Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62012CN0573

    Sprawa C-573/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping (Szwecja) w dniu 6 grudnia 2012 r. — Ålands Vindkraft AB przeciwko Energimyndigheten

    Dz.U. C 38 z 9.2.2013, p. 16–16 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    9.2.2013   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 38/16


    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Linköping (Szwecja) w dniu 6 grudnia 2012 r. — Ålands Vindkraft AB przeciwko Energimyndigheten

    (Sprawa C-573/12)

    2013/C 38/23

    Język postępowania: szwedzki

    Sąd odsyłający

    Förvaltningsrätten i Linköping

    Strony w postępowaniu głównym

    Strona skarżąca: Ålands Vindkraft AB

    Strona pozwana: Energimyndigheten

    Pytania prejudycjalne

    1)

    Szwedzki system certyfikatów energii elektrycznej jest krajowym systemem wsparcia, który wymaga, by dostawcy energii elektrycznej i niektórzy jej użytkownicy w tym państwie członkowskim nabywali certyfikaty energii elektrycznej odpowiadające pewnemu udziałowi swojej sprzedaży lub zużycia, przy czym brak jest szczególnego wymogu dotyczącego także nabywania energii elektrycznej z tego samego źródła. Certyfikat energii elektrycznej wydawany jest przez państwo szwedzkie i stanowi dowód wyprodukowania pewnej ilości odnawialnej energii elektrycznej. Producenci energii elektrycznej uzyskiwanej ze źródeł odnawialnych otrzymują poprzez sprzedaż certyfikatów energii elektrycznej dodatkowe wpływy uzupełniające dochody z produkcji energii elektrycznej. Czy art. (2 lit. k)) i art. 3 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że pozwalają one państwu członkowskiemu na stosowanie krajowego systemu wsparcia takiego jak powyższy, w którym mogą uczestniczyć tylko producenci zlokalizowani na jego terytorium i który skutkuje tym, że owi producenci uzyskują przewagę ekonomiczną nad producentami, którym nie można wydać certyfikatów energii elektrycznej?

    2)

    Czy system taki jak opisany w pytaniu pierwszym — w świetle art. 34 (TFUE) — może być uznawany za stanowiący ograniczenie ilościowe w przywozie lub środek o skutku równoważnym?

    3)

    W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie, czy system taki może być zgodny z art. 34 (TFUE) w odniesieniu do celu promowania produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii?

    4)

    Jak na odpowiedzi na powyższe pytania wpływa okoliczność, że ograniczenie systemu wsparcia wyłącznie do producentów krajowych nie jest wyraźnie uregulowane w ustawie krajowej?


    (1)  Dz.U. L 140, s. 16.


    Top