Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014CN0281

    Sprawa C-281/14 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 31 marca 2014 r. w sprawie T-270/13 Società per l’aeroporto civile di Bergamo-Orio al Serio SpA (SACBO SpA) przeciwko Commissione europea, Agenzia esecutiva per l’innovazione e le reti (INEA), wniesione w dniu 9 czerwca 2014 r. przez Società per l’aeroporto civile di Bergamo-Orio al Serio SpA (SACBO SpA)

    Dz.U. C 292 z 1.9.2014, p. 17–18 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    1.9.2014   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 292/17


    Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 31 marca 2014 r. w sprawie T-270/13 Società per l’aeroporto civile di Bergamo-Orio al Serio SpA (SACBO SpA) przeciwko Commissione europea, Agenzia esecutiva per l’innovazione e le reti (INEA), wniesione w dniu 9 czerwca 2014 r. przez Società per l’aeroporto civile di Bergamo-Orio al Serio SpA (SACBO SpA)

    (Sprawa C-281/14 P)

    2014/C 292/21

    Język postępowania: włoski

    Strony

    Wnoszący odwołanie: Società per l’aeroporto civile di Bergamo-Orio al Serio SpA (SACBO SpA) (przedstawiciele: M. Muscardini, G. Greco i G. Carullo, avvocati)

    Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Agencja Wykonawcza ds. Innowacyjności i Sieci (INEA)

    Żądania wnoszącego odwołanie

    Wnoszący odwołanie zwraca się w nim do Trybunału o to, by:

    po stwierdzeniu legitymacji procesowej przysługującej SACBO i zaskarżalności decyzji z dnia 18 marca 2013 r. uchylił w całości postanowienie Sądu z dnia 31 marca 2014 r. w sprawie T-270/13 i jeżeli Trybunał stwierdzi, że zgodnie z art. 61 akapit pierwszy statutu Trybunału stan postępowania pozwala na wydanie orzeczenia, uwzględnił w całości żądania zgłoszone w pierwszej instancji, które brzmią następująco: po stwierdzeniu, że nie miał miejsca zamiar obejścia ani sztuczny podział działalności objętych współfinansowaniem, stwierdzenie nieważności decyzji Ten-T EA z dnia 18 marca 2013 r. w zakresie, w jakim uznano w niej, że koszty zewnętrzne z tytułu działalności 1, 2.1, 4, 5, 6 i 7 nie kwalifikują się do wsparcia, zmniejszając w ten sposób należne współfinansowanie i żądając zwrotu 1 58  517,54 EUR, wraz z wynikającymi z tego skutkami prawnymi;

    obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    I.

    Na poparcie odwołania od postanowienia, którym Sąd uznał skargę za niedopuszczalną:

    I.1-

    . W odniesieniu do braku legitymacji procesowej. Naruszenie prawa: naruszenie lub błędne zastosowanie art. 263 ust. 4 TFUE; art. 6 i 13 EKPC; art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; art. III.8.2 decyzji C (2010) 4456; art. 296 ust. 2 TFUE przez brak lub sprzeczność uzasadnienia i rozstrzygnięcia; art. 107 i art. 108 ust. 3 TFUE.

    wada zaskarżonego postanowienia, gdyż nie uwzględniono, że SACBO jest podmiotem współfinansującym i odpowiedzialnym za całość inwestycji i jej realizację, wobec czego ponosi wszystkie skutki zaskarżonej decyzji czy to z powodu braku odzyskania nakładów inwestycyjnych, czy też w związku z kwotami podlegającymi zwrotowi lub też sformułowanymi w decyzji zarzutami, z których wszystkie dotyczą zachowania wnoszącego odwołanie;

    naruszenie art. 107 i 108 TFUE, gdyż Sąd nie uwzględnił, że żądanie zwrotu współfinansowania przez ENAC jest zgodnie z prawem Unii aktem związanym i że brak zwrotu oznacza bezprawną pomoc państwa;

    wada zaskarżonego postanowienia, gdyż nie uwzględniono roli, jaką SACBO odegrało w postępowaniu, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji;

    wada zaskarżonego postanowienia, gdyż nie uwzględniono, że SACBO posiada legitymację procesową, gdyż jego reputacja doznała uszczerbku z powodu zaskarżonej decyzji.

    I.2-

    . W odniesieniu do braku zaskarżalności kwestionowanej decyzji. Naruszenie prawa: Naruszenie lub błędne zastosowanie art. 263 ust. 4 TFUE i naruszenie art. III.3.6 i III.3.9 decyzji w sprawie finansowania; naruszenie lub błędne zastosowanie art. 263 ust. 2 TFUE z powodu sprzeczności w uzasadnieniu.

    wada zaskarżonego postanowienia, gdyż nie uwzględniono, że zaskarżona decyzja rozstrzyga już jasno i ostatecznie w przedmiocie zakresu finansowania i kwot podlegających zwrotowi, wobec czego sama stanowi obowiązek zwrotu;

    wada zaskarżonego postanowienia, gdyż nie uwzględniono, że zaskarżona decyzja ostatecznie zamyka postępowanie w sprawie zmniejszenia finansowania niezależnie od następującego po nim etapu faktycznego odzyskania.

    II.

    Powtórzenie zarzutów z pierwszej instancji (1) do celów art. 61 akapit pierwszy statutu Trybunału.


    (1)  Dz.U. C 207, s. 46.


    Top