Keywords
Summary

Keywords

Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Pytania ogólne lub hipotetyczne – Badanie przez Trybunał jego własnej właściwości – Pytanie prejudycjalne mające charakter hipotetyczny – Niedopuszczalność

(art. 267 TFUE; rozporządzenie Rady nrº1782/2003, art. 42)

Summary

Procedura przewidziana w art. 267 TFUE jest instrumentem współpracy pomiędzy Trybunałem i sądami krajowymi, dzięki któremu Trybunał dostarcza sądom krajowym elementów wykładni prawa wspólnotowego, które są niezbędne dla rozstrzygnięcia przedstawionych im sporów.

W ramach tej współpracy pytania dotyczące wykładni prawa Unii korzystają z domniemania posiadania znaczenia dla sprawy. Odmowa wydania przez Trybunał orzeczenia w trybie prejudycjalnym, o które wniósł sąd krajowy, jest więc możliwa tylko wtedy, gdy okazuje się oczywiste, że wykładnia prawa Unii, o którą wniesiono, nie ma żadnego związku ze stanem faktycznym lub przedmiotem sporu przed sądem krajowym, gdy problem jest natury hipotetycznej, bądź gdy Trybunał nie dysponuje elementami stanu faktycznego albo prawnego koniecznymi do udzielenia użytecznej odpowiedzi na pytania, które zostały mu. Zadaniem powierzonym Trybunałowi w zakresie odesłań prejudycjalnych jest bowiem udział w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości w państwach członkowskich, a nie sporządzanie opinii doradczych stanowiących odpowiedź na pytania o charakterze ogólnym lub hipotetycznym.

Za niedopuszczalny ze względu na swój hipotetyczny charakter musi być uznany wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 42 ust. 3 rozporządzenia nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników wniesiony w ramach skargi zmierzającej do stwierdzenia nieważności krajowego aktu ustawodawczego mającego na celu ustanowienie podstawowych zasad krajowych znajdujących zastosowanie do niektórych wspólnotowych systemów pomocy przewidzianych we wspomnianym rozporządzeniu, ponieważ akt ten został uchylony a sąd krajowy nie przedstawił Trybunałowi elementów stanu faktycznego albo prawnego koniecznych do udzielenia użytecznej odpowiedzi na pytania, które zostały mu przedstawione pozwalające zrozumieć rzeczywisty i konkretny interes dotyczący rozstrzygnięcia zawisłego przed nim.

(por. pkt 16–18, 23, 25)