(1)

Decyzja Rady Europejskiej 2010/718/UE z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy (1) zmienia Traktat, w szczególności załącznik II do Traktatu, poprzez włączenie wyspy Saint-Barthélemy do wykazu krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się postanowienia części czwartej Traktatu.

(2)

Decyzja Rady 2001/822/WE (2) ustanawia ramy prawne dla promowania gospodarczego i społecznego rozwoju krajów i terytoriów zamorskich (zwanych dalej „KTZ”) oraz zacieśnienia stosunków gospodarczych między nimi a Unią. Załącznik I A do decyzji 2001/822/WE zawiera wykaz KTZ objętych stowarzyszeniem zgodnie z art. 1 ust. 2 tej decyzji.

(3)

Decyzję 2001/822/WE stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Należy zatem zmienić załącznik I A do tej decyzji w celu uwzględnienia zmiany wobec Unii statusu wyspy Saint-Barthélemy, która z dniem 1 stycznia 2012 r. stała się jednym z terytoriów zamorskich.

(4)

Decyzję 2010/718/UE stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r. Należy zatem zastosować wobec wyspy Saint-Barthélemy, od dnia 1 stycznia 2012 r., środki określone w decyzji 2001/822/WE, które są korzystne dla KTZ i które nie nakładają na nie obowiązków innych niż te, które są związane ze współpracą na rzecz finansowania rozwoju. W tym kontekście Francja zobowiązała się do wstrzymania się od wniosku o przyznanie wyspie Saint-Barthélemy pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju w ramach programowania finansowego na lata 2007–2013,

„—

Saint-Barthélemy,”.

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, z zastrzeżeniem obowiązujących w Unii Europejskiej środków odnoszących się do systemu podwójnej kontroli oraz do wstępnego i retrospektywnego nadzoru wspólnotowego przy przywozie do Unii Europejskiej wyrobów włókienniczych, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich w odniesieniu do klasyfikacji towarów według Nomenklatury scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez okres 60 dni, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Komitet Kodeksu Celnego nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należności celne przywozowe na produkty objęte kodami CN 1001 19 00 , 1001 11 00 , ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00 , 1002 90 00 , 1005 10 90 , 1005 90 00 , 1007 10 90 et 1007 90 00 , są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów przy przywozie, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową CIF stosowaną wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć stawki określonej we wspólnej taryfie celnej.

(2)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe CIF ustanawiane są regularnie dla przedmiotowych produktów.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 642/2010, ceną do obliczania należności celnych przywozowych produktów objętych kodami CN 1001 19 00 , 1001 11 00 , ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00 , 1002 90 00 , 1005 10 90 , 1005 90 00 , 1007 10 90 i 1007 90 00 jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF ustalona w sposób określony w art. 5 wymienionego rozporządzenia.

(4)

Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 1 października 2012 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń.

(5)

Ze względu na konieczność zapewnienia możliwie jak najszybszego stosowania tego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania,

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE (1) i 2010/29/UE (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r.

(2)

Jedno stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Wernera JOSTMEIERA.

(3)

Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Dietmara BROCKESA,

a)

na stanowisko członka:

oraz

b)

na stanowisko zastępcy członka:

(1)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 decyzji 2010/576/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa („KPiB”) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu, do podejmowania decyzji mających na celu sprawowanie kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego nad misją EUPOL DR Konga. Upoważnienie to obejmuje w szczególności uprawnienie do mianowanie szefa misji na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („wysokiego przedstawiciela”).

(2)

W dniu 8 października 2010 r., na wniosek wysokiego przedstawiciela, KPiB zgodnie z decyzją EUPOL RD Congo/1/2010 (2) mianował nadinspektora Jeana-Paula RIKIRA szefem misji EUPOL DR Konga ze skutkiem od dnia 1 października 2010 r.

(3)

W dniu 16 września 2011 r., na wniosek wysokiego przedstawiciela, KPiB zgodnie z decyzją EUPOL DR Konga/1/2011 (3) przedłużył mandat nadinspektora Jeana-Paula RIKIRA jako szefa misji EUPOL DR Konga do dnia 30 września 2012 r.

(4)

W dniu 24 września 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/514/WPZiB (4) przedłużającą misję EUPOL DR Konga do dnia 30 września 2013 r.

(5)

W dniu12 września 2012 r. wysoki przedstawiciel zaproponował przedłużenie mandatu nadinspektora Jeana-Paula RIKIRA jako szefa misji EUPOL DR Konga do dnia 30 września 2013 r.,

(1)

W myśl art. 10 ust. 1 wspólnego działania 2005/889/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa jest upoważniony, zgodnie z art. 38 Traktatu, do podejmowania stosownych decyzji do celów sprawowania kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego nad misją EU BAM Rafah, w tym decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)

Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował, by szefem misji EU BAM Rafah na okres od dnia 1 października 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. mianowany został pułkownik Francesco BRUZZESE DEL POZZO,

(1)

W dyrektywie 92/65/EWG określono warunki mające zastosowanie do przywozu do Unii między innymi nasienia, komórek jajowych i zarodków koni. Warunki te muszą być co najmniej równoważne z warunkami mającymi zastosowanie do handlu między państwami członkowskimi.

(2)

W dyrektywie 2009/156/WE ustanowiono warunki zdrowotne zwierząt odnośnie do przywozu do Unii żywych zwierząt z rodziny koniowatych. Stanowi ona, że przywóz zwierząt z rodziny koniowatych do Unii jest dozwolony jedynie z państw trzecich, które są wolne od nosacizny przez okres sześciu miesięcy.

(3)

W decyzji Komisji 2004/211/WE z dnia 6 stycznia 2004 r. ustanawiającej wykaz państw trzecich oraz części ich terytoriów, z których państwa członkowskie dopuszczają przywóz żywych zwierząt z rodziny koniowatych, nasienia, komórek jajowych i zarodków koni oraz zmieniająca decyzje 93/195/EWG i 94/63/WE (3) ustanawia się wykaz państw trzecich lub części ich terytoriów w przypadku zastosowania regionalizacji, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz zwierząt z rodziny koniowatych oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków; w decyzji wskazano również inne warunki mające zastosowanie do tego przywozu. W wykazie tym, określonym w załączniku I do decyzji 2004/211/WE, znajdują się obecnie Bahrajn i Brazylia.

(4)

W kwietniu 2010 r. Komisja otrzymała sprawozdanie o potwierdzonych przypadkach nosacizny na północy Bahrajnu. W świetle tego sprawozdania, oraz zmian w stanie zdrowia zwierząt w tym państwie trzecim, w decyzji 2004/211/WE, zmienionej decyzją wykonawczą Komisji 2011/512/UE (4), przewiduje się regionalizację Bahrajnu. Ponadto w decyzji tej przewiduje się, że dozwolony jest tylko przywóz i odprawa czasowa do Unii zarejestrowanych koni z regionu BH-1 tego państwa trzeciego, zgodnie z opisem w załączniku I do decyzji 2004/211/WE.

(5)

W dniu 30 kwietnia 2012 r. Bahrajn przekazał Komisji sprawozdanie końcowe w sprawie wyeliminowania nosacizny w północnej części tego państwa trzeciego, nienależącej do regionu BH-1, opisanego w załączniku I do decyzji 2004/211/WE, a także przedstawił odpowiednie gwarancje, że w tej części państwa nie odnotowano żadnego przypadku nosacizny w okresie sześciu miesięcy przed przekazaniem Komisji tego sprawozdania.

(6)

Ponadto Bahrajn przedstawił informacje dowodzące, że wprowadzono znaczne ulepszenia, mające zapewnić urzędowy nadzór weterynaryjny nad stanem zdrowia koni w całym państwie. Bahrajn zobowiązał się także do dalszego monitorowania nosacizny na swoim terytorium.

(7)

W świetle informacji i gwarancji przedstawionych przez Bahrajn należy dopuścić powrotny wwóz do Unii zarejestrowanych koni wyścigowych, biorących udział w zawodach i wykorzystywanych w wydarzeniach kulturalnych po wywozie czasowym z regionu z BH-1 tego państwa trzeciego, jak też przywóz i odprawę czasową do Unii zarejestrowanych koni z obszarów Bahrajnu spoza regionu BH-1. Należy zatem zmienić odpowiednio załącznik I do decyzji 2004/211/WE.

(8)

Ponadto nosacizna występuje na części terytorium Brazylii, w związku z czym przywóz zwierząt z rodziny koniowatych oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków jest dopuszczony jedynie z regionu BR-1 tego państwa trzeciego, jak opisano w kolumnie 4 tabeli zamieszczonej w załączniku I do decyzji 2004/211/WE. Do regionu tego należą obecnie stany Minas Gerais i Rio de Janeiro.

(9)

Dnia 22 maja 2012 r. Brazylia powiadomiła Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) o potwierdzeniu przypadku nosacizny u konia w stanie Minas Gerais. W związku z tym Brazylia zaprzestała wydawania świadectw zdrowia zwierząt zgodnie z dyrektywą 2009/156/WE dla całej grupy stanów federalnych należących do regionu BR-1. Ponadto w dniu 16 lipca 2012 r. Brazylia zgłosiła Komisji kolejny przypadek nosacizny wykryty w stanie Rio de Janeiro.

(10)

Ze względu na to, że stany Minas Gerais i Rio de Janeiro nie są już wolne od nosacizny, a brazylijskie właściwe organy przedstawiły gwarancje dotyczące niewystępowania tej choroby w innych stanach federalnych Brazylii należących do regionu BR-1, należy zmienić wpis dotyczący tego regionu w załączniku I do decyzji 2004/211/WE, tak by usunąć dwa wymienione stany z opisu tego regionu.

(11)

W świetle informacji i gwarancji dostarczonych przez Brazylię możliwe jest jednak dopuszczenie przez określony czas powrotnego wwozu zarejestrowanych koni z części terytorium stanu Rio de Janeiro po wywozie czasowym zgodnie z wymogami decyzji Komisji 93/195/EWG z dnia 2 lutego 1993 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt i świadectw weterynaryjnych przy powrotnym wwozie zarejestrowanych koni wyścigowych, biorących udział w zawodach i wykorzystywanych w wydarzeniach kulturalnych po wywozie czasowym (5).

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/211/WE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

wpis dotyczący Bahrajnu otrzymuje brzmienie:

2)

wpis dotyczący Brazylii otrzymuje brzmienie: