(1)

Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (2) należy zmienić tak, aby wziąć pod uwagę wydarzenia na rynku oraz dotychczasowe doświadczenia uczestników rynku i organów nadzoru, w szczególności tak, aby uwzględnić rozbieżności między przepisami prawa krajowego dotyczącymi obowiązków i odpowiedzialności depozytariuszy, polityki wynagrodzeń i sankcji.

(2)

W celu zapobieżenia ewentualnemu niekorzystnemu wpływowi źle zaprojektowanych struktur wynagrodzeń na rozsądne zarządzanie ryzykiem i kontrolę podejmowania ryzyka przez osoby fizyczne, należy wyraźnie zobowiązać spółki zarządzające przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (UCITS), aby w odniesieniu do kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka zarządzanych UCITS, ustanowiły i stosowały politykę oraz praktyki w zakresie wynagrodzeń, które są zgodne z rozsądnym i skutecznym zarządzaniem ryzykiem. Te kategorie pracowników powinny obejmować wszelkich pracowników oraz wszelkich innych członków personelu na poziomie funduszu lub subfunduszu, którzy podejmują decyzje, zarządzają funduszami, osoby, które podejmują rzeczywiste decyzje inwestycyjne, osoby, które mają uprawnienia w zakresie wywierania wpływu na takich pracowników lub członków personelu, w tym doradców i analityków ds. polityki inwestycyjnej, kadrę kierowniczą wyższego szczebla oraz wszelkich pracowników otrzymujących całkowite wynagrodzenie plasujące ich na tym samym szczeblu siatki płac, co kadra kierownicza wyższego szczebla i osoby podejmujące decyzje ▐. Zasady te powinny także mieć zastosowanie do spółek inwestycyjnych UCITS, które nie wyznaczają spółki zarządzającej.

(3)

Zasady regulujące politykę wynagrodzeń powinny uwzględniać fakt, że spółki zarządzające UCITS mogą stosować tę politykę w różny sposób, zależnie od swojej wielkości i wielkości UCITS, którymi zarządzają, swojej wewnętrznej organizacji oraz charakteru, zakresu i złożoności swej działalności. Spółki zarządzające UCITS powinny jednak w każdym przypadku zapewnić jednoczesne stosowanie tych zasad.

(4)

Zasady rozsądnej polityki wynagrodzeń określone w niniejszej dyrektywie powinny być zgodne z zasadami ustanowionymi w zaleceniu Komisji 2009/384/WE z dnia 30 kwietnia 2009 r. w sprawie polityki wynagrodzeń w sektorze usług finansowych (3) i powinny te zasady uzupełniać, a także z pracami Rady Stabilności Finansowej i zobowiązaniami grupy G20 w zakresie ograniczenia ryzyka w sektorze usług finansowych.

(4a)

Gwarantowane zmienne wynagrodzenie powinno być wyjątkiem, ponieważ nie jest spójne z rozsądnym zarządzaniem ryzykiem i zasadą wynagradzania na podstawie wyników i nie powinno stanowić części przyszłych programów świadczeń pracowniczych.

(4b)

Wynagrodzenie wypłacane z funduszu spółkom zarządzającym powinno być zgodne z rozsądnym i skutecznym zarządzaniem ryzykiem oraz interesami inwestorów, podobnie jak wynagrodzenie wypłacane przez spółki zarządzające ich pracownikom.

(4c)

Oprócz wynagrodzenia proporcjonalnego spółka zarządzająca powinna mieć możliwość obciążania funduszu kosztami i wydatkami bezpośrednio związanymi z utrzymaniem i ochroną inwestycji, takimi jak te związane z czynnościami prawnymi, ochroną i egzekwowaniem praw posiadaczy jednostek uczestnictwa lub z odzyskiwaniem utraconych aktywów lub rekompensatą z ich tytułu. Komisja powinna dokonać oceny, jakie są wspólne koszty i wydatki związane z produktami w państwach członkowskich dla detalicznych produktów inwestycyjnych. Komisja powinna przeprowadzić proces konsultacji i ocenę skutków, a następnie, jeśli pojawi się potrzeba dalszej harmonizacji, przedłożyć wniosek ustawodawczy.

(5)

W celu wspierania konwergencji nadzoru w odniesieniu do oceny polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (4), powinien zapewnić istnienie wytycznych dotyczących rozsądnej polityki wynagrodzeń w sektorze zarządzania aktywami. W opracowaniu takich wytycznych powinien wspierać EUNGiPW Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (5). Wytyczne te powinny w szczególności zapewniać dalsze instrukcje dotyczące częściowej neutralizacji zasad wynagradzania, które dają się pogodzić z profilem ryzyka, gotowością do podejmowania ryzyka i strategią spółki zarządzającej i zarządzanego przez nią UCITS. Wytyczne EUNGiPW w sprawie polityki wynagrodzeń powinny, w odpowiednich przypadkach, być dostosowane w miarę możliwości do wytycznych dotyczących funduszy podlegających dyrektywie Palamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi  (6) . Ponadto EUNGiPW powinien nadzorować odpowiednie egzekwowanie tych wytycznych przez właściwe organy. Niedociągnięcia powinny zostać bezzwłocznie usunięte za sprawą działań nadzorczych w celu zapewnienia równych szans na rynku wewnętrznym.

(6)

Przepisy dotyczące wynagrodzeń powinny pozostawać bez uszczerbku dla pełnego wykonywania praw podstawowych gwarantowanych przez Traktaty, ogólnych zasad krajowego prawa umów i prawa pracy, mających zastosowanie przepisów dotyczących praw i zaangażowania akcjonariuszy oraz ogólnych obowiązków organów administracyjnych i nadzorczych danej instytucji, a także, w stosownym przypadku, dla prawa partnerów społecznych do zawierania i egzekwowania układów zbiorowych zgodnie z przepisami i zwyczajami krajowymi.

(7)

Aby zapewnić niezbędny poziom harmonizacji odnośnych wymogów regulacyjnych w różnych państwach członkowskich, należy przyjąć dodatkowe przepisy definiujące zadania i obowiązki depozytariuszy, wskazujące podmioty prawne, które mogą zostać wyznaczone jako depozytariusze oraz wyjaśniające odpowiedzialność depozytariuszy w przypadkach utraty utrzymywanych aktywów UCITS lub w przypadku niewłaściwego wykonywania przez depozytariuszy obowiązków w zakresie dozoru. Takie niewłaściwe wykonywanie obowiązków może prowadzić do utraty aktywów, ale również do utraty wartości aktywów, jeżeli na przykład depozytariusz tolerował inwestycje niezgodne z regulaminem funduszu, narażając inwestora na nieoczekiwane lub spodziewane ryzyka. Dodatkowe przepisy powinny także wyjaśniać warunki, zgodnie z którymi funkcje depozytariusza mogą być przekazywane.

(8)

Należy wyjaśnić, że UCITS powinno wyznaczyć jednego depozytariusza sprawującego ogólny nadzór nad aktywami UCITS. Wymóg funkcjonowania jednego depozytariusza powinien zagwarantować, że depozytariusz ten ma wgląd we wszystkie aktywa UCITS, a zarówno zarządzający funduszem, jak i inwestorzy dysponują jednym punktem kontaktowym w przypadku pojawienia się problemów w związku z przechowywaniem aktywów lub wykonywaniem funkcji dozorczych. Przechowywanie aktywów obejmuje utrzymywanie aktywów lub – w przypadku aktywów, których charakter uniemożliwia ich utrzymywanie – weryfikację prawa własności do tych aktywów, jak również prowadzenie ewidencji tychże aktywów.

(9)

Wykonując swoje zadania, depozytariusz powinien postępować uczciwie, sprawiedliwie, profesjonalnie, niezależnie oraz w interesie UCITS i inwestorów UCITS.

(10)

W celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia do wykonywania obowiązków depozytariuszy we wszystkich państwach członkowskich, bez względu na formę prawną UCITS, konieczne jest wprowadzenie jednolitego wykazu obowiązków dozorczych dotyczących zarówno UCITS mających formę spółki (spółki inwestycyjnej), jak i UCITS mających formę funduszu kontraktowego.

(11)

Depozytariusz powinien być odpowiedzialny za właściwe monitorowanie przepływu środków pieniężnych UCITS oraz, w szczególności, za zapewnienie prawidłowego księgowania środków inwestorów i środków gotówkowych należących do UCITS na rachunkach otwartych w imieniu UCITS lub w imieniu spółki zarządzającej działającej w imieniu UCITS bądź w imieniu depozytariusza działającego w imieniu UCITS. Należy zatem przyjąć szczegółowe przepisy w zakresie monitorowania środków pieniężnych w celu zapewnienia skutecznego i spójnego poziomu ochrony inwestorów. Zapewniając, aby środki pieniężne inwestorów były zapisywane na rachunkach gotówkowych, depozytariusz powinien wziąć pod uwagę zasady określone w art. 16 dyrektywy Komisji 2006/73/WE z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzającej środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (7).

(12)

W celu zapobieżenia dokonywaniu nielegalnych przelewów pieniężnych należy ustanowić wymóg, aby niemożliwe było otwieranie rachunku gotówkowego powiązanego z transakcjami funduszy bez wiedzy depozytariusza.

(13)

Każdy instrument finansowy utrzymywany na rzecz UCITS powinien zostać oddzielony od aktywów własnych depozytariusza i powinien w dowolnym momencie być jasno określony jako należący do danego UCITS; wymóg ten powinien zapewnić dodatkowy poziom ochrony inwestorów w razie upadłości depozytariusza.

(14)

Poza istniejącym obowiązkiem przechowywania aktywów należących do UCITS należy odróżnić aktywa, które mogą być utrzymywane, od aktywów, które nie mogą być utrzymywane, w którym to przypadku zastosowanie ma wymóg prowadzenia rejestru i weryfikowania tytułu własności. Należy jasno odróżnić grupę aktywów, które mogą być utrzymywane, ponieważ obowiązek zwrotu utraconych aktywów powinien dotyczyć wyłącznie tej konkretnej kategorii aktywów finansowych.

(14a)

Instrumenty finansowe utrzymywane przez depozytariusza nie powinny być ponownie wykorzystane na własny rachunek przez depozytariusza lub jakąkolwiek inną osobę trzecią, której przekazano funkcje utrzymywania aktywów.

(15)

Konieczne jest zdefiniowanie warunków przekazywania osobie trzeciej obowiązków depozytariusza w zakresie przechowywania. Przekazywanie oraz dalsze przekazywanie obowiązków powinno być obiektywnie uzasadnione i powinno podlegać ścisłym wymogom dotyczącym odpowiedniości osoby trzeciej, której powierza się przekazywaną funkcję, a także dotyczącym wykazywania się odpowiednimi umiejętnościami, pieczołowitością i starannością, które to wymogi powinien stosować depozytariusz przy wyborze, wyznaczaniu i ocenie tej osoby trzeciej. W celu osiągnięcia jednolitych warunków rynkowych oraz równie wysokiego stopnia ochrony inwestorów, warunki te powinny zostać dostosowane do tych, które mają zastosowanie na mocy dyrektywy 2011/61/UE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (8) i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. Należy przyjąć przepisy zapewniające dysponowanie przez osoby trzecie niezbędnymi środkami do wykonywania swoich obowiązków oraz wyodrębnianie przez nie aktywów UCITS.

(16)

Powierzenie utrzymywania aktywów operatorowi systemu rozrachunku papierów wartościowych przewidzianemu w dyrektywie 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (9) bądź też powierzanie świadczenia podobnych usług systemom rozrachunku papierów wartościowych z państw trzecich nie powinno być uznawane za przekazywanie funkcji utrzymywania aktywów.

(17)

Osoba trzecia, której przekazuje się przechowywanie aktywów, powinna mieć możliwość prowadzenia rachunku zbiorczego jako wspólnego wyodrębnionego rachunku dla wielu UCITS.

(18)

W przypadku, gdy utrzymywanie zostaje przekazane osobie trzeciej, należy także zapewnić, aby osoba trzecia podlegała szczegółowym regulacjom ostrożnościowym i nadzorowi ostrożnościowemu. Ponadto, w celu upewnienia się, że instrumenty finansowe znajdują się w posiadaniu osoby trzeciej, której przekazano zadania związane z utrzymywaniem, należy przeprowadzać okresowe kontrole zewnętrzne.

(19)

W celu zapewnienia niezmiennie wysokiego poziomu ochrony inwestorów należy przyjąć przepisy w zakresie zasad postępowania oraz zarządzania konfliktami interesów, które to przepisy powinny mieć zastosowanie we wszystkich sytuacjach, w tym także w przypadku przekazywania obowiązków w zakresie przechowywania. Przepisy te powinny w szczególności zapewniać wyraźne oddzielenie zadań i funkcji depozytariusza, UCITS i spółki zarządzającej.

(20)

W celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorów oraz zagwarantowania odpowiedniego poziomu regulacji ostrożnościowych i stałej kontroli, konieczne jest określenie wyczerpującego wykazu podmiotów uprawnionych do pełnienia roli depozytariusza tak, aby pełnienie roli depozytariuszy UCITS było dozwolone wyłącznie dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych. W celu umożliwienia innym podmiotom, które mogły być uprzednio uprawnione do pełnienia roli depozytariusza na rzecz funduszy UCITS, przekształcenia się w podmioty uprawnione, należy przyjąć przepisy przejściowe w stosunku do tych podmiotów.

(21)

Należy określić i sprecyzować odpowiedzialność depozytariusza UCITS w przypadku utraty utrzymywanego instrumentu finansowego. W przypadku utraty utrzymywanego instrumentu finansowego depozytariusz powinien być odpowiedzialny za zwrot instrumentu finansowego identycznego rodzaju lub o odpowiadającej kwocie do UCITS. Nie należy przewidywać dalszego uwolnienia się od odpowiedzialności w przypadku utraty aktywów z wyjątkiem sytuacji, gdy depozytariusz jest w stanie udowodnić, że utrata nastąpiła w wyniku „wydarzenia zewnętrznego pozostającego poza jego uzasadnioną kontrolą, którego skutki byłyby nieuniknione mimo wszelkich uzasadnionych kroków podjętych w celu zapobieżenia im”. W tym kontekście, w celu uwolnienia się od odpowiedzialności depozytariusz nie powinien na przykład mieć możliwości powoływania się na sytuacje wewnętrzne, takie jak nadużycie popełnione przez pracownika.

(22)

W przypadku, gdy depozytariusz przekazuje zadania związane z utrzymywaniem, a instrumenty finansowe utrzymywane przez osobę trzecią zostają utracone, odpowiedzialność powinien ponosić depozytariusz. Należy także określić, że w przypadku utraty utrzymywanego instrumentu depozytariusz ma obowiązek zwrócenia instrumentu finansowego identycznego rodzaju lub o odpowiadającej kwocie, nawet jeżeli utrata nastąpiła po stronie subpowiernika. Depozytariusz może uwolnić się od tej odpowiedzialności jedynie wtedy, gdy jest w stanie udowodnić, że utrata nastąpiła wskutek wydarzenia zewnętrznego pozostającego poza jego uzasadnioną kontrolą, którego skutki byłyby nieuniknione mimo wszelkich uzasadnionych kroków podjętych w celu zapobieżenia im. W tym kontekście, w celu uwolnienia się od odpowiedzialności depozytariusz nie powinien na przykład mieć możliwości powoływania się na sytuacje wewnętrzne, takie jak nadużycie popełnione przez pracownika. Nie powinno być możliwe uwolnienie się od odpowiedzialności, publicznoprawnej bądź umownej, w przypadku utraty aktywów przez depozytariusza lub jego subpowiernika.

(23)

Każdy inwestor funduszu UCITS powinien mieć możliwość bezpośredniego lub pośredniego – za pośrednictwem spółki zarządzającej – występowania z roszczeniami dotyczącymi odpowiedzialności swojego depozytariusza. Dochodzenie roszczeń wobec depozytariusza nie powinno zależeć od prawnego charakteru funduszu UCITS (forma spółki lub forma funduszu kontraktowego) ani od prawnego charakteru stosunku między depozytariuszem, spółką zarządzającą a posiadaczami jednostek.

(24)

W dniu 12 lipca 2010 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący zmian w dyrektywie 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (10). Niezwykle ważne jest, aby wniosek z dnia 12 lipca 2010 r. został uzupełniony poprzez wyjaśnienie zobowiązań oraz zakresu odpowiedzialności depozytariusza i subpowierników UCITS w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorów UCITS w przypadkach, gdy depozytariusz nie może wywiązać się ze swoich obowiązków określonych w tej dyrektywie.

(24a)

W świetle przepisów ustanowionych w niniejszej dyrektywie określających zakres funkcji i odpowiedzialności depozytariuszy, Komisja powinna przeprowadzić analizę sytuacji, w których niewykonanie obowiązków przez depozytariusza UCITS lub subpowiernika mogłoby powodować straty dla posiadaczy jednostek UCITS, czy to wskutek utraty wartości netto ich aktywów, czy z innych przyczyn, które są nieodzyskiwalne na podstawie tych przepisów, i które w związku z tym mogłyby wymagać rozszerzenia istniejących systemów rekompensat dla inwestorów, tak aby obejmowały ochronę ubezpieczeniową lub jakiś rodzaj rekompensat, obejmujący powiernika na wypadek niedopełnienia obowiązków przez subpowiernika. W ramach analizy należy ponadto zbadać sposoby zapewnienia równoważnej ochrony inwestorom lub przejrzystości w takich sytuacjach, niezależnie od łańcucha pośredników między inwestorem a zbywalnymi papierami wartościowymi, na które wpływ ma niewykonanie obowiązków. Analiza ta powinna zostać przekazana Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w razie konieczności wraz z wnioskami ustawodawczymi.

(25)

Należy zapewnić, aby te same wymogi były stosowane do depozytariuszy bez względu na formę prawną UCITS. Spójność wymogów powinna wzmocnić pewność prawną, zwiększyć ochronę inwestorów i przyczynić się do stworzenia jednolitych warunków rynkowych. Komisja nie otrzymała żadnego powiadomienia o wykorzystaniu przez spółkę inwestycyjną odstępstwa od ogólnego obowiązku powierzania aktywów depozytariuszowi. Wymogi dyrektywy 2009/65/WE w odniesieniu do depozytariusza spółki inwestycyjnej należy zatem uznać za zbędne.

(26)

Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie wzmocnienia systemów sankcji w branży usług finansowych, właściwe organy powinny posiadać uprawnienia do nakładania sankcji pieniężnych na tyle wysokich, aby były skuteczne , odstraszające i proporcjonalne tak, aby równoważyły one spodziewane korzyści płynące z zachowań naruszających istniejące wymogi.

(27)

W celu zapewnienia spójnego stosowania we wszystkich państwach członkowskich, przy ustalaniu rodzaju sankcji lub środków administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji finansowych państwa członkowskie powinny zapewniać uwzględnianie przez ich właściwe organy wszystkich istotnych okoliczności.

(28)

W celu wzmocnienia odstraszającego efektu sankcji w stosunku do ogółu społeczeństwa oraz informowania go o naruszeniach przepisów, które mogą niekorzystnie wpływać na ochronę inwestorów, sankcje powinny podlegać publikacji, z wyjątkiem pewnych ściśle określonych przypadków. W celu zagwarantowania zgodności z zasadą proporcjonalności w przypadku, gdy publikacja wspomnianych informacji wyrządziłaby niewspółmierną szkodę zaangażowanym stronom, sankcje powinny podlegać publikacji w sposób anonimowy.

(29)

W celu wykrycia ewentualnych naruszeń właściwe organy powinny otrzymać niezbędne uprawnienia dochodzeniowe i ustanawiać skuteczne mechanizmy motywujące do zgłaszania potencjalnych lub rzeczywistych naruszeń.

(30)

Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać przepisów prawa państw członkowskich w zakresie przestępstw i sankcji.

(31)

Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej zapisanymi w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(32)

W celu zapewnienia osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W szczególności, Komisja powinna być uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych w celu określenia: szczegółowych postanowień, które powinna zawierać standardowa umowa między depozytariuszem a spółką zarządzającą lub spółką inwestycyjną; warunków wykonywania funkcji depozytariusza, w tym rodzaju instrumentów finansowych, które należy włączyć do zakresu obowiązków depozytariusza w zakresie utrzymywania; warunków wykonywania przez depozytariusza swoich obowiązków w zakresie utrzymywania instrumentów finansowych zarejestrowanych w centralnym depozycie oraz warunków przechowywania przez depozytariusza instrumentów finansowych wyemitowanych w formie imiennej i zarejestrowanych u emitenta lub rejestratora; obowiązków depozytariusza w zakresie dochowywania należytej staranności; obowiązku wyodrębniania aktywów; warunków i okoliczności, w których utrzymywane instrumenty finansowe powinny zostać uznane za utracone; co należy rozumieć przez wydarzenia zewnętrzne pozostającego poza uzasadnioną kontrolą, których skutki byłyby nieuniknione mimo wszystkich uzasadnionych kroków podjętych w celu zapobieżenia im. Te akty delegowane powinny zapewniać poziom ochrony inwestorów, który byłby co najmniej tak wysoki jak poziom przewidziany w aktach delegowanych przyjętych na mocy dyrektywy 2011/61/UE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(33)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających (11), państwa członkowskie zobowiązały się do przedstawienia, w uzasadnionych przypadkach, powiadomienia o środkach transpozycji wraz z co najmniej jednym dokumentem wyjaśniającym związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów prawnych służących transpozycji. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje przekazanie tego rodzaju dokumentów za uzasadnione.

(34)

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zwiększenie zaufania inwestorów do UCITS dzięki wzmocnieniu wymogów dotyczących obowiązków i odpowiedzialności depozytariuszy, polityki wynagrodzeń spółek zarządzających i spółek inwestycyjnych oraz dzięki wprowadzeniu wspólnych standardów dotyczących sankcji stosowanych w przypadku poważnych naruszeń przepisów niniejszej dyrektywy nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie działające niezależnie od siebie, natomiast, z uwagi na ich zasięg i skutki, mogą zostać skuteczniej osiągnięte na poziomie Unii, Unia może przyjąć niezbędne środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(34a)

Przeprowadzono konsultacje z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych zgodnie rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych.

(35)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/65/WE,

1)

dodaje się art. 14a i 14b w brzmieniu:

„Artykuł 14a

1.   Państwa członkowskie wymagają, aby spółki zarządzające tworzyły i posiadały politykę i praktyki w zakresie wynagrodzeń, które są zgodne z rozsądnym i skutecznym zarządzaniem ryzykiem i je promują, a także nie zachęcają do podejmowania ryzyka niezgodnego z profilami ryzyka, regulaminami lub dokumentami założycielskimi zarządzanych przez nie UCITS.

2.   Polityka wynagrodzeń i praktyki w tym zakresie obejmują stałe i zmienne składniki wynagrodzeń oraz nieokreślone z góry świadczenia emerytalne.

3.   Polityka wynagrodzeń i praktyki w tym zakresie mają zastosowanie do tych kategorii pracowników, w tym pracowników oraz innych członków personelu, takich jak (ale nie jedynie) pracownicy zatrudnieni na czas określony i pracownicy kontraktowi, na poziomie funduszu lub subfunduszu, którzy :

4.   Zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 EUNGiPW wydaje wytyczne skierowane do właściwych organów zgodne z art. 14b. W wytycznych tych uwzględnia się zasady rozsądnej polityki wynagrodzeń określone w zaleceniu ▌ 2009/384/WE, wielkość spółek zarządzających i zarządzanych przez nie UCITS, ich organizację wewnętrzną oraz charakter, zakres i złożoność ich działalności. W procesie tworzenia wytycznych EUNGiPW współpracuje ściśle z ▌ EUNB, aby zapewnić spójność z wymogami opracowanymi dla innych sektorów usług finansowych, w szczególności instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.

Artykuł 14b

1.   Ustanawiając i stosując politykę wynagrodzeń, o której mowa w art. 14a, spółki zarządzające przestrzegają następujących zasad, w taki sposób i w takim zakresie, który odpowiada ich wielkości, wewnętrznej organizacji oraz charakterowi, zakresowi i złożoności ich działalności:

1a.     EUNGiPW, we współpracy z właściwymi organami, monitoruje politykę wynagrodzeń, o której mowa w art. 14a. W przypadku naruszenia art. 14a i niniejszego artykułu, EUNGiPW może podjąć działania zgodnie z uprawnieniami przysługującymi mu na mocy art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, w szczególności poprzez przedstawienie właściwym organom zaleceń dotyczących wydania tymczasowego zakazu stosowania określonej polityki wynagrodzeń lub ograniczenia jej stosowania.

1b.     [UCITS/spółka zarządzająca/komitet ds. wynagrodzeń] corocznie udostępnia inwestorom na trwałym nośniku informacje dotyczące polityki w zakresie wynagrodzeń pracowników UCITS w ramach postanowień art. 14a, a także informacje o sposobie obliczania wynagrodzeń.

1c.     Niezależnie od ust. 1 państwa członkowskie dbają o to, aby właściwy organ mógł zażądać od [UCITS/spółki zarządzającej/komitetu ds. wynagrodzeń] pisemnego wyjaśnienia kwestii spójności pakietu wynagrodzenia zmiennego z obowiązkiem przyjęcia polityki w zakresie wynagrodzeń, która:

Współpracując ściśle z EUNB, EUNGiPW wyjaśnia w swoich wytycznych dotyczących polityki w zakresie wynagrodzeń, w jaki sposób różne sektorowe zasady wynagradzania, takie jak te zawarte w dyrektywie 2011/61/UE i dyrektywie 2013/36/UE, mają być stosowane, jeżeli pracownicy lub inne kategorie personelu świadczą usługi podlegające różnym sektorowym zasadom wynagradzania. [Popr. 3]

2.   Zasady określone w ust. 1 mają zastosowanie do wszelkich typów wynagrodzeń wypłacanych przez spółki zarządzające oraz do każdego przekazania jednostek uczestnictwa lub udziałów UCITS, dokonanych na korzyść tych kategorii personelu, w tym kadry kierowniczej wyższego szczebla, osób podejmujących ryzyko działalności, osób sprawujących kontrolę oraz wszelkich pracowników otrzymujących całkowite wynagrodzenie plasujące ich na tym samym szczeblu siatki płac, co kadra kierownicza wyższego szczebla i osoby podejmujące ryzyko działalności, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka lub profile ryzyka zarządzanych przez nie UCITS.

3.   Spółki zarządzające, które mają duże znaczenie ze względu na swoją wielkość lub wielkość zarządzanych przez nie UCITS, ich wewnętrzną organizację oraz charakter, zakres i złożoność ich działalności, ustanawiają komitet ds. wynagrodzeń. Komitet ds. wynagrodzeń ustanawiany jest w sposób, który umożliwia kompetentną i niezależną ocenę polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń, a także zachęt związanych z zarządzaniem ryzykiem.

Komitet ds. wynagrodzeń ustanowiony, w odpowiednim przypadku, zgodnie z wytycznymi EUNGiPW jest odpowiedzialny za przygotowywanie decyzji dotyczących wynagrodzeń, w tym mających wpływ na ryzyko i zarządzanie nim w danej spółce zarządzającej lub w danym UCITS i które są podejmowane przez organ zarządzający w ramach jego funkcji nadzorczej. Komitetowi ds. wynagrodzeń przewodniczy członek organu zarządzającego, który nie sprawuje żadnych funkcji wykonawczych w danej spółce zarządzającej. Członkowie komitetu ds. wynagrodzeń są członkami organu zarządzającego, którzy nie sprawują żadnych funkcji wykonawczych w danej spółce zarządzającej. Komitet ds. wynagrodzeń obejmuje przedstawicieli pracowników i ustanawia zasady umożliwiające działanie w porozumieniu z akcjonariuszami. W przygotowaniu swych decyzji komitet ds. wynagrodzeń bierze pod uwagę długoterminowy interes zainteresowanych stron, inwestorów oraz interes publiczny” .

2)

W art. 20 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

3)

artykuł 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

1.   Spółka inwestycyjna i, dla każdego funduszu wspólnego, którym zarządza, spółka zarządzająca zapewnia wyznaczenie jednego depozytariusza zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.

2.   Wyznaczenie depozytariusza przybiera formę pisemnej umowy.

Umowa taka obejmuje zasady regulujące przepływ informacji uznawanych za niezbędne do umożliwienia depozytariuszowi wykonywania funkcji w odniesieniu do UCITS, dla pełnienia których został wyznaczony, zgodnie z niniejszą dyrektywą i innymi stosownymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi odnoszącymi się do depozytariuszy w macierzystym państwie członkowskim UCITS.

3.   Depozytariusz:

4.   Depozytariusz zapewnia odpowiednie monitorowanie przepływów pieniężnych UCITS, a w szczególności zapewnia, aby wpłynęły wszystkie płatności dokonywane przez lub w imieniu inwestorów w ramach subskrypcji jednostek uczestnictwa UCITS oraz aby wszystkie środki pieniężne UCITS zostały zaksięgowane na rachunkach gotówkowych spełniających następujące warunki:

W przypadku gdy rachunki gotówkowe zostały otwarte w imieniu depozytariusza działającego w imieniu UCITS, na takich rachunkach nie księguje się środków pieniężnych podmiotu, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), ani żadnych środków pieniężnych depozytariusza.

5.   Aktywa UCITS są powierzane depozytariuszowi do przechowywania w następujący sposób:

5a.     Depozytariusz systematycznie przedstawia spółce zarządzającej obszerny wykaz wszystkich aktywów utrzymywanych w imieniu UCITS.

5b.     Instrumenty finansowe utrzymywane przez depozytariusza nie są ponownie wykorzystane na własny rachunek przez depozytariusza lub przez jakąkolwiek osobę trzecią, której przekazano funkcje utrzymywania aktywów.

Dla celów niniejszego artykułu ponowne wykorzystanie oznacza jakiekolwiek wykorzystanie instrumentów finansowych przekazanych w ramach jednej transakcji w celu zabezpieczenia innej transakcji, w tym (lecz nie tylko) ich przekazywanie, oddawanie w zastaw, sprzedawanie i pożyczanie .

6.   Państwa członkowskie zapewniają, aby w razie niewypłacalności depozytariusza lub każdego regulowanego podmiotu utrzymującego instrumenty finansowe należące do UCITS, instrumenty finansowe ▐ nie były dostępne do podziału ani do zbycia i podziału środków między wierzycieli depozytariusza i/lub regulowanego podmiotu.

7.   Depozytariusz nie może przekazywać osobom trzecim swoich funkcji, o których mowa w ust. 3 i 4.

Depozytariusz może przekazywać osobom trzecim funkcje, o których mowa w ust. 5, tylko pod następującymi warunkami:

Funkcje, o których mowa w ust. 5, mogą zostać przekazane przez depozytariusza wyłącznie osobie trzeciej, która przez cały okres wykonywania zadań jej przekazanych:

Dla celów postanowień lit e) EUNGiPW zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 wydaje przeznaczone dla właściwych organów wytyczne dotyczące odpowiednich ustaleń w razie niewypłacalności osoby trzeciej.

Niezależnie od akapitu trzeciego lit. b), w przypadku gdy prawo państwa trzeciego wymaga, by pewne instrumenty finansowe były utrzymywane przez podmiot lokalny, a żaden z podmiotów lokalnych nie spełnia wymogów przekazania określonych w  akapicie trzecim lit. a) do f) , depozytariusz może przekazać swoje funkcje takiemu podmiotowi lokalnemu jedynie w zakresie, w jakim wymaga tego prawo państwa trzeciego, i wyłącznie wówczas, gdy nie ma podmiotów lokalnych spełniających wymogi przekazania, i tylko w przypadku, gdy:

Osoba trzecia może z kolei dalej przekazywać te funkcje, pod warunkiem przestrzegania tych samych wymogów. W takim przypadku art. 24 ust. 2 stosuje się odpowiednio do tych stron.

Do celów niniejszego ustępu, świadczenie usług przez systemy rozrachunku papierów wartościowych wskazanych w dyrektywie 98/26/WE lub świadczenie podobnych usług przez systemy rozrachunku papierów wartościowych z państw trzecich nie jest uznawane za przekazanie funkcji w zakresie utrzymywania.”

4)

w art. 23 wprowadza się następujące zmiany:

5)

artykuł 24 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 24

1.   Państwa członkowskie zapewniają, że depozytariusz jest odpowiedzialny wobec UCITS oraz wobec posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS za utratę przez depozytariusza lub przez osobę trzecią, której przekazano utrzymywanie instrumentów finansowych oddanych do utrzymywania zgodnie z art. 22 ust. 5▐.

W przypadku utraty instrumentu finansowego oddanego do utrzymania państwa członkowskie zapewniają, że depozytariusz niezwłocznie zwraca UCITS lub spółce zarządzającej działającej w imieniu UCITS instrument finansowy identycznego rodzaju lub o odpowiadającej kwocie. Depozytariusz nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli może wykazać, iż utrata nastąpiła w wyniku wydarzenia zewnętrznego poza uzasadnioną kontrolą, którego skutki byłyby nieuniknione mimo wszelkich uzasadnionych kroków podjętych w celu zapobieżenia im.

Państwa członkowskie zapewniają, że depozytariusz jest również odpowiedzialny wobec UCITS i wobec inwestorów UCITS za wszelkie inne straty poniesione przez nich w wyniku niedbałego wykonania lub zamierzonego niewykonania we właściwy sposób przez depozytariusza swoich obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy.

2.   Jakiekolwiek przekazanie, o którym mowa w art. 22 ust. 7, nie ma wpływu na odpowiedzialność depozytariusza.

3.   Odpowiedzialność depozytariusza, o której mowa w ust. 1, nie może zostać wyłączona ani ograniczona na mocy umowy.

4.   Umowa naruszająca przepis ust. 3 jest nieważna.

5.   Posiadacze jednostek uczestnictwa UCITS mogą egzekwować odpowiedzialność depozytariusza bezpośrednio lub za pośrednictwem spółki zarządzającej.

5a.     Żadne postanowienie niniejszego artykułu nie stanowi przeszkody dla depozytariusza w podejmowaniu działań mających na celu wywiązanie się ze spoczywającej na nim odpowiedzialności wynikającej z ust. 1, pod warunkiem że takie działania nie ograniczają ani nie zmniejszają tej odpowiedzialności oraz nie powodują opóźnień w wykonywaniu obowiązków depozytariusza.”

6)

artykuł 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Wykonując swoje funkcje, spółka zarządzająca oraz depozytariusz postępują w sposób uczciwy, sprawiedliwy, profesjonalny i niezależny oraz działają w interesie UCITS i inwestorów UCITS.

Ani depozytariusz, ani żaden z jego powierników nie prowadzi działań związanych z UCITS lub spółką zarządzającą w imieniu UCITS, które mogą wywołać konflikt interesów między UCITS, inwestorami UCITS, spółką zarządzającą i nim samym, o ile depozytariusz nie zagwarantuje oddzielenia pod względem funkcjonalnym i hierarchicznym ▐ potencjalnie sprzecznych zadań, a ewentualne konflikty interesów nie zostaną właściwie określone, zarządzane, monitorowane i ujawnione inwestorom UCITS.”

7)

artykuł 26 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 26

1.   Przepisy prawa lub regulamin funduszu wspólnego określają warunki zmiany spółki zarządzającej i depozytariusza oraz zasady zapewnienia ochrony interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa w razie takiej zmiany.

2.   Przepisy prawa lub dokumenty założycielskie spółki inwestycyjnej określają warunki zmiany spółki zarządzającej i depozytariusza oraz zasady zapewnienia ochrony interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa w razie takiej zmiany.”

8)

dodaje się art. 26a i 26b w brzmieniu:

„Artykuł 26a

Depozytariusz udostępnia swoim właściwym organom na ich żądanie wszelkie informacje, które otrzymał w trakcie pełnienia swoich obowiązków i które mogą być niezbędne właściwym organom UCITS lub spółce zarządzającej UCITS . Jeżeli właściwe organy UCITS lub spółki zarządzającej różnią się od właściwych organów lub spółki zarządzającej depozytariusza, właściwe organy depozytariusza dzielą się otrzymanymi informacjami bez zbędnej zwłoki z właściwymi organami UCITS i spółką zarządzającą.

Artykuł 26b

1.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania ▌ aktów delegowanych zgodnie z art. 112 ▌, określających:

9)

art. 30 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Artykuły 13, 14, 14a i 14b stosuje się odpowiednio wobec spółek inwestycyjnych, które nie wyznaczyły spółki zarządzającej posiadającej zezwolenie na działalność wydane na mocy niniejszej dyrektywy.”;

10)

skreśla się rozdział V sekcję 3;

11)

w art. 69 ust. 3 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„Sprawozdanie roczne zawiera również:

11a)

art. 78 ust. 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:

12)

w art. 98 wprowadza się następujące zmiany:

13)

artykuł 99 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 99

1.    Bez uszczerbku dla uprawnień kontrolnych właściwych organów określonych w art. 98 i dla prawa państw członkowskich do wprowadzania i nakładania sankcji karnych państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji i  innych  środków administracyjnych w przypadku nieprzestrzegania przepisów prawa krajowego przyjętych w celu wykonania niniejszej dyrektywy oraz zapewniają stosowanie tych środków. Te sankcje i środki muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Jeżeli zobowiązania dotyczą UCITS, spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych lub depozytariuszy, w przypadku naruszenia przepisów państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania sankcji lub środków w stosunku do członków organu zarządzającego oraz w stosunku do wszelkich innych osób, które w świetle krajowego prawa ponoszą odpowiedzialność za dane naruszenie.

3.   Właściwym organom przyznaje się wszelkie uprawnienia dochodzeniowe, które są niezbędne do wykonywania ich funkcji. Wykonując swoje uprawnienia, właściwe organy współpracują ze sobą ściśle w celu zapewnienia pożądanej skuteczności sankcji lub środków oraz koordynują swoje działania w przypadku postępowań obejmujących sprawy transgraniczne.”;

14)

dodaje się art. 99a, 99b, 99c, 99d i 99e w brzmieniu:

„Artykuł 99a

1.    Państwa członkowskie dopilnowują, aby ich przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne przewidywały sankcje w następujących przypadkach:

2.   We wszystkich przypadkach, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania sankcji i środków administracyjnych obejmujących co najmniej:

Artykuł 99b

Państwa członkowskie zapewniają publikowanie przez właściwe organy bez zbędnej zwłoki informacji o sankcjach lub środkach nałożonych za naruszenie przepisów prawa krajowego przyjętych w celu transpozycji niniejszej dyrektywy, w tym informacji na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych za naruszenie, chyba że opublikowanie tych informacji stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności rynków finansowych. W przypadku gdy publikacja wspomnianych informacji wyrządziłaby niewspółmierną szkodę zaangażowanym stronom, właściwe organy publikują informacje o nałożonym środku lub sankcji w sposób anonimowy.

Artykuł 99c

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby przy ustalaniu rodzaju sankcji lub środków administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji finansowych właściwe organy zapewniły ich skuteczność, proporcjonalność i odstraszający charakter z uwzględnieniem wszelkich istotnych okoliczności, w tym:

2.   EUNGiPW wydaje wytyczne przeznaczone dla właściwych organów zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 dotyczące rodzajów środków i sankcji administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji finansowych.

Artykuł 99d

1.   Państwa członkowskie zapewniają ustanowienie przez właściwe organy skutecznych mechanizmów sprzyjających zgłaszaniu właściwym organom naruszeń przepisów prawa krajowego transponujących niniejszą dyrektywę oraz utworzenie przez właściwe organy co najmniej jednego bezpiecznego kanału komunikacji umożliwiającego osobom powiadamianie o takich naruszeniach. Państwa członkowskie dopilnowują, aby tożsamość osób składających takie powiadomienia za pomocą tych kanałów była znana wyłącznie właściwemu organowi.

2.   Mechanizmy, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej:

2a.     EUNGiPW zapewnia co najmniej jeden bezpieczny kanał komunikacji służący do powiadamiania o naruszeniach przepisów prawa krajowego transponujących niniejszą dyrektywę. Państwa członkowskie dopilnowują, aby tożsamość osób składających takie powiadomienia za pomocą tych kanałów była znana wyłącznie EUNGiPW.

2b.     Powiadomienie EUNGiPW lub właściwego organu o naruszeniu przepisów prawa krajowego wdrażających niniejszą dyrektywę, dokonane w dobrej wierze na mocy ust. 2a, nie stanowi naruszenia ograniczenia ujawniania informacji określonego w umowie lub w przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych ani nie oznacza, że osoba składająca to powiadomienie ponosi jakiegokolwiek rodzaju odpowiedzialność w związku z takim powiadomieniem.

3.   Państwa członkowskie wymagają, by instytucje posiadały odpowiednie procedury zgłaszania przez swoich pracowników naruszeń wewnątrz firmy za pośrednictwem specjalnego kanału.

Artykuł 99e

1.   Państwa członkowskie przekazują EUNGiPW co roku zbiorczą informację o wszystkich środkach i sankcjach zastosowanych zgodnie z art. 99. EUNGiPW publikuje te informacje w sprawozdaniu rocznym.

2.   Jeżeli właściwy organ ujawni publicznie środek lub sankcję, powiadamia o nim jednocześnie EUNGiPW. Jeżeli podany do wiadomości publicznej środek lub sankcja dotyczy spółki zarządzającej, EUNGiPW dodaje wzmiankę o opublikowanych środkach lub sankcjach w wykazie spółek zarządzających ustanowionym zgodnie z art. 6 ust. 1.

3.   EUNGiPW opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych dotyczących procedur i form przekazywania informacji, o których mowa w niniejszym artykule.

EUNGiPW przedstawia Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia …

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

▌

(13)   Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.”"

15)

dodaje się art. 104a w brzmieniu:

„Artykuł 104a

1.   Państwo członkowskie stosuje dyrektywę 95/46/WE w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w państwie członkowskim zgodnie z niniejszą dyrektywą.

2.   Do przetwarzania danych osobowych przez EUNGiPW zgodnie z niniejszą dyrektywą stosuje się rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (14).

(14)   Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.”"

16)

artykuł 112 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 12, 14, 43, 51, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 90 , 95 i 111, powierza się Komisji na okres czterech lat od dnia 4 stycznia 2011 r.

Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 50a, powierza się Komisji na okres czterech lat od dnia 21 lipca 2011 r.

Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 22 i 24, powierza się Komisji na okres czterech lat od dnia […]. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż sześć miesięcy przed końcem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwoła je zgodnie z art. 112a.”;

17)

artykuł 112a ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 12, 14, 22, 24 , 43, 50a, 51, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 95 i 111, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.”;

18)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.