(1)

Art. 18 ust. 1 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2) (zwanej dalej „Umową”) stanowi, że państwo przyjmujące może nałożyć na obywateli Zjednoczonego Królestwa, członków ich rodzin oraz na inne osoby zamieszkujące na jego terytorium zgodnie z warunkami określonymi w tytule II Umowy obowiązek wystąpienia z wnioskiem o nowy status pobytu nadający prawa na podstawie tego tytułu oraz o wydanie dokumentu poświadczającego taki status.

(2)

Zgodnie z art. 18 ust. 4 Umowy, w przypadku gdy państwo przyjmujące zdecyduje, że nie będzie nakładać na obywateli Zjednoczonego Królestwa, członków ich rodzin ani na inne osoby zamieszkujące na terytorium państwa przyjmującego zgodnie z warunkami określonymi w tytule II Umowy obowiązku wystąpienia z wnioskiem o nowy status pobytu jako warunku legalnego pobytu, osoby kwalifikujące się do prawa pobytu mają prawo do otrzymania, zgodnie z warunkami określonymi w dyrektywie 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3), dokumentu pobytowego zawierającego oświadczenie, że został wydany zgodnie z Umową.

(3)

Art. 26 Umowy stanowi, że państwo miejsca pracy może nałożyć na obywateli Zjednoczonego Królestwa, posiadających prawa jako pracownicy przygraniczni na podstawie tytułu II Umowy, obowiązek wystąpienia o wydanie dokumentu potwierdzającego, że posiadają takie prawa na podstawie tego tytułu oraz że mają prawo do uzyskania takiego dokumentu.

(4)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1030/2002 (4) określa jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich. Taki wzór zawiera wszystkie niezbędne informacje oraz spełnia bardzo wysokie wymagania techniczne, w szczególności pod względem cech zabezpieczających na wypadek podrobienia lub fałszerstwa.

(5)

Dlatego też, po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej, format ten powinien być również stosowany w odniesieniu do dokumentów pobytowych wydawanych obywatelom Zjednoczonego Królestwa, członkom ich rodzin i innym osobom zamieszkującym na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z warunkami określonymi w tytule II Umowy.

(6)

Format ten jest również właściwy dla dokumentów wydawanych obywatelom Zjednoczonego Królestwa, posiadającym prawa jako pracownicy przygraniczni w państwie członkowskim miejsca pracy.

(7)

Ponieważ dokumenty te będą służyć jako dowód praw przewidzianych w tytule II Umowy, oświadczenie, że dokumenty te zostały wydane na mocy Umowy, powinno zostać ujęte w polu 10 „Rodzaj zezwolenia”.

(8)

W polu 12 „Uwagi” państwa członkowskie powinny podać, czy dokument pobytowy został wydany na mocy art. 18 ust. 1, czy też art. 18 ust. 4 Umowy.

(9)

Aby zapewnić możliwość sprawdzenia tożsamości posiadacza w sposób niepozostawiający wątpliwości, okres ważności tych dokumentów powinien wynosić nie mniej niż pięć lat i nie więcej niż dziesięć lat, aby umożliwić aktualizację zdjęcia posiadacza.

(10)

Zgodnie z art. 19 ust. 2 Umowy dokumenty wydane przez państwa członkowskie na mocy art. 18 ust. 1 Umowy powinny obowiązywać dopiero po zakończeniu okresu przejściowego przewidzianego w art. 126 Umowy.

(11)

Państwa członkowskie mogą jednak już w okresie przejściowym rozpocząć wydawanie dokumentów pobytowych obywatelom Zjednoczonego Królestwa na mocy art. 18 ust. 1 lub art. 18 ust. 4 Umowy, jeżeli zdecydują się na to ze względów administracyjnych lub innych. Rozporządzenie (WE) nr 1030/2002 zmienione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1954 (5) nie jest jednak jeszcze w pełni stosowane. W związku z tym państwa członkowskie powinny stosować obecny format dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich określony w rozporządzeniu (WE) nr 1030/2002 zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 380/2008 (6) do czasu stosowania rozporządzenia (UE) 2017/1954.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego w art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/95 (7),