissie van oordeel is dat er over een nieuwe technologie voldoende gegevens beschikbaar zijn, kan zij de EFSA op eigen initiatief verzoeken die technologie te beoordelen, en andere nieuwe technologieën in dat verzoek opnemen, mits deze technologieën in wezen vergelijkbaar of hetzelfde zijn.

2.   Een ontwikkelaar kan de Commissie verzoeken de in lid 1 bedoelde beoordeling te starten zodra hij overeenkomstig artikel 13, lid 4, ten minste vier opeenvolgende verslagen over een decontaminatie-installatie heeft gepubliceerd.

Indien de ontwikkelaar om de beoordeling van de nieuwe technologie verzoekt, kan de Commissie het verzoek aan de EFSA met ten hoogste twee jaar uitstellen indien zij van oordeel is dat de beschikbare kennis over de nieuwe technologie nog ontoereikend is, of indien andere exploitanten bezig zijn met de ontwikkeling van dezelfde of vergelijkbare nieuwe technologieën.

3.   De EFSA beoordeelt de geschiktheid van de decontaminatietechnologie die de nieuwe technologie toepast, rekening houdend met de recyclingtechnologie in haar geheel.

De geschiktheidsbeoordeling omvat de efficiëntie van de toegepaste chemische en/of fysische beginselen om een gespecificeerde kunststofinput te decontamineren, zodat de van gerecycleerde kunststof vervaardigde materialen en voorwerpen die met behulp van de nieuwe technologie zijn verkregen, voldoen aan artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004. Hierbij wordt ook gekeken naar de microbiologische veiligheid.

4.   Binnen een jaar na ontvangst van het verzoek om beoordeling van de nieuwe technologie publiceert de EFSA een advies over het resultaat van haar beoordeling. Dat advies bevat:

5.   Wanneer de EFSA van oordeel is dat nieuwe deskundigen moeten worden ingeschakeld om een nieuwe technologie te beoordelen, kan zij de in lid 3 bedoelde termijn met ten hoogste één jaar verlengen.

6.   Indien dit voor de voltooiing van haar beoordeling nodig is, kan de EFSA de ontwikkelaars van de te beoordelen nieuwe technologieën verzoeken de informatie waarover zij beschikt aan te vullen met informatie die overeenkomstig de artikelen 10 en 12 is samengesteld, alsmede met andere informatie of toelichtingen die zij daartoe nodig acht, en wel binnen door haar vastgestelde termijnen, die in totaal ten hoogste één jaar bedragen. Indien de EFSA om dergelijke aanvullende informatie verzoekt, wordt de in lid 4 vastgestelde termijn opgeschort totdat de gevraagde informatie is ontvangen van één, meerdere of alle ontwikkelaars, afhankelijk van de doeleinden van de beoordeling.

7.   De Commissie kan besluiten de in de leden 3, 4 en 5 genoemde termijnen voor de beoordeling van een specifieke nieuwe technologie aan te passen, na raadpleging van de EFSA en de ontwikkelaars van die technologie.

8.   De artikelen 39 tot en met 39 sexies van Verordening (EG) nr. 178/2002 en artikel 20 van Verordening (EG) nr. 1935/2004 zijn van overeenkomstige toepassing op de overeenkomstig lid 6 gevraagde aanvullende informatie; voor dit doel wordt (worden) de ontwikkelaar(s) van de nieuwe technologieën die binnen het bestek van de beoordeling vallen, als de aanvrager beschouwd.

Voor de beoordeling van technologieën behandelt de EFSA aanvullende informatie die zij opvraagt over aspecten die specifiek zijn voor afzonderlijke recyclingprocessen en -installaties die door een recycler worden gebruikt, als vertrouwelijk. De in artikel 12, lid 1, punten b) en e), en in artikel 12, lid 3, bedoelde informatie wordt niet als vertrouwelijk beschouwd.

Informatie die overeenkomstig dit lid als vertrouwelijk wordt beschouwd, mag niet worden gedeeld met of tussen andere ontwikkelaars, recyclers of derden zonder de toestemming van de eigenaar van die informatie.

9.   Wanneer ontwikkelaars van andere, niet binnen het bestek van de beoordeling vallende nieuwe technologieën nieuwe, voor de beoordeling relevante informatie bekendmaken, kan de EFSA met deze informatie rekening houden.

1.   Rekening houdend met het advies van de EFSA, de desbetreffende bepalingen van het Unierecht en andere relevante factoren, besluit de Commissie of de nieuwe technologie een nieuwe geschikte recyclingtechnologie is overeenkomstig artikel 3, lid 1, dan wel of deze moet worden opgenomen in een bestaande geschikte recyclingtechnologie.

Wanneer de Commissie van oordeel is dat een nieuwe technologie een geschikte recyclingtechnologie is, stelt zij zo nodig de specifieke eisen vast die op die technologie van toepassing zijn en besluit zij of voor recyclingprocessen waarbij die technologie wordt toegepast, een toelating vereist is en of daarbij gebruik moet worden gemaakt van een recyclingsysteem.

2.   Wanneer de Commissie van oordeel is dat voor recyclingprocessen waarbij een technologie wordt toegepast, een toelating vereist is, stelt zij bepalingen vast betreffende de exploitatie van de overeenkomstig artikel 10, lid 2, aangemelde recyclinginstallaties.

3.   Een technologie die overeenkomstig lid 1 niet geschikt werd geacht, wordt niet langer als nieuwe technologie beschouwd. Ontwikkelaars kunnen die technologie gebruiken als basis om de ontwikkeling van een andere nieuwe technologie op te starten, mits deze ingrijpend wordt gewijzigd om tegemoet te komen aan de bezwaren van de EFSA en/of de Commissie.

1.   Op verzoek van een lidstaat of op eigen initiatief kan de Commissie analyseren of er redenen zijn om de voorwaarden voor het in de handel brengen van materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die met een specifieke recyclingtechnologie zijn vervaardigd, te wijzigen of het in de handel brengen ervan volledig te verhinderen, zelfs indien die technologie geschikt is bevonden.

2.   Met het oog op de in lid 1 bedoelde analyse verstrekken de ontwikkelaar van de technologie, ontwikkelaars, fabrikanten of leveranciers van recyclingprocessen of -installaties die de technologie gebruiken, zoals die welke worden bedoeld in artikel 17, lid 1, recyclers, verwerkers en lidstaten de Commissie alle informatie die zij over de recyclingtechnologie hebben verkregen. Zo nodig kan de Commissie de EFSA raadplegen.

3.   De Commissie kan een beroep doen op de in lid 2 bedoelde partijen om een specifiek controleprogramma of migratietests uit te voeren. De Commissie kan termijnen vaststellen waarbinnen deze partijen de vereiste informatie of verslagen moeten verstrekken.

4.   Op basis van het resultaat van haar analyse kan de Commissie:

5.   Wanneer de Commissie besluit dat een recyclingtechnologie ongeschikt is, is artikel 15, lid 3, van toepassing.

1.   Om toelating van een afzonderlijk recyclingproces te verkrijgen, dient de natuurlijke persoon of rechtspersoon die het decontaminatieproces van het recyclingproces heeft ontwikkeld, hetzij uitsluitend voor eigen doeleinden als recycler, hetzij voor de verkoop van of het verlenen van licenties voor recycling- of decontaminatie-installaties aan recyclers (“de aanvrager”) een aanvraag in overeenkomstig lid 2.

2.   De aanvrager dient de aanvraag in bij de bevoegde autoriteit van een lidstaat met daarbij de volgende informatie:

3.   De in lid 2 bedoelde bevoegde autoriteit:

4.   De EFSA heeft als taak onverwijld:

5.   Het technisch dossier bevat de volgende informatie:

6.   De overeenkomstig lid 5, punten e) en f), verstrekte informatie en gelijkwaardige informatie die overeenkomstig lid 5, punt a), wordt ingediend, kan vertrouwelijk worden gehouden overeenkomstig artikel 20, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1935/2004.

1.   De EFSA publiceert binnen zes maanden na ontvangst van een geldige aanvraag een advies over de vraag of het recyclingproces in staat is de geschikte recyclingtechnologie die het gebruikt zo toe te passen dat de materialen en voorwerpen van kunststof die daarmee zijn vervaardigd, voldoen aan artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004 en microbiologisch veilig zijn.

De EFSA kan de in de eerste alinea bedoelde termijn verlengen met ten hoogste nog eens zes maanden. In dat geval verstrekt zij de aanvrager, de Commissie en de lidstaten een verklaring voor deze verlenging.

2.   Zo nodig kan de EFSA de aanvrager verzoeken de bij de aanvraag verstrekte gegevens binnen een bepaalde termijn schriftelijk of mondeling aan te vullen. Wanneer de EFSA om aanvullende informatie verzoekt, wordt de in lid 1 vastgestelde termijn opgeschort totdat die informatie is verstrekt.

3.   De EFSA:

4.   Het advies van de EFSA omvat de volgende informatie:

1.   Rekening houdend met het advies van de EFSA, de desbetreffende bepalingen van het Unierecht en andere relevante factoren, gaat de Commissie na of het afzonderlijke recyclingproces voldoet aan de voorwaarden voor het gebruik van de geschikte recyclingtechnologie die het toepast en materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof produceert die voldoen aan artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004 en microbiologisch veilig zijn.

De Commissie stelt een tot de aanvrager gericht ontwerpbesluit vast waarbij het recyclingproces wordt toegelaten of afgewezen. Artikel 23, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1935/2004 en artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (12) zijn van toepassing.

Wanneer het ontwerpbesluit niet in overeenstemming is met het advies van de EFSA, licht de Commissie de redenen voor haar besluit toe.

2.   Het besluit tot toelating omvat de volgende informatie:

1.   De EFSA publiceert uitvoerige richtsnoeren, na hierover overeenstemming te hebben bereikt met de Commissie, voor het opstellen en indienen van de aanvraag, met inachtneming van de gestandaardiseerde gegevensformaten, voor zover deze beschikbaar zijn overeenkomstig artikel 39 septies van Verordening (EG) nr. 178/2002, dat van overeenkomstige toepassing is.

2.   Voor elke geschikte recyclingtechnologie waarvoor toelating van afzonderlijke recyclingprocessen vereist is, publiceert de EFSA wetenschappelijke richtsnoeren met een beschrijving van de evaluatiecriteria en de wetenschappelijke evaluatiebenadering die zij zal gebruiken om de decontaminatiecapaciteit van die recyclingprocessen te evalueren. In de richtsnoeren wordt gespecificeerd welke informatie moet worden opgenomen in een aanvraagdossier voor de toelating van een recyclingproces waarbij die specifieke technologie wordt toegepast.

1.   De verlening van een toelating van een recyclingproces laat wettelijke en strafrechtelijke aansprakelijkheid van een exploitant met betrekking tot het toegelaten recyclingproces, een recyclinginstallatie die het proces toepast, gerecycleerde kunststof en materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die met het recyclingproces zijn geproduceerd, en de levensmiddelen die met dat materiaal of voorwerp in aanraking komen, onverlet.

2.   De toelatingshouder of een recycler stelt de Commissie onmiddellijk in kennis van alle nieuwe wetenschappelijke of technische informatie die van invloed zou kunnen zijn op de evaluatie waarop de toelating is gebaseerd.

3.   Een toelatingshouder kan derden toestaan onder deze toelating een decontaminatie-installatie als recycler te exploiteren. De toelatingshouder waarborgt dat die recyclers alle nodige informatie, instructies en ondersteuning ontvangen om te garanderen dat de exploitatie van de installatie en de daaruit resulterende gerecycleerde kunststof aan deze verordening voldoen.

4.   De toelatingshouder stelt de bevoegde autoriteit op het grondgebied waar hij is gevestigd en de Commissie onverwijld in kennis van alle wijzigingen van zijn contactpunten, zijn handels- en bedrijfsnamen of van andere informatie die is opgenomen in het overeenkomstig artikel 24 ingestelde register, en van andere informatie die voor de toelating van een recyclingproces van belang is.

5.   De toelatingshouder stelt de bevoegde autoriteit op het grondgebied waar hij is gevestigd en de Commissie onverwijld in kennis van een situatie waarin hij zijn verantwoordelijkheden als toelatingshouder overeenkomstig dit artikel niet of niet langer kan of zal nemen. De toelatingshouder verstrekt alle nodige informatie om de Commissie in staat te stellen te bepalen of de toelating van een recyclingproces moet worden gewijzigd of ingetrokken.

1.   De toelatingshouder kan een aanvraag tot wijziging van de toelating van een recyclingproces indienen.

2.   De in lid 1 bedoelde wijziging is onderworpen aan de procedure van de artikelen 17 tot en met 20, tenzij in dit artikel anders is bepaald.

3.   De in lid 1 bedoelde aanvraag gaat vergezeld van de volgende documenten:

4.   Wanneer de wijziging betrekking heeft op een overdracht van de toelating van een recyclingproces aan een derde, stelt de toelatingshouder de Commissie daarvan vóór de overdracht in kennis, met vermelding van de naam, het adres en de contactgegevens van die derde. Op het moment van de overdracht verstrekt hij de aangemelde toelating, het technisch dossier en alle daarin opgenomen documenten aan de derde. Deze derde neemt onverwijld per aangetekende brief contact op met de Commissie en verklaart dat hij de overdracht aanvaardt, alle documenten heeft ontvangen en zich ertoe verbindt alle uit deze verordening en de toelating voortvloeiende verplichtingen na te komen.

1.   Op eigen initiatief of naar aanleiding van een verzoek van een lidstaat of de Commissie evalueert de EFSA of het advies, de toelating van een recyclingproces en/of het recyclingproces zelf nog steeds in overeenstemming is met deze verordening, overeenkomstig de procedure van artikel 18, die van overeenkomstige toepassing is. De EFSA kan, zo nodig, de toelatingshouder raadplegen.

2.   Alvorens een verzoek overeenkomstig lid 1 in te dienen, raadpleegt de Commissie of een lidstaat de EFSA over de vraag of een nieuwe evaluatie van het toegestane proces nodig is, gezien de bijzonderheden van het verzoek. De EFSA stelt de Commissie en, in voorkomend geval, de verzoekende lidstaat, binnen twintig werkdagen in kennis van haar standpunt. Wanneer de EFSA van oordeel is dat een evaluatie niet nodig is, verstrekt zij de Commissie en, in voorkomend geval, de verzoekende lidstaat een schriftelijke toelichting.

3.   Op grond van het overeenkomstig artikel 18, lid 1, gepubliceerde advies van de EFSA kan de Commissie besluiten de toelating te wijzigen of in te trekken. Zo nodig kan het recyclingproces of de exploitatie van specifieke decontaminatie-installaties worden opgeschort totdat deze wijzigingen in de op het proces gebaseerde recyclinginstallaties zijn doorgevoerd. De status van de inschrijving in het EU-register wordt dienovereenkomstig gewijzigd.

1.   Er wordt een openbaar EU-register van nieuwe technologieën, recyclers, recyclingprocessen, recyclingsystemen en decontaminatie-installaties ingesteld (“het register”).

2.   Het register bevat:

3.   De bovenstaande informatie wordt in tabelvorm in het register vastgelegd en bijgehouden. Aan bepaalde entiteiten worden unieke nummers toegekend, te weten:

4.   Het register wordt toegankelijk gemaakt voor het publiek.

1.   Recyclers dienen aan de volgende administratieve voorschriften te voldoen:

2.   Na de kennisgeving overeenkomstig lid 1, punt a), wordt de installatie geregistreerd in het EU-register en is de registratiestatus overeenkomstig artikel 24, lid 2, punt g), “nieuw geregistreerd”.

3.   De in lid 1, punt a), bedoelde kennisgeving bevat een verwijzing naar het toegelaten recyclingproces op basis waarvan de decontaminatie-installatie wordt geëxploiteerd, in voorkomend geval, naar de geschikte of nieuwe technologie die wordt toegepast en, indien van toepassing, naar het recyclingsysteem waaraan zij is onderworpen.

4.   De recycler stelt de Commissie en de bevoegde autoriteit op het grondgebied waar de decontaminatie-installatie zich bevindt of de recycler is gevestigd, naar gelang van het geval, in kennis van alle wijzigingen van de overeenkomstig dit artikel verstrekte informatie voor registratie.

1.   Recyclers stellen voor elke decontaminatie-installatie onder hun beheer een samenvatting van de nalevingsmonitoring op aan de hand van het model in bijlage II, of in geval van een nieuwe technologie, het door de ontwikkelaar verstrekte model, indien dit afwijkt.

De samenvatting van de nalevingsmonitoring bevat een duidelijke samenvatting van de recyclinginstallatie, de werking ervan, de relevante procedures en documenten waaruit blijkt dat aan deze verordening is voldaan.

Recyclers houden rekening met de door de Commissie gepubliceerde toepasselijke richtsnoeren betreffende de samenvatting van de nalevingsmonitoring, alsook met de specifieke situatie bij de betrokken recyclinginrichting waar de installatie zich bevindt.

2.   De recyclers moeten de samenvatting van de nalevingsmonitoring binnen een maand na de begindatum van de productie van gerecycleerde kunststof met die installatie indienen bij de bevoegde autoriteit op het grondgebied waar de decontaminatie-installatie zich bevindt. De bevoegde autoriteit stelt de Commissie onverwijld in kennis van de ontvangst van de samenvatting van de nalevingsmonitoring. De status van de registratie overeenkomstig artikel 24, lid 2, punt g), verandert in “in oprichting”.

3.   De bevoegde autoriteit gaat na of de op de samenvatting van de nalevingsmonitoring verstrekte informatie in overeenstemming is met deze verordening en voert daartoe overeenkomstig artikel 27 een controle van de recyclinginstallatie uit.

Wanneer de naleving niet kan worden vastgesteld, verzoekt de bevoegde autoriteit de recycler om de informatie op de samenvatting van de nalevingsmonitoring, de exploitatie van de recyclinginstallatie, of beide, naar gelang van het geval, te actualiseren.

Wanneer wordt vastgesteld dat de voorschriften worden nageleefd, stelt de bevoegde autoriteit de Commissie daarvan in kennis. De status van de registratie overeenkomstig artikel 24, lid 2, punt g), verandert in “actief”.

4.   Indien de bevoegde autoriteit de Commissie niet binnen een jaar na de begindatum van de productie van gerecycleerde kunststof in de decontaminatie-installatie meedeelt dat aan de voorschriften wordt voldaan, wordt de status van de registratie overeenkomstig artikel 24, lid 2, punt g), gewijzigd in “opgeschort”.

Indien de status van een decontaminatie-installatie gedurende één jaar “opgeschort” blijft, wordt de vermelding betreffende de installatie uit het register geschrapt.

1.   Een bevoegde autoriteit stelt vast dat een partij gerecycleerde kunststof niet aan de voorschriften voldoet, indien zij bij officiële controles constateert dat:

2.   Wanneer wordt vastgesteld dat één of meer partijen niet aan de voorschriften voldoen, neemt de bevoegde autoriteit passende maatregelen overeenkomstig artikel 138 van Verordening (EU) 2017/625.

3.   De exploitatie van een recyclinginstallatie wordt geacht niet in overeenstemming met deze verordening te zijn wanneer de bevoegde autoriteit vaststelt dat:

Wanneer de bevoegde autoriteit vaststelt dat de exploitatie van een recyclinginstallatie niet in overeenstemming is met deze verordening, stelt de bevoegde autoriteit de periode vast waarin dit het geval was, rekening houdend met alle beschikbare bewijsstukken of het ontbreken daarvan. In het geval van de eerste alinea, punt c), is dit de volledige periode dat de recyclinginstallatie in bedrijf is.

4.   Indien de bevoegde autoriteit wijzigingen aan de recyclinginstallatie noodzakelijk acht, kan het gebruik van een gedeelte van de decontaminatie-installatie worden opgeschort. Indien deze schorsing naar verwachting langer dan twee maanden zal duren, wordt de schorsing overeenkomstig artikel 24, lid 2, punt g), in het EU-register vermeld.

1.   Recyclers verstrekken een verklaring van overeenstemming overeenkomstig de beschrijving en het model in deel A van bijlage III.

2.   De verklaring van overeenstemming bevat instructies voor de verwerkers die voldoende zijn om ervoor te zorgen dat de verwerkers de gerecycleerde kunststof verder kunnen verwerken tot materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die in overeenstemming zijn met artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1935/2004. Deze instructies zijn gebaseerd op de specificaties, voorschriften of beperkingen die zijn vastgesteld voor de toegepaste recyclingtechnologie en, indien van toepassing, het toegepaste recyclingproces.

3.   Verwerkers verstrekken een verklaring van overeenstemming overeenkomstig de beschrijving en het model in deel B van bijlage III.

1.   Materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof, verkregen door middel van een recyclingproces op basis van een geschikte recyclingtechnologie waarvoor deze verordening de afzonderlijke toelating van recyclingprocessen vereist en waarvoor bij de bevoegde autoriteit een geldige aanvraag is ingediend overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 282/2008, of waarvoor uiterlijk een aanvraag wordt ingediend overeenkomstig artikel 17, lid 1, of artikel 22, lid 1, van deze verordening, mogen in de handel worden gebracht totdat de aanvrager zijn aanvraag intrekt of totdat de Commissie een besluit neemt tot goedkeuring of weigering van de toelating van het recyclingproces overeenkomstig artikel 19, lid 1.

2.   Aanvragen die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 282/2008 zijn ingediend voor de toelating van recyclingprocessen die zijn gebaseerd op een recyclingtechnologie die op het ogenblik van de inwerkingtreding van deze verordening niet als geschikte recyclingtechnologie in bijlage I is opgenomen, en voor gesloten en gecontroleerde ketens, worden geacht te zijn beëindigd.

3.   Materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die zijn verkregen met behulp van recyclingprocessen op basis van een recyclingtechnologie die door deze verordening niet geschikt wordt geacht, mogen slechts tot 10 juli 2023 in de handel worden gebracht, tenzij zij zijn vervaardigd met een recyclinginstallatie die wordt geëxploiteerd met het oog op de ontwikkeling van een nieuwe technologie overeenkomstig hoofdstuk IV.

4.   Voor de toepassing van deze verordening is de begindatum van een decontaminatie-installatie die vóór 10 oktober 2022 werd gebruikt om gerecycleerde kunststof te produceren 10 december 2022 voor een decontaminatie-installatie die is gebaseerd op een geschikte recyclingtechnologie, of 10 juni 2023 voor een decontaminatie-installatie die wordt geëxploiteerd met het oog op de ontwikkeling van een nieuwe technologie overeenkomstig hoofdstuk IV.

5.   In afwijking van de in artikel 10, lid 2, genoemde termijn verstrekken ontwikkelaars van technologieën die al vóór 10 oktober 2022 werden gebruikt voor de vervaardiging van materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof de krachtens artikel 10, lid 3, vereiste informatie en publiceren zij het krachtens artikel 10, lid 4, vereiste verslag vóór 10 april 2023. De in artikel 10, lid 8, eerste alinea, bedoelde termijn van vijf maanden is van toepassing vanaf de datum waarop de bevoegde autoriteit de informatie overeenkomstig artikel 10, lid 3, ontvangt. De mogelijkheid voor een bevoegde autoriteit om de inbedrijfstelling van de eerste decontaminatie-installatie uit te stellen, als bepaald in artikel 10, lid 8, tweede alinea, is niet van toepassing.

6.   Exploitanten van levensmiddelenbedrijven mogen materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof die legaal in de handel zijn gebracht, gebruiken om levensmiddelen te verpakken en die in de handel te brengen totdat de voorraden zijn uitgeput.

1.   De volgende aanvullende voorschriften zijn van toepassing op de werking van recyclinginstallaties die reeds vóór 10 oktober 2022 materialen en voorwerpen van gerecycleerde kunststof hebben vervaardigd waarin de gerecycleerde kunststof achter een functionele sperlaag van kunststof wordt gebruikt:

De ontwikkelaar doet de in punt i) bedoelde lijst en een onderzoeksverslag met de krachtens punt ii) vereiste onderzoeksresultaten vóór 10 april 2023 aan de bevoegde autoriteit en aan de Commissie toekomen. Een degelijke onderzoekssamenvatting maakt deel uit van het overeenkomstig artikel 10, lid 4, gepubliceerde eerste verslag.

2.   Individuele recyclers, verwerkers of andere exploitanten die deelnemen aan de vervaardiging van de in lid 1 bedoelde materialen, treden niet op als ontwikkelaar overeenkomstig punt i). Indien de ontwikkelaar van een specifieke technologie de individuele recycler, verwerker of andere exploitant is die de installatie of een deel daarvan gebruikt, niet kan worden geïdentificeerd, niet langer bestaat of niet bereid is de in deze verordening neergelegde verplichtingen op zich te nemen, treedt ten minste een van de exploitanten die de installatie gebruikt toe tot een consortium dat of vereniging die namens hem als ontwikkelaar kan optreden, of vraagt hij een onafhankelijke derde partij om als ontwikkelaar op te treden. Consortia, verenigingen of derde partijen die meerdere verzoeken van dergelijke exploitanten ontvangen, groeperen deze verzoeken op basis van de technische gelijkwaardigheid van de toegepaste recyclinginstallaties en -processen, teneinde het aantal door hen aangemelde technologieën tot een minimum te beperken.

3.   In afwijking van artikel 13, lid 1, kunnen recyclers die decontaminatie-installaties exploiteren die door dezelfde ontwikkelaar is aangemeld, overeenkomen de contaminatieniveaus te controleren in slechts een derde van de installaties die zijn opgenomen in de overeenkomstig lid 1, punt i), verstrekte lijst, mits de installaties waar de controles worden uitgevoerd in die lijst worden aangewezen, de controles op alle recyclinginrichtingen worden uitgevoerd en de gedegenheid van de algemene bemonsteringsstrategie niet wordt aangetast.