—

uwzględniając wniosek prokuratury w Wiedniu o uchylenie immunitetu Haralda Vilimsky’ego, przekazany 7 maja 2021 r. przez szefa Stałego Przedstawicielstwa Austrii przy UE w związku z postępowaniem karnym i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym 20 maja 2021 r.,

—

uwzględniając wyjaśnienia Haralda Vilimsky’ego złożone zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

—

uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

—

uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r. (1),

—

uwzględniając art. 57 ust. 2 i 3 konstytucji Austrii,

—

uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0303/2021),

A.

mając na uwadze, że prokuratura w Wiedniu wniosła o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Haralda Vilimsky’ego, aby wszcząć postępowanie karne w sprawie przywłaszczenia (czyn zabroniony na podstawie § 153 ust. 1 i 3 przypadek pierwszy), udziału w sprzeniewierzeniu środków publicznych (czyn zabroniony na podstawie § 12 możliwość druga oraz § 133 ust. 1 i 2 przypadek pierwszy) oraz niezgodnego z prawem wykorzystania subwencji (czyn zabroniony na podstawie § 153b ust. 1, 2 i 3 austriackiego kodeksu karnego);

B.

mając na uwadze, że Harald Vilimsky był skarbnikiem Klubu Parlamentarnego Wolnościowej Partii Austrii (FPÖ) w okresie od 27 października 2006 r. do 23 października 2019 r.; mając na uwadze, że Harald Vilimsky został posłem do Parlamentu Europejskiego w wyniku wyborów, które odbyły się w maju 2019 r.;

C.

mając na uwadze, że w okresie od 1 października 2011 r. do 13 sierpnia 2019 r. Harald Vilimsky rzekomo nadużył uprawnień do korzystania z rachunków bankowych Klubu Parlamentarnego FPÖ, ponieważ realizował płatności rachunków za prywatne usługi telefonii komórkowej osoby trzeciej regularnymi przelewami z rachunku Klubu Parlamentarnego FPÖ, przez co naraził Klub na straty finansowe;

D.

mając na uwadze, że Harald Vilimsky rzekomo wykorzystał środki finansowe Klubu Parlamentarnego FPÖ do celów, które wykraczały poza zakres określony w sekcji 1 austriackiej ustawy o finansowaniu klubów parlamentarnych z 1985 r. (KlubFG), a także mając na uwadze, że rzekomo uczynił to z pełną świadomością faktu, że opłacane usługi nie miały związku z działalnością partii;

E.

mając na uwadze, że zarzucany czyn nie dotyczy opinii wyrażonych lub głosów oddanych w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

F.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swoich państw z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

G.

mając na uwadze, że art. 57 ust. 2 i 3 konstytucji Austrii stanowi, że:

H.

mając na uwadze, że z jednej strony Parlamentu nie można uznawać za sąd, a z drugiej – że posła nie można uznawać za „oskarżonego” w kontekście procedury uchylenia immunitetu (2);

I.

mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma na celu ochronę Parlamentu i jego członków przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania ich obowiązków parlamentarnych, których nie można oddzielić od tych obowiązków;

J.

mając na uwadze, że w tym przypadku Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli okoliczności wskazujących na leżący u podstaw postępowania sądowego zamiar zaszkodzenia działalności politycznej posła, a tym samym Parlamentowi Europejskiemu;