22.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 48/19

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (3) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 2090/2002 z dnia 26 listopada 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 386/90 w sprawie kontroli bezpośrednich przy wywozie produktów rolnych kwalifikujących się do refundacji (4) zawierają przepisy dotyczące przeprowadzanych przez służby celne kontroli bezpośrednich i kontroli podmiany produktów przeznaczonych do wywozu, w odniesieniu do których wystąpiono o refundację wywozową. W świetle zdobytych doświadczeń, problemów zgłoszonych przez państwa członkowskie w rocznych sprawozdaniach dotyczących kontroli bezpośrednich oraz w świetle zaleceń Europejskiego Trybunału Obrachunkowego należy wprowadzić odpowiednie zmiany.

(2)

Przed nałożeniem zamknięć urząd celny wywozu powinien wzrokowo sprawdzić zgodność produktów objętych refundacją z dokumentami. Celem wzrokowych kontroli zgodności jest poprawa ogólnych środków kontroli w ramach procedury celnej; kontrole te mają odmienny charakter od kontroli podmiany opisanych w art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2090/2002 oraz kontroli bezpośrednich opisanych w art. 5 tegoż rozporządzenia. Wzrokowa kontrola zgodności stanowi dla służb celnych potwierdzenie, że załadowane produkty należą do rodzaju produktów wymienionych w dokumentach. Z zasady nie wyładowuje się produktów i towarów oraz nie otwiera się ani nie usuwa opakowania. Jeżeli wzrokowa kontrola zgodności wykaże, że istnieją wątpliwości co do zgodności, służby celne mogą podjąć decyzję o przeprowadzeniu kontroli bezpośredniej zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 386/90. Uznaje się, że minimalny poziom wzrokowych kontroli zgodności wynoszący 10 % jest skuteczny, proporcjonalny i odstraszający. W celach informacyjnych urząd celny wywozu powinien odnotować kontrolę zgodności w egzemplarzu kontrolnym T5 lub równoważnym dokumencie.

(3)

Służby celne powinny znać wysokość refundacji wywozowych podczas selekcji zgłoszeń wywozowych w celu przeprowadzenia kontroli bezpośrednich lub kontroli podmiany. Informację tę należy zatem podawać w zgłoszeniu wywozowym oraz w egzemplarzu kontrolnym T5 lub równoważnym dokumencie. Jednak w niektórych państwach członkowskich odnośne organy już posiadają taką informację. W związku z powyższym eksporterów można zwolnić z obowiązku podawania tej informacji albo w zgłoszeniu celnym albo w egzemplarzu kontrolnym T5 lub równoważnym dokumencie bądź w obydwu z nich.

(4)

Aby zapewnić skuteczne stosowanie obowiązku podawania wysokości refundacji wywozowej, należy ustanowić przepisy zniechęcające do podawania niedokładnych informacji. Należy zatem ustanowić odpowiedni system kar. Zwłaszcza w przypadku znaczących różnic między refundacją obliczoną zgodnie z podaną wysokością refundacji wywozowej oraz refundacją wywozową mającą rzeczywiście zastosowanie służby celne zostałyby wprowadzone w błąd, co doprowadziłoby do zaniechania koniecznych kontroli. W szczególności, jeżeli eksporter podaje wysokość odpowiadającą refundacji wywozowej niższej niż 1 000 EUR, a refundacja mająca zastosowanie wynosi ponad 10 000 EUR, kara powinna być skuteczna, proporcjonalna i odstraszająca.

(5)

Aby w większym stopniu skoncentrować kontrole na produktach przeznaczonych do wywozu objętych stosunkowo wysoką kwotą refundacji, podnosi się progi selekcji – wyrażone w ilościach lub w kwotach refundacji – poniżej których generalnie nie uwzględnia się kontroli do celów obliczenia minimalnego wskaźnika kontroli.

(6)

Należy zminimalizować przewidywalność kontroli celnych wynikającą z powtarzalnej procedury kontroli prowadzonych przez służby celne. W związku z tym należy zróżnicować porę przybywania przedstawicieli służb celnych do eksportera oraz przeprowadzania kontroli. Podobnie należy w większym stopniu zobowiązać eksporterów do przestrzegania zakazu podmiany produktów po złożeniu zgłoszenia wywozowego i przed przybyciem służb celnych, poprzez identyfikację wywożonych produktów przed ich załadunkiem. Należy odpowiednio dostosować rejestrację kontroli bezpośrednich przeprowadzanych przez służby celne.

(7)

Jeżeli dane państwo członkowskie stosuje art. 3 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (EWG) nr 386/90, powinna istnieć możliwość zastosowania przepisów szczegółowych ustanowionych w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2090/2002.

(8)

Kontrolami podmiany należy objąć wszystkie wywozy, których nie skontrolowano bezpośrednio na początku procedury. Łączna liczba kontroli podmiany i szczegółowych kontroli podmiany musi obejmować reprezentatywną część wywozów opuszczających obszar celny Wspólnoty. Liczbę tych kontroli należy zatem oprzeć na odsetku liczby egzemplarzy kontrolnych T5 lub równoważnych dokumentów, zamiast na liczbie dni, w których produkty objęte refundacją opuszczają obszar celny Wspólnoty.

(9)

Aby podjąć decyzję, czy kontrole podmiany lub szczegółowe kontrole podmiany są konieczne, urząd celny wyprowadzenia powinien sprawdzić obecność i stan zamknięć. Uznaje się, że minimalny poziom kontroli zamknięć wynoszący 10 % jest skuteczny, proporcjonalny i odstraszający.

(10)

Należy odpowiednio dostosować przepisy dotyczące sprawozdań rocznych zawarte w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 2090/2002.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 800/1999 oraz (WE) nr 2090/2002.

(12)

Komitety Zarządzające nie wydały opinii w terminie ustalonym przez przewodniczących,

1)

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

2)

po art. 8 dodaje się następujący art. 8a:

„Artykuł 8a

Eksporter podaje wysokość refundacji wywozowych w euro na jednostkę produktów lub towarów z dnia wcześniejszego ustalenia refundacji, zgodnie z pozwoleniem na wywóz lub świadectwem określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1291/2000 lub świadectwem refundacji określonym w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 (5), w polu 44 zgłoszenia wywozowego lub jego elektronicznego odpowiednika oraz w polu 106 egzemplarza kontrolnego T5 lub równoważnego dokumentu. Jeżeli refundacji wywozowych nie ustalono wcześniej, można wykorzystać informacje dotyczące wcześniejszych płatności refundacji za takie same produkty lub towary, odnoszące się do okresu nie dłuższego niż ostatnie 12 miesięcy. Jeżeli produkt lub towar przeznaczony do wywozu nie przekracza granicy innego państwa członkowskiego i jeżeli walutą krajową nie jest euro, wysokości refundacji można podać w walucie krajowej.

Właściwe organy mogą zwolnić eksportera z wymogów ustanowionych w akapicie pierwszym, jeżeli administracja prowadzi system, za pośrednictwem którego odnośne służby otrzymują te same informacje.

Eksporter może zamieścić jeden z zapisów wymienionych w załączniku XIV w przypadku zgłoszeń wywozowych i egzemplarzy kontrolnych T5 oraz równoważnych dokumentów obejmujących kwotę refundacji wywozowych niższą od 1 000 EUR.

3)

w art. 51 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a.   Nie naruszając przepisów art. 8a akapit drugi, jeżeli stwierdzono, że nie podano wysokości refundacji wywozowej na mocy art. 8a, uznaje się, że podana wysokość wynosi zero. Jeżeli kwota refundacji wywozowej obliczona zgodnie z informacjami na mocy art. 8a jest niższa od kwoty mającej zastosowanie, refundacja należna za odnośny wywóz jest równa refundacji mającej zastosowanie do faktycznie wywiezionych produktów, pomniejszonej o:

Akapit pierwszy nie ma zastosowania, jeżeli eksporter w zadowalający sposób udowodni właściwym organom, że sytuacja, o której mowa w tym akapicie, jest spowodowana siłą wyższą, oczywistym błędem lub, w odpowiednich przypadkach, że wynika z prawdziwych informacji dotyczących wcześniejszej płatności.

Pierwszy akapit nie ma zastosowania kiedy art. 51 ust. 1 ma zastosowanie do kar wynikających z tych samych elementów decydujących o uprawnieniu do refundacji wywozowych.”;

4)

dodaje się załączniki XIII i XIV, których treść znajduje się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

1)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 5 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Państwa członkowskie gwarantują, że rozpoczęcie kontroli bezpośrednich u eksportera jest zróżnicowane w stosunku do wskazanej godziny rozpoczęcia załadunku, o którym mowa w art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.”;

3)

w art. 6 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Gdy państwo członkowskie stosuje art. 3 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (EWG) nr 386/90, może ono stosować przepisy przewidziane w pierwszym akapicie niniejszego artykułu.”;

4)

w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Właściwy urzędnik celny sporządza szczegółowe sprawozdanie z każdej przeprowadzonej kontroli bezpośredniej.

Sprawozdania z kontroli zawierają co najmniej:

Sprawozdania są dostępne do wglądu w urzędzie celnym, który przeprowadził kontrolę bezpośrednią, lub w jednym miejscu w państwie członkowskim przez trzy lata od roku, w którym dokonano wywozu.”;

5)

w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w załączniku I pkt 1 dodaje się lit. c) w brzmieniu:

7)

w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.