21.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 429/11

1)

Czy istnienie wprowadzonego przez państwo uregulowania prawnego nakładającego wymóg kontroli ze strony państwa przy ustalaniu opłat pełnomocników sądowych przez wskazanie w drodze przepisów określających dokładną, wiążącą kwotę tych opłat i powierzenie sądom, w szczególności w przypadku obciążenia kosztami postępowania, następczej kontroli w każdym konkretnym przypadku określania tych opłat, mimo iż ogranicza się ona do sprawdzenia ścisłego stosowania stawki, bez możliwości odejścia od granic wskazanych przepisami stawek w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności i w drodze decyzji zawierającej uzasadnienie, jest zgodna z art. 4 ust. 3 [TUE] i 101 TFUE?

2)

Czy dokonane przez Trybunał określenie pojęć „nadrzędnego interesu publicznego”, „proporcjonalności” i „konieczności” w art. [4] i [15] dyrektywy dotyczącej swobody świadczenia usług na rynku wewnętrznym (1) pozwala sądom krajowym w sytuacjach, w których ustalenie ceny usług jest przewidziane w ustawodawstwie państwa i istnieje dorozumiane oświadczenie ze względu na brak uregulowania w przepisach transponujących w przedmiocie istnienia nadrzędnego interesu publicznego, mimo iż zbadanie go w świetle orzecznictwa wspólnotowego w żaden sposób nie pozwala na jego potwierdzenie, na uznanie, że istnieje w konkretnym przypadku ograniczenie nieuzasadnione interesem ogólnym i w związku z tym niestosowania uregulowania prawnego regulującej wynagrodzenie pełnomocników sądowych lub zmianę tego uregulowania?

3)

Czy ustanowienie takiej normy prawnej może być sprzeczne z prawem do rzetelnego procesu sądowego w wykładni nadanej mu przez Trybunał?