This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document L:2008:304:FULL
Official Journal of the European Union, L 304, 14 November 2008
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L 304, 14 listopad 2008
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L 304, 14 listopad 2008
Display all documents published in this Official Journal
|
ISSN 1725-5139 |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304 |
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 51 |
|
|
|
||
|
|
* |
|
|
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa
ROZPORZĄDZENIA
|
14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/1 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1099/2008
z dnia 22 października 2008 r.
w sprawie statystyki energii
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 285 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Wspólnota potrzebuje precyzyjnych i aktualnych danych dotyczących ilości energii, jej form, źródeł, wytwarzania, dostaw, przemian i zużycia, w celu monitorowania wpływu i konsekwencji funkcjonowania jej polityki w dziedzinie energii. |
|
(2) |
Tradycyjnie statystyka energii koncentrowała się na podaży energii oraz na energii pochodzącej ze źródeł kopalnych. W ciągu najbliższych lat statystyka ta musi w większym stopniu uwzględniać większą wiedzę na temat zużycia energii finalnej, energii ze źródeł odnawialnych i energii jądrowej oraz ich monitorowanie. |
|
(3) |
Dostępność wiarygodnych i aktualnych informacji na temat energii jest niezbędna, aby ocenić wpływ zużycia energii na środowisko naturalne, w szczególności w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych. Informacje te są wymagane zgodnie z decyzją nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotyczącą mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie i wykonania protokołu z Kioto (2). |
|
(4) |
Dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (3) oraz dyrektywa 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie wspierania kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na rynku wewnętrznym energii (4) zobowiązują państwa członkowskie do zgłaszania danych ilościowych dotyczących energii. Aby monitorować postępy w realizacji celów określonych w tych dyrektywach, potrzebne są szczegółowe aktualne dane dotyczące energii. |
|
(5) |
Dyrektywa 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (5), dyrektywa 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych (6) oraz dyrektywa 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię (7) zobowiązują państwa członkowskie do zgłaszania danych ilościowych dotyczących zużycia energii. Dla monitorowania postępów w realizacji celów określonych w tych dyrektywach potrzebne są szczegółowe aktualne dane dotyczące energii oraz lepsze powiązanie tych danych z odnośnymi badaniami statystycznymi, takimi jak spisy powszechne ludności i mieszkań, oraz z danymi dotyczącymi transportu. |
|
(6) |
Zielone księgi Komisji z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie efektywności energetycznej oraz z dnia 8 marca 2006 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii – omawiają politykę UE w zakresie energii, dla której dostępność unijnych danych statystycznych dotyczących energii jest konieczna, w tym w celu ustanowienia Europejskiego Obserwatorium Rynku Energii. |
|
(7) |
Ustanowienie modelu prognozowania energetycznego będącego własnością publiczną, zgodnie z apelem Parlamentu Europejskiego w rezolucji z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii (8), wymaga szczegółowych aktualnych danych dotyczących energii. |
|
(8) |
W nadchodzących latach należy zwrócić większą uwagę na bezpieczeństwo podaży najważniejszych paliw, a także potrzebę aktualniejszych i dokładniejszych danych na szczeblu UE, aby przewidywać i koordynować rozwiązywanie przez UE ewentualnych kryzysów podaży. |
|
(9) |
Liberalizacja oraz rosnąca złożoność rynku energetycznego sprawiają, że coraz trudniej otrzymuje się wiarygodne aktualne dane dotyczące energii, w szczególności w sytuacji, w której brakuje podstawy prawnej dotyczącej dostarczania takich danych. |
|
(10) |
Aby system statystyki energii pomagał w podejmowaniu decyzji politycznych przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie oraz wspierał debatę publiczną z udziałem obywateli, musi on być porównywalny, przejrzysty, elastyczny i zdolny do rozwoju. Dlatego w najbliższej przyszłości powinny zostać uwzględnione dane statystyczne dotyczące energii jądrowej, a istotne dane dotyczące energii ze źródeł odnawialnych powinny być coraz bardziej wzbogacane. Podobnie w dziedzinie efektywności energetycznej niezwykle przydatne byłyby szczegółowe dane statystyczne dotyczące mieszkalnictwa i transportu. |
|
(11) |
Tworzenie statystyki Wspólnoty podlega zasadom określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty (9). |
|
(12) |
W związku z tym, że cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie ustanowienie wspólnych ram dla tworzenia, przekazywania, oceny i rozpowszechniania porównywalnej statystyki dotyczącej energii we Wspólnocie, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie i z tego powodu możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. |
|
(13) |
W tworzeniu i rozpowszechnianiu statystyki Wspólnoty na mocy niniejszego rozporządzenia krajowe i wspólnotowe organy statystyczne powinny uwzględnić zasady określone w Europejskim Kodeksie Praktyk Statystycznych, który został przyjęty dnia 24 lutego 2005 r. przez Komitet ds. Programów Statystycznych, powołany decyzją Rady 89/382/EWG, Euratom (10), i dołączony do zalecenia Komisji w sprawie niezależności, wiarygodności i odpowiedzialności krajowych i wspólnotowych organów statystycznych. |
|
(14) |
Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (11). |
|
(15) |
W szczególności Komisji powinny zostać przyznane uprawnienia do zmiany listy źródeł danych, statystyk krajowych i mających zastosowanie wyjaśnień lub definicji, jak również ustaleń dotyczących przekazywania tych danych, oraz do ustalenia i zmian rocznych statystyk energii jądrowej, po ich uwzględnieniu, do zmian statystyk dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, po ich uwzględnieniu, i do ustalania i zmian statystyk dotyczących finalnego zużycia energii. Ponieważ środki te są środkami o zasięgu ogólnym i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie o nowe elementy inne niż istotne, muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE. |
|
(16) |
Należy przewidzieć, że Komisja może przyznać państwom członkowskim wyłączenia lub odstępstwa w odniesieniu do tych aspektów gromadzenia danych dotyczących energii, które mogłyby stanowić zbytnie obciążenie dla respondentów. Odstępstwa i wyłączenia powinno się przyznawać wyłącznie po otrzymaniu odpowiedniego uzasadnienia opisującego obecną sytuację i wskazującego nadmierne obciążenia w sposób przejrzysty. Okres, w którym pozostają one w mocy, powinien być ograniczony do niezbędnego minimum. |
|
(17) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Programów Statystycznych, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Przedmiot i zakres
1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólne ramy dla tworzenia, przekazywania, oceny i rozpowszechniania porównywalnej statystyki energii we Wspólnocie.
2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do danych statystycznych dotyczących nośników energii oraz dotyczących ich danych zagregowanych we Wspólnocie.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
|
a) |
„statystyka Wspólnoty” oznacza statystyki Wspólnoty w rozumieniu art. 2 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 322/97; |
|
b) |
„tworzenie statystyki” oznacza tworzenie statystyk w rozumieniu art. 2 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 322/97; |
|
c) |
„Komisja (Eurostat)” oznacza organ Wspólnoty w rozumieniu art. 2 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 322/97; |
|
d) |
„nośniki energii” oznaczają paliwa, energię cieplną, energię odnawialną, energię elektryczną lub każdą inną formę energii; |
|
e) |
„dane zagregowane” oznaczają dane zagregowane na poziomie krajowym dotyczące przetwarzania lub wykorzystywania nośników energii, czyli dotyczące produkcji, handlu, magazynowania, przemian, zużycia i cech strukturalnych systemu energetycznego, takich jak zainstalowanych mocy służących wytwarzaniu energii elektrycznej lub mocy produkcyjnych dla produktów naftowych; |
|
f) |
„jakość danych” oznacza następujące aspekty jakości statystycznej: przydatność, dokładność, aktualność i terminowość, dostępność i przejrzystość, porównywalność, spójność i kompletność. |
Artykuł 3
Źródła danych
1. Stosując zasady utrzymywania zmniejszonego obciążenia respondentów i uproszczenia czynności administracyjnych, państwa członkowskie zestawiają dane dotyczące nośników energii oraz dane zagregowane sporządzone na ich podstawie we Wspólnocie, korzystając z następujących źródeł:
|
a) |
specjalne badania statystyczne skierowane do producentów energii pierwotnej oraz przetworzonej, a także podmiotów handlowych, dystrybutorów i przewoźników oraz importerów i eksporterów nośników energii; |
|
b) |
inne badania statystyczne skierowane do użytkowników energii finalnej w sektorach przemysłu przetwórczego i transportu oraz w innych sektorach, w tym w gospodarstwach domowych; |
|
c) |
inne procedury estymacji statystycznej lub inne źródła, w tym źródła administracyjne, takie jak informacje organów regulacji rynków energii elektrycznej i gazu. |
2. Państwa członkowskie ustalają szczegółowe zasady przedstawiania danych potrzebnych dla statystyki krajowej, określonych w art. 4, przez przedsiębiorstwa i inne podmioty.
3. Wykaz źródeł danych może być modyfikowany zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.
Artykuł 4
Kategorie danych zagregowanych, nośniki energii i częstotliwość przekazywania statystyki krajowej
1. Krajowa statystyka, którą należy przekazywać, jest określona w załącznikach. Przekazuje się ją zgodnie z następującą częstotliwością:
|
a) |
raz w roku dla danych statystyki energetycznej określonych w załączniku B; |
|
b) |
raz w miesiącu dla danych statystyki energetycznej określonych w załączniku C; |
|
c) |
krótkoterminowo raz w miesiącu dla danych statystyki energetycznej określonych w załączniku D. |
2. Wyjaśnienia lub definicje dotyczące stosowanych pojęć technicznych są zawarte w poszczególnych załącznikach oraz w załączniku A (Wyjaśnienia dotyczące terminologii).
3. Przekazywane dane oraz odnoszące się do nich wyjaśnienia lub definicje mogą być modyfikowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.
Artykuł 5
Przekazywanie i rozpowszechnianie
1. Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostat) krajową statystykę, o której mowa w art. 4.
2. Ustalenia dotyczące jej przekazania, w tym obowiązujące terminy, odstępstwa oraz wyłączenia są określone w załącznikach.
3. Ustalenia dotyczące przekazywania krajowej statystyki mogą być modyfikowane w sposób zgodny z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art.11 ust. 2.
4. Na należycie uzasadniony wniosek państwa członkowskiego Komisja może przyznać dodatkowe wyłączenia lub odstępstwa zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 11 ust. 3, w odniesieniu do tych części statystyki krajowej, których gromadzenie mogłoby stanowić zbytnie obciążenie dla respondentów.
5. Komisja (Eurostat) rozpowszechnia roczne statystyki dotyczące energii do dnia 31 stycznia drugiego roku po okresie sprawozdawczym.
Artykuł 6
Ocena jakości i sprawozdania
1. Państwa członkowskie zapewniają jakość przekazywanych danych.
2. Należy podjąć każdy rozsądny wysiłek, aby zapewnić spójność między danymi o energii zgłoszonymi zgodnie z załącznikiem B oraz danymi zgłoszonymi zgodnie z decyzją Komisji 2005/166/WE z dnia 10 lutego 2005 r. ustanawiającą zasady wykonania decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie i wykonania protokołu z Kioto (12).
3. Do celów niniejszego rozporządzenia do jakości przekazywanych danych stosuje się następujące kryteria oceny:
|
a) |
„przydatność” dotyczy stopnia, w jakim statystyki zaspokajają obecne i potencjalne potrzeby użytkowników; |
|
b) |
„dokładność” dotyczy stopnia, w jakim dane szacunkowe są zbliżone do nieznanych wartości faktycznych; |
|
c) |
„aktualność” dotyczy odstępu czasu pomiędzy momentem uzyskania informacji a wydarzeniem lub zjawiskiem, które opisują; |
|
d) |
„terminowość” odnosi się do odstępu czasu pomiędzy momentem, w którym dane zostały udostępnione, a terminem, w którym powinny były zostać przedłożone; |
|
e) |
„dostępność” i „przejrzystość” dotyczą warunków i sposobów uzyskiwania, wykorzystania i interpretowania danych przez użytkowników; |
|
f) |
„porównywalność” dotyczy pomiaru skutków wywoływanych przez różnice w stosowanych koncepcjach statystycznych oraz w narzędziach i procedurach pomiaru, w przypadku gdy porównywane są statystyki z różnych obszarów geograficznych, dziedzin sektorowych lub z różnych okresów; |
|
g) |
„spójność” dotyczy możliwości łączenia danych na różne sposoby i do różnych celów z zachowaniem ich wiarygodności. |
4. Co pięć lat państwa członkowskie przedstawiają Komisji (Eurostat) sprawozdanie dotyczące jakości przekazanych danych oraz o ewentualnych dokonanych zmianach metodologicznych.
5. W terminie sześciu miesięcy od otrzymania wniosku od Komisji (Eurostat) i aby umożliwić jej ocenę jakości przekazanych danych, państwa członkowskie przesyłają Komisji (Eurostat) sprawozdanie zawierające wszystkie istotne informacje dotyczące wykonania niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 7
Czas odniesienia i częstotliwość
Państwa członkowskie zestawiają wszystkie dane wymienione w niniejszym rozporządzeniu od początku roku kalendarzowego następującego po przyjęciu niniejszego rozporządzenia i przekazują je następnie z częstotliwością określoną w art. 4 ust. 1.
Artykuł 8
Roczne statystyki dotyczące energii jądrowej
Komisja (Eurostat), we współpracy z sektorem energii jądrowej w UE, określa – w razie potrzeby z zastrzeżeniem poufności oraz unikając podwójnego gromadzenia danych, utrzymując jednocześnie na niskim poziomie koszty produkcji i zachowując rozsądne obciążenie sprawozdawcze – zestaw rocznych statystyk dotyczących energii jądrowej, które będą gromadzone i rozpowszechniane od 2009 r., przy czym rok ten będzie pierwszym okresem sprawozdawczym.
Zestaw rocznych statystyk dotyczących energii jądrowej jest tworzony i może być modyfikowany zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.
Artykuł 9
Statystyka dotycząca energii ze źródeł odnawialnych i statystyka dotycząca zużycia energii finalnej
1. W celu poprawy jakości statystyk dotyczących energii ze źródeł odnawialnych oraz statystyki dotyczącej zużycia energii finalnej Komisja (Eurostat) we współpracy z państwami członkowskimi zapewnia porównywalność, przejrzystość, szczegółowość i elastyczność tych statystyk poprzez:
|
a) |
przegląd metod wykorzystywanych do corocznego i efektywnego pod względem kosztów opracowywania statystyk dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, w celu udostępnienia dodatkowych, adekwatnych i szczegółowych statystyk dotyczących każdego źródła energii odnawialnej. Komisja (Eurostat) przedstawia i rozpowszechnia statystyki zebrane, począwszy od 2010 r. (rok referencyjny); |
|
b) |
przegląd i określenie metod stosowanych na szczeblu krajowym i wspólnotowym dla tworzenia statystyk dotyczących zużycia energii finalnej (źródła, zmienne, jakość, koszty), w oparciu o aktualną sytuację, dostępne analizy i pilotażowe badania wykonalności, a także analizy kosztów i korzyści, które mają dopiero zostać przeprowadzone, oraz ocenę wyników badań pilotażowych i analizy kosztów i korzyści w celu ustalenia rozdziału energii finalnej według sektorów i głównych kierunków użytkowania oraz stopniowe włączanie rezultatów do statystyk, począwszy od 2012 r. (rok referencyjny). |
2. Zbiór statystyk dotyczących energii ze źródeł odnawialnych może być modyfikowany zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.
3. Zestaw statystyk dotyczących finalnego zużycia energii jest tworzony i może być modyfikowany zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.
Artykuł 10
Środki wykonawcze
1. Następujące środki niezbędne dla wykonania niniejszego rozporządzenia, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2:
|
a) |
zmiany w wykazie źródeł danych (art. 3 ust. 3); |
|
b) |
zmiany w statystyce krajowej oraz w odnoszących się do niej objaśnieniach lub definicjach (art. 4 ust. 3); |
|
c) |
zmiany w zakresie ustaleń dotyczących przekazywania danych (art. 5 ust. 3); |
|
d) |
tworzenie i modyfikacja rocznych statystyk dotyczących energii (art. 8 akapit drugi); |
|
e) |
modyfikacja zbioru statystyk dotyczących energii ze źródeł odnawialnych (art. 9 ust. 2); |
|
f) |
tworzenie i modyfikacja statystyk dotyczących finalnego zużycia energii (art. 9 ust. 3). |
2. Dodatkowych wyłączeń i odstępstw (art. 5 ust. 4) udziela się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 11 ust. 3.
3. Należy przy tym mieć na uwadze zasadę utrzymania dodatkowych kosztów i obciążeń sprawozdawczych w rozsądnych granicach.
Artykuł 11
Komitet
1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Programów Statystycznych.
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.
3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.
Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.
Artykuł 12
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
J.-P. JOUYET
Przewodniczący
(1) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 15 września 2008 r.
(2) Dz.U. L 49 z 19.2.2004, s. 1.
(3) Dz.U. L 283 z 27.10.2001, s. 33.
(4) Dz.U. L 52 z 21.2.2004, s. 50.
(5) Dz.U. L 1 z 4.11.2003, s. 65.
(6) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 64.
(7) Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 29.
(8) Dz.U. C 317 E z 23.12.2006, s. 876.
(9) Dz.U. L 52 z 22.2.1997, s. 1.
(10) Dz.U. L 181 z 28.6.1989, s. 47.
(11) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(12) Dz.U. L 55 z 1.3.2005, s. 57.
ZAŁĄCZNIK A
WYJAŚNIENIA DOTYCZĄCE TERMINOLOGII
Niniejszy załącznik zawiera wyjaśnienia lub definicje pojęć, które są stosowane w pozostałych załącznikach.
1. UWAGI GEOGRAFICZNE
Poniższe definicje geograficzne mają zastosowanie jedynie do celów sprawozdawczości statystycznej:
|
— |
Australia nie obejmuje terytoriów zamorskich. |
|
— |
Dania nie obejmuje Wysp Owczych i Grenlandii. |
|
— |
Francja obejmuje Monako, a nie obejmuje francuskich terytoriów zamorskich – Gwadelupy, Martyniki, Gujany, Reunion, St.-Pierre i Miquelon, Nowej Kaledonii, Polinezji Francuskiej, wysp Wallis i Futuna, Majotty. |
|
— |
Włochy obejmują San Marino i Watykan. |
|
— |
Japonia obejmuje Okinawę. |
|
— |
Niderlandy nie obejmują Surinamu i Antyli Niderlandzkich. |
|
— |
Portugalia obejmuje Azory i Maderę. |
|
— |
Hiszpania obejmuje Wyspy Kanaryjskie, Baleary oraz Ceutę i Melilę. |
|
— |
Szwajcaria nie obejmuje Liechtensteinu. |
|
— |
Stany Zjednoczone obejmują 50 stanów, dystrykt Kolumbia, Wyspy Dziewicze USA, Puerto Rico oraz Guam. |
2. DANE ZAGREGOWANE
Producenci są sklasyfikowani ze względu na cel produkcji:
|
— |
Producenci zawodowi: przedsiębiorstwa o własności prywatnej lub publicznej, których główna działalność polega na wytwarzaniu energii elektrycznej lub ciepła w celu jej odsprzedaży stronom trzecim. |
|
— |
Producenci przemysłowi: przedsiębiorstwa prywatne lub publiczne, które wytwarzają energię elektryczną lub cieplną całkowicie lub częściowo na potrzeby własne, w ramach działalności pomocniczej dla swojej głównej działalności. |
Uwaga: Komisja może, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2, po wejściu w życie zrewidowanej klasyfikacji NACE, doprecyzowywać terminologię, podając stosowne odniesienia do nomenklatury NACE.
2.1. Sektory dostaw i przemian
|
Pozyskanie/produkcja krajowa Ilość paliw wydobytych lub wyprodukowanych, obliczona po wszystkich operacjach usunięcia substancji nieczynnych i zanieczyszczeń. Produkcja obejmuje ilości zużyte przez producenta w procesie produkcji (np. w celach produkcji ciepła lub na potrzeby eksploatacji urządzeń i urządzeń pomocniczych) oraz dostawy do innych producentów energii w celu jej przetworzenia lub innego wykorzystania. Pozyskanie krajowe: produkcja z zasobów pozyskanych w ramach danego państwa. |
||||||
|
Import/eksport Definicje geograficzne można znaleźć w części „Uwagi geograficzne”. O ile nie zostało to określone inaczej, „import” odnosi się do miejsca pierwotnego pochodzenia (kraju, w którym dany nośnik energii został wytworzony) dla wykorzystania w kraju, a „eksport” do końcowego kraju zużycia wyprodukowanego nośnika energii. Dane ilości są uznawane za importowane lub wyeksportowane, kiedy przekroczyły polityczne granice danego kraju, niezależnie od tego czy miała miejsce odprawa celna. Jeżeli nie da się określić żadnego miejsca pochodzenia lub przeznaczenia, można zastosować kategorię „inne”. Różnice statystyczne mogą mieć miejsce, jeżeli na powyższej podstawie można określić jedynie łączny import i eksport, natomiast podział geograficzny opiera się na innym badaniu, źródle lub koncepcji. w takiej sytuacji, różnice należy zawrzeć w kategorii „inne”. |
||||||
|
Międzynarodowy bunkier morski Ilość paliwa dostarczonego statkom pod wszystkimi banderami, prowadzącym żeglugę międzynarodową. Żegluga międzynarodowa może mieć miejsce na morzu, na jeziorach lub drogach wodnych śródlądowych oraz na wodach przybrzeżnych. Pozycja ta nie obejmuje:
|
||||||
|
Zmiany stanu zapasów Różnica między początkowym poziomem zapasów a końcowym poziomem zapasów dla zapasów utrzymywanych na terytorium krajowym. |
||||||
|
Zużycie brutto (wyliczone) Wartość wyliczona, zdefiniowana jako: Produkcja krajowa + Otrzymane z innych źródeł + Import - Eksport - Międzynarodowy bunkier morski + Zmiany zapasów |
||||||
|
Zużycie brutto (zaobserwowane) Ilość faktycznie zarejestrowana w badaniach sektorów zużycia finalnego. |
||||||
|
Różnice statystyczne Wartość wyliczona, zdefiniowana jako: Wyliczone zużycie brutto – faktyczne zużycie brutto. Obejmuje zmiany stanu zapasów konsumentów finalnych, kiedy nie można ich określić w ramach „zmian stanu zapasów”. Należy podać powody wszystkich poważniejszych różnic. |
||||||
|
Elektrownie zawodowe Ilość paliwa wykorzystanego do produkcji energii elektrycznej. Paliwa wykorzystane przez zakłady obejmujące co najmniej jedną instalację produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu należy zgłaszać w ramach kategorii „Elektrociepłownie zawodowe”. |
||||||
|
Elektrociepłownie zawodowe Ilość paliwa wykorzystanego do produkcji energii elektrycznej i ciepła. |
||||||
|
Ciepłownie zawodowe Ilość paliwa zużytego do produkcji ciepła. |
||||||
|
Elektrownie przemysłowe Ilość paliwa wykorzystanego do produkcji energii elektrycznej. Paliwa wykorzystane przez zakłady obejmujące co najmniej jedną instalację produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu należy zgłaszać w ramach kategorii „Elektrociepłownie przemysłowe”. |
||||||
|
Elektrociepłownie przemysłowe Ilość paliwa, która odpowiada ilości wyprodukowanej energii elektrycznej i sprzedanego ciepła. |
||||||
|
Ciepłownie przemysłowe Ilość paliwa, która odpowiada ilości sprzedanego ciepła. |
||||||
|
Brykietownie węgla kamiennego Ilość paliwa wykorzystanego do produkcji paliw. Ilości wykorzystanej do produkcji ciepła i eksploatacji urządzeń nie należy zgłaszać tutaj, ale należy ją zgłosić jako zużycie w sektorze energii. |
||||||
|
Koksownie Ilość paliwa wykorzystanego w koksowniach. Ilości wykorzystanej do produkcji ciepła i eksploatacji urządzeń nie należy zgłaszać tutaj, ale należy ją zgłosić jako zużycie w sektorze energii. |
||||||
|
Brykietownie węgla brunatnego i torfu Ilość węgla brunatnego wykorzystanego do produkcji brykietów z węgla brunatnego (BWB) lub torfu do produkcji brykietów z torfu (BT). Ilości wykorzystanej do produkcji ciepła i eksploatacji urządzeń nie należy zgłaszać tutaj, ale należy ją zgłosić jako zużycie w sektorze energii. |
||||||
|
Gazownie Ilość wykorzystana do produkcji gazu w gazowni oraz w zakładach zgazowania węgla. Ilości wykorzystanej jako paliwo do produkcji ciepła i eksploatacji urządzeń nie należy zgłaszać tutaj, ale należy ją zgłosić jako zużycie w sektorze energii. |
||||||
|
Wielkie piece Ilości węgla koksowego lub węgla bitumicznego (zużytego między innymi w procesie wstrzykiwania pyłu węglowego) oraz koksu z koksowni przetworzonego w wielkich piecach. Ilości wykorzystanej jako paliwo do produkcji ciepła i eksploatacji wielkich pieców (np. gazu wielkopiecowego) nie należy zgłaszać tutaj, ale należy ją zgłosić jako zużycie w sektorze energii. |
||||||
|
Upłynnianie węgla Ilość paliwa wykorzystanego do produkcji syntetycznych paliw ciekłych. |
||||||
|
Rafinerie ropy naftowej Ilość paliwa wykorzystanego do produkcji produktów naftowych. Ilości wykorzystanej jako paliwo do produkcji ciepła i eksploatacji urządzeń nie należy zgłaszać tutaj, ale należy ją zgłosić jako zużycie w sektorze energii. |
||||||
|
Nigdzie indziej niewymienione – Przemiany Ilość wykorzystana do działań w zakresie przemian, która nie została uwzględniona gdzie indziej. Informacje ewentualnie zamieszczone w tej pozycji należy wyjaśnić w sprawozdaniu. |
2.2. Sektor energii i zużycie finalne
|
Sektor energii ogółem Ilość zużyta przez przemysł energetyczny na potrzeby wydobycia (górnictwo, produkcja ropy i gazu) lub w ramach realizacji działań w zakresie przemian energetycznych. Pozycja ta nie obejmuje ilości paliw przetworzonych w inną formę energii (co należy zgłosić w sektorze przemian) lub wykorzystanych na potrzeby eksploatacji rurociągów ropy, gazu i węgla półpłynnego (co należy zgłosić w sektorze transportu). Pozycja ta obejmuje wytwarzanie materiałów chemicznych w celu rozszczepienia i syntezy atomowej oraz produkty tych procesów. |
|
Elektrownie, elektrociepłownie oraz ciepłownie Ilość zużyta na potrzeby własne w elektrowniach, elektrociepłowniach oraz ciepłowniach. |
|
Kopalnie węgla Ilości zużyte na potrzeby wydobycia i przeróbki węgla w ramach przemysłu wydobycia węgla. Węgiel spalony w elektrowniach kopalnianych należy zgłosić w sektorze przemian. |
|
Brykietownie węgla kamiennego Ilość zużyta na potrzeby własne w brykietowniach. |
|
Koksownie Ilość zużyta na potrzeby własne w koksowniach. |
|
Brykietownie węgla brunatnego i torfu Ilość zużyta na potrzeby własne w brykietowniach węgla brunatnego i torfu. |
|
Gazownie/Zakłady zgazowania węgla Ilość zużyta na potrzeby własne w gazowniach oraz w zakładach zgazowania węgla. |
|
Wielkie piece Ilość zużyta na potrzeby własne w wielkich piecach. |
|
Upłynnianie węgla Ilość zużyta na potrzeby własne w zakładach upłynniania węgla. |
|
Rafinerie ropy naftowej Ilość zużyta na potrzeby własne w rafineriach ropy naftowej. |
|
Wydobycie ropy i gazu Ilość zużyta na potrzeby własne w procesie wydobycia ropy i gazu oraz w zakładach przetwarzania gazu ziemnego. Pozycja ta nie obejmuje strat w rurociągach (które należy zgłosić w kategorii „straty dystrybucji”) oraz ilości energii wykorzystanej do eksploatacji rurociągów (którą należy zgłosić w sektorze transportu). |
|
Zużycie finalne ogółem Zdefiniowane (wyliczone) jako: = Całkowite zużycie nieenergetyczne + Finalne zużycie energetyczne (Przemysł + Transport + inne sektory) Nie obejmuje wsadu przemian, zużycia na potrzeby własne przez zakłady produkujące energię oraz strat w trakcie dystrybucji. |
|
Zużycie nieenergetyczne Nośniki energii wykorzystywane jako surowce w różnych sektorach; czyli nośniki, które nie zostały zużyte jako paliwo lub przetworzone w inne paliwo. |
2.3. Specyfikacja końcowego zużycia energii
|
Zużycie energii finalnej Całkowite zużycie energii w przemyśle, transporcie i innych sektorach. |
|
Sektor przemysłu Odnosi się to do ilości paliwa zużytego przez przedsiębiorstwa przemysłowe na potrzeby jego działalności podstawowej. W przypadku ciepłowni lub elektrociepłowni bierze się pod uwagę tylko ilość paliwa zużytego do produkcji energii cieplnej wykorzystywanej przez sam zakład. Ilość paliwa zużytego do produkcji ciepła, które zostało sprzedane, oraz do produkcji energii elektrycznej należy zgłosić w odpowiednim sektorze przemian. |
|
Przemysł hutniczy |
|
Przemysł chemiczny (w tym petrochemiczny) Przemysł chemiczny i petrochemiczny. |
|
Metale nieżelazne Przemysł metali nieżelaznych. |
|
Przemysł surowców niemetalicznych Przemysł szkła, ceramiki, cementu i innych materiałów budowlanych. |
|
Przemysł środków transportu Gałęzie przemysłu produkujące sprzęt wykorzystywany w celach transportowych. |
|
Przemysł maszynowy Wyroby metalowe gotowe, maszyny i sprzęt inny niż środki transportu. |
|
Przemysł wydobywczy Nie obejmuje zakładów wydobycia surowców energetycznych. |
|
Przemysł spożywczy i tytoniowy |
|
Przemysł papierniczy i poligraficzny Obejmuje produkcję zapisanych nośników informacji. |
|
Przemysł drzewny (z wyłączeniem przemysłu papierniczego) |
|
Budownictwo |
|
Przemysł tekstylny i skórzany |
|
Nigdzie indziej niewymienione – Przemysł Zużycie w branżach nieobjętych powyższymi kategoriami. |
|
Sektor transportu Energia wykorzystana we wszystkich działalnościach w zakresie transportu, niezależnie od branży gospodarki, w ramach której odbywa się dana działalność. |
|
Sektor transportu – Transport szynowy Całkowite zużycie energii w transporcie szynowym, w tym na przemysłowych liniach szynowych. |
|
Sektor transportu – Żegluga krajowa Ilość dostarczona do statków wszystkich bander, nieprowadzących żeglugi międzynarodowej (por. międzynarodowy bunkier morski). Podział na żeglugę krajową i międzynarodową powinien zostać określony na podstawie portu wyjścia i portu przeznaczenia, a nie na podstawie bandery lub narodowości statku. |
|
Sektor transportu – Transport drogowy Ilość paliwa zużytego przez pojazdy drogowe. Obejmuje paliwo zużyte przez pojazdy rolnicze na drogach głównych oraz smary przeznaczone do pojazdów drogowych. Nie obejmuje energii wykorzystanej w silnikach stacjonarnych (zob. Inne sektory), w ciągnikach na drogach innych niż główne (zob. Rolnictwo), w pojazdach drogowych wykorzystywanych w celach wojskowych (zob. Inne sektory – Nigdzie indziej niewymienione), asfaltu zużytego do budowy nawierzchni drogowych oraz energii wykorzystanej w silnikach na placach budowy (zob. Przemysł, podsektor Budownictwo). |
|
Sektor transportu – Transport rurociągowy Ilość wykorzystana jako energia na potrzeby utrzymania i eksploatacji rurociągów transportujących gazy, substancje płynne, zawiesiny i inne produkty. Obejmuje energię wykorzystaną w stacjach pomp oraz w zakresie utrzymywania rurociągu. Nie obejmuje energii wykorzystanej do dystrybucji rurociągami gazu ziemnego lub przemysłowego, gorącej wody lub pary od dystrybutora do użytkowników końcowych (co należy zgłosić w sektorze energii), energii wykorzystanej do końcowej dystrybucji wody do gospodarstw domowych oraz użytkowników w przemyśle, handlu i innych użytkowników (co należy zgłosić w sektorze usług i użyteczności publicznej) oraz strat w trakcie tego transportu między dystrybutorem a użytkownikami końcowymi (które należy zgłosić jako straty dystrybucji). |
|
Sektor transportu – Lotnictwo międzynarodowe Ilość paliwa lotniczego dostarczonego do samolotów na potrzeby lotnictwa międzynarodowego. Podział na lotnictwo krajowe/międzynarodowe powinien zostać określony na podstawie miejsca odlotu i przylotu, a nie na podstawie narodowości linii lotniczych. Nie obejmuje paliw wykorzystanych przez linie lotnicze dla swoich pojazdów drogowych (co należy zgłosić w pozycji Sektor transportu – Nigdzie indziej niewymienione) oraz paliw lotniczych wykorzystanych do celów wojskowych (co należy zgłosić w pozycji Inne sektory – Nigdzie indziej niewymienione). |
|
Sektor transportu – Lotnictwo krajowe Ilość paliwa lotniczego dostarczonego do samolotów na potrzeby lotnictwa krajowego – komercyjnego, prywatnego, rolniczego itp. Obejmuje paliwo wykorzystane do celów innych niż latanie, np. badanie stanowiskowe silników. Podział na lotnictwo krajowe/międzynarodowe powinien zostać określony na podstawie miejsca odlotu i przylotu, a nie na podstawie narodowości linii lotniczych. Pozycja ta nie obejmuje paliw wykorzystanych przez linie lotnicze dla swoich pojazdów drogowych (co należy zgłosić w pozycji Sektor transportu – Nigdzie indziej niewymienione) oraz paliw lotniczych wykorzystanych do celów militarnych (co należy zgłosić w pozycji Inne sektory – Nigdzie indziej niewymienione). |
|
Sektor transportu – Nigdzie indziej niewymienione Ilości wykorzystane w działalności transportowej, nigdzie indziej niewymienione. Obejmuje paliwa wykorzystane przez linie lotnicze w ich pojazdach drogowych oraz paliwa wykorzystane w portach przez urządzenia służące do wyładowania statków i dźwigi różnych typów. Należy zgłosić to, co jest zawarte w niniejszej pozycji. |
|
Inne sektory Sektory niewymienione z nazwy lub nienależące do sektorów energii, przemysłu lub transportu. |
|
Inne sektory – Sektor usług i użyteczności publicznej Paliwa zużyte przez firmy i biura w sektorach publicznym i prywatnym. |
|
Inne sektory – Gospodarstwa domowe Należy zgłosić paliwa zużyte przez wszystkie gospodarstwa domowe, w tym „gospodarstwa domowe zatrudniające pracowników”. |
|
Inne sektory – Rolnictwo/Leśnictwo Paliwa zużyte przez użytkowników w kategorii rolnictwo, łowiectwo i leśnictwo. |
|
Inne sektory – Rybołówstwo Paliwa dostarczone dla rybołówstwa śródlądowego, przybrzeżnego i dalekomorskiego. Kategoria rybołówstwa powinna obejmować paliwa dostarczone do statków pod wszystkimi banderami, które uzupełniły paliwo w danym kraju (w tym rybołówstwo międzynarodowe) oraz energię wykorzystaną w sektorze rybactwa. |
|
Inne sektory – Gdzie indziej niewymienione Są to działalności, które nie zostały uwzględnione nigdzie indziej. Niniejsza kategoria zawiera paliwo wykorzystane do celów wojskowych we wszystkich moblinych i stacjonarnych formach zużycia (np. statki, samoloty, pojazdy drogowe oraz energia wykorzystana w pomieszczeniach mieszkalnych), niezależnie od tego, czy dostarczone paliwo służy służbom wojskowym danego kraju lub innego kraju. Informacje ewentualnie zamieszczone pod tą pozycją należy wyjaśnić w sprawozdaniu. |
3. INNE POJĘCIA
Stosuje się znaczenie następujących skrótów:
|
— |
TML: czterometylek ołowiu, |
|
— |
TEL: czteroetylek ołowiu, |
|
— |
SBP: specjalny punkt wrzenia, |
|
— |
LPG: gaz ciekły, |
|
— |
NGL: ciecze towarzyszące gazowi ziemnemu, |
|
— |
LNG: gaz ziemny skroplony, |
|
— |
CNG: Sprężony gaz ziemny. |
ZAŁĄCZNIK B
ROCZNA STATYSTYKA ENERGII
Niniejszy załącznik zawiera opis zakresu, jednostek, okresu objętego przekazywaniem danych oraz częstotliwości, terminów i sposobów ich przekazywania na potrzeby rocznego gromadzenia statystyki dotyczącej energii.
W przypadku terminów, których wyjaśnienia niniejszy załącznik nie zawiera, stosuje się wyjaśnienia zawarte w załączniku A.
1. STAŁE PALIWA KOPALNE I GAZY PRZEMYSŁOWE
1.1. Nośniki energii
O ile nie określono inaczej, w tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do wszystkich nośników energii wymienionych poniżej:
|
Nośnik energii |
Definicja |
||
|
Węgiel wysokiej jakości, stosowany do celów przemysłowych i mieszkaniowych. Ogólnie zawiera poniżej 10 % substancji lotnych oraz ma wysoką zawartość pierwiastka węgla (ok. 90 % węgla odgazowanego). Jego ciepło spalania przekracza 23 865 kJ/kg (5 700 kcal/kg) w stanie bezpopiołowym, ale wilgotnym. |
||
|
Węgiel bitumiczny o jakości umożliwiającej produkcję koksu odpowiedniego jako składnik wsadu wielkopiecowego. Jego ciapło spalania przekracza 23 865 kJ/kg (5 700 kcal/kg) w stanie bezpopiołowym, ale wilgotnym. |
||
|
Węgiel wykorzystywany do wytwarzania pary, obejmujący wszelkie rodzaje węgla bitumicznego niezaliczone do kategorii „węgiel koksowy” ani „antracyt”. W porównaniu do antracytu charakteryzuje się wyższą zawartością substancji lotnych (ponad 10 %) oraz niższą zawartością pierwiastka węgla (poniżej 90 % węgla odgazowanego). Jego ciepło spalania przekracza 23 865 kJ/kg (5 700 kcal/kg) w stanie bezpopiołowym, ale wilgotnym. Węgiel bitumiczny wykorzystywany w koksowniach należy zgłaszać jako węgiel koksowy. |
||
|
Nazwa ta odnosi się do węgla niemającego zdolności spiekania, o cieple spalania między 17 435 kJ/kg (4 165 kcal/kg) a 23 865 kJ/kg (5 700 kcal/kg), zawierającego ponad 31 % substancji lotnych w stanie suchym wolnym od substancji mineralnych. |
||
|
Węgiel niemający zdolności spiekania, o cieple spalania poniżej 17 435 kJ/kg (4 165 kcal/kg), zawierający ponad 31 % substancji lotnych w stanie suchym wolnym od substancji mineralnych. W tej kategorii należy zgłaszać łupki bitumiczne i piaski bitumiczne wydobywane i spalane bezpośrednio. Łupki i piaski bitumiczne wykorzystywane jako wsad do innych procesów przemiany należy również zgłaszać w tej kategorii. Węgiel brunatny obejmuje także część łupków lub piasków bitumicznych zużytych w procesie przemiany. Olej łupkowy i inne produkty upłynniania powinny być uwzględnione w Rocznym kwestionariuszu naftowym (Annual Oil Questionnaire). |
||
|
Palne, miękkie, porowate lub zbite złoże osadowe pochodzenia roślinnego o wysokiej zawartości wody (do 90 % w stanie surowym), dające się łatwo ciąć, o kolorze od jasnobrązowego do brunatnego. Kategoria ta nie obejmuje torfu wykorzystywanego do celów innych niż energetyczne. Definicja ta nie narusza definicji odnawialnych źródeł energii określonej w dyrektywie 2001/77/WE ani też wytycznych IPCC z roku 2006 dla krajowych inwentaryzacji emisji gazów cieplarnianych. |
||
|
Paliwo mieszane wytwarzane z miału węgla kamiennego z dodatkiem substancji wiążącej. Z tego powodu ilość wyprodukowanych brykietów może być nieznacznie większa niż faktyczna ilość węgla zużytego w procesie przemiany. |
||
|
Stały produkt koksowania węgla, głównie węgla koksowego, w wysokiej temperaturze. Cechuje się niską zawartością wilgoci i substancji lotnych. Koks z koksowni jest wykorzystywany głównie w hutnictwie jako źródło energii i środek chemiczny. Kategoria ta obejmuje miał koksowy i koks odlewniczy. Do tej kategorii należy zaliczać półkoks (stały produkt koksowania węgla w niskiej temperaturze). Półkoks jest wykorzystywany jako paliwo do użytku domowego lub przez zakład przemiany. Kategoria ta obejmuje również koks, miał koksowy i półkoks wytwarzany z węgla brunatnego. |
||
|
Produkt uboczny procesu koksowania węgla kamiennego, wykorzystywanego do produkcji gazu miejskiego w gazowniach. Koks z gazowni jest wykorzystywany do ogrzewania. |
||
|
Produkt powstający w wyniku destrukcyjnej destylacji węgla bitumicznego. Smoła węglowa jest płynnym produktem ubocznym destylacji węgla w celu produkcji koksu w procesie koksowniczym lub jest wytwarzana z węgla brunatnego (smoła wytlewna). Smoła węglowa może być poddawana dalszej destylacji w celu produkcji różnych produktów organicznych (np. benzen, toluen, naftalen), które zwykle zgłasza się jako półprodukty w przemyśle petrochemicznym. |
||
|
Brykiety z węgla brunatnego to paliwo mieszane wytwarzane z węgla brunatnego poprzez brykietowanie w warunkach wysokiego ciśnienia, bez dodatku substancji wiążącej. Ta kategoria obejmuje brykiety z torfu oraz suszony miał i pył z węgla brunatnego. |
||
|
Obejmuje wszystkie typy gazów produkowanych w zakładach użyteczności publicznej lub prywatnych, których głównym celem jest wytwarzanie, transport i dystrybucja gazu. Do tej kategorii zalicza się gaz wytwarzany w procesie koksowania (w tym gaz produkowany w koksowniach i przeklasyfikowany na gaz z gazowni), przez całkowite zgazowanie produktów naftowych (gaz ciekły, ciężki olej opałowy itp.) ze wzbogacaniem lub bez oraz przez reforming oraz zwykłe mieszanie gazów lub powietrza, zgłaszanych w wierszach „Pozyskanie z innych źródeł”. W sektorze przemian należy określić ilość gazu z gazowni przeklasyfikowanego na mieszany gaz ziemny, który będzie rozprowadzany i zużywany za pośrednictwem sieci gazu ziemnego. Produkcję innych gazów węglowych (tj. gazu koksowniczego, gazu wielkopiecowego i gazu konwertorowego) należy zgłaszać w kolumnach dotyczących tych gazów, a nie jako produkcję gazu z gazowni. Gazy węglowe przesyłane do gazowni należy zgłaszać (w odpowiednich kolumnach) w sektorze przemian w wierszu dotyczącym gazowni. Całkowita ilość gazu z gazowni będąca wynikiem przeklasyfikowania innych gazów węglowych powinna być podana w pozycji dotyczącej produkcji gazu z gazowni. |
||
|
Produkt uboczny wytwarzania koksu z koksowni do produkcji żelaza i stali. |
||
|
Wytwarzany w trakcie spalania koksu w wielkich piecach w przemyśle hutniczym. Jest on odzyskiwany i wykorzystywany jako paliwo, częściowo w hucie, a częściowo w innych procesach hutniczych lub w jednostkach wytwórczych energii dostosowanych do jego spalania. Ilość paliwa należy zgłaszać na podstawie ciepła spalania. |
||
|
Produkt uboczny produkcji stali w piecu konwertorowym, odzyskiwany przy opuszczaniu pieca. |
||
|
Pojęcie „węgiel kamienny” odnosi się do węgla o cieple spalania wyższym niż 23 865 kJ/kg (5 700 kcal/kg) w stanie bezpopiołowym, ale wilgotnym, oraz o średnim losowym współczynniku odbicia witrynitu wynoszącym co najmniej 0,6. Węgiel kamienny obejmuje łącznie wszystkie nośniki energii z pozycji od 1 do 3 (antracyt, węgiel koksowy i inny węgiel bitumiczny). |
1.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
W przypadku terminów, których wyjaśnienia niniejszy załącznik nie zawiera, stosuje się wyjaśnienia zawarte w załączniku A.
1.2.1. Sektory dostaw i przemian
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
||||||
|
1.2.2. Sektor energii
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.2.3. Specyfikacja końcowego wykorzystania energii
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.2.4. Import i eksport
Import według krajów pochodzenia i eksport według krajów przeznaczenia.
Nie dotyczy torfu, koksu z gazowni, gazu z gazowni, gazu z koksowni, gazu wielkopiecowego i gazu konwertorowego.
1.2.5. Wsad do produkcji energii elektrycznej i ciepła przez wytwórców przemysłowych
Wsady do przemysłowych wytwórców energii elektrycznej i cieplnej należy zgłaszać osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni.
Wymienione wsady dla wytwórców przemysłowych dzieli się według głównych rodzajów działalności, wymienionych w poniższej tabeli:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.3. Wartości opałowe
Wartości opałowe i ciepła spalania należy zgłaszać dla nośników energii wymienionych w pkt 1.1 dla poniższych głównych kategorii danych zagregowanych.
Nie dotyczy gazu z gazowni, gazu z koksowni, gazu wielkopiecowego i gazu konwertorowego:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.4. Produkcja i zapasy w kopalniach węgla
Dotyczy tylko węgla kamiennego i węgla brunatnego.
Należy zgłosić następujące ilości:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.5. Jednostki miary
|
103 ton Wyjątek: w przypadku gazów (gaz z gazowni, gaz z koksowni, gaz wielkopiecowy, gaz konwertorowy) miarą jest ilość energii, a zatem stosowaną jednostką jest TJ (na podstawie ciepła spalania). |
||
|
MJ/tonę |
1.6. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
2. GAZ ZIEMNY
2.1. Nośniki energii
W tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do gazu ziemnego, co obejmuje gaz występujący w podziemnych złożach, w postaci płynnej lub gazowej, składający się głównie z metanu.
Obejmuje on zarówno gaz „suchy”, pochodzący z pól, z których wydobywa się węglowodory wyłącznie w stanie gazowym, jak i gaz „mokry”, występujący łącznie z ropą naftową, a także metan odzyskany z kopalni węgla (gaz kopalniany) lub z pokładów węgla.
Nie obejmuje on gazu powstałego w wyniku beztlenowej fermentacji biomasy (np. gazu gnilnego powstającego ze ścieków komunalnych) ani gazu z gazowni.
2.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
2.2.1. Sektor dostaw i przemian
Zgłasza się ilości zarówno w jednostkach objętości, jak i energii, z uwzględnieniem wartości opałowej i ciepła spalania dla następujących kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
2.2.2. Sektor energii
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
2.2.3. Specyfikacja końcowego wykorzystania energii
Zużycie gazu ziemnego należy zgłosić zarówno w odniesieniu do zużycia energetycznego, jak i osobno w odniesieniu do zużycia nieenergetycznego (jeśli miało ono miejsce), dla wszystkich poniższych kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
2.2.4. Import i eksport
Należy zgłaszać zarówno łączne ilości gazu ziemnego, jak i będące ich częścią ilości LNG, z podziałem na kraje pochodzenia w przypadku importu i na kraje przeznaczenia w przypadku eksportu.
2.2.5. Wsad do produkcji energii elektrycznej i ciepła przez wytwórców przemysłowych
Wsady do przemysłowych wytwórców energii elektrycznej i cieplnej należy zgłaszać osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni przemysłowych.
Wsady odnoszą się do następujących rodzajów działalności:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
2.2.6. Pojemność magazynów gazu
|
||
|
||
|
||
|
2.3. Jednostki miary
|
O ile nie wskazano inaczej, ilości gazu ziemnego zgłasza się, podając jego wartość energetyczną, czyli w TJ, na podstawie ciepła spalania. Jeśli wymagane są ilości fizyczne, jednostką jest 106 m3 w warunkach odniesienia dla gazu (15 oC, 101 325 kPa). |
||
|
kJ/m3, w warunkach odniesienia dla gazu (15 oC, 101 325 kPa). |
||
|
106 m3, w warunkach odniesienia dla gazu (15 oC, 101 325 kPa). |
||
|
106 m3/dzień, w warunkach odniesienia dla gazu (15 oC, 101 325 kPa). |
2.4. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
3. ENERGIA ELEKTRYCZNA I CIEPLNA
3.1. Nośniki energii
Rozdział odnosi się do energii cieplnej i energii elektrycznej.
3.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
W przypadku terminów, których wyjaśnienia niniejszy rozdział nie zawiera, stosuje się wyjaśnienia zawarte w załączniku A. Do nośników energii należących do kategorii paliw stałych i gazów przemysłowych, gazu ziemnego, ropy naftowej i produktów naftowych oraz energii ze źródeł odnawialnych i wytwarzanej z odpadów stosuje się definicje i jednostki określone w rozdziałach 1, 2, 4 i 5.
3.2.1. Sektor dostaw i przemian
W odniesieniu do danych zagregowanych dotyczących energii elektrycznej i cieplnej w niniejszym rozdziale stosuje się następujące definicje:
|
— |
Produkcja energii elektrycznej brutto: suma energii elektrycznej wytworzonej przez wszystkie zespoły wytwórcze, o których mowa (w tym elektrownie szczytowo-pompowe), mierzonej na zaciskach wyjściowych głównych generatorów. |
|
— |
Produkcja ciepła brutto: łączna ilość ciepła wytworzonego przez instalację, obejmująca ciepło wykorzystane w urządzeniach pomocniczych instalacji, wykorzystujących gorący płyn (ogrzewanie pomieszczeń, ogrzewanie ciekłego paliwa itp.) oraz straty przy wymianie ciepła w instalacji lub sieci, a także ciepło z procesów chemicznych, wykorzystane jako pierwotna forma energii. |
|
— |
Produkcja energii elektrycznej netto: produkcja energii elektrycznej brutto pomniejszona o energię elektryczną zużytą przez pomocnicze urządzenia wytwórcze oraz o straty w transformatorach głównego generatora. |
|
— |
Produkcja energii cieplnej netto: energia cieplna dostarczona do systemu dystrybucji, ustalona na podstawie pomiarów przepływu wychodzącego i powrotnego. |
Dane zagregowane określone w poniższej tabeli należy zgłaszać osobno dla zakładów – wytwórców zawodowych oraz dla zakładów – wytwórców przemysłowych. w ramach tych dwóch rodzajów zakładów należy zgłaszać wielkości produkcji energii elektrycznej i cieplnej brutto i netto osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni, we wszystkich przypadkach, w których dana produkcja miała miejsce, dla następujących kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Dane zagregowane zawarte w poniższej tabeli należy zgłaszać jako dane całkowite, osobno dla energii elektrycznej i cieplnej, we wszystkich odpowiednich przypadkach. Ilości podawane w odniesieniu do pierwszych trzech kategorii danych zagregowanych w poniższej tabeli powinny być obliczone na podstawie wartości zgłoszonych według poprzedniej tabeli i zgodne z nimi.
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Wyprodukowaną energię elektryczną, sprzedaną energię cieplną oraz wykorzystane ilości paliw, łącznie z odpowiadającą im energią całkowitą (na podstawie ich wartości opałowej z wyjątkiem gazu ziemnego, dla którego przyjmuje się ciepło spalania) w odniesieniu do paliw wymienionych w poniższej tabeli zgłasza się osobno dla zakładów – producentów zawodowych i zakładów – producentów przemysłowych. W ramach tych dwóch rodzajów zakładów należy zgłaszać wielkości produkcji energii elektrycznej i ciepła osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni, we wszystkich przypadkach, w których dana produkcja miała miejsce.
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.2.2. Zużycie energii elektrycznej i cieplnej w sektorze energii
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.2.3. Specyfikacja końcowego zużycia energii
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.2.4. Import i eksport
Import i eksport ilości energii elektrycznej i ciepła w podziale na kraje
3.2.5. Produkcja netto energii elektrycznej i produkcja netto energii cieplnej przez wytwórców przemysłowych
Produkcję netto energii elektrycznej i ilość energii cieplnej netto wytworzonej przez wytwórców przemysłowych w procesach wytwarzania energii elektrycznej i energii cieplnej zgłasza się osobno dla elektrociepłowni, elektrowni i ciepłowni w odniesieniu do następujących rodzajów działalności:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.2.6. Wsad do produkcji energii elektrycznej i ciepła przez wytwórców przemysłowych
Wsady do przemysłowych wytwórców energii elektrycznej i cieplnej należy zgłaszać osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni przemysłowych.
|
1. |
W odniesieniu do paliw stałych i gazów przemysłowych wykorzystywanych przez wytwórców przemysłowych należy zgłaszać ilości wytworzone z następujących nośników energii: antracyt, węgiel koksowy, inny węgiel bitumiczny, węgiel subbitumiczny, węgiel brunatny, torf, brykiety z węgla kamiennego, koks z koksowni, koks z gazowni, smoła węglowa, brykiety z węgla brunatnego lub torfu, gaz z gazowni, gaz koksowniczy, gaz wielkopiecowy i gaz konwertorowy. Ilości wsadowe należy zgłaszać w odniesieniu do następujących rodzajów działalności:
|
|
2. |
W odniesieniu do produktów naftowych wykorzystywanych przez wytwórców przemysłowych należy zgłaszać ilości wytworzone z następujących nośników energii: ropa naftowa, NGL, gaz rafineryjny, LPG, benzyna pirolityczna, paliwa typu nafty do silników odrzutowych, inne nafty, olej napędowy (średnie destylaty), ciężki olej opałowy, asfalt (w tym Orimulsion), koks naftowy i inne produkty naftowe. Ilości wsadowe należy zgłaszać w odniesieniu do następujących rodzajów działalności:
|
|
3. |
W odniesieniu do gazu ziemnego wykorzystywanego przez wytwórców przemysłowych należy zgłaszać ilości w odniesieniu do następujących rodzajów działalności:
|
|
4. |
W odniesieniu do energii odnawialnej i wytwarzanej z odpadów, wykorzystywanej przez wytwórców przemysłowych, należy zgłaszać ilości wytworzone z następujących nośników energii: energia geotermalna, energia słoneczna, odpady przemysłowe (źródło nieodnawialne), odpady komunalne (źródło odnawialne), odpady komunalne (źródło nieodnawialne), drewno, odpady drzewne i inne odpady stałe, gaz ze składowisk odpadów, gaz gnilny z osadów ściekowych, pozostałe biogazy oraz biopaliwa ciekłe. Ilości wsadowe należy zgłaszać w odniesieniu do następujących rodzajów działalności:
|
3.3. Dane strukturalne dotyczące wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej
3.3.1. Maksymalna moc wytwórcza energii elektrycznej netto i obciążenie szczytowe
Maksymalną moc wytwórczą należy zgłaszać na dzień 31 grudnia roku sprawozdawczego.
Kategoria obejmuje moc zarówno elektrowni, jak i elektrociepłowni.
Maksymalna moc wytwórcza energii elektrycznej netto to suma maksymalnych mocy netto wszystkich zakładów liczonych osobno w ciągu danego okresu działania. Okres działania przyjęty dla obecnych celów to działanie ciągłe: w praktyce 15 godzin dziennie lub więcej. Maksymalna moc netto to maksymalna moc, rozumiana jako wyłącznie moc czynna, która może być dostarczana stale przez ciągle działający zakład w punkcie wyjścia do sieci. Obciążenie szczytowe definiuje się jako najwyższą wartość mocy pobranej lub dostarczonej przez sieć lub połączone sieci w granicach kraju.
Należy zgłaszać następujące ilości tylko dla sieci:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.3.2. Maksymalna moc elektryczna netto elektrowni cieplnych
Maksymalną moc elektryczną netto elektrowni cieplnych należy zgłaszać zarówno dla wytwórców zawodowych, jak i wytwórców przemysłowych, osobno dla każdego typu jednostek wytwórczych opalanych jednym rodzajem paliwa lub opalanych różnymi rodzajami paliwa, wymienionych w poniższej tabeli. W odniesieniu do wszystkich jednostek opalanych różnymi rodzajami paliwa należy zaznaczyć, które rodzaje paliwa są wykorzystywane jako paliwo podstawowe i alternatywne.
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Systemy opalane różnymi rodzajami paliw obejmują wyłącznie instalacje, które są zdolne do ciągłego spalania więcej niż jednego typu paliwa. W przypadku zakładów posiadających odrębne instalacje wykorzystujące różne paliwa należy dokonać podziału na odpowiednie kategorie zakładów opalanych jednym rodzajem paliwa.
3.4. Jednostki miary
|
Energia elektryczna: GWh Ciepło: TJ Paliwa stałe i gazy przemysłowe: stosuje się jednostki miary podane w rozdziale 1 niniejszego załącznika. Gaz ziemny: stosuje się jednostki miary podane w rozdziale 2 niniejszego załącznika. Ropa naftowa i produkty naftowe: stosuje się jednostki miary podane w rozdziale 4 niniejszego załącznika. Źródła odnawialne i odpadowe: stosuje się jednostki miary podane w rozdziale 5 niniejszego załącznika. |
||
|
Moc osiągalna produkcji energii elektrycznej: MWe Moc osiągalna produkcji ciepła: MWt |
3.5. Odstępstwa i wyłączenia
Francja korzysta z odstępstwa w zakresie przedstawienia danych zagregowanych dotyczących energii cieplnej. Odstępstwo to zostanie zniesione w momencie, kiedy Francja będzie w stanie przekazywać takie dane, i w każdym przypadku nie później niż 4 lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
4. ROPA NAFTOWA I PRODUKTY NAFTOWE
4.1. Nośniki energii
O ile nie określono inaczej, w tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do wszystkich nośników energii wymienionych poniżej:
|
Nośnik energii |
Definicja |
||||||||
|
Ropa naftowa to olej mineralny pochodzenia organicznego, w skład którego wchodzą mieszaniny węglowodorów oraz związane z nimi zanieczyszczenia, np. siarka. w normalnej temperaturze i ciśnieniu ropa naftowa występuje w stanie ciekłym, a jej właściwości fizyczne (gęstość, lepkość itp.) są w wysokim stopniu zmienne. Kategoria ta obejmuje skropliny odzyskiwanego gazu „mokrego” lub „suchego”, w przypadkach kiedy zostały one domieszane do ropy naftowej wydobywanej w celach komercyjnych. |
||||||||
|
NGL to ciekłe lub skroplone węglowodory odzyskane z gazu ziemnego w instalacjach oddzielania lub zakładach przetwórstwa gazu. Do NGL należą etan, propan, butan (normalny i izobutan), pentan (oraz izopentan) oraz pentany plus (czasem określane jako naturalna gazolina). |
||||||||
|
Półprodukty rafineryjne to przetworzone oleje przeznaczone do dalszego przetwarzania (np. olej opałowy z pierwszej destylacji lub próżniowy olej napędowy) z wyjątkiem mieszania. Dalsze przetwarzanie tych półproduktów prowadzi do powstania jednego lub większej ilości składników lub produktów gotowych. Definicja ta obejmuje również zwroty z przemysłu petrochemicznego do przemysłu rafineryjnego (np. benzyna do pirolizy, frakcje C4, frakcje oleju napędowego i oleju opałowego). |
||||||||
|
Dodatki to związki inne niż węglowodory, dodawane do produktu lub mieszane z nim w celu zmiany właściwości paliw (oktan, cetan, właściwości zimne itp.):
Uwaga: Ilości dodatków lub utleniaczy (alkoholi, eterów, estrów i innych związków chemicznych), zgłaszane w tej kategorii, powinny odnosić się do ilości przeznaczonych do mieszania lub do wykorzystania jako paliwa. |
||||||||
|
Biobenzyna i biodiesle. Stosuje się definicje z rozdziału 5 „Energia ze źródeł odnawialnych i wytwarzana z odpadów”. Ilości biopaliw płynnych zgłaszane w tej kategorii odnoszą się wyłącznie do tych komponentów, a nie do łącznej ilości płynów, w których są one domieszką. Pozycja ta nie obejmuje wszelkiego obrotu biopaliwami nie będącymi domieszką do paliw transportowych (czyli biopaliwami w postaci czystej) – należy je zgłaszać w rozdziale 5. Biopaliwa będące przedmiotem obrotu jako część paliw transportowych należy zgłaszać w ramach odpowiednich produktów, wskazując zawartość biokomponentów. |
||||||||
|
Syntetyczna ropa naftowa z piasków bitumicznych, olej łupkowy itp., płyny pochodzące z upłynniania węgla (zob. rozdział 1), płynne produkty przetwarzania gazu ziemnego w benzynę (zob. rozdział 2), wodór i oleje emulgowane (np. „Orimulsion”). Pozycja nie obejmuje produkcji łupków bitumicznych, której dotyczy rozdział 1. Produkcję oleju łupkowego (produktu wtórnego) należy zgłaszać w pozycji „Pozyskanie z innych źródeł” w kategorii „Inne węglowodory”. |
||||||||
|
Gaz rafineryjny obejmuje mieszankę nieskraplających się gazów, składających się głównie z wodoru, metanu, etanu i olefin, otrzymanych w trakcie destylacji ropy naftowej lub przetwarzania produktów naftowych (np. krakingu) w rafineriach. Obejmuje to również gazy zwracane z przemysłu petrochemicznego. |
||||||||
|
Węglowodór o łańcuchu prostym (C2H6), występujący naturalnie w postaci gazowej, uzyskiwany z gazu ziemnego i strumieni gazu rafineryjnego. |
||||||||
|
Gazy ciekłe to lekkie węglowodory parafinowe uzyskane z procesów rafineryjnych, stabilizacji ropy naftowej oraz zakładów przetwarzania gazu ziemnego. Składają się one głównie z propanu (C3H8) i butanu (C4Hl0) lub połączenia tych dwóch związków. Mogą również zawierać propylen, butylen, izopropylen i izobutylen. Gazy LPG są zwykle skraplane pod ciśnieniem w celach transportu i magazynowania. |
||||||||
|
Benzyna pirolityczna jest surowcem przeznaczonym bądź dla przemysłu petrochemicznego (np. produkcja etylenu lub związków aromatycznych) lub do produkcji benzyny poprzez reforming lub izomeryzację w rafinerii. Benzyna pirolityczna zawiera materiały w przedziale destylacji od 30 oC do 210 oC lub w części tego przedziału. |
||||||||
|
Benzyna silnikowa składa się z mieszanki lekkich węglowodorów destylujących w przedziale od 35 oC do 215 oC. Wykorzystywana jest jako paliwo do silników o zapłonie iskrowym w pojazdach lądowych. Benzyna silnikowa może zawierać dodatki, utleniacze i środki zwiększające liczbę oktanową, w tym związki ołowiu, jak TEL i TML. Obejmuje domieszki do benzyny silnikowej (z wyjątkiem dodatków/utleniaczy), np. alkilaty, izomerat, reformat, krakowana benzyna przeznaczona do komponowania benzyny silnikowej. |
||||||||
|
Stosuje się definicje z rozdziału 5 „Energia odnawialna i wytwarzana z odpadów”. |
||||||||
|
Benzyna przeznaczona specjalnie do tłokowych silników lotnicznych, z liczbą oktanową odpowiednio dostosowaną do silnika, temperaturą krzepnięcia wynoszącą -60 oC i przedziałem destylacji zwykle od 30 oC and 180 oC. |
||||||||
|
Ta pozycja obejmuje wszystkie lekkie oleje węglowodorowe używane w turbinowych lotniczych jednostkach napędowych, destylujące w temperaturze od 100 oC and 250 oC. Otrzymuje się je przez mieszanie naft i benzyny lub benzyn pirolitycznych w taki sposób, aby zawartość związków aromatycznych nie przekroczyła 25 % objętości, a ciśnienie pary wynosiło między 13,7 kPa and 20,6 kPa. |
||||||||
|
Produkt destylacji wykorzystywany w turbinowych lotniczych jednostkach napędowych. Pod względem temperatury destylacji (między 150 oC a 300 oC, zwykle nie więcej niż 250 oC) i temperatury zapłonu jego właściwości są podobne, jak w przypadku nafty. Ponadto ma ono szczególne cechy (np. temperaturę krzepnięcia) ustalone przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA). Obejmuje komponenty paliwa do silników odrzutowych. |
||||||||
|
Rafinowany produkt destylacji ropy naftowej wykorzystywany w sektorach innych niż transport lotniczy. Destyluje w temperaturze pomiędzy 150 oC a 300 oC. |
||||||||
|
Olej napędowy jest pierwotnie pośrednim produktem destylacji, destylującym w temperaturze od 180 oC a 380 oC. Pozycja obejmuje komponenty oleju napędowego. Obejmuje kilka gatunków o różnych przeznaczeniach: |
||||||||
|
Olej napędowy wykorzystywany w wysokoprężnych silnikach pojazdów drogowych (samochodów osobowych, ciężarowych itp.), zwykle o niewielkiej zawartości siarki. |
||||||||
|
Stosuje się definicje z rozdziału 5 „Energia odnawialna i wytwarzana z odpadów”. |
||||||||
|
Lekki olej opałowy wykorzystywany w przemyśle i gospodarstwach domowych; olej napędowy wykorzystywany w tranporcie morskim i szynowym; inne oleje opałowe, w tym oleje opałowe destylujące w temperaturze pomiędzy 380 oC a 540 oC, wykorzystywane jako wsad w przemyśle petrochemicznym. |
||||||||
|
Wszystkie resztkowe oleje opałowe (w tym otrzymane w wyniku mieszania) o lepkości kinematycznej powyżej 10 cSt w temperaturze 80 oC i temperaturze zapłonu zawsze powyżej 50 oC, a gęstości zawsze wyższej niż 0,9 kg/l. |
||||||||
|
Ciężki olej opałowy o zawartości siarki poniżej 1 %. |
||||||||
|
Ciężki olej opałowy o zawartości siarki wynoszącej lub przekraczającej 1 %. |
||||||||
|
Rafinowane pośrednie produkty destylacji, o przedziale temperatur destylacji podobnym jak w przypadku benzyny pirolitycznej i nafty. Dzielą się na:
|
||||||||
|
Węglowodory produkowane z produktów ubocznych destylacji; wykorzystywane głównie do zmniejszania tarcia pomiędzy powierzchniami nośnymi. Obejmuje wszystkie gatunki gotowych olejów smarowych, od oleju wrzecionowego do oleju cylindrowego, oraz wykorzystywane w smarach stałych, olejach silnikowych, a także wszelkie gatunki olejów bazowych. |
||||||||
|
Stały, półstały lub lepki węglowodór o strukturze koloidalnej, w kolorze brązowym lub czarnym, otrzymywany jako pozostałość w procesie destylacji ropy naftowej poprzez destylację próżniową szlamu olejowego pozostałego z destylacji atmosferycznej. Asfalt wykorzystywany jest przede wszystkim do budowy dróg i krycia dachów. Obejmuje asfalt upłynniony i rozcieńczony. |
||||||||
|
Są to węglowodory alifatyczne nasycone odzyskane jako pozostałość odparafinowywania olejów smarowych. Mają strukturę krystaliczną, bardziej lub mniej drobną zależnie od gatunku. Ich główne właściwości: bezbarwne, bezwonne i przejrzyste, o temperaturze topnienia powyżej 45 oC. |
||||||||
|
Czarny, stały produkt uboczny, otrzymywany głównie w wyniku krakowania i uwęglania surowców pochodzących z przerobu ropy naftowej, pozostałości destylacji próżniowej, smoły i paku w procesach takich, jak koksowanie opóźnione lub koksowanie fluidalne. Składa się głównie z węgla (90–95 %) i ma niską zawartość popiołu. Wykorzystywany jest jako wsad w koksowniach w hutnictwie, do ogrzewania, produkcji elektrod oraz produkcji substancji chemicznych. Dwa najważniejsze gatunki to koks zielony i koks kalcynowany. Obejmuje koks osadzony na katalizatorze podczas procesów rafinacji – koks ten jest niemożliwy do odzyskania i zwykle jest spalany jako paliwo rafineryjne. |
||||||||
|
Wszystkie produkty niewymienione powyżej, np. smoła i siarka. Obejmuje związki aromatyczne (np. BTX – benzen, toluen, ksylen) oraz olefiny (np. propylen) wytwarzane w rafineriach. |
4.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
4.2.1. Sektory dostaw i przemian
Poniższa tabela ma zastosowanie jedynie do ropy naftowej, NGL, półproduktów rafineryjnych, dodatków, biopaliw i innych węglowodorów:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Poniższa tabela odnosi się wyłącznie do produktów gotowych (gaz rafineryjny, etan, LPG, benzyna pirolityczna, benzyna silnikowa, benzyna lotnicza, paliwa typu benzynowego do silników odrzutowych, paliwa typu nafty do silników odrzutowych, inne nafty, olej napędowy, niskosiarkowy i wysokosiarkowy olej opałowy, benzyna lakowa i benzyny przemysłowe, smary, asfalt, parafiny, koks naftowy i inne produkty). Ropę naftową i NGL wykorzystywane do bezpośredniego spalania należy ująć w dostawach produktów gotowych oraz w produktach przeklasyfikowanych.
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
W sektorze przemian, do wszystkich paliw z wyjątkiem półproduktów rafineryjnych, dodatków/utleniaczy, biopaliw i innych węglowodorów, ale z uwzględnieniem paliw wykorzystywanych do celów nieenergetycznych (koks naftowy i inny zgłasza się osobno) zastosowanie mają następujące kategorie danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
4.2.2. Sektor energii
W sektorze energii do wszystkich paliw z wyjątkiem półproduktów rafineryjnych, dodatków/utleniaczy, biopaliw i innych węglowodorów, ale z uwzględnieniem paliw wykorzystywanych do celów nieenergetycznych (koks naftowy i inny zgłasza się osobno), zastosowanie mają następujące kategorie danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
4.2.3. Specyfikacja końcowego wykorzystania energii
W specyfikacji końcowego wykorzystania energii, do wszystkich paliw z wyjątkiem półproduktów rafineryjnych, dodatków/utleniaczy, biopaliw i innych węglowodorów, ale z uwzględnieniem paliw wykorzystywanych do celów nieenergetycznych (koks naftowy i inny zgłasza się osobno) zastosowanie mają następujące kategorie danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
4.2.4. Import i eksport
Import według krajów pochodzenia i eksport według krajów przeznaczenia. Zob. również uwagi w pkt 4.2.1, pozycja danych zagregowanych nr 5.
4.2.5. Wsad do produkcji energii elektrycznej i ciepła przez wytwórców przemysłowych
Wsady do przemysłowych wytwórców energii elektrycznej i cieplnej należy zgłaszać osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni.
Kategoria ta nie obejmuje następujących nośników energii: półprodukty rafineryjne, dodatki/utleniacze, biopaliwa, inne węglowodory, etan, benzyna silnikowa, biobenzyna, benzyna lotnicza, paliwo typu benzynowego do silników odrzutowych, benzyna lakowa i benzyny przemysłowe oraz smary.
Wsady odnoszą się do następujących rodzajów działalności:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
4.3. Jednostki miary
|
103 ton |
||
|
MJ/tonę |
4.4. Odstępstwa i wyłączenia
Cypr jest zwolniony z obowiązku zgłaszania danych zagregowanych zdefiniowanych w sekcji 4.2.3 w kategoriach 4 (Inne sektory) i 5 (Zużycie nieenergetyczne ogółem); zastosowanie mają tylko wartości łączne.
Cypr korzysta z odstępstwa na okres trzech lat po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zgłaszania danych zagregowanych zdefiniowanych w sekcji 4.2.3 w kategoriach 2 (Przemysł) i 3 (Transport); w okresie odstępstwa zastosowanie mają tylko wartości łączne.
5. ENERGIA ZE ŹRÓDEŁ ODNAWIALNYCH I WYTWARZANA Z ODPADÓW
5.1. Nośniki energii
O ile nie określono inaczej, w tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do wszystkich nośników energii wymienionych poniżej:
|
Nośnik energii |
Definicja |
||||||
|
Energia potencjalna i kinetyczna spadku wód przekształcana w energię elektryczną przez hydroelektrownie, z uwzględnieniem elektrowni szczytowo-pompowych. Należy zgłaszać produkcję zakładów w zależności od mocy – poniżej 1 MW, od 1 MW do 10 MW, ≥ 10 MW oraz z elektrowni szczytowo-pompowych. |
||||||
|
Energia dostępna w postaci energii cieplnej ze skorupy ziemskiej, zwykle w formie wody lub pary. Wytwarzana energia równa się różnicy entalpii płynu z odwiertu i płynu, który jest następnie rozprowadzany. Wykorzystuje się ją w dogodnych miejscach:
|
||||||
|
Promieniowanie słoneczne używane do ogrzewania wody i wytwarzania energii elektrycznej. Energia z tego źródła równa się energii cieplnej, jaką odbiera medium przekazujące ciepło, tj. bezpośredniej energii słonecznej pomniejszonej o straty optyczne i właściwe dla danego kolektora. Pozycja ta nie obejmuje biernej energii słonecznej służącej bezpośrednio do ogrzewania, chłodzenia oraz oświetlania mieszkań lub innych budynków. |
||||||
|
Światło słoneczne przetworzone w energię elektryczną przy użyciu ogniw słonecznych, zwykle zbudowanych z materiału półprzewodnikowego, w których pod wpływem światła dochodzi do wytworzenia energii elektrycznej. |
||||||
|
Ciepło promieni słonecznych; uzyskiwane m.in. poprzez:
|
||||||
|
Energia mechaniczna pływów morskich, ruchu fal lub prądów oceanicznych wykorzystywana do wytwarzania energii elektrycznej. |
||||||
|
Energia kinetyczna wiatru wykorzystywana do wytwarzania energii elektrycznej w turbinach wiatrowych. |
||||||
|
Zgłaszane są odpady nieodnawialne o pochodzeniu przemysłowym (ciekłe lub stałe) spalane bezpośrednio w procesie wytwarzania energii elektrycznej lub cieplnej. Ilość wykorzystanego paliwa należy zgłaszać na podstawie wartości opałowej. Odnawialne odpady przemysłowe powinno się zgłaszać w przeliczeniu na kategorię biomasy stałej, biogazu lub płynnych biopaliw. |
||||||
|
Odpady pochodzące z gospodarstw domowych, szpitali i placówek sektora usług, spalane przy użyciu specjalnych instalacji, rozliczane na podstawie wartości opałowej. |
||||||
|
Część odpadów komunalnych o pochodzeniu biologicznym. |
||||||
|
Część odpadów komunalnych o pochodzeniu innym niż biologiczne. |
||||||
|
Obejmuje organiczne, niekopalne substancje o pochodzeniu biologicznym, które mogą być wykorzystane w charakterze paliwa do produkcji energii cieplnej lub wytwarzania energii elektrycznej. Obejmuje ona: |
||||||
|
Stałe pozostałości destrukcyjnej destylacji i rozkładu termicznego drewna i innych substancji roślinnych. |
||||||
|
Uprawy energetyczne (topola, wierzba itp.), najróżniejsze materiały drewniane będące produktem procesów przemysłowych (w szczególności w przemyśle drzewno-papierniczym) lub też dostarczane bezpośrednio przez sektor leśniczy i rolniczy (drewno opałowe, chrust, trociny drzewne, śrucina drzewna, kora, zrzynki, wióry, zrębki, ścinki, ług posiarczynowy itp.), jak również odpady w rodzaju słomy, łuski ryżowej, łupiny orzechowej, zużytej ściółki drobiowej, mielonych osadów cytrusowych itp. Najczęstszą formą zużycia takich odpadów stałych jest spalanie. Ilość wykorzystanego paliwa należy zgłaszać na podstawie wartości opałowej. |
||||||
|
Gaz składający się w przeważającej części z metanu i dwutlenku węgla, powstały w wyniku beztlenowej fermentacji biomasy. |
||||||
|
Biogaz powstały w wyniku procesów gnilnych odpadów na wysypisku. |
||||||
|
Biogaz powstały w wyniku procesów fermentacji beztlenowej osadów ściekowych. |
||||||
|
Biogaz powstały w wyniku procesów fermentacji beztlenowej gnojowicy zwierzęcej oraz odpadów w rzeźniach, browarach i innych zakładach przemysłu rolno-spożywczego. |
||||||
|
Ilości zgłaszane w tej kategorii powinny odnosić się wyłącznie do ilości biopaliw – a nie do łącznej ilości płynów, w których są one domieszką. W poszczególnych przypadkach importu i eksportu płynnych biopaliw powinno się ująć wyłącznie obrót ich ilościami, bez uwzględnienia domieszki paliw transportowych (tzn. wyłącznie czyste biopaliwa); obrót biopaliwami będącymi domieszką do paliw transportowych należy ująć w danych dotyczących produktów naftowych w rozdziale 4. Ujęte są następujące biopaliwa płynne: |
||||||
|
Do tej kategorii należy bioetanol (etanol produkowany z biomasy lub z podatnej na rozkład biologiczny frakcji odpadów), biometanol (metanol produkowany z biomasy lub z podatnej na rozkład biologiczny frakcji odpadów), bio-ETBE (eter etylo-tert-butylowy na bazie bioetanolu; w którym procent objętości bio-ETBE, liczonego jako biopaliwo, wynosi 47 %); oraz bio-MTBE (eter metylo-tert-butylowy produkowany na bazie biometanolu, gdzie procent objętości bio-MTBE, liczonego jako biopaliwo, wynosi 36 %). |
||||||
|
Do tej kategorii należy biodiesel (tj. ester metylowy produkowany z oleju roślinnego lub zwierzęcego, o jakości oleju napędowego), biodimetyloeter (eter (di)metylowy produkowany z biomasy), Fischer-Tropsch (mieszanka Fischera-Tropscha produkowana z biomasy), bio-oleje ekstrahowane na zimno (olej produkowany z nasion oleistych przez wyłącznie mechaniczną obróbkę) i wszelkie inne płynne biopaliwa będące dodatkiem lub domieszką do oleju napędowego wysokoprężnych silników transportowych lub wykorzystywane bezpośrednio jako tego rodzaju olej. |
||||||
|
Płynne biopaliwa wykorzystywane bezpośrednio w charakterze paliwa, nieobjęte kategoriami „biobenzyna” i „biodiesel”. |
5.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
5.2.1. Produkcja energii elektrycznej i cieplnej brutto
Energia elektryczna i cieplna wytwarzana z nośników energii wymienionych w pkt 5.1 (z wyjątkiem węgla drzewnego i z uwzględnieniem łącznej ilości jedynie w przypadku płynnych biopaliw) powinna być w razie potrzeby zgłaszana oddzielnie:
|
— |
dla zakładów – producentów zawodowych oraz zakładów – producentów przemysłowych, |
|
— |
dla elektrowni, ciepłowni i elektrociepłowni. |
5.2.2. Sektor dostaw i przemian
Należy zgłaszać ilości nośników energii wymienionych w pkt 5.1 (z wyjątkiem energii wodnej, energii słonecznej-fotowoltaicznej, energii fal, prądów oraz pływów morskich, a także energii wiatru) oraz energii wykorzystanej w sektorze dostaw i przemian energii w odniesieniu do następujących kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
5.2.3. Sektor energii
Należy podać ilości nośników energii wymienionych w pkt 5.1 (z wyjątkiem energii wodnej, energii słonecznej-fotowoltaicznej, energii fal, prądów oraz pływów morskich, a także energii wiatru) oraz wykorzystanych w sektorze dostaw lub w celu zużycia finalnego, dla następujących kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
5.2.4. Końcowe wykorzystanie energii
Należy podać ilości nośników energii wymienionych w pkt 5.1 (z wyjątkiem energii wodnej, energii słonecznej-fotowoltaicznej, energii fal, prądów oraz pływów morskich, a także energii wiatru) dla następujących kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
5.2.5. Zdolności wytwórcze urządzeń
Zdolności wytwórcze następujących rodzajów urządzeń należy zgłosić według stanu na koniec roku sprawozdawczego:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Należy podać łączną powierzchnię zainstalowanych kolektorów słonecznych.
Należy również zgłosić zdolności wytwórcze w odniesieniu do następujących biopaliw.
|
||
|
||
|
||
|
5.2.6. Wsad do produkcji energii elektrycznej i ciepła przez wytwórców przemysłowych
Wsady do przemysłowych wytwórców energii elektrycznej i cieplnej należy zgłaszać osobno dla elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni.
Należy zgłaszać ilości nośników energii wymienionych w pkt 5.1 (z wyjątkiem energii wodnej, energii słonecznej-fotowoltaicznej, energii fal, prądów oraz pływów morskich, a także energii wiatru) dla następujących kategorii danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
5.3. Wartości opałowe
Zgłasza się średnią wartość opałową dla poniższych produktów:
|
||
|
||
|
||
|
5.4. Jednostki miary
|
MWh |
||
|
TJ |
||
|
Biobenzyna, biodiesle i inne biopaliwa płynne: tony Węgiel drzewny: tys. ton Pozostałe: TJ (na podstawie wartości opałowej) |
||
|
1 000 m2 |
||
|
Biopaliwa: tony/rok Pozostałe: MWe |
||
|
kJ/kg (na podstawie wartości opałowej) |
5.5. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
6. STOSOWNE PRZEPISY
Następujące regulacje mają zastosowanie do gromadzenia danych opisanych we wszystkich poprzednich rozdziałach:
|
1. |
Okres sprawozdawczy: Rok kalendarzowy (od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia). |
|
2. |
Częstotliwość Rocznie. |
|
3. |
Terminy przekazywania danych. 30 listopada roku następującego po okresie sprawozdawczym. |
|
4. |
Forma i sposób przekazywania danych Format przekazywanych danych winien być zgodny z właściwym standardem wymiany danych określonym przez Eurostat. Dane będą przekazywane lub przesyłane drogą elektroniczną do jednego punktu odbioru danych w Eurostacie. |
ZAŁĄCZNIK C
MIESIĘCZNA STATYSTYKA ENERGII
Niniejszy załącznik zawiera opis zakresu, jednostek, okresu objętego przekazywaniem danych oraz częstotliwości, terminów i sposobów ich przekazywania na potrzeby miesięcznego gromadzenia danych statystycznych dotyczących energii.
W przypadku terminów, których wyjaśnienia niniejszy załącznik nie zawiera, stosuje się wyjaśnienia zawarte w załączniku A.
1. PALIWA STAŁE
1.1. Nośniki energii
O ile nie określono inaczej, w tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do wszystkich nośników energii wymienionych poniżej:
|
Nośnik energii |
Definicja |
||||||||
|
Czarna, palna, organiczna skamielina osadowa w postaci stałej o cieple spalania ponad 24 MJ/kg w stanie bezpopiołowym i przy wilgotności panującej w temperaturze 30 oC i przy względnej wilgotności powietrza równej 96 %. |
||||||||
|
Palna, organiczna skamielina osadowa barwy brązowej do czarnej o cieple spalania poniżej 24 MJ/kg w stanie bezpopiołowym i przy wilgotności panującej w temperaturze 30 oC i przy względnej wilgotności powietrza równej 96 %. |
||||||||
|
Węgiel brunatny o wilgotności od 20 % do 25 % i o zawartości popiołów od 9 % do 13 %. Czarny lignit pochodzi z ery mezozoicznej. Na terenie Unii wydobywa się go wyłącznie we Francji, ze złóż podziemnych w Prowansji. |
||||||||
|
Węgiel o wilgotności od 40 % do 70 % i o przeciętnej zawartości popiołów od 2 % do 6 %. W zależności od złoża zawartość popiołów może sięgać nawet 12 %. Węgiel brunatny powstawał przede wszystkim w trzeciorzędzie. Jest on wydobywany głównie metodą odkrywkową. |
||||||||
|
Miękki, luźny lub zbity, palny osad organiczny pochodzenia roślinnego o wysokiej wilgotności (do 90 %) o barwie jasno- lub ciemnobrązowej. Definicja ta nie narusza definicji odnawialnych źródeł energii określonej w dyrektywie 2001/77/WE ani też wytycznych IPCC z roku 2006 dla krajowych inwentaryzacji emisji gazów cieplarnianych. |
||||||||
|
Brykiety z węgla kamiennego to wyroby o określonym kształcie produkowane w drodze mielenia na gorąco pod ciśnieniem z dodatkiem spoiwa (smoły). |
||||||||
|
Wyroby o jednakowym kształcie wykonane ze skruszonego i wysuszonego węgla brunatnego, formowane pod wysokim ciśnieniem bez dodatku spoiwa. Mogą zawierać suszony węgiel brunatny i miał węgla brunatnego. |
||||||||
|
Sztuczne paliwo stałe otrzymywane z węgla kamiennego w drodze suchej destylacji węgla przy całkowicie lub częściowo odciętym dostępie powietrza. Zalicza się do tej kategorii:
|
||||||||
|
Pozostałość stała otrzymana w drodze suchej destylacji węgla brunatnego przy odciętym dostępie powietrza. |
1.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
W przypadku terminów, których wyjaśnienia niniejszy załącznik nie zawiera, stosuje się wyjaśnienia zawarte w załączniku A.
1.2.1. Sektor dostaw
W odniesieniu do węgla kamiennego, węgla brunatnego oraz torfu mają zastosowanie następujące kategorie danych zagregowanych:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Poniższe kategorie danych zagregowanych dotyczą koksu produkowanego z węgla kamiennego, koksu z węgla brunatnego, brykietów z węgla kamiennego oraz brykietów z węgla brunatnego.
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
1.2.2. Import
W odniesieniu do węgla brunatnego, koksu z węgla brunatnego, brykietów z węgla kamiennego i brykietów z węgla brunatnego zgłaszane są całkowite ilości importu wewnątrz UE i spoza UE.
W odniesieniu do węgla kamiennego zgłasza się import z następujących krajów pochodzenia:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.3. Jednostki miary
Ilości wszystkich produktów wyrażono w tysiącach ton.
1.4. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
2. ENERGIA ELEKTRYCZNA
2.1. Nośniki energii
Rozdział odnosi się do energii elektrycznej.
2.2. Wykaz danych zagregowanych
Przedstawia się dane zagregowane według poniższego wykazu.
2.2.1. Sektor produkcji
W odniesieniu do następujących kategorii danych zagregowanych należy zgłaszać wielkości brutto i netto:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Ponadto konieczne jest podanie następujących ilości energii elektrycznej:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Do zużycia paliwa przez producentów zawodowych mają zastosowanie następujące kategorie danych zagregowanych (definicje węgla kamiennego i węgla brunatnego – zob. załącznik B):
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
2.2.2. Zapasy paliwa u wytwórców zawodowych
Podany musi być końcowy stan zapasów (stan zapasów na koniec miesiąca objętego sprawozdaniem) w następujących kategoriach:
|
||
|
||
|
2.3. Jednostki miary
|
Energia elektryczna: GWh Węgiel kamienny, węgiel brunatny i produkty naftowe: wyrażone w 103 ton oraz w TJ, na podstawie wartości opałowej. Gaz ziemny oraz gazy pochodne: w TJ na podstawie ciepła spalania. Pozostałe paliwa: w TJ na podstawie wartości opałowej. Jądrowa energia cieplna: w TJ. |
||
|
103 ton |
2.4. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
3. ROPA NAFTOWA I PRODUKTY NAFTOWE
3.1. Nośniki energii
O ile nie określono inaczej, w tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do wszystkich wymienionych poniżej nośników energii, do których stosuje się definicje zawarte w załączniku B rozdział 4: ropa naftowa, NGL, półprodukty rafineryjne, inne węglowodory, gaz rafineryjny (poza ciekłym), etan, LPG, benzyna pirolityczna, benzyny silnikowe, benzyny lotnicze, paliwo typu benzynowego do silników odrzutowych, paliwo typu nafty do silników odrzutowych, inne nafty, olej napędowy (średnie destylaty), olej napędowy transportowy, oleje opałowe do celów ogrzewania i innych, ciężki olej opałowy (o niskiej bądź wysokiej zawartości siarki), benzyna lakowa i benzyny przemysłowe, smary, asfalt, parafiny oraz koks naftowy.
W razie potrzeby benzyny silnikowe należy wymienić w dwóch kategoriach, to jest:
|
— |
benzyny silnikowe bezołowiowe; tzn. benzyny bez dodatku związków ołowiu zwiększających liczbę oktanową. Mogą one zawierać śladowe ilości ołowiu organicznego, |
|
— |
benzyny silnikowe ołowiowe; tzn. benzyny z dodatkiem TEL lub TML jako dodatków zwiększających liczbę oktanową. |
Do grupy „Pozostałe produkty” zalicza się zarówno ilości odpowiadające definicji zawartej w załączniku B rozdział 4, jak też ilości benzyny lakowej i benzyn przemysłowych, smarów, asfaltu oraz parafin; stąd też wymienionych produktów nie należy zgłaszać odrębnie.
3.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
3.2.1. Sektor dostaw
Poniższa tabela ma zastosowanie jedynie do ropy naftowej, NGL, półproduktów rafineryjnych, dodatków/utleniaczy, biopaliw i innych węglowodorów:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Poniższa tabela nie ma zastosowania do półproduktów rafineryjnych ani dodatków/utleniaczy:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.2.2. Zapasy
W odniesieniu do wszystkich nośników energii, z wyjątkiem gazu rafineryjnego, należy podawać początkowy i końcowy stan zapasów wymienionych poniżej.
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Ponadto zgłasza się ilości w rozbiciu na poszczególne kraje w odniesieniu do:
|
— |
końcowego stanu zapasów przechowywanych na potrzeby innych krajów na mocy dwustronnych umów na szczeblu rządowym, |
|
— |
końcowego stanu pozostałych zapasów o znanym miejscu przeznaczenia za granicą, |
|
— |
końcowego stanu zapasów przechowywanych za granicą na mocy dwustronnych umów na szczeblu rządowym, |
|
— |
końcowego stanu pozostałych zapasów, których ostatecznym przeznaczeniem jest import. |
Zapasy początkowe oznaczają stan zapasów w ostatnim dniu miesiąca poprzedzającego miesiąc objęty sprawozdaniem. Zapasy końcowe oznaczają stan zapasów w ostatnim dniu miesiąca objętego sprawozdaniem.
3.2.3. Import i eksport
Import według krajów pochodzenia i eksport według krajów przeznaczenia
3.3. Jednostki miary
Ilości energii: 103 ton
3.4. Uwagi geograficzne
Jedynie dla celów sprawozdawczości statystycznej, zastosowanie mają wyjaśnienia zawarte w załączniku A, rozdział 1, z następującymi wyjątkami:
|
1. |
Dania obejmuje Wyspy Owcze i Grenlandię. |
|
2. |
Szwajcaria obejmuje Liechtenstein. |
3.5. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
4. GAZ ZIEMNY
4.1. Nośniki energii
Gaz ziemny zdefiniowany jest w rozdziale 2 załącznika B.
4.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
4.2.1. Sektor dostaw
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
4.2.2. Import i eksport
Import według krajów pochodzenia i eksport według krajów przeznaczenia
4.3. Jednostki miary
Ilości zgłaszane w ramach dwóch kategorii:
|
— |
ilość fizyczna, w 106 m3, w warunkach odniesienia dla gazu (15 oC, 101,325 kPa), |
|
— |
wartość energetyczna, w TJ na podstawie ciepła spalania. |
4.4. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
5. STOSOWNE PRZEPISY
Następujące regulacje mają zastosowanie do gromadzenia danych opisanych we wszystkich poprzednich rozdziałach:
|
1. |
Okres sprawozdawczy Miesiąc kalendarzowy. |
|
2. |
Częstotliwość Miesięczna. |
|
3. |
Terminy przekazywania danych W ciągu trzech miesięcy po miesiącu objętym sprawozdaniem. |
|
4. |
Forma i sposób przekazywania danych Format przekazywanych danych winien być zgodny z właściwym standardem wymiany danych określonym przez Eurostat. Dane będą przekazywane lub przesyłane drogą elektroniczną do jednego punktu odbioru danych w Eurostacie. |
ZAŁĄCZNIK D
KRÓTKOTERMINOWE, MIESIĘCZNE DANE STATYSTYCZNE
Niniejszy załącznik zawiera opis zakresu, jednostek, okresu sprawozdawczego oraz częstotliwości, terminów i sposobów przekazywania danych na potrzeby krótkoterminowego, miesięcznego gromadzenia danych statystycznych.
W przypadku terminów, których wyjaśnienia niniejszy załącznik nie zawiera, stosuje się wyjaśnienia zawarte w załączniku A.
1. GAZ ZIEMNY
1.1. Nośniki energii
Ten rozdział odnosi się wyłącznie do gazu ziemnego. Gaz ziemny zdefiniowany jest w rozdziale 2 załącznika B.
1.2. Wykaz danych zagregowanych
Przedstawia się dane zagregowane według poniższego wykazu.
|
||
|
||
|
||
|
||
|
1.3. Jednostki miary
Ilości gazu ziemnego podaje się w TJ na podstawie ciepła spalania.
1.4. Pozostałe stosowne przepisy
|
1. |
Okres sprawozdawczy Miesiąc kalendarzowy. |
|
2. |
Częstotliwość Miesięczna. |
|
3. |
Terminy przekazywania danych W ciągu miesiąca po miesiącu objętym sprawozdaniem. |
|
4. |
Forma i sposób przekazywania danych Format przekazywanych danych winien być zgodny z właściwym standardem wymiany danych określonym przez Eurostat. Dane będą przekazywane lub przesyłane drogą elektroniczną do jednego punktu odbioru danych w Eurostacie. |
1.5. Odstępstwa i wyłączenia
Niemcy są zwolnione z gromadzenia danych.
2. ENERGIA ELEKTRYCZNA
2.1. Nośniki energii
Rozdział odnosi się wyłącznie do energii elektrycznej.
2.2. Wykaz danych zagregowanych
Przedstawia się dane zagregowane według poniższego wykazu.
|
||
|
||
|
||
|
2.3. Jednostki miary
Ilości energii elektrycznej należy wyrażać w GWh.
2.4. Pozostałe stosowne przepisy
|
1. |
Okres sprawozdawczy Miesiąc kalendarzowy. |
|
2. |
Częstotliwość Miesięczna. |
|
3. |
Terminy przekazywania danych W ciągu miesiąca po miesiącu objętym sprawozdaniem. |
|
4. |
Forma i sposób przekazywania danych Format przekazywanych danych winien być zgodny z właściwym standardem wymiany danych określonym przez Eurostat. Dane będą przekazywane lub przesyłane drogą elektroniczną do jednego punktu odbioru danych w Eurostacie. |
2.5. Odstępstwa i wyłączenia
Niemcy są zwolnione z gromadzenia danych.
3. ROPA NAFTOWA I PRODUKTY NAFTOWE
Do gromadzenia danych z tego zakresu odnosi się powszechnie stosowana nazwa „Kwestionariusz JODI”.
3.1. Nośniki energii
O ile nie określono inaczej, w tej kategorii gromadzone są dane odnoszące się do wszystkich poniższych nośników energii, do których stosuje się definicje zawarte w załączniku B rozdział 4: ropa naftowa, LPG, benzyny (suma benzyn silnikowych i lotniczych), nafty (obejmujące paliwa typu nafty do silników odrzutowych oraz inne nafty), olej napędowy i olej opałowy (o niskiej bądź wysokiej zawartości siarki).
Gromadzi się ponadto dane dotyczące „olejów ogółem”, do których zalicza się łącznie wszystkie wymienione produkty poza ropą naftową i które obejmują poza tym inne produkty naftowe, takie jak gaz rafineryjny, etan, benzyna pirolityczna, koks naftowy, benzyna lakowa oraz benzyny przemysłowe, parafiny, asfalt, smary i inne.
3.2. Wykaz danych zagregowanych
O ile nie określono inaczej, w odniesieniu do wszystkich nośników energii wymienionych w poprzednim punkcie zgłasza się dane zagregowane według poniższego wykazu.
3.2.1. Sektor dostaw
Poniższa tabela ma zastosowanie jedynie do ropy naftowej:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
Poniższa tabela odnosi się do ropy naftowej, LPG, benzyny, nafty, olejów napędowych, oleju opałowego i olejów ogółem:
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
3.3. Jednostki miary
Ilości energii: 103 ton
3.4. Pozostałe stosowne przepisy
|
1. |
Okres sprawozdawczy Miesiąc kalendarzowy. |
|
2. |
Częstotliwość Miesięczna. |
|
3. |
Terminy przekazywania danych W ciągu 25 dni od końca miesiąca objętego sprawozdaniem. |
|
4. |
Forma i sposób przekazywania danych Format przekazywanych danych winien być zgodny z właściwym standardem wymiany danych określonym przez Eurostat. Dane będą przekazywane lub przesyłane drogą elektroniczną do jednego punktu odbioru danych w Eurostacie. |
3.5. Odstępstwa i wyłączenia
Nie dotyczy.
|
14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/63 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1100/2008
z dnia 22 października 2008 r.
w sprawie zniesienia kontroli przeprowadzanych na granicach państw członkowskich w dziedzinie transportu drogowego i żeglugi śródlądowej
(Wersja ujednolicona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4060/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie zniesienia kontroli przeprowadzanych na granicach państw członkowskich w dziedzinie transportu drogowego i żeglugi śródlądowej (3) zostało znacząco zmienione (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać sporządzona jego wersja ujednolicona. |
|
(2) |
Osiągnięcie swobody świadczenia usług w dziedzinie transportu stanowi ważny element wspólnej polityki transportowej wynikającej z Traktatu. Jednocześnie celem tej polityki jest zwiększenie płynności przepływu różnych środków transportu we Wspólnocie. |
|
(3) |
Zgodnie z obowiązującymi wspólnotowymi i krajowymi przepisami prawa w dziedzinie transportu drogowego i żeglugi śródlądowej państwa członkowskie przeprowadzają kontrole, przeglądy i badania, dotyczące właściwości technicznych, zezwoleń i innej dokumentacji, którym muszą odpowiadać pojazdy i statki żeglugi śródlądowej. Te kontrole, przeglądy i badania są powszechnie nadal uzasadnione w celu uniknięcia zakłóceń w organizacji rynku transportowego i dla zapewnienia bezpieczeństwa dróg i śródlądowych dróg wodnych. |
|
(4) |
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wspólnotowego państwa członkowskie mają swobodę w organizowaniu i przeprowadzaniu wyżej wymienionych kontroli, przeglądów i badań, według ich uznania. |
|
(5) |
Takie kontrole, przeglądy i badania mogą być przeprowadzane z równą skutecznością na całym terytorium zainteresowanych państw członkowskich i dlatego przekraczanie granicy nie powinno stanowić pretekstu do przeprowadzania tych działań, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do kontroli przeprowadzanych przez państwa członkowskie na mocy prawa wspólnotowego lub krajowego w dziedzinie transportu drogowego i żeglugi śródlądowej, dokonywanego środkami transportu zarejestrowanymi lub dopuszczonymi do ruchu w jednym z państw członkowskich.
Artykuł 2
Do celów niniejszego rozporządzenia:
|
a) |
„granica” oznacza albo granicę wewnętrzną we Wspólnocie, albo granicę zewnętrzną, w przypadku gdy przewóz między państwami członkowskimi pociąga za sobą przejazd przez państwo trzecie; |
|
b) |
„kontrola” oznacza kontrolę, badanie, przegląd lub formalność dokonywane na granicach państw członkowskich przez organy krajowe, które oznaczają zatrzymanie lub utrudnienie w swobodnym przepływie pojazdów lub statków. |
Artykuł 3
Kontrole określone w załączniku I, przeprowadzane zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego lub krajowego w dziedzinie transportu drogowego i żeglugi śródlądowej między państwami członkowskimi, nie będą przeprowadzane jako kontrole graniczne, lecz wyłącznie jako część normalnych procedur kontrolnych wykonywanych w sposób niedyskryminujący na całym terytorium państwa członkowskiego.
Artykuł 4
Jeżeli to konieczne, Komisja zaproponuje zmiany do załącznika I w celu uwzględnienia rozwoju technicznego w dziedzinie objętej niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 5
Rozporządzenie (EWG) nr 4060/89 zmienione rozporządzeniem określonym w załączniku II zostaje uchylone.
Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.
Artykuł 6
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
J.-P. JOUYET
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 324 z 30.12.2006, s. 47.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 2006 r. (Dz.U. C 317 E z 23.12.2006, s. 599) i decyzja Rady z dnia 15 września 2008 r.
(3) Dz.U. L 390 z 30.12.1989, s. 18.
(4) Zob. załącznik II.
ZAŁĄCZNIK I
CZĘŚĆ 1
PRAWO WSPÓLNOTOWE
Sekcja 1
Dyrektywy
|
a) |
Artykuł 6 ust. 4 dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (1), który stanowi, że pojazdy mogą podlegać: kontrolom wyrywkowym w zakresie wspólnych norm ciężaru; kontrolom w zakresie wspólnych norm wymiarów jedynie w przypadku podejrzenia niezgodności z jej przepisami; |
|
b) |
artykuł 3 ust. 2 dyrektywy Rady 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep (2), który stanowi, że każde państwo członkowskie uznaje dowód zaliczenia przez pojazd badania technicznego wystawiony w innym państwie członkowskim; ten akt uznania oznacza, że weryfikacja przez organy krajowe może być przeprowadzona w dowolnym miejscu na ich terytorium; |
|
c) |
artykuł 2 ust. 2 dyrektywy 2006/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu przewozu drogowego rzeczy (3), który stanowi, że dowód zgodności z dyrektywą stanowią określone dokumenty, które muszą znajdować się w wynajętym pojeździe, tzn. umowa najmu i umowa o pracę kierowcy; |
|
d) |
artykuł 3 ust. 3, 4 i 5 dyrektywy Rady 76/135/EWG z dnia 20 stycznia 1976 r. w sprawie wzajemnego uznawania świadectw zdolności żeglugowej statków żeglugi śródlądowej (4), który stanowi, że świadectwo zdolności żeglugowej, świadectwa oraz pozwolenia muszą być okazywane na żądanie władz krajowych; |
|
e) |
artykuł 17 ust. 1 dyrektywy Rady 82/714/EWG z dnia 4 października 1982 r. ustanawiającej wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (5), który stanowi, że państwa członkowskie mogą w dowolnym czasie skontrolować, czy statek posiada ważne świadectwo zgodne z dyrektywą. |
Sekcja 2
Rozporządzenia
|
a) |
Artykuły 14 i 15 rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 r. w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem (6), które dają każdemu upoważnionemu urzędnikowi kontroli prawo do weryfikacji i kontroli biletu transportowego, zezwolenia lub dokumentu kontrolnego przewidzianego w tym rozporządzeniu; |
|
b) |
artykuł 18 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (7), który daje państwom członkowskim prawo do przyjmowania środków obejmujących, między innymi, organizację, procedury i środki systemu kontroli w celu zapewnienia zgodności z przepisami rozporządzenia; |
|
c) |
artykuł 19 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (8), który daje państwom członkowskim prawo do przyjmowania środków obejmujących, między innymi, organizację, procedury i środki przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia zgodności urządzeń z przepisami rozporządzenia; |
|
d) |
artykuł 5 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium państwa członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej państw członkowskich (9), który stanowi, że poświadczone za zgodność z oryginałem kopie licencji wspólnotowej przechowywane są w pojazdach i muszą być okazywane na każde żądanie upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych. |
CZĘŚĆ 2
PRAWO KRAJOWE
|
a) |
Kontrole praw jazdy osób prowadzących pojazdy do przewozu towarów i osób |
|
b) |
Kontrole odnoszące się do środków transportu towarów niebezpiecznych, w szczególności:
|
|
c) |
Kontrole odnoszące się do środków transportu szybko psujących się artykułów żywnościowych, w szczególności:
|
(1) Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 59.
(2) Dz.U. L 46 z 17.2.1997, s. 1.
(3) Dz.U. L 33 z 4.2.2006, s. 82.
(4) Dz.U. L 21 z 29.1.1976, s. 10.
(5) Dz.U. L 301 z 28.10.1982, s. 1.
(6) Dz.U. L 74 z 20.3.1992, s. 1.
(7) Dz.U. L 102 z 11.4.2006, s.1.
ZAŁĄCZNIK II
UCHYLONE ROZPORZĄDZENIE I JEGO ZMIANA
(o których mowa w art. 5)
|
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4060/89 |
|
|
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3356/91 |
ZAŁĄCZNIK III
TABELA KORELACJI
|
Rozporządzenie (EWG) nr 4060/89 |
Niniejsze rozporządzenie |
|
Artykuł 1 |
Artykuł 1 |
|
Artykuł 2 |
Artykuł 2 |
|
Artykuł 3 |
Artykuł 3 |
|
Artykuł 3a |
Artykuł 4 |
|
Artykuł 4 |
Artykuł 6 |
|
— |
Artykuł 5 |
|
Załącznik część 1, dyrektywy lit. a) |
Załącznik I część 1 sekcja 1 lit. a) |
|
Załącznik część 1, dyrektywy lit. b) |
Załącznik I część 1 sekcja 1 lit. b) |
|
Załącznik część 1, dyrektywy lit. c) |
Załącznik I część 1 sekcja 1 lit. c) |
|
Załącznik część 1, dyrektywy lit. d) |
— |
|
Załącznik część 1, dyrektywy lit. e) |
Załącznik I część 1 sekcja 1 lit. d) |
|
Załącznik część 1, dyrektywy lit. f) |
Załącznik I część 1 sekcja 1 lit. e) |
|
Załącznik część 1, rozporządzenia lit. a) |
Załącznik I część 1 sekcja 2 lit. a) |
|
Załącznik część 1, rozporządzenia lit. b) |
— |
|
Załącznik część 1, rozporządzenia lit. c) |
— |
|
Załącznik część 1, rozporządzenia lit. d) |
Załącznik I część 1 sekcja 2 lit. b) |
|
Załącznik część 1, rozporządzenia lit. e) |
Załącznik I część 1 sekcja 2 lit. c) |
|
Załącznik część 1, rozporządzenia lit. f) |
Załącznik I część 1 sekcja 2 lit. d) |
|
Załącznik część 2 |
Załącznik I część 2 |
|
— |
Załącznik II |
|
— |
Załącznik III |
|
14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/70 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE, EURATOM) NR 1101/2008
z dnia 22 października 2008 r.
w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności
(Wersja ujednolicona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 285,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 187,
uwzględniając wniosek Komisji,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie Rady (Euratom, EWG) nr 1588/90 z dnia 11 czerwca 1990 r. w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać sporządzona jego wersja ujednolicona. |
|
(2) |
Dla wykonania obowiązków powierzonych przez traktaty Komisja musi posiadać pełne i rzetelne informacje. Mając na uwadze skuteczne zarządzanie Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich, dalej zwany „Eurostatem”, powinien uzyskiwać wszystkie krajowe informacje statystyczne, konieczne dla opracowania statystyki Wspólnoty i przeprowadzenia koniecznych analiz. |
|
(3) |
Artykuł 10 Traktatu WE oraz art. 192 Traktatu Euratom nakładają na państwa członkowskie obowiązek ułatwiania osiągania zadań Wspólnoty. Zobowiązanie to obejmuje zapewnienie wszystkich wymaganych informacji. Ponadto brak poufnych danych statystycznych oznacza dla Eurostatu poważną stratę informacji na poziomie wspólnotowym i utrudnia opracowanie statystyk i przeprowadzenie analiz dotyczących Wspólnoty. |
|
(4) |
Państwa członkowskie nie mają już powodów do powoływania się na przepisy dotyczące poufności informacji statystycznych, ponieważ Eurostat zapewnia takie same gwarancje poufności jak krajowe instytuty statystyczne. Gwarancje te są już w pewnym stopniu zawarte w traktatach wspólnotowych, zwłaszcza w art. 287 Traktatu WE i art. 194 ust. 1 Traktatu Euratom, a także w art. 17 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (4) i mogą one być wzmocnione odpowiednimi środkami podjętymi na mocy niniejszego rozporządzenia. |
|
(5) |
Każde naruszenie poufności informacji statystycznych chronionej przez niniejsze rozporządzenie powinno być odpowiednio potraktowane bez względu na to, kto się go dopuścił. |
|
(6) |
Każde naruszenie obowiązków wiążących urzędników i innych pracowników Eurostatu, popełnione umyślnie lub spowodowane zaniedbaniem, podlega sankcjom dyscyplinarnym oraz, w stosownym przypadku, karom przewidzianym przez prawo za naruszenie tajemnicy zawodowej, zgodnie z powiązanymi postanowieniami art. 12 i 18 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich. |
|
(7) |
Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do przekazywania do Eurostatu tych danych statystycznych, które w zakresie kompetencji krajowych instytutów statystycznych są objęte poufnością informacji statystycznych, i nie narusza szczególnych przepisów krajowych lub wspólnotowych odnoszących się do przekazywania informacji innego rodzaju do Komisji. |
|
(8) |
Rozporządzenie przyjmuje się bez uszczerbku dla art. 296 ust. 1 lit. a) Traktatu WE, na mocy którego żadne państwo członkowskie nie ma obowiązku udzielania informacji, których ujawnienie uznaje za sprzeczne z podstawowymi interesami swojego bezpieczeństwa. |
|
(9) |
Wprowadzenie w życie przepisów niniejszego rozporządzenia, a w szczególności odnoszących się do zapewnienia ochrony poufnych informacji statystycznych przekazywanych do Eurostatu wymaga zasobów ludzkich, technicznych i finansowych. |
|
(10) |
Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5), |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. Celem niniejszego rozporządzenia jest:
|
a) |
upoważnienie organów krajowych do przekazywania poufnych informacji statystycznych do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich (dalej zwanego „Eurostatem”); |
|
b) |
zagwarantowanie podjęcia przez Komisję wszelkich środków koniecznych do zapewnienia poufności przekazywanych informacji. |
2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się tylko do poufności informacji statystycznych. Nie narusza ono szczególnych przepisów wspólnotowych lub krajowych zabezpieczających poufność innego rodzaju, niż poufność informacji statystycznych.
Artykuł 2
Do celów niniejszego rozporządzenia, poniższe pojęcia definiuje się następująco:
|
a) |
poufne dane statystyczne: dane zdefiniowane w art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty (6); |
|
b) |
organy krajowe: krajowe instytuty statystyczne oraz inne podmioty krajowe odpowiedzialne za gromadzenie i wykorzystanie statystyk dla Wspólnot; |
|
c) |
informacje o życiu prywatnym osób fizycznych: informacje o życiu prywatnym i rodzinnym osób fizycznych, określone przez ustawodawstwo krajowe lub praktykę różnych państw członkowskich; |
|
d) |
wykorzystanie do celów statystycznych: wykorzystanie wyłącznie do zestawiania tabel statystycznych lub analiz ekonomicznych; nie można takich informacji wykorzystać do celów administracyjnych, prawnych lub podatkowych lub kontroli badanych jednostek; |
|
e) |
jednostka statystyczna: podstawowa jednostka, do której odnoszą się dane statystyczne przekazywane do Eurostatu; |
|
f) |
bezpośrednia identyfikacja: identyfikacja jednostki statystycznej według jej nazwy lub adresu, lub według oficjalnie przydzielonego i opublikowanego numeru identyfikacyjnego; |
|
g) |
pośrednia identyfikacja: możliwość wydedukowania tożsamości jednostki statystycznej w inny sposób niż na podstawie informacji określonych w lit. f); |
|
h) |
urzędnicy Eurostatu: urzędnicy Wspólnot, w rozumieniu art. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich, pracujący w Eurostacie; |
|
i) |
inny personel Eurostatu: pracownicy Wspólnot, w rozumieniu art. 2 i 5 warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, pracujący w Eurostacie; |
|
j) |
rozpowszechnianie: dostarczanie informacji w dowolnej formie: publikacji, dostępu do baz danych, mikrofisz, telefonicznie itp. |
Artykuł 3
1. Organy krajowe są upoważnione do przekazywania poufnych informacji statystycznych do Eurostatu.
2. Przepisy krajowe dotyczące poufności informacji statystycznych nie mogą być powoływane w celu zapobieżenia przekazywaniu poufnych danych statystycznych do Eurostatu, gdy do przekazywania takich danych ma zastosowanie akt prawny Wspólnoty dotyczący statystyk Wspólnoty.
3. Przekazywanie poufnych danych statystycznych do Eurostatu w rozumieniu ust. 2 przeprowadzane jest w taki sposób, aby jednostki statystyczne nie mogły zostać bezpośrednio zidentyfikowane. Nie wyklucza to dopuszczalności dalej idących przepisów dotyczących przekazywania, zgodnie z ustawodawstwem państw członkowskich.
4. Organy krajowe nie mają obowiązku przekazywania do Eurostatu informacji o życiu osobistym osób fizycznych, jeśli przekazywane informacje mogłyby umożliwić identyfikację tych osób bezpośrednio lub pośrednio.
Artykuł 4
1. Komisja podejmuje wszelkie konieczne środki wykonawcze, administracyjne, techniczne i organizacyjne dla zapewnienia poufności informacji statystycznych przekazywanych do Eurostatu przez właściwe organy państw członkowskich zgodnie z art. 3.
2. Komisja ustanawia procedury przekazywania poufnych danych statystycznych do Eurostatu oraz zasady ochrony takich danych zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2.
Artykuł 5
1. Komisja wyda odpowiednie instrukcje dyrektorowi generalnemu Eurostatu w celu zapewnienia ochrony danych przekazywanych do Eurostatu przez krajowe organy państw członkowskich. Po konsultacji z Komitetem określonym w art. 7 ust. 1 Komisja ustala zasady wewnętrznej organizacji Eurostatu dla zapewnienia takiej ochrony.
2. Poufne dane statystyczne przekazywane do Eurostatu są dostępne tylko dla urzędników Eurostatu i mogą być przez nich użyte wyłącznie do celów statystycznych.
3. Jednakże Komisja może przyznać dostęp do poufnych danych statystycznych innym pracownikom Eurostatu oraz osobom fizycznym pracującym w pomieszczeniach Eurostatu na podstawie umowy, w szczególnych przypadkach i wyłącznie do celów statystycznych. Procedury takiego dostępu ustala Komisja zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2.
4. Poufne dane statystyczne będące w posiadaniu Eurostatu mogą być ujawniane jedynie w połączeniu z innymi informacjami w formie zapewniającej, że jednostki statystyczne nie zostaną zidentyfikowane bezpośrednio bądź pośrednio.
5. Urzędnicy i inni pracownicy Eurostatu oraz osoby fizyczne pracujące w pomieszczeniach Eurostatu na podstawie umowy nie mogą wykorzystywać lub udostępniać tych danych do celów innych niż ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. Zakaz ten obowiązuje pracowników również po przeniesieniu, zakończeniu służby lub przejściu na emeryturę.
6. Środki ochrony określone w ust. 1–5 stosuje się do:
|
a) |
wszelkich poufnych danych statystycznych, których przekazywanie do Eurostatu objęte jest aktem prawnym Wspólnoty dotyczącym statystyki Wspólnoty; |
|
b) |
wszelkich poufnych danych statystycznych przekazanych dobrowolnie do Eurostatu przez państwa członkowskie. |
Artykuł 6
Państwa członkowskie podejmują, przed dniem 1 stycznia 1992, właściwe środki dla ograniczenia naruszeń obowiązku utrzymania tajemnicy poufnych danych statystycznych przekazanych zgodnie z art. 3. Środki te dotyczą co najmniej naruszeń popełnionych na terytorium danego państwa członkowskiego przez urzędników lub innych pracowników Eurostatu lub też przez inne osoby fizyczne pracujące w pomieszczeniach Eurostatu na podstawie umowy.
Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o podjętych środkach. Komisja przekazuje te informacje innym państwom członkowskim.
Artykuł 7
1. Komisję wspomaga Komitet ds. Poufnych Informacji Statystycznych, zwany dalej „Komitetem”.
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE z uwzględnieniem jej art. 8.
Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.
Artykuł 8
Komitet bada kwestie odnoszące się do wykonania niniejszego rozporządzenia podniesione przez swojego przewodniczącego, z jego inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela państwa członkowskiego.
Artykuł 9
Rozporządzenie (Euratom, EWG) nr 1588/90 zmienione rozporządzeniami określonymi w załączniku I zostaje uchylone.
Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.
Artykuł 10
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
J.-P. JOUYET
Przewodniczący
(1) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 2006 r. (Dz.U. C 317 E z 23.12.2006, s. 600) i decyzja Rady z dnia 25 września 2008 r.
(2) Dz.U. L 151 z 15.6.1990, s. 1.
(3) Zob. załącznik I.
(4) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(6) Dz.U. L 52 z 22.2.1997, s. 1.
ZAŁĄCZNIK I
Uchylone rozporządzenie i jego kolejne zmiany
|
Rozporządzenie Rady (Euratom, EWG) nr 1588/90 |
|
|
Rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 |
Wyłącznie art. 21 ust. 2 |
|
Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady |
Wyłącznie załącznik II pkt 4 |
ZAŁĄCZNIK II
TABELA KORELACJI
|
Rozporządzenie (Euratom, EWG) nr 1588/90 |
Niniejsze rozporządzenie |
|
Artykuł 1 ust. 1 tiret pierwsze i drugie |
Artykuł 1 ust. 1 lit. a) i b) |
|
Artykuł 1 ust. 2 |
Artykuł 1 ust. 2 |
|
Artykuł 2 pkt 1–10 |
Artykuł 2 lit. a)–j) |
|
Artykuł 3 ust. 1 |
Artykuł 3 ust. 1 |
|
Artykuł 3 ust. 2 |
Artykuł 3 ust. 2 |
|
Artykuł 3 ust. 3 akapit pierwszy |
_ |
|
Artykuł 3 ust. 3 akapit drugi |
Artykuł 3 ust. 3 |
|
Artykuł 3 ust. 4 |
Artykuł 3 ust. 4 |
|
Artykuł 4 ust. 1 |
Artykuł 4 ust. 1 |
|
Artykuł 4 ust. 2 |
Artykuł 5 ust. 6 |
|
Artykuł 4 ust. 3 |
Artykuł 4 ust. 2 |
|
Artykuł 5 ust. 1–5 |
Artykuł 5 ust. 1–5 |
|
Artykuł 6 |
Artykuł 6 |
|
Artykuł 7 ust. 1 i 2 |
Artykuł 7 ust. 1 i 2 |
|
Artykuł 7 ust. 3 |
_ |
|
Artykuł 8 |
Artykuł 8 |
|
_ |
Artykuł 9 |
|
Artykuł 9 |
Artykuł 10 |
|
_ |
Załącznik I |
|
_ |
Załącznik II |
|
14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/75 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1102/2008
z dnia 22 października 2008 r.
w sprawie zakazu wywozu rtęci metalicznej, niektórych związków i mieszanin rtęci oraz bezpiecznego składowania rtęci metalicznej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
Uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1 i, w odniesieniu do art. 1 niniejszego rozporządzenia, jego art. 133,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Emisję rtęci uważa się za globalne zagrożenie, które wymaga podjęcia działań na poziomie lokalnym, regionalnym, krajowym i globalnym. |
|
(2) |
Zgodnie z komunikatem Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowanym „Strategia Wspólnoty w zakresie rtęci”, konkluzjami Rady z dnia 24 czerwca 2005 r. oraz rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2006 r. (3) w sprawie ww. strategii konieczne jest zmniejszenie ryzyka narażenia ludzi i środowiska na kontakt z rtęcią. |
|
(3) |
Działania podejmowane na poziomie Wspólnoty muszą być postrzegane jako element globalnych wysiłków mających na celu zmniejszenie ryzyka narażenia na kontakt z rtęcią, w szczególności wysiłków objętych programem dotyczącym rtęci w ramach programu środowiskowego ONZ. |
|
(4) |
Z zamknięcia kopalni rtęci we Wspólnocie wynikają problemy środowiska naturalnego oraz problemy społeczne. W dalszym ciągu należy wspierać w ramach dostępnych mechanizmów finansowych projekty i inne inicjatywy umożliwiające poszkodowanym obszarom znalezienie skutecznych rozwiązań w zakresie ochrony środowiska lokalnego, zatrudnienia oraz działalności gospodarczej. |
|
(5) |
Należy zabronić wywozu rtęci metalicznej, rudy rtęci, chlorku rtęci (I), tlenku rtęci (II) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo ze Wspólnoty, aby istotnie zmniejszyć jej globalną podaż. |
|
(6) |
Zakaz wywozu doprowadzi do powstania znacznych nadwyżek rtęci we Wspólnocie, w związku z czym konieczne jest uniemożliwienie ponownego przedostawania się tych nadwyżek do obrotu. Dlatego należy zapewnić bezpieczne składowanie rtęci w obrębie Wspólnoty. |
|
(7) |
Aby umożliwić bezpieczne składowanie rtęci metalicznej, która została uznana za odpad, właściwe jest ustanowienie odstępstwa od art. 5 ust. 3 lit. a) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (4) w odniesieniu do pewnych typów składowisk odpadów oraz stwierdzenie, że kryteria określone w sekcji 2.4 załącznika do decyzji Rady 2003/33/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiającej kryteria i procedury przyjęcia odpadów na składowiska, na podstawie art. 16 i załącznika II do dyrektywy 1999/31/WE (5), nie dotyczą czasowego składowania rtęci metalicznej przez ponad rok z możliwością odzysku w obiektach naziemnych przeznaczonych i wyposażonych do tego celu. |
|
(8) |
Pozostałe przepisy dyrektywy 1999/31/WE powinny mieć zastosowanie do wszystkich obiektów składowania rtęci metalicznej, która została uznana za odpad. Dotyczy to również wymogu zawartego w art. 8 lit. a) ppkt (iv) tej dyrektywy, nakładającego na wnioskodawcę ubiegającego się o pozwolenie obowiązek przedstawienia odpowiedniego zabezpieczenia w postaci gwarancji finansowej lub w innej podobnej formie w celu zagwarantowania, że spełnione zostały zobowiązania (w tym przepisy dotyczące nadzoru poeksploatacyjnego) wynikające z pozwolenia oraz zastosowane zostały procedury dotyczące zamknięcia. Ponadto do takich obiektów składowania zastosowanie ma dyrektywa 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (6). |
|
(9) |
Do składowania czasowego rtęci metalicznej przez ponad rok w obiektach naziemnych przeznaczonych i wyposażonych do tego celu powinna mieć zastosowanie dyrektywa Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi (7). |
|
(10) |
Niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (8). Jednak w celu umożliwienia odpowiedniego unieszkodliwiania rtęci metalicznej na terenie Wspólnoty zachęca się właściwe organy w miejscu przeznaczenia i wysyłki do tego, by nie zgłaszały sprzeciwu przewidzianego w art. 11 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia wobec przemieszczania rtęci metalicznej uznanej za odpady. Zwraca się uwagę, że – zgodnie z art. 11 ust. 3 tego rozporządzenia – jego art. 11 ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania do odpadów niebezpiecznych, których łączna produkcja roczna w państwie członkowskim wysyłki jest na tyle niewielka, że tworzenie nowych specjalistycznych instalacji unieszkodliwiania w tym państwie członkowskim byłoby nieopłacalne. |
|
(11) |
Aby zapewnić składowanie bezpieczne dla zdrowia ludzi i dla środowiska, ocenę bezpieczeństwa wymaganą na mocy decyzji 2003/33/WE w odniesieniu do składowania podziemnego należy uzupełnić o szczególne wymagania, przy czym ocena ta powinna również dotyczyć składowania innego niż podziemne. Nie należy zezwalać na żaden proces ostatecznego unieszkodliwiania, dopóki nie zostaną przyjęte specjalne wymogi i kryteria przyjęcia. Warunki składowania w kopalni soli lub w głębokich podziemnych formacjach skały zwięzłej, przystosowanych do unieszkodliwiania rtęci metalicznej, powinny być w szczególności zgodne z zasadami: ochrony wód podziemnych przed rtęcią, zapobiegania wydzielaniu się oparów rtęci, szczelności względem gazów i płynów w otoczeniu oraz – w przypadku składowania trwałego – solidnego zamknięcia odpadów w końcowej fazie procesu unieszkodliwiania w kopalniach. Po dostosowaniu tych kryteriów do celów niniejszego rozporządzenia należy je włączyć do załączników do dyrektywy 1999/31/WE. |
|
(12) |
Warunki składowania naziemnego powinny przede wszystkim być zgodne z zasadami odwracalności procesu składowania, ochrony rtęci przed wodą infiltracyjną, szczelności względem gleby i zapobiegania wydzielaniu się oparów rtęci. Po dostosowaniu tych kryteriów do celów niniejszego rozporządzenia należy je włączyć do załączników do dyrektywy 1999/31/WE. Składowanie naziemne rtęci metalicznej powinno być uznawane za rozwiązanie czasowe. |
|
(13) |
W celu łatwiejszego egzekwowania niniejszego rozporządzenia sektor chloro-alkaliczny powinien przekazywać Komisji oraz właściwym organom odnośnych państw członkowskich wszystkie istotne dane dotyczące likwidacji ogniw rtęciowych w zakładach przemysłowych. Sektory przemysłowe zajmujące się odzyskiem rtęci poprzez oczyszczanie gazu ziemnego lub jako ubocznego produktu górnictwa metali nieżelaznych i procesu wytopu powinny również dostarczać Komisji oraz właściwym organom odnośnych państw członkowskich wszystkie istotne dane. Komisja powinna upubliczniać te informacje. |
|
(14) |
Państwa członkowskie powinny przedkładać informacje na temat zezwoleń dotyczących obiektów składowania oraz na temat stosowania niniejszego rozporządzenia i jego wpływu na rynek, aby umożliwić jego ocenę we właściwym terminie. Importerzy, eksporterzy i wykonawcy działań powinni przedstawiać informacje dotyczące przemieszczania i stosowania rtęci metalicznej, rudy rtęci, chlorku rtęci (I), tlenku rtęci (II) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo. |
|
(15) |
Państwa członkowskie powinny określić sankcje mające zastosowanie wobec osób fizycznych i prawnych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. |
|
(16) |
Właściwe jest zorganizowanie wymiany informacji z zainteresowanymi podmiotami w celu dokonania oceny potencjalnego zapotrzebowania na działania uzupełniające w odniesieniu do wywozu, przywozu i składowania rtęci oraz w odniesieniu do związków rtęci i produktów zawierających rtęć bez uszczerbku dla reguł konkurencji zawartych w Traktacie, w szczególności w jego art. 81. |
|
(17) |
Komisja i państwa członkowskie powinny sprzyjać udzielaniu wsparcia technicznego krajom rozwijającym się oraz krajom o gospodarce będącej w okresie transformacji, a szczególnie pomocy ułatwiającej przejście na bezrtęciowe technologie alternatywne i ostateczne stopniowe zaniechanie wykorzystywania i uwalniania rtęci i jej związków. |
|
(18) |
Trwają badania nad bezpiecznym unieszkodliwianiem rtęci, w tym nad różnymi technikami jej stabilizacji i innymi sposobami immobilizacji. Kwestią priorytetową dla Komisji powinno być prowadzenie stałego przeglądu tych badań i jak najszybsze przedłożenie sprawozdania. Informacje te są istotne, gdyż stanowią one odpowiednią podstawę dla przeglądu niniejszego rozporządzenia pod kątem osiągnięcia jego celu. |
|
(19) |
Komisja powinna uwzględniać te informacje przy składaniu sprawozdania z oceny, aby określić konieczność ewentualnej zmiany niniejszego rozporządzenia. |
|
(20) |
Komisja powinna również śledzić wydarzenia międzynarodowe związane z podażą rtęci i popytem na nią, w tym w szczególności wielostronne negocjacje, a ponadto powinna przekazywać na ich temat sprawozdania, aby umożliwić ocenę spójności ogólnego podejścia. |
|
(21) |
Środki konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie dotyczącym czasowego składowania rtęci metalicznej w niektórych obiektach wymienionych poniżej powinny zostać przyjęte zgodnie z dyrektywą 1999/31/WE z uwzględnieniem bezpośrednich powiązań między niniejszym rozporządzeniem a tą dyrektywą. |
|
(22) |
Jako że cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie zmniejszenie narażenia na kontakt z rtęcią przez zakaz wywozu i obowiązek składowania, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez same państwa członkowskie i może w związku z tym, ze względu na wpływ wywierany na przepływ towarów i funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz transgraniczny charakter zanieczyszczeń rtęcią, zostać lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym samym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. Zabrania się wywozu rtęci metalicznej (Hg, CAS RN 7439-97-6), rudy rtęci, chlorku rtęci (I) (Hg2Cl2, CAS RN 10112-91-1), tlenku rtęci (II) (HgO, CAS RN 21908-53-2) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo ze Wspólnoty od dnia 15 marca 2011 r.
2. Zakaz nie obejmuje wywozu związków, o których mowa w ust. 1, do celów badań naukowych i rozwoju, analizy lub do celów medycznych.
3. Mieszanie rtęci metalicznej z innymi substancjami wyłącznie w celu wywozu rtęci metalicznej jest zabronione od dnia 15 marca 2011 r.
Artykuł 2
Od dnia 15 marca 2011 r. poniższe uznaje się za odpady i unieszkodliwia się zgodnie z przepisami dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (9), w sposób bezpieczny dla zdrowia ludzi i dla środowiska:
|
a) |
rtęć metaliczna, która nie jest już wykorzystywana w przemyśle chloro-alkalicznym; |
|
b) |
rtęć metaliczna uzyskana w procesie oczyszczania gazu ziemnego; |
|
c) |
rtęć metaliczna uzyskana jako produkt uboczny z górnictwa metali nieżelaznych i operacji wytapiania; oraz |
|
d) |
rtęć metaliczna uzyskana z rudy rtęci we Wspólnocie po dniu 15 marca 2011 r. |
Artykuł 3
1. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 3 lit. a) dyrektywy 1999/31/WE rtęć metaliczna uznana za odpady może, w odpowiednim zbiorniku, być:
|
a) |
składowana czasowo przez ponad rok lub składowana trwale (procesy unieszkodliwiania, odpowiednio, D 15 lub D 12, określone w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) w kopalniach soli przystosowanych do unieszkodliwiania rtęci metalicznej lub w głębokich podziemnych formacjach skały zwięzłej zapewniających poziom bezpieczeństwa i zamknięcia taki sam jak w tych kopalniach soli; lub |
|
b) |
składowana czasowo (proces unieszkodliwiania D 15, określony w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) przez ponad rok w obiektach naziemnych przeznaczonych do tymczasowego składowania rtęci metalicznej i wyposażonych w tym celu. W tym przypadku nie mają zastosowania kryteria określone w sekcji 2.4 załącznika do decyzji 2003/33/WE. |
Pozostałe przepisy dyrektywy 1999/31/WE i decyzji 2003/33/WE mają zastosowanie do lit. a) i b).
2. Do składowania, o którym mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, zastosowanie ma dyrektywa 96/82/WE.
Artykuł 4
1. Ocena bezpieczeństwa unieszkodliwiania rtęci metalicznej przewidziana w art. 3 niniejszego rozporządzenia, wykonywana zgodnie z decyzją 2003/33/WE, zapewnia uwzględnienie szczególnych zagrożeń związanych z charakterem i zachowywaniem się w dłuższej perspektywie czasowej rtęci metalicznej oraz zbiornika, w którym jest przechowywana.
2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 8 i 9 dyrektywy 1999/31/WE, dotyczące obiektów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia, zawiera wymóg przeprowadzania regularnych inspekcji wzrokowych zbiorników i zainstalowania odpowiedniego sprzętu wykrywającego opary, aby zapewnić wykrycie wszelkich wycieków.
3. Wymogi dotyczące obiektów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia, oraz kryteria przyjmowania rtęci metalicznej, zmieniające załączniki I, II i III do dyrektywy 1999/31/WE, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 tej dyrektywy. Komisja przedstawia możliwie najszybciej i nie później niż do dnia 1 stycznia 2010 r. odpowiedni wniosek, uwzględniając wyniki wymiany informacji zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz sprawozdanie z badań dotyczących możliwości bezpiecznego unieszkodliwiania zgodnie z art. 8 ust. 2.
Wszelkie procesy ostatecznego unieszkodliwiania (proces unieszkodliwiania D 12, określony w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) dotyczące rtęci metalicznej są dozwolone dopiero po przyjęciu zmian załączników I, II i III do dyrektywy 1999/31/WE.
Artykuł 5
1. Państwa członkowskie przekazują Komisji kopię każdego zezwolenia wydanego dla obiektu przeznaczonego do czasowego lub trwałego składowania rtęci metalicznej (procesy unieszkodliwiania, odpowiednio, D 15 lub D 12, określone w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) wraz z odpowiednią oceną bezpieczeństwa zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.
2. Do dnia 1 lipca 2012 r. państwa członkowskie poinformują Komisję o stosowaniu i wpływie na rynek niniejszego rozporządzenia na ich odpowiednich terytoriach. Na wniosek Komisji państwa członkowskie przekazują te informacje przed tą datą.
3. Do dnia 1 lipca 2012 r. importerzy, eksporterzy i wykonawcy działań, o których mowa w art. 2, w stosownych przypadkach przekazują Komisji i właściwym organom następujące dane:
|
a) |
ilości, ceny, kraj pochodzenia i kraj przeznaczenia oraz zamierzone zastosowanie rtęci metalicznej przywożonej do Wspólnoty; |
|
b) |
ilości, kraj pochodzenia i kraj przeznaczenia uznanej za odpady rtęci metalicznej będącej przedmiotem handlu transgranicznego w obrębie Wspólnoty. |
Artykuł 6
1. Zainteresowane przedsiębiorstwa sektora chloro-alkalicznego przekazują Komisji oraz właściwym organom odnośnych państw członkowskich następujące dane związane z likwidacją rtęci w danym roku:
|
a) |
możliwie najdokładniejsze szacunki dotyczące całkowitej ilości rtęci pozostającej nadal w użyciu w ogniwie chloro-alkalicznym; |
|
b) |
całkowitą ilość rtęci składowanej w obiekcie; |
|
c) |
ilość odpadów rtęci przekazanej do poszczególnych obiektów czasowego lub trwałego składowania, lokalizację i dane kontaktowe tych obiektów. |
2. Zainteresowane przedsiębiorstwa z sektorów przemysłowych, zajmujące się pozyskiwaniem rtęci poprzez oczyszczanie gazu ziemnego lub jako ubocznego produktu górnictwa metali nieżelaznych i procesu wytopu, wysyłają do Komisji oraz właściwych organów odnośnych państw członkowskich następujące dane dotyczące rtęci uzyskanej w danym roku:
|
a) |
ilość uzyskanej rtęci; |
|
b) |
ilość rtęci przekazanej do poszczególnych obiektów czasowego lub trwałego składowania, lokalizację i dane kontaktowe tych obiektów. |
3. Zainteresowane przedsiębiorstwa przekazują odpowiednie dane, o których mowa w ust. 1 i 2, po raz pierwszy do dnia 4 grudnia 2009 r., a następnie co roku do dnia 31 maja.
4. Komisja upublicznia informacje, o których mowa w ust. 3, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (10).
Artykuł 7
Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie działania niezbędne dla zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie zgłaszają te przepisy Komisji w terminie do dnia 4 grudnia 2009 r., jak również zgłaszają niezwłocznie wszelkie późniejsze zmiany w tych przepisach.
Artykuł 8
1. Komisja organizuje wymianę informacji między państwami członkowskimi a zainteresowanymi podmiotami do dnia 1 stycznia 2010 r. W ramach tej wymiany informacji zostanie w szczególności zbadana potrzeba:
|
a) |
rozszerzenia zakazu wywozu na inne związki rtęci, mieszaniny o niższej zawartości rtęci i wyroby zawierające rtęć, w szczególności termometry, barometry i sfigmomanometry; |
|
b) |
wprowadzenia zakazu przywozu rtęci metalicznej, związków rtęci i wyrobów zawierających rtęć; |
|
c) |
rozszerzenia obowiązku składowania na rtęć metaliczną pochodzącą z innych źródeł; |
|
d) |
określenia maksymalnych okresów czasowego składowania rtęci metalicznej. |
Ta wymiana informacji obejmuje także badania dotyczące możliwości bezpiecznego unieszkodliwiania.
Komisja organizuje kolejną wymianę informacji po uzyskaniu nowych, istotnych informacji.
2. Komisja dokonuje stałego przeglądu prowadzonych badań nad możliwościami bezpiecznego unieszkodliwiania, w tym zestalania rtęci metalicznej. Do dnia 1 stycznia 2010 r. Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Na podstawie tego sprawozdania Komisja, w razie potrzeby, przedstawia możliwie jak najszybciej i nie później niż dnia 15 marca 2013 r. wniosek dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia.
3. Komisja ocenia stosowanie niniejszego rozporządzenia i jego wpływ na rynek we Wspólnocie, biorąc pod uwagę informacje, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 5 i 6.
4. Możliwie najszybciej, ale nie później niż dnia 15 marca 2013 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w razie potrzeby wraz z wnioskiem dotyczącym zmiany niniejszego rozporządzenia, w którym określone i ocenione zostaną wyniki wymiany informacji, o której mowa w ust. 1, i oceny, o której mowa w ust. 3, a także sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2.
5. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z postępów wielostronnych działań i negocjacji dotyczących rtęci do dnia 1 lipca 2010 r., oceniając w szczególności spójność harmonogramu i zakresu środków określonych w niniejszym rozporządzeniu z trendami międzynarodowymi.
Artykuł 9
Państwa członkowskie mogą utrzymać do dnia 15 marca 2011 r. środki krajowe ograniczające wywóz rtęci metalicznej, rudy rtęci, chlorku rtęci (I), tlenku rtęci (II) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo, które zostały przyjęte zgodnie z przepisami Wspólnoty przed dniem 22 października 2008 r.
Artykuł 10
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
J.-P. JOUYET
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 168 z 20.7.2007, s. 44.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz.U. C 146 E z 12.6.2008, s. 209), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 grudnia 2007 r. (Dz.U. C 52 E z 26.2.2008, s. 1) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 2008 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Rady z dnia 25 września 2008 r.
(3) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, s. 128.
(4) Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1.
(5) Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 27.
(6) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 56.
(7) Dz.U. L 10 z 14.1.1997, s. 13.
(8) Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.
(9) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 9.
(10) Dz.U. L 264 z 25.9.2006, s. 13.
|
14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/80 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1103/2008
z dnia 22 października 2008 r.
dostosowujące do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, przewidzianej w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą
Dostosowanie do procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą
Część trzecia
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 61 lit. c), art. 63 ust. 1 lit. a) i art. 67,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (2),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4) została zmieniona decyzją Rady 2006/512/WE (5), która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjmowania środków o zasięgu ogólnym mających na celu zmianę elementów innych niż istotne aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez usunięcie niektórych z tych elementów lub poprzez uzupełnienie aktu nowymi elementami innymi niż istotne. |
|
(2) |
Zgodnie ze oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (6) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby procedura regulacyjna połączona z kontrolą miała zastosowania do aktów prawnych juz obowiązujących, przyjętych zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu, akty te muszą zostać dostosowane zgodnie z odpowiednimi procedurami. |
|
(3) |
Zjednoczone Królestwo i Irlandia, które uczestniczyły w przyjęciu i stosowaniu aktów zmienionych niniejszym rozporządzeniem, zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, uczestniczą w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia. |
|
(4) |
Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i dlatego nie podlega zobowiązaniom wynikającym ze stosowania rozporządzenia ani nie jest objęta jego stosowaniem, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W niniejszym rozporządzeniu pojęcie „państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie z wyjątkiem Danii.
Artykuł 2
Akty wymienione w załączniku zostają dostosowane zgodnie z tym załącznikiem do decyzji 1999/468/WE, zmienionej decyzją 2006/512/WE.
Artykuł 3
Odesłania do przepisów wymienionych w załączniku traktuje się jako odesłania do tych przepisów w brzmieniu zmienionym niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 4
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
J.-P. JOUYET
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 224 z 30.8.2008, s. 35.
(2) Dz.U. C 117 z 14.5.2008, s. 1.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 18 czerwca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 25 września 2008 r.
(4) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(5) Dz.U. L 200 z 22.7.2006, s. 11.
(6) Dz.U. C 255 z 21.10.2006, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
1. Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1)
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 należy w szczególności przyznać Komisji uprawnienia do aktualizowania i wprowadzania dostosowań technicznych w formularzach zawartych w załącznikach do tego rozporządzenia. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne rozporządzenia (WE) nr 44/2001, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
W związku z powyższym w rozporządzeniu (WE) nr 44/2001 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 74 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Aktualizacje i dostosowania techniczne formularzy, których wzory zawarte są w załącznikach V i VI, przyjmowane są przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 75 ust. 2.”; |
|
2) |
artykuł 75 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 75 1. Komisja jest wspierana przez komitet. 2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.”. |
2. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (2)
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 1206/2001 należy w szczególności przyznać Komisji uprawnienia do aktualizowania i wprowadzania zmian technicznych w standardowych formularzach zawartych w załącznikach do tego rozporządzenia. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne rozporządzenia (WE) nr 1206/2001, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
W związku z powyższym w rozporządzeniu (WE) nr 1206/2001 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Aktualizacji lub zmian technicznych w standardowych formularzach zawartych w załączniku dokonuje Komisja. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 20 ust. 2.”; |
|
2) |
artykuł 20 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 20 1. Komisja jest wspierana przez komitet. 2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.”. |
3. Rozporządzenie Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiające kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (3)
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 343/2003 należy w szczególności przyznać Komisji uprawnienia do ustanawiania warunków i procedury stosowania klauzuli humanitarnej oraz do ustanawiania kryteriów koniecznych do przeprowadzenia przeniesień. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne rozporządzenia (WE) nr 343/2003 poprzez dodanie nowych elementów innych niż istotne, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
W związku z powyższym w rozporządzeniu (WE) nr 343/2003 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 15 ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Warunki i procedury stosowania niniejszego artykułu, w tym, w razie potrzeby, mechanizmy pojednawcze do rozstrzygania sporów między państwami członkowskimi dotyczących potrzeby łączenia wspomnianych osób lub miejsca, w którym powinno się dokonać takiego łączenia, są przyjmowane przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez uzupełnienie go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 27 ust. 3.”; |
|
2) |
w art. 19 ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Komisja może przyjąć dodatkowe przepisy dotyczące przeprowadzania przeniesień. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez uzupełnienie go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 27 ust. 3.”; |
|
3. |
w art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Komisja może przyjąć dodatkowe przepisy dotyczące przeprowadzania przeniesień. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez uzupełnienie go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 27 ust. 3.”; |
|
4. |
w art. 27 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.”. |
4. Rozporządzenie (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych (4)
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 805/2004 należy w szczególności przyznać Komisji uprawnienia do wprowadzania zmian w standardowych formularzach zawartych w załącznikach do tego rozporządzenia. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne rozporządzenia (WE) nr 805/2004, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
W związku z powyższym art. 31 i 32 rozporządzenia (WE) nr 805/2004 otrzymują brzmienie:
„Artykuł 31
Zmiany w załącznikach
Komisja wprowadza zmiany w standardowych formularzach zawartych w załącznikach. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 32 ust. 2.
Artykuł 32
Komitet
1. Komisja jest wspierana przez komitet, o którym mowa w art. 75 rozporządzenia (WE) nr 44/2001.
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.”.
(1) Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1.
(2) Dz.U. L 174 z 27.6.2001, s. 1.
|
14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/s3 |
NOTA DO CZYTELNIKAInstytucje postanowiły zaprzestać umieszczania w swoich tekstach wzmianek o ostatnich zmianach cytowanych aktów.O ile nie określono inaczej, akty, do których następują odesłania w opublikowanych tekstach, są aktami obecnie obowiązującymi.