25.1.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 24/21

—

Stwierdzenie nieważności odmownej decyzji Komisji C(2013) 4975 wersja ostateczna z dnia 25 lipca 2013 r. w sprawie wniosku o rejestrację inicjatywy obywatelskiej o nazwie „Polityka spójności w regionie na rzecz równości i zachowania kultury regionu”.

—

Nakazanie Komisji zarejestrowania wspomnianej inicjatywy i przyjęcia wszelkich innych wymaganych prawnie środków.

—

Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 211/2011 (1)

W ramach zarzutu pierwszego skarżący podnoszą, że ich inicjatywa obywatelska spełnia wszelkie wymogi niezbędne do jej zarejestrowania. Ponadto zdaniem skarżących twierdzenie Komisji, że proponowana inicjatywa obywatelska wykracza w oczywisty sposób poza zakres kompetencji Komisji do przedłożenia projektu aktu prawnego Unii w celu wprowadzenia w życie Traktatów, jest bezpodstawne. Zdaniem skarżących w inicjatywie przestawiono propozycję mieszącą się w zakresie kompetencji określonym w art. 4 lit. c) TFUE (spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna).

2)

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 174 akapit trzeci TFUE.

W ramach tego zarzutu skarżący podnoszą, że szereg niekorzystnych uwarunkowań wymienionych w art. 174 akapit trzeci TFUE, z racji których koniecznie należy poświęcić danemu regionowi szczególną uwagę, nie jest, wbrew temu, co twierdzi Komisja, katalogiem zamkniętym, lecz otwartym.

3)

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 174 TFUE i rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 (2)

Skarżący uważają ponadto, że regiony mające specyficzne cechy narodowościowe, językowe i kulturowe w każdym razie zaliczają się do kategorii „regionów, o których mowa”, wskazanych w art. 174 TFUE, do których znajduje zastosowanie polityka spójności Unii, gdyż zgodnie z prawem pochodnym Unii kultura stanowi ważny czynnik spójności terytorialnej, społecznej i gospodarczej. Ich zdaniem znajduje to potwierdzenie w art. 3 ust. 5 i w dziesiątym motywie rozporządzenia nr 1059/2003.

4)

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 211/2011 i art. 167 TFUE

Skarżący podnoszą, że występujący z inicjatywą nie mają obowiązku podania podstawy prawnej inicjatywy legislacyjnej, jak twierdzi Komisja, tylko zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 211/2011 muszą wskazać postanowienia Traktatów uznane przez organizatorów za istotne dla zaproponowanych działań. Z drugiej strony zgodnie z art. 167 TFUE Unia powinna przyczyniać się do rozkwitu kultur państw członkowskich, w poszanowaniu ich różnorodności regionalnej i kulturowej.

5)

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art.19 ust. 1 TFUE

Zdaniem skarżących Komisja bezpodstawnie twierdzi w zaskarżonej decyzji, że chociaż instytucje Unii mają obowiązek poszanowania różnorodności kulturowej i językowej i niedyskryminowania mniejszości, przepisy te nie dają podstawy prawnej dla jakiegokolwiek działania instytucji. Skarżący podnoszą w szczególności zarzut, że twierdzenie Komisji jest niezgodne z art. 19 ust. 1 TFUE.

6)

Zarzut szósty dotyczący naruszenia art.174 akapit drugi TFUE

Zdaniem skarżących Komisja błędnie interpretuje inicjatywę twierdząc, że nie można uważać, iż wspieranie poprawy sytuacji mniejszości narodowych pomoże zmniejszyć różnice w rozwoju regionów i zacofanie niektórych regionów, jak stanowi art. 174 akapit drugi TFUE. Skarżący podnoszą, że występujący z inicjatywą nie postulowali poprawy sytuacji mniejszości narodowych, tylko to, żeby polityki spójności Unii nie można było używać w celu zatarcia lub osłabienia cech narodowych, językowych i kulturowych tych regionów, oraz żeby środków i celów gospodarczych Unii nie można było przekształcać w narzędzia, choćby pośrednie, polityki skierowanej przeciwko mniejszościom.