Określono w nim główne priorytety pozwalające zapewnić Unii Europejskiej (UE) i jej obywatelom, w okresie kolejnych pięciu lat, bezpieczeństwo w środowisku fizycznym i cyfrowym.
Komunikat koncentruje się na obszarach priorytetowych i działaniach, w ramach których UE może wnieść wartość dodaną i wesprzeć państwa UE w promowaniu bezpieczeństwa wszystkich mieszkańców Europy.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Bezpieczeństwo stanowi aspekt przenikający wszystkie sfery życia. Z tej przyczyny UE postanowiła przyjąć całościowe podejście do kwestii bezpieczeństwa. Komunikat ustanawia ogólne ramy wspierania polityki krajowej w drodze przewidywania ewoluujących zagrożeń w otoczeniu online/offline, w środowisku cyfrowym/fizycznym i w wymiarze wewnętrznym/zewnętrznym oraz zajmowania się nimi.

W strategii określono cztery strategiczne priorytety działań na szczeblu UE.

1.
Zapewnienie obywatelom środowiska bezpieczeństwa, które wytrzyma próbę czasu
Infrastruktury krytyczne*, z których korzystamy każdego dnia, muszą być bezpieczne i odporne, zaś technologie, od których jesteśmy zależni, muszą być chronione przed coraz bardziej wyrafinowanymi cyberatakami, pochodzącymi ze źródeł w UE lub poza jej granicami.
Wśród głównych działań w tym zakresie można wymienić:
- poprawę skuteczności aktów prawnych dotyczących infrastruktur krytycznych (dyrektywa 2008/114/WE – zob. streszczenie) oraz sieci i systemów informatycznych (dyrektywa (UE) 2016/1148 – zob. streszczenie);
- zwiększenie odporności operacyjnej sektora finansowego;
- opracowanie unijnej strategii w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego i utworzenie unijnej jednostki ds. cyberprzestrzeni;
- promowanie wzmożonej współpracy w celu ochrony przestrzeni publicznej oraz dzielenie się najlepszymi praktykami w zakresie przeciwdziałania wykorzystywaniu dronów do celów niezgodnych z prawem.
2.
Działanie w obliczu zmieniających się zagrożeń
Ten obszar priorytetowy dotyczy takich zagadnień jak cyberprzestępstwa (np. kradzież tożsamości lub kradzież danych przedsiębiorstw), nielegalne treści w internecie (niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, nawoływanie do nienawiści lub terroryzm) oraz zagrożenia hybrydowe (konglomeraty działań konwencjonalnych i niekonwencjonalnych oraz militarnych i niemilitarnych).
W strategii zaproponowano podjęcie szeregu działań, takich jak zadbanie o to, by przepisy dotyczące cyberprzestępczości były egzekwowane i adekwatne do zakładanych celów, dokonanie przeglądu unijnego protokołu operacyjnego do celów przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym oraz ustanowienie skuteczniejszej strategii walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych.
3.
Ochrona Europejczyków przed terroryzmem i przestępczością zorganizowaną
W strategii uwidoczniono, jak ogromne koszty ludzkie pociągają za sobą terroryzm i radykalizm, które stanowią istotny czynnik destabilizacji społeczeństw. Wskazano w niej ponadto, że straty gospodarcze spowodowane przestępczością zorganizowaną wynoszą od 218 do 282 mld EUR rocznie.
Wśród podejmowanych działań i środków można wymienić:
- opracowanie agendy antyterrorystycznej i podejmowanie zdecydowanych inicjatyw służących przeciwdziałaniu radykalizacji postaw;
- zacieśnienie współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi;
- agendę na rzecz zwalczania przestępczości zorganizowanej i plan działania na rzecz zwalczania przemytu migrantów;
- agendę i plan działania w zakresie narkotyków na lata 2021–2025;
- plan działania UE w sprawie nielegalnego handlu bronią palną na lata 2020–2025;
- przegląd przepisów w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty mienia (rozporządzenie (UE) 2018/1805 – zob. streszczenie), biur ds. odzyskiwania mienia (decyzja 2007/845/WSiSW – zob. streszczenie) i przestępstw przeciwko środowisku (dyrektywa 2008/99/WE – zob. streszczenie).
4.
Utworzenie silnego europejskiego ekosystemu bezpieczeństwa
Wspólnym priorytetem rządów państw UE, organów ścigania, przedsiębiorstw, organizacji pozarządowych oraz obywateli jest walka z przestępczością i dążenie do sprawiedliwości w drodze ściślejszej współpracy i wymiany informacji. Oznacza to zapewnienie, aby granice zewnętrzne UE były silne, co przełoży się na bezpieczeństwo obywateli i pozwoli utrzymać swobodę podróży w strefie Schengen. Oznacza to również inwestowanie w badania w dziedzinie bezpieczeństwa oraz w rozwój technologiczny i techniczny z myślą o przeciwdziałaniu zagrożeniom i przewidywaniu zagrożeń, a ponadto rozwijanie umiejętności i zwiększanie świadomości, tak by przedsiębiorstwa, organy administracji i obywatele byli lepiej przygotowani.
Wśród działań, które proponuje się podjąć z myślą o utworzeniu silniejszego europejskiego ekosystemu bezpieczeństwa, można wymienić:
- zbadanie możliwości utworzenia „unijnego kodeksu współpracy policyjnej” i koordynacji działań policji w czasach kryzysu;
- wzmocnienie kompetencji Europolu;
- wzmocnienie Eurojustu z myślą o powiązaniu organów sądowych i organów ścigania;
- przegląd dyrektywy w sprawie danych pasażera przekazywanych przed podróżą (dyrektywa 2004/82/WE – zob. streszczenie);
- zacieśnienie współpracy między UE a Interpolem.
Komisja Europejska:
- przedstawiła, równocześnie ze strategią, trzy inicjatywy szczególne służące osiągnięciu jej celów:
- będzie regularnie informowała o osiągniętych postępach Parlament Europejski i Radę (które już zatwierdziły określone w strategii priorytety), jak również zainteresowane strony.

KONTEKST

Pierwszym przejawem reakcji politycznej UE na zwiększenie się liczby zagrożeń bezpieczeństwa była opracowana przez Komisję Europejska agenda bezpieczeństwa na lata 2015–2020 (zob. streszczenie). Sporządzono ją w następstwie przeprowadzonego w styczniu 2015 r. zamachu na paryską redakcję tygodnika „Charlie Hebdo”.
W lipcu 2020 r. Komisja wydała dokument roboczy w sprawie wdrażania przepisów dotyczących spraw wewnętrznych w dziedzinie bezpieczeństwa wewnętrznego w latach 2017–2020.
Więcej informacji:
- Strategia w zakresie unii bezpieczeństwa na lata 2020–2025 (Komisja Europejska).

KLUCZOWE POJĘCIA

Infrastruktura krytyczna: infrastruktura niezbędna do zaspokajania podstawowych potrzeb społecznych, obejmująca między innymi systemy ochrony zdrowia, systemy bezpieczeństwa i systemy służące zapewnianiu dobrobytu ekonomicznego lub społecznego, której zniszczenie lub zakłócenie wywiera poważne skutki.

GŁÓWNY DOKUMENT

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie strategii UE w zakresie unii bezpieczeństwa (COM(2020) 605 final z 24.7.2020)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Agenda i plan działania UE w zakresie środków odurzających na lata 2021–2025 (COM(2020) 606 final z 24.7.2020)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Strategia UE na rzecz skuteczniejszej walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych (COM(2020) 607 final z 24.7.2020)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Plan działania UE w sprawie nielegalnego handlu bronią palną na lata 2020–2025 (COM(2020) 608 final z 24.7.2020)

Dokument roboczy służb Komisji – Wdrażanie przepisów dotyczących spraw wewnętrznych w dziedzinie bezpieczeństwa wewnętrznego – lata 2017–2020 (SWD(2020) 135 final z 9.7.2020)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Bezpieczne wprowadzanie sieci 5G w UE – wdrażanie unijnego zestawu narzędzi (COM(2020) 50 final z 29.1.2020)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/452 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii (Dz.U. L 79I z 21.3.2019, s. 1–14)

Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) 2019/452 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1805 z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie wzajemnego uznawania nakazów zabezpieczenia i nakazów konfiskaty (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 1–38)

Wspólny komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady – Odporność, prewencja i obrona: budowa solidnego bezpieczeństwa cybernetycznego Unii Europejskiej (JOIN(2017) 450 z 13.9.2017)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii (Dz.U. L 194 z 19.7.2016, s. 1–30)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej i Rady – Realizacja Europejskiej agendy bezpieczeństwa w celu zwalczania terroryzmu i utorowania drogi ku rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa (COM(2016) 230 final z 20.4.2016)

Wspólny komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady – Wspólne ramy dotyczące przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym odpowiedź Unii Europejskiej (JOIN(2016) 18 final z 6.4.2016)

Projekt konkluzji Rady w sprawie odnowionej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej na lata 2015–2020, 10 czerwca 2015 r.

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Europejska agenda bezpieczeństwa (COM(2015) 185 final z 28.4.2015)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW (Dz.U. L 335 z 17.12.2011, s. 1–14)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Dyrektywa Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony (Dz.U. L 345 z 23.12.2008, s. 75–82)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne (Dz.U. L 328 z 6.12.2008, s. 28–37)

Decyzja Rady 2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotycząca współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem (Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 103–105)

Dyrektywa Rady 2004/82/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zobowiązania przewoźników do przekazywania danych pasażerów (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, s. 24–27)

Ostatnia aktualizacja: 04.12.2020

Top