20.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/32

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1246 z dnia 7 czerwca 2017 r. zatwierdzającej program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przyjęty przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji decyzją SRB/EES/2017/08 z dnia 7 czerwca 2017 r. w odniesieniu do Banco Popular Español SA (1) w całości lub, tytułem ewentualnym, art. 1 tej decyzji;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że Komisja Europejska nie wypełniła w sposób prawidłowy ciążącego na niej obowiązku oceny aspektów uznaniowych programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub uchybiła temu obowiązkowi.

2.

Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że Komisja Europejska nie uzasadniła zaskarżonej decyzji we właściwy sposób.

3.

Zarzut trzeci, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że Komisja Europejska dopuściła się istotnych naruszeń zasad poufności i tajemnicy służbowej z naruszeniem art. 339 TFUE i art. 88 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014dotyczącego jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (2) oraz orzecznictwa Trybunału, a tym samym uchybiła prawu skarżących do dobrej administracji zagwarantowanemu w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

4.

Zarzut czwarty, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że Komisja Europejska popełniła oczywiste błędy w ocenie przy stosowaniu art. 14, 18, 20, 21, 22 i 24 rozporządzenia nr 806/2014.

5.

Zarzut piąty, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zatwierdzony zaskarżoną decyzją narusza prawo własności skarżących zagwarantowane w ogólnych zasadach prawa Unii i w art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

6.

Zarzut szósty, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji został przyjęty i zatwierdzony przez Komisję Europejską z naruszeniem prawa skarżących do bycia wysłuchanymi, zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i orzecznictwem Trybunału.