52010DC0742

[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 14.12.2010

KOM(2010) 742 wersja ostateczna

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY

dotyczące systemu podatku od dokowania stosowanego we francuskich departamentach zamorskich

SEK(2010) 1558 wersja ostateczna

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY

dotyczące systemu podatku od dokowania stosowanego we francuskich departamentach zamorskich

KONTEKST

Postanowienia Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) mające zastosowanie do regionów najbardziej oddalonych Unii, których część stanowią cztery francuskie departamenty zamorskie (DOM), zasadniczo nie dopuszczają żadnej różnicy w opodatkowaniu we francuskich departamentach zamorskich między produktami lokalnymi a produktami pochodzącymi z Francji metropolitalnej lub z innych państw członkowskich. W art. 349 (dawnym art. 299 ust. 2 Traktatu WE) przewidziano natomiast możliwość wprowadzenia środków szczególnych dla regionów najbardziej oddalonych ze względu na występowanie trwałych niedogodności, które mają wpływ na sytuację gospodarczą i społeczną tych regionów.

Decyzją Rady 2004/162/WE z dnia 10 lutego 2004 r. przyjętą na podstawie art. 299 ust. 2 Traktatu WE Francja została uprawniona do stosowania do dnia 1 lipca 2014 r. zwolnień lub obniżek podatku od dokowania w odniesieniu do niektórych produktów wytwarzanych we francuskich departamentach zamorskich. Załącznik do wyżej wymienionej decyzji zawiera wykaz produktów, których mogą dotyczyć zwolnienia lub obniżki podatku. W zależności od produktów różnica w opodatkowaniu między produktami wytwarzanymi lokalnie a innymi produktami nie może przekraczać 10, 20 lub 30 punktów procentowych.

W decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r. podano przyczyny, które doprowadziły do przyjęcia środków szczególnych: oddalenie, zależność od surowców i energii, obowiązek tworzenia większych zapasów, mały rozmiar rynku lokalnego połączony ze słabo rozwiniętą działalnością eksportową itd. Wszystkie te niedogodności powodują zwiększenie kosztów produkcji, a zatem kosztów wytworzenia produktów wytwarzanych lokalnie, które przy braku środków szczególnych byłyby mniej konkurencyjne w stosunku do produktów pochodzących z zewnątrz, nawet przy uwzględnieniu kosztów dostarczenia do francuskich departamentów zamorskich. Utrudniłoby to zatem utrzymanie produkcji lokalnej. Środki szczególne zawarte w decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r. zostały więc opracowane w celu wzmocnienia przemysłu lokalnego.

W art. 4 decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r. przewidziano, że władze francuskie do dnia 31 lipca 2008 r. przedłożą Komisji sprawozdanie dotyczące stosowania systemu podatkowego przewidzianego w przedmiotowej decyzji w celu sprawdzenia wpływu podjętych środków na wspieranie lub utrzymanie lokalnej działalności gospodarczej i ich wkładu we wspieranie lub utrzymanie tej działalności przy uwzględnieniu niedogodności, które dotykają regiony najbardziej oddalone. W oparciu o to sprawozdanie Komisja przedłoży Radzie sprawozdanie zawierające pełną analizę gospodarczą i społeczną oraz, w stosownych przypadkach, wniosek mający na celu dostosowanie przepisów decyzji z dnia 10 lutego 2004 r.

W dniu 31 lipca 2008 r. władze francuskie przedstawiły Komisji przewidziane sprawozdanie. Zostało ono uzupełnione w dniu 22 grudnia 2008 r., a nowe informacje, o które Komisja wnioskowała w dniu 16 kwietnia 2009 r., zostały jej przedstawione w dniu 16 kwietnia 2010 r. Dokumenty te zostały uwzględnione (wyłącznie w języku francuskim) w dokumencie roboczym służb Komisji stanowiącym oddzielny dokument w stosunku do niniejszego sprawozdania.

Sprawozdanie przedstawione przez władze francuskie obejmuje wniosek mający na celu dostosowanie, w przypadku Gujany, wykazu produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania. Wniosek ten, który początkowo dotyczył 80 produktów, został następnie poprawiony i, w swojej ostatecznej formie z dnia 16 kwietnia 2010 r., obejmuje już tylko 64 produkty.

NAJWAżNIEJSZE ELEMENTY ZAWARTE W SPRAWOZDANIU WłADZ FRANCUSKICH

Po przypomnieniu etapów wdrażania decyzji Rady z 2004 r. we francuskich departamentach zamorskich w sprawozdaniu najpierw stwierdzono, że system zróżnicowanego podatku od dokowania nie stanowi przeszkody w wymianie handlowej z francuskimi departamentami zamorskimi w zakresie, w jakim przywóz produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania z każdego z czterech francuskich departamentów zamorskich rośnie od 2004 r. W przypadku tych produktów zróżnicowane opodatkowanie nie powstrzymało wprowadzania na rynek produktów pochodzących z zewnątrz.

W sprawozdaniu wskazano, że nawet jeżeli inflacja jest ogólnie wyższa od inflacji odnotowywanej we Francji metropolitalnej, nie odnosi się to do wyrobów, których najbardziej dotyczy zróżnicowane opodatkowanie. W sprawozdaniu nie odniesiono się do wpływu podatku od dokowania na ogólny poziom cen we francuskich departamentach zamorskich i na różnicę między tym poziomem a ogólnym poziomem cen we Francji metropolitalnej.

Jeżeli chodzi o aspekt związany z przedsiębiorstwami, w sprawozdaniu stwierdzono, że – przy uwzględnieniu istnienia innej pomocy regionalnej na rzecz przedsiębiorstw działających we francuskich departamentach zamorskich – trudno jest dokładnie określić wpływ zróżnicowanych stawek opodatkowania. W sprawozdaniu uznano w tym przypadku, że system zróżnicowanego podatku od dokowania stanowi narzędzie niezbędne do zachowania równowagi rentowności i utrzymania licznych działań produkcyjnych we francuskich departamentach zamorskich. W sprawozdaniu stwierdzono bowiem, że – nawet przy uwzględnieniu całej otrzymanej pomocy – przedsiębiorstwa z francuskich departamentów zamorskich, z wyjątkiem największych, osiągają wynik netto niższy o 2 punkty od wyniku przedsiębiorstw z Francji metropolitalnej. W odniesieniu do największych przedsiębiorstw zróżnicowane stawki podatku od dokowania przyczyniają się do faworyzowania inwestycji tych przedsiębiorstw, co przyczyniło się i przyczynia się nadal do utrzymania wzrostu gospodarczego francuskich departamentów zamorskich.

Jeżeli chodzi o dochody z podatku od dokowania, wzrósł on w 2006 r. do ok. 923 mln EUR, zaś kwota ta w 95 % pochodzi z podatku od dokowania pobieranego przy „przywozie”. Sprawozdanie zawiera informacje dotyczące sposobu wykorzystania środków pochodzących z podatku od dokowania.

W uzupełnieniu sprawozdania otrzymanym w grudniu 2008 r. władze francuskie zaktualizowały przedstawione uprzednio informacje za pomocą danych liczbowych za rok 2007. Kwota dochodów pochodzących z podatku od dokowania wzrosła z 923 do 957 mln EUR. Część dochodów przeznaczona na finansowanie inwestycji we francuskich departamentach zamorskich wzrosła do poziomu 31 %. Różnice w stawkach opodatkowania nie powstrzymały wzrostu przywozu – nawet jeżeli nie jest to znaczny wzrost. Wyjątek stanowi Gwadelupa.

Udział produkcji w popycie wewnętrznym francuskich departamentów zamorskich różni się w zależności od departamentu od 29,1 % w przypadku Gujany do 36,7 % w przypadku Martyniki. Dostarczone dane liczbowe nie umożliwiają rozróżnienia między produktami, które są objęte zróżnicowanym podatkiem od dokowania, a produktami, które nie są w takim zróżnicowaniu uwzględnione.

Jeżeli chodzi o zatrudnienie, w uzupełnieniu sprawozdania wskazano, że na tym etapie nie było możliwe zmierzenie wpływu zróżnicowanej stawki podatku od dokowania na zatrudnienie w przedsiębiorstwach wytwarzających takie produkty. W sprawozdaniu zawarto jednak ogólne dane dotyczące bezrobocia i płatnego zatrudnienia we francuskich departamentach zamorskich.

Jeżeli chodzi o ceny, w tym samym uzupełnieniu wskazano, że dostępne statystyki nie umożliwiają określenia wpływu podatku od dokowania na ogólny poziom cen produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania lub na stopę inflacji we francuskich departamentach zamorskich. Dostępne są jedynie dane dotyczące zmiany cen produktów (objętych i nieobjętych zróżnicowanym opodatkowaniem). Wnioski wynikające z przedstawionych danych różnią się w zależności od departamentu.

Wreszcie uzupełnienie sprawozdania zawiera dodatkowe uzasadnienia dotyczące wniosku mającego na celu dostosowanie, w przypadku Gujany, wykazu produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania.

Pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. służby Komisji poinformowały władze francuskie, że dostarczone informacje były niewystarczające do oceny rzeczywistego wpływu zróżnicowanego opodatkowania na działalność francuskich departamentów zamorskich. Poproszono również władze francuskie o dostarczenie, w odniesieniu do każdego francuskiego departamentu zamorskiego i w odniesieniu do każdej kategorii produktu uprawnionego – w przypadku danego departamentu – do korzystania ze zróżnicowanego podatku od dokowania, oceny wpływu systemu w zakresie utrzymania lub wspierania działalności lokalnej oraz w zakresie warunków wymiany handlowej.

W dniu 16 kwietnia 2010 r. władze francuskie przedstawiły Komisji różne tabele zawierające – w odniesieniu do każdej z 32 dużych kategorii produktów korzystających ze zróżnicowanego podatku od dokowania – informacje dotyczące kwoty pomocy otrzymanej w ten sposób od danych przedsiębiorstw, zysków lub strat odnotowanych przez te przedsiębiorstwa, liczby ich pracowników, udziału w rynku produktów wytwarzanych lokalnie w stosunku do wszystkich sprzedawanych produktów oraz zmian w przywozie.

Władze francuskie zmieniły również swój wniosek dotyczący Gujany, który obejmuje odtąd jedynie 64 produkty, i dostarczyły różne szczegółowe informacje, o które Komisja zwróciła się do władz francuskich w korespondencji z dnia 15 kwietnia 2009 r.

ANALIZA KOMISJI

Komisja wyraża żal, że od lipca 2008 r. władze francuskie nie były w stanie dostarczyć, zgodnie z art. 4 decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r., dokładnej oceny skutków – w odniesieniu do każdej kategorii produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania od dokowania – podjętych środków i ich wkładu we wspieranie lub utrzymanie lokalnej działalności gospodarczej. Fakt, że badanie to zostało przeprowadzone a posteriori , opóźniło dostarczenie Komisji informacji i skutkowało tym, że informacje mają niekiedy charakter fragmentaryczny i są czasem bardzo ograniczone, a wręcz nieznaczące.

Mając na uwadze datę przedstawienia sprawozdania władz francuskich (lipiec 2008 r.), trudno jest w dłuższej perspektywie ocenić wpływ zróżnicowanego opodatkowania stosowanego zgodnie z decyzją Rady z dnia 10 lutego 2004 r. Władze francuskie nie dostarczyły danych dotyczących 2004 r. w zakresie, w jakim decyzja 2004/162/WE miała zastosowanie począwszy od dnia 1 sierpnia 2004 r., a system podatku od dokowania obowiązujący przed tą datą niekoniecznie pokrywał się z systemem obowiązującym począwszy od tej daty. Zatem trudniej było wykorzystać dane dotyczące roku 2004.

Mając na uwadze wszystkie te elementy, Komisja nie jest w stanie przedstawić sprawozdania, które zawiera – jak przewidziano w art. 4 decyzji z dnia 10 lutego 2004 r. – „pełną analizę gospodarczą”. W związku z tym, że Komisja w znacznym stopniu polega na informacjach dostarczonych przez Francję i że nie dysponuje innymi sposobami pozyskania większej ilości informacji, może przeprowadzić analizę jedynie na podstawie informacji, które otrzymała. Z dostarczonych informacji można wyciągnąć następujące wnioski.

Trwałe niedogodności we francuskich departamentach zamorskich

Mimo że w sprawozdaniu władz francuskich nie wyszczególniono tej kwestii, wyraźnie widać, że przywołane powyżej niedogodności, które dotyczą produktów z francuskich departamentów zamorskich i które uzasadniają decyzję z dnia 10 lutego 2004 r., nadal występują. Mają one charakter strukturalny związany z oddaleniem i charakterem wyspiarskim, ze wszystkimi konsekwencjami, które z nich wynikają w zakresie ewentualnych wyższych kosztów produktów lokalnych.

Skutki stosowania zróżnicowanej stawki podatku od dokowania produktów

Możliwe było uzyskanie jedynie fragmentarycznych informacji dotyczących wpływu zróżnicowanego opodatkowania na wzrost i zatrudnienie w każdym z przedmiotowych sektorów. Jeżeli chodzi o zatrudnienie, liczba miejsc pracy w sektorach korzystających ze zróżnicowanego podatku od dokowania nie zmieniła się w latach 2005-2007. Na Gwadelupie zatrudnienie zmniejszyło się o ponad 1 000 miejsc pracy, przede wszystkim w sektorach hodowlanym i rybołówstwa. Na Martynice pozostało ono względnie stałe w odniesieniu do tych samych sektorów i w tym samym okresie. W przypadku Reunion dostarczone dane liczbowe nie umożliwiają określenia tych zmian.

Przedstawione informacje dostarczają również wskazówek co do zmian zysku zrealizowanego przez przedsiębiorstwa wytwarzające dane produkty lokalnie. Informacje są jednak fragmentaryczne i w zależności od sektora prowadzą do całkowicie sprzecznych wniosków. Ponadto poziom zysku osiągniętego przez przedsiębiorstwa oczywiście nie wynika jedynie z występowania lub nie zróżnicowanego podatku od dokowania.

Jeżeli chodzi o udział w rynku produktów lokalnych korzystających ze zróżnicowanego podatku od dokowania w porównaniu z produktami pochodzącymi spoza francuskich departamentów zamorskich, analiza danych przedstawionych w dniu 16 kwietnia 2010 r. umożliwia stwierdzenie występowania bardzo odmiennych sytuacji. Istnieją produkty, w odniesieniu do których – pomimo stosowania zróżnicowanego podatku od dokowania – udział w rynku produktów lokalnych jest niewielki lub bardzo niewielki. W odniesieniu do pozostałych produktów zróżnicowany podatek od dokowania umożliwia produktom lokalnym posiadanie udziału w rynku mniej więcej równego udziałowi produktów pochodzących spoza francuskich departamentów zamorskich. Te dwie sytuacje są najczęstsze, co pokrywa się z informacjami zawartymi we wstępnym sprawozdaniu z dnia 31 lipca 2008 r., według którego pomimo systemu zróżnicowanego podatku od dokowania w każdym z czterech francuskich departamentów zamorskich „przywóz” produktów pochodzących z zewnątrz ciągle malał od 2004 r. Ponadto jeżeli chodzi o wymianę handlową z państwami AKP, wpływ na produkty pochodzące z tych państw jest marginalny. Poza tym liczba tych produktów, w znacznej części produktów naftowych, jest ograniczona.

Wreszcie w przypadku innych produktów dostarczone informacje pokazują, że produkty lokalne uprawnione do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania mają prawie całkowity, a nawet całkowity udział w rynku, w taki sposób, że udział produktów „przywożonych” jest niewielki lub nawet czasem zerowy. Prowadzi to do pytania o stosowność utrzymania zróżnicowanego opodatkowania w sytuacjach, w których produkty lokalne na pierwszy rzut oka wydają się konkurencyjne w porównaniu z produktami spoza francuskich departamentów zamorskich. Na tym etapie trudne wydaje się rozstrzygnięcie tej kwestii w sposób ostateczny w odniesieniu do wszystkich takich produktów, ponieważ dane dostępne na potrzeby sprawozdania dotyczą jedynie trzech lat. Kwestia ta powinna zostać przeanalizowana szczegółowo na wypadek, gdyby władze francuskie przedstawiły wniosek o dalsze stosowanie zróżnicowanego opodatkowania po lipcu 2014 r. W niektórych sytuacjach stosowne wydaje się jednak dostosowanie już teraz decyzji z dnia 10 lutego 2004 r. (zob. poniżej).

ZMIANY, KTÓRE NALEżY WPROWADZIć DO DECYZJI RADY Z DNIA 10 LUTEGO 2004 R.

W art. 4 ostatni akapit decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r. przewidziano, że do sprawozdania przedłożonego Radzie przez Komisję może w stosownym przypadku zostać dołączony wniosek mający na celu dostosowanie przepisów wymienionej decyzji. Taka sytuacja ma tu miejsce. Do niniejszego sprawozdania został dołączony wniosek w sprawie decyzji Rady dotyczący następujących kwestii.

Rozszerzenie wykazu produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego podatku od dokowania w Gujanie

W przeszłości władze francuskie zwróciły się do Komisji z wnioskiem o możliwość przedstawienia, na mocy art. 3 decyzji Rady 2004/162/WE z dnia 10 lutego 2004 r., wniosku dotyczącego decyzji Rady mającego na celu zwiększenie, w przypadku Gujany, liczby produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego podatku od dokowania. Zasadniczo nie przychylono się do tego wniosku, ponieważ nie zaistniała żadna z dwóch sytuacji przewidzianych w tym przepisie, mianowicie pojawienie się nowych produktów lub zagrożenie produkcji lokalnej przez niektóre praktyki handlowe. W odniesieniu do kilku produktów z Gujany wchodzących w zakres stosowania wymienionego art. 3 w dniu 9 czerwca 2008 r. Rada przyjęła decyzję 2008/439/WE.

Władze francuskie zmieniły swój wniosek dotyczący Gujany zawarty w sprawozdaniu przedstawionym Komisji w dniu 31 lipca 2008 r. W swojej ostatecznej formie wniosek dotyczy 64 dodań lub zmian. We wniosku Komisji przewidziano, w przypadku Gujany, dodanie do różnych wykazów produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania, 46 całkowicie nowych produktów oraz zwiększenie dopuszczonego zróżnicowania lub rozszerzenie zakresu stosowania danych produktów w odniesieniu do 6 produktów. Czterdzieści sześć całkowicie nowych produktów obejmuje 43 produktów, w odniesieniu do których już istnieje produkcja lokalna, i 3 produkty, w odniesieniu do których nie istnieje jeszcze produkcja lokalna, ale w odniesieniu do których istnieją konkretne projekty rozpoczęcia produkcji.

Różne zmiany zaproponowane do wprowadzenia do decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r. wyszczególniono we wniosku w sprawie decyzji Rady dołączonym do niniejszego sprawozdania.

Inne dostosowania zawarte we wniosku

Analiza różnych dokumentów statystycznych dołączonych do sprawozdania władz francuskich umożliwiła stwierdzenie konieczności dostosowania w wielu kwestiach decyzji z dnia 10 lutego 2004 r. Dostosowania te nie kwestionują ogólnej gospodarki przedstawionej w przepisie przewidzianym w decyzji Rady z dnia 10 lutego 2004 r., która obowiązuje do dnia 1 lipca 2014 r. W niektórych konkretnych sytuacjach wydaje się jednak konieczne dostosowanie w obecnej chwili pierwotnej decyzji w celu uwzględnienia pewnych sytuacji stwierdzonych podczas analizy sprawozdania przedstawionego przez władze francuskie lub w wyniku powstałych pytań. Proponowane dostosowania mają liczne przyczyny.

Po pierwsze stwierdzono, że od 2004 r. nie istnieją już różne produkty lokalne lub, w odniesieniu do innych produktów, władze francuskie nie stosują już zróżnicowanego podatku od dokowania, ponieważ ceny produktów lokalnych są obecnie równe cenom produktów pochodzących z zewnątrz. W rezultacie nie ma już powodu, aby takie produkty znajdowały się w wykazach produktów, w odniesieniu do których dopuszczono zróżnicowany podatek od dokowania.

Ponadto w odniesieniu do pewnej liczby produktów stwierdzono, że rzeczywiście stosowany zróżnicowany podatek od dokowania z różnych przyczyn jest znacznie niższy od maksymalnego zróżnicowania stawek opodatkowania dopuszczonych przez decyzję Rady z dnia 10 lutego 2004 r. Przepis z 2004 r. ma z pewnością na celu umożliwienie władzom francuskim pewnej elastyczności w ustalaniu zróżnicowanych stawek opodatkowania, które są rzeczywiście stosowane, i nie został stworzony, by tę elastyczność ograniczać. Istnieją jednak sytuacje, w których można stwierdzić znaczną różnicę między dopuszczonym maksymalnym zróżnicowaniem stawek opodatkowania i zróżnicowaniem stawki opodatkowania rzeczywiście stosowanym. Następnie zbadano sytuacje, w których zróżnicowanie stawki opodatkowania rzeczywiście stosowane jest niższe o ponad dziesięć punktów procentowych od dopuszczonego maksymalnego zróżnicowania stawek opodatkowania. W niektórych przypadkach Komisja doszła do wniosku, że nie należy dłużej utrzymywać maksymalnego zróżnicowania dopuszczonego obecnie, lecz obniżyć je. Wniosek w sprawie decyzji Rady określa szczegóły przypadków, o których mowa.

Wreszcie stwierdzono, że w przypadku około dwudziestu produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania produkty lokalne mają prawie całkowity, a nawet całkowity udział w rynku, w wyniku czego w latach 2005, 2006 i 2007 udział w rynku produktów pochodzących z zewnątrz był zerowy („przywóz” nie istniał). Jak stwierdzono powyżej, Komisja ma wątpliwości co do konieczności utrzymania zróżnicowanego opodatkowania w odniesieniu do tych produktów, zwłaszcza jeżeli w przypadku danych produktów istnieje już znaczna produkcja lokalna, co pozwala uważać, że produkty wytwarzane lokalnie nie są mniej konkurencyjne niż produkty „przywożone”, i ta kwestia powinna zostać ponownie zbadana, w razie konieczności, w chwili utraty mocy przez decyzję z dnia 10 lutego 2004 r. W chwili obecnej Komisja uważa jednak, że w ramach dostosowania w połowie okresu obowiązywania należy zaproponować usunięcie dwóch produktów znajdujących się w wykazie A załącznika do decyzji z dnia 10 lutego 2004 r., w przypadku których istnieje znaczna produkcja lokalna. W przypadku Gwadelupy dotyczy to niektórych pozostałości produkcji spożywczej (produkt 2302). W przypadku Reunion dotyczy to niektórych ługów pozostających po produkcji past celulozowych (produkt 3804 00).

WNIOSKI OGÓLNE

Informacje dostarczone przez władze francuskie nie dają pełnego obrazu skutków, jakie na poziomie gospodarczym i społecznym miało dla produkcji lokalnej we francuskich departamentach zamorskich stosowanie zróżnicowanego podatku od dokowania w odniesieniu do produktów lokalnych w porównaniu z produktami pochodzącymi z zewnątrz. Dostarczone fragmentaryczne informacje umożliwiają jednak stwierdzenie, że system zróżnicowanego podatku od dokowania umożliwił utrzymanie – w odniesieniu do większości tych produktów – produkcji lokalnej zdolnej do zachowania mniejszego lub większego udziału w rynku lokalnym. Bardzo prawdopodobne jest, że bez istnienia zróżnicowanego opodatkowania w większości przypadków lokalna działalność produkcyjna nie byłaby w stanie się utrzymać, co miałoby szkodliwe konsekwencje na poziomie gospodarczym i społecznym.

W odniesieniu do niektórych produktów, w przypadku których produkty lokalne mają dominujący udział w rynku, a czasem nawet prawie całkowity, Komisja ma więcej wątpliwości co do konieczności utrzymania zróżnicowanego opodatkowania. Wątpliwości te są jeszcze większe w odniesieniu do produktów, w przypadku których produkty pochodzące z zewnątrz są całkowicie nieobecne. W stosownym przypadku kwestię tę należy zbadać szczegółowo na koniec okresu objętego decyzją Rady z 2004 r. W chwili obecnej Komisja proponuje jednak usunięcie dwóch produktów z wykazów produktów uprawnionych do korzystania ze zróżnicowanego opodatkowania.

Mimo że kwestia metody, którą należy przyjąć w celu przywrócenia konkurencyjności produktów lokalnych w stosunku do produktów „przywożonych”, zasadniczo leży w kompetencji władz francuskich, Komisja wyraża żal, że sprawozdanie władz francuskich nie zawiera informacji dotyczących wpływu systemu zróżnicowanego opodatkowania produktów na ogólny poziom cen we francuskich departamentach zamorskich, a nie tylko na inflację, ponieważ zróżnicowane opodatkowanie ma wpływ na konkurencję między produktami na podstawie najwyższego kosztu wytworzenia, którym jest koszt wytworzenia produktów wytworzonych we francuskich departamentach zamorskich.