(1)

Rozporządzeniem (UE) 2016/1328 (3) Komisja Europejska nałożyła cła antydumpingowe na przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”) i Federacji Rosyjskiej („Rosja”) („pierwotne środki”). Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”.

(2)

Stawki cła antydumpingowego obowiązujące obecnie w odniesieniu do ChRL wynoszą 19,7 % w przypadku przywozu od objętych próbą producentów eksportujących, 20,5 % w przypadku przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą oraz 22,1 % w przypadku wszystkich pozostałych przedsiębiorstw, natomiast w odniesieniu do Rosji wynoszą od 18,7 % do 34 % w przypadku objętych próbą producentów eksportujących oraz 36,1 % w przypadku wszystkich pozostałych przedsiębiorstw.

(3)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (4) Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony 3 maja 2021 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („Eurofer”) („wnioskodawca”) w imieniu przemysłu Unii prowadzącego produkcję płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W uzasadnieniu wniosku o dokonanie przeglądu podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(5)

Po konsultacji z komitetem ustanowionym na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, aby wszcząć przegląd wygaśnięcia, 3 sierpnia 2021 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pochodzących z ChRL i Rosji („państwa, których dotyczy postępowanie”) na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(6)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, wszystkich znanych producentów unijnych, znanych producentów w ChRL i Rosji oraz organy ChRL i Rosji, znanych importerów, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia, i zaprosiła ich do udziału.

(8)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Komisja otrzymała uwagi od trzech producentów eksportujących w Rosji, rządu rosyjskiego, jednego importera niepowiązanego i jednego użytkownika.

(9)

W uwagach dotyczących wszczęcia przeglądu trzej rosyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że wnioskodawca nie przedstawił wystarczających i wiarygodnych dowodów na prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę ze strony przywozu z Rosji. Ponadto rząd rosyjski, rosyjscy producenci eksportujący, importer niepowiązany i użytkownik stwierdzili, że nie ma związku przyczynowego między sytuacją szkody poniesionej przez przemysł Unii a przywozem płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Chin i Rosji. Różne strony argumentowały, że szkoda dla przemysłu Unii, jeżeli istniała, była spowodowana innymi czynnikami niż wyrządzający szkodę przywóz z Rosji i Chin, ze względu na znikomą wielkość przywozu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z państw, których dotyczy postępowanie.

(10)

Jednakże jak wskazano również w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia, wnioskodawca twierdził, że „usunięcie szkody, jak ustalono pierwotnie, było wynikiem głównie obowiązywania środków oraz że ponowne wystąpienie znacznego przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, prawdopodobnie doprowadziłoby do ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii w przypadku wygaśnięcia środków” (6). Dochodzenie przeglądowe miało na celu ustalenie, czy wygaśnięcie środków może prowadzić do kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody spowodowanej przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie. Informacje przekazane przez wnioskodawcę na etapie wszczęcia przeglądu były wystarczające, aby wykazać, że szkoda spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych wystąpiłaby ponownie, gdyby przywóz po cenach dumpingowych został wznowiony i osiągnął wyższą wielkość. W związku z powyższym Komisja odrzuciła argumenty stron dotyczące związku przyczynowego.

(11)

Rząd rosyjski stwierdził, że wnioskodawca nie przedstawił wystarczających dowodów na wzrost dumpingu, jak określono w art. 5 ust. 2 porozumienia antydumpingowego, podczas obliczania wartości normalnej. Ponadto rząd rosyjski argumentował, że informacje przedstawione w jawnej wersji wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia nie były wystarczająco szczegółowe i nie zawierały dokładnych danych liczbowych wykorzystanych do obliczenia marginesu, ponieważ koszty transportu, koszty wywozu, jak również ceny na rosyjskim rynku płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno i same obliczenia zostały przedstawione w przybliżeniu. Rząd rosyjski zwrócił się do Komisji o przeanalizowanie obliczeń zaprezentowanych we wniosku i dostarczenie dowodów, że są one wiarygodne. Ponadto rząd rosyjski powołał się na art. 6 ust. 2 porozumienia antydumpingowego, wskazując, że nie zapewniając możliwości odpowiedniego zrozumienia istoty informacji poufnych, wnioskodawca uniemożliwił zarówno rządowi rosyjskiemu, jak i producentom rosyjskim, a także innym zainteresowanym stronom, pełną obronę ich interesów, oraz zwrócił się do Komisji i Euroferu o dostarczenie bardziej szczegółowych danych dotyczących obliczeń marginesu dumpingu.

(12)

W odniesieniu do twierdzenia dotyczącego przedstawienia wystarczających dowodów we wniosku o dokonanie przeglądu przyznano, że rosyjski wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii uległ znacznemu zmniejszeniu w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem. Z tego względu dokonana we wniosku ocena prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu odnosiła się do cen eksportowych stosowanych w wywozie do państw trzecich innych niż Unia. Analiza dowodów wykazała, że wniosek zawierał wystarczające dowody na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(13)

Margines dumpingu obliczony we wniosku odzwierciedlał politykę cenową rosyjskich producentów eksportujących na rynkach państw trzecich i niekoniecznie odzwierciedlał dokładny poziom dumpingu, który został obliczony w dochodzeniu. Wnioskodawca przedstawił jednak we wniosku wystarczające dowody dotyczące ceny eksportowej i wartości normalnej wskazujące na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu. Wnioskodawca przedstawił również wystarczająco szczegółowy opis metodyki zastosowanej do obliczania dumpingu, pozwalający na odpowiednie zrozumienie istoty informacji poufnych.

(14)

W celu dokonania oceny wartości normalnej płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w przypadku rosyjskich producentów eksportujących wnioskodawca zebrał informacje – dostępne publicznie i w źródłach dostępnych na zasadzie subskrypcji – na temat krajowych cen sprzedaży jednej tony płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno przez głównych eksporterów na rynkach krajowych w okresie odniesienia. Komisja zweryfikowała i potwierdziła cenę eksportową na podstawie bazy danych Global Trade Atlas („GTA”).

(15)

Ponieważ od czasu nałożenia ceł antydumpingowych w 2016 r. przywóz produktu objętego przeglądem z Rosji do Unii był znikomy, wnioskodawca ustalił cenę eksportową na podstawie kilku źródeł informacji o cenach sprzedaży eksportowej rosyjskich płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno do dowolnych państw trzecich w 2020 r. Te ceny eksportowe za jedną tonę płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno zostały ustalone na podstawie badania rynkowego dotyczącego cen eksportowych z Rosji. Cenę eksportową zweryfikowano i potwierdzono na podstawie średniej ceny z bazy danych GTA dla trzech głównych miejsc przeznaczenia wywozu z Rosji.

(16)

Wnioskodawca porównał zatem średnią cenę eksportową ex-works płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Rosji z wartością normalną opartą na cenach krajowych w Rosji.

(17)

Dokonując ustawowej analizy, Komisja uwzględniła jedynie te elementy, w odniesieniu do których istniały wystarczająco odpowiednie i dokładne dowody.

(18)

W związku z powyższym argumenty rządu rosyjskiego odrzucono.

(19)

Komisja uznała, że zawarta w aktach sprawy wersja wniosku nieopatrzona klauzulą poufności otwarta do wglądu zainteresowanych stron zawiera wszystkie istotne dowody oraz niepoufne streszczenia danych poufnych, umożliwiając zainteresowanym stronom odpowiednie skorzystanie z prawa do obrony. W związku z tym argument ten odrzucono.

(20)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(21)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę trzech producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży produktu podobnego. Próba składała się z trzech producentów unijnych, których produkcja odpowiadała ponad 30 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji produktu podobnego na terenie Unii i ponad 20 % całkowitej szacunkowej wielkości sprzedaży.

(22)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag, w związku z czym wstępna próba została potwierdzona i uznana za reprezentatywną dla przemysłu Unii.

(23)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w załączniku do zawiadomienia o wszczęciu postępowania.

(24)

Na pytania zawarte w formularzu kontroli wyrywkowej nie odpowiedział żaden importer niepowiązany. W związku z tym Komisja zdecydowała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(25)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Rosji i Chinach o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Poza tym Komisja zwróciła się do władz chińskich i rosyjskich o wskazanie ewentualnych innych producentów eksportujących, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(26)

Na etapie wszczęcia postępowania Komisja udostępniła kopię kwestionariusza w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie internetowej DG ds. Handlu.

(27)

Żaden z chińskich producentów eksportujących nie podał wymaganych informacji ani nie wyraził zgody na włączenie do próby. Komisja poinformowała Misję Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o swoim zamiarze zastosowania dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Nie otrzymano żadnych uwag.

(28)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów, ustaleń dotyczących przywozu z ChRL dokonano zatem na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w szczególności wykorzystując statystyki dotyczące handlu na temat przywozu i wywozu (Eurostat, Global Trade Atlas („GTA”) (7) i OECD (8)).

(29)

Trzej rosyjscy producenci eksportujący, czyli przedsiębiorstwo PJSC Magnitogorsk Iron and Steel Works (MMK) i powiązane z nim przedsiębiorstwa („grupa MMK”), przedsiębiorstwo PJSG Novolipetsk Steel (NLMK) i powiązane z nim przedsiębiorstwa („grupa NLMK”) oraz przedsiębiorstwo PJSC Severstal (Severstal) i powiązane z nim przedsiębiorstwa („grupa SEVERSTAL”), przedstawili wymagane informacje i wyrazili zgodę na uwzględnienie tych przedsiębiorstw w próbie. 6 września 2021 r. wskazani wyżej trzej producenci eksportujący poinformowali jednak Komisję, że postanowili nie przekazywać indywidualnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczącym ceł antydumpingowych, ale będą współpracować z Komisją w zakresie wszystkich innych aspektów przeglądu wygaśnięcia, takich jak uwagi dotyczące wniosku o dokonanie przeglądu, prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody oraz interes Unii.Następnie 13 września 2021 r. ci trzej rosyjscy producenci eksportujący przedstawili uwagi do wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, dotyczące domniemanej kontynuacji i prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę oraz dotyczące interesu Unii. Zwrócili się do Komisji o przeprowadzenie selektywnej weryfikacji odpowiednich danych dotyczących poszczególnych przedsiębiorstw, takich jak dane dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych, przedstawionych wraz z uwagami.

(30)

Po otrzymaniu wspomnianego komunikatu 21 września i 19 listopada 2021 r. Komisja poinformowała wspomnianych producentów eksportujących, że uznaje ich za strony niewspółpracujące i poinformowała ich o swoim zamiarze zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz wykorzystania dostępnych faktów w celu sformułowania swoich ustaleń z dochodzenia. Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała również władze Rosji o swoim zamiarze zastosowania dostępnych faktów.

(31)

30 września i 29 listopada 2021 r. Komisja otrzymała od trzech omawianych rosyjskich producentów eksportujących uwagi dotyczące zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Nie zgodzili się oni z dokonaną przez Komisję oceną ich statusu współpracy i ponownie wyrazili zamiar współpracy w zakresie innych aspektów przeglądu, takich jak kontynuacja lub ponowne wystąpienie szkody, prawdopodobieństwo dalszego występowania dumpingu wyrządzającego szkodę oraz interes Unii. Ponownie zwrócili się do Komisji o sprawdzenie przedstawionych przez nich danych dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych.

(32)

Rosyjscy producenci eksportujący nie przekazali w tym zakresie wymaganych niezbędnych informacji w swoich odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja uznała, że rosyjscy producenci eksportujący przekazali jedynie fragmentaryczne informacje ograniczające się do produkcji, mocy produkcyjnych i wielkości produkcji bez dowodów potwierdzających te informacje. W związku z tym, jako że producenci eksportujący nie przekazali wystarczających i wiarygodnych informacji, które pozwoliłyby Komisji na dokonanie dostatecznie dokładnych ustaleń, jak wyjaśniono w motywie 30, Komisja wykorzystała informacje dostępne w aktach sprawy. W każdym razie Komisja wykorzystała w tym względzie informacje przekazane przez trzech omawianych producentów rosyjskich w możliwym zakresie.

(33)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(34)

Komisja przesłała również kwestionariusze do objętych próbą producentów unijnych. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (9) w dniu wszczęcia postępowania. Ponadto Komisja przesłała kwestionariusz do stowarzyszenia producentów unijnych Eurofer.

(35)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od trzech objętych próbą producentów unijnych i Euroferu.

(36)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Z powodu wybuchu pandemii COVID-19 i wynikających z niej środków wprowadzonych w celu powstrzymania jej rozprzestrzeniania się („zawiadomienie w sprawie COVID-19”) (10) Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych w lokalach przedsiębiorstw objętych próbą. W zamian Komisja przeprowadziła kontrole krzyżowe na odległość dotyczące informacji przekazanych przez poniższe przedsiębiorstwa za pośrednictwem wideokonferencji:

—

Voestalpine Stahl GmbH, Austria

—

ThyssenKrupp Steel Europe AG, Niemcy

—

ArcelorMittal Belgium, Belgia,

(37)

19 sierpnia 2022 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na których podstawie zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe w odniesieniu do przywozu z ChRL i Rosji. Wszystkim stronom dano możliwość zgłoszenia uwag na temat ujawnienia.

(38)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez zainteresowane strony. Stronom, które zgłosiły taki wniosek, zapewniono możliwość przesłuchania.

(39)

Produkt objęty przeglądem jest taki sam, jak w pierwotnym dochodzeniu, tj. wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub stali niestopowej, lub pozostałej stali stopowej, ale z wyłączeniem stali nierdzewnej, o każdej szerokości, walcowane na zimno, nieplaterowane, niepowleczone ani niepokryte, nieobrobione więcej niż walcowane na zimno, obecnie objęte kodami CN ex 7209 15 00 (kod TARIC 7209150090), 7209 16 90, 7209 17 90, 7209 18 91, ex 7209 18 99 (kod TARIC 7209189990), ex 7209 25 00 (kod TARIC 7209250090), 7209 26 90, 7209 27 90, 7209 28 90, 7211 23 30, ex 7211 23 80 (kody TARIC 7211238019, 7211238095 i 7211238099), ex 7211 29 00 (kody TARIC 7211290019 i 7211290099), 7225 50 80 i 7226 92 00 („produkt objęty przeglądem”).

(40)

Z definicji produktu objętego przeglądem wyklucza się następujące rodzaje produktów:

(41)

Płaskie wyroby ze stali walcowane na zimno wytwarzane są ze zwojów walcowanych na gorąco. Proces walcowania na zimno określono jako przesunięcie po arkuszach lub taśmach, które wcześniej zostały poddane walcowaniu na gorąco i trawieniu, walcami do walcowania na zimno, tj. poniżej temperatury mięknienia metalu. Płaskie wyroby ze stali walcowane na zimno wytwarza się, aby spełnić określone specyfikacje lub specyfikacje należące do użytkownika końcowego. Można je dostarczać w różnej formie: w zwojach (naoliwionych lub nienaoliwionych), pocięte na odcinki (arkusze) lub jako wąskie taśmy. Płaskie wyroby ze stali walcowane na zimno to wyrób przemysłowy kupowany przez użytkowników końcowych w różnych celach, głównie w sektorze wytwórczym (przemysł ogólny, opakowania, branża motoryzacyjna itd.) i budowlanym.

(42)

Produktem objętym postępowaniem w niniejszym dochodzeniu jest produkt objęty przeglądem pochodzący z ChRL i Rosji.

(43)

W toku pierwotnego dochodzenia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(44)

Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(45)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Chin, choć poziom tego przywozu spadł w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od 1 kwietnia 2014 r. do 31 marca 2015 r.). Według danych Eurostatu przywóz płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Chin stanowił mniej niż 1 % rynku Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 10,3 % (11) w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. W ujęciu bezwzględnym Chiny wywiozły do Unii 32 000 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co oznacza znaczny spadek w porównaniu z około 732 000 ton (12), które zostały wywiezione do Unii w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(46)

W okresie objętym pierwotnym dochodzeniem Komisja ustaliła, że wywóz produktu objętego postępowaniem z Chin na rynek unijny odbywał się w znacznej skali po cenach dumpingowych. Marginesy dumpingu chińskich eksporterów współpracujących wynosiły od 52,7 % do 59,2 %. Ze względu na zastosowanie zasady niższego cła cła antydumpingowe nałożone na przywóz z Chin zostały ustalone na znacznie niższym poziomie, wynoszącym 19,7 %–22,1 %.

(47)

Jak wspomniano w motywie 27, żaden z chińskich eksporterów/producentów nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym Komisja poinformowała władze ChRL, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących ChRL. W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(48)

W związku z powyższym zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w odniesieniu do ChRL oparto na dostępnych faktach, w szczególności na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i w oświadczeniach zainteresowanych stron, w połączeniu z innymi źródłami informacji, takimi jak statystyki handlowe dotyczące przywozu i wywozu (Eurostat, GTA (13) i OECD (14)), oraz dane od niezależnych podmiotów dostarczających dane finansowe, takich jak dane Global Financials publikowane przez Dunn & Bradstreet (15).

(49)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych w momencie wszczęcia dochodzenia, które zdają się wykazywać w odniesieniu do ChRL na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(50)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania tego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W powyższym terminie nie otrzymano odpowiedzi od rządu ChRL i nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL notą werbalną z 13 września 2021 r., że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(51)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów możliwym reprezentatywnym państwem trzecim dla Chin do celów ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia była w tym przypadku Brazylia, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła ponadto, że zbada inne potencjalnie odpowiednie kraje zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(52)

24 listopada 2020 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja określiła potencjalne reprezentatywne kraje, tj. Brazylię, Meksyk, Rosję i Turcję. Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących pierwszej noty.

(53)

17 marca 2022 r. drugą notą („druga nota”) Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Brazylii jako reprezentatywnego kraju. Nie otrzymano żadnych uwag.

(54)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(55)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” (zwane dalej „kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi”).

(56)

Jak wyjaśniono w kolejnych podsekcjach, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i chińskich producentów eksportujących zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(57)

W niedawno prowadzonych dochodzeniach dotyczących sektora stali w ChRL (16) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(58)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (17). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze stali – czyli głównego surowca wykorzystywanego przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem – znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (18), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (19). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Rzeczywiście, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są skoncentrowane w sektorach uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (20). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (21). Podobnie Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (22), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorstw do kapitału w ChRL (23).

(59)

Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń dotyczących sektora stali w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych we wniosku, a także dokumencie roboczym służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (24) („sprawozdanie”), który opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty przeglądem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL, stwierdzonych również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(60)

We wniosku twierdzono, że chińska gospodarka jako całość znajduje się pod szerokim wpływem różnych wszechstronnych interwencji rządu ChRL lub innych organów publicznych na różnych szczeblach administracji, w związku z czym ceny krajowe i koszty chińskiego przemysłu stalowego nie mogą być wykorzystane w obecnym dochodzeniu. Na poparcie takiego stanowiska we wniosku odniesiono się do niedawnych dochodzeń Komisji w sprawie chińskiego sektora stalowego (25) lub do wniosków globalnego forum G-20 ds. nadwyżek mocy produkcyjnych w przemyśle stalowym (26).

(61)

W szczególności we wniosku wskazano, że w kontekście doktryny „socjalistycznej gospodarki rynkowej” zapisanej w konstytucji ChRL, wszechobecności Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) i wpływu rządu na gospodarkę za pomocą inicjatyw planowania strategicznego – takich jak 13. i 14. plan pięcioletni – ingerencja rządu ChRL przybiera różne formy, a mianowicie administracyjne, finansowe i regulacyjne.

(62)

We wniosku przedstawiono przykłady elementów wskazujących na istnienie zakłóceń, które wymieniono w art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze do szóste rozporządzenia podstawowego. W szczególności, powołując się na wcześniejsze dochodzenia Komisji w sektorze stali, na sprawozdanie, na sprawozdania organów państw trzecich (przedstawiciel USA ds. handlu) i innych instytucji (MFW), wnioskodawca stwierdził, że:

(63)

Jak wskazano w motywie 50, rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawcę, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(64)

W szczególności w sektorze produktu objętego przeglądem, tj. w sektorze stalowym, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL. Wielu z największych producentów płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno jest własnością państwa, na przykład Hebei Iron and Steel, Handan Iron and Steel, Baoshan Iron and Steel, Shanghai Meishan Iron and Steel, BX Steel Posco Cold Rolled Sheet, WISCO International Economic and Trading, Maanshan Iron and Steel, Tianjin Rolling One Steel czy Inner Mongolia Baotu Steel Union. Baosteel, kolejne duże chińskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją stali, stanowi część grupy China Baowu Steel Group Co. Ltd. (przedtem Baosteel Group i Wuhan Iron & Steel), największego producenta stali na świecie (28), który ostatecznie należy w 100 % do centralnej SASAC (29). Choć w ujęciu nominalnym szacuje się, że liczba przedsiębiorstw państwowych jest niemal równa liczbie przedsiębiorstw prywatnych, czterech spośród pięciu chińskich producentów stali należących do grupy 10 największych producentów stali na świecie jest przedsiębiorstwami państwowymi (30). Jednocześnie, choć w 2016 r. producenci należący do czołowej dziesiątki odpowiadali za zaledwie 36 % łącznej produkcji tego sektora, rząd ChRL wyznaczył w tym samym roku cel polegający na skonsolidowaniu do 2025 r. od 60 % do 70 % produkcji wyrobów ze stali w około dziesięciu przedsiębiorstwach prowadzących działalność na dużą skalę (31). Rząd ChRL ponownie przedstawił ten cel w kwietniu 2019 r., ogłaszając publikację wytycznych dotyczących konsolidacji przemysłu stalowego (32). Taka konsolidacja może wiązać się z przymusowym łączeniem rentownych przedsiębiorstw prywatnych z osiągającymi niezadowalające wyniki przedsiębiorstwami państwowymi (33). Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich eksporterów produktu objętego przeglądem nie można było ustalić dokładnych proporcji prywatnych i państwowych producentów płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. Co prawda szczegółowe informacje dla sektora płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno mogą nie być dostępne, jednak sektor ten stanowi podsektor przemysłu stalowego, a zatem ustalenia dotyczące sektora stali uznaje się za miarodajne również dla produktu objętego przeglądem.

(65)

Najnowsze chińskie dokumenty programowe dotyczące sektora stalowego potwierdzają, że rząd ChRL nadal przypisuje temu sektorowi duże znaczenie, co objawia się chociażby w zamiarze dokonywania w tym sektorze interwencji w celu kształtowania go zgodnie z polityką rządu. Świadczy o tym projekt wytycznych Ministerstwa Przemysłu i Technologii Informacyjnych w sprawie wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu stalowego, w którym wzywa się do dalszej konsolidacji bazy przemysłowej i znacznej poprawy poziomu modernizacji łańcucha przemysłowego (34) czy też 14. pięcioletni plan rozwoju przemysłu surowcowego, zgodnie z którym w przypadku tego sektora stosowane będzie „połączenie wiodącej pozycji na rynku ze wsparciem rządowym” oraz będzie się dążyć do „wykształcenia grupy dominujących przedsiębiorstw o wiodącej pozycji w dziedzinie ekologii i podstawowej konkurencyjności” (35). Podobne przykłady dążenia chińskich władz do utrzymywania nadzoru nad rozwojem tego sektora oraz do kierowania nim można dostrzec na szczeblu prowincji, np. w Szantung, w której nie tylko przewiduje się „budowanie ekologii przemysłu stalowego […], ustanawianie parków produkcyjnych, rozszerzanie łańcucha przemysłowego i tworzenie klastrów przemysłowych”, ale też dąży się do tego, aby przemysł stali „stanowił przykład transformacji i modernizacji […] dla naszej prowincji, a nawet dla całego kraju” (36).

(66)

Co się tyczy możliwości ingerowania w ceny i koszty przez rząd ChRL poprzez obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, ze względu na brak współpracy po stronie producentów płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno nie można było systematycznie ustalać istnienia osobistych powiązań między producentami produktu objętego przeglądem a KPCh. Ponieważ jednak płaskie wyroby walcowane na zimno stanowią podsektor sektora stalowego, dostępne informacje odnoszące się do producentów stali są adekwatne również dla tych wyrobów. Dla przykładu prezes zarządu Baowu pełni jednocześnie funkcję sekretarza komitetu partyjnego, a dyrektor generalny jest zastępcą sekretarza komitetu partyjnego (37). Podobnie prezes zarządu Baosteel pełni funkcję sekretarza komitetu partyjnego, a dyrektor wykonawczy jest zastępcą sekretarza komitetu partyjnego (38). Ogólnie rzecz biorąc, w świetle powszechnego stosowania przepisów dotyczących obecności KPCh w przedsiębiorstwach nie można zakładać, że zdolność rządu ChRL do ingerowania w ceny i koszty poprzez obecność państwa w przedsiębiorstwach byłaby inna niż w przypadku sektora stalowego ogółem.

(67)

W sektorze płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne. Poniższy przykład ilustruje opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL w tym sektorze. Wielu producentów płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno wyraźnie zwraca uwagę na swoich stronach internetowych na działania dotyczące rozbudowy partii, posiada członków partii w kierownictwie przedsiębiorstwa i podkreśla swoje powiązanie z KPCh. Na przykład Baowu wskazuje, że w grupie działa 301 komitetów partyjnych, a liczba członków KPCh wśród pracowników przedsiębiorstwa wynosi 84 571 (39). Ponadto grupa wskazuje na następujące kwestie dotyczące budowania struktur partyjnych w przedsiębiorstwie: „Wzmocnienie przywództwa Partii oraz poprawa ładu korporacyjnego, poprawa nowoczesnego systemu przedsiębiorstw.China Baowu w pełni wdraża wymogi zawarte w »Opinii w sprawie wzmocnienia przywództwa Partii w procesie poprawy ładu korporacyjnego w przedsiębiorstwach centralnych«, […]. Zmieniony i ulepszony system podejmowania decyzji w najważniejszych sprawach jeszcze bardziej zwiększył uprawnienia decyzyjne komitetu Partii, zarządu, kierowników i innych organów zarządzających, usprawnił kwestie decyzyjne i formy zatwierdzone przez zarząd […]. […] Baowu przestrzega procesów jednoczesnego planowania budowy Partii i reformy przedsiębiorstw, jednoczesnego tworzenia organizacji partyjnych i instytucji pracy, jednoczesnego przydzielania liderów organizacji partyjnych i pracowników zajmujących się sprawami partyjnymi oraz wdraża te procesy” (40).

(68)

Co więcej, w sektorze płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. Mimo że sektor ten jest specjalistyczną gałęzią przemysłu i w trakcie dochodzenia nie udało się wskazać żadnych konkretnych dokumentów programowych dotyczących rozwoju tego sektora, korzysta on z rządowych wytycznych i interwencji rządu w sektorze stalowym, ponieważ płaskie wyroby walcowane na zimno stanowią jeden z jego podsektorów.

(69)

Rząd ChRL uznaje przemysł stalowy za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (41). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących stali wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym takich jak „Plan na rzecz dostosowania i modernizacji przemysłu stalowego na lata 2016–2020”, obowiązujący przez znaczną część okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. We wspomnianym planie stwierdzono, że przemysł stalowy jest „ważnym sektorem o podstawowym znaczeniu dla chińskiej gospodarki, jej fundamentem” (42). Główne zadania i cele przedstawione w tym planie obejmują wszystkie aspekty związane z rozwojem tej gałęzi przemysłu (43). W 13. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego (44), obowiązującym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, przewidziano objęcie wsparciem przedsiębiorstw wytwarzających wysokiej klasy wyroby ze stali (45). Skoncentrowano się w nim również na dążeniu do zapewnienia odpowiedniej jakości, trwałości i niezawodności tych wyrobów, wspierając przedsiębiorstwa korzystające z technologii w zakresie produkcji stali o wysokim stopniu czystości, precyzyjnego walcowania i poprawy jakości (46). Podobnie w ramach 14. planu pięcioletniego przyjętego w marcu 2021 r. rząd ChRL zaplanował transformację i modernizację przemysłu stalowego, a także optymalizację i dostosowanie strukturalne (47).

(70)

W katalogu wytycznych dotyczących restrukturyzacji przemysłu (wersja z 2019 r.) (48) („katalog”) przemysł stalowy wymieniono wśród promowanych gałęzi przemysłu. Drugim ważnym surowcem wykorzystywanym do produkcji płaskich wyrobów walcowanych na zimno jest ruda żelaza. Przez znaczną część okresu objętego dochodzeniem przeglądowym ruda żelaza była objęta krajowym planem dotyczącym surowców mineralnych na lata 2016–2020. W planie przewidziano między innymi „zapewnienie koncentracji przedsiębiorstw oraz rozwój dużych i średnich konkurencyjnych kopalń na rynku”, „zapewnienie kierowania zasobami lokalnymi w celu skoncentrowania ich z myślą o stworzeniu dużych grup górniczych”, „zmniejszenie obciążeń dla przedsiębiorstw wydobywających rudy żelaza, zwiększenie konkurencyjności krajowych przedsiębiorstw wydobywających rudy żelaza”, „odpowiednią kontrolę rozwoju kopalń o głębokości 1 000 metrów i małych kopalń rud żelaza o niskiej jakości”.

(71)

Rudę żelaza wymieniono także w 13. planie pięcioletnim na rzecz przemysłu stalowego na lata 2016–2020, który obowiązywał przez znaczną część okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. W planie tym przewidziano dla rudy żelaza, co następuje: „dalsze wspieranie prac rozpoznawczych w krajowych kluczowych obszarach minerałów, […], wspieranie szeregu istniejących i silnie konkurencyjnych krajowych przedsiębiorstw wydobywających rudy żelaza, dzięki szerszemu i zintensyfikowanemu rozwojowi, […], oraz wzmocnienie roli krajowych baz surowców mineralnych w zakresie bezpieczeństwa (dostaw)”.

(72)

Rudę żelaza sklasyfikowano jako strategiczną nową gałąź przemysłu, a zatem jest objęta 13. planem pięcioletnim w zakresie strategicznych nowych gałęzi przemysłu. W katalogu wymieniono również rudę żelaza i żelazostopy. Żelazostopy wymieniono również w katalogu MIIT „Guiding Catalogue for Industry Development and Transfer” z 2018 r. Przedstawione wyżej przykłady dotyczące ogólnie sektora stali, a w szczególności działalności związanej z rudą żelaza, która jest ważnym surowcem w produkcji płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno, świadczą o tym, jak duże znaczenie mają te sektory dla rządu ChRL. W związku z tym rząd ChRL kieruje również dalszym rozwojem sektora płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno zgodnie z szerokim spektrum narzędzi polityki i wytycznych oraz kontroluje praktycznie wszystkie aspekty związane z rozwojem i funkcjonowaniem tego sektora. Sektor płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno korzysta zatem z rządowych wytycznych i interwencji rządu dotyczących głównego surowca wykorzystywanego do produkcji tych wyrobów, czyli żeliwa.

(73)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(74)

Obecne dochodzenie nie przyniosło żadnych dowodów wskazujących, by dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno, o którym mowa w motywie 55 powyżej, nie wpływało na producentów produktu objętego przeglądem.

(75)

Sektor płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno pozostaje również pod wpływem zniekształceń kosztów wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 55. Zniekształcenia te mają zarówno bezpośredni (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośredni (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) wpływ na sektor (49).

(76)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 55. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(77)

Komisja przypomina również, że do produkcji płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno niezbędny jest szereg materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno kupują lub zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy czynników produkcji wykorzystują nakłady pracy, które podlegają zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Dodatkowo podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(78)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej wyrobów płaskich walcowanych na zimno nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(79)

W obecnym dochodzeniu ani rząd ChRL, ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(80)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak opisano w następnej sekcji.

(81)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(82)

Jak wyjaśniono w motywach 52–53, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów. Strony nie otrzymały żadnych uwag na temat tych elementów i odpowiednich źródeł określonych w dwóch wspomnianych wyżej notach. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w przedmiotowej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(83)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Brazylię, Meksyk, Rosję i Turcję jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego przeglądem.

(84)

W swoim wniosku wnioskodawca zaproponował Brazylię jako rzekomo odpowiedni kraj reprezentatywny, ponieważ w Brazylii działalność prowadzi kilku zintegrowanych producentów wyrobów ze stali i jest ona doskonałym przykładem konkurencyjnego krajowego rynku głównych wyrobów ze stali, w tym produktu objętego przeglądem. Wnioskodawca wskazał również w swoim wniosku, że wszystkie materiały używane do produkcji produktu objętego dochodzeniem w Brazylii są zazwyczaj przywożone z wielu źródeł, a w znacznym stopniu ze źródeł niepodlegającym zakłóceniom.

(85)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących krajów określonych w tej nocie.

(86)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że w przypadku krajów określonych jako kraje, w których wytwarza się produkt objęty przeglądem, tj. Brazylii, Meksyku, Rosji i Turcji, dostępność danych publicznych wymaga dalszej weryfikacji, w szczególności w odniesieniu do publicznych danych finansowych producentów produktu objętego przeglądem.

(87)

W odniesieniu do Meksyku Komisja zidentyfikowała dwa przedsiębiorstwa, które w pierwszej nocie zostały wskazane jako producenci. Jedno z nich odnotowywało jednak od 2016 r. straty, w tym również w 2020 r. W przypadku drugiego przedsiębiorstwa okazało się, że jego sprawozdanie finansowe za rok 2020 nie było zgodne ze sprawozdaniem finansowym za rok poprzedni (2019): np. stwierdzono, że w 2020 r. sprzedaż netto była ok. siedem razy niższa niż w 2019 r. Nie znaleziono żadnych informacji, które uzasadniłyby taką różnicę w poziomie sprzedaży netto (mającą również wpływ na zysk netto) między rokiem 2020 a 2019. W związku z tym uznano, że żadne z tych przedsiębiorstw nie było odpowiednim kandydatem do ustalenia pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków. Wobec braku innych informacji zawartych w aktach, do których Komisja miała dostęp, na temat obecności innych przedsiębiorstw produkujących produkt objęty przeglądem w Meksyku, których dane finansowe są łatwo dostępne, Komisja stwierdziła, że nie można dłużej uznawać Meksyku za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(88)

W odniesieniu do Rosji Komisja zidentyfikowała dwa przedsiębiorstwa, które w pierwszej nocie zostały wskazane jako producenci i których dane finansowe były publicznie dostępne. Oba przedsiębiorstwa były rentowne w 2020 r., jak również w latach wcześniejszych. Jak wskazano jednak w motywie 91, Komisja zidentyfikowała szereg problemów dotyczących dostępnych danych na temat Rosji, ponieważ kraj ten nie prowadzi przywozu wielu istotnych surowców, takich jak skroplony gaz ziemny, wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem. Ponadto ceny gazu ziemnego w Rosji prawdopodobnie były zniekształcone. Komisja stwierdziła zatem, że nie można uznać Rosji za odpowiedni reprezentatywny kraj na potrzeby niniejszego dochodzenia.

(89)

W odniesieniu do Turcji Komisja zidentyfikowała dwa przedsiębiorstwa wskazane w pierwszej nocie jako producenci. W przypadku jednego z nich nie było jednak dostępne aktualne sprawozdanie finansowe. Jeśli chodzi o drugie przedsiębiorstwo, mimo faktu, że w 2020 r. i w latach wcześniejszych było ono rentowne, Komisja uznała, że poziom sprzedaży oraz kosztów ogólnych (kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych) tego przedsiębiorstwa nie jest uzasadniony, ponieważ jego koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek jego kosztów produkcji były niskie (poniżej 2 % w 2020 r.) lub nawet ujemne. W związku z tym Komisja stwierdziła, że nie może wykorzystać danych dotyczących tych przedsiębiorstw jako niezniekształconych i odpowiednich kwot dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, aby ustalić niezniekształconą wartość normalną. Komisja stwierdziła zatem, że nie można było uznać Turcji za odpowiedni reprezentatywny kraj na potrzeby niniejszego dochodzenia.

(90)

Ponadto w odniesieniu do Brazylii Komisja w pierwszej nocie wskazała pięć przedsiębiorstw produkujących płaskie wyroby ze stali walcowane na zimno. W przypadku dwóch z nich koszty sprzedaży i koszty ogólne (koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne) wyrażone jako odsetek ich kosztów produkcji były jednak ujemne, w związku z czym nie można było wykorzystać ich danych do ustalenia niezniekształconej wartości normalnej. Pozostałe trzy brazylijskie przedsiębiorstwa dysponowały aktualnymi publicznie dostępnymi danymi finansowymi wykazującymi zyski i uzasadnioną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych za 2020 r.

(91)

Komisja przeanalizowała również przywóz głównych czynników produkcji do Brazylii, Meksyku, Rosji i Turcji. Z analizy danych dotyczących przywozu wynika, że Rosja nie dokonywała przywozu niektórych istotnych czynników produkcji. Ponadto ceny gazu ziemnego w Rosji prawdopodobnie były zniekształcone. Co więcej, z analizy danych dotyczących przywozu wynika, że Turcja nie dokonywała przywozu skroplonego gazu ziemnego (HS 2711 11 gaz ziemny, skroplony) i dokonywała przywozu jedynie ograniczonych ilości tlenu (HS 2804 40 tlen). W związku z tym ani Rosji, ani Turcji nie można było uznać za odpowiedni kraj reprezentatywny.

(92)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Brazylię jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz trzy brazylijskie przedsiębiorstwa (ArcelorMittal Brazil, CSN, i Usiminas), zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(93)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju oraz trzech przedsiębiorstw (ArcelorMittal Brazil, CSN i Usiminas) jako producentów w reprezentatywnym kraju. Po wydaniu drugiej noty nie otrzymano żadnych uwag.

(94)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Brazylia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(95)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Brazylia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(96)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego przeglądem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(97)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów energii wykorzysta następujące źródła: cenę energii elektrycznej, jaką pobierał jeden z największych dostawców energii elektrycznej Brazylii – przedsiębiorstwo EDP Brasil (52), przy czym dane te – jak wyjaśniono dalej w motywie 109 – wykorzysta do ustalenia ceny gazu ziemnego w Brazylii. Ponadto Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy wykorzysta dane statystyczne MOP do określania wynagrodzeń w Brazylii. Dane statystyczne MOP (53) przedstawiają informacje na temat miesięcznych wynagrodzeń pracowników (54) oraz średnią liczbę godzin przepracowywanych w tygodniu w Brazylii w przemyśle wytwórczym (55) w 2020 r.

(98)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących pogrupuje nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji jako „materiały zużywalne” w oparciu o informacje przedstawione przez wnioskodawcę we wniosku. Ponadto Komisja poinformowała, że, aby określić materiały zużywalne przy zastosowaniu ustalonych niezniekształconych wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zastosuje procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców na podstawie informacji podanych przez wnioskodawcę we wniosku.

(99)

Nie otrzymano żadnych uwag.

(100)

Komisja zwróciła się do wnioskodawcy, aby udzielił wyjaśnień na temat istotnych czynników produkcji wykorzystywanych w procesach produkcji, począwszy od półproduktów walcowanych na gorąco, oraz aby przedstawił zaktualizowane informacje na temat poziomu kosztów transportu obejmujące cały okres objęty dochodzeniem przeglądowym. Wnioskodawca przekazał wymagane informacje 17 lutego 2022 r.

(101)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje wynikające z wniosku oraz dalsze informacje przedstawione przez wnioskodawcę, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji niektórych płaskich wyrobów walcowanych na zimno

(102)

Na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku można wyróżnić dwa główne procesy produkcji niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno:

(103)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców (w przypadku pierwszego procesu produkcji) oraz płaskich wyrobów ze stali walcowanych na gorąco (w przypadku drugiego procesu produkcji) dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podaną w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (56). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywie 80 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu z ChRL do reprezentatywnego kraju wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostała reprezentatywna.

(104)

Szereg czynników produkcji stanowił znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych. Jak wyjaśniono w motywie 98, Komisja, aby określić materiały zużywalne przy zastosowaniu ustalonych niezniekształconych wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zastosowała procentowy udział przedstawiony przez wnioskodawcę we wniosku.

(105)

W odniesieniu do należności celnych przywozowych Komisja zwróciła uwagę, że Brazylia przywoziła swoje najważniejsze surowce (rudę żelaza z ponad 5 państw oraz węgiel i koks) z ponad 10 państw. Uwzględniając fakt, że w ramach przeglądu wygaśnięcia nie ma konieczności obliczenia dokładnego marginesu dumpingu, ale trzeba ustalić prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, Komisja obliczyła należności celne przywozowe dla poszczególnych surowców na podstawie reprezentatywnych wielkości przywozu z ograniczonej liczby państw stanowiące co najmniej 80 % łącznego przywozu najważniejszych surowców (rudy żelaza, węgla i koksu).

(106)

W odniesieniu do kosztów transportu, z uwagi na brak jakiejkolwiek współpracy, Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie zaktualizowanych informacji na temat poziomu kosztów transportu krajowego obejmujących cały okres objęty dochodzeniem przeglądowym. Wnioskodawca przekazał wymagane informacje odpowiednio 4 i 17 lutego 2022 r. Komisja ujęła koszt transportu krajowego z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(107)

Komisja wykorzystała dane statystyczne MOP do określania wynagrodzeń w Brazylii. Dane statystyczne MOP (57) przedstawiają informacje na temat miesięcznych wynagrodzeń pracowników (58) oraz średnią liczbę godzin przepracowywanych w tygodniu w Brazylii w przemyśle wytwórczym (59) w 2020 r.

(108)

Aby ustalić niezniekształconą wartość kosztu energii elektrycznej, Komisja zastosowała taryfy cen energii elektrycznej podane przez jednego z największych dostawców energii elektrycznej Brazylii – przedsiębiorstwo EDP Brasil (60).

(109)

Cena gazu ziemnego w Brazylii opierała się na danych, na podstawie których określono ceny importowe z opłatą celną za przywożony gaz poprzez połączenie ilości i wartości przywozu z GTA z danymi dotyczącymi taryf uzyskanymi z MacMap (61).

(110)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(111)

Komisja wykorzystała dane finansowe trzech brazylijskich przedsiębiorstw (ArcelorMittal Brazil, CSN i Usiminas) będących producentami w reprezentatywnym kraju, jak stwierdzono w motywie 90.

(112)

Aby ustalić niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do całkowitych kosztów produkcji i pracy na podstawie danych przedstawionych przez wnioskodawcę we wniosku. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości kosztów produkcji, aby uzyskać niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji.

(113)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(114)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja oparła się na dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu informacjach dotyczących zużycia każdego czynnika (materiałów i pracy) używanego w produkcji produktu objętego przeglądem.

(115)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk, jak wskazano w motywie 112. Pośrednie koszty produkcji ustalono na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawcę. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk ustalono na podstawie danych finansowych trzech brazylijskich przedsiębiorstw (ArcelorMittal Brazil, CSN i Usiminas), jak wskazano w motywie 111. Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(116)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Konstruowana wartość normalna wynosiła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 1 200–1 400 EUR/t albo 1 500–1 700 EUR/t, w zależności od procesu produkcji (zob. w tym względzie motyw 102).

(117)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących cenę eksportową ustalono w oparciu o dane pochodzące z bazy danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6 (62) na poziomie CIF.

(118)

Komisja porównała skonstruowaną wartość normalną ustaloną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego z ceną eksportową ustaloną powyżej.

(119)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W oparciu o informacje dostarczone przez wnioskodawcę dokonano korekty ceny eksportowej w celu sprowadzenia jej do poziomu cen ex-works, uwzględniając koszty transportu morskiego i krajowego oraz opłaty za rozładunek, wynoszące 140,44 EUR/t.

(120)

Na tej podstawie Komisja ustaliła, że cena eksportowa była o 29,7 % niższa od wartości normalnej w przypadku pierwszego procesu produkcji rozpoczynającego się od wykorzystania surowców, jak wyjaśniono w motywie 102, i o 8,83 % niższa w przypadku drugiego procesu produkcji rozpoczynającego się od wykorzystania półproduktów.

(121)

Ponieważ przedmiotowa wielkość przywozu była jednak bardzo ograniczona i odpowiadała mniej niż 0,5 % łącznego przywozu do Unii i poniżej 1 % udziału w rynku unijnym, ceny uznano za niereprezentatywne. W związku z tym Komisja stwierdziła, że te niewielkie ilości nie stanowią wystarczającej podstawy do stwierdzenia kontynuacji dumpingu. Komisja zbadała zatem prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(122)

Na potrzeby analizy prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu, wzięto pod uwagę następujące dodatkowe elementy: wywóz towarów do państw trzecich, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Chinach oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(123)

Komisja przeanalizowała wzorzec cen chińskiego wywozu do państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym skorzystała z publicznie dostępnych informacji takich jak chińskie statystyki dotyczące wywozu znajdujące się w bazie danych Global Trade Atlas („GTA”) i pozyskała stamtąd wielkość i wartość wywozu niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno opatrzonych kodami HS 7209 15 90, 7209 16 90, 7209 17 90, 7209 18 90, 7209 25 00, 7209 26 00, 7209 27 00, 7209 28 00, 7211 23 00, 7211 29 00, 7225 50 00 oraz 7226 92 00 w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wielkość wywozu (w tonach) do wszystkich państw (w tym do Unii Europejskiej) wynosi 3 253 368 ton, z czego 31 602 tony, czyli około 1 %, stanowiły wywóz do Unii.

(124)

Zgodnie z danymi statystycznymi dotyczącymi Chin ujętymi w GTA średnia cena eksportowa CIF stosowana w wywozie z Chin do innych państw wynosiła 629 EUR/t; cenę tę dostosowano tak, aby uzyskać cenę ex-works (po dostosowaniu w odniesieniu do frachtu morskiego i krajowego oraz opłat związanych z rozładunkiem) wynoszącą 585 EUR/t. Uzyskana cena była nawet niższa od ceny eksportowej stosowanej w wywozie do UE w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(125)

Uznano zatem za prawdopodobne, że jeżeli obecne środki miałyby zostać uchylone, chińscy producenci eksportujący zaczęliby sprzedawać do Unii po cenach niższych od ustalonej wartości normalnej.

(126)

Jak wynika z wniosku przedłożonego przez wnioskodawcę, w Chinach działalność prowadzi ponad 50 eksportujących producentów produktu objętego przeglądem. Według chińskich statystyk dotyczących wywozu przedstawionych w GTA chińscy producenci eksportujący wywozili również towary do pozostałych części świata.

(127)

Wobec braku współpracy chińskich producentów eksportujących w Chinach Komisja oparła swoje ustalenia dotyczące mocy produkcyjnych pozostałych producentów eksportujących na dostępnych faktach i polegała na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, jak również innych dostępnych źródłach, takich jak rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1029 (63), dokument OECD dotyczący ostatnich zmian (64) w mocach produkcyjnych w zakresie wyrobu stali w 2021 r. opublikowany we wrześniu 2021 r. oraz dane Światowego Stowarzyszenia Stali dotyczące 2021 r. (65)

(128)

Po pierwsze w informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia szacowano chińskie moce produkcyjne ogółem na ponad 120 mln ton, natomiast zarówno wielkość produkcji, jak i konsumpcję w Chinach szacowano w 2020 r. na 100 mln ton. Na tej podstawie oszacowano wolne moce produkcyjne w Chinach w 2020 r. na 20 mln ton, co wskazuje na wolne moce produkcyjne w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i co znacznie przekracza konsumpcję w Unii ogółem na wolnym rynku (ok. 9,7 mln ton) w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Po drugie w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2021/1029 określono, że – mimo że wystąpił „wyjątkowy wzrost konsumpcji w Chinach” (zob. motyw 36 rozporządzenia (UE) 2021/1029) – w sprawozdaniu dla ministrów Globalnego forum ds. nadwyżki mocy produkcyjnych w przemyśle stalowym z 2020 r. opartym na danych do 2019 r. wskazano, że „bezpośrednią konsekwencją perspektywy popytu jest to, że światowa luka między mocami produkcyjnymi a popytem, która stanowi wskaźnik ryzyka nadwyżki podaży na rynku stali, wzrośnie znacząco do poziomu co najmniej 606 mln ton metrycznych w 2020 r.” Odnotowano również, że „to odwrócenie w zakresie nadwyżki mocy produkcyjnych może prowadzić do zakłóceń w handlu, wywołać gwałtowny spadek cen stali oraz zaszkodzić stabilności gospodarczej przemysłu stalowego”. Po trzecie sytuację tę potwierdzono również w dokumencie OECD zatytułowanym „Latest development in steelmaking capacities in 2021” [„Ostatnie zmiany mocy produkcyjnych w sektorze produkcji stali”]. W dokumencie tym odniesiono się nie tylko do „szeregu nowych inwestycji związanych z działaniami Chin zmierzającymi do zastąpienia przestarzałych i małych stalowni, szczególnie na wschodnich i południowych obszarach przybrzeżnych Chin”, lecz również do faktu, że chiński rząd „stwierdził przypadki, w których niektóre huty stali zwiększyły swoje moce produkcyjne w ramach systemu zamiany mocy produkcyjnych”. Ponadto w dokumencie OECD odniesiono się do inwestycji chińskich przedsiębiorstw przemysłu stalowego w krajach Azji Południowej takich jak Filipiny i Indonezja. Co więcej, nawet jeżeli dane Światowego Stowarzyszenia Producentów Stali za 2021 r. dotyczą wyłącznie stali surowej, można je uznać za poglądowe w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, ponieważ produkcja stali walcowanej na zimno stanowi zasadniczo drugi proces produkcji stali po produkcji stali walcowanej na gorąco. W tym względzie z danych za 2021 r. dotyczących produkcji stali surowej wynika, że Chiny odpowiadały za 52,9 % światowej produkcji stali, co wskazuje również na ogromne moce produkcyjne w zakresie produktu objętego postępowaniem w ChRL w 2021 r.

(129)

Ponadto niektóre główne rynki, takie jak Stany Zjednoczone i Indie, chronione są przez środki antydumpingowe nakładane na produkt objęty przeglądem, co ogranicza dostęp chińskich producentów eksportujących.

(130)

Z tego względu prawdopodobne jest, że w przypadku wygaśnięcia środków chińscy producenci skierują te wolne moce produkcyjne w dużych ilościach na rynek unijny po cenach dumpingowych.

(131)

Rynek unijny jest jednym z największych na świecie rynków niektórych płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno.

(132)

Wnioskodawca stwierdził w swoim wniosku, że same unijne środki ochronne dotyczące stali, które mają zastosowanie do produktu objętego przeglądem, nie byłyby wystarczające do ochrony rynku unijnego przed przywozem towarów w znacznych ilościach po cenach dumpingowych. Ponieważ Chiny nie otrzymały żadnego krajowego kontyngentu w odniesieniu do produktu objętego przeglądem, chińscy producenci eksportujący mają dostęp do znacznych ilości z puli kontyngentów rezydualnych, w ramach których, w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych, mogliby skierować swój wywóz na rynek unijny. W związku z powyższym, jeżeli środki antydumpingowe miałyby zostać uchylone, wielkość chińskiego wywozu prawdopodobnie znacznie wzrośnie w ramach kontyngentów rezydualnych i zaleje w rezultacie rynek unijny zanim zaczną obowiązywać jakiekolwiek cła poza kontyngentem w ramach środka ochronnego.

(133)

Importer Duferco S.A. stwierdził (66), że chińskie władze anulowały 13-procentową ulgę w podatku od wartości dodanej na wywóz stali, w tym na przywóz produktu objętego przeglądem, w celu ograniczenia produkcji stali w Chinach (aby ograniczyć emisję dwutlenku węgla), a jednocześnie zapewnienia podaży krajowej w Chinach. Przedsiębiorstwo Duferco S.A. stwierdziło, że w rezultacie spodziewany jest wzrost cen chińskiego przywozu, co zmniejszy atrakcyjność rynku unijnego. Komisja nie mogła jednak potwierdzić tego stwierdzenia, ponieważ zmiany wielkości i cen zależą również od wielu innych aspektów, w szczególności takich jak istniejąca nadwyżka mocy produkcyjnych i atrakcyjność rynku unijnego w porównaniu z innymi państwami trzecimi.

(134)

Rynek unijny jest bardzo atrakcyjny, ponieważ jest jednym z największych rynków na świecie. Ponadto, jak określono w tabeli 7 w motywie 202, średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów na wolnym rynku w Unii wynosiły w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 622 EUR/t, czyli powyżej średniej ceny wywozu z Chin dostosowanej do poziomu ceny ex-works wynoszącej 585 EUR/t (zob. motyw 124). Jest zatem prawdopodobne, że w przypadku wygaśnięcia bieżących środków antydumpingowych chińscy producenci wykorzystaliby swoje wolne moce produkcyjne i, co więcej, przekierowaliby część swojej mniej dochodowej sprzedaży eksportowej z państw trzecich na rynek unijny.

(135)

Na podstawie powyższych rozważań stwierdzono, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków.

(136)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz produktu objętego przeglądem z Rosji, choć poziom takiego przywozu znacznie spadł w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od 1 kwietnia 2014 r. do 31 marca 2015 r.). Według statystyk COMEXT (Eurostat) przywóz płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Rosji wyniósł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym mniej niż 3 000 ton, w porównaniu z ok. 700 000 ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Zarówno udział przywozu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Rosji w całym rynku unijnym, jak i w wolnym rynku unijnym wyniósł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym około 0 % w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 9,8 % w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(137)

Jak wyjaśniono w motywie 29, trzej rosyjscy producenci eksportujący zgłosili się na etapie wszczęcia przeglądu i wyrazili chęć współpracy. Poinformowali oni jednak później Komisję, że nie zamierzają udzielić odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dla producentów eksportujących.

(138)

Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego ustalenia w odniesieniu do prawdopodobieństwa kontynuacji wystąpienia dumpingu, jak i jego ponownego wystąpienia, oparto zatem na dostępnych faktach.

(139)

Jak wspomniano w motywie 138 powyżej, ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących w Rosji do ustalenia wartości normalnej Komisja musiała wykorzystać dostępne fakty. W tym celu Komisja wykorzystała dane dotyczące okresu objętego dochodzeniem przeglądowym przedstawione przez wnioskodawcę, oparte na referencyjnych cenach krajowych MEPS International (67) dotyczących Rosji w odniesieniu do płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w regionie Powołże. Na tej podstawie wartość normalną w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ustalono na 702,97 EUR/t.

(140)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących w Rosji do ustalenia ceny eksportowej Komisja musiała wykorzystać dostępne fakty.

(141)

Cenę eksportową ustalono w oparciu o dane Eurostatu dotyczące CIF. Cenę eksportową ustalono zatem na poziomie 755,65 EUR/t.

(142)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową produktu objętego przeglądem na podstawie ceny ex-works. W oparciu o informacje dostarczone przez wnioskodawcę dokonano korekty ceny eksportowej w celu sprowadzenia jej do poziomu cen ex-works, uwzględniając koszty transportu morskiego i krajowego oraz opłaty za rozładunek, wynoszące 127,84 EUR/t. Na tej podstawie dostosowana cena eksportowa ex-works do Unii wynosiła 627,81 EUR/t.

(143)

Z powyższego porównania wynika, że ceny eksportowe do Unii, wyrażone jako odsetek wartości CIF, były o 10 % niższe od ustalonej wartości normalnej.

(144)

Ponieważ przedmiotowa wielkość przywozu była jednak bardzo ograniczona i stanowiła poniżej 1 % łącznego przywozu do Unii i około 0 % udziału w rynku unijnym, Komisja zbadała również prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(145)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. W tym zakresie przeanalizowano następujące dodatkowe elementy: wywóz towarów do państw trzecich, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Rosji, jak również atrakcyjność rynku unijnego.

(146)

Konstrukcję wartości normalnej wyjaśniono w sekcji 3.2.2.1 powyżej.

(147)

Cenę eksportową ustalono na podstawie cen eksportowych produktu objętego przeglądem stosowanych w wywozie do innych państw trzecich. W tym względzie, wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących, Komisja wykorzystała bazę danych GTA. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia cena eksportowa CIF do państw trzecich wynosiła 536 EUR/t. Cena eksportowa CIF stosowana w wywozie do krajów trzecich została obniżona do poziomu cen ex-works poprzez odjęcie kosztów transportu morskiego i krajowego oraz kosztów ubezpieczenia w Rosji, które wyniosły 127,84 EUR/t, jak wskazano w motywie 141. Na tej podstawie skorygowana cena eksportowa ex-works stosowana w wywozie do państw trzecich wynosiła 408,72 EUR/t.

(148)

Komisja porównała wartość normalną ustaloną w sekcji 3.2.2.1 ze średnią ceną eksportową stosowaną w wywozie do państw trzecich na podstawie ceny ex-works.

(149)

Z powyższego porównania wynika, że rosyjski wywóz produktu objętego przeglądem do państw trzecich, wyrażony jako odsetek wartości CIF, był o 55 % niższy od ustalonej wartości normalnej.

(150)

W swoich uwagach dotyczących wszczęcia postępowania trzej rosyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że ceny eksportowe stosowane w wywozie na rynki państw trzecich nie są bardziej reprezentatywne od cen eksportowych stosowanych w wywozie do Unii, ponieważ taki wywóz, szczególnie do Turcji, obejmuje tańsze rodzaje płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno, co wyjaśniałoby ich niższe ceny. Producenci zasugerowali, że wysokie rosyjskie ceny eksportowe podane przez Eurostat są reprezentatywne i muszą być wykorzystane w ocenie.

(151)

W tym względzie Komisja zauważyła, że nie przedstawiono żadnych dowodów na poparcie zarzutu dotyczącego różnic w rodzajach produktu. W rzeczywistości trzej rosyjscy producenci eksportujący nie dostarczyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, które umożliwiłyby Komisji dokonanie oceny rodzajów produktów wywożonych do Unii. W związku z tym, jak wyjaśniono w motywie 138, Komisja oparła swoją ocenę na dostępnych faktach. Aby ustalić rosyjską cenę eksportową stosowaną w wywozie do państw trzecich, Komisja skorzystała z bazy danych GTA, uznając ją za najodpowiedniejsze źródło. W każdym razie, nawet gdyby rosyjskie ceny eksportowe stosowane w wywozie do Unii zostały wykorzystane zgodnie z sugestią trzech rosyjskich eksporterów, Komisja ustaliła w sekcji 3.2.2.4 powyżej, że rosyjskie ceny eksportowe stosowane w wywozie do Unii pochodzące z Eurostatu, wyrażone jako odsetek wartości CIF, były o 10 % niższe od ustalonej wartości normalnej. Argument ten został zatem odrzucony.

(152)

Ze względu na brak współpracy rosyjskich producentów eksportujących moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Rosji ustalono na podstawie dostępnych faktów, a w szczególności na podstawie informacji przekazanych przez wnioskodawcę, dotyczących okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(153)

Według informacji przekazanych przez wnioskodawcę całkowite moce produkcyjne w Rosji w przypadku produktu objętego przeglądem wyniosły w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ponad 12 000 000 ton. Wnioskodawca oszacował, że rosyjscy producenci dysponują wolnymi mocami produkcyjnymi na poziomie około 2 mln ton, których rynek krajowy nie jest w stanie wchłonąć. Ponadto wnioskodawca stwierdził, że w latach 2016–2021 rosyjscy producenci zwiększyli swoje moce produkcyjne w zakresie stali walcowanej na zimno o około 1 150 000 ton.

(154)

Rosyjscy producenci eksportujący zakwestionowali przedstawione przez wnioskodawcę szacunki dotyczące wolnych mocy produkcyjnych w Rosji. W swoich uwagach dotyczących wszczęcia postępowania przedstawili dane dotyczące całkowitych mocy produkcyjnych przemysłu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w Rosji, wielkości produkcji ogółem i wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych. Stwierdzili, że w 2020 r. wolne moce produkcyjne rosyjskiego przemysłu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno wynosiły [1,8–2,3] mln ton, co stanowiło zaledwie [4–8] % całkowitej konsumpcji w Unii (32,4 mln ton). Stwierdzili również, że uwzględniając szacunkowy wzrost konsumpcji i produkcji płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w Rosji i Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG), przewiduje się, że wolne moce produkcyjne rosyjskiego przemysłu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno będą dalej spadać.

(155)

W tym względzie, jak wyjaśniono w motywie 32, rosyjscy producenci eksportujący nie udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i Komisja uznała, że przekazali jedynie fragmentaryczne informacje dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych i wielkości produkcji i nie przedstawili dowodów potwierdzających te informacje, których Komisja nie była w stanie zweryfikować. W związku z tym, ponieważ producenci eksportujący nie dostarczyli wystarczających i wiarygodnych informacji dotyczących mocy produkcyjnych i wielkości produkcji, Komisja wykorzystała informacje dostępne w aktach sprawy.

(156)

Ponadto rosyjscy producenci eksportujący dostarczyli dane dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych wyłącznie w wersji poufnej bez niepoufnego streszczenia. Jak zauważono w zawiadomieniu o wszczęciu, jeżeli strona przekazująca poufne informacje nie wskaże odpowiedniego powodu wniosku o traktowanie na zasadzie poufności lub nie dostarczy niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, Komisja może nie uwzględnić takich informacji, chyba że można wykazać w sposób zadowalający z właściwych źródeł, że informacje te są poprawne. Ponieważ informacje dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych zostały dostarczone jedynie w wersji poufnej, przez co nie mogły być przedmiotem uwag innych zainteresowanych stron, nie można było w sposób zadowalający wykazać, że informacje te są prawdziwe.

(157)

Mimo wszystko przedmiotowe dane dostarczone przez rosyjskich producentów eksportujących i dane dostarczone przez wnioskodawcę niewiele się różniły. W związku z tym Komisja uznała, że ocena dokonana na podstawie danych dostarczonych przez rosyjskich producentów eksportujących nie prowadziłaby do odmiennych wniosków. W związku z tym Komisja odrzuciła te argumenty.

(158)

Po ujawnieniu rząd rosyjski, jak również producenci eksportujący zakwestionowali ustalenia Komisji, z których wynikało, że producenci eksportujący nie współpracowali w pełni podczas dochodzenia oraz że nie przedstawiono żadnej miarodajnej wersji jawnej (jak wyjaśniono w motywie 156). Producenci eksportujący twierdzili więc, że Komisja nadużyła w tym względzie swoich uprawnień uznaniowych.

(159)

Po pierwsze Komisja zauważyła, że informacje dotyczące mocy produkcyjnych w podziale na przedsiębiorstwa zostały dostarczone przez producentów eksportujących jedynie w formie zindeksowanej, przez co strony nie mogły przedstawić uwag na temat dokładnych zainstalowanych mocy produkcyjnych (nie podano przedziałów). W wersji jawnej nie przedstawiono ani danych dotyczących produkcji, ani dany dotyczących wykorzystania mocy produkcyjnych. W związku z tym Komisja powtórzyła swoje ustalenie, że pozostałe zainteresowane strony nie mogły zapoznać się z jawną wersją informacji dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych. Po drugie informacje te nie zostały dostarczone jako część odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i nie zostały skontrolowane krzyżowo przez porównanie z innymi częściami kwestionariusza i dokumentami źródłowymi, które przedsiębiorstwa są zobowiązane dostarczyć jako dowód potwierdzający informacje przedstawione w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 157 powyżej, Komisja ustaliła, że nawet gdyby uwzględniono dostarczone dane, jej ustalenia dotyczące wolnych mocy produkcyjnych nie uległyby zmianie. W związku z tym Komisja odrzuciła te argumenty.

(160)

Wolne moce produkcyjne dostępne w Rosji w zakresie produktu objętego przeglądem stanowią ok. 21 % łącznej konsumpcji w Unii na wolnym rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, jak wynika z informacji zawartych we wniosku, i około 20 %, jeżeli weźmie się pod uwagę dane dostarczone przez rosyjskich producentów eksportujących.

(161)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że rosyjscy producenci eksportujący posiadają znaczne wolne moce produkcyjne, które – w przypadku wygaśnięcia środków – mogliby wykorzystać do produkcji płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w celu wywozu na rynek Unii.

(162)

Komisja ustaliła, że rosyjscy producenci eksportujący prowadzili wywóz produktu objętego przeglądem na rynki państw trzecich po cenach o około 14 % niższych od średnich cen sprzedaży stosowanych przez producentów unijnych na rynku unijnym. Biorąc pod uwagę ten poziom cen, wywóz do Unii jest dla rosyjskich eksporterów potencjalnie bardziej atrakcyjny niż wywóz do wszystkich pozostałych krajów.

(163)

Rynek unijny jest również atrakcyjny ze względu na bliskość geograficzną i całkowitą wielkość konsumpcji na poziomie 33 579 173 ton, w tym konsumpcji na wolnym rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na poziomie 9 677 020 ton.

(164)

Wielkość wywozu do państw trzecich wyniosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 580 000 ton, co stanowiło 6 % konsumpcji na wolnym rynku w Unii. Stanowi to dodatkową wielkość wywozu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno, które w przypadku wygaśnięcia środków mogłyby być przekierowane na rynek unijny z uwagi na jego atrakcyjność.

(165)

Po ujawnieniu informacji producenci eksportujący i rząd rosyjski twierdzili, że rynek unijny nie jest już atrakcyjny dla producentów eksportujących ze względu na sankcje oraz że nawet w okresie poprzedzającym sankcje „przepływy handlowe, infrastruktura i łańcuchy dostaw zostały już zniszczone” i potrzeba będzie lat, zanim zostaną przywrócone.

(166)

Chociaż argument dotyczący sankcji został omówiony w motywach 167 i 172 poniżej, Komisja zauważyła, że nie przedstawiono żadnych dowodów w odniesieniu do twierdzenia, że przywrócenie wywozu do Unii zajmie lata. Jednocześnie, biorąc pod uwagę znacznie niższe ceny, po których rosyjscy producenci eksportujący kontynuują wywóz do pozostałych państw świata, bliskość geograficzną i wielkość rynku unijnego oraz znaczną wielkość wywozu do państw trzecich, który mógłby zostać przekierowany do Unii, Komisja powtórzyła swoje ustalenie, że rynek unijny jest atrakcyjny dla rosyjskich producentów eksportujących.

(167)

Nie zakwestionowano tego wniosku z uwagi na ostatnie wydarzenia. Komisja zauważyła w tym względzie, że po wszczęciu dochodzenia, w związku z agresją wojskową Federacji Rosyjskiej na Ukrainę, Unia nałożyła kolejne pakiety sankcji na Rosję, które miały również wpływ na wyroby ze stali lub przedsiębiorstwa sektora stalowego produkujące i eksportujące produkt objęty przeglądem po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ostatni pakiet sankcji obejmujący produkt objęty przeglądem lub producentów eksportujących zawiera zakaz przywozu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. Zakaz ten wszedł w życie 16 marca 2022 r. (68) Biorąc pod uwagę, że sankcje te są powiązane z agresją wojskową oraz bieżącą sytuacją geopolityczną, nie można przewidzieć ich zakresu, zróżnicowania lub czasu trwania. Ponadto okres obowiązywania środków antydumpingowych wynosi pięć lat. Mając na względzie powyższe niepewności oraz fakt, że Rada może w każdej chwili wprowadzić dalsze zmiany w dokładnym zakresie oraz czasie trwania sankcji, Komisja uznała, że nie mogą one mieć wpływu na jej wnioski w niniejszym postępowaniu.

(168)

Komisja ustaliła, że rosyjscy producenci eksportujący prowadzą sprzedaż do państw trzecich po cenach niższych od wartości normalnej.

(169)

Jak wyjaśniono w motywie 161, wolne moce produkcyjne w Rosji były w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znaczne, ponieważ stanowiły około 21 % całkowitej konsumpcji w Unii na wolnym rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, i wzrosły w latach 2016–2021.

(170)

Co więcej, ponieważ rynek unijny jest atrakcyjny pod względem wielkości, bliskości geograficznej i cen, istnieje duże prawdopodobieństwo (ponownego) skierowania rosyjskiego wywozu i wolnych mocy produkcyjnych do Unii w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków.

(171)

Po ujawnieniu ustaleń rząd rosyjski stwierdził, że nie ma prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu, ponieważ przywóz jest nieznaczny, a z powodu sankcji rosyjscy producenci całkowicie wstrzymali wywóz do Unii na długi i nieokreślony czas.

(172)

W odniesieniu do wywozu do Unii Komisja przypomniała, że ustaliła prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu na podstawie elementów opisanych powyżej, które nie obejmują obecnego poziomu wywozu do Unii, uznawanego za sytuację tymczasową, która może ulec zmianie w dowolnym momencie. W odniesieniu do obowiązujących sankcji, jak wyjaśniono w motywie 167, biorąc pod uwagę, że ich zakres, zróżnicowanie lub czas trwania są nieprzewidywalne i mogą zostać zmienione w dowolnym momencie, Komisja stwierdziła, że nie mogą one mieć wpływu na wnioski w przedmiotowym postępowaniu. W związku z tym ostatnie wydarzenia mające tymczasowy wpływ na przywóz z Rosji do Unii nie mogą spowodować zmiany ustaleń poczynionych w odniesieniu do ponownego wystąpienia dumpingu w tym przypadku i twierdzenia te zostały odrzucone.

(173)

Komisja uznała zatem, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu, jeżeli okres obowiązywania środków nie zostanie przedłużony.

(174)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie badanym przez 21 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(175)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około 30,5 mln ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak informacje przekazane przez wnioskodawcę. Jak wskazano w motywie 21, próba składająca się z trzech wybranych producentów unijnych reprezentowała ponad 30 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(176)

Ponieważ przemysł Unii jest zintegrowany głównie wertykalnie, a płaskie wyroby ze stali walcowane na zimno uznaje się za główny materiał do produkcji różnych produktów na dalszych poziomach łańcucha produkcyjnego o wartości dodanej, konsumpcję na rynku sprzedaży wewnętrznej i konsumpcję na wolnym rynku przeanalizowano osobno.

(177)

Rozróżnienie między rynkiem sprzedaży wewnętrznej a wolnym rynkiem ma znaczenie dla analizy szkody, ponieważ produkty przeznaczone na użytek własny nie są narażone na bezpośrednią konkurencję ze strony przywozu, a ceny transferowe są określane w ramach grup zgodnie z różnymi politykami cenowymi i w związku z tym nie są one wiarygodne. Natomiast produkcja przeznaczona na wolny rynek bezpośrednio konkuruje z przywozem produktu objętego postępowaniem, a ceny są cenami wolnorynkowymi.

(178)

Aby przedstawić możliwie najbardziej kompletny obraz przemysłu Unii, Komisja, podobnie jak zrobiła to w pierwotnym dochodzeniu, uzyskała dane dotyczące całej działalności związanej z płaskimi wyrobami ze stali walcowanymi na zimno i określiła, czy produkcja była przeznaczona na wewnętrzne potrzeby, czy do sprzedaży na wolnym rynku. Komisja ustaliła, że około 78 % całkowitej produkcji producentów unijnych było przeznaczone na użytek własny.

(179)

Komisja zbadała niektóre wskaźniki ekonomiczne odnoszące się do przemysłu Unii wyłącznie na podstawie danych dotyczących wolnego rynku. Te wskaźniki to: wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży na rynku unijnym; udział w rynku; wielkość i ceny wywozu oraz rentowność. W przypadku innych wskaźników, takich jak produkcja, moce produkcyjne, produktywność, zatrudnienie i wynagrodzenia, uwzględnione poniżej dane liczbowe dotyczą całej działalności i w związku z tym ich rozdzielenie nie było uzasadnione.

(180)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie: a) danych dostarczonych przez Eurofer dotyczących sprzedaży produktu podobnego przez przemysł Unii w Unii, skontrolowanych krzyżowo przez porównanie z objętymi próbą producentami unijnymi oraz b) przywozu produktu objętego przeglądem z wszystkich państw trzecich, według danych Eurostatu.

(181)

Konsumpcja w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(182)

Konsumpcja na wolnym rynku wzrosła w porównaniu z 7 122 682 tonami zużytymi w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (od 1 kwietnia 2014 r. do 31 marca 2015 r.). W okresie badanym unijna konsumpcja własna spadła jednak o ok. 15 %, natomiast unijna konsumpcja na wolnym rynku spadła o około 13 %. W latach 2018–2019 konsumpcja na rynku sprzedaży wewnętrznej pozostała na stałym poziomie, natomiast konsumpcja na wolnym rynku spadła o 7 %. Największy spadek miał miejsce w latach 2019–2020, kiedy to zarówno konsumpcja na wolnym rynku, jak i konsumpcja własna odnotowały znaczny spadek odpowiednio o 11 % i 20 %. Spadek ten rozpoczął się w 2019 r. z powodu ogólnego spowolnienia wzrostu gospodarczego w Unii, zaostrzył się jednak ze względu na ogólne spowolnienie gospodarcze spowodowane pandemią COVID-19. Ogólne spowolnienie wzrostu gospodarczego, a w szczególności w przemyśle wytwórczym, miało wpływ na ogólny popyt na stal. Sytuacja ta wpłynęła szczególnie na przemysł motoryzacyjny, który stanowi znaczną część użytkowników płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. Od 2020 r. do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym zarówno konsumpcja własna, jak i na wolnym rynku wzrosła o 5 %, przy czym nie powróciła do poziomów z 2018 r.

(183)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku został określony na podstawie porównania między wielkością przywozu a unijną konsumpcją na wolnym rynku przedstawioną w tabeli 2 powyżej.

(184)

Przywóz do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, i z pozostałych krajów kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(185)

Podczas gdy przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, stanowił 20 % udziału w rynku i 1,4 mln ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, na podstawie danych Eurostatu przywóz ten praktycznie zniknął z rynku unijnego. W rzeczywistości przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, w dalszym ciągu spadał w okresie badanym z 14 367 do 9 713 ton. Chociaż wielkość przywozu z obu państw, których dotyczy postępowanie, ponownie nieco wzrosła między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym, zgodnie z rosnącą wielkością konsumpcji w tym samym okresie, to udział tego przywozu w rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wciąż wynosił zaledwie 0,1 %.

(186)

Łączny przywóz produktu objętego przeglądem z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, zmniejszył się w okresie badanym o 5 % (z 2,28 mln ton do 2,15 mln ton). Jest to zgodne z tą samą tendencją spadkową unijnej konsumpcji na wolnym rynku, o której mowa w tabeli 2, choć w mniejszym stopniu. Ponadto państwa trzecie utrzymały swój udział w rynku na wolnym rynku w okresie badanym (a nawet zwiększyły go o niemal 2 punkty procentowe), natomiast przemysł Unii stracił niemal 2 % udziału w rynku. Dostawy płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno na wolnym rynku były jednak rozdrobnione, a udział żadnego z pozostałych państw trzecich w rynku unijnym nie przekraczał 4 % (69).

(187)

Ocena warunków ekonomicznych przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(188)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedzi Eurofer na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczących sprzedaży produktu podobnego przez przemysł Unii, skontrolowanych krzyżowo przez porównanie z objętymi próbą producentami unijnymi. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(189)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(190)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(191)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(192)

Wielkość produkcji znacznie spadła od początku okresu badanego. Spadek ten charakteryzuje się w dużej mierze podobną tendencją i wielkością, jak ta obserwowana w przypadku spadku całkowitej konsumpcji w Unii. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wielkość produkcji zmniejszyła się o 16 %.

(193)

Moce produkcyjne również nieznacznie zmniejszyły się w okresie badanym i są na znacznie niższym poziomie niż podczas pierwotnego dochodzenia. Wynika to częściowo z faktu, że w czasie pierwotnego dochodzenia Zjednoczone Królestwo wciąż było członkiem Unii, natomiast w bieżącym dochodzeniu przeglądowym nie uwzględniono już jego mocy produkcyjnych. Ponadto przemysł Unii podjął kroki w celu dostosowania swoich mocy produkcyjnych do konsumpcji na rynku oraz ich zracjonalizowania. W związku z tym wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych początkowo uległ poprawie w porównaniu z wartością z pierwotnego dochodzenia. Od czasu spowolnienia wzrostu w Unii w 2019 r., a zwłaszcza od początku pandemii COVID-19, wskaźnik ten ponownie jednak znacząco spadł w okresie badanym, przy czym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym odnotował niewielką poprawę (gdy w 2020 r. spadek był o prawnie 20 punktów procentowych niższy w porównaniu z poziomem z 2018 r., w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był o 11 punktów procentowych niższy w porównaniu z poziomem z 2018 r.).

(194)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży (w tonach) i udział w rynku

(195)

Całkowita sprzedaż w Unii wykazywała w okresie badanym tendencję spadkową, a jej ogólny spadek wyniósł 15 %. Tę samą tendencję, o podobnej skali, obserwuje się w przypadku rynku sprzedaży wewnętrznej i wolnego rynku, zgodnie ze spadkiem konsumpcji przedstawionym w tabeli 2.

(196)

Udział przemysłu Unii w wolnym rynku utrzymywał się w okresie badanym na zasadniczo stabilnym poziomie, ale w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zmniejszył się o prawie 2 %. Zbiega się to ze wzrostem udziału w rynku państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, jak wskazano w tabeli 3.

(197)

W kontekście malejącej konsumpcji przemysł Unii nie tylko odnotował spadek wielkości sprzedaży w Unii, ale także utracił udział w rynku na wolnym rynku. W związku z tym w okresie badanym przemysł Unii nie wykazywał wzrostu.

(198)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(199)

Przemysłowi Unii nie udało się utrzymać liczby pracowników zajmujących się produkcją produktu objętego przeglądem, która spadła ogółem między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym o 3 %.

(200)

Wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona jako produkcja (w tonach) na pracownika, wykazywała w okresie badanym tendencję spadkową (-13 %) Znaczny spadek wydajności tłumaczy się większym spadkiem wielkości produkcji, który jest również związany ze spadkiem sprzedaży i popytu na produkty przemysłu Unii, zarówno na rynku wewnętrznym, jak i na rynkach eksportowych, w porównaniu z mniejszym spadkiem liczby pracowników.

(201)

Wszystkie marginesy dumpingu ustalone w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znacznie przekraczały poziom de minimis. Jednocześnie poziom przywozu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był bardzo ograniczony i stanowił tylko 0,1 % konsumpcji w Unii. Środki antydumpingowe nałożone w następstwie pierwotnego dochodzenia umożliwiły przemysłowi Unii poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu, co pokazują dane za 2018 r. i potwierdzają oświadczenia wnioskodawcy zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu.

(202)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży i koszt produkcji objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Ceny sprzedaży i koszt produkcji w Unii (EUR/t)

(203)

W okresie badanym ceny sprzedaży niepowiązanym stronom na rynku Unii (wolny rynek) spadły o 5 %. Ze szczegółowej analizy wynika, że w latach 2018–2020 ceny sprzedaży spadły o 15 %, a następnie ponownie wzrosły o 12 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W tym samym okresie koszt produkcji ulegał wahaniom, ale w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był o prawie 10 % wyższy niż w 2018 r. Poza 2018 r. we wszystkich latach średni koszt produkcji był wyższy od średniej ceny sprzedaży. Chociaż ceny sprzedaży znacznie wzrosły między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym, przemysł Unii nie był jeszcze w stanie zwiększyć cen sprzedaży do poziomu pozwalającego na pokrycie kosztów produkcji.

(204)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(205)

W badanym okresie średnie koszty pracy ulegały wahaniom, ale wykazały ogólny wzrost na poziomie 7 %. Podczas gdy liczba pracowników spadła, ogólne koszty pracy również spadły, lecz w mniejszym stopniu.

(206)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Zapasy

(207)

W okresie badanym zapasy przemysłu Unii stale malały. Zazwyczaj wszelkie zmiany w zapasach płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno podlegają tym samym tendencjom co zmiany w produkcji, która również zmniejszyła się w okresie badanym, jak pokazano w tabeli 4 (70). W okresie badanym w jednym z przedsiębiorstw objętych próbą miały jednak miejsce pewne działania restrukturyzacyjne, które wiązały się z częściowym podziałem obejmującym zapasy. Ponadto w jednym z objętych próbą przedsiębiorstw wystąpiły w pewnym okresie problemy z kilkoma urządzeniami, co spowodowało konieczność większej niż przewidywano sprzedaży z zapasów. Jak ustalono jednak również w pierwotnym dochodzeniu, zapasów nie uznaje się za istotny wskaźnik szkody dla tego przemysłu, ponieważ większość rodzajów produktu podobnego jest wytwarzanych przez przemysł Unii na konkretne zamówienia od użytkowników (71).

(208)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(209)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych objętych próbą, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(210)

Dzięki wprowadzeniu środków antydumpingowych przemysł Unii był w stanie poprawić swoją rentowność od okresu objętego pierwotnym dochodzeniem, a nawet osiągnąć wyższy niż docelowy zysk określony w tym dochodzeniu (72). Po osiągnięciu szczytowego poziomu w 2018 r. w kolejnych latach spadek konsumpcji w Unii na wolnym rynku zbiegł się jednak z malejącymi cenami sprzedaży, jak wskazano w tabeli 7 powyżej, co sprawiło, że jednostkowy koszt produkcji przewyższył średnią cenę sprzedaży. Ze względu na spadek konsumpcji płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno w Unii przemysł Unii nie mógł ustalić cen sprzedaży na poziomie umożliwiającym co najmniej pokrycie kosztów produkcji.

(211)

Przepływy pieniężne netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania ich działalności. Zmiany przepływów środków pieniężnych netto kształtowały się w dużej mierze podobnie jak rentowność i w 2018 r. osiągnęły najwyższy poziom, po czym znacznie spadły w latach 2019 i 2020, by następnie nieco wzrosnąć w okresie objętym dochodzeniem, jednak nadal utrzymywały się poniżej poziomów z 2018 r. i 2019 r.

(212)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Chociaż w okresie badanym odnotowano ogólny wzrost inwestycji, w 2020 r. i podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym utrzymywały się one poniżej poziomu z 2019 r. Zwrot z inwestycji uległ pogorszeniu i charakteryzował się taką samą tendencją co rentowność.

(213)

Wszystkie wskaźniki makroekonomiczne wykazywały w okresie badanym negatywne tendencje, np. w odniesieniu do produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży na rynku unijnym (zarówno na rynku sprzedaży wewnętrznej, jak i na wolnym rynku), udziału w rynku, zatrudnienia i wydajności. Podobnie negatywne tendencje wykazywała w okresie badanym większość wskaźników mikroekonomicznych, np. ceny sprzedaży na wolnym rynku Unii, koszty produkcji, rentowność, stany zapasów na koniec okresu sprawozdawczego, przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji. Tylko w przypadku inwestycji odnotowano tendencję wzrostową.

(214)

Chociaż przemysł Unii zdołał zwiększyć ceny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, jego marża zysku wciąż była ujemna i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosiła -3,1 %. Pogorszeniu uległy także przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji, co dodatkowo utrudniło przemysłowi Unii gromadzenie kapitału i wzrost gospodarczy.

(215)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że do 2018 r. sytuacja przemysłu Unii uległa poprawie po poniesieniu wcześniej istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego spowodowanej przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin i Rosji. W okresie badanym sytuacja w zakresie szkody uległa jednak pogorszeniu, a przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ponownie znalazł się w niepewnej gospodarczo i powodującej szkodę sytuacji.

(216)

Po ujawnieniu ustaleń rząd rosyjski nie zgodził się z wnioskiem Komisji dotyczącym sytuacji przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Według rządu rosyjskiego w porównaniu z rokiem poprzednim sytuacja uległa poprawie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co nie dotyczyło jednak jednostkowego kosztu produkcji.

(217)

O ile jednak prawdą jest, że niektóre wskaźniki szkody uległy pewnej poprawie między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym, jak wskazano również w powyższej analizie (np. w motywie 193 lub 211), wskaźniki te uległy pogorszeniu w okresie badanym. Poprawa odnotowana w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie była jednak wystarczająca, aby wyprowadzić przemysł Unii z niepewnej gospodarczo sytuacji, w której znajdował się od 2018 r. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(218)

Komisja stwierdziła, że istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii nie mógł spowodować przywóz z Chin i Rosji z uwagi na nieznaczną wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w okresie badanym.

(219)

Komisja zbadała zatem następnie prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin i Rosji w przypadku uchylenia środków.

(220)

W motywie 215 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii był w niepewnej gospodarczo sytuacji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W motywie 218 Komisja stwierdziła ponadto, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie mogła zostać spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin i Rosji z powodu jego bardzo ograniczonej wielkości. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody wyrządzonej przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin i Rosji w przypadku wygaśnięcia środków.

(221)

W tym zakresie Komisja zbadała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w państwach, których dotyczy postępowanie, związek między cenami eksportowymi stosowanymi w wywozie do państw trzecich a poziomem cen w Unii oraz wpływ potencjalnego przywozu z tych państw oraz poziomu jego cen na sytuację przemysłu Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(222)

Jak już opisano w sekcjach 3.1.11.2 i 3.2.3.2, producenci eksportujący z Chin i Rosji dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi, które łącznie znacznie przekraczają obecną wielkość produkcji i popyt wewnętrzny w tych państwach. W przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków te wolne moce produkcyjne mogłyby zostać wykorzystane do produkcji produktu objętego przeglądem z przeznaczeniem na wywóz do Unii. Ilości, które mogliby wywieźć chińscy i rosyjscy producenci eksportujący, są znaczne w porównaniu z wielkością rynku unijnego. W istocie wolne moce produkcyjne odpowiadają ponad dwukrotności łącznej konsumpcji w Unii na wolnym rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(223)

Jak opisano w sekcjach 3.1.11.1 i 3.2.3.1, chińscy i rosyjscy producenci eksportujący dokonywali wywozu na swoje główne rynki państw trzecich po cenach znacznie niższych od ustalonej wartości normalnej, które dodatkowo były niższe od średnich (docelowych) cen sprzedaży stosowanych przez producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Dlatego też, biorąc pod uwagę poziom cen wywozu z Chin i Rosji na inne rynki państw trzecich, wywóz do Unii jest potencjalnie znacznie bardziej atrakcyjny dla eksporterów z tych państw. Można zatem racjonalnie oczekiwać, że w przypadku uchylenia środków rosyjscy i chińscy producenci eksportujący ponownie rozpoczną wywóz dużych ilości produktu objętego przeglądem do Unii. Oczekiwanie to znajduje dodatkowe uzasadnienie w dostępności znacznych wolnych mocy produkcyjnych w Chinach i Rosji. Jak zauważono w motywie 167, chociaż obecnie obowiązuje unijny zakaz przywozu niektórych wyrobów ze stali wywożonych z Rosji, w tym płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno (73), jest prawdopodobne, że będzie to środek tymczasowy i nie można przewidzieć czasu jego obowiązywania w odniesieniu do okresu przedłużenia obecnych środków. Nie ma on zatem wpływu na wnioski dotyczące atrakcyjności rynku unijnego.

(224)

Trzej rosyjscy producenci eksportujący twierdzili, że wnioskodawca w swoim wniosku przecenił atrakcyjność rynku unijnego w odniesieniu do Rosji. Według przedsiębiorstw rosyjskich, gdyby miały one zwiększyć wywóz do państw trzecich, to byłby on raczej przeznaczony dla preferencyjnych partnerów handlowych Rosji, a nie dla Unii. Jak również wskazał wnioskodawca, nie ma jednak powodu, dla którego rosyjskie wolne moce produkcyjne miałyby być wykorzystane do zwiększenia wywozu do preferencyjnych partnerów handlowych Rosji. W rzeczywistości taki wywóz jest już objęty stawką cła wynoszącą 0 %, a więc już teraz mogliby prowadzić wywóz bezcłowy. Z kolei wywóz do Unii jest obecnie objęty cłami i porównywanie rosyjskich i chińskich cen stosowanych w wywozie do państw trzecich, powiększonych o unijne cło antydumpingowe, nie spowodowałoby podcięcia ceny docelowej, podczas gdy usunięcie cła antydumpingowego spowodowałoby takie podcięcie. W związku z tym nie jest przekonujący argument, że wywóz do takich partnerów handlowych wzrośnie, ponieważ nie stwierdzono żadnej zmiany, która mogłaby nastąpić między chwilą obecną a dającą się przewidzieć przyszłością i która przyczyniłaby się do zwiększenia wywozu z Rosji do takich krajów. W związku z powyższym Komisja odrzuciła argument rosyjskich eksporterów.

(225)

Po ujawnieniu ustaleń trzej rosyjscy producenci eksportujący i rząd rosyjski stwierdzili, że nie ma prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę z Rosji. W opinii tych stron „przepisy i praktyka UE dowodzą, że sankcje UE są długoterminowym instrumentem polityki”, podczas gdy „unijne środki antydumpingowe nie mają z góry ustalonego okresu obowiązywania” (74). Producenci eksportujący z Rosji twierdzili, że nic nie wskazuje na to, by sankcje wobec Rosji miały zostać złagodzone lub zniesione. Nawet jeśli sankcje zostałyby zniesione, rynek UE nie jest jednak atrakcyjny dla rosyjskich eksporterów „ze względu na wysokie ryzyko wprowadzenia poważnych ograniczeń handlowych”.

(226)

Jak określono również w motywach 165 i 166, nie przedstawiono żadnych dowodów wyjaśniających, dlaczego rynek unijny byłby mniej atrakcyjny dla rosyjskich eksporterów w przypadku scenariusza bez sankcji. Ponadto w motywach 172, 223 i 248 niniejszego rozporządzenia wyjaśniono, dlaczego Komisja uznała, że sankcje nie mogą mieć wpływu na wnioski w przedmiotowym postępowaniu. Dlatego też powyższe argumenty zostały odrzucone.

(227)

Aby ustalić, w jaki sposób przywóz z Chin i Rosji wpłynąłby na przemysł Unii w przypadku zniesienia środków, Komisja przeprowadziła perspektywiczną i porównawczą analizę cen bez środków antydumpingowych.

(228)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących z państw, których dotyczy postępowanie, w połączeniu z bardzo niewielkimi ilościami przywożonymi do Unii z tych państw, nie można było ustalić wiarygodnych cen importowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym nie można było na tej podstawie dokonać miarodajnych obliczeń podcięcia cenowego. W tych okolicznościach, aby oszacować prawdopodobną cenę, po której chińscy i rosyjscy producenci sprzedawaliby swoje produkty w ramach wywozu na rynek unijny, Komisja dokonała porównania cen między średnią ceną (ex-works) producentów unijnych objętych próbą a odpowiadającą jej średnią ważoną ceną produktu objętego przeglądem stosowaną w wywozie do państw trzecich (75) z Chin i Rosji.

(229)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producentów unijnych objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wykazało ono różnicę w cenie w przypadku Rosji wynoszącą niemal 13 %. W związku z tym Komisja stwierdziła, że w przypadku wygaśnięcia środków na rynku unijnym ceny rosyjskie podcinałyby ceny unijne na podobnym poziomie.

(230)

Z tego samego porównania w odniesieniu do Chin wynika, że ceny eksportowe stosowane w wywozie z Chin do państw trzecich nie były niższe od cen unijnych. Z dalszej analizy wynika jednak, że ceny te były nadal niższe od ceny docelowej Unii. Przy zastosowaniu tego samego zysku docelowego co w pierwotnym dochodzeniu (9,9 %) (76) stwierdzono, że cena przywozu z Chin na poziomie chińskich cen eksportowych stosowanych wobec państw trzecich była o 10 % niższa niż cena docelowa Unii. W związku z tym przywóz z Chin prawdopodobnie spowodowałby szkodę, gdyby nie utrzymano środków.

(231)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin i Rosji wyrządzających szkodę, co prawdopodobnie spowodowałoby ponowne wystąpienie istotnej szkody.

(232)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych w wyraźny sposób nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(233)

Przemysł Unii jest zlokalizowany w 14 państwach członkowskich (Niemczech, Republice Słowackiej, Włoszech, Słowenii, Luksemburgu, Grecji, Belgii, Niderlandach, Austrii, Finlandii, Szwecji, Portugalii, na Węgrzech i w Hiszpanii). Przemysł Unii zatrudnia 9 000 pracowników w związku z produktem objętym przeglądem.

(234)

Chociaż obowiązujące środki antydumpingowe w znacznym stopniu zapobiegły przywozowi towarów po cenach dumpingowych na rynek unijny z Chin i Rosji, przemysł Unii był w niepewnej gospodarczo sytuacji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co potwierdzają negatywne tendencje dotyczące wskaźników szkody.

(235)

Na podstawie powyższego Komisja ustaliła, że istnieje duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, w przypadku wygaśnięcia środków. Napływ przywozu znacznych ilości towarów po cenach dumpingowych z Rosji i Chin spowodowałby pogorszenie i tak już bardzo niestabilnych warunków ekonomicznych przemysłu Unii i zagroziłby jego rentowności.

(236)

Komisja stwierdziła zatem, że utrzymanie środków antydumpingowych wobec Rosji i Chin leży w interesie przemysłu Unii.

(237)

Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi użytkownikami i importerami niepowiązanymi. Żaden użytkownik ani importer niepowiązany nie zgłosił się i nie współpracował w niniejszym dochodzeniu poprzez przedłożenie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(238)

Jeden importer niepowiązany, Duferco S.A, i jeden użytkownik, ATS S.A., przedstawili swoje uwagi dotyczące wszczęcia postępowania. Według Duferco S.A ceny stali znacznie wzrosły, co spowodowało powstanie niedoborów w łańcuchu dostaw. Rząd rosyjski również zwrócił uwagę, że użytkownicy i konsumenci z Unii odczuwają skutki gwałtownego wzrostu cen płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. ATS S.A. i trzej rosyjscy producenci eksportujący odnoszą się do wzrostu cen w pierwszej połowie 2021 r., który ich zdaniem spowodował szkodę dla użytkowników i konsumentów płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno. Ponadto strony twierdziły, że obowiązujące środki ochronne w odniesieniu do przywozu wyrobów ze stali stanowią samodzielny instrument ochrony handlu, który przyczynia się do wzrostu cen i zakłócenia równowagi na rynku (77).

(239)

W tym względzie środki ochronne mają inne uzasadnienie i cel niż środki antydumpingowe. Jak wyjaśniono w motywie 132 powyżej, środki ochronne nie są wystarczające do ochrony rynku unijnego przed przywozem towarów w znacznych ilościach po cenach dumpingowych. Ponadto dane dostarczone przez Duferco S.A przedstawione na poparcie ich oświadczenia pochodzą z kwietnia i lipca 2021 r. i dotyczą tendencji zaobserwowanych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Jak wynika z analizy przeprowadzonej w sekcji 4.4.2, wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu Unii wynosiło w tym samym okresie jedynie 68 %, podczas gdy jego ceny sprzedaży były na stosunkowo niskim poziomie. Świadczyło to o tym, że istniały duże możliwości zwiększenia produkcji po konkurencyjnych cenach.

(240)

Ani ATS S.A., ani rosyjscy producenci eksportujący nie przedstawili żadnych dowodów na poparcie twierdzeń zawartych w ich uwagach. Jak wynika z analizy przeprowadzonej w sekcji 4.4.3, dane dotyczące okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, który obejmuje pierwszą połowę 2021 r., nie potwierdzają twierdzeń ATS S.A. W rzeczywistości poziom cen przemysłu Unii nie był nienaturalnie wysoki. Ceny te były niższe niż koszty jednostkowe, a nawet niższe niż ceny eksportowe niektórych państw trzecich, w tym Chin, a także cena docelowa przemysłu Unii.

(241)

Ponieważ żadna z zainteresowanych stron wymienionych w motywie 238 ani żaden inny użytkownik lub importer niepowiązany nie dostarczyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu ani żadnych innych informacji poza wspomnianymi wyżej uwagami, Komisja nie dysponowała wystarczającymi informacjami, aby stwierdzić, że utrzymanie środków byłoby szkodliwe dla interesu użytkowników lub importerów.

(242)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że nie ma przekonujących powodów, aby uznać, że utrzymanie obecnie obowiązujących środków w odniesieniu do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z Rosji i Chin nie leży w interesie Unii.

(243)

Trzej rosyjscy producenci eksportujący i jeden użytkownik (ATS S.A.) twierdzili, że należy zawiesić obowiązujące środki. Ponadto jeszcze przed rozpoczęciem przeglądu wygaśnięcia importer niepowiązany z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie (Stemcor London Limited) również złożył podobny wniosek.

(244)

Argumenty przedstawione przez poszczególne strony dotyczyły domniemanego niedawnego znacznego wzrostu cen w Unii od końca 2020 r., zmniejszającego się przywozu płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z państw, których dotyczy postępowanie, oraz domniemanego braku równowagi między popytem a podażą. Dowody i dane przedstawione na poparcie tych argumentów, chociaż ograniczone, odnosiły się prawie w całości do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Żadna ze stron nie przedstawiła żadnych danych dotyczących okresu, który nastąpił po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ani przyszłych prognoz na poparcie swoich argumentów, z wyjątkiem danych dotyczących unijnych cen sprzedaży w trzecim kwartale 2021 r. i wzmianki o umiarkowanej tendencji spadkowej pod koniec 2021 r. Trzej rosyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że „analityczna prognoza przyszłych zmian na rynku w latach 2022–2023 byłaby niepewna i obejmowałaby dużą liczbę alternatywnych, a nawet sprzecznych scenariuszy. Nawet najbardziej złożone wskaźniki gospodarcze nie są w stanie dostarczyć informacji na temat przyszłych zmian”. Na tym etapie trudno zatem na tej podstawie wyciągnąć jakiekolwiek wnioski co do wystąpienia tymczasowej zmiany warunków rynkowych.

(245)

W tym względzie Komisja przypomniała, że art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego stanowi, że w interesie Unii środki antydumpingowe mogą zostać zawieszone, gdy warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda.

(246)

W odniesieniu do drugiego elementu oraz jak określono w sekcjach dotyczących szkody, ponownego wystąpienia szkody i interesu Unii (motyw 174 i dalsze), Komisja zauważyła, że przemysł Unii nadal znajdował się w niestabilnej sytuacji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz w przypadku wygaśnięcia środków i tak istniało duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia istotnej szkody spowodowanej pierwotnie przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin i Rosji wyrządzających szkodę. Ponadto Komisja stwierdziła, że nie ma żadnych istotnych powodów związanych z interesem Unii, które przemawiałyby przeciwko utrzymaniu środków. W związku z tym na podstawie informacji dostępnych w ramach przedmiotowego dochodzenia Komisja nie mogła stwierdzić na tym etapie, że ponowne wystąpienie szkody w wyniku zawieszenia nie jest prawdopodobne ani że zawieszenie środków na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument. Komisja zastrzegła sobie prawo do dalszego zbadania potrzeby zawieszenia środków zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego w odpowiednim czasie.

(247)

Ponadto NLMK Group, Severstal Group i MMK Group twierdziły, że ponieważ dostawy płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Rosji do Unii zostały całkowicie wstrzymane z powodu sankcji, nie było podstawy prawnej do utrzymania środków ani w wyniku trwającego przeglądu wygaśnięcia, ani w ustawowym termie stosowania środków. Producenci eksportujący twierdzili, że zasadnicze przekierowanie przepływów handlowych spowodowane tymi sankcjami miało charakter trwały. Zgodnie z tym argumentem środki nie miałyby służyć realizacji celu, jakim była ochrona przemysłu Unii i rynku unijnego przed nieuczciwymi praktykami handlowymi stosowanymi przez zagranicznych eksporterów, a zatem nie byłyby konieczne na podstawie art. 11 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(248)

Komisja zauważyła, że po wszczęciu dochodzenia, w związku z agresją wojskową Federacji Rosyjskiej na Ukrainę, Unia nałożyła kolejne pakiety sankcji na Rosję, które miały również wpływ na wyroby ze stali lub przedsiębiorstwa sektora stalowego produkujące i eksportujące produkt objęty przeglądem po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wbrew twierdzeniom producentów eksportujących obecnej sytuacji nie można jednak uznać za trwałą. Jak stwierdzono w motywach 167 i 172 Komisja faktycznie stwierdziła, że sankcje te nie mogą mieć wpływu na jej wnioski w przedmiotowym dochodzeniu. W szczególności Komisja uznała, że pomimo obowiązujących sankcji, środki są nadal niezbędne w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia podstawowego.

(249)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących ponownego wystąpienia dumpingu i ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe dotyczące płaskich wyrobów ze stali walcowanych na zimno z Rosji i Chin.

(250)

Potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(251)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(252)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(253)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywożony produkt objęty przeglądem, wytworzony przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlega stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(254)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (78). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(255)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (79), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek należy wykorzystać stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego dnia kalendarzowego każdego miesiąca.

(256)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/159 (80) Komisja nałożyła na trzy lata środek ochronny w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali. Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/1029 przedłużono obowiązywanie środka ochronnego do dnia 30 czerwca 2024 r. Produkt objęty przeglądem należy do jednej z kategorii produktów objętych środkiem ochronnym. W związku z tym po przekroczeniu kontyngentów taryfowych określonych w ramach środka ochronnego zarówno cło za ilości powyżej kontyngentu, jak i cło antydumpingowe stałyby się należne za ten sam przywóz. Ponieważ taka kumulacja środków antydumpingowych ze środkami ochronnymi może mieć większe niż pożądane skutki dla handlu, Komisja postanowiła zapobiec jednoczesnemu stosowaniu cła antydumpingowego z cłem za ilości powyżej kontyngentu w odniesieniu do produktu objętego przeglądem w okresie obowiązywania cła ochronnego.

(257)

Oznacza to, że jeżeli cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, obowiązuje w odniesieniu do produktu objętego przeglądem i przekracza poziom ceł antydumpingowych przewidzianych niniejszym rozporządzeniem, pobiera się jedynie cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159. W okresie równoczesnego stosowania cła ochronnego i cła antydumpingowego zawiesza się pobór ceł nałożonych na podstawie niniejszego rozporządzenia. Jeżeli cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, zaczyna mieć zastosowanie do produktu objętego przeglądem i jest określone na poziomie niższym niż poziom ceł antydumpingowych określony w niniejszym rozporządzeniu, pobiera się cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, powiększone o różnicę między tym cłem a wyższymi cłami antydumpingowymi nałożonymi na podstawie niniejszego rozporządzenia. Zawiesza się niepobraną część kwoty ceł antydumpingowych.

(258)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,