—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 7 lutego 2022 r. oddalającej wniosek skarżącego o udzielenie dostępu do dokumentów Komisji, poprzez sporządzenie kopii całej korespondencji Komisji ze spółką AstraZeneca plc lub jej spółkami zależnymi, z urzędem kanclerza federalnego Niemiec lub z federalnym ministerstwem zdrowia, dotyczącej spółki Astra Zeneca plc lub jej spółek zależnych, od dnia 1 kwietnia 2020, w szczególności w przedmiocie ilości szczepionek na Covid-19 oferowanych przez AstraZeneca plc oraz terminów ich dostaw;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: skarżący uważa, iż ma prawo uzyskać dostęp do spornych dokumentów Komisji Europejskiej na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1). Komisja naruszyła ten przepis poprzez swoją odmowę.

2.

Zarzut drugi: prawu uzyskania dostępu skarżącego nie stoi na przeszkodzie podstawa wykluczenia zawarta w art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Owa podstawa wykluczenia jest ograniczona w czasie i dotyczy wyłącznie postępowań sądowych w toku oraz doradztwa. Toczące się w Belgii postępowanie przeciwko spółce AstraZeneca o sygnaturze 2021/48/C dotyczy zupełnie innego stanu faktycznego i zostało zakończone już wyrokiem z dnia 18 czerwca 2021 r.

3.

Zarzut trzeci: prawu uzyskania dostępu skarżącego nie stoi na przeszkodzie podstawa wykluczenia zawarta w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Interes publiczny związany z ujawnieniem danych osobowych ma pierwszeństwo.

4.

Zarzut czwarty: prawu uzyskania dostępu skarżącego nie stoi na przeszkodzie podstawa wykluczenia zawarta w art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Żądane informacje nie zawierają tajemnic przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 dyrektywy (UE) 2016/943 (2), ponieważ są one znane i brak jest odpowiednich działań dla utrzymania ich w tajemnicy.