KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 26.10.2022

COM(2022) 540 final

2022/0344(COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę 2000/60/WE ustanawiającą ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, dyrektywę 2006/118/WE w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu oraz dyrektywę 2008/105/WE w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

{SEC(2022) 540 final} - {SWD(2022) 540 final} - {SWD(2022) 543 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Unijnemu prawodawstwu dotyczącemu wody przyświeca nadrzędny cel, jakim jest ochrona zdrowia ludzkiego i środowiska przed połączonymi skutkami toksycznych lub trwałych zanieczyszczeń. Niniejsza inicjatywa dotyczy dyrektywy 2000/60/WE 1 (ramowej dyrektywy wodnej) oraz powiązanych z nią dwóch dyrektyw szczegółowych: dyrektywy 2006/118/WE 2 (dyrektywa w sprawie wód podziemnych) i dyrektywy 2008/105/WE 3 (dyrektywa w sprawie środowiskowych norm jakości), które wspólnie koncentrują się na ochronie wód gruntowych i powierzchniowych 4 . Uzupełniają one inne istotne przepisy prawodawstwa dotyczącego wody, tj. dyrektywę (UE) 2020/2184 (dyrektywa w sprawie wody pitnej) 5 , dyrektywę Rady 91/271/EWG 6 (dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych), dyrektywę 2008/56/WE 7 (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej), dyrektywę 2006/7/WE 8 (dyrektywa dotycząca jakości wody w kąpieliskach), dyrektywę 2007/60/WE 9 (dyrektywa powodziowa) oraz dyrektywę Rady 91/676/EWG 10 (dyrektywa azotanowa).

Prawodawstwo to obejmuje wykazy zanieczyszczeń i norm jakości oraz zawiera wymogi dotyczące ich regularnego przeglądu 11 . W art. 16 ust. 4 ramowej dyrektywy wodnej przewiduje się obowiązek dokonywania przez Komisję regularnego przeglądu, w odstępach co najmniej czteroletnich, wykazu substancji priorytetowych, które stanowią zagrożenie dla środowiska wodnego, tj. zarówno wód powierzchniowych, jak i podziemnych. W szczególności w przypadku wód powierzchniowych w art. 8 dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości przewidziano obowiązek dokonywania przez Komisję przeglądu załącznika X do ramowej dyrektywy wodnej (wykaz substancji priorytetowych), natomiast w przypadku wód podziemnych w art. 10 dyrektywy w sprawie wód podziemnych przewidziano obowiązek dokonywania przez Komisję co sześć lat przeglądu załączników I i II do samej dyrektywy. Wspomniany przegląd oraz ocenę skutków przekazuje się również do Parlamentu Europejskiego i Rady zgodnie z art. 8 dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości.

Potrzeba aktualizacji wykazów została potwierdzona w ramach oceny adekwatności 12 z 2019 r., w której stwierdzono również, że inne ulepszenia przepisów zwiększyłyby ich skuteczność, efektywność i spójność. Biorąc pod uwagę nadrzędny cel polityki wodnej UE, inicjatywa obejmuje następujące cele ogólne:

1)zwiększenie ochrony obywateli Unii i ekosystemów naturalnych zgodnie z unijną strategią na rzecz bioróżnorodności 2030 13 i planem działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń 14 , które uwzględniono w Europejskim Zielonym Ładzie 15 ;

2)zwiększenie skuteczności i zmniejszenie obciążeń administracyjnych wynikających z prawodawstwa, umożliwienie UE szybszego reagowania na pojawiające się zagrożenia.

Narażenie na substancje chemiczne poprzez wodę pitną może prowadzić do różnych krótko- i długoterminowych skutków dla zdrowia. Substancje chemiczne stanowią również zagrożenie dla środowiska wodnego, co przyczynia się do zmian w gatunkach dominujących oraz zmniejszenia lub utraty różnorodności biologicznej. Ustanowienie środowiskowych norm jakości w odniesieniu do substancji chemicznych w jednolitych częściach wód i ich kontrola uzupełniają przepisy dotyczące źródeł i sposobów, mając na celu wprowadzanie bardziej rygorystycznych norm produkcji, emisji lub stosowania oraz zmniejszanie kosztów uzdatniania wody pitnej.

1.aktualizacja wykazów zanieczyszczeń mających wpływ na wody powierzchniowe i podziemne, polegająca na dodawaniu i usuwaniu substancji oraz aktualizacji obowiązujących norm jakości;

2.poprawa monitorowania mieszanin chemicznych, aby lepiej ocenić łączne efekty oraz uwzględnić sezonowe zmiany stężeń substancji zanieczyszczających;

3.ujednolicenie, w stosownych przypadkach, sposobu eliminowania substancji zanieczyszczających w wodach powierzchniowych i podziemnych w całej UE;

4.zapewnienie możliwości szybszego dostosowania ram prawnych do wyników badań naukowych, aby można było sprawniej reagować na nowo pojawiające się zanieczyszczenia;

5.poprawa dostępu do danych, ich przejrzystości i ponownego wykorzystania, aby zwiększyć zgodność, zmniejszyć obciążenie administracyjne i poprawić spójność z szerszymi ramami prawnymi UE dotyczącymi chemikaliów. 

Ostatecznym celem inicjatywy jest ustanowienie nowych norm w odniesieniu do szeregu substancji chemicznych potencjalnie niebezpiecznych, aby przeciwdziałać chemicznemu zanieczyszczeniu wód, ułatwić egzekwowanie przepisów w oparciu o uproszczone i bardziej spójne ramy prawne, zapewnić dynamiczne i aktualne informacje na temat stanu wód – w czym pomaga Europejska Agencja Środowiska („EEA”) – oraz stworzyć bardziej elastyczne ramy dotyczące nowych substancji zanieczyszczających. Polegałoby to na szerokim zaangażowaniu zainteresowanych stron, jak również na rzetelnym wsparciu naukowym ze strony Europejskiej Agencji Chemikaliów („ECHA”), w celu zapewnienia maksymalnych synergii i spójności przepisów Unii dotyczących substancji chemicznych.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•Spójność z innymi politykami Unii

·Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 oraz strategia „Od pola do stołu” 18 , których celem jest ograniczenie stosowania pestycydów i nawozów, ograniczenie strat substancji biogennych oraz sprzedaży środków przeciwdrobnoustrojowych do 2030 r. Ograniczenie stosowania pestycydów zostanie osiągnięte w znacznym stopniu dzięki wnioskowi 19 Komisji dotyczącemu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zrównoważonego stosowania środków ochrony roślin i w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) 2021/2115. Przyszły przegląd rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 20 dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin mógłby również odegrać znaczącą rolę.

·Strategia w dziedzinie tworzyw sztucznych 21 oraz przyszła unijna inicjatywa w zakresie mikrodrobin plastiku, których celem jest realizacja założeń planu działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń dotyczących ograniczenia ilości odpadów, odpadów plastikowych w morzu oraz ilości mikrodrobin plastiku uwalnianych do środowiska do 2030 r. 

·dyrektywa (UE) 2019/904 22 (dyrektywa w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych), której celem jest ograniczenie stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, np. przez wprowadzenie obowiązków w zakresie gospodarowania odpadami i ich usuwania dla producentów (w tym systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta);

·Plan działania dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym 23 , w którym zapowiedziano w szczególności środki na rzecz redukcji mikrodrobin plastiku oraz ocenę dyrektywy Rady 86/278/EWG 24 (dyrektywa w sprawie osadów ściekowych) regulującej jakość osadów wykorzystywanych w rolnictwie.

·Strategia w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności 25 , w której uznano, że chemikalia są nieodzowne dla dobrobytu współczesnego społeczeństwa, ale także określono cel, jakim jest lepsza ochrona obywateli i środowiska przed ewentualnymi niebezpiecznymi właściwościami chemikaliów. W strategii określono również cel polegający na stosowaniu podejścia opartego na zasadzie „jedna substancja, jedna ocena” poprzez poprawienie skuteczności, efektywności, spójności i przejrzystości ocen bezpieczeństwa chemicznego we wszystkich odpowiednich przepisach. W związku z tym w ramach niniejszego wniosku powierza się ECHA główną rolę w zakresie wsparcia naukowego w celu przyszłej identyfikacji substancji zanieczyszczających wodę, jak również w zakresie proponowania odpowiednich norm jakości. W strategicznym podejściu UE do substancji farmaceutycznych w środowisku z 2019 r. 26 (wynikającym bezpośrednio z przeglądu dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości z 2013 r.) oraz strategii farmaceutycznej dla Europy 27 podkreślono środowiskowe i potencjalne skutki zdrowotne zanieczyszczenia pozostałościami farmaceutycznych oraz wymieniono szereg działań mających na celu sprostanie tym wyzwaniom. Oczekuje się, że w wyniku zbliżającego się przeglądu prawodawstwa dotyczącego produktów leczniczych do stosowania u ludzi podjęte zostaną odpowiednie działania następcze. Podobnie w wyniku umieszczenia w wykazie szeregu środków przeciwdrobnoustrojowych, a także metalicznego srebra, wniosek ten jest spójny ze strategią UE w zakresie oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

·Europejska strategia w zakresie danych 28 , w której podkreślono, że dane generowane przez sektor publiczny powinny być udostępniane dla wspólnego dobra, tak aby mogły być odpowiednio wykorzystane, na przykład przez naukowców, inne instytucje publiczne oraz małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP).

·Niniejszy wniosek jest również zgodny z końcowym sprawozdaniem z Konferencji w sprawie przyszłości Europy i zawartymi w nim wyraźnymi zaleceniami obywateli na temat zerowego poziomu zanieczyszczeń, a w szczególności z propozycjami dotyczącymi rozwiązania problemu zanieczyszczeń. W tym kontekście szczególne znaczenie mają następujące ostateczne propozycje:

oPropozycja 1.4: „Znaczne ograniczenie stosowania chemicznych pestycydów i nawozów, zgodnie z istniejącymi celami, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego i wsparcia dla badań w celu opracowania bardziej zrównoważonych i neutralnych alternatyw”;

oPropozycja 2.7: „Ochrona źródeł wody oraz walka z zanieczyszczeniami rzek i oceanów, w tym poprzez badanie zanieczyszczeń mikrodrobinami plastiku”.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Jednolite części wód powierzchniowych i podziemnych w UE są skażone przez szereg substancji zanieczyszczających. Zanieczyszczenia spływają z wodą i dostają się pod ziemię, przy czym 60 % europejskich obszarów dorzecza stanowią obszary międzynarodowe (dzielone między państwa członkowskie albo między państwo członkowskie i państwo trzecie). Z tego powodu współpraca między państwami członkowskimi ma zasadnicze znaczenie, przy czym podjęcie działań na szczeblu UE jest konieczne, aby zaradzić problemowi zanieczyszczeń i innym transgranicznym skutkom poprzez ustanowienie zharmonizowanych norm i stworzenie zharmonizowanych systemów dotyczących zbierania i wymiany danych. Bez działań na poziomie UE rozwiązanie problemu zanieczyszczeń byłoby nadmiernie kosztowne, zwłaszcza dla państw członkowskich położonych w dolnym biegu rzek.

W ocenie adekwatności unijnego prawodawstwa dotyczącego wody z 2019 r. potwierdzono, że ramowa dyrektywa wodna i jej dwie dyrektywy szczegółowe przyczyniły się do uruchomienia lub wzmocnienia działań mających na celu rozwiązanie problemu transgranicznych presji na zasoby wodne na poziomie dorzecza, zarówno w skali krajowej, jak i międzynarodowej.

W szczególności w odniesieniu do substancji zanieczyszczających w prawodawstwie rozróżnia się substancje uznane za stanowiące zagrożenie na poziomie UE oraz substancje stanowiące zagrożenie na poziomie regionalnym lub krajowym oraz traktuje je w różny sposób. Celem niniejszej inicjatywy jest ulepszenie sposobu, w jaki państwa członkowskie zwalczają substancje stanowiące zagrożenie na poziomie regionalnym lub krajowym.

W przypadku ustanowienia środowiskowych norm jakości UE wprowadza wspólne cele, aby osiągnąć zerowy poziom emisji zanieczyszczeń na podstawie dowodów naukowych, ale pozostawia państwom członkowskim elastyczność w zakresie decydowania o najbardziej opłacalnym sposobie osiągnięcia tych celów, z uwzględnieniem odpowiednich przepisów UE dotyczących źródeł zanieczyszczeń. W ten sposób (wprowadzając wspólne cele z elastycznością w ich osiąganiu) tworzy powiązanie z prawodawstwem dotyczącym źródeł zanieczyszczeń na poziomie UE (takim jak zrównoważone stosowanie pestycydów) i pomaga zapewnić skuteczną realizację celów określonych w tym prawodawstwie.

•Proporcjonalność

•Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

W 2019 r. zakończono ocenę adekwatności unijnego prawodawstwa dotyczącego wody obejmującą ramową dyrektywę wodną, dyrektywę w sprawie środowiskowych norm jakości, dyrektywę w sprawie wód podziemnych i dyrektywę powodziową. W wyniku oceny adekwatności stwierdzono, że chociaż prawodawstwo jest w dużej mierze adekwatne do zakładanych celów, istnieje możliwość poprawy w odniesieniu do zwalczania zanieczyszczeń chemicznych. W ocenie adekwatności wykazano, że istnieją trzy powody, dla których osiągnięto jedynie ograniczony postęp w realizacji ogólnych celów prawodawstwa:

niewystarczające uwzględnienie celów w zakresie wody w innych odpowiednich obszarach polityki;

niewystarczające inwestycje w państwach członkowskich rzecz projektów i programów związanych z wodą;

niewystarczające działania w obszarze wdrażania.

Jeżeli chodzi o wdrażanie, podkreślono szereg braków w odniesieniu do zanieczyszczenia chemicznego: duże zróżnicowanie norm jakości w przypadku zanieczyszczeń stanowiących zagrożenie na poziomie krajowym, obciążenie administracyjne związane ze sprawozdawczością, brak szczegółowości i terminowości przekazywanych informacji oraz zasobochłonny i czasochłonny proces aktualizacji wykazów zanieczyszczeń. W niniejszym wniosku uwzględniono te braki. Ponadto uwzględniono w nim istotne ustalenia z przeprowadzonej w 2019 r. ocenie adekwatności najważniejszych przepisów dotyczących chemikaliów 30 oraz zobowiązania podjęte w ramach strategii w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności. W szczególności niniejszy wniosek stanowi krok w kierunku bardziej holistycznego monitorowania (mieszanin) dzięki wprowadzeniu stosowania metod opartych na skutkach, a także zawiera przepisy mające na celu poprawę terminowości, skuteczności i spójności oceny zagrożeń i ryzyka (na przykład dzięki ułatwieniu wymiany danych i zastosowaniu podejścia opartego na zasadzie „jedna substancja, jedna ocena”).

Sprawność regulacyjna i uproszczenie (REFIT)

W ocenie skutków rozważono warianty dotyczące uproszczenia i zmniejszenia obciążeń. Usunięcie substancji z wykazu zanieczyszczeń wód powierzchniowych stanowi ograniczone zmniejszenie obciążenia, podobnie jak zmiana terminu przeglądu listy obserwacyjnej na co trzy lata, a nie co dwa, oraz weryfikacja wykazu zanieczyszczeń wód powierzchniowych i podziemnych w drodze aktów delegowanych, a nie w drodze procedury współdecyzji. Stworzenie mechanizmu automatycznego dostarczania danych na podstawie ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości zmniejszy obciążenie państw członkowskich związane ze sprawozdawczością, podobnie jak zniesienie obowiązku składania sprawozdania okresowego dotyczącego programu środków na podstawie art. 15 ust. 3 ramowej dyrektywy wodnej. Udoskonalenie istniejących wytycznych dotyczących metod opartych na skutkach oraz opracowanie zharmonizowanej metodyki monitorowania mikrodrobin plastiku uprości pracę państw członkowskich w tych obszarach.

Przy opracowywaniu oceny skutków zastosowano podstawowe cechy testu MŚP, a wyniki odnotowano w szczególności w sekcji 6. Działalność MŚP wiąże się generowaniem i stosowaniem istotnych substancji zanieczyszczających. Należy zauważyć, że dokładna identyfikacja i określenie ilościowe skutków jest zasadniczo niemożliwe ze względu na fakt, że oddziaływanie będzie zależało od środków, które państwa członkowskie wprowadzą, aby osiągnąć cele prawodawstwa.

Opinia Rady ds. Kontroli Regulacyjnej

W dniu 24 czerwca 2022 r. Rada ds. Kontroli Regulacyjnej wydała pozytywną opinię z zastrzeżeniami. Rada zwróciła się z wnioskiem o wprowadzenie zmian w celu skorygowania w szczególności trzech aspektów: 1) opracowanie wariantów, które uznano za zbyt złożone i nieprzedstawiające w jasny sposób kluczowych wyborów politycznych; 2) skutki dla MŚP i obywateli, które uznano za niedostatecznie przeanalizowane, przy czym w sprawozdaniu nie oceniono sposobu, w jaki może to wpłynąć na poszczególne państwa członkowskie; 3) uznano, że sprawozdanie nie zawiera jasnych informacji na temat skali spodziewanych skutków, krytycznej oceny zasadności ilustracyjnych szacunków korzyści i kosztów ani ich znaczenia dla inicjatywy, a jednocześnie uznano, że porównanie wariantów nie zostało oparte na ich skuteczności, efektywności i spójności.

W odpowiedzi na to warianty strategiczne zostały uproszczone poprzez zmniejszenie ich liczby i agregację. Skutki dla MŚP zostały szerzej omówione w całym tekście, podobnie jak informacje na temat wpływu na konsumentów i państwa członkowskie. Wyjaśniono interpretację danych dotyczących kosztów i korzyści, aby uniknąć wrażenia, że mogą one być interpretowane jako związane wyłącznie z niniejszą inicjatywą. Tekst dotyczący zasady „jedno więcej – jedno mniej” został zakończony. Ponadto do tekstu dołączono ocenę skuteczności, efektywności i spójności wariantów.

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

JRC zapewniło wewnętrzną wiedzę ekspercką, w szczególności w zakresie wyboru substancji zanieczyszczających wody powierzchniowe i ustalenia środowiskowych norm jakości. Zewnętrzną techniczną wiedzę ekspercką, w tym na temat substancji zanieczyszczających wody podziemne, zapewnili eksperci z grup roboczych ds. chemikaliów i wód podziemnych. Ocenę skutków przeprowadzoną przez Komisję poparto badaniem przygotowanym przez konsultantów zewnętrznych, którzy dokonali przeglądu skutków gospodarczych, społecznych i środowiskowych szeregu potencjalnych wariantów strategicznych, biorąc pod uwagę przewidywane skutki istniejących i planowanych polityk na szczeblu UE oraz wkład zainteresowanych stron. Dokumentacja JRC dotycząca substancji, sprawozdania grupy roboczej ds. wód gruntowych, sprawozdanie z badań przeprowadzonych przez konsultantów oraz sprawozdania z warsztatów dla zainteresowanych stron są dostępne w Centrum zasobów dotyczących komunikacji i informacji dla organów administracji, przedsiębiorstw i obywateli 31 .

•Ocena skutków

Proponowany pakiet środków na rzecz wody zapewnia utrzymanie proporcjonalności zmian legislacyjnych i większe korzyści gospodarcze, społeczne i środowiskowe w stosunku do odpowiadających im kosztów oraz koncentrowanie się tych środków na problemach, które najlepiej rozwiązać na szczeblu UE.

Ilościowe określenie kosztów – a zwłaszcza korzyści – tej inicjatywy jest trudne, biorąc pod uwagę jej interakcję z innymi inicjatywami strategicznymi (i zależność od nich) w zakresie odniesieniu do ogólnounijnych środków. Ponadto państwa członkowskie mogą w dużej mierze wybierać środki, które wdrażają w celu osiągnięcia zgodności: będą się więc one różnić w zależności od warunków krajowych/lokalnych.

Oczekuje się, że w przypadku wód powierzchniowych koszty bezpośrednie będą znaczne, na przykład w związku z umieszczeniem ibuprofenu, glifosatu, PFAS i bisfenolu A w wykazie substancji priorytetowych, a także w związku ze zmianą środowiskowych norm jakości dotyczących wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA), rtęci i niklu. Może to prowadzić do powstania kosztów związanych z rozwojem produktów w przypadku przemysłu i kosztów zastąpienia w przypadku użytkowników tych substancji, w tym w sektorze rolnym.

W odniesieniu do wód podziemnych największe koszty powstaną prawdopodobnie w wyniku dodania norm jakości w odniesieniu do PFAS. Koszty mogą być związane z ograniczeniem stosowania pestycydów lub chemikaliów przemysłowych, na przykład w celu zagospodarowania skażonych ustabilizowanych komunalnych odpadów ściekowych i zintensyfikowania oczyszczania ścieków. Koszty preferowanych wariantów dotyczących transformacji cyfrowej, usprawnienia administracji i lepszego zarządzania ryzykiem mają charakter administracyjny – początkowo koszty te wystąpiłyby na poziomie UE i ogólnie byłyby niskie, z wyjątkiem mechanizmu zautomatyzowanego dostarczania danych. Kosztów nie można przypisać wyłącznie niniejszej inicjatywie ze względu na nieuniknione interakcje i synergie z wieloma innymi politykami UE dotyczącymi tych samych substancji. Koszty powodowane przez zanieczyszczenia są przeważnie internalizowane za pośrednictwem dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych i dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, przyszłego zakazu stosowania wszystkich PFAS z wyjątkiem zastosowań niezbędnych, wdrożenia nadchodzącej inicjatywy w sprawie mikrodrobin plastiku i innych. Przykładowo zmiana dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych przyczyni się do zdynamizowania modernizacji wielu oczyszczalni ścieków oraz wprowadzenia rozszerzonej odpowiedzialności producenta w zakresie pokrywania kosztów, co znacznie ograniczy ładunek mikrozanieczyszczeń wprowadzanych do wód powierzchniowych i gruntowych.

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

•Dokumenty wyjaśniające

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

(1)Zmiany w dyrektywie 2000/60/WE

W art. 1, art. 7 ust. 2, art. 11 ust. 3 lit. k), art. 4 ust. 1 oraz załączniku V (pkt 1.4.3, 2.3.2 i 2.4.5) i VII (pkt 7.7) wprowadza się zmiany w celu uwzględnienia proponowanego uchylenia art. 16 i 17 (zob. poniżej).

W art. 2 dotyczącym definicji wprowadza się zmiany w celu aktualizacji definicji „dobrego stanu chemicznego wód powierzchniowych”, „substancji priorytetowych” i „środowiskowych norm jakości” oraz wprowadzenia definicji „priorytetowych substancji niebezpiecznych” i „substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy”. Zmiany te są niezbędne, aby: 1) uwzględnić wniosek dotyczący zastąpienia obecnej procedury współdecyzji przy przyjmowaniu środowiskowych norm jakości aktami delegowanymi; 2) rozszerzyć zakres pojęcia „stan chemiczny”, aby objąć nim również „substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy”, które dotychczas stanowiły część definicji „stanu ekologicznego” w ramach załącznika V; 3) uwzględnić ewentualne przyszłe wartości progowe oparte na skutkach jako część definicji „środowiskowych norm jakości”.

W art. 3 dotyczącym koordynacji administracyjnej w obrębie obszarów dorzeczy wprowadza się zmiany do celów wprowadzenia obowiązku, w przypadku wystąpienia wyjątkowych okoliczności pochodzenia naturalnego lub sił wyższych, w szczególności ekstremalnych powodzi, długiej suszy lub znaczących przypadkowych zanieczyszczeń, wzajemnego ostrzegania przez właściwe władze wszystkich potencjalnie dotkniętych części wód, w tym w państwach członkowskich położonych w dolnym biegu rzeki, i ich współpracy w celu zminimalizowania szkód i usunięcia skutków.

Oprócz wyżej wymienionych dostosowań uwzględniających uchylenie art. 16, w art. 4 dotyczącym celów wprowadza się zmiany w celu zapewnienia, aby lit. a) ppkt (iv) tego artykułu zawierała wyraźne zobowiązanie państw członkowskich do stopniowego redukowania substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, a nie tylko zanieczyszczeń substancjami priorytetowymi.

W art. 8 ust. 3 dotyczącym metod analitycznych i monitorowania stanu wód wprowadza się zmiany w celu dostosowania procedury komitetowej do traktatu lizbońskiego przez zastąpienie dawnej „procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą” „procedurą sprawdzającą” określoną w art. 21. Ponadto w tym samym ustępie wprowadzono nowe uprawnienie, aby umożliwić przyjęcie aktów wykonawczych w celu określenia dalszych szczegółów odnoszących się do nowych obowiązków udostępniania EEA danych z monitorowania, a także bardziej regularnego udostępniania danych dotyczących statusu na podstawie nowych ust. 4 i 5. Zmiany te są w pełni zgodne z istniejącymi obowiązkami wynikającymi z dyrektywy 2007/2/WE (INSPIRE), na mocy której państwa członkowskie są zobowiązane do publicznego udostępniania zbiorów danych przestrzennych, w tym dotyczących lokalizacji i funkcjonowania urządzeń do monitorowania środowiska, powiązanych pomiarów emisji oraz stanu zasobów środowiska (powietrza, wody, gleby). W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego należy nadal usprawniać rozpowszechnianie danych zgodnie z europejską strategią cyfrową, dyrektywą (UE) 2019/1024 w sprawie otwartych danych oraz podejściem opartym na zasadzie „jedna substancja jedna ocena” w ramach strategii w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności.

W art. 10 dotyczącym podejścia łączonego do punktowych i rozproszonych źródeł zanieczyszczeń wprowadza się zmiany w celu zaktualizowania odniesień do różnych dyrektyw dotyczących punktowych i rozproszonych źródeł zanieczyszczeń (po ich uchyleniu i zastąpieniu).

W art. 12 dotyczącym kwestii, którymi nie może zająć się jedno państwo członkowskie, wprowadza się zmiany w celu wzmocnienia i sformalizowania procedury współpracy między państwami członkowskimi.

Uchyla się art. 15 ust. 3 dotyczący składania trzyletnich okresowych sprawozdań z postępów w realizacji programów środków, ponieważ wynikające z tego obciążenie administracyjne uważa się za nieproporcjonalne w porównaniu z korzyściami w postaci lepszej kontroli i sterowania procesem wdrażania.

Uchyla się art. 16 i 17 dotyczące procedury, zgodnie z którą Komisja była zobowiązana do opracowania wniosków ustawodawczych w sprawie umieszczenia w wykazie i wskazania środowiskowych norm jakości dla jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych, ponieważ stały się one nieaktualne.

W art. 18 ust. 2 lit. e) wprowadza się zmiany w celu uwzględnienia proponowanego uchylenia art. 16, natomiast w art. 18 ust. 4 wprowadza się zmiany w celu uwzględnienia proponowanego uchylenia art. 15 ust. 3.

W art. 20 dotyczącym dostosowań technicznych wprowadza się zmiany w celu: 1) zastąpienia dotychczasowej procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą w zakresie zmiany załączników I i III procedurą przyjmowania aktów delegowanych; 2) zastąpienia dotychczasowej procedury regulacyjnej w zakresie przyjmowania wytycznych dotyczących wdrażania załączników II i V oraz ustalania formatów przekazywania i przetwarzania danych procedurą sprawdzającą.

W nowym art. 20a wprowadza się przepisy dotyczące procedury przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z traktatem lizbońskim.

Celem wprowadzenia zmiany w art. 21 dotyczącym procedury komitetowej jest zastąpienie odniesienia do dawnej „decyzji dotyczącej procedury komitetowej” mającym obecnie zastosowanie „rozporządzeniem dotyczącym procedury komitetowej”.

W art. 22 dotyczącym uchylenia i przepisów przejściowych wprowadza się zmiany w celu aktualizacji odniesień z uwzględnieniem proponowanych zmian w odpowiednich załącznikach do dyrektyw 2000/60/WE i 2008/105/WE.

Oprócz wyżej wymienionych dostosowań uwzględniających uchylenie art. 16 w załączniku V wprowadza się zmiany, aby: 1) usunąć zanieczyszczenia specyficzne dla dorzecza z definicji stanu ekologicznego i włączyć je do definicji stanu chemicznego w celu zapewnienia, aby monitorowanie zarówno substancji priorytetowych, jak i substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy było prowadzone nie tylko tam, gdzie zanieczyszczenia te są odprowadzane do wód, ale również tam, gdzie odkładają się z powietrza; 2) przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania wyników interkalibracji w drodze aktów delegowanych; 3) umożliwić państwom członkowskim korzystanie z nowych technik monitorowania, takich jak obserwacja Ziemi i teledetekcja.

W załączniku VIII dotyczącym wskaźnikowego wykazu najważniejszych zanieczyszczeń wprowadza się zmiany w celu włączenia mikrodrobin plastiku i genów oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

Uchyla się załącznik X, ponieważ zawarty w nim wykaz zastępuje się wykazem określonym w części A załącznika I do dyrektywy 2008/105/WE.

(2)Zmiany w dyrektywie 2006/118/WE w sprawie wód podziemnych

W tytule wprowadza się zmiany, aby doprecyzować, że dyrektywa ta dotyczy jedynie zanieczyszczenia, a nie stanu ilościowego wód podziemnych.

W art. 1 dotyczącym celu dyrektywy wprowadza się zmiany w celu usunięcia odniesienia do art. 17 ramowej dyrektywy wodnej, ponieważ stanowił on podstawę do przyjęcia samej dyrektywy w sprawie wód podziemnych, a zatem nie jest aktualny.

W art. 2 dotyczącym definicji wprowadza się zmiany w celu włączenia definicji wartości progowych ustalonych na poziomie UE obok wartości ustalonych na poziomie państw członkowskich.

W art. 3 dotyczącym kryteriów oceny stanu chemicznego wód podziemnych wprowadza się zmiany w celu uwzględnienia nowej definicji „wartości progowych ustalonych na poziomie UE”.

W art. 4 dotyczącym procedury oceny stanu chemicznego wód podziemnych zmiany wprowadza się z tego samego powodu, co w art. 3.

Dodaje się nowy art. 6a, aby wprowadzić obowiązek stosowania „mechanizmu listy obserwacyjnej” jednolitych części wód podziemnych zgodnie z przepisem ustanowionym w art. 8b dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości. W ramach tego mechanizmu ustanawia się trzyletni proces, w ramach którego Komisja, przy udziale ECHA i w ścisłej konsultacji z państwami członkowskimi, nadaje priorytet monitorowaniu substancji w wodach podziemnych. Uzyskane w ten sposób informacje zostaną wykorzystane w przeprowadzanym co sześć lat przeglądzie norm jakości w celu ich włączenia do załącznika I. W przepisie tym zawarto również zobowiązanie ECHA do publicznego udostępnienia sprawozdań naukowych przygotowanych w związku z listą obserwacyjną.

W art. 8 dotyczącym dostosowań technicznych wprowadza się zmiany w celu: 1) zastąpienia procedury przyjmowania aktów wykonawczych procedurą przyjmowania aktów delegowanych do celów dostosowania części A i C załącznika II oraz załączników III i IV do postępu naukowo-technicznego; 2) przyznania Komisji przekazanych uprawnień do umieszczania w wykazie znajdującym się w załączniku I nowych zanieczyszczeń wód podziemnych oraz ustanawiania dla nich nowych ogólnounijnych norm jakości, a także do umieszczania w wykazie znajdującym się w części B załącznika II zanieczyszczeń, w odniesieniu do których państwa członkowskie są zobowiązane do rozważenia czy należy ustalić krajowe wartości progowe; 3) przyznania Komisji przekazanych uprawnień do ustalania, w razie potrzeby, nawet w odniesieniu do zanieczyszczeń lub grup zanieczyszczeń, które nie stanowią problemu ogólnounijnego, wartości progowych na poziomie UE, w celu zwiększenia poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska oraz osiągnięcia bardziej zharmonizowanego wdrażania; 4) doprecyzowania głównej roli ECHA w tych ramach oraz obowiązku ECHA w zakresie publicznego udostępniania sprawozdań naukowych dotyczących potencjalnych zmian.

Dodaje się nowy art. 8a w celu wprowadzenia przepisów dotyczących procedury przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z traktatem lizbońskim.

W art. 9 dotyczącym procedury komitetowej wprowadza się zmiany, aby zastąpić poprzednią „decyzję dotyczącą procedury komitetowej” nowszym „rozporządzeniem dotyczącym procedury komitetowej”.

Uchyla się art. 10 dotyczący przeglądu załączników I i II w drodze procedury współdecyzji, aby uwzględnić nową procedurę przyjmowania aktów delegowanych określoną w art. 8 i 8a.

W załączniku I dotyczącym norm jakości w odniesieniu do zanieczyszczeń wód podziemnych w całej UE wprowadza się zmiany w celu dodania nowych zanieczyszczeń wód podziemnych i związanych z nimi norm jakości w odniesieniu do określonych substancji per- i polifluoroalkilowych (PFAS), produktów farmaceutycznych i innych niż znaczące metabolitów pestycydów (nrM).

W załączniku II dotyczącym krajowych wartości progowych dla zanieczyszczeń wód podziemnych wprowadza się zmiany w celu: 1) umieszczenia substancji farmaceutycznej, prymidonu, w wykazie substancji syntetycznych, w odniesieniu do których państwa członkowskie muszą rozważyć ustalenie krajowych wartości progowych; 2) doprecyzowania, że jego części B i C dotyczą wyłącznie mechanizmu ustalania wartości progowych na poziomie krajowym; 3) zapewnienia, aby państwa członkowskie informowały ECHA w celu umożliwienia jej publicznego udostępniania tych informacji oraz 4) dodania nowej części D w celu włączenia zharmonizowanych wartości progowych dla grupy substancji „suma trójchloroetylenu i tetrachloroetylenu”.

W załączniku III dotyczącym oceny stanu chemicznego wód podziemnych oraz załączniku IV dotyczącym identyfikacji i odwrócenia znaczących i utrzymujących się trendów wzrostowych wprowadza się zmiany w celu uwzględnienia nowej koncepcji „wartości progowych ustalonych na poziomie UE”.

(3)Zmiany w dyrektywie 2008/105/WE w sprawie środowiskowych norm jakości

W tytule wprowadza się zmiany, aby doprecyzować, że dyrektywa dotyczy zanieczyszczenia wód powierzchniowych.

W art. 3 dotyczącym środowiskowych norm jakości wprowadza się zmiany, aby uściślić datę rozpoczęcia stosowania nowych i zmienionych środowiskowych norm jakości. W ust. 2 uproszczono również obowiązki dotyczące monitorowania fauny i flory, a w ust. 6 uproszczono oceny trendów długoterminowych, podając wyjaśnienie ich zakresu w załączniku. Uchyla się ust. 7 artykułu, aby uwzględnić proponowane zastąpienie procedury współdecyzji procedurą dotyczącą aktów delegowanych w celu zmiany wykazu substancji priorytetowych.

W art. 5 dotyczącym wykazów emisji wprowadza się zmiany, aby uprościć obowiązek sprawozdawczy i dostosować go, w miarę możliwości, do obowiązku wynikającego z przepisów UE w celu zwalczania emisji pochodzących z dużych instalacji przemysłowych (obecnie w trakcie przeglądu), oraz aby umożliwić ułatwienie sprawozdawczości w ramach Europejskiego Portalu Emisji Przemysłowych, przy czym szczegóły zostaną określone w przyszłym akcie wykonawczym. W związku z tym sprawozdawczość w ramach planów gospodarowania wodami w dorzeczu nadal będzie mieć zastosowanie do emisji rozproszonych.

W art. 7a dotyczącym koordynacji między różnymi aktami prawnymi UE dotyczącymi substancji chemicznych wprowadza się zmiany, aby włączyć odniesienie do unijnego prawa farmaceutycznego, oraz aby uwzględnić proponowane zastąpienie procedury współdecyzji procedurą dotyczącą aktów delegowanych w celu aktualizacji lub ustanowienia nowych środowiskowych norm jakości.

W art. 8 wprowadza się zmiany, aby: 1) przyznać Komisji Europejskiej przekazane uprawnienia do dokonywania co sześć lat przeglądu załącznika I w celu rozważenia umieszczenia w nim nowych substancji priorytetowych i związanych z nimi środowiskowych norm jakości, w oparciu o udział ECHA; 2) przyznać Komisji Europejskiej przekazane uprawnienia do dokonywania regularnego przeglądu wykazu kategorii zanieczyszczeń specyficznych dla dorzecza, które są obecnie zawarte w części B nowego załącznika II (załącznik II zastępuje w tym celu pkt 1.2.6 i załącznik VIII do ramowej dyrektywy wodnej, które zostaną odpowiednio zmienione w celu wyłączenia substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy z definicji stanu ekologicznego i włączenia ich do systemu mającego zastosowanie do stanu chemicznego); 3) przyznać Komisji Europejskiej przekazane uprawnienia do przyjmowania, w razie potrzeby, ogólnounijnych środowiskowych norm jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy i umieszczenia ich w wykazie znajdującym się w części C załącznika II (w ramach wniosku umieszcza się w wykazie znajdującym się w części C cztery substancje priorytetowe, które były wcześniej włączone do załącznika I, ale zostały „usunięte z wykazu”, ponieważ nie uznaje się ich już za problem ogólnounijny); 4) sprecyzować główną rolę ECHA w opracowywaniu środowiskowych norm jakości w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami oraz jej obowiązek publicznego udostępniania sprawozdań naukowych związanych ze zmianą załączników.

W art. 8a wprowadza się zmiany, aby: 1) uprościć sposób, w jaki państwa członkowskie mogą przedstawiać status chemiczny wszechobecnych PBT odrębnie od ogólnego statusu chemicznego; 2) umożliwić państwom członkowskim prowadzenie mniej intensywnego monitorowania niektórych substancji; 3) zobowiązać państwa członkowskie do monitorowania opartego na skutkach w celu oszacowania obecności hormonów estrogenowych w jednolitych częściach wód z myślą o możliwym ustaleniu przyszłych wartości progowych opartych na skutkach.

W art. 8b wprowadza się zmiany, aby: 1) usprawnić cykl monitorowania i przeglądu mechanizmu listy obserwacyjnej, ustalając cykl trzyletni zamiast obecnego dwuletniego. Dzięki temu będzie można przeznaczyć więcej czasu na przetworzenie danych przed przystąpieniem do przeglądu wykazu, wraz z proponowanym wydłużeniem cyklu monitorowania z 12 do 24 miesięcy, aby umożliwić lepsze rozważenie różnych częstotliwości w odniesieniu do zanieczyszczeń o sezonowych wzorcach emisji (np. pestycydy/biocydy); 2) umożliwić włączenie mikrodrobin plastiku i wybranych genów oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe do kolejnej listy obserwacyjnej pod warunkiem określenia odpowiednich metod monitorowania i analizy, z wykorzystaniem informacji otrzymanych od ECHA.

W nowym art. 8d nałożono na państwa członkowskie obowiązek ustalenia środowiskowych norm jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy wymienionych w części A nowego załącznika II. Zastępuje to obowiązek sformułowany obecnie w pkt 1.2.6 załącznika V do ramowej dyrektywy wodnej zgodnie z propozycją zapewnienia, aby zanieczyszczenia specyficzne dla dorzecza zostały objęte oceną stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych, a nie oceną stanu ekologicznego. Celem tego przepisu jest również zapewnienie, aby w przypadku ustanowienia ogólnounijnych środowiskowych norm jakości dla określonych substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, miały one pierwszeństwo przed środowiskowymi normami jakości ustanowionymi na poziomie krajowym. Ponadto zmiana ta zobowiązuje państwa członkowskie do informowania ECHA, aby umożliwić jej podawanie do wiadomości publicznej wszelkich zamiarów dotyczących umieszczenia zanieczyszczeń w wykazie lub ustanowienia środowiskowych norm jakości z myślą o zwiększeniu przejrzystości i synergii.

Uchyla się art. 10, w którym wyjaśniono, że załącznik X do ramowej dyrektywy wodnej należy zastąpić tekstem znajdującym się w załączniku II do dyrektywy 2008/105/WE, ponieważ załącznik II do dyrektywy 2008/105/WE nie istniał oraz z uwagi na fakt, że załącznik X uchyla się w związku z włączeniem w zakres dyrektywy 2008/105/WE procedury przyjmowania aktów delegowanych w celu dostosowania wykazu substancji priorytetowych i ustanowienia odpowiednich środowiskowych norm jakości.

W tytule załącznika I wprowadza się zmiany w celu usunięcia pojęcia „inne substancje zanieczyszczające”, które stało się nieaktualne, ponieważ odnosiło się do substancji, które były objęte innymi przepisami przed przyjęciem dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości; nie istnieje już potrzeba rozróżniania między substancjami priorytetowymi a „innymi substancjami zanieczyszczającymi”. Część A, która zawiera wykaz substancji i związanych z nimi środowiskowych norm jakości, zastępuje się nowym załącznikiem zawierającym wykaz substancji priorytetowych, do którego dodano kolejne 23 substancje: produkty farmaceutyczne, substancje przemysłowe, pestycydy i metale. W załączniku wskazano również substancje niebezpieczne, wszechobecne PBT, a także substancje, które wymagają oceny długoterminowych trendów.

Dodaje się nowy załącznik II określający w części A wskaźnikowy wykaz substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, w odniesieniu do których państwa członkowskie są zobowiązane do rozważenia czy należy ustalić środowiskowe normy jakości i stosować je w przypadku, gdy substancje te stanowią zagrożenie. Część B zawiera ogólne zasady i odnosi się do wytycznych w tym zakresie, natomiast część C zawiera repozytorium zharmonizowanych środowiskowych norm jakości dotyczących substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy. Te ostatnie zostaną dostosowane w drodze przyszłych aktów delegowanych, w ramach których Komisja ustanowi zharmonizowane środowiskowe normy jakości dla określonych innych substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, w przypadku gdy okaże się to konieczne w celu zapewnienia wystarczającej i zharmonizowanej ochrony środowiska, nawet dla zanieczyszczeń, które nie stanowią lub jeszcze nie stanowią problemu ogólnounijnego.

2022/0344 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę 2000/60/WE ustanawiającą ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, dyrektywę 2006/118/WE w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu oraz dyrektywę 2008/105/WE w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 33 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów 34 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Zanieczyszczenie chemiczne wód powierzchniowych i podziemnych stanowi dla środowiska wodnego zagrożenie, które może spowodować m.in. ostrą i chroniczną toksyczność dla organizmów wodnych, akumulację zanieczyszczeń w ekosystemie oraz utratę siedlisk i różnorodności biologicznej, jak również zagrożenia dla zdrowia ludzkiego. Ustalenie środowiskowych norm jakości przyczynia się do osiągnięcia zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń na rzecz nietoksycznego środowiska.

(2)Zgodnie z art. 191 ust. 2 zdanie drugie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) polityka Unii w dziedzinie środowiska opiera się na zasadzie ostrożności oraz na zasadach działania zapobiegawczego, naprawiania szkody w pierwszym rzędzie u źródła i na zasadzie „zanieczyszczający płaci”.

(3)Europejski Zielony Ład 35 jest strategią Unii na rzecz zapewnienia do 2050 r. neutralnej dla klimatu, czystej gospodarki o obiegu zamkniętym, optymalizacji gospodarowania zasobami, przy jednoczesnym minimalizowaniu zanieczyszczeń. Strategia w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności 36 oraz plan działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń 37 odnoszą się w szczególności do aspektów Europejskiego Zielonego Ładu związanych z zanieczyszczeniem. Inne szczególnie istotne i uzupełniające polityki obejmują strategię w dziedzinie tworzyw sztucznych z 2018 r. 38 , strategię farmaceutyczną dla Europy z 2021 r. 39 , unijną strategię na rzecz bioróżnorodności 2030 40 , strategię „Od pola do stołu” 41 , Strategię UE na rzecz ochrony gleb 2030 42 , europejską strategię cyfrową 43 i europejską strategię w zakresie danych 44 .

(4)W dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 45 ustanowiono ramy dla ochrony śródlądowych wód powierzchniowych, wód przejściowych, wód przybrzeżnych oraz wód podziemnych. Ramy te obejmują zidentyfikowanie substancji priorytetowych spośród tych, które przedstawiają na poziomie Unii znaczne ryzyko dla środowiska wodnego lub za jego pośrednictwem. W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE 46 ustanowiono ogólnounijne środowiskowe normy jakości dla 45 substancji priorytetowych wymienionych w załączniku X do dyrektywy 2000/60/WE oraz dla ośmiu innych zanieczyszczeń, które były już regulowane na poziomie Unii przed wprowadzeniem załącznika X decyzją nr 2455/2001/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 47 . W dyrektywie 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 48 określono obowiązujące w całej Unii normy jakości wód podziemnych odnoszące się do azotanów i składników czynnych pestycydów, a także kryteria ustalania krajowych wartości progowych dla innych zanieczyszczeń wód podziemnych. W dyrektywie określono również minimalny wykaz 12 zanieczyszczeń oraz wskaźników zanieczyszczenia, w odniesieniu do których państwa członkowskie są zobowiązane do rozważenia czy należy ustalić krajowe wartości progowe. Normy jakości wód podziemnych zawarto w załączniku I do dyrektywy 2006/118/WE.

(5)Rozważa się umieszczenie substancji w załączniku X do dyrektywy 2000/60/WE lub w załączniku I lub II do dyrektywy 2006/118/WE na podstawie oceny zagrożenia, jakie stwarzają one dla zdrowia ludzkiego i środowiska wodnego. Do kluczowych elementów tej oceny należą: wiedza na temat stężeń substancji w środowisku, w tym informacje zgromadzone w ramach monitorowania w odniesieniu do każdej poszczególnej substancji na liście obserwacyjnej, oraz wiedza z zakresu (eko)toksykologii substancji, a także ich trwałości, zdolności do bioakumulacji, rakotwórczości, mutagenności, toksyczności reprodukcyjnej i właściwości zaburzania funkcjonowania układu hormonalnego.

(6)Komisja przeprowadziła przegląd wykazu substancji priorytetowych znajdującego się w załączniku X do dyrektywy 2000/60/WE zgodnie z art. 16 ust. 4 tej dyrektywy i art. 8 dyrektywy 2008/105/WE, a także przegląd wykazów substancji znajdujących się w załącznikach I i II do dyrektywy 2006/118/WE zgodnie z art. 10 tej dyrektywy i w świetle nowej wiedzy naukowej stwierdziła, że należy wprowadzić zmiany w tych wykazach poprzez dodanie nowych substancji, ustanowienie środowiskowych norm jakości lub norm jakości wód podziemnych dla nowo dodanych substancji, wprowadzić zmiany w środowiskowych normach jakości dla niektórych istniejących substancji zgodnie z postępem naukowym oraz ustanowić środowiskowe normy jakości dla fauny i flory w odniesieniu do niektórych istniejących i nowo dodanych substancji. Określiła również, które dodatkowe substancje mogą akumulować się w osadach lub faunie i florze oraz wyjaśniła, że należy monitorować tendencje takich substancji do akumulacji w osadach lub faunie i florze. Przeglądy wykazów substancji oparto na szeroko zakrojonych konsultacjach z ekspertami reprezentującymi służby Komisji, państwa członkowskie, grupy zainteresowanych stron oraz Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska oraz Pojawiających się Zagrożeń.

(7)Aby skutecznie radzić sobie z większością zanieczyszczeń w całym ich cyklu życia, należy połączyć środki kontroli źródła zanieczyszczeń i środki „końca rury”, w tym – w stosownych przypadkach – projektowanie chemikaliów, zezwolenia lub zatwierdzenia, kontrolę emisji podczas produkcji i użytkowania lub w trakcie innych procesów oraz postępowanie z odpadami. Ustanowienie nowych lub bardziej rygorystycznych norm jakości w odniesieniu do jednolitych części wód uzupełnia zatem inne przepisy Unii, które dotyczą lub mogłyby dotyczyć problemu zanieczyszczenia na co najmniej jednym z tych etapów, w tym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 49 , rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 50 , rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 51 , rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6 52 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/83/WE 53 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE 54 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE 55 oraz dyrektywę Rady 91/271/EWG 56 , i jest z nimi spójne.

(8)Nowa wiedza naukowa wskazuje na znaczne zagrożenie ze strony szeregu innych substancji zanieczyszczających występujących w częściach wód, oprócz tych już uregulowanych. W ramach dobrowolnego monitorowania substancji per- i polifluoroalkilowych (PFAS) oraz produktów farmaceutycznych wykryto szczególny problem w przypadku wód podziemnych. PFAS wykryto w ponad 70 % punktów pomiarowych wód podziemnych w Unii, a obowiązujące progi krajowe są wyraźnie przekroczone w znacznej liczbie miejsc, przy czym powszechnie stwierdza się również obecność substancji farmaceutycznych. W przypadku wód powierzchniowych kwas perfluorookatnosulfonowy i jego pochodne wymieniono już jako substancje priorytetowe, ale obecnie uznaje się, że inne PFAS również stanowią zagrożenie. W ramach monitorowania w odniesieniu do każdej poszczególnej substancji na liście obserwacyjnej na podstawie art. 8b dyrektywy 2008/105/WE potwierdzono, że szereg substancji farmaceutycznych stwarza zagrożenie dla wód powierzchniowych, w związku z czym należy je umieścić w wykazie substancji priorytetowych.

(9)Dyrektywa 2000/60/WE wymaga, aby państwa członkowskie identyfikowały jednolite części wód wykorzystywane do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, monitorowały je i stosowały niezbędne środki zapobiegające pogorszeniu się ich jakości w celu zredukowania poziomu uzdatniania wymaganego dla produkcji wody zdatnej do spożycia przez ludzi. W tym kontekście mikrodrobiny plastiku zidentyfikowano jako stwarzające potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, ale należy zgromadzić więcej danych z monitorowania, aby potwierdzić konieczność ustanowienia środowiskowej normy jakości dla mikrodrobin plastiku w wodach powierzchniowych i gruntowych. Mikrodrobiny plastiku należy zatem umieścić na listach obserwacyjnych wód powierzchniowych i podziemnych i monitorować je, gdy tylko Komisja określi odpowiednie metody monitorowania. W tym kontekście należy uwzględnić metody monitorowania i oceny ryzyka związanego z mikrodrobinami plastiku w wodzie pitnej opracowane na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184 57 .

(10)Wyrażono obawy dotyczące ryzyka rozwoju oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w związku z obecnością w środowisku wodnym mikroorganizmów i genów oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, ale działania monitorujące w tym względzie były ograniczone. Istotne geny oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe należy również umieścić na listach obserwacyjnych wód powierzchniowych i gruntowych i monitorować je, gdy tylko zostaną opracowane odpowiednie metody monitorowania. Jest to zgodne z Europejskim planem działania „Jedno zdrowie” na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, przyjętym przez Komisję w czerwcu 2017 r., oraz ze strategią farmaceutyczną dla Europy, która również odnosi się do tego problemu.

(11)Biorąc pod uwagę rosnącą świadomość na temat znaczenia mieszanin, a tym samym na temat monitorowania opartego na skutkach w celu określenia statusu chemicznego, oraz biorąc pod uwagę, że istnieją już wystarczająco rzetelne metody monitorowania oparte na skutkach w odniesieniu do substancji estrogennych, państwa członkowskie powinny stosować takie metody do celów oceny skumulowanych skutków działania substancji estrogenowych w wodach powierzchniowych przez okres co najmniej dwóch lat. Umożliwi to porównanie wyników opartych na skutkach z wynikami uzyskanymi konwencjonalnymi metodami monitorowania trzech substancji estrogennych wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2008/105/WE. Porównanie to zostanie wykorzystane do oceny, czy metody monitorowania oparte na skutkach można stosować jako wiarygodne metody przesiewowe. Zaletą korzystania z metod przesiewowych byłoby umożliwienie objęcia skutków wszystkich substancji estrogennych o podobnym działaniu, a nie tylko wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2008/105/WE. Definicję środowiskowych norm jakości określoną w dyrektywie 2000/60/WE należy zmienić w celu zapewnienia, aby w przyszłości mogła ona również objąć wartości progowe, które mogą zostać ustalone w celu oceny wyników monitorowania opartego na skutkach.

(12)W ocenie unijnego prawodawstwa dotyczącego wody 58 („ocena”) stwierdzono, że proces identyfikacji i umieszczania w wykazie zanieczyszczeń mających wpływ na wody powierzchniowe i podziemne oraz proces ustanawiania lub zmiany norm jakości dla nich w świetle nowej wiedzy naukowej mógłby zostać przyspieszony. Gdyby zadania te były prowadzone przez Komisję, a nie w ramach zwykłej procedury ustawodawczej przewidzianej obecnie w art. 16 i 17 dyrektywy 2000/60/WE oraz art. 10 dyrektywy 2006/118/WE, można by usprawnić funkcjonowanie mechanizmów listy obserwacyjnej wód powierzchniowych i podziemnych, w szczególności w zakresie terminów i kolejności sporządzania wykazów, monitorowania i oceny wyników, wzmocnić powiązania między mechanizmem listy obserwacyjnej a przeglądami wykazów zanieczyszczeń, a także szybciej uwzględniać postęp naukowy przy wprowadzaniu zmian w wykazach zanieczyszczeń. Z tego względu oraz w związku z potrzebą jak najszybszej zmiany wykazów zanieczyszczeń i związanych z nimi środowiskowych norm jakości w świetle nowej wiedzy naukowo-technicznej należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu zmiany załącznika I do dyrektywy 2008/105/WE w odniesieniu do wykazu substancji priorytetowych i odpowiadających im środowiskowych norm jakości określonych w części A tego załącznika oraz w celu zmiany załącznika I do dyrektywy 2006/118/WE w odniesieniu do wykazu zanieczyszczeń wód podziemnych i norm jakości określonych w tym załączniku. W tym kontekście Komisja powinna wziąć pod uwagę wyniki monitorowania substancji znajdujących się na liście obserwacyjnej wód powierzchniowych i podziemnych. W związku z tym należy uchylić art. 16 i 17 dyrektywy 2000/60/WE oraz załącznik X do tej dyrektywy, a także art. 10 dyrektywy 2006/118/WE.

(13)W ocenie stwierdzono również, że między państwami członkowskimi istnieją duże różnice pod względem norm jakości i wartości progowych ustalonych na poziomie krajowym odpowiednio dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy i zanieczyszczeń wód podziemnych. Do tej pory substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy, których nie zidentyfikowano jako substancji priorytetowych na podstawie dyrektywy 2000/60/WE, podlegały krajowym środowiskowym normom jakości i zaliczano je do fizykochemicznych elementów jakości uzupełniających ocenę stanu ekologicznego wód powierzchniowych. W odniesieniu do wód gruntowych państwa członkowskie mogły również ustalić własne wartości progowe, nawet w przypadku syntetycznych substancji wytworzonych przez człowieka. Elastyczność ta doprowadziła do nieoptymalnych wyników pod względem porównywalności stanu jednolitych części wód między państwami członkowskimi oraz pod względem ochrony środowiska. Należy zatem zapewnić procedurę umożliwiającą uzgodnienie na poziomie Unii środowiskowych norm jakości i wartości progowych, które mają być stosowane w odniesieniu do tych substancji, jeżeli zostaną one określone jako stwarzające problem na poziomie krajowym, oraz ustanowienie repozytoriów obowiązujących środowiskowych norm jakości i wartości progowych.

(14)Ponadto włączenie substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy do definicji stanu chemicznego wód powierzchniowych zapewnia bardziej skoordynowane, spójne i przejrzyste podejście pod względem monitorowania i oceny stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych oraz powiązanych informacji przekazywanych społeczeństwu. Ułatwia również bardziej ukierunkowane podejście do identyfikacji i wdrażania środków mających na celu rozwiązanie wszystkich kwestii „związanych z chemikaliami” w bardziej holistyczny, skuteczny i efektywny sposób. Należy zatem zmienić definicje „stanu ekologicznego” i „stanu chemicznego” oraz rozszerzyć zakres „stanu chemicznego”, aby objąć nim również substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy, które dotychczas stanowiły część definicji „stanu ekologicznego” w załączniku V do dyrektywy 2000/60/WE. W związku z tym do zakresu dyrektyw 2008/105/WE należy włączyć koncepcję środowiskowych norm jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy oraz powiązane procedury.

(15)W celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia i równych warunków działania w Unii należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu zmiany części B załącznika II do dyrektywy 2006/118/WE poprzez dostosowanie wykazu zanieczyszczeń, w odniesieniu do których państwa członkowskie są zobowiązane do rozważenia czy należy ustalić krajowe wartości progowe.

(16)Biorąc pod uwagę potrzebę szybkiego dostosowania do wiedzy naukowo-technicznej oraz zapewnienia zharmonizowanego podejścia i równych warunków działania w Unii w odniesieniu do substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu dostosowania załącznika II do dyrektywy 2008/105/WE w odniesieniu do wykazu kategorii zanieczyszczeń określonych w części A tego załącznika oraz dostosowania części C załącznika II w odniesieniu do zharmonizowanych środowiskowych norm jakości dotyczących substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy lub ich grup. Takie zharmonizowane środowiskowe normy jakości powinny być stosowane przez państwa członkowskie przy dokonywaniu oceny stanu ich jednolitych części wód powierzchniowych, w przypadku gdy stwierdzono ryzyko związane z tymi zanieczyszczeniami.

(17)W wyniku przeglądu wykazu substancji priorytetowych w części A załącznika I do dyrektywy 2008/105/WE stwierdzono, że szereg substancji priorytetowych nie stanowi problemu ogólnounijnego i w związku z tym nie należy ich włączać do części A załącznika I do tej dyrektywy. Substancje te należy zatem uznać za substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy i włączyć je do części C załącznika II do dyrektywy 2008/105/WE wraz z odpowiadającymi im środowiskowymi normami jakości. Biorąc pod uwagę, że zanieczyszczeń tych nie uznaje się już za stwarzające problem ogólnounijny, środowiskowe normy jakości należy stosować jedynie w przypadku, gdy zanieczyszczenia te mogą nadal stanowić zagrożenie na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym.

(18)Aby zapewnić równe warunki działania i umożliwić porównanie stanu jednolitych części wód pomiędzy państwami członkowskimi, należy zharmonizować krajowe wartości progowe dla niektórych zanieczyszczeń wód podziemnych. W związku z tym należy wprowadzić repozytorium zharmonizowanych wartości progowych dla zanieczyszczeń wód podziemnych o zasięgu krajowym, regionalnym lub lokalnym jako nową część D w załączniku II do dyrektywy 2006/118/WE. Zharmonizowane progi określone we wspomnianym repozytorium należy stosować wyłącznie w tych państwach członkowskich, w których zanieczyszczenia objęte tymi progami wpływają na stan wód podziemnych. W przypadku sumy dwóch syntetycznych substancji zanieczyszczających: trójchloroetylenu i tetrachloroetylenu należy zharmonizować krajowe wartości progowe, ponieważ nie wszystkie państwa członkowskie, w których te zanieczyszczenia są istotne, stosują wartość progową dla sumy tych zanieczyszczeń, a ustalone krajowe wartości progowe nie są jednakowe. Zharmonizowana wartość progowa powinna być zgodna z wartością parametrów ustaloną dla sumy wspomnianych substancji zanieczyszczających w wodzie pitnej na podstawie dyrektywy (UE) 2020/2184.

(19)W celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia i równych warunków działania w Unii należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu zmiany części D załącznika II do dyrektywy 2006/118/WE, aby dostosować repozytorium zharmonizowanych wartości progowych dla uwzględnionych zanieczyszczeń i zharmonizowanych wartości progowych do postępu techniczno-naukowego.

(20)Oprócz norm jakości określonych w załączniku I do tej dyrektywy oraz krajowych wartości progowych określonych zgodnie z metodyką określoną w części A załącznika II do tej dyrektywy wszystkie przepisy dyrektywy 2006/118/WE dotyczące oceny stanu chemicznego wód podziemnych należy dostosować do wprowadzenia trzeciej kategorii zharmonizowanych wartości progowych w części D załącznika II do tej dyrektywy.

(21)Aby zapewnić skuteczny i spójny proces decyzyjny oraz rozwój synergii z pracami prowadzonymi w ramach innych przepisów Unii dotyczących chemikaliów, należy powierzyć stałą i jasno określoną rolę Europejskiej Agencji Chemikaliów („ECHA”) w zakresie ustalania priorytetów dotyczących substancji, które mają zostać umieszczone na listach obserwacyjnych i w wykazach substancji w załącznikach I i II do dyrektywy 2008/105/WE oraz w załącznikach I i II do dyrektywy 2006/118/WE, a także w ustalaniu odpowiednich norm jakości popartych dowodami naukowymi. Komitet ds. Oceny Ryzyka i Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych powinny ułatwiać wykonywanie niektórych zadań powierzonych ECHA poprzez przedstawianie opinii. ECHA powinna również zapewnić lepszą koordynację między różnymi aktami prawnymi dotyczącymi ochrony środowiska, zwiększając przejrzystość w odniesieniu do zanieczyszczeń znajdujących się na liście obserwacyjnej lub opracowanie unijnych lub krajowych środowiskowych norm jakości bądź wartości progowych poprzez publiczne udostępnianie odpowiednich sprawozdań naukowych.

(22)W ocenie stwierdzono, że częstsza i sprawniejsza sprawozdawczość elektroniczna jest niezbędna do celów wspierania skuteczniejszego wdrażania i egzekwowania unijnego prawodawstwa dotyczącego wody. Ze względu na swoją rolę polegającą również na bardziej regularnym monitorowaniu stanu zanieczyszczenia, jak opisano w planie działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń, Europejska Agencja Ochrony Środowiska (EEA) powinna ułatwiać państwom członkowskim częstsze i sprawniejsze składanie sprawozdań. Ważne jest, aby informacje o środowisku dotyczące stanu unijnych wód powierzchniowych i podziemnych były udostępniane społeczeństwu i Komisji w odpowiednim czasie. W związku z tym należy zobowiązać państwa członkowskie, aby udostępniały Komisji i EEA dane z monitorowania zgromadzone na podstawie dyrektywy 2000/60/WE, korzystając z mechanizmów zautomatyzowanej sprawozdawczości i dostarczania danych za pomocą interfejsu programowania aplikacji lub równoważnych mechanizmów. Oczekuje się, że obciążenie administracyjne zostanie ograniczone, ponieważ już obecnie państwa członkowskie mają obowiązek publicznego udostępniania tematów danych przestrzennych w ramach dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 59 , jak również w ramach dyrektywy (UE) 2019/1024 Parlamentu Europejskiego i Rady 60 . Tematy danych przestrzennych obejmują lokalizację i funkcjonowanie urządzeń do monitorowania środowiska, związane z nimi pomiary emisji i stan zasobów środowiska.

(23)Lepsza integracja przepływów danych zgłaszanych do EEA na podstawie unijnego prawodawstwa dotyczącego wody, w szczególności wykazów emisji wymaganych na mocy dyrektywy 2008/105/WE, z przepływami danych zgłaszanymi na Europejskim Portalu Emisji Przemysłowych na podstawie dyrektywy 2010/75/UE i rozporządzenia (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 61 sprawi, że sprawozdawczość w zakresie wykazów na podstawie art. 5 dyrektywy 2008/105/WE będzie prostsza i skuteczniejsza. Jednocześnie przyczyni się to do zmniejszenia obciążenia administracyjnego i obciążenia szczytowego przy przygotowywaniu planów gospodarowania wodami w dorzeczu. W połączeniu ze zniesieniem sporządzania okresowych sprawozdań z postępów w realizacji programów środków, które nie okazały się skuteczne, uproszczona sprawozdawczość umożliwi państwom członkowskim dołożenie większych starań na rzecz sprawozdawczości w zakresie emisji, które nie są objęte przepisami dotyczącymi emisji przemysłowych, lecz są objęte sprawozdawczością w zakresie emisji na podstawie art. 5 dyrektywy 2008/105/WE. 

(24)Traktat z Lizbony wprowadził rozróżnienie między uprawnieniami przekazywanymi Komisji w celu przyjmowania aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego (aktów delegowanych), a uprawnieniami powierzanymi Komisji w celu przyjmowania aktów zapewniających jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów Unii (aktów wykonawczych). Dyrektywy 2000/60/WE i 2006/118/WE należy dostosować do ram prawnych wprowadzonych traktatem lizbońskim.

(25)Uprawnienia przewidziane w art. 20 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2000/60/WE oraz w pkt 1.4.1 ppkt (ix) załącznika V do tej dyrektywy, które przewidują zastosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, spełniają kryteria określone w art. 290 ust. 1 TFUE, ponieważ dotyczą dostosowania załączników do tej dyrektywy i przyjęcia przepisów ją uzupełniających. Należy je zatem przekształcić w uprawnienia dla Komisji do przyjmowania aktów delegowanych. 

(26)Uprawnienie określone w art. 8 dyrektywy 2006/118/WE, które przewiduje zastosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, spełnia kryteria określone w art. 290 ust. 1 TFUE, ponieważ dotyczy dostosowania załączników do tej dyrektywy. Należy je zatem przekształcić w uprawnienie dla Komisji do przyjmowania aktów delegowanych.

(27)Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych nad aktami delegowanymi Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(28)Upoważnienie zawarte w art. 8 ust. 3 dyrektywy 2000/60/WE, które przewiduje zastosowanie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, spełnia kryteria określone w art. 290 ust. 2 TFUE, ponieważ dotyczy przyjęcia specyfikacji technicznych i znormalizowanych metod analizy i monitorowania stanu wód, a zatem ma na celu zapewnienie jednolitych warunków zharmonizowanego wdrażania tej dyrektywy. Należy je zatem przekształcić w uprawnienie dla Komisji do przyjmowania aktów wykonawczych. W celu zapewnienia porównywalności danych należy również rozszerzyć uprawnienia do ustanowienia formularzy sprawozdań dotyczących danych z monitorowania i stanu na podstawie art. 8 ust. 4. Uprawnienia wykonawcze powierzone Komisji powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 62 .

(29)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania dyrektywy 2000/60/WE należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania formularzy technicznych sprawozdań dotyczących wyników monitorowania i stanu wód na podstawie art. 8 ust. 3 dyrektywy 2000/60/WE. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.

(30)W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania dyrektywy 2008/105/WE należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania znormalizowanych formatów sprawozdań dla EEA dotyczących punktowych źródeł emisji nieobjętych rozporządzeniem (UE) .../... Parlamentu Europejskiego i Rady 63 +. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.

(31)Należy uwzględnić postęp naukowo-techniczny w dziedzinie monitorowania stanu jednolitych części wód zgodnie z wymogami dotyczącymi monitorowania określonymi w załączniku V do dyrektywy 2000/60/WE. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość korzystania z danych i usług pochodzących z technologii teledetekcji, obserwacji Ziemi (usługi programu Copernicus), czujników i urządzeń in-situ lub danych uzyskanych dzięki badaniom metodą obywatelską, korzystając z możliwości oferowanych przez sztuczną inteligencję oraz zaawansowaną analizę i przetwarzanie danych. 

(32)Biorąc pod uwagę wzrost liczby nieprzewidywalnych zdarzeń pogodowych, w szczególności ekstremalnych powodzi i długotrwałych susz, a także istotnych przypadkowych zanieczyszczeń powodujących lub nasilających przypadkowe zanieczyszczenia transgraniczne, należy zobowiązać państwa członkowskie do zapewnienia natychmiastowego przekazywania informacji o takich zdarzeniach innym potencjalnie dotkniętym państwom członkowskim oraz do skutecznej współpracy z potencjalnie dotkniętymi państwami członkowskimi w celu złagodzenia skutków zdarzenia lub incydentu. Należy również zacieśnić współpracę między państwami członkowskimi i usprawnić procedury współpracy transgranicznej w przypadku bardziej strukturalnych, tj. nieprzypadkowych i długoterminowych problemów transgranicznych, których nie można rozwiązać na poziomie państwa członkowskiego, zgodnie z art. 12 dyrektywy 2000/60/WE. W przypadku gdy pomoc europejska jest konieczna, właściwe organy krajowe mogą przekazać wnioski o udzielenie pomocy do Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego Komisji, które będzie koordynować ewentualne oferty pomocy i ich rozmieszczenie za pośrednictwem Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności na podstawie art. 15 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013 64 .

(33)Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 2000/60/UE, 2006/118/WE i 2008/105/WE.

(34)Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy środowiskowej jakości europejskich słodkich wód, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na transgraniczny charakter zanieczyszczenia wód możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany w dyrektywie 2000/60/WE

W dyrektywie 2000/60/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)w art. 1 tiret czwarte otrzymuje brzmienie:

„— osiągnięcia celów odpowiednich umów międzynarodowych, w tym mających za zadanie ochronę i zapobieganie zanieczyszczaniu środowiska morskiego, poprzez działanie Unii, celem zaprzestania lub stopniowego wyeliminowania zrzutów, emisji i strat priorytetowych substancji niebezpiecznych, z ostatecznym celem osiągnięcia w środowisku morskim stężeń bliskich wartościom tła dla substancji występujących naturalnie i bliskich zeru dla syntetycznych substancji wytworzonych przez człowieka.”;

2)w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a)pkt 24 otrzymuje brzmienie:

„(24) »Dobry stan chemiczny wód powierzchniowych« oznacza stan chemiczny wymagany do spełnienia celów środowiskowych dla wód powierzchniowych określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, to jest stan chemiczny osiągnięty przez jednolite część wód powierzchniowych, w którym stężenia zanieczyszczeń nie przekraczają środowiskowych norm jakości dla substancji priorytetowych wymienionych w części A załącznika I do dyrektywy 2008/105/WE Parlamentu Europejskiego i Rady* oraz środowiskowych norm jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy ustalonych zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. c) i art. 8d ust. 1 tej dyrektywy.”.

b)pkt 30 otrzymuje brzmienie:

„(30) »Substancje priorytetowe« oznaczają substancje wymienione w części A załącznika I do dyrektywy 2008/105/WE, to jest substancje, które stwarzają znaczne ryzyko dla lub za pośrednictwem środowiska wodnego w dużej liczbie państw członkowskich.”.

c)dodaje się pkt 30a i 30b w brzmieniu:

„(30a) »Priorytetowe substancje niebezpieczne« oznaczają substancje priorytetowe, które są oznaczone jako »niebezpieczne« na tej podstawie, że w sprawozdaniach naukowych, w odpowiednich przepisach Unii lub w odpowiednich umowach międzynarodowych uznano je za toksyczne, trwałe i podatne na bioakumulację, lub których poziom osiąga stan niepokojący, w przypadku gdy obawy te dotyczą środowiska wodnego.

(30b) »Substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy« oznaczają zanieczyszczenia, które nie są lub już nie są określone jako substancje priorytetowe, ale które państwa członkowskie zidentyfikowały, na podstawie oceny presji i wpływu na części wód powierzchniowych, przeprowadzonej zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy, jako stanowiące znaczne zagrożenie dla lub za pośrednictwem środowiska wodnego na ich terytorium.”;

d)pkt 35 otrzymuje brzmienie:

„(35) »Środowiskowe normy jakości« oznaczają stężenie określonego zanieczyszczenia lub grupy zanieczyszczeń w wodzie, osadach lub w faunie i florze, które nie powinno być przekroczone z uwagi na ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska, lub wartość progową niekorzystnego wpływu takiego zanieczyszczenia lub grupy zanieczyszczeń na zdrowie ludzkie lub środowisko, mierzoną przy użyciu odpowiedniej metody opartej na skutkach.”;

* Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej, zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy Rady 82/176/EWG, 83/513/EWG, 84/156/EWG, 84/491/EWG i 86/280/EWG oraz zmieniająca dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 84).”;

3)w art. 3 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. W wyjątkowych okolicznościach pochodzenia naturalnego lub sił wyższych, w szczególności spowodowanych ekstremalnymi powodziami i długimi suszami lub znaczącymi przypadkowymi zanieczyszczeniami, które mogłyby mieć wpływ na jednolite części wód podziemnych w dolnym biegu rzeki znajdujące się w innych państwach członkowskich, państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy ds. jednolitych części wód podziemnych w dolnym biegu rzeki w takich państwach członkowskich, jak również Komisja, były niezwłocznie informowane oraz aby nawiązana została niezbędna współpraca w celu zbadania przyczyn i usunięcia skutków wyjątkowych okoliczności lub przypadków.”;

4)w art. 4 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a)lit. a) ppkt (iv) otrzymuje brzmienie:

„(iv) państwa członkowskie wdrażają konieczne środki w celu stopniowego redukowania zanieczyszczenia substancjami priorytetowymi i substancjami zanieczyszczającymi specyficznymi dla dorzeczy oraz zaprzestania lub stopniowego eliminowania emisji, zrzutów i strat priorytetowych substancji niebezpiecznych.”; 

b)lit. b) ppkt (iii) akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Środki dla osiągnięcia odwrócenia tendencji są wdrażane zgodnie z art. 5 dyrektywy 2006/118/WE i załącznikiem IV do tej dyrektywy, z zastrzeżeniem stosowania ust. 6 i 7 tego artykułu i bez uszczerbku dla ust. 8 tego artykułu.”;

5)art. 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Dla każdej części wód wyznaczonej na mocy ust. 1, poza osiągnięciem celów art. 4 zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy dla części wód powierzchniowych, w tym norm jakości ustalonych na poziomie Unii, państwa członkowskie zapewniają, aby w ramach stosowanego systemu uzdatniania wody oraz zgodnie z przepisami Unii uzdatnione wody spełniały wymogi dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184*.

* Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 435 z 23.12.2020, s. 1).”;

6)w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu określenia specyfikacji technicznych i znormalizowanych metod analizy i monitorowania stanu wód zgodnie z załącznikiem V oraz w celu ustanowienia formatów przekazywania danych dotyczących monitorowania i stanu zgodnie z ust. 4. Przedmiotowe akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 21 ust. 2.”;

b)dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:

„4. Państwa członkowskie zapewniają, aby dostępne dane z poszczególnych punktów obserwacyjnych zgromadzone zgodnie z załącznikiem V pkt 1.3.4 oraz wynikający z nich status zgodnie z załącznikiem V były podawane do wiadomości publicznej i przekazywanie Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) przynajmniej raz do roku drogą elektroniczną w formacie nadającym się do odczytu maszynowego zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*, dyrektywą 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady** oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024***. W tym celu państwa członkowskie stosują jednolity format ustanowiony zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

5. EEA zapewnia regularne przetwarzanie i analizowanie informacji podanych do wiadomości publicznej zgodnie z ust. 4 w celu ich udostępnienia – za pośrednictwem odpowiednich portali unijnych – do ponownego wykorzystania przez Komisję i odpowiednie agencje unijne oraz w celu dostarczenia Komisji, państwom członkowskim i społeczeństwu aktualnych, obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji, w szczególności na temat statusu, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009****. 

* Dyrektywa 2003/4/WE z dnia 28 stycznia 2003 r. Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG, (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26).

** Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).

*** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 172 z 26.6.2019, s. 56).

**** Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej Agencji Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (Dz.U. L 126 z 21.5.2009, s. 13).”;

7)w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Aby zapewnić zgodność z celami, normami jakości i progami ustanowionymi zgodnie z niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie gwarantują ustanowienie i wdrożenie następujących elementów:

a) kontroli emisji opartych na najlepszych dostępnych technikach;

b) odpowiednich dopuszczalnych wartości emisji;

c) w przypadku wpływów rozproszonych kontrole obejmujące, gdzie stosowne, najlepsze praktyki środowiskowe wymienione w:

–dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE*;

–dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE**;

–dyrektywie Rady 91/271/EWG***;

–dyrektywie Rady 91/676/EWG****;

–wszelkich innych przepisach Unii mających znaczenie dla rozwiązania problemu zanieczyszczeń ze źródeł punktowych lub rozproszonych.

* Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).

** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych, (Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17).

*** Dyrektywa Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.U. L 135 z 30.5.1991, s. 40).

**** Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz.U. L 375 z 31.12.1991, s. 1).”;

b)ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W przypadku gdy cel, norma jakości lub próg, określone na mocy niniejszej dyrektywy, na mocy dyrektyw 2006/118/WE lub 2008/105/WE, czy też zgodnie z jakimikolwiek innymi przepisami Unii, wymaga bardziej restrykcyjnych warunków od wynikających z wykonania ust. 2, są ustalone odpowiednio bardziej restrykcyjne kontrole emisji.”;

8)art. 11 ust. 3 lit. k) otrzymuje brzmienie:

„k) środki dla wyeliminowania zanieczyszczeń wód powierzchniowych przez priorytetowe substancje niebezpieczne, oraz dla stopniowego ograniczenia zanieczyszczenia przez inne substancje, które w innym przypadku mogłyby uniemożliwiać osiągnięcie przez państwa członkowskie celów środowiskowych dla jednolitych części wód powierzchniowych, określonych w art. 4;”;

9)art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Problemy, które nie mogą być rozwiązane na poziomie państwa członkowskiego

1. Jeżeli państwo członkowskie określi problem, który wywiera wpływ na gospodarowanie jego wodami, ale który nie może zostać rozwiązany przez to państwo członkowskie, powiadamia ono Komisję i inne zainteresowane państwa członkowskie o tym problemie i formułuje zalecenia dla jego rozwiązania.

2. Zainteresowane państwa członkowskie współpracują w celu określenia źródeł problemów, o których mowa w ust. 1, oraz środków niezbędnych do ich rozwiązania.

Państwa członkowskie odpowiadają sobie nawzajem na swoje pytania w sposób terminowy, nie później niż 3 miesiące po powiadomieniu przez inne państwo członkowskie zgodnie z ust. 1.

10)3. Komisja jest informowana o wszelkiej współpracy, o której mowa w ust. 2, oraz zapraszana do jej wspierania. W stosownych przypadkach, uwzględniając sprawozdania sporządzone zgodnie z art. 13, Komisja rozważa, czy należy podjąć dalsze działania na poziomie Unii w celu zmniejszenia transgranicznego oddziaływania na jednolite części wód.”;

11)w art. 15 uchyla się ust. 3; 

12)uchyla się art. 16 i 17; 

13)w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 2 lit. e) otrzymuje brzmienie:

„e) podsumowanie wszelkich propozycji, działań kontrolnych i strategii służących kontroli zanieczyszczenia chemicznego lub stopniowemu wyeliminowaniu substancji niebezpiecznych;”; 

b)uchyla się ust. 4; 

14)art. 20 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 20

Dostosowania techniczne i wdrażanie niniejszej dyrektywy

„1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20a, mających na celu zmiany załączników I i III oraz załącznika V pkt 1.3.6 w celu dostosowania odpowiednio wymogów informacyjnych dotyczących właściwych organów, treści analizy ekonomicznej oraz wybranych norm monitorowania do postępu naukowego i technicznego.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 20a w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy w drodze określenia wartości ustalonych dla klasyfikacji systemów monitorowania państw członkowskich zgodnie z procedurą interkalibracji określoną w załączniku V pkt 1.4.1.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu określenia formatów technicznych służących do przekazywania danych, o których mowa w art. 8 ust. 4. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 21 ust. 2. W razie potrzeby EEA wspiera Komisję przy ustalaniu tych formatów.”;

15)dodaje się art. 20a w brzmieniu:

„Artykuł 20a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 20 ust. 1, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia [UP: proszę wprowadzić datę wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 20 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 20 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

16)art. 21 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 21

Procedura komitetowa

1. Komisja jest wspomagana przez komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011*.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;

17)art. 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

 „4. Cele środowiskowe wymienione w art. 4 i środowiskowe normy jakości określone w części A załącznika I do dyrektywy 2008/105/WE oraz progi dotyczące substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy ustanowione zgodnie z art. 8 i 8d tej dyrektywy uznaje się za środowiskowe normy jakości do celów dyrektywy 2010/75/UE.”;

18)W załączniku V wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy;

19)załącznik VII część A pkt 7.7 otrzymuje brzmienie:

„7.7. podsumowanie środków zastosowanych w celu redukcji emisji substancji priorytetowych i stopniowego wyeliminowania emisji priorytetowych substancji niebezpiecznych;”;

20)W załączniku VIII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy; 

21)uchyla się załącznik X.

Artykuł 2

Zmiany w dyrektywie 2006/118/WE

W dyrektywie 2006/118/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)tytuł otrzymuje brzmienie:

„Dyrektywa 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu wód podziemnych i jego kontroli”;

2)art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Niniejszą dyrektywą ustanawia się szczególne środki służące zapobieganiu zanieczyszczeniu wód podziemnych i jego kontroli w celu osiągnięcia celów środowiskowych określonych w art. 4 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2000/60/WE. Przedmiotowe środki obejmują:

a) kryteria oceny dobrego stanu chemicznego wód podziemnych;

b) kryteria służące identyfikacji i odwróceniu znaczących i utrzymujących się trendów wzrostowych oraz kryteria służące definiowaniu początkowych punktów odwrócenia takich trendów.”;

3)art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) »wartość progowa« oznacza normę jakości wód podziemnych ustaloną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) lub na poziomie Unii zgodnie z art. 8 ust. 3;”; 

4)w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 akapit pierwszy dodaje się lit. c) w brzmieniu:

„c) wartości progowe ustalone na poziomie Unii zgodnie z art. 8 ust. 3 i wymienione w części D załącznika II do niniejszej dyrektywy;”;

b)ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wartości progowe, o których mowa w ust. 1 lit. b), mogą być ustalane na poziomie kraju, obszaru dorzecza lub części międzynarodowego obszaru dorzecza znajdującej się na terytorium danego państwa członkowskiego, lub na poziomie jednolitej części wód podziemnych lub grupy takich części.

c)ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Wszelkie ustalone wartości progowe, o których mowa w ust. 1, ogłasza się w planach gospodarowania wodami w dorzeczu, opracowywanych zgodnie z art. 13 dyrektywy 2000/60/WE, włączając w to podsumowanie informacji określonych w części C załącznika II do niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie do [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po 18 miesiącach od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] informują Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) o krajowych wartościach progowych, o których mowa w ust. 1. lit. b). ECHA podaje te informacje do wiadomości publicznej.”;

d)ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie dokonują zmian w wykazie wartości progowych stosowanych na ich terytoriach, jeżeli nowe informacje o substancjach zanieczyszczających, grupach substancji zanieczyszczających lub wskaźnikach dotyczących substancji zanieczyszczających wskazują na potrzebę ustalenia wartości progowej dla nowej substancji, zmianę istniejącej wartości progowej lub ponownego uwzględnienia wartości progowej uprzednio usuniętej z wykazu. W przypadku ustanowienia lub zmiany odpowiednich wartości progowych na szczeblu unijnym państwa członkowskie dostosowują do nich wykazy wartości progowych stosowanych na ich terytoriach.”;

5)art. 4 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

b) wartości określające normy jakości wód podziemnych wymienione w załączniku I i wartości progowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) i c) nie są przekroczone w żadnym punkcie obserwacyjnym w danej jednolitej części wód podziemnych lub grupie takich części; lub”;

6)dodaje się art. 6a w brzmieniu:

„Artykuł 6a

Lista obserwacyjna

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu sporządzenia, z uwzględnieniem sprawozdań naukowych przygotowanych przez ECHA, listy obserwacyjnej substancji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mają gromadzić dane z monitorowania obejmujące całą Unię, oraz w celu określenia formatów, które państwa członkowskie mają wykorzystywać do zgłaszania Komisji wyników tego monitorowania i powiązanych informacji. Przedmiotowe akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 9 ust. 2.”;

Lista obserwacyjna obejmuje maksymalnie pięć substancji lub grup substancji, przy czym wskazuje się w niej matryce do monitorowania oraz możliwe metody analizy dla poszczególnych substancji. Przedmiotowe matryce do monitorowania i metody monitorowania nie mogą pociągać za sobą nadmiernych kosztów dla właściwych organów. Substancje, które mają zostać umieszczone na liście obserwacyjnej, są wybierane spośród tych substancji, w przypadku których dostępne informacje wskazują, że mogą one przedstawiać na poziomie Unii znaczne ryzyko dla środowiska wodnego lub za jego pośrednictwem, i w przypadku których dane z monitorowania są niewystarczające. Lista obserwacyjna obejmuje nowo pojawiające się zanieczyszczenia.

Gdy tylko zostaną określone odpowiednie metody monitorowania mikrodrobin plastiku i wybranych genów oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, substancje te zostaną włączone do listy obserwacyjnej.

ECHA przygotowuje sprawozdania naukowe, aby pomóc Komisji w wyborze substancji do listy obserwacyjnej, uwzględniając następujące informacje:

a)załącznik I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE* oraz wyniki najnowszego przeglądu tego załącznika;

b)listy obserwacyjne sporządzone zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184**;

c)wymogi służące rozwiązaniu problemu zanieczyszczenia gleby, w tym powiązane dane z monitorowania;

d)charakterystykę obszarów dorzeczy sporządzoną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/60/WE oraz wyniki programów monitorowania ustanowionych zgodnie z art. 8 tej dyrektywy;

e)informacje na temat wielkości produkcji, sposobów użytkowania, swoistych właściwości (w tym mobilności w glebie i, w stosownych przypadkach, wielkości cząsteczek), stężenia w środowisku oraz szkodliwego wpływu na zdrowie człowieka i środowisko wodne danej substancji lub grupy substancji, w tym informacje zebrane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady***, rozporządzeniem (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1107/2009****, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012*****, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6******, dyrektywą 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady******* oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE********.

f)projekty badawcze i publikacje naukowe, w tym informacje o trendach i przewidywaniach opartych na modelowaniu lub innych ocenach prognostycznych oraz danych i informacjach pochodzących z technologii teledetekcji, obserwacji Ziemi (usługi programu Copernicus), czujników i urządzeń in-situ lub danych uzyskanych dzięki badaniom metodą obywatelską, korzystając z możliwości oferowanych przez sztuczną inteligencję oraz zaawansowaną analizę i przetwarzanie danych;

g)zalecenia zainteresowanych stron.

Co trzy lata ECHA przygotowuje sprawozdanie podsumowujące wyniki sprawozdań naukowych sporządzonych na podstawie akapitu czwartego i podaje je do publicznej wiadomości. Pierwsze sprawozdanie należy udostępnić od X [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień 21. miesiąca od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

2. Pierwszą listę obserwacyjną sporządza się do ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po 24 miesiącach od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy]. Listę obserwacyjną aktualizuje się następnie co 36 miesięcy.

Podczas aktualizacji listy obserwacyjnej Komisja usuwa wszelkie substancje lub grupy substancji z istniejącej listy obserwacyjnej, w przypadku których uznaje, że możliwe jest przeprowadzenie oceny powodowanego przez nie ryzyka dla środowiska wodnego bez dodatkowych danych z monitorowania. Podczas aktualizacji listy możliwe jest utrzymanie pojedynczej substancji lub grupy substancji na liście obserwacyjnej przez kolejny okres trzech lat, jeżeli do przeprowadzenia oceny ryzyka dla środowiska wodnego potrzebne są dodatkowe dane z monitorowania. Zaktualizowana lista obserwacyjna zawiera również co najmniej jedną dodatkową substancję, w przypadku której Komisja, uwzględniając sprawozdania naukowe ECHA, uważa, że może ona stwarzać ryzyko dla środowiska wodnego.

3. Państwa członkowskie prowadzą monitorowanie każdej substancji lub grupy substancji znajdującej się na liście obserwacyjnej w wybranych reprezentatywnych stacjach monitorowania przez okres 24 miesięcy. Okres monitorowania rozpoczyna się w ciągu sześciu miesięcy od sporządzenia listy obserwacyjnej.

Każde państwo członkowskie wybiera co najmniej jedną stację monitorowania oraz dodatkowo liczbę stacji równą jego całkowitej powierzchni części wód podziemnych wyrażonej w km2 podzielonej przez 60 000 (po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej).

Wybierając reprezentatywne stacje monitorowania, częstotliwość i sezonowy harmonogram monitorowania dla poszczególnych substancji lub grupy substancji, państwa członkowskie biorą pod uwagę sposoby wykorzystania i możliwe występowanie substancji lub grupy substancji. Monitorowanie prowadzone jest z częstotliwością nie mniejszą niż raz w roku.

W przypadku gdy państwo członkowskie jest w stanie pozyskać wystarczające, porównywalne, reprezentatywne i aktualne dane dotyczące monitorowania danej substancji lub grupy substancji w ramach istniejących programów monitorowania lub badań, może podjąć decyzję, że nie będzie prowadzić dodatkowego monitorowania w ramach mechanizmu listy obserwacyjnej dla tej substancji lub grupy substancji pod warunkiem że ta substancja lub grupa substancji były monitorowane przy użyciu metod zgodnych z matrycami monitorowania i metodami analizy, o których mowa w akcie wykonawczym ustanawiającym listę obserwacyjną.

4. Państwa członkowskie udostępniają wyniki monitorowania, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 8 ust. 4 dyrektywy 2000/60/WE oraz z aktem wykonawczym ustanawiającym listę obserwacyjną przyjętym zgodnie z ust. 1. Udostępniają również informacje na temat reprezentatywności stacji monitorowania oraz strategii monitorowania.

5. ECHA dokonuje przeglądu wyników monitorowania na koniec 24-miesięcznego okresu, o którym mowa w ust. 3, i ocenia, które substancje lub grupy substancji należy monitorować przez kolejne 24 miesiące i w związku z tym utrzymać na liście obserwacyjnej, a które substancje lub grupy substancji można usunąć z listy obserwacyjnej.

W przypadku gdy Komisja stwierdzi, biorąc pod uwagę ocenę ECHA, o której mowa w akapicie pierwszym, że do celów dalszej oceny ryzyka dla środowiska wodnego nie jest wymagane dalsze monitorowanie, ocena ta jest uwzględniana w przeglądzie załącznika I lub II, o którym mowa w art. 8.

* Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej, zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy Rady 82/176/EWG, 83/513/EWG, 84/156/EWG, 84/491/EWG i 86/280/EWG oraz zmieniająca dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 84).

** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, (Dz.U. L 435 z 23.12.2020, s. 1).

*** Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).

**** Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).

***** Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1).

****** Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie weterynaryjnych produktów leczniczych, (Dz.U. L 4 z 7.1.2019, s. 43).

******* Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67).

******** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).

7)art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Przegląd załączników I–IV

1. Komisja dokonuje po raz pierwszy do ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy], a następnie co sześć lat, przeglądu wykazu zanieczyszczeń określonego w załączniku I oraz norm jakości dla tych zanieczyszczeń określonych w tym załączniku, jak również wykazu zanieczyszczeń i wskaźników określonych w załączniku II część B.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 8a w celu zmiany załącznika I, aby dostosować go do postępu naukowo-technicznego poprzez dodanie lub usunięcie zanieczyszczeń wód podziemnych i norm jakości dla tych zanieczyszczeń określonych w tym załączniku oraz w celu zmiany części B, aby dostosować ją do postępu naukowo-technicznego poprzez dodanie zanieczyszczeń lub wskaźników, w przypadku których państwa członkowskie muszą rozważyć ustanowienie progów krajowych.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 8a w celu zmiany załącznika II część D, aby dostosować go do postępu naukowo-technicznego poprzez dodanie lub zmianę zharmonizowanych wartości progowych dla co najmniej jednego z zanieczyszczeń wymienionych w części B tego załącznika.

4. Przyjmując akty delegowane, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja uwzględnia sprawozdania naukowe przygotowane przez ECHA zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu.

5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 8a, mających na celu zmianę załącznika II część A i C oraz załączników III i IV, aby dostosować je do postępu naukowego i technicznego.

6. Aby wesprzeć Komisję w przeglądzie załączników I i II, ECHA przygotowuje sprawozdania naukowe. Przedmiotowe sprawozdania uwzględniają, co następuje:

a) opinię Komitetu ds. Oceny Ryzyka i Komitetu ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych ECHA;

b) wyniki programów monitorowania ustanowionych zgodnie z art. 8 dyrektywy 2000/60/WE;

c) dane z monitorowania zgromadzone zgodnie z art. 6a ust. 4 niniejszej dyrektywy;

d) wyniki przeglądów załączników do dyrektywy 2008/105/WE i dyrektywy (UE) 2020/2184;

e) informacje i wymogi służące rozwiązaniu problemu zanieczyszczenia gleby;

f) unijne projekty badawcze i publikacje naukowe, w tym informacje pochodzące z technologii teledetekcji, obserwacji Ziemi (usługi programu Copernicus), czujników i urządzeń in-situ lub danych uzyskanych dzięki badaniom metodą obywatelską, korzystając z możliwości oferowanych przez sztuczną inteligencję oraz zaawansowaną analizę i przetwarzanie danych;

g) uwagi i informacje od istotnych zainteresowanych stron.

6. Co sześć lat ECHA przygotowuje i podaje do publicznej wiadomości sprawozdanie podsumowujące wyniki przeglądu, o którym mowa w ust. 2 i 3. Pierwsze sprawozdanie z monitorowania jest przedkładane Komisji do ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy].”;

8)dodaje się art. 8a w brzmieniu:

„Artykuł 8a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 2, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 8 ust. 1 lub 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

9)art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

Procedura komitetowa

1. Komisja jest wspomagana przez komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011*.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.”; 

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”; 

10)uchyla się art. 10;

11)załącznik I zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszej dyrektywy;

12)w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem IV do niniejszej dyrektywy;

13)załącznik III pkt 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) wszelkie inne istotne informacje, w tym porównanie rocznej średniej arytmetycznej stężenia danych zanieczyszczeń w punkcie monitoringu z normami jakości wód podziemnych ustalonymi w załączniku I oraz wartościami progowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) i c).”;

14)zdanie wprowadzające w załączniku IV część B pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„punktem początkowym inicjowania działań mających odwrócić znaczące i utrzymujące się trendy wzrostowe jest stan, kiedy stężenie zanieczyszczenia osiąga 75 % wartości parametrów norm jakości wód podziemnych określonych w załączniku I i wartości progowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) i c), chyba że:”.

Artykuł 3

Zmiany w dyrektywie 2008/105/WE

W dyrektywie 2008/105/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)tytuł otrzymuje brzmienie:

„Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu wód powierzchniowych i jego kontroli, zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy Rady 82/176/EWG, 83/513/EWG, 84/156/EWG, 84/491/EWG i 86/280/EWG oraz zmieniająca dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady”;

2)w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1a akapit pierwszy dodaje się ppkt (iii) w brzmieniu:

„(iii) substancji o numerach 5, 9, 13, 15, 17, 21, 23, 24, 28, 30, 34, 37, 41, 44 wymienionych w załączniku I część A, w przypadku których określono zmienione środowiskowe normy jakości, oraz nowo zidentyfikowanych substancji o numerach 46–70 wymienionych w załączniku I część A, ze skutkiem od ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po upływie 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy], w celu zapobiegania pogorszeniu stanu chemicznego jednolitej części wód powierzchniowych oraz osiągnięcia dobrego stanu chemicznego wód powierzchniowych w odniesieniu do tych substancji.”;

b)ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W odniesieniu do substancji, w przypadku których środowiskowe normy jakości dla fauny i flory lub osadów zostały określone w załączniku I część A, państwa członkowskie stosują takie normy jakości w odniesieniu do fauny i flory lub osadów.

W odniesieniu do substancji innych niż te, o których mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie stosują środowiskowe normy jakości dla wód określone w załączniku I część A.”;

c)ust. 6 akapit pierwszy zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie przeprowadzają analizę długoterminowych trendów stężeń tych substancji priorytetowych zidentyfikowanych w załączniku I część A jako substancje, które wykazują tendencję do akumulowania się w osadach lub faunie i florze na podstawie monitorowania w osadach lub faunie i florze prowadzonego w ramach monitorowania stanu wód powierzchniowych zgodnie z art. 8 dyrektywy 2000/60/WE.”; 

d)uchyla się ust. 7;

e)ust. 8 otrzymuje brzmienie:

„8. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 9a w celu zmiany załącznika I część B pkt 3, aby dostosować go do postępu naukowego lub technicznego.”;

3)w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Na podstawie informacji zebranych zgodnie z art. 5 i 8 dyrektywy 2000/60/WE oraz innych dostępnych danych państwa członkowskie opracowują wykaz, obejmujący mapy, jeżeli są dostępne, emisji, zrzutów i strat wszystkich substancji priorytetowych wymienionych w załączniku I część A do niniejszej dyrektywy oraz wszystkich substancji zanieczyszczających wymienionych w załączniku II część A do niniejszej dyrektywy dla każdego obszaru dorzecza lub części obszaru dorzecza znajdujących się na ich terytorium, w tym, w stosownych przypadkach, ich stężenie w osadach oraz florze i faunie.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania do emisji, zrzutów i strat zgłaszanych Komisji drogą elektroniczną zgodnie z rozporządzeniem (UE) .../... Parlamentu Europejskiego i Rady 65+.”;

b)uchyla się ust. 2 i 3;

c)ust. 4 otrzymuje brzmienie: 

„4. Państwa członkowskie uaktualniają swoje wykazy w ramach przeglądów analiz określonych w art. 5 ust. 2 dyrektywy 2000/60/WE i zapewniają, aby emisje niezgłoszone na Europejskim Portalu Emisji Przemysłowych ustanowionym na mocy rozporządzenia (UE) .../...++ zostały opublikowane w ich planach gospodarowania wodami w dorzeczu uaktualnionych zgodnie z art. 13 ust. 7 tej dyrektywy.

Okresem referencyjnym dla ustalenia wartości w uaktualnionych wykazach jest rok poprzedzający przewidziany rok zakończenia analiz, o których mowa w akapicie pierwszym.

Dla substancji priorytetowych lub substancji zanieczyszczających objętych rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 wartości w wykazie mogą być wyliczone jako średnia z trzech lat poprzedzających datę zakończenia analizy, o której mowa w akapicie pierwszym.

W przypadku emisji ze źródeł punktowych, które nie są objęte sprawozdawczością zgodnie z rozporządzeniem (UE) .../... +++, ponieważ nie wchodzą w zakres tego rozporządzenia lub są poniżej rocznych progów sprawozdawczości określonych w tym rozporządzeniu, obowiązek sprawozdawczy określony w akapicie pierwszym niniejszego artykułu wypełnia się w drodze składania sprawozdań drogą elektroniczną na Europejskim Portalu Emisji Przemysłowych ustanowionym na podstawie tego rozporządzenia.

Komisja – przy wsparciu Europejskiej Agencji Środowiska – przyjmuje akt wykonawczy ustanawiający format, poziom szczegółowości i częstotliwość składania sprawozdań, o których mowa w akapicie czwartym. Akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 9 ust. 2.”;

d)uchyla się ust. 5;

4)Art. 7a ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1. W przypadku substancji priorytetowych, które wchodzą w zakres rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, rozporządzenia (UE) nr 528/2012, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6* lub w zakres dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady**, dyrektywy 2009/128/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*** lub dyrektywy 2010/75/UE, Komisja, w ramach sprawozdania, o którym mowa w art. 18 ust. 1 dyrektywy 2000/60/WE, ocenia, czy środki stosowane na poziomie Unii i państw członkowskich są wystarczające do celów osiągnięcia środowiskowych norm jakości dla substancji priorytetowych oraz osiągnięcia celu dotyczącego zaprzestania lub stopniowego eliminowania zrzutów, emisji i strat priorytetowych substancji niebezpiecznych zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/60/WE.

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie weterynaryjnych produktów leczniczych i uchylające dyrektywę 2001/82/WE (Dz.U. L 4 z 7.1.2019, s. 43).

** Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67).

*** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).”;

5)art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Przegląd załączników I i II

„1. Komisja dokonuje po raz pierwszy do ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = sześć lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy], a następnie co sześć lat przeglądu wykazu substancji priorytetowych i odpowiadających im środowiskowych norm jakości określonych w załączniku I część A oraz wykazu zanieczyszczeń określonego w załączniku II część A.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych z uwzględnieniem sprawozdań naukowych przygotowanych przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) na podstawie ust. 6 niniejszego artykułu zgodnie z art. 9a w celu zmiany załącznika I, aby dostosować go do postępu naukowo-technicznego, w drodze:

a)    dodania substancji do wykazu substancji priorytetowych lub ich usunięcia z niego;

b)    oznaczania w tym wykazie wybranych substancji jako priorytetowych substancji niebezpiecznych jako wszechobecnych trwałych, wykazujących zdolność do bioakumulacji i toksycznych substancji (PBT) lub jako substancji wykazujących tendencję do akumulowania się w osadach lub faunie i florze, lub usuwania takiego oznaczenia;

c)    ustalania odpowiednich środowiskowych norm jakości odpowiednio dla wód powierzchniowych, osadów lub fauny i flory.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych z uwzględnieniem sprawozdań naukowych przygotowanych przez ECHA na podstawie ust. 6 niniejszego artykułu zgodnie z art. 9a w celu zmiany załącznika II, aby dostosować go do postępu naukowo-technicznego, w drodze:

a)dodania lub usunięcia substancji zanieczyszczających z wykazu kategorii substancji zanieczyszczających określonego w załączniku II część A;

b)aktualizacji metodyki określonej w załączniku II część B;

c)wymienienia w części C załącznika II do niniejszej dyrektywy substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, w odniesieniu do których ustaliła, że w stosownych przypadkach należy stosować środowiskowe normy jakości ustalone na poziomie Unii w celu zapewnienia zharmonizowanej i opartej na wiedzy naukowej realizacji celów określonych w art. 4 dyrektywy 2000/60/WE, oraz wymienienia odpowiadających im środowiskowych norm jakości w części C załącznika II do niniejszej dyrektywy.

4. Identyfikując substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy, dla których może być konieczne ustanowienie środowiskowych norm jakości poziomie Unii, Komisja uwzględnia następujące kryteria:

a) ryzyko, które niosą ze sobą substancje zanieczyszczające, w tym wynikające z nich zagrożenie, stężenie w środowisku oraz stężenie, powyżej którego można spodziewać się skutków;

b) rozbieżności między krajowymi środowiskowymi normami jakości ustalonymi dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy przez różne państwa członkowskie oraz stopień, w jakim te rozbieżności są uzasadnione;

c) liczba państw członkowskich już wdrażających środowiskowe normy jakości dla danych substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy.

5. Substancje priorytetowe, które w wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1, usunięto z wykazu substancji priorytetowych, ponieważ nie stwarzają już ogólnounijnego ryzyka, włącza się do załącznika II część C, w której wymienia się substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy i powiązane zharmonizowane środowiskowe normy jakości, które należy wdrożyć, gdy zanieczyszczenia te mają znaczenie na poziomie krajowym lub regionalnym, zgodnie z art. 8d.

6. Aby wesprzeć Komisję w przeglądzie załączników I i II, ECHA przygotowuje sprawozdania naukowe. Przedmiotowe sprawozdania naukowe uwzględniają, co następuje:

a) opinie Komitetu ds. Oceny Ryzyka i Komitetu ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych ECHA;

b) wyniki programów monitorowania ustanowionych zgodnie z art. 8 dyrektywy 2000/60/WE;

c) dane z monitorowania zgromadzone zgodnie z art. 8a ust. 4 niniejszej dyrektywy;

d) wyniki przeglądów załączników do dyrektywy 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady* oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184**;

e) wymogi służące rozwiązaniu problemu zanieczyszczenia gleby, w tym powiązane dane z monitorowania;

f) unijne projekty badawcze i publikacje naukowe, w tym informacje wynikające z zastosowania technologii teledetekcji, obserwacji Ziemi (usługi programu Copernicus), czujników i urządzeń in-situ lub danych uzyskanych dzięki badaniom metodą obywatelską, korzystając z możliwości oferowanych przez sztuczną inteligencję oraz zaawansowaną analizę i przetwarzanie danych;    

e) uwagi i informacje od istotnych zainteresowanych stron.

7. Co sześć lat ECHA przygotowuje i podaje do publicznej wiadomości sprawozdanie podsumowujące wyniki sprawozdań naukowych sporządzonych na podstawie ust. 6. Pierwsze sprawozdanie z monitorowania jest przedkładane Komisji do ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy].”;

* Dyrektywa 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim, (Dz.U. L 372 z 27.12.2006, s. 19).

** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 435 z 23.12.2020, s. 1).”;

6)art. 8a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8a

Przepisy szczegółowe dotyczące niektórych substancji

1. W planach gospodarowania wodami w dorzeczu opracowanych zgodnie z art. 13 dyrektywy 2000/60/WE, bez uszczerbku dla wymogów sekcji 1.4.3 załącznika V do tej dyrektywy w zakresie przedstawiania ogólnego stanu chemicznego oraz celów i obowiązków określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy, państwa członkowskie mogą dostarczyć dodatkowe mapy przedstawiające informacje o stanie chemicznym w odniesieniu do jednej lub większej liczby substancji wymienionych poniżej oddzielnie od informacji dotyczących pozostałych substancji określonych w części A załącznika I do niniejszej dyrektywy:

a)substancji zidentyfikowanych załączniku I część A jako substancje zachowujące się jak wszechobecne PBT;

b)substancji nowo zidentyfikowanych podczas ostatniego przeglądu zgodnie z art. 8;

c)substancji, w przypadku których w ramach ostatniego przeglądu ustalono bardziej rygorystyczne środowiskowe normy jakości zgodnie z art. 8.

Państwa członkowskie mogą przedstawić zakres wszelkich odchyleń od wartości środowiskowych norm jakości w odniesieniu do substancji, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), w planach gospodarowania wodami w dorzeczu opracowanych zgodnie z art. 13 dyrektywy 2000/60/WE. Państwa członkowskie dostarczające dodatkowe mapy, o których mowa w akapicie pierwszym, dążą do zapewnienia ich wzajemnej porównywalności na poziomie dorzecza i Unii oraz udostępniają dane zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywą 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady* oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024**.

2. Państwa członkowskie mogą monitorować substancje zidentyfikowane w załączniku I część A jako substancje zachowujące się jak wszechobecne PBT z mniejszą intensywnością, niż jest to wymagane w odniesieniu do substancji priorytetowych zgodnie z art. 3 ust. 4 niniejszej dyrektywy i załącznikiem V do dyrektywy 2000/60/WE, pod warunkiem że monitorowanie jest reprezentatywne i dostępne są wiarygodne dane statystyczne dokumentujące występowanie tych substancji w środowisku wodnym. Zasadniczo zgodnie z art. 3 ust. 6 akapit drugi niniejszej dyrektywy monitorowanie należy przeprowadzać co trzy lata, o ile wiedza techniczna i fachowe opinie nie uzasadniają innego odstępu czasowego.

3. Państwa członkowskie od ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po 18 miesiącach od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] przez okres dwóch lat monitorują obecność substancji estrogennych w jednolitych częściach wód, stosując metody monitorowania oparte na skutkach. Państwa członkowskie w każdym roku z tych dwóch lat co najmniej czterokrotnie prowadzą monitorowanie w miejscach, w których monitorowane są trzy hormony estrogenne – 7-β-estradiol (E2), estron (E1) i alfa-etynyloestradiol (EE2) wymienione w części A załącznika I do niniejszej dyrektywy, przy użyciu konwencjonalnych metod analitycznych zgodnie z art. 8 dyrektywy 2000/60/WE i załącznikiem V do tej dyrektywy. Państwa członkowskie mogą korzystać z sieci miejsc monitorowania, zidentyfikowanych do celów monitorowania diagnostycznego, reprezentatywnych jednolitych części wód powierzchniowych zgodnie z pkt 1.3.1 załącznika V do dyrektywy 2000/60/WE.

* Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).

** Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 172 z 26.6.2019, s. 56).”;

7)art. 8b otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8b

Lista obserwacyjna

„1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu sporządzenia, z uwzględnieniem sprawozdań naukowych przygotowanych przez ECHA, listy obserwacyjnej substancji, w odniesieniu do których konieczne jest obejmujące całą Unię gromadzenie danych z monitorowania pochodzących do państw członkowskich, oraz w celu określenia formatów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie do zgłaszania Komisji wyników tego monitorowania i powiązanych informacji. Przedmiotowe akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 9 ust. 2.”;

Lista obserwacyjna obejmuje jednocześnie maksymalnie 10 substancji lub grup substancji i wskazuje się w niej matryce do monitorowania oraz możliwe metody analizy dla poszczególnych substancji. Przedmiotowe matryce do monitorowania i metody monitorowania nie mogą pociągać za sobą nadmiernych kosztów w odniesieniu do właściwych organów. Substancje, które mają zostać umieszczone na liście obserwacyjnej, są wybierane spośród substancji, w przypadku których dostępne informacje wskazują, że mogą one stanowić na poziomie Unii znaczne ryzyko dla środowiska wodnego lub za jego pośrednictwem, i w przypadku których dane z monitorowania są niewystarczające. Lista obserwacyjna obejmuje nowo pojawiające się zanieczyszczenia.

Gdy tylko zostaną określone odpowiednie metody monitorowania mikrodrobin plastiku i wybranych genów oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, substancje te zostaną włączone do listy obserwacyjnej.

ECHA przygotowuje sprawozdania naukowe, aby pomóc Komisji w wyborze substancji do listy obserwacyjnej, uwzględniając następujące informacje:

a)wyniki najnowszego przeglądu załącznika I do niniejszej dyrektywy;

b)zalecenia zainteresowanych stron, o których mowa w art. 8 dyrektywy 2008/105/WE;

c)charakterystykę obszarów dorzeczy sporządzoną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/60/WE oraz wyniki programów monitorowania ustanowionych zgodnie z art. 8 tej dyrektywy;

d)informacje na temat wielkości produkcji, sposobów użytkowania, swoistych właściwości (w tym, w stosownych przypadkach, wielkości cząsteczek), stężenia w środowisku oraz szkodliwego wpływu na zdrowie człowieka i środowisko wodne danej substancji, w tym informacje zebrane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006, rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, rozporządzeniem (UE) nr 528/2012, rozporządzeniem (UE) 2019/6, dyrektywą 2001/83/WE oraz dyrektywą 2009/128/WE.

e)projekty badawcze i publikacje naukowe, w tym informacje o trendach i przewidywaniach opartych na modelowaniu lub innych ocenach prognostycznych oraz danych i informacjach pochodzących z technologii teledetekcji, obserwacji Ziemi (usługi programu Copernicus), czujników i urządzeń in-situ lub danych uzyskanych dzięki badaniom metodą obywatelską, korzystając z możliwości oferowanych przez sztuczną inteligencję oraz zaawansowaną analizę i przetwarzanie danych.

Co trzy lata ECHA przygotowuje sprawozdanie podsumowujące wyniki sprawozdań naukowych sporządzonych na podstawie akapitu czwartego i podaje je do publicznej wiadomości. ECHA publikuje pierwsze sprawozdanie do ... [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień 21. miesiąca od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

2. Listę obserwacyjną aktualizuje się do X [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = ostatni dzień 23. miesiąca od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy], a następnie co 36 miesięcy. Aktualizując listę obserwacyjną, Komisja usuwa wszelkie substancje z istniejącej listy obserwacyjnej, w przypadku których uznaje, że możliwe jest przeprowadzenie oceny niesionego przez nie ryzyka dla środowiska wodnego bez dodatkowych danych z monitorowania. Podczas aktualizacji listy możliwe jest utrzymanie pojedynczej substancji lub grupy substancji na liście obserwacyjnej przez kolejny okres maksymalnie trzech lat, jeżeli do przeprowadzenia oceny ryzyka dla środowiska wodnego potrzebne są dodatkowe dane z monitorowania. Każda zaktualizowana lista obserwacyjna zawiera również co najmniej jedną nową substancję, którą Komisja – na podstawie sprawozdań naukowych ECHA – uważa za stanowiącą zagrożenie dla środowiska wodnego.

3. Państwa członkowskie prowadzą monitorowanie każdej substancji lub grupy substancji znajdującej się na liście obserwacyjnej w wybranych reprezentatywnych stacjach monitorowania przez okres 24 miesięcy. Okres monitorowania rozpoczyna się w ciągu sześciu miesięcy od umieszczenia substancji na liście.

Każde państwo członkowskie wybiera co najmniej jedną stację monitorowania oraz dodatkowo jedną stację, jeżeli liczba jego mieszkańców przekracza milion oraz dodatkowo liczbę stacji równą jego obszarowi geograficznemu wyrażonemu w km2 podzielonemu przez 60 000 (po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej) oraz liczbę stacji równą liczbie jego ludności podzielonej przez pięć milionów (po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej).

Wybierając reprezentatywne stacje monitorowania, częstotliwość i sezonowy harmonogram monitorowania dla poszczególnych substancji lub grupy substancji, państwa członkowskie biorą pod uwagę sposoby wykorzystania i możliwe występowanie substancji lub grupy substancji. Monitorowanie odbywa się z częstotliwością nie mniejszą niż dwa razy w roku z wyjątkiem substancji wrażliwych na zmiany klimatyczne lub sezonowe, w przypadku których monitorowanie prowadzi się częściej, jak określono w akcie wykonawczym ustanawiającym listę obserwacyjną, przyjętym zgodnie ust. 1.

W przypadku gdy państwo członkowskie jest w stanie pozyskać i przedstawić Komisji wystarczające, porównywalne, reprezentatywne i aktualne dane dotyczące monitorowania danej substancji lub grupy substancji pochodzące z istniejących programów monitorowania lub badań, może podjąć decyzję, że nie będzie prowadzić dodatkowego monitorowania w ramach mechanizmu listy obserwacyjnej dla tej substancji lub grupy substancji pod warunkiem że ta substancja lub grupa substancji były monitorowane przy użyciu metod zgodnych z matrycami monitorowania i metodami analizy, o których mowa w akcie wykonawczym ustanawiającym listę obserwacyjną, jak również z dyrektywą 2009/90/WE*.

4. Państwa członkowskie udostępniają wyniki monitorowania, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 8 ust. 4 dyrektywy 2000/60/WE oraz z aktem wykonawczym ustanawiającym listę obserwacyjną przyjętym zgodnie z ust. 1. Udostępniają również informacje na temat reprezentatywności stacji monitorowania oraz strategii monitorowania.

5. ECHA dokonuje przeglądu wyników monitorowania na koniec 24-miesięcznego okresu, o którym mowa w ust. 3, i ocenia, które substancje lub grupy substancji należy monitorować przez kolejne 24 miesiące i w związku z tym utrzymać na liście obserwacyjnej, a które substancje lub grupy substancji można usunąć z listy obserwacyjnej.

W przypadku gdy Komisja stwierdzi, uwzględniając ocenę ECHA, o której mowa w akapicie pierwszym, że do celów dalszej oceny ryzyka dla środowiska wodnego nie jest wymagane dalsze monitorowanie, ocena ta zostanie wzięta pod uwagę podczas przeglądu załącznika I lub II, o którym mowa w art. 8.”;

* Dyrektywa Komisji 2009/90/WE z dnia 31 lipca 2009 r. ustanawiająca, na mocy dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, specyfikacje techniczne w zakresie analizy i monitorowania stanu chemicznego wód (Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 36).”;

8)dodaje się art. 8d w brzmieniu:

„Artykuł 8d

Substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy

„1. Państwa członkowskie określają i stosują środowiskowe normy jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy, wchodzących w zakres kategorii wymienionymi w części A załącznika II do niniejszej dyrektywy, jeżeli substancje te stanowią zagrożenie dla jednolitych części wód co najmniej na jednym obszarze dorzecza, na podstawie analiz i przeglądów, o których mowa w art. 5 dyrektywy 2000/60/UE, zgodnie z procedurą określoną w części B załącznika II do niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie do [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po 18 miesiącach od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] informują ECHA o środowiskowych normach jakości, o których mowa w akapicie pierwszym. ECHA podaje te informacje do wiadomości publicznej.

2. W przypadku gdy środowiskowe normy jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy zostały ustalone na poziomie Unii i wymienione w załączniku II część C, zgodnie z art. 8, te środowiskowe normy jakości mają pierwszeństwo przed środowiskowymi normami jakości dla substancji zanieczyszczających specyficznych dla dorzeczy ustalonymi na poziomie krajowym zgodnie z ust. 1. Te środowiskowe normy jakości ustalone na poziomie Unii są również stosowane przez państwa członkowskie w celu ustalenia, czy substancje zanieczyszczające specyficzne dla dorzeczy wymienione w załączniku II część C stanowią zagrożenie.

3. Wymaga się przestrzegania w stosownych przypadkach obowiązujących krajowych środowiskowych norm jakości lub środowiskowych norm jakości określonych na poziomie Unii, aby jednolita część wód była w dobrym stanie chemicznym, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 24 dyrektywy 2000/60/WE.”;

9)uchyla się art. 10;

10)w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem V do niniejszej dyrektywy;

11)dodaje się załącznik II w brzmieniu określonym w załączniku VI do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = pierwszy dzień miesiąca następującego po upływie 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

2. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów. Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI dotycząca PAKIETU „ZERO ZANIECZYSZCZEŃ”

STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

Tytuł wniosku/inicjatywy

Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa 

Wniosek/inicjatywa dotyczy:

 nowego działania 

 nowego działania, będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 66  

 przedłużenia bieżącego działania 

 połączenia lub przekształcenia co najmniej jednego działania pod kątem innego/nowego działania 

Cel(e)

Cele ogólne

Cele szczegółowe

Oczekiwane wyniki i wpływ

Wskaźniki dotyczące realizacji celów

Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy terminarz przebiegu realizacji inicjatywy

Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

Spójność z wieloletnimi ramami finansowymi oraz możliwa synergia z innymi właściwymi instrumentami

Ocena różnych dostępnych możliwości finansowania, w tym zakresu przegrupowania środków

Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy

 Ograniczony czas trwania

    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.

    Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na zobowiązania oraz od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na płatności.

 Nieograniczony czas trwania

Wdrożenie z okresem rozruchu od 2024 r. (oczyszczanie ścieków komunalnych), od 2024 do 2025 r. (zintegrowana gospodarka wodna), od 2024 do 2027 r. (przepisy dotyczące jakości powietrza),

po którym następuje faza operacyjna.

Planowane tryby zarządzania 67  

 Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

 w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

    przez agencje wykonawcze;

 Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

 Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

 państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

 organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

 EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

 organom, o których mowa w art. 70 i 71 rozporządzenia finansowego;

 organom prawa publicznego;

 podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;

 podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;

 osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

ŚRODKI ZARZĄDZANIA

Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Określić częstotliwość i warunki

System zarządzania i kontroli

Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli

Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia

Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu)

Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. ze strategii zwalczania nadużyć finansowych.

SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych 

Proponowane nowe linie budżetowe

Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki

Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne

    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Podana wyżej kwota w linii budżetowej 09.02.02 będzie potrzebna do sfinansowania uzgodnień administracyjnych z JRC oraz dodatkowego wsparcia finansowego w wysokości 100 000 EUR rocznie na realizację poniższych zadań:

Wsparcie i wskazówki dotyczące opracowania ulepszonych metod monitorowania zanieczyszczeń powietrza oraz wykorzystania modelowania jakości powietrza.

Wsparcie usprawnień metodologicznych związanych z przestrzenną reprezentatywnością monitorowania jakości powietrza, zharmonizowanymi ocenami jakości powietrza i alokacją źródeł.

Wsparcie przy opracowywaniu praktycznych wskazówek dotyczących wdrażania dyrektywy w sprawie jakości powietrza w zakresie monitorowania i modelowania jakości powietrza.

Organizacja i prowadzenie kluczowych sieci wsparcia dla wdrażania polityki dotyczącej powietrza na poziomie krajowym, regionalnym i miejskim (np. AQUILA i FAIRMODE).

Wsparcie przy opracowywaniu norm dotyczących monitorowania i modelowania jakości powietrza we współpracy z Europejskim Komitetem Normalizacyjnym (CEN).

Koszty ECHA obejmują koszty dodatkowych 11 EPC, rozdzielonych między 7 TA i 4 CA, w celu:

 wsparcia naukowego realizowanego obecnie przez wykonawców z JRC i DG ENV oraz SANTE SCHEER (obecnie 6,35 EPC rocznie; zgodnie z wnioskiem ECHA wynosiłoby to około 5,15 EPC; oznacza to skuteczne przesunięcie zasobów)

 wsparcia naukowego wynikającego z nowych zobowiązań określonych we wniosku:

–    do celów ustanowienia unijnych środowiskowych norm jakości dla substancji zanieczyszczających o zasięgu krajowym/regionalnym (1 EPC rocznie dla GW, 1 EPC dla SW)

–    do celów aktualizacji załącznika I GW (1 EPC rocznie)

–    do celów wsparcia w sprawie listy obserwacyjnej wód podziemnych (0,6 EPC rocznie)

–do celów określenia/opracowania metodologii monitorowania i analizowania mikrodrobin plastiku, genów oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe (około 0,5 EPC plus około 1 EPC na wsparcie informatyczne plus 1,5 EPC na zarządzanie)

Koszty EEA obejmują koszty 8 dodatkowych EPC (5 TA i 3 CA) oraz wydatki operacyjne do celów:

realizacji dodatkowego obowiązku corocznego zgłaszania EEA danych dotyczących monitorowania i stanu systemu za pośrednictwem sprawozdawczości międzysystemowej (mechanizm zautomatyzowanego dostarczania danych): 4 EPC (z czego 3 będą dodatkowymi/nowymi TA, a 1 TA zostanie pozyskany w wyniku przesunięcia pracowników EEA) plus 130 tys. wsparcia doradczego w 1. roku, a następnie 80 tys. w 2. roku i w kolejnych latach. Opracowanie standardowej bazy danych dotyczących ponownego wykorzystania wody (w ramach wdrażania rozporządzenia (UE) 2020/741 w sprawie ponownego wykorzystania wody) oraz zarządzanie przepływem powiązanych danych i przygotowywanie ogólnounijnych przeglądów. EEA będzie musiała zapewnić jakość kontroli, aby zagwarantować regularną sprawozdawczość państw członkowskich prowadzoną w sposób zharmonizowany i porównywalny (2 dodatkowych CA). Podsumowując, dodatkowe zasoby, które zostaną przydzielone EEA na potrzeby zintegrowanej sprawozdawczości dotyczącej wód oraz prac związanych z ponownym wykorzystaniem wody, wynoszą 5 dodatkowych EPC, w podziale na 3 TA i 2 CA.

Ekspert ds. dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (1 dodatkowy CA) i wsparcie informatyczne w celu utworzenia i dostosowania baz danych w związku z art. 20 proponowanej wersji przekształconej dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych. Będzie to również wsparcie prac nad nowymi wskaźnikami zgodności, np. dotyczącymi energii, mikrozanieczyszczeń, które są obecnie wskazane w nowym wniosku ustawodawczym w dyrektywie. Będzie również służyło do zmiany i uaktualnienia profili krajowych w dyrektywie dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, które obecnie zajmują miejsce raportów krajowych https://water.europa.eu/freshwater/countries/uwwtIt oraz do zmiany dotychczasowych przepływów danych, tak aby mogły one uwzględniać nowe wymogi dotyczące sprawozdawczości. Podjęte zostaną działania w celu dalszego usprawnienia za pomocą powiązanych przepływów danych (np. europejski PRTR i WISE). Zapotrzebowanie na wsparcie informatyczne wynosi łącznie 760 tys., z czego 240 tys. przypada na 1. rok, 260 tys. na 2. rok, a następnie 130 tys. na kolejne lata.

Zadania związane ze sprawozdawczością i wymianą danych dotyczących jakości powietrza będą wymagały środków na rozbudowę i dalsze utrzymanie istniejącego portalu i repozytorium danych dotyczących jakości powietrza. Zadania związane z oceną jakości powietrza będą wymagały środków na rozszerzenie obecnie wykonywanych rocznych ocen jakości powietrza, zwłaszcza w odniesieniu do nowych substancji zanieczyszczających oraz powiązań między zanieczyszczeniem powietrza, zmianami klimatu, zdrowiem ludzi i ekosystemów. Będzie to wymagało dodatkowych, szczególnych kompetencji, a zatem dodatkowego, długoterminowego personelu specjalistycznego (2 EPC, w obu przypadkach TA).

Niniejszą część uzupełnia się przy użyciu „danych budżetowych o charakterze administracyjnym”, które należy najpierw wprowadzić do załącznika do oceny skutków finansowych regulacji (załącznika V do zasad wewnętrznych), przesyłanego do DECIDE w celu konsultacji między służbami.

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Dodatkowy personel DG ENV (1 AD ds. zintegrowanej gospodarki wodnej i 1 AD ds. jakości powietrza):

przygotowanie i doprowadzenie do przyjęcia nowych aktów wykonawczych Komisji ustanawiających listy obserwacyjne nowych substancji zanieczyszczających wody powierzchniowe i podziemne, które będą monitorowane w celu oceny potrzeby ustanowienia norm unijnych;

przygotowanie i doprowadzenie do przyjęcia nowych aktów delegowanych Komisji co sześć lat w celu dokonania przeglądu i aktualizacji wykazu zanieczyszczeń i odpowiadających im norm unijnych, które należy uwzględnić w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska;

podtrzymanie dialogu na temat gospodarki wodnej z państwami członkowskimi, EEA i ECHA, w tym w ramach odpowiednich grup ekspertów i komitetów;

przygotowanie i doprowadzenie do przyjęcia nowych aktów wykonawczych Komisji i aktów delegowanych łączących się z wdrożeniem nowej dyrektywy w sprawie jakości powietrza.

Wsparcie zespołu we wdrażaniu zmienionej dyrektywy w sprawie jakości powietrza, zwłaszcza w zakresie nowych przepisów wymagających zwiększonego zaangażowania właściwych organów.

Przygotowanie i prowadzenie prac nad technicznymi wytycznymi wynikającymi ze zmian w zakresie monitorowania, modelowania i planów ochrony powietrza.

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)