22.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/4

(1)

Komitet Naukowy ds. Produktów Kosmetycznych i Produktów Nieżywnościowych Przeznaczonych dla Konsumentów, na mocy decyzji Komisji 2004/210/WE (2) zastąpiony przez Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich („SCCP”), a następnie, na mocy decyzji Komisji 2008/721/WE (3), przez Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów („SCCS”), wydał w dniu 25 czerwca 2003 r. opinię (4), w której stwierdził, że tlenek cynku można zasadniczo uznać za substancję nietoksyczną, także gdy jest stosowany w produktach kosmetycznych. Nie uwzględniono jednak możliwości absorpcji przez wdychanie i SCCP wyraził obawy co do bezpieczeństwa mikronizowanego tlenku cynku ze względu na brak wiarygodnej dokumentacji na temat bezpieczeństwa tej substancji. W związku z wnioskami o wyjaśnienie skierowanymi przez Komisję SCCP (5) potwierdził, że stosowanie tlenku cynku w postaci innej niż nanocząsteczkowa w produktach kosmetycznych jest bezpieczne przy stężeniu maksymalnym wynoszącym 25 % i że należy przedłożyć stosowne dane dotyczące oceny ryzyka związanego z tlenkiem cynku w postaci nanocząsteczek.

(2)

SCCS został poproszony o przeprowadzenie oceny bezpieczeństwa tlenku cynku w postaci nanocząsteczek i komitet ten wydał opinię w dniu 18 września 2012 r. (6), a następnie uzupełnienie do niej w dniu 23 lipca 2013 r. (7). Na podstawie dostępnych dowodów SCCS uznał, że stosowanie nanocząsteczek tlenku cynku o wskazanych cechach jako substancji promieniochronnej w produktach przeciwsłonecznych, w stężeniu do 25 %, nie stwarza ryzyka szkodliwych skutków u ludzi po zastosowaniu na skórę. SCCS wskazał ponadto, że brak jest dowodów na absorpcję nanocząsteczek tlenku cynku przez skórę i drogą pokarmową. Wyliczany margines bezpieczeństwa przy narażeniu na nanocząstki tlenku cynku, zarówno drogą pokarmową, jak i dermalną, mieści się w dopuszczalnych granicach. SCCS potwierdził później, że tlenek cynku w postaci nanocząsteczek można stosować w produktach kosmetycznych innych niż produkty przeciwsłoneczne przeznaczonych do stosowania na skórę.

(3)

Cechy wskazane w opinii SCCS dotyczą właściwości fizykochemicznych materiału (takich jak czystość, struktura i wygląd fizyczny, liczbowy rozkład wielkości cząstek i rozpuszczalność w wodzie) oraz tego, czy jest on niepowlekany bądź powlekany określonymi substancjami chemicznymi. Można stosować inne składniki kosmetyczne jako powłoki, o ile dowiedziono komitetowi SCCS, że są one bezpieczne i nie wpływają na właściwości cząstek związane z zachowaniem lub skutkami toksykologicznymi, w zestawieniu z nanomateriałami uwzględnionymi w stosownej opinii SCCS. Komisja uważa zatem, że te właściwości fizykochemiczne i wymagania dotyczące powłok należy odzwierciedlić w rozporządzeniu (WE) nr 1223/2009.

(4)

SCCS stwierdził również, że na podstawie dostępnych informacji stosowania nanocząsteczek tlenku cynku w produktach aerozolowych nie można uznać za bezpieczne. SCCS wskazał ponadto – w dodatkowej opinii z dnia 23 września 2014 r. dotyczącej wyjaśnienia znaczenia pojęcia „zastosowania poprzez rozpylanie/produkty rozpylane” w odniesieniu do sadzy CI 77266, dwutlenku tytanu i tlenku cynku w postaci nanocząsteczek (8) – że jego obawy ograniczają się do produktów aerozolowych, które mogłyby powodować narażenie płuc użytkownika na kontakt z nanocząsteczkami tlenku cynku poprzez wdychanie. SCCS wskazał również, że jeżeli chodzi o toksyczność dla płuc po wdychaniu, tlenek cynku w postaci innej niż nanocząsteczki ma podobne skutki toksyczne jak tlenek cynku w postaci nanocząsteczek.

(5)

W świetle wyżej wymienionych opinii SCCS Komisja uważa, że należy dopuścić stosowanie tlenku cynku w postaci innej niż nanocząsteczki w charakterze substancji promieniochronnej w produktach kosmetycznych; stosowanie tlenku cynku w postaci nanocząsteczek (zgodnie ze specyfikacjami SCCS) należy dopuścić w charakterze substancji promieniochronnej w produktach kosmetycznych. Obie postacie przedmiotowej substancji należy dopuścić do użycia, przyjmując stężenie maksymalne wynoszące 25 %, z wyjątkiem zastosowań, które mogą prowadzić do narażenia płuc użytkownika końcowego na kontakt poprzez wdychanie.

(6)

Komisja uważa, że należy zmienić załącznik VI do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 w celu dostosowania go do postępu technicznego i naukowego.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Kosmetycznych,