(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/2226 ustanowiono system wjazdu/wyjazdu (EES) służący do elektronicznej rejestracji czasu i miejsca wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich, którym zezwolono na pobyt krótkoterminowy na terytorium państw członkowskich, i obliczający okres ich dozwolonego pobytu.

(2)

Celem EES jest poprawa zarządzania granicami zewnętrznymi, przeciwdziałanie imigracji nieuregulowanej oraz usprawnienie zarządzania przepływami migracyjnymi. EES powinien w szczególności ułatwiać identyfikację wszystkich osób, które nie spełniają warunków związanych z okresem dozwolonego pobytu na terytorium państw członkowskich lub które przestały spełniać te warunki. Ponadto EES powinien pomagać zapobiegać przestępstwom terrorystycznym i innym poważnym przestępstwom oraz pomagać wykrywać takie przestępstwa i prowadzić w ich sprawie postępowania przygotowawcze.

(3)

W rozporządzeniu (UE) 2017/2226 określono warunki dostępu do danych EES w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych. Zarówno państwa członkowskie, jak i Europol, powinny składać wnioski o dostęp do danych EES za pośrednictwem tzw. centralnych punktów dostępu, organu lub podmiotu, któremu prawo krajowe powierza sprawowanie władzy publicznej i który powinien być w stanie skutecznie weryfikować, czy w każdym konkretnym przypadku spełniane są warunki dotyczące uzyskania dostępu do EES. Centralne punkty dostępu powinny rozpatrywać wnioski o dostęp do danych EES pod kątem zapobiegania, wykrywania lub prowadzenia postępowań, a następnie przekazywać dane EES, do których uzyskano dostęp, do jednostki operacyjnej, która wystąpiła z wnioskiem. Aby umożliwić operacje przetwarzania tych danych, każde państwo członkowskie powinno podłączyć swoje odpowiednie centralne punkty dostępu do jednolitego interfejsu krajowego. Europol powinien także połączyć swój centralny punkt dostępu z EES i odpowiadać za to połączenie.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/2226 za rozwój EES i zarządzanie operacyjne tym systemem powinna odpowiadać Europejska Agencja ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 (2).

(5)

Rozporządzenie (UE) 2017/2226 wymaga, aby przed rozwojem EES Komisja przyjęła środki niezbędne do rozwoju i technicznego wdrożenia EES. W tym względzie w art. 36 lit. l) rozporządzenia (UE) 2017/2226 odniesiono się konkretnie do przyjęcia środków określających specyfikacje dotyczące połączenia centralnych punktów dostępu z EES oraz dotyczące rozwiązania technicznego ułatwiającego gromadzenie danych przez państwa członkowskie na potrzeby tworzenia statystyk na temat dostępu do danych EES na potrzeby ochrony porządku publicznego.

(6)

W oparciu o te środki Europejska Agencja ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości powinna zatem móc określić strukturę fizyczną EES, w tym jego infrastrukturę łączności, a także specyfikacje techniczne i dalsze zmiany dotyczące EES.

(7)

W tym kontekście konieczne jest zatem przyjęcie środków ustanawiających specyfikacje dotyczące rozwiązań technicznych, które zostaną zastosowane w celu połączenia centralnych punktów dostępu państw członkowskich z jednolitym interfejsem krajowym oraz w celu połączenia centralnego punktu dostępu Europolu z EES. Należy również przyjąć specyfikacje dotyczące rozwiązania technicznego ułatwiającego gromadzenie danych w celu wygenerowania statystyk, które państwa członkowskie są zobowiązane prowadzić na temat dostępu do danych EES na potrzeby ochrony porządku publicznego.

(8)

Rozwiązania techniczne wybrane do celów wdrożenia EES powinny uwzględniać potrzebę lepszej integracji już istniejących i przyszłych unijnych systemów zarządzania granicami, a także interoperacyjność tych systemów. Takie rozwiązania techniczne powinny być skalowalne i powinny umożliwiać kolejne zmiany, tak aby w stosownych przypadkach można było stosować dodatkowe funkcje, zarządzać większą liczbą operacji i przechowywać większą ilość danych.

(9)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczyła w przyjęciu rozporządzenia (UE) 2017/2226 i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Jednak ze względu na to, że rozporządzenie (UE) 2017/2226 opiera się na dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 Dania powiadomiła w dniu 30 maja 2018 r. o swojej decyzji w sprawie wdrożenia rozporządzenia (UE) 2017/2226 do swojego prawa krajowego. W związku z powyższym na mocy prawa międzynarodowego Dania ma obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.

(10)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE (3); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(11)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (4); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(12)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (6).

(13)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (8).

(14)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (9), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (10).

(15)

Co się tyczy Cypru, Bułgarii, Rumunii i Chorwacji, aby zapewnić działanie EES, konieczne jest udzielenie biernego dostępu do VIS i wprowadzenie w życie zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady wszystkich przepisów dorobku Schengen dotyczących SIS. Warunki te mogą zostać spełnione wyłącznie po zakończeniu z pozytywnym wynikiem weryfikacji przeprowadzanej zgodnie z mającą zastosowanie procedurą oceny Schengen. Oznacza to, że EES powinny posługiwać się tylko te państwa członkowskie, które spełnią te warunki przed uruchomieniem EES. Państwa członkowskie, które nie posługują się EES od chwili jego uruchomienia, powinny zostać podłączone do EES zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu (UE) 2017/2226, jak tylko spełnione zostaną wszystkie te warunki.

(16)

Europejski Inspektor Ochrony Danych wydał opinię w dniu 23 kwietnia 2018 r.

(17)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Inteligentnych Granic,