This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32015D2071
Council Decision (EU) 2015/2071 of 10 November 2015 authorising Member States to ratify, in the interests of the European Union, the Protocol of 2014 to the Forced Labour Convention, 1930, of the International Labour Organisation as regards Articles 1 to 4 of the Protocol with regard to matters relating to judicial cooperation in criminal matters
Decyzja Rady (UE) 2015/2071 z dnia 10 listopada 2015 r. upoważniająca państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. w odniesieniu do art. 1–4 tego protokołu dotyczących kwestii współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych
Decyzja Rady (UE) 2015/2071 z dnia 10 listopada 2015 r. upoważniająca państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. w odniesieniu do art. 1–4 tego protokołu dotyczących kwestii współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych
Dz.U. L 301 z 18.11.2015, p. 47–48
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
In force
18.11.2015 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 301/47 |
DECYZJA RADY (UE) 2015/2071
z dnia 10 listopada 2015 r.
upoważniająca państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Unii Europejskiej, Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. w odniesieniu do art. 1–4 tego protokołu dotyczących kwestii współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 2 w związku z jego art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Unia dąży do ratyfikacji międzynarodowych konwencji dotyczących pracy, uznanych przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP) za aktualne, aby w ten sposób uzupełnić swoje działania, które mają na celu propagowanie praw człowieka i godnej pracy dla wszystkich oraz wyeliminowanie handlu ludźmi zarówno w obrębie Unii, jak i poza jej terytorium. Kluczowym elementem propagowania praw człowieka jest ochrona podstawowych zasad i praw w pracy. |
(2) |
Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy z 1930 r. dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej, której uzupełnieniem jest protokół z 2014 r., to jedna z fundamentalnych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy mająca wpływ na przepisy odnoszące się do podstawowych norm pracy. |
(3) |
W zakresie, w jakim Protokół z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. (zwany dalej „Protokołem”) obejmuje kwestię ochrony ofiar przestępstw uregulowaną w art. 82 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Unia przyjęła już w dużym stopniu wspólne przepisy, w szczególności poprzez dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE (1) oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE (2). Protokół może wpłynąć na te wspólne przepisy. |
(4) |
Art. 19 ust. 4 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy regulujący przyjmowanie i ratyfikowanie konwencji ma zastosowanie także do protokołów, które są prawnie wiążącymi umowami międzynarodowymi podlegającymi ratyfikacji i powiązanymi z konwencją. |
(5) |
Unia nie może ratyfikować Protokołu, ponieważ jedynie państwa mogą być jego stronami. |
(6) |
Należy zatem upoważnić państwa członkowskie do ratyfikowania Protokołu, działając wspólnie w interesie Unii, w odniesieniu do części wchodzących w zakres kompetencji Unii zgodnie z art. 82 ust. 2 TFUE. |
(7) |
Art. 1–4 Protokołu określają zobowiązania powiązane z ustawodawstwem Unii dotyczącym ochrony ofiar przestępstw. W konsekwencji postanowienia te objęte są zakresem stosowania tytułu V części trzeciej TFUE, w szczególności jego art. 82 ust. 2. |
(8) |
Art. 82 ust. 2 TFUE jest jedyną podstawą prawną, na której powinna opierać się niniejsza decyzja. Protokół, w szczególności jego art. 4, odnosi się także do statusu pobytowego ofiar pracy przymusowej lub obowiązkowej w zakresie, w jakim jest to niezbędne do umożliwienia takim ofiarom dostępu do odpowiednich i skutecznych środków odwoławczych. Jednak ten cel, który jest powiązany z art. 79 TFUE, ma tylko charakter pomocniczy, podczas gdy cele powiązane z art. 82 ust. 2 TFUE stanowią wyraźnie jego najważniejszy cel i główny element. |
(9) |
Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana, ani jej nie stosuje. |
(10) |
Zjednoczone Królestwo i Irlandia są związane dyrektywą 2011/36/UE oraz dyrektywą 2012/29/UE i w związku z tym uczestniczą w przyjęciu niniejszej decyzji. |
(11) |
Należy upoważnić państwa członkowskie do ratyfikowania protokołu w odniesieniu do kwestii związanych ze współpracą wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych określonych w art. 1–4 Protokołu. Części Protokołu objęte zakresem kompetencji przyznanych Unii inne niż części dotyczące współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych będą przedmiotem decyzji przyjętej równolegle z niniejszą decyzją, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym upoważnia się państwa członkowskie do ratyfikowania – odnośnie do części zawartych w art. 1–4 Protokołu objętych zakresem kompetencji przyznanych Unii na mocy z art. 82 ust. 2 TFUE – Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r.
Artykuł 2
Państwa członkowskie powinny podjąć niezbędne kroki w celu jak najszybszego złożenia aktów ratyfikacji Protokołu u Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, najlepiej do dnia 31 grudnia 2016 r.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 10 listopada 2015 r.
W imieniu Rady
P. GRAMEGNA
Przewodniczący
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępująca decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW (Dz.U. L 101 z 15.4.2011, s. 1).
(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępująca decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 57).