a)

wzywa do uczynienia politycznych priorytetów UE na następne posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ przedmiotem dogłębnej, szeroko zakrojonej debaty pomiędzy Parlamentem, Radą i Komisją;

b)

uważa, że stałe przedstawicielstwa państw członkowskich UE w Nowym Jorku powinny uważać oficjalne stanowisko Rady w sprawie priorytetów dla Zgromadzenia Ogólnego ONZ za wiążącą platformę polityczną wykorzystywaną jako podstawa negocjacji prowadzonych z innymi krajami;

c)

uważa, że koordynacja stanowisk państw członkowskich UE w ONZ powinna rozpoczynać się zasadniczo w stosownych grupach roboczych Rady, co ułatwi dyplomatom w Nowym Jorku osiągnięcie w organach ONZ wspólnego stanowiska w sprawie szczegółowych kwestii i umożliwi uzyskanie większej ilości czasu na konsultacje i negocjacje z innymi zgrupowaniami regionalnymi lub krajami należącymi do tego rodzaju zgrupowań;

d)

zwraca się do Rady i Komisji o rozważenie zmiany organizacji i rozbudowy ich biur w Nowym Jorku i Genewie w celu uwzględnienia zwiększonych uprawnień i odpowiedzialności, jakie przedstawiciele UE spodziewają się sprawować po ratyfikacji traktatu lizbońskiego, gwarantując tym samym optymalną koordynację i synergię pomiędzy strategiami politycznymi, programami i funduszami Wspólnoty, a instrumentami i misjami zawartymi we Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE;

e)

wzywa Radę i Komisję do gruntownego zbadania następstw traktatu lizbońskiego dla przyszłego przedstawicielstwa UE w ONZ, a państwa członkowskie UE do wyraźnego i jednoznacznego zobowiązania się do podjęcia wszelkich koniecznych działań na rzecz zapewnienia UE dostatecznej widoczności i uprawnień w ramach organów i forów ONZ;

f)

zachęca Radę do jak najszybszego wynegocjowania i określenia w ramach ONZ operacyjnego statusu obserwatorów UE;

g)

wzywa również państwa członkowskie do dążenia do rewizji obecnej struktury zgrupowań regionalnych w ramach ONZ w celu zapewnienia, że odzwierciedli to członkostwo Unii Europejskiej w kształcie wynikającym z ostatniego rozszerzenia;

h)

zachęca Radę i Komisję do regularnego informowania Parlamentu o konsekwencjach, w tym budżetowych, jakichkolwiek ewentualnych kroków w kierunku reorganizacji obecności UE w różnych częściach składowych ONZ, w tym w Sekretariacie, a także w funduszach i programach ONZ;

i)

z zadowoleniem przyjmuje wznowienie działalności grupy roboczej ds. ożywienia Zgromadzenia Ogólnego ONZ, której powierzono zadanie wskazania sposobów zwiększenia roli, uprawnień, skuteczności i wydajności Zgromadzenia; w tym kontekście wzywa państw członkowskie UE do wzmocnienia roli przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego poprzez oddanie do dyspozycji odpowiednich środków finansowych, zasobów ludzkich i infrastruktury oraz ustanowienie bardziej systematycznej współpracy pomiędzy Zgromadzeniem Ogólnym, sekretarzem generalnym i Radą Bezpieczeństwa ONZ w celu zwiększenia odpowiedzialności i legitymizacji Rady;

j)

zachęca państwa członkowskie UE, aby nadal domagały się długo oczekiwanej rewizji mandatu zmierzającej do wzmocnienia i zaktualizowania programu prac ONZ, tak by odpowiadał on współczesnym wymaganiom państw członkowskich UE, za pomocą przeglądu wszystkich mandatów starszych niż pięć lat pochodzących z rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ lub innych organów;

k)

przypomina państwom członkowskim UE o zobowiązaniach złożonych na światowym szczycie w 2005 r. mających na celu wzmocnienie ONZ poprzez szereg reform zarządzania i na szczeblu Sekretariatu; wzywa Radę do wspierania tych reform w celu zwiększenia odpowiedzialności i nadzoru, poprawy sprawności zarządzania i przejrzystości oraz wzmocnienia etyki, wydajności i potencjału organizacyjnego, przede wszystkim poprzez skoncentrowanie się na reformie struktury Sekretariatu;

l)

wzywa Radę do dołożenia starań, by Departament ds. Operacji Pokojowych ONZ oraz Departament Spraw Politycznych ONZ dysponowały personelem współmiernym do zadań i zakresu ich odpowiedzialności oraz do wspierania wysiłków podejmowanych w tym zakresie przez Sekretarza Generalnego ONZ;

m)

nalega, by państwa członkowskie UE wspierały starania Sekretarza Generalnego ONZ na rzecz procesu wprowadzenia w życie koncepcji „obowiązku zapewnienia ochrony”, zatwierdzonej na światowym szczycie w 2005 r.; wzywa państwa członkowskie UE do aktywnego uczestnictwa w tym procesie;

n)

zachęca Radę do udzielenia pełnego poparcia ponownemu podjęciu negocjacji mających na celu wdrożenie zaleceń panelu wysokiego szczebla ds. spójności ogółu działań i zaleca państwom członkowskim UE aktywną współpracę z krajami rozwijającymi się, które są beneficjentami pomocy europejskiej lub krajowej, oraz wykorzystywanie zbiorowego wpływu UE, a także indywidualnego wpływu państw członkowskich UE w celu zagwarantowania poparcia dla reorganizacji dostaw pomocy ONZ i wsparcia większej spójności pomiędzy kierunkami polityk ONZ w miejscu działania;

o)

wzywa państwa członkowskie UE do zajęcia bardziej spójnego stanowiska w sprawie reformy Rady Bezpieczeństwa ONZ, która zmierzając do uzyskania, w ramach zreformowanej ONZ, jednego stałego miejsca dla UE, dąży tymczasem do zwiększenia wagi UE w sposób współmierny do wkładu UE w operacje pokojowe i pomoc rozwojową ONZ;

p)

w związku z tym przypomina państwom członkowskim UE, że sprawą najwyższej wagi jest dołożenie wszelkich starań, by państwa obecne w Radzie Bezpieczeństwa ONZ podtrzymywały oficjalne stanowiska UE, należycie informowały inne państwa członkowskie UE o rozmowach prowadzonych w Radzie Bezpieczeństwa i aktywnie koordynowały swe stanowiska z odpowiednimi grupami roboczymi w Radzie Ministrów UE;

q)

wzywa państwa członkowskie UE do wsparcia grupy roboczej przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego ONZ Srgjana Kerima ds. reformy Rady Bezpieczeństwa; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje rozmach reform Rady Bezpieczeństwa powstały w wyniku inicjatywy zwanej „Overarching Process”; zachęca Radę do wspierania, z myślą o uzyskaniu namacalnych postępów w tym zakresie, debaty koncentrującej się na punktach zbieżności;

r)

wzywa państwa członkowskie, a zwłaszcza Francję i Słowację, jako nowo wybranych członków Rady Praw Człowieka ONZ, do podwojenia wysiłków zmierzających do zapewnienia pomyślnej działalności Rady Praw Człowieka w celu ochrony i wspierania praw powszechnych; w związku z tym wzywa do większej odpowiedzialności w procedurze mającej na celu ustanowienie i odnowienie procedur specjalnych oraz do ustanowienia procedury mianowania osób upoważnionych, która powinna opierać się na zasadzie przejrzystości i prawdziwej rywalizacji;

s)

podkreśla znaczenie uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego w pracach Rady Praw Człowieka ONZ i zachęca państwa członkowskie UE do zaangażowania się w działania Rady Praw Człowieka ONZ w celu wprowadzenia skutecznych metod i instrumentów umożliwiających społeczeństwu obywatelskiemu uczestnictwo w Radzie Praw Człowieka ONZ, aby lepiej bronić praw człowieka na całym świecie oraz pozytywnie przyczyniać się do przejrzystości tej instytucji;

t)

wzywa Radę do podtrzymania starań na rzecz zwiększenia odpowiedzialności państw będących członkami ONZ w zakresie praw człowieka poprzez zwiększenie skuteczności powszechnych przeglądów okresowych, a szczególnie poprzez zaostrzenie procedur dotyczących unikania umyślnej obstrukcji lub pozorowanych taktyk;

u)

wyraża zaniepokojenie z powodu ostatnich krytycznych komentarzy w sprawie pracy Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka; wzywa państwa członkowskie UE do wsparcia Biura, zwłaszcza w łonie piątej komisji Zgromadzenia Ogólnego, aby nie dopuścić do ingerencji w niezależność Biura i zagwarantować wszelkie niezbędne środki finansowe umożliwiające całkowicie niezależne pełnienie mandatu przez Biuro; wzywa państwa członkowskie UE do ścisłego monitorowania trwającej właśnie procedury mianowania nowego Wysokiego Komisarza, mając na uwadze, że mandat poprzedniego komisarza Louise Arbour wygasł w czerwcu 2008 r.;

v)

wzywa wszystkie państwa członkowskie UE, by nadal angażowały się w przygotowania do konferencji przeglądowej z Durbanu, która odbyć się ma w 2009 r., i do zagwarantowania, że konferencja stanowić będzie dla wszystkich stron okazję do potwierdzenia determinacji i zaangażowania w walce z rasizmem, dyskryminacją na tle rasowym i kastowym, ksenofobią i wszelkimi innymi formami nietolerancji, oraz do przyjęcia konkretnych wytycznych w celu wykorzenienia rasizmu, w oparciu o deklarację z Durbanu i program działań oraz w pełnej zgodności z nimi;

w)

wzywa Radę do dołożenia wszelkich starań, by nie doszło do powtórzenia się negatywnych wydarzeń towarzyszących pierwszej konferencji w Durbanie; wzywa wszystkie państwa członkowskie UE do zagwarantowania uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego w durbańskiej konferencji przeglądowej w 2009 r. w Genewie, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych oraz rezolucją 1996/31 Rady Gospodarczej i Społecznej ONZ z dnia 25 lipca 1996 r.;

x)

wzywa wszystkie państwa członkowskie UE do wspierania i ochrony praw dziecka poprzez podkreślanie znaczenia praw dziecka we wszystkich działaniach prowadzonych wspólnie z odnośnymi organami oraz w ramach mechanizmów systemu ONZ;

y)

uważa, że państwa członkowskie UE powinny wspólnie wspierać wzmocnienie roli Komisji Budowania Pokoju w odniesieniu do systemu ONZ, zapewnić, że jej zalecenia są należycie brane pod uwagę przez właściwe organy ONZ, oraz opowiedzieć się za zwiększeniem synergii pomiędzy Komisją Budowania Pokoju a agencjami, funduszami i programami ONZ; podkreśla znaczenie ustanowienia ściślejszej współpracy pomiędzy Komisją Budowania Pokoju a międzynarodowymi instytucjami finansowymi zaangażowanymi aktywnie w krajach wychodzących z konfliktów;

z)

wzywa Radę i państwa członkowskie UE do zachęcania do wnoszenia wkładu w Fundusz Budowania Pokoju ONZ, w celu zapewnienia mu odpowiednich środków finansowych;

aa)

wzywa państwa członkowskie UE w Radzie Bezpieczeństwa do ułatwienia negocjacji PBC w sprawie odsyłania nowych państw do Komisji Budowania Pokoju oraz w sprawie mandatu w zakresie zintegrowanych operacji na rzecz budowania pokoju, zwłaszcza w celu zagwarantowania bezproblemowego przejścia, we właściwym czasie, od etapu utrzymywania pokoju do etapu budowania pokoju; w związku z tym przychylnie odnosi się do faktu, że Biuro Pomocnicze ds. Pokoju jest skoordynowane z zintegrowanym procesem planowania misji;

ab)

uznaje za konieczne, aby Komisja Budowania Pokoju, poza poprawą koordynacji pomiędzy zaangażowanymi stronami, zagwarantowaniem przewidywalnego finansowania i rozszerzenia międzynarodowej uwagi poświęconej krajom znajdującym się w sytuacji pokonfliktowej, zajęła się również, wspólnie ze stosownymi departamentami ONZ, potrzebą poprawy umiejętności organizacji do gromadzenia doświadczeń w zakresie działań na rzecz budowania pokoju;

ac)

w świetle powyższego, podkreśla potrzebę zagwarantowania, że zasoby ludzkie i finansowe w dyspozycji Komisji Budowania Pokoju są proporcjonalne do zadań oraz oczekiwań organów ONZ oraz krajów-beneficjentów; wzywa państwa członkowskie UE do poruszenia tej kwestii w odpowiednim komitecie Zgromadzenia Ogólnego ONZ;

ad)

apeluje do Rady o poparcie wezwań skierowanych przez przewodniczącego Barroso i komisarza Louis Michela do państw członkowskich UE, aby opracowały one jasne, wiążące krajowe harmonogramy i budżety w celu zwiększenia realnej pomocy z myślą o osiągnięciu ustalonego zbiorczego poziomu docelowego 0,56 % dochodu narodowego brutto w 2010 r. oraz 0,7 % w 2015 r.;

ae)

przypomina państwom członkowskim UE, że do realizacji MCR nie są obecnie potrzebne nowe zobowiązania lub nowe procedury i że należy położyć nacisk na wywiązanie się ze zobowiązań i deklaracji już poczynionych oraz poszerzenie istniejących procedur;

af)

zauważa, że nadal istnieje potrzeba zaradzenia kryzysowi publicznego finansowania usług zdrowotnych — o ile realizacja trzech MCR dotyczących zdrowia ma znów toczyć się właściwym torem — poprzez odpowiednie i przewidywalne stałe finansowanie zasobów ludzkich, dostęp do leków oraz zdecentralizowane zarządzanie oparte na udziale zainteresowanych stron, oraz wzywa państwa członkowskie UE, aby dołożyły wszelkich starań w celu wzmocnienia powszechnych, zintegrowanych systemów opieki zdrowotnej odpowiadających lokalnym potrzebom oraz w celu stopniowego włączenia w ich ramy programów odnoszących się do konkretnych chorób (MCR 6);

ag)

jest zdania, że równy status płci (MCR 3) jest istotnym elementem dążeń do wykonania zadań z zakresu MCR, oraz zaleca, aby UE i państwa członkowskie pilnie zajęły się problemem globalnej luki w finansowaniu realizacji MCR 3; zauważa, że wzmocnienie statusu kobiet —obok edukacji — znacząco przyczynia się do realizacji MCR 4, dotyczącego śmiertelności dzieci, oraz MCR 5, dotyczącego zdrowia matek, które to czynniki są kluczowymi wskaźnikami ogólnego postępu w zakresie rozwoju;

ah)

zauważa, że pomimo znacznych postępów w dziedzinie powszechnej edukacji podstawowej, jakie poczyniono w ostatnich latach, w 2006 r. do szkoły nadal nie uczęszczało około 93 mln dzieci w młodszym wieku szkolnym, w większości dziewczynek; wzywa państwa członkowskie UE do zajęcia się problemem wzrastających potrzeb finansowych w zakresie wspierania edukacji, w tym w dotkniętych konfliktami, niestabilnych państwach;

ai)

przypominając o zobowiązaniach UE do wspierania polityki spójności na rzecz rozwoju, zaleca, aby Rada i państwa członkowskie UE zachęcały do dyskusji z udziałem całej ONZ na temat tego, jak zapewnić poprawę realizacji MCR poprzez wysiłki i osiąganie wyznaczonych poziomów docelowych w dziedzinie zmian klimatycznych; zauważa, że potrzebny jest o wiele większy wkład w fundusze dostosowawcze w celu uniezależnienia rozwoju od warunków klimatycznych w krajach najuboższych;

aj)

wzywa państwa członkowskie UE do czynnego udziału w posiedzeniu wysokiego szczebla poświęconemu wdrożeniu nowego partnerstwa na rzecz rozwoju Afryki (NEPAD), które odbędzie się w dniu 22 września 2008 r., oraz w posiedzeniu ONZ wysokiego szczebla poświęconym milenijnym celom rozwoju, które odbędzie się w dniu 25 września 2008 r. w Nowym Jorku;

ak)

zaleca, aby Rada i państwa członkowskie UE wznowiły dyskusje na temat redukcji zadłużenia na szczeblu ONZ, z myślą o ponownym określeniu kryteriów zdolności obsługi zadłużenia w taki sposób, aby wspierane było raczej dążenie do realizacji celów rozwojowych niż zwrot długu;

al)

uważa, że odsetek śmiertelności okołoporodowej w wielu krajach rozwijających się utrzymuje się na stanowczo zbyt wysokim poziomie, zważywszy, że rocznie ponad 500 000 kobiet umiera z powodu uleczalnych i możliwych do uniknięcia powikłań związanych z ciążą i porodem; nalega w związku z tym, by państwa członkowskie UE radykalnie zwiększyły swe starania i finansowanie, aby zagwarantować dostęp do informacji o zdrowiu seksualnym i reprodukcyjnym oraz związanych z tym usług, co jest kluczowe dla osiągnięcia MCR dotyczących zdrowia, równości płci i walki z ubóstwem;

am)

w świetle obecnego kryzysu żywnościowego wzywa Radę i państwa członkowskie UE do podjęcia kroków mających na celu ograniczenie zakłóceń w handlu;

an)

wzywa państwa członkowskie UE i Komisję do wspierania Funduszu ONZ na rzecz Demokracji, zarówno pod względem politycznym, jak i finansowym;

ao)

wzywa Radę, a szczególnie te państwa członkowskie UE, które są członkami stałymi lub niestałymi Rady Bezpieczeństwa ONZ, do opowiedzenia się za przeglądem systemu sankcji ONZ (czarne listy organizacji terrorystycznych), w celu dostosowania ich do zobowiązań wynikających z Paktu praw obywatelskich i politycznych ONZ, w szczególności poprzez ustanowienie odpowiednich procedur notyfikacyjnych i odwoławczych; w związku z tym przyjmuje z zadowoleniem, jako pierwszy krok we właściwym kierunku, przyjęcie przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucji 1730 (2006) ustanawiającej procedurę usuwania z listy oraz punkt centralny w ramach Sekretariatu ONZ dla wniosków o usunięcie z listy;

ap)

wzywa państwa członkowskie UE, aby rozpoczęły — na forum ONZ i przed ww. konferencją przeglądową — debatę na temat stojących przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym wyzwań, które mogą osłabić jego skuteczność, z myślą o wypracowaniu porozumienia co do ciągle niesformułowanej definicji zbrodni agresji oraz co do warunków, na jakich Trybunał powinien wykonywać swoją jurysdykcję, zgodnie z art. 5 ust. 2 statutu rzymskiego;

aq)

uważa, w świetle oczywistego wpływu zmian klimatycznych na środki do życia milionów ludzi, że UE powinna aktywnie zachęcać wszystkie strony Ramowej konwencji NZ w sprawie zmian klimatu do kontynuowania negocjacji w celu zawarcia przed końcem 2009 r. międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatycznych; wzywa państwa członkowskie UE do przejęcia inicjatywy w tego rodzaju kompleksowych globalnych negocjacjach; w tym kontekście wzywa ponadto państwa członkowskie UE do wspierania korzystania z odnawialnych i neutralnych pod względem CO2 źródeł energii; uważa również, że państwa członkowskie UE powinny rozważyć zalecenie utworzenia na szczeblu ONZ jednostki doradztwa ds. katastrof, która systematycznie doradzałaby rządom w kwestii faktycznej gotowości na wypadek katastrof;

ar)

wzywa zaangażowane podmioty ze strony UE i ONZ do ogólnej refleksji nad współpracą UE-Unia Afrykańska przy ustanawianiu pokoju i bezpieczeństwa na kontynencie afrykańskim, koncentrującej się na sposobach poprawy przez ONZ jakości swych misji poprzez wykorzystanie dodatkowych możliwości UE; zaleca gruntowne zastanowienie się na połączeniem potencjału w celu utworzenia synergii nie tylko w odniesieniu do technologii i wyposażenia wojskowego, lecz również w odniesieniu do legitymizacji i akceptacji, a także opłacalności i dostosowania do mandatu;

as)

wzywa Radę, aby nadal wysoce priorytetowo traktowała tworzenie dobrze funkcjonujących partnerstw międzyregionalnych, w szczególności pracując z partnerami we wszystkich regionach świata w celu zapewnienia skutecznego wdrożenia rezolucji 62/149 Zgromadzenia Ogólnego ONZ, wzywającej do wprowadzenia ogólnoświatowego moratorium na wykonywanie kary śmierci, z myślą o jej zniesieniu;

at)

przyjmuje do wiadomości fakt, że Sekretarz Generalny ONZ postanowił przekształcić misję ONZ w Kosowie, tym samym umożliwiając UE odegranie zwiększonej roli operacyjnej w zakresie rządów prawa; wzywa państwa członkowskie UE, które jednomyślnie udzieliły poparcia dla zainicjowania Europejskiej Misji Praworządności (EULEX KOSOVO), do ścisłego monitorowania wdrożenia tej decyzji w miejscu działania;

au)

jest zaniepokojony impasem w negocjacjach na temat rozbrojenia w kwestiach takich jak traktat o zakazie wykorzystywania materiałów rozszczepialnych oraz przegląd protokołu do konwencji w sprawie broni biologicznej, a także brakiem postępów w ratyfikacji traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych; uznaje jednak, że 63. sesja ONZ stanowi dla UE doskonałą sposobność odegrania wiodącej roli w promowaniu ratyfikacji i upowszechnianiu idei niedawno uzgodnionego traktatu zakazującego stosowania amunicji kasetowej, a także w rozpoczęciu negocjacji zmierzających do zawarcia międzynarodowego traktatu o handlu bronią oraz międzynarodowego traktatu wprowadzającego całkowity zakaz stosowania broni zawierającej zubożony uran; wzywa UE i ONZ do dalszych wysiłków na rzecz wzmocnienia programu działań ONZ dotyczącego nielegalnego handlu ręczną bronią strzelecką i bronią lekką oraz na rzecz rozszerzenia zakresu stosowania traktatu ottawskiego o zakazie stosowania min przeciwpiechotnych;

av)

wzywa państwa członkowskie UE, aby dołożyły niezbędnych starań w celu zapewnienia międzynarodowego konsensusu, który umożliwi zakończenie negocjacji dotyczących wszechstronnej konwencji w sprawie terroryzmu międzynarodowego;

aw)

wzywa Radę, aby zachęcała do podejmowania wszelkich działań oraz do odpowiedniego finansowania w celu uwzględnienia kwestii płci we wszystkich aspektach działalności ONZ;

ax)

wzywa Radę do wspierania wszelkich działań mających na celu przeciwdziałanie ginięciu gatunków i ochronę środowiska, a także mobilizowanie niezbędnych środków finansowych;