(1)

W rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące poszczególnych chorób umieszczonych w wykazie zgodnie z art. 5 ust. 1 tego rozporządzenia, określono sposób stosowania tych przepisów do różnych kategorii chorób umieszczonych w wykazie, a także przewidziano zatwierdzenie lub cofnięcie przez Komisję statusu obszaru wolnego od choroby państw członkowskich lub ich stref w odniesieniu do niektórych chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) i c) tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/689 (2) uzupełnia rozporządzenie (UE) 2016/429 i określa warunki przyznawania, utrzymywania, zawieszania i cofania statusu obszaru wolnego od choroby.

(3)

W załącznikach do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/620 (3) wymieniono państwa członkowskie lub ich strefy o statusie obszaru wolnego od choroby. W szczególności w części I załącznika II do tego rozporządzenia wymieniono strefy wolne od zakażenia kompleksem Mycobacterium tuberculosis (Mycobacterium bovis, M. caprae i M. tuberculosis) (MTBC), w części I załącznika VIII do tego rozporządzenia – strefy wolne od zakażenia wirusem choroby niebieskiego języka (serotypy 1-24) (zakażenie BTV), w załączniku IX do tego rozporządzenia – strefy wolne od zarażenia pasożytem Varroa spp., a w części I załącznika XIII do tego rozporządzenia – strefy i kompartmenty wolne od zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych.

(4)

Zmieniająca się sytuacja epidemiologiczna niektórych chorób wymaga zmiany załączników II, VIII, IX i XIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620 w celu umieszczenia w wykazie nowych państw członkowskich lub stref wolnych od choroby oraz usunięcia z wykazu obszarów, na których potwierdzono wystąpienie ognisk choroby, a zatem warunki utrzymania statusu obszaru wolnego od choroby nie są już na nich spełniane.

(5)

Hiszpania przedłożyła Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od choroby w odniesieniu do MTBC określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689 są spełnione w prowincjach La Coruña, Orense i Lugo we wspólnocie autonomicznej Galicia. Czwarta prowincja tej wspólnoty autonomicznej, Pontevedra, została już umieszczona jako strefa wolna od MTBC w części I załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620. W związku z tym w wykazie należy umieścić całą wspólnotę autonomiczną Galicia jako strefę wolną od MTBC.

(6)

Hiszpania przedłożyła Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od choroby w odniesieniu do MTBC określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689 są spełnione we wspólnocie autonomicznej Principado de Asturias. W związku z tym w wykazie należy umieścić wspomnianą wspólnotę autonomiczną jako strefę wolną od MTBC.

(7)

Hiszpania powiadomiła Komisję o wystąpieniu ogniska zakażenia wywoływanego przez BTV serotyp 4 we wspólnocie autonomicznej Islas Baleares, a następnie o wystąpieniu kolejnych ognisk dotykających regiony Sierra Oriental i Sierra Occidental w prowincji Huelva, region Sierra Norte w prowincji Sevilla oraz regiony Azuaga, Badajoz, Mérida, Jerez de los Caballeros i Zafra w prowincji Badajoz. Ponieważ wspólnota autonomiczna Islas Baleares, regiony Sierra Oriental i Sierra Occidental w prowincji Huelva, region Cazalla de la Sierra (Sierra Norte) w prowincji Sevilla oraz – domyślnie jako część wspólnoty autonomicznej Extremadura – regiony Azuaga, Badajoz, Mérida, Jerez de los Caballeros i Zafra są wszystkie wymienione jako strefy o statusie obszaru wolnego od choroby w wykazie w części I załącznika VIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620, należy je usunąć z tego wykazu.

(8)

Portugalia powiadomiła Komisję o wystąpieniu ogniska zakażenia wywoływanego przez BTV serotyp 4 w regionie Alentejo, a następnie o wystąpieniu kolejnego ogniska w okręgu Santarém w regionie Lisboa e Vale do Tejo. Ponieważ cały region Alentejo i okręg Santarém, jako część Portugalii, są domyślnie wymienione jako strefy o statusie obszaru wolnego od choroby w wykazie w części I załącznika VIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620, region Alentejo i okręg Santarém należy usunąć z tego wykazu.

(9)

Finlandia powiadomiła Komisję o wystąpieniu ogniska zarażenia pasożytem Varroa spp. w gminie Brändö na wyspach Åland. Wyspy Åland są wymienione jako strefa o statusie obszaru wolnego od choroby w załączniku IX do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620. Finlandia poinformowała również Komisję, że na podstawie dochodzenia epidemiologicznego inne gminy nie są dotknięte tym ogniskiem. Należy skreślić gminę Brändö z wykazu obszarów wolnych od choroby.

(10)

Dania powiadomiła Komisję o niedawnym wystąpieniu ognisk choroby zwierząt wodnych – zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych – na obszarach zlewni Varde Å i Kolding Å oraz w jeziorze typu „wpuść i złów” Hove Kalkgrav. Obszary te są obecnie włączone do terytorium Danii, które jest wymienione jako wolne od choroby w części I załącznika XIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620. Należy zatem zmienić część I załącznika XIII w celu wyłączenia tych obszarów zakażonych z terytorium Danii wolnego od choroby.

(11)

Finlandia pomyślnie zakończyła program likwidacji zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych obejmujący kompartment w Ii, Kuivaniemi oraz cztery strefy: Virmasvesi, Nilakka, Saarijarvi i Pielinen, a następnie złożyła deklarację o statusie obszaru wolnego od choroby zgodnie z art. 83 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/689 w odniesieniu do tego kompartmentu i tych stref. Właściwe jest zatem, aby nie były one już wyłączone z terytorium wolnego od zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych tego państwa członkowskiego. Należy zatem odpowiednio zmienić część I załącznika XIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki II, VIII, IX oraz XIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Ardèche” przesłany przez Francję zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(2)

Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji, w zastosowaniu art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(3)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(4)

Należy zatem zatwierdzić zmianę w specyfikacji produktu zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmian w specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Cotnari”, przekazany przez Rumunię zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(2)

Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmian w specyfikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (2).

(3)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(4)

Należy zatem zatwierdzić zmiany w specyfikacji zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Zgodnie z art. 97 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 wniosek Francji o objęcie ochroną nazwy „Île-de-France” został rozpatrzony przez Komisję i opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(3)

Zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nazwę „Île-de-France” należy objąć ochroną i wpisać do rejestru, o którym mowa w art. 104 tego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Zgodnie z art. 97 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 wniosek Hiszpanii o objęcie ochroną nazwy „Urueña” został rozpatrzony przez Komisję i opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(3)

Zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nazwę „Urueña” należy objąć ochroną i wpisać do rejestru, o którym mowa w art. 104 tego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 ustanowiono unijny wykaz środków aromatyzujących i materiałów źródłowych zatwierdzonych do użycia w i na środkach spożywczych oraz określono warunki ich stosowania.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 872/2012 (3) przyjęto wykaz substancji aromatycznych i włączono ten wykaz do części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008.

(3)

Wykaz ten może być aktualizowany zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na wniosek złożony przez państwo członkowskie lub zainteresowaną stronę.

(4)

W dniu 24 lutego 2015 r. do Komisji wpłynął wniosek o zezwolenie na stosowanie substancji kwas 4-amino-5-(3-(izopropyloamino)-2,2-dimetylo-3-oksopropoksy)-2-metylochinolino-3-karboksylowy (nr FL 16.130) i jednej z jego soli, a mianowicie jego jednowodnej soli półsiarczanowej, jako substancji aromatycznych w różnych środkach spożywczych należących zasadniczo do szeregu kategorii żywności, o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących i materiałów źródłowych. Jak stwierdzono we wniosku, jedynie ta substancja i jej jednowodna sól półsiarczanowa, lecz nie inne sole tej substancji, są przeznaczone do dodawania do żywności jako środki aromatyzujące. Komisja zgłosiła wniosek Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) i zwróciła się o jego opinię. Komisja udostępniła również ten wniosek państwom członkowskim na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008.

(5)

W opinii przyjętej w dniu 30 listopada 2016 r. (4) Urząd ocenił bezpieczeństwo substancji i jej jednowodnej soli półsiarczanowej, ujmując obie pod numerem FL 16.130. Urząd zauważył, że substancja ta jest substancją o właściwościach zmieniających zapach lub smak, i stwierdził, że jej stosowanie, a także stosowanie jedynie jej jednowodnej soli półsiarczanowej, nie budzi obaw co do bezpieczeństwa przy szacunkowych poziomach pobrania z dietą.

(6)

W świetle opinii Urzędu należy zezwolić na stosowanie substancji u numerze FL 16.130 i jej jednowodnej soli półsiarczanowej jako substancji aromatycznych zgodnie z określonymi warunkami stosowania, ponieważ ich stosowanie zgodnie z tymi warunkami nie budzi obaw co do bezpieczeństwa i nie należy spodziewać się wprowadzenia konsumenta w błąd. Ponieważ także sama jednowodna sól półsiarczanowa przedmiotowej substancji jest przeznaczona do dodawania do żywności jako środek aromatyzujący, w celu zapewnienia jasności należy również wyraźnie wskazać, że część A sekcja 2 uwaga 1 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 nie ma zastosowania do tej substancji.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić część A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 ustanowiono unijny wykaz środków aromatyzujących i materiałów źródłowych zatwierdzonych do użycia w i na środkach spożywczych oraz określono warunki ich stosowania.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 872/2012 (3) przyjęto wykaz substancji aromatycznych i włączono ten wykaz do części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008.

(3)

Wykaz ten może być aktualizowany zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na wniosek złożony przez państwo członkowskie lub zainteresowaną stronę.

(4)

W dniu 7 grudnia 2015 r. do Komisji wpłynął wniosek o zezwolenie na stosowanie 2-(4-metylofenoksy)-N-(1H-pirazol-3-ilo)-N-(tiofen-2-ylometylo)acetamidu (nr FL 16.133) jako substancji aromatycznej w różnych środkach spożywczych należących zasadniczo do szeregu kategorii żywności, o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących i materiałów źródłowych. Wniosek został zgłoszony do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) z prośbą o opinię. Komisja udostępniła również ten wniosek państwom członkowskim na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008.

(5)

W opinii przyjętej w dniu 12 września 2018 r. (4) Urząd ocenił bezpieczeństwo substancji o numerze FL 16.133 w przypadku jej stosowania jako substancji aromatycznej i stwierdził, że jej stosowanie nie budzi obaw co do bezpieczeństwa, gdy ogranicza się do poziomów nieprzekraczających poziomów określonych dla różnych rodzajów środków spożywczych w poszczególnych kategoriach żywności. Urząd wskazał również, że jego wniosek dotyczący bezpieczeństwa substancji nie ma zastosowania do ewentualnego dodawania substancji do napojów innych niż nieprzejrzyste, w którym to przypadku substancja może podlegać przemianie pod wpływem światła. Środek aromatyzujący, o którym mowa, powinien być dodawany wyłącznie do nieprzejrzystych produktów spożywczych i pakowany w pojemniki zabezpieczone przed światłem.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 informacje dotyczące specjalnych warunków przechowywania i stosowania należy podawać na etykietach nabywcy substancji aromatycznej lub preparatów, do których dodano tę substancję aromatyczną. Na etykietach, którymi opatrywane są pojemniki, należy umieścić odpowiednie oznaczenie, np. „Unikać narażenia na działanie światła”.

(7)

Urząd zauważył również, że substancja o numerze FL 16.133 jest substancją o właściwościach zmieniających zapach lub smak.

(8)

Ta substancja aromatyczna nie jest przeznaczona do sprzedaży konsumentowi końcowemu i dlatego powinna być wprowadzana do obrotu w sposób gwarantujący, że taka sprzedaż nie będzie miała miejsca.

(9)

W świetle opinii Urzędu, ponieważ stosowanie substancji o numerze FL 16.133 jako substancji aromatycznej nie budzi obaw co do bezpieczeństwa przy określonych warunkach stosowania i nie należy spodziewać się wprowadzenia konsumenta w błąd, należy zezwolić na takie stosowanie.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić część A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 w celu włączenia 2-(4-metylofenoksy)-N-(1H-pirazol-3-ilo)-N-(tiofen-2-ylometylo)acetamidu do unijnego wykazu środków aromatyzujących.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

—

„Zawiera substancję FL 16.133. Chronić przed światłem, aby uniknąć jej przemiany pod wpływem światła.”,

—

oznaczenie takie jak „Unikać narażenia na działanie światła”.

(1)

Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) weszło w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.

(2)

Na podstawie art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, protokołu 31 w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami (zwanego dalej „protokołem 31”) i protokołu 37 zawierającego wykaz przewidziany w artykule 101 (zwanego dalej „protokołem 37”) do Porozumienia EOG.

(3)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/696 (3). Niniejsza zmiana dotyczy jedynie Norwegii i Islandii.

(4)

Należy odpowiednio zmienić protokół 31 i protokół 37 do Porozumienia EOG.

(5)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno w związku z tym opierać się na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG,

(1)

Wytyczne zawarte w Porozumieniu w sprawie oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych (zwanym dalej „porozumieniem”) Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), w tym w Uzgodnieniu sektorowym dotyczącym wytwarzania energii elektrycznej z węgla (zwanym dalej „uzgodnieniem sektorowym”) zawartym w załączniku VI do porozumienia, zostały przetransponowane i tym samym stały się prawnie wiążące w Unii na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1233/2011 (1).

(2)

Zgodnie z uzgodnieniem sektorowym uczestnicy porozumienia (zwani dalej „uczestnikami”) mają przyjąć w drodze procedury pisemnej decyzję dotyczącą przeglądu uzgodnienia sektorowego w celu dalszego wzmocnienia jego warunków, aby przyczynić się do osiągnięcia wspólnego celu, jakim jest przeciwdziałanie zmianie klimatu, oraz do kontynuowania stopniowego wyeliminowania oficjalnego wsparcia dla elektrowni węglowych.

(3)

Decyzja dotycząca przeglądu uzgodnienia sektorowego powinna być zgodna z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej wynikającymi z porozumienia paryskiego i unijnej polityki klimatycznej.

(4)

W swoich konkluzjach zatytułowanych „Dyplomacja klimatyczna i energetyczna – realizacja zewnętrznego wymiaru Europejskiego Zielonego Ładu” z dnia 25 stycznia 2021 r. Rada zaapelowała o globalne wycofywanie szkodliwych dla środowiska dopłat do paliw kopalnych zgodnie z wyraźnie określonym harmonogramem oraz o zdecydowaną i sprawiedliwą światową transformację w kierunku neutralności klimatycznej, w tym o wycofywanie stosowania węgla o nieobniżonej emisji w produkcji energii oraz – jako pierwszy krok – o natychmiastowe zaprzestanie wszelkiego finansowania nowej infrastruktury węglowej w państwach trzecich.

(5)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w odniesieniu do przyjęcia przez uczestników w drodze procedury pisemnej decyzji dotyczącej przeglądu uzgodnienia sektorowego, gdyż decyzja uczestników będzie wiążąca dla Unii i będzie mogła mieć decydujący wpływ na treść prawa Unii, na mocy rozporządzenia (UE) nr 1233/2011,