Umowa między UE a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej (VAT)

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Umowa pomiędzy UE a Norwegią o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie VAT

Decyzja (UE) 2017/2381 – podpisanie, w imieniu UE, Umowy pomiędzy UE a Norwegią o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie VAT

Decyzja (UE) 2018/1089 – zawarcie, w imieniu UE, Umowy pomiędzy UE a Norwegią o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie VAT

JAKIE SĄ CELE UMOWY I DECYZJI?

• W umowie ustanawia się współpracę administracyjną pomiędzy UE a Norwegią w celu:
  • zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej (VAT) w UE i Norwegii;
  • ochrony dochodów z VAT przypadających każdej ze stron.
• W decyzji (UE) 2017/2381 upoważnia się UE do podpisania umowy, natomiast w decyzji (UE) 2018/1089 formalnie zatwierdza się umowę.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

W umowie przewidziano:

• przekazywanie informacji pomagających w ustaleniu właściwego wymiaru VAT, kontrolowaniu stosowania VAT i zwalczaniu oszustw;
• odzyskiwanie wierzytelności z tytułu VAT, w tym wszystkich kar, grzywien, opłat i dopłat administracyjnych oraz odsetek i kosztów związanych z wierzytelnościami.

Państwa UE i Norwegia:

• wyznaczają:
  • organ odpowiedzialny za stosowanie umowy;
  • dwa centralne biura łącznikowe – jedno z nich ma się zajmować współpracą administracyjną, natomiast drugie ma się zajmować pomocą przy odzyskiwaniu dochodów z VAT;
• traktują uzyskiwane informacje jako poufne, przy czym mogą:
  • ujawniać te informacje osobom lub organom zajmującym się stosowaniem przepisów dotyczących VAT, a także do celów stosowania środków zabezpieczających;
  • wykorzystywać te informacje do obliczania i egzekucji, w tym odzyskiwania, innych podatków oraz obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne, a także do nakładania sankcji administracyjnych lub karnych;
• zezwalają na obecność innych urzędników w ich urzędach w celu wymiany informacji, a także zezwalają na ich obecność jako obserwatorów w czasie postępowań administracyjnych;
• zgadzają się na przeprowadzanie kontroli jednoczesnych, gdy uznaje się je za skuteczniejsze niż kontrole prowadzone indywidualnie;
• przekazują Wspólnemu Komitetowi (więcej informacji na temat Wspólnego Komitetu znajduje się poniżej) roczne dane statystyczne do dnia 30 czerwca każdego roku.

Państwa przekazują informacje przy użyciu standardowego formularza i mogą zwrócić się o udzielenie informacji zwrotnych:

• na wniosek innego organu, zazwyczaj w ciągu trzech miesięcy, choć jeśli posiadają te informacje, to termin ich udzielenia ulega skróceniu do jednego miesiąca;
• spontanicznie, jeżeli:
  • posiadane przez nie informacje są niezbędne drugiemu państwu do zapewnienia skuteczności jego systemu podatkowego;
  • uważają, że w innym państwie doszło do oszustwa związanego z VAT lub popełnienie takiego oszustwa w innym państwie jest prawdopodobne;
  • istnieje ryzyko strat podatkowych w innym państwie;
• automatycznie w odniesieniu do kategorii określonych przez Wspólny Komitet.

Państwa mogą odmówić przekazania informacji, jeżeli doprowadziłoby to do:

• nałożenia nowych obowiązków na osoby podlegające VAT;
• nałożenia nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych;
• ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej albo informacji, której ujawnienie naruszyłoby porządek publiczny; lub jeżeli
• organ występujący z wnioskiem nie wyczerpał swoich zwykłych źródeł informacji.

Państwa udzielają sobie wzajemnie pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności z tytułu VAT w drodze:

• przekazywania istotnych informacji;
• przeprowadzania niezbędnych postępowań administracyjnych;
• zezwalania urzędnikom drugiej strony na obecność w urzędach oraz na obecność podczas postępowań administracyjnych i sądowych;
• powiadamiania adresatów o wszelkich dokumentach przekazanych przez inny organ;
• odzyskiwania wierzytelności w oparciu o tytuł wykonawczy lub podejmowania wszelkich niezbędnych środków zabezpieczających.

Państwa:

• niezwłocznie zawieszają postępowanie egzekucyjne, jeżeli wierzytelność jest zaskarżona w państwie wnioskującym;
• mogą odmówić udzielenia pomocy, jeżeli:
  • odzyskanie wierzytelności spowodowałoby poważne trudności gospodarcze lub społeczne na ich terenie;
  • wierzytelność ma ponad 5 lat, a w niektórych przypadkach – ponad 10 lat.
  • całkowita kwota roszczeń wynosi mniej niż 1500 EUR.

Spory dotyczące wierzytelności i pierwotnego tytułu wykonawczego oraz spory dotyczące ważności powiadomienia dokonanego przez organ wnioskujący podlegają kompetencjom właściwych organów państwa organu wnioskującego.

Dzięki umowie Norwegia może uczestniczyć w pracach Eurofisc, czyli sieci współpracy administracyjnej w dziedzinie zwalczania oszustw.

Na podstawie umowy ustanawia się Wspólny Komitet przedstawicieli UE i Norwegii, który zapewnia prawidłowe funkcjonowanie i wdrożenie umowy. W traktacie:

• wydaje zalecenia i przyjmuje decyzje;
• podejmuje decyzje w sprawie nowych kategorii informacji podlegających automatycznej wymianie;
• określa różne praktyczne uzgodnienia;
• działa na zasadzie jednomyślności;
• zbiera się co najmniej raz na dwa lata;
• rozstrzyga wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania umowy.

Umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Jej wypowiedzenie staje się skuteczne sześć miesięcy po dacie powiadomienia przez jedną ze stron na piśmie o takim zamiarze.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

Umowa weszła w życie w dniu 1 września 2018 r.

KONTEKST

• Norwegia jest pierwszym państwem, z którym UE zawarła umowę o współpracy w dziedzinie VAT. Norwegia jest członkiem Europejskiego Obszaru Gospodarczego, jej system VAT jest podobny do systemu obowiązującego w UE, a dodatkowo od wielu lat współpracuje ona z UE w dziedzinie VAT, zwłaszcza w obszarze energii.
• Struktura umowy powiela strukturę wykorzystywaną w ramach współpracy między państwami UE na podstawie rozporządzenia (UE) nr 904/2010 w dziedzinie VAT (zobacz streszczenie) i na podstawie dyrektywy Rady 2010/24/UE (zobacz streszczenie) w dziedzinie odzyskiwania wierzytelności z tytułu VAT.
• Więcej informacji:
  • VAT i współpraca administracyjna (Komisja Europejska).

GŁÓWNE DOKUMENTY

Umowa pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 195 z 1.8.2018, s. 3–22)

Decyzja Rady (UE) 2017/2381 z dnia 5 grudnia 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, Umowy pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 340 z 20.12.2017, s. 4–5)

Decyzja Rady (UE) 2018/1089 z dnia 22 czerwca 2018 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Umowy pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 195 z 1.8.2018, s. 1–2)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Informacja o wejściu w życie Umowy pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 199 z 7.8.2018, s. 1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1–18)

Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) nr 904/2010 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Dyrektywa Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U. L 84 z 31.03.2010, s. 1–12)

Ostatnia aktualizacja: 22.07.2020