EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62007TN0148

Sprawa T-148/07: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. — ThyssenKrupp Ascenseurs Luxembourg przeciwko Komisji

Dz.U. C 155 z 7.7.2007, p. 32–32 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

7.7.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 155/32


Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. — ThyssenKrupp Ascenseurs Luxembourg przeciwko Komisji

(Sprawa T-148/07)

(2007/C 155/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: ThyssenKrupp Ascenseurs Luxembourg Sàrl (Howald, Luksemburg) (przedstawiciel: K. Beckmann, Rechtsanwältin)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie dotyczącym skarżącej;

tytułem żądania ewentualnego, odpowiednie obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą w zaskarżonej decyzji z tytułu odpowiedzialności solidarnej;

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2007) 512 wersja ostateczna z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie COMP/E-1/38.823 — PO/Windy i schody ruchome. W zaskarżonej decyzji na skarżące oraz inne przedsiębiorstwa nałożono grzywny z powodu uczestniczenia przez nie w kartelu obejmującym instalację i obsługę wind i schodów ruchomych w Luksemburgu. W opinii Komisji, zainteresowane przedsiębiorstwa działały z naruszeniem art. 81 WE.

Na poparcie swej skargi skarżące podnoszą następujące zarzuty prawne:

brak kompetencji po stronie Komisji w związku z tym, że lokalne naruszenie zarzucane skarżącej nie miało jakiegokolwiek oddźwięku na poziomie międzypaństwowym;

naruszenie zasady non bis in idem w związku z tym, że Komisja nie uwzględniła decyzji o zwolnieniu z grzywien, która została wydana w odniesieniu do skarżącej przez krajowy organ właściwy w zakresie karteli w Luksemburgu przed wszczęciem niniejszego postępowania;

brak przesłanek pozwalających na stwierdzenie solidarnej odpowiedzialności skarżącej i spółek hierarchicznie znajdujących się ponad nimi, biorąc pod uwagę, że skarżąca jest podmiotem działającym samodzielnie pod względem prawnym i gospodarczym;

nieproporcjonalny charakter kwoty podstawowej przyjętej dla obliczenia grzywny w porównaniu z rzeczywistym znaczeniem skarżącej na rynku;

bezprawność zastosowanego przelicznika odstraszającego związana z tym, że obrót skarżącej był jedynym istotnym czynnikiem przy obliczaniu grzywny, a obrót ten nie uzasadniał zastosowania wspomnianego przelicznika odstraszającego;

brak uzasadnienia dla okoliczności obciążającej związanej z powrotem do naruszenia w kontekście obliczania grzywny z powodu błędów co do prawa w odniesieniu do uwzględnienia poprzednich grzywien oraz błędów w ocenie;

naruszenie art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 (1) w zakresie, w jakim w związku z górnym limitem grzywien w wysokości 10 % obrotu przedsiębiorstwa, Komisja oparła się na obrocie całej grupy, a nie na obrocie skarżącej;

błędne pod względem prawnym zastosowanie komunikatu w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien (2) w zakresie, w jakim nie uwzględniono we właściwy sposób zwiększenia wartości dowodów poprzez współpracę ze strony skarżącej;

niewłaściwe uwzględnienie współpracy skarżącej wykraczającej poza zakres komunikatu w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien.


(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, str. 1).

(2)  Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, str. 3).


Top