Strony
Motywy wyroku
Sentencja

Strony

W sprawie C‑472/12

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) postanowieniem z dnia 13 stycznia 2012 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 22 października 2012 r., w postępowaniu:

Panasonic Italia SpA,

Panasonic Marketing Europe GmbH,

Scerni Logistics Srl

przeciwko

Agenzia delle Dogane di Milano,

TRYBUNAŁ (dziesiąta izba),

w składzie: E. Juhász, prezes izby, A. Rosas i C. Vajda (sprawozdawca), sędziowie,

rzecznik generalny: Y. Bot,

sekretarz: A. Impellizzeri, administrator,

uwzględniając pisemny etap postępowania i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 11 grudnia 2013 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

– w imieniu Panasonic Italia SpA, Panasonic Marketing Europe GmbH i Scerni Logistics Srl przez P. Vander Schueren, advocaat, G. Cambareriego i L. Pierallini, avvocati,

– w imieniu rządu włoskiego przez G. Palmieri, działającą w charakterze pełnomocnika, wspieraną przez G. Albenzia, avvocato dello Stato,

– w imieniu Komisji Europejskiej przez L. Keppenne, D. Recchię i B.R. Killmanna, działających w charakterze pełnomocników,

podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,

wydaje następujący

Motywy wyroku

Wyrok

1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy interpretacji Nomenklatury scalonej (zwanej dalej „CN”) zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej (Dz.U. L 256, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 2, t. 2, s. 382), zmienionego, kolejno, rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2388/2000 z dnia 13 października 2000 r. (Dz.U. L 264, s. 1), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2031/2001 z dnia 6 sierpnia 2001 r. (Dz.U. L 279, s. 1), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1832/2002 z dnia 1 sierpnia 2002 r. (Dz.U. L 290, s. 1) oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. (Dz.U. L 281, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 2, t. 14, s. 3).

2. Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Panasonic Italia SpA, Panasonic Marketing Europe GmbH i Scerni Logistics Srl a Agenzia delle Dogane di Milano (organem celnym w Mediolanie, zwanym dalej „Agencją”) w przedmiocie klasyfikacji taryfowej w ramach CN ekranów plazmowych.

Ramy prawne

Zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów

3. Rada Współpracy Celnej, obecnie Światowa Organizacja Celna (WCO) została utworzona na mocy konwencji w sprawie jej ustanowienia sporządzonej w Brukseli w dniu 15 grudnia 1950 r. Zharmonizowany System Oznaczania i Kodowania Towarów (zwany dalej „HS”) został opracowany przez WCO i ustanowiony na mocy Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów (zwanej dalej „konwencją HS”), zawartej w Brukseli w dniu 14 czerwca 1983 r., zatwierdzonej wraz z protokołem zmian do tej konwencji z dnia 24 czerwca 1986 r. w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej decyzją Rady 87/369/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U. L 198, s. 1– wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 2, t. 2, s. 288).

4. Zgodnie z art. 3 ust. 1 konwencji HS każda z umawiających się stron zobowiązuje się do tego, że jej taryfa celna i nomenklatury statystyczne będą zgodne z HS, że będzie stosowała wszystkie pozycje i podpozycje HS bez dodatków ani modyfikacji, wraz z ich odpowiednimi kodami cyfrowymi, oraz że będzie przestrzegała kolejności cyfrowych tego systemu. Każda z umawiających się stron zobowiązuje się również do stosowania ogólnych reguł interpretacji HS, a także wszystkich uwag dotyczących sekcji, działów i podpozycji HS, oraz do tego, że nie będzie modyfikowała ich zakresu.

5. WCO zatwierdza na warunkach określonych w art. 8 konwencji HS noty wyjaśniające i opinie klasyfikacyjne przygotowane przez Komitet HS.

6. W wersji przyjętej w roku 2002 noty wyjaśniające do HS dotyczące pozycji 8471 były zredagowane w następujący sposób:

„I. Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn

[...]

D. Jednostki oddzielnie zgłoszone do odprawy celnej

[...]

Za część kompletnego systemu przetwarzania danych należy uważać wszelkie urządzenia wykonujące funkcję przetwarzania danych i spełniające łącznie następujące warunki:

a) jest w rodzaju stosowanych wyłącznie lub zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych;

b) może być przyłączane do jednostki centralnej bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej innych urządzeń;

c) jest zdolne do przyjmowania lub dostarczania danych w takiej postaci (kodów lub sygnałów), które mogą być wykorzystane przez ten system.

Urządzenie pełniące specyficzną funkcję, inną niż przetwarzanie danych należy klasyfikować do pozycji właściwych dla jego funkcji lub z braku takiej, do pozycji dopełniającej (zob. uwaga 5 E do działu).

[...]

Do jednostek składowych maszyn automatycznego przetwarzania danych należą monitory, umożliwiające graficzną prezentację przetwarzania danych. Różnią się one od monitorów wideo i odbiorników telewizyjnych, objętych pozycją 8528, pewnymi cechami, m.in.:

1) Monitory maszyn automatycznego przetwarzania danych mogą przyjmować sygnały wyłącznie z centralnej jednostki przetwarzającej takiej maszyny, a więc nie są w stanie odtwarzać barwnych obrazów ze złożonych sygnałów wizyjnych, których kształt fali odpowiada standardom transmisyjnym (NTSC, SECAM, PAL, D-MAC itd.). Mają one złącza typowe dla systemów przetwarzania danych (np. złącze RS-232C, DIN lub SUB-D) i pozbawione są obwodu akustycznego. Sterowane są specjalnymi sterownikami (np. monochromatycznymi lub graficznymi) zintegrowanymi z jednostką centralną maszyny automatycznego przetwarzania danych.

2) Monitory te odznaczają się niskim poziomem emisji pola elektromagnetycznego. Wielkość wyświetlanej plamki zaczyna się w nich od 0,41 mm dla średniej rozdzielczości i zmniejsza się w miarę zwiększania się rozdzielczości obrazu.

3) Aby uzyskać małe i równocześnie wyraźne obrazy, w monitorach objętych tą pozycją stosuje się mniejszą wielkość punktu na ekranie monitora (piksela) oraz większe zbieżności w porównaniu z tymi, jakie są stosowane w monitorach wideo i odbiornikach telewizyjnych objętych pozycją 8528. (Zbieżność jest zdolnością do pobudzenia przez wyrzutnię(e) elektronów pojedynczej plamki na czołowej powierzchni lampy elektronopromieniowej (obrazowej) bez zakłócenia żadnej z sąsiednich plamek).

4) W tych monitorach częstotliwość wideo (szerokość pasma), będąca miarą określającą, ile punktów na ekranie monitora może być transmitowanych w ciągu sekundy, aby utworzyć obraz, wynosi na ogół 15 MHz lub więcej. Natomiast w przypadku monitorów wideo objętych pozycją 8528, szerokość pasma jest zwykle nie większa niż 6 MHz. Częstotliwość poziomego skanowania dla tych monitorów zmienia się zgodnie ze standardami różnych trybów wyświetlania – na ogół od 15 kHz do 155 kHz. Wiele jest zdolnych do zwielokrotniania częstotliwości poziomego skanowania. Częstotliwość skanowania poziomego dla monitorów wideo objętych pozycją 8528 jest stała, zwykle 15,6 lub 15,7 kHz, zależnie od stosowanego standardu emisji telewizyjnej. Ponadto monitory maszyn automatycznego przetwarzania danych nie są zgodne z państwowymi lub międzynarodowymi standardami częstotliwości transmisyjnej dla transmisji publicznej, ani ze standardami częstotliwości dla zamkniętych obwodów telewizji.

5) Objęte tą pozycją monitory często mają mechanizmy regulacji pochylenia i obrotu, ekrany zabezpieczające przed oślepieniem, ekrany z ograniczonym migotaniem oraz inne ergonomiczne właściwości, mające na celu złagodzenie niekorzystnych efektów długotrwałego patrzenia na monitor z bliskiej odległości.

[...]”.

7. W wersji przyjętej w roku 2002 noty wyjaśniające do HS dotyczące pozycji 8528 były zredagowane w następujący sposób:

„Niniejsza pozycja obejmuje urządzenia odbiorcze dla telewizji (w tym monitory wideo i projektory wideo), nawet z wbudowanymi odbiornikami radiowymi lub z urządzeniami do zapisywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazów.

Niniejsza pozycja obejmuje:

1) Odbiorniki telewizyjne w rodzaju używanych w domu (modele stołowe, szafkowe itp.) włącznie z odbiornikami telewizyjnymi na monety i żetony. Pozycją tą objęte są również odbiorniki z ekranami ciekłokrystalicznymi lub z ekranami plazmowymi.

[...]

Z pozycji tej wyłączone są:

a) Monitory maszyn automatycznego przetwarzania danych, nawet jeśli są zgłaszane oddzielnie (nr 8471).

[...]”.

CN

8. Rozporządzeniem nr 2658/87 ustanowiono Nomenklaturę scaloną, opartą na HS, od którego przejęła ona sześciocyfrowe pozycje i podpozycje, jedynie cyfry siódma i ósma wskazują dalszy podział przez nią dokonany.

9. Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r. (Dz.U. L 28, s. 16 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 2, t. 9, s. 357), Komisja Europejska przyjmuje każdego roku rozporządzenie przedstawiające pełną wersję CN wraz ze stawkami celnymi jako wynik środków przyjętych przez Radę Unii Europejskiej lub przez Komisję. Rozporządzenie to ma zastosowanie od dnia 1 stycznia następnego roku.

10. Wersje CN mające zastosowanie do okoliczności faktycznych w postępowaniu głównym zaistniałych w latach 2001–2004 wynikają z rozporządzeń nr 2388/2000, 2031/2001, 1832/2002 i 1789/2003. Wskazane poniżej właściwe przepisy CN mają identyczne brzmienie w każdej z owych wersji.

11. Ogólne reguły interpretacji CN, zawarte w części pierwszej, sekcji IA stanowią, co następuje:

„Klasyfikacja towarów w [CN] podlega następującym regułom:

[...]

2. a) Wszelkie informacje o wyrobie zawarte w treści pozycji dotyczą wyrobu niekompletnego lub niegotowego, pod warunkiem że posiada on zasadniczy charakter wyrobu kompletnego lub gotowego. Informacje te dotyczą także wyrobu kompletnego lub gotowego (oraz wyrobu uważanego za taki w myśl postanowień niniejszej reguły), znajdującego się w stanie niezmontowanym lub rozmontowanym.

[...]”.

12. Część druga CN obejmuje sekcję XVI zatytułowaną „Maszyny i urządzenia mechaniczne; sprzęt elektryczny; ich części; urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku, urządzenia telewizyjne do rejestracji i odtwarzania obrazu i dźwięku oraz części i wyposażenie dodatkowe do tych artykułów”.

13. Uwagi 3 i 5 do sekcji CN XVI mają następujące brzmienie:

„3. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej [jeżeli przepisy nie stanowią inaczej], zespoły maszyn, które składają się z dwóch lub więcej maszyn połączonych w jedną całość, oraz inne maszyny zaprojektowane do wykonywania dwóch lub więcej funkcji wzajemnie się uzupełniających, lub funkcji alternatywnych, należy klasyfikować tak, jakby składały [się] tylko z tej części składowej, lub jako będące wyłącznie tą maszyną, która wykonuje funkcję podstawową.

[...]

5. W niniejszych uwagach wyrażenie »maszyna« oznacza dowolną maszynę, zespół maszyn, instalację, urządzenie, aparaturę lub przyrząd wymienione w pozycjach objętych działami 84 lub 85”.

14. W sekcji CN XVI zawarty został rozdział 84 zatytułowany „Reaktory jądrowe, kotły, maszyny i urządzenia mechaniczne; ich części”.

15. Uwaga 5 do działu 84 ma następujące brzmienie:

„B) Maszyny do automatycznego przetwarzania danych mogą mieć postać systemów, składających się ze zmiennej liczby odrębnych urządzeń. Zgodnie z punktem E) poniżej [Z zastrzeżeniem przepisów punktu E) poniżej], urządzenie należy uważać za część kompletnego systemu, jeżeli spełnia wszystkie następujące warunki:

a) jest w rodzaju stosowanych wyłącznie lub zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych;

b) może być przyłączane do jednostki centralnej bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej innych urządzeń;

[i]

c) jest zdolne do przyjmowania lub dostarczania danych w takiej postaci (kodów lub sygnałów), które mogą być wykorzystane przez ten system.

C) Oddzielnie zgłaszane urządzenia maszyn do automatycznego przetwarzania danych należy klasyfikować w pozycji 8471.

[...]

E) Maszyny spełniające specyficzne funkcje inne niż przetwarzanie danych i zawierające lub współpracujące z maszyną do automatycznego przetwarzania danych należy klasyfikować do pozycji odpowiednich do ich indywidualnych funkcji lub, jeśli nie ma takiej możliwości, do pozycji pozostałych”.

16. Uwaga 7 do działu CN 84 ma następujące brzmienie:

„Maszynę, która jest wykorzystywana do więcej niż jednego celu, należy przy klasyfikacji traktować tak, jak gdyby jej przeznaczenie podsta wowe było jedyne. [Z zastrzeżeniem przepisów odmiennych i z zastrzeżeniem uwagi 2 do niniejszego działu oraz uwagi 3 do sekcji XVI maszyny, które są wykorzystywane do więcej niż jednego celu podlegają klasyfikacji do pozycji obejmującej ich przeznaczenie główne]. Z uwzględnieniem uwagi 2 do niniejszego działu oraz uwagi 3 do sekcji XVI, maszyna, której główne przeznaczenie nie jest objęte żadną pozycją lub której żadne z przeznaczeń nie jest główne, powinna być klasyfikowana, jeśli z kontekstu nie wynika inaczej, do pozycji 8479. [Jeżeli taka pozycja nie istnieje lub jeżeli określenie przeznaczenia głównego nie jest możliwe, maszyny wykorzystywane do więcej niż jednego celu podlegają klasyfikacji do pozycji 8479.]

[...]”.

17. Pozycja CN 8471 ma następujące brzmienie:

„8471 Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:

[...]

8471 60 – Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci:

8471 60 10 – – Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych

– – Pozostałe

8471 60 40 – – – Drukarki

8471 60 50 – – – Klawiatury

8471 60 90 – – – pozostałe

[...]”.

18. Sekcja CN XVI zawiera również dział 85 zatytułowany „Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory i odtwarzacze dźwięku, [telewizyjne] rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku oraz części i akcesoria do tych artykułów”.

19. Pozycja CN 8528 ma następujące brzmienie:

„8528 Aparatura odbiorcza dla telewizji, nawet zawierająca odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu, lub odtwarzania dźwięku lub obrazu; monitory wideo i projektory wideo:

[...]

– Monitory wideo:

8528 21 – – Kolorowe:

[...]

8528 21 90 – – – pozostałe

[...]”.

Rozporządzenie (WE) nr 754/2004

20. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 754/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. L 118, s. 32), które weszło w życie po dokonaniu przywozów rozpatrywanych w postępowaniu głównym sprecyzowało klasyfikację w ramach CN niektórych kolorowych ekranów plazmowych o przekątnej 106 cm, posiadających cechy opisane w załączniku do owego rozporządzenia.

Postępowanie główne i pytania prejudycjalne

21. W latach 2001–2004 skarżący w postępowaniu głównym dokonali przywozu, z państw położonych poza Unią Europejską do Włoch, ekranów plazmowych posiadających cechy opisane przez sąd odsyłający w następujący sposób:

– ekrany te stanowią kolorowe monitory o szerokości odpowiadającej przekątnej 106,6 cm;

– w stanie, w którym owe ekrany znajdują się w chwili przywozu, mogą one odtwarzać jedynie dane pochodzące z maszyny do automatycznego przetwarzania danych;

– jednakże, dzięki umieszczeniu karty wideo w przewidzianym w tym celu wejściu owe ekrany były w stanie przekazywać zespolone sygnały wideo AV i mogły one zostać podłączone do urządzeń do rejestrowania i odtwarzania dźwięku oraz obrazu, odtwarzaczy DVD, kamer wideo i odbiorników satelitarnych;

– w chwili przywozu omawiane ekrany nie były wyposażone w kartę wideo, lecz tego rodzaju karta może zostać nabyta oddzielnie za niewielką cenę i jest ona wkładana w prosty sposób do przewidzianego dla tego celu wejścia;

– w momencie przywozu owe ekrany są wyposażone w dwa głośniki i pilota zdalnego sterowania, które mogą być używane jedynie wówczas, gdy ekran jest wykorzystywany do odbierania zespolonych sygnałów wideo AV, po włożeniu karty wideo oraz

– w instrukcji obsługi owych ekranów mowa jest w sposób wyraźny o funkcji audiowizualnej produktu oraz o możliwości umieszczenia w nim karty wideo dla celów odbioru sygnału telewizyjnego.

22. Dla celów zgłoszenia celnego skarżący w postępowaniu głównym dokonali klasyfikacji przywiezionych ekranów do pozycji CN 8471 60 90 jako ekranów przeznaczonych wyłącznie do transmisji obrazów pochodzących z komputera, co prowadziło w konsekwencji do zwolnienia z cła i do zapłaty podatku od wartości dodanej o stawce 20%.

23. Agenzia uznała jednak, że owe ekrany powinny zostać sklasyfikowane do pozycji CN 8528, która obejmuje między innymi aparaturę odbiorczą dla telewizji i monitory wideo, ze skutkiem zastosowania cła o stawce 14%.

24. Skarżący w postępowaniu głównym wnieśli odwołania do Commissione tributaria provinciale di Milano (prowincjonalnego sądu administracyjnego z zakresu podatków w Mediolanie), który oddalił je z tego względu, że możliwość dostosowania ekranów do odbierania zespolonych sygnałów wideo poprzez samo włożenie karty wideo wykluczała ich klasyfikację do pozycji CN 8741, ponieważ nie był spełniony wymóg głównego lub dominującego zastosowania ekranów do automatycznego systemu przetwarzania danych.

25. Skarżący w postępowaniu głównym zaskarżyli orzeczenie wydane w pierwszej instancji do Commissione tributaria regionale di Milano (regionalnego sądu administracyjnego z zakresu podatków w Mediolanie). Sąd ów potwierdził klasyfikację omawianych ekranów do pozycji taryfowej CN 8528, orzekł jednak, że powinny zostać uchylone nałożone sankcje administracyjne z powodu wystąpienia obiektywnych wątpliwości interpretacyjnych.

26. Zarówno skarżący w postępowaniu głównym, jak również Agenzia wniosły kasację od orzeczenia wydanego w postępowaniu odwoławczym. W skardze skarżący podtrzymali swe stanowisko, wedle którego przywiezione ekrany powinny zostać sklasyfikowane do podpozycji CN 8471 60 90, ponieważ w chwili przywozu nie posiadały one karty wideo i mogły zatem służyć jedynie do transmisji obrazów pochodzących z komputera. Agenzia potwierdziła zasadność klasyfikacji owych ekranów do pozycji CN 8528 i zakwestionowała uchylenie przez sąd odwoławczy nałożonych sankcji administracyjnych.

27. Sąd odsyłający uważa, że przywiezione ekrany powinny zostać sklasyfikowane do pozycji CN 8528, która obejmuje między innymi aparaturę odbiorczą dla telewizji i monitory wideo, z następujących względów. Po pierwsze, odbiór zespolonych sygnałów wideo stanowi jedną z immanentnych właściwości owych ekranów nawet przed umieszczeniem w nich karty wideo, ze względu na wejście przeznaczone szczególnie w tym celu. Po drugie, brak jest przyczyny ekonomicznej lub technologicznej, która uzasadniałaby skonstruowanie rozpatrywanych ekranów w taki sposób, że stają się one zdatne do odbioru zespolonych sygnałów wideo tylko po umieszczeniu w nich karty wideo, w związku z czym jedynym możliwym wytłumaczeniem wydaje się być zamiar skorzystania – w sposób stanowiący nadużycie – z dogodniejszej stawki celnej przewidzianej dla ekranów komputerowych.

28. Dla sądu odsyłającego powstało również pytanie dotyczące możliwości zastosowania z mocą wsteczną przepisów rozporządzenia nr 754/2004, wedle których przywiezione ekrany powinny zostać sklasyfikowane do pozycji CN 8528.

29. W tych okolicznościach Corte suprema di cassazione postanowił zawiesić postępowanie i skierować do Trybunału następujące pytania prejudycjalne:

„1) Czy przed wejściem w życie rozporządzenia [nr 754/2004] należy zaklasyfikować do pozycji [CN] 8471 czy też do pozycji [CN] 8528 kolorowy ekran plazmowy o szerokości odpowiadającej przekątnej 106,6 cm, wyposażony w dwa głośniki i pilota zdalnego sterowania oraz posiadający urządzenie wejściowe przystosowane do włożenia karty graficznej [wideo] (której cena jest bardzo niska, łatwo ją nabyć i zainstalować), nieprzywożonej razem z ekranem, po włożeniu której ekran nadaje się do odbioru zespolonych sygnałów wideo AV i może być podłączony do urządzeń do automatycznego przetwarzania danych oraz do urządzeń do nagrywania i odtwarzania [obrazu i] dźwięku, odtwarzaczy DVD, kamer wideo i odbiorników satelitarnych?

2) Jeżeli odpowiedź na poprzednie pytanie jest przecząca, [...] czy należy dokonać klasyfikacji takiego ekranu do pozycji [CN] 8528 na mocy rozporządzenia [nr 754/2004] oraz – w przypadku odpowiedzi twierdzącej na to pytanie – czy [...] [właściwe] przepisy [owego rozporządzenia] mają bądź nie charakter interpretacyjny, a zatem czy mają retroaktywny skutek, z zastrzeżeniem wcześniejszych przepisów, które wyraźnie stanowią inaczej?”.

W przedmiocie pytań prejudycjalnych

W przedmiocie pytania pierwszego

30. Poprzez pytanie pierwsze sąd odsyłający zmierza do ustalenia, czy ekrany rozpatrywane w postępowaniu głównym należy sklasyfikować do pozycji CN 8471, czy też do pozycji CN 8528.

31. Należy stwierdzić, że brzmienie pozycji CN 8471 obejmuje, między innymi, maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn, podczas gdy brzmienie pozycji CN 8528 dotyczy między innymi aparatury odbiorczej dla telewizji i monitorów wideo. Podpozycja CN 8471 60 90 obejmuje w szczególności urządzenia wejściowe lub wyjściowe, inne niż drukarki i klawiatury, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci, natomiast podpozycja CN 8528 21 90 odnosi się do kolorowych monitorów wideo (wyrok Kamino International Logistics, C‑376/07, EU:C:2009:105, pkt 33).

32. Należy jednak wskazać, że zadanie Trybunału związane ze skierowanym do niego pytaniem prejudycjalnym w zakresie klasyfikacji taryfowej polega przede wszystkim na wyjaśnieniu sądowi krajowemu kryteriów, których zastosowanie pozwoli mu na prawidłową klasyfikację spornych towarów w ramach CN, a nie na dokonaniu tej klasyfikacji we własnym zakresie, tym bardziej że Trybunałowi nie zawsze są znane wszystkie niezbędne w tym celu dane. Sąd krajowy wydaje się w każdym razie znajdować w lepszej sytuacji, by dokonać tej klasyfikacji (wyroki: Lohmann i Medi Bayreuth, od C‑260/00 do C‑263/00, EU:C:2002:637, pkt 26; Didżitałnet i in., C‑320/11, C‑330/11, C‑382/11 i C‑383/11, EU:C:2012:745, pkt 61; X, C‑380/12, EU:C:2014:21, pkt 34).

33. Do sądu odsyłającego będzie należało dokonanie klasyfikacji produktów rozpatrywanych w postępowaniu głównym przy uwzględnieniu odpowiedzi udzielonych przez Trybunał na zadane pytanie (wyrok X, EU:C:2014:21, pkt 35).

34. W konsekwencji należy dokonać przeformułowania pytania pierwszego w ten sposób, że sąd odsyłający pyta Trybunał o kryteria, które należy zastosować celem ustalenia, czy ekrany sporne w postępowaniu głównym powinny zostać sklasyfikowane do pozycji CN 8471, czy też do pozycji CN 8528.

35. Należy przypomnieć, że z utrwalonego orzecznictwa wynika, iż w interesie pewności prawa i ułatwienia kontroli, kryteriów decydujących dla klasyfikacji taryfowej towarów należy upatrywać w sposób ogólny w obiektywnych cechach i właściwościach towarów, określonych w brzmieniu pozycji CN i w uwagach do sekcji lub działów (zob. w szczególności wyroki: RUMA, C‑183/06, EU:C:2007:110, pkt 27; Medion i Canon Deutschland, C‑208/06 i C‑209/06, EU:C:2007:553, pkt 34).

36. Decydującego kryterium dla klasyfikacji celnej towarów w CN należy poszukiwać w obiektywnych cechach i właściwościach produktów w momencie ich przedstawienia organom celnym w celu ich odprawy. W odniesieniu do tych obiektywnych cech i właściwości produktów musi istnieć możliwość ich sprawdzenia w momencie odprawy celnej (wyroki: Foods Import, C‑38/95, EU:C:1996:488, pkt 17; Medion i Canon Deutschland, EU:C:2007:553, pkt 36).

37. W tym względzie z cech obiektywnych wskazanych w pkt 21 niniejszego wyroku wynika, że w chwili przywozu ekrany sporne w postępowaniu głównym są w stanie odtwarzać jedynie dane pochodzące z maszyny do automatycznego przetwarzania danych, a jednak, po umieszczeniu w przewidzianym w tym celu wejściu karty wideo sprzedawanej oddzielnie za niewielką cenę, owe ekrany mogą również odtwarzać zespolone sygnały wideo.

38. Ze wskazanych cech obiektywnych wynika również, że owe ekrany są wyposażone w dwa głośniki i pilota zdalnego sterowania, które mogą być wykorzystane jedynie wówczas, gdy owe ekrany są używane w celu odbioru zespolonych sygnałów wideo, i że w ich instrukcji obsługi mowa jest w sposób wyraźny o funkcji audiowizualnej produktu oraz o możliwości umieszczenia w nim karty wideo dla celów odbioru sygnału telewizyjnego.

39. Tymczasem, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przeznaczenie towaru może stanowić obiektywne kryterium klasyfikacji, o ile jest ono właściwe dla tego produktu, co daje się ocenić na podstawie jego obiektywnych cech i właściwości (zob. wyroki: RUMA, EU:C:2007:110, pkt 36; X, EU:C:2014:21, pkt 39).

40. W zastosowaniu owego orzecznictwa dla celów klasyfikacji taryfowej ekranów spornych w postępowaniu głównym należy uwzględnić właściwe im przeznaczenie, określone na podstawie ich cech obiektywnych. Mając na uwadze cechy obiektywne, które zostały opisane przez sąd odsyłający, właściwe dla spornych ekranów przeznaczenie polega na odtwarzaniu, po pierwsze, danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych i, po drugie, zespolonych sygnałów wideo.

41. W szczególności należy podkreślić, że producent owych ekranów skonstruował je w szczególny sposób, umożliwiający odtwarzanie zespolonych sygnałów wideo, umieszczając w nich części pozwalające na odtworzenie tego rodzaju sygnałów po włożeniu karty wideo, o bardzo niskim koszcie, do przewidzianego w tym celu wejścia, wyposażając je w dwa głośniki i pilot zdalnego sterowania, które mogą być używane jedynie wówczas, gdy ekran jest wykorzystywany do odbierania zespolonych sygnałów wideo, i wskazując tę funkcję w instrukcji obsługi.

42. W tym kontekście okoliczności niniejszej sprawy należy odróżnić od okoliczności wyroku Medion i Canon Deutschland (EU:C:2007:553), który dotyczył kamer wideo dostosowanych wskutek dokonania określonej czynności do rejestracji obrazów i dźwięków pochodzących z zewnętrznych źródeł wizyjno-dźwiękowych, poza obrazami i dźwiękami pochodzącymi z kamery i zintegrowanego mikrofonu. Z owego wyroku wynika bowiem, że wspomniane kamery wideo nie zostały skonstruowane szczególnie w celu wykonywania tej funkcji, ponieważ mogą one ją wykonywać dopiero wskutek wykonania względnie złożonej czynności (zob. podobnie wyrok Medion i Canon Deutschland, EU:C:2007:553, pkt 40, 42).

43. Z powyższego wynika, że dla celów klasyfikacji taryfowej spornych ekranów posiadających cechy obiektywne tego rodzaju jak opisane przez sąd odsyłający, należy wziąć pod uwagę właściwe im przeznaczenie polegające na odtwarzaniu, po pierwsze, danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych i, po drugie, zespolonych sygnałów wideo.

44. Pozostaje określić metodę, którą należy obrać celem dokonania klasyfikacji taryfowej tego rodzaju ekranów, zdatnych do odtwarzania, po pierwsze, danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych i, po drugie, zespolonych sygnałów wideo.

45. W wyroku Kamino International Logistics (EU:C:2009:105) Trybunał wypowiedział się już w przedmiocie kryteriów mających zastosowanie dla celów dokonania klasyfikacji taryfowej tego rodzaju ekranów, zdatnych do odtwarzania zarówno danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych, jak również zespolonych sygnałów wideo.

46. W owym wyroku Trybunał przypomniał utrwalone orzecznictwo, wedle którego zarówno uwagi poprzedzające działy Nomenklatury scalonej, jak zresztą i noty wyjaśniające do nomenklatury WCO stanowią ważne środki służące zapewnieniu jednolitego stosowania Wspólnej taryfy celnej oraz jako takie dostarczają pomocnych wskazówek do jej interpretacji (zob. wyroki: Siemens Nixdorf, C‑11/93, EU:C:1994:206, pkt 12; Kamino International Logistics, EU:C:2009:105, pkt 32).

47. W niniejszej sprawie uwaga 5 B lit. a)–c) do działu CN 84 stanowi, że ekrany tego rodzaju, jak ekrany sporne w postępowaniu głównym są objęte pozycją CN 8471 jako urządzenia maszyn do automatycznego przetwarzania danych, jeżeli spełniają kumulatywnie trzy przesłanki, a mianowicie są w rodzaju stosowanych wyłącznie lub zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych, mogą być przyłączane do jednostki centralnej przetwarzania danych i są zdolne do przyjmowania lub dostarczania danych w takiej postaci (kodów lub sygnałów), które mogą być wykorzystane przez ten system (wyrok Kamino International Logistics, EU:C:2009:105, pkt 41).

48. Z akt sprawy przedstawionych Trybunałowi nie wynika w żaden sposób, jakoby w postępowaniu głównym nie były spełnione przesłanki druga i trzecia.

49. W zakresie dotyczącym pierwszej z wymienionych przesłanek Trybunał orzekł, że sama możliwość odtwarzania obrazów pochodzących z innych źródeł niż maszyna do automatycznego przetwarzania danych nie wyklucza klasyfikacji ekranu do pozycji CN 8471, mając na uwadze brzmienie uwagi 5 B lit. a) do działu CN 84, która odnosi się do urządzeń stosowanych „wyłącznie lub zasadniczo” w systemie automatycznego przetwarzania danych (wyrok Kamino International Logistics, EU:C:2009:105, pkt 43–45).

50. W zakresie dotyczącym kryteriów umożliwiających ustalenie, czy ekrany tego rodzaju, jak ekrany sporne w postępowaniu głównym stanowią urządzenia w rodzaju stosowanych „zasadniczo” w systemie automatycznego przetwarzania danych, Trybunał sprecyzował już, że należy sięgnąć do not wyjaśniających odnoszących się do pozycji HS 8471, w szczególności do pkt 1–5 części działu I D poświęconej monitorom maszyn do automatycznego przetwarzania danych (wyrok Kamino International Logistics, EU:C:2009:105, pkt 59).

51. Ze wskazanych punktów wynika, że poza przypadkiem, gdy monitory są wyposażone w rodzaj złącza nadającego się do podłączenia do systemów przetwarzania danych, można je przyporządkować do stosowanych zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych również na podstawie innych cech technicznych, w szczególności takich jak przeznaczenie dla celów pracy z bliskiej odległości, brak możliwości odtwarzania sygnałów telewizyjnych, niski poziom emisji pola elektromagnetycznego, wielkość wyświetlanej plamki od 0,41 mm dla średniej rozdzielczości i mniejsza w miarę zwiększania się rozdzielczości obrazu, szerokość pasma wynosząca 15 MHz lub więcej oraz mniejsza wielkość piksela na ekranie i większa zbieżność w porównaniu z monitorami wideo objętymi pozycją HS 8528 (wyrok Kamino International Logistics, EU:C:2009:105, pkt 60).

52. W tym względzie Komisja wskazała, że pewne cechy obiektywne ekranów spornych w postępowaniu głównym, opisane w pkt 21 niniejszego wyroku zdają się wskazywać, że nie są one przeznaczone do stosowania zasadniczo dla celów odtwarzania danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych z tego względu, że ich istotne wymiary odpowiadają przekątnej 106,6 cm, wielkość wyświetlanej plamki jest znacząco wyższa od 0,41 i są one wyposażone w dwa głośniki oraz pilota zdalnego sterowania, które mogą być używane jedynie wówczas, gdy ekran jest wykorzystywany do odbierania zespolonych sygnałów wideo.

53. Do sądu odsyłającego należy ustalenie na podstawie obiektywnych cech ekranów rozpatrywanych w postępowaniu głównym oraz w szczególności na podstawie cech wskazanych w notach wyjaśniających do pozycji HS 8471, zwłaszcza w pkt 1–5 części działu I D poświęconej monitorom maszyn do automatycznego przetwarzania danych, czy ekrany rozpatrywane w postępowaniu głównym stanowią monitory stosowane zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych, i czy w konsekwencji powinny one zostać sklasyfikowane do podpozycji CN 8471 60 90.

54. Mając na uwadze powyższe, na pytanie pierwsze należy udzielić odpowiedzi, że dla celów klasyfikacji taryfowej w ramach CN ekranów posiadających cechy obiektywne omawiane w postępowaniu głównym, należy wziąć pod uwagę właściwe im przeznaczenie polegające na odtwarzaniu, po pierwsze, danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych i, po drugie, zespolonych sygnałów wideo. Tego rodzaju ekrany powinny zostać sklasyfikowane w ramach podpozycji CN 8471 60 90, jeżeli są one stosowane wyłącznie lub zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych w rozumieniu uwagi 5 B lit. a) do działu CN 84 lub – w przeciwnym razie – do podpozycji CN 8528 21 90, co podlega ocenie sądu odsyłającego na podstawie obiektywnych cech ekranów rozpatrywanych w postępowaniu głównym oraz w szczególności na podstawie cech wskazanych w notach wyjaśniających do pozycji HS 8471, zwłaszcza w pkt 1–5 części działu HS I D poświęconej monitorom maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

W przedmiocie pytania drugiego

55. Poprzez pytanie drugie sąd odsyłający zmierza zasadniczo do ustalenia, czy rozporządzenie nr 754/2004 powinno być stosowane retroaktywnie.

56. Rozporządzenie nr 754/2004 stanowi, że kolorowe ekrany plazmowe o przekątnej 106 cm, posiadające cechy opisane w załączniku do owego rozporządzenia podlegają klasyfikacji do pozycji CN 8528 21 90. Z akt sprawy przedstawionych Trybunałowi wynika, że przywozy produktów spornych w postępowaniu głównym miały miejsce przed wejściem w życie rozporządzenia nr 754/2004.

57. Tymczasem zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasada pewności prawa stoi na przeszkodzie stosowaniu rozporządzenia z mocą wsteczną niezależnie od korzystnych lub niekorzystnych skutków, jakie to stosowanie mogłoby mieć w odniesieniu do zainteresowanego, chyba że w jego brzmieniu bądź w jego celach została zawarta w sposób wystarczająco jasny wskazówka pozwalająca na wniosek, że rozporządzenie obowiązuje nie tylko na przyszłość (wyrok Duchon, C‑290/00, EU:C:2002:234, pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo). W niniejszej sprawie w motywach rozporządzenia nr 754/2004, w brzmieniu jego przepisów i w załączniku brak jest jakichkolwiek wskazówek, które sugerowałyby, że owo rozporządzenie powinno być stosowane retroaktywnie.

58. W każdym razie Trybunał sprecyzował już, że rozporządzenie określające warunki klasyfikacji w ramach pozycji lub podpozycji taryfowej CN nie może wywoływać skutków z mocą wsteczną (zob. podobnie wyroki: Siemers, 30/71, EU:C:1971:111, pkt 8; Gervais-Danone, 77/71, EU:C:1971:129, pkt 8; Biegi, 158/78, EU:C:1979:87, pkt 11).

59. W konsekwencji, na pytanie drugie należy udzielić odpowiedzi, że rozporządzenie nr 754/2004 nie może być stosowane retroaktywnie.

W przedmiocie kosztów

60. Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Sentencja

Z powyższych względów Trybunał (dziesiąta izba) orzeka, co następuje:

1) Dla celów klasyfikacji taryfowej w ramach Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionego, kolejno, rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2388/2000 z dnia 13 października 2000 r., rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2031/2001 z dnia 6 sierpnia 2001 r., rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1832/2002 z dnia 1 sierpnia 2002 r. oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. ekranów posiadających cechy obiektywne omawiane w postępowaniu głównym, należy wziąć pod uwagę właściwe im przeznaczenie polegające na odtwarzaniu, po pierwsze, danych pochodzących z maszyny do automatycznego przetwarzania danych i, po drugie, zespolonych sygnałów wideo. Tego rodzaju ekrany powinny zostać sklasyfikowane w ramach podpozycji 8471 60 90 Nomenklatury scalonej, jeżeli są one stosowane wyłącznie lub zasadniczo w systemie automatycznego przetwarzania danych w rozumieniu uwagi 5 B lit. a) do działu 84 Nomenklatury scalonej lub – w przeciwnym razie – do podpozycji 8528 21 90 Nomenklatury scalonej, co podlega ocenie sądu odsyłającego na podstawie obiektywnych cech ekranów rozpatrywanych w postępowaniu głównym oraz w szczególności na podstawie cech wskazanych w notach wyjaśniających do pozycji 8471 Zharmonizowanego Systemu ustanowionego na mocy Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów zawartej w Brukseli w dniu 14 czerwca 1983 r., zatwierdzonej wraz z protokołem zmian do tej konwencji z dnia 24 czerwca 1986 r., zwłaszcza w pkt 1–5 części działu I D Zharmonizowanego Systemu poświęconej monitorom maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 754/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej nie może być stosowane retroaktywnie.